ကြ်န္ေတာ္ ကေလးဘဝတုန္းက အေမဟာ မၾကာခဏဆိုသလို ညစာအတြက္ တစ္ခုခု ျပဳလုပ္ေပးေလ ့ရွိခဲ့ပါတယ္။ အေမ အလုပ္ခြင္မွာ တစ္ေနကုန္ ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္လုပ္ခဲ့ရျပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕အတြက္ ညစာျပဳလုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ညတစ္ညကိုေတာ့ အထူးမွတ္မိေနပါေသးတယ္။
အဲဒီညတုန္းက အေမဟာ ကြ်န္ေတာ့္အေဖရဲ႕ ေရွ႕မွာ ၾကက္ဥပန္းကန္ရယ္၊ အစာသြပ္ အသားေခ်ာင္းရယ္၊ အလြန္တူးေနတဲ့ ဘီစကြတ္မုန္႕ေတြကို ခ်လိုက္ပါတယ္။ ဒါကို တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား သတိထားမိသလားလုိ႕ ကြ်န္ေတာ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့မိတာ သတိရပါေသးတယ္။
ဒါေပမဲ့ အေဖဟာ သူ႔ရဲ႕ ဘီစကြတ္မုန္႕ကို လွမ္းယူကာ အေမ့ကို ျပံဳးျပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေက်ာင္းမွာ အဆင္ေျပရဲ႕လားလို႕ ေမးလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီညက အေဖကို ကြ်န္ေတာ္ ဘာျပန္ေျပာခဲ့သလဲဆုိတာ မမွတ္မိေတာ့ေပမဲ့ ဘီစကြတ္ေတြအေပၚ ေထာပတ္နဲ႕ ဂ်ယ္လီေတြသုတ္လိမ္းျပီး တစ္ကိုက္ခ်င္း ကိုက္ စားေနတဲ့ အေဖကို ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့မိတာကိုေတာ့ အေသအခ်ာ မွတ္မိပါေသးတယ္။
အဲဒီေန႕ညက ကြ်န္ေတာ္ စားပြဲမွ ထလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ဘီစကြတ္ေတြ ကြ်မ္းသြားခဲ့တဲ့အတြက္ အေမက အေဖ့ကို ေတာင္းပန္စကားဆုိလုိက္တာ ၾကားလိုက္မိပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အေဖေျပာလိုက္တဲ့
“ရွင္မရယ္ ဘီစကြတ္တူးတူးေလးေတြ ကိုယ္ ႏွစ္သက္ပါတယ္”
ဆိုတဲ့ စကားကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့နုိင္ခဲ့ပါဘူး။
အဲဒီေန႕ည ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္ဟာ အေဖ့ဆီသြားကာ ႏႈတ္ဆက္အနမ္းေပးျပီးေနာက္ ခ်ိဳးတူးေနတဲ့ ဘီစကြတ္မုန္႕ေတြကို တကယ္ၾကိဳက္တာလားလို႕ ေမးခဲ့ပါတယ္။
အေဖက ကြ်န္ေတာ့္ကို သိုင္းဖက္ျပီး ေျပာလိုက္ပါတယ္။
“ဒီေန႕ သားအေမဟာ အလုပ္ခြင္မွာ
အလြန္အလုပ္လုပ္ခဲ့ရလို႕ ပင္ပန္းေနျပီပဲ။
ျပီးေတာ့ ဘီစကြတ္မုန္႕ေလး နည္းနည္းေလာက္ တူးသြားတာနဲ႕ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ ထိခိုက္နာက်င္မႈ မျဖစ္ေစသင့္ပါဘူး”တဲ့။
သင္ခန္းစာ။ ။ဘဝဆိုတာ မျပည့္စံုတဲ့အရာေတြ၊ မျပည့္စံုတဲ့လူေတြနဲ႕ ျပည့္ေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း တစ္ခုေလာက္မွာပင္ အေကာင္းဆံုး မျဖစ္ေသးပါ။ ျပီးေတာ့ အျခားလူေတြလိုပဲ ေမြးေန႕ေတြ၊ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႕ေတြကိုလည္း ေမ့ေနခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ႏွစ္မ်ားစြာအၾကာမွာ ကြ်န္ေတာ္ သိရွိခဲ့တာကေတာ့ အခ်င္းခ်င္း တစ္ဦးရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို တစ္ဦးက လက္ခံနိုင္ဖုိ႕ သင္ယူျခင္းပါပဲ။ ျပီးေတာ့ ေကာင္းမြန္ျပည့္စံုတဲ့ သံေယာဇဥ္ေႏွာင္ၾကိဳး တုိးပြားလာေအာင္ ဖမ္းတီးေပးနိုင္တဲ့ အေရးအၾကီးဆံုး ေသာ့ခ်က္ေတြထဲက တစ္ခုကေတာ့ တစ္ဦးရဲ႕ ကြဲျပားျခားနားခ်က္ကို တစ္ဦးက ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳ ေပးလုိက္ျခင္းပါပဲ။
ေနလင္းေအာင္
http://www.searchmyanmar.com/link/comment/cid/50886/
No comments:
Post a Comment