စၾကာဝဠာအနႏၵ၌ရွိၾကကုန္ေသာ လူ၊နတ္၊ျဗမၼာ၊သတၱဝါအားလံုးတိုသည္ ကိုယ္စိတ္နွစ္ျဖွာခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ေကာင္းက်ဳိးလိုရာစႏၵ ျပည္ဝၾကပါေစ...







မ်က္ရည္မက်ခင္ သိေစခ်င္”

  
    လြန္ခဲ့ေသာ (၁၅) ႏွစ္ခန္႔ ၁၃၄၃ ခုႏွစ္ ျပာသိုလ၏ တစ္ခုေသာည၊ တစ္ည၊ အခ်ိန္အားျဖင့္ ည (၁၁) နာရီ ေက်ာ္ေနၿပီမို႔ ျမင္းျခံခ႐ိုင္ ေတာင္သာၿမိဳ႕၏ က်က္သေရေဆာင္ သာသနာ့ မူလိကာရာမ ေက်ာင္းသစ္ေက်ာင္း စာသင္တိုက္ႀကီး အတြင္းမွ စာခ် စာသင္ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္ (၇၀) ေက်ာ္တို႔ မိမိတို႔အိပ္ရာ အသီးသီးတြင္ က်ိန္းစက္ေတာ္မူ ေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္။
ထုိအခ်ိန္မွာပင္ ႐ုတ္တရက္ ျမင္းခြာသံမ်ား ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ စာေရးသူက အိပ္ရာမွထထိုင္ကာ နားကို အသာစြင့္ထား လိုက္မိသည္။ အခ်ိန္မေတာ္ ျမင္းလွည္း၀င္လာၿပီ ဆိုသည္ႏွင့္ ေသြးအလွဴ ခံလာျခင္း ဆိုသည္ကိုေတာ့ တပ္အပ္ သိလိုက္ပါၿပီ။ ေတာင္သာၿမိဳ႕ေလးမွာ ခ႐ိုင္ထဲတြင္ ပါ၀င္ ေသာနယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕သာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူသိေတာ့ သိပ္မမ်ားလွပါ။

    သို႔ေသာ္ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ား၏ ေစတနာ၊ ေက်ာင္းသစ္ေက်ာင္း စာသင္တိုက္မွ ပဓာနနာယက ဆရာေတာ္ႏွင့္ စာခ် ဆရာေတာ္မ်ား၏ ေမတၱာေၾကာင့္ စာေရးသူကဲ့သို႔ မႏၱေလးၿမိဳ႕ေပၚမွာ ရွင္ျဖစ္ ေသာစာသင္သား အခ်ိဳ႕ပင္ ဤေက်ာင္းတုိက္သို႔ လာေရာက္ ပညာသင္ၾကား ရသည္အထိ သူ႔ အတိုင္းအတာႏွင့္ သူေတာ့ ထင္ရွားေသာၿမိဳ႕ တစ္ၿမိဳ႕ပင္။

   ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး ေဆး႐ံုႀကီးမ်ား ကဲ့သို႔ ေခတ္မီပစၥည္းမ်ား အျပည့္အစံု မရွိေသးေသာေၾကာင့္ ေတာင္သာၿမိဳ႕နယ္ ေဆး႐ံုမွာ ေသြးလွဴရွင္ ရွိေသာ္လည္း ေသြးမ်ားကို ႀကိဳတင္အလွဴခံၿပီး သိုမွီး သိမ္းဆည္းထားႏိုင္စြမ္း မရွိပါ။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ေသြးလိုေသာ အေရးေပၚ လူနာ ေရာက္လာေသာ အခါတြင္မွ ဦးေရမ်ားမ်ား ေသြးလွဴေလ့ရွိေသာ စာေရးသူတို႔ ေက်ာင္းတိုက္ႏွင့္ ၿမိဳ႕နယ္ မီးသတ္ တပ္ဖြဲ
သို႔ ေသြးအလွဴလာခံေလ့ ရွိသည္။

      ေက်ာင္းတိုက္မွ ၀ါေတာ္အႀကီးဆံုး စာခ် ဆရာေတာ္ျဖစ္ေသာ ဆရာေတာ္ ဦးနေႏၵာဘာသ၏ နည္းေပး လမ္းျပမႈေၾကာင့္ စာေရးသူတို႔သည္လည္း (၁၈) ႏွစ္သားအရြယ္မွ စတင္ ေသြးလွဴခဲ့ရာ ယခုဆိုလွ်င္ အႀကိမ္ေပါင္း (၃၉) ႀကိမ္ ရွိခဲ့ေလၿပီ။ ေသြးလွဴတတ္ရန္ နည္းေပးလမ္းျပ အားေပး တုိက္တြန္းခဲ့ေသာ ဆရာေတာ္၏ ေက်းဇူးကို ဘယ္ေသာအခါမွ ေမ့ႏိုင္စြမ္းရွိမည္ မဟုတ္ပါ။
ဆရာေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း အႀကိမ္ (၂၀) ေက်ာ္ ေသြးလွဴခဲ့ၿပီး က်န္းမာေရးေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္း လွဴခြင့္မရေတာ့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။ နာရီ၀က္ခန္႔ ရွိၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ေသြးအလွဴခံ လာေသာ ျမင္းလွည္း ျပန္ထြက္သြားတာ မေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ ေသြးအလွဴရွင္ မရေသးေၾကာင္းကို ထပ္ဆင့္ သိလိုက္ရျပန္သည္။ သံဃာ (၇၀) ေက်ာ္တြင္ ေသြးလွဴႏိုင္ေသာ သံဃာ (၄၀) ေလာက္ ရွိေသာေၾကာင့္ တစ္ပါးမဟုတ္ တစ္ပါးေတာ့ ရရမည္ဟု စားေရးသူက တြက္ဆထားသည္။

    စာေရးသူ ခ်က္ခ်င္း ထမသြားျခင္းမွာ ပထမအႀကိမ္ လွဴၿပီးတာ ေလးလ အတိအက် မျပည့္ေသးေသာေၾကာင့္ပင္။ ၾကာၾကာ ၀ါးမည့္သြား အ႐ိုးၾကည့္ေရွာင္ ဟူေသာ စကားအတိုင္း အျမဲတမ္းေသြးလွဴေနမည့္ သူတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ မိမိက်န္းမာေရးကိုလည္း ဂ႐ုစိုက္ရမည္ ဆိုသည့္ အသိတရားက လႊမ္းမိုးထားေသာေၾကာင့္လည္း အျခား ေလးလျပည့္ၿပီးသူမ်ားကို ေမွ်ာ္ကိုး၍ ခ်က္ခ်င္း ထမသြားျခင္းပါ။

သို႔ေသာ္ နာရီ၀က္ရွိသည္အထိ ေသြးအလွဴရွင္ မရေသးဘူးဆိုေတာ့ လူနာအတြက္ အသက္ အႏၱရာယ္ စိုးရိမ္ရသည္။ ဒီလိုေနေနလို႔ မျဖစ္ေတာ့ ဟူေသာ အေတြးႏွင့္အတူ စာေရးသူ ေျခလွမ္းမ်ားက ေက်ာင္းတံခါးေပါက္ဆီသို႔ ဦးတည္ လိုက္ပါသည္။ တံခါးေပါက္က ပြင့္ေနၿပီးသား၊ ဟုတ္တာေပါ့ ဆရာေတာ္ ဦးနေႏၵာဘာသေတာ့ ေျခာက္ဧကခန္႔ က်ယ္ေသာ ေက်ာင္းတိုက္ ၀င္းႀကီးအတြင္း လွည့္ပတ္၍ ေသြးလွဴရွင္ ရွာေနေလာက္ေပၿပီ။

ေက်ာင္းေဆာင္ေရွ႕အေရာက္မွာပင္ ကိုရင္ဣႏၵ၀ံသကို အသင့္ေတြ႕လိုက္သည္ႏွင့္-
“ကိုရင္ဣႏၵ၀ံသ ေသြးလွဴရွင္ မရေသးဘူးတဲ့လား”
“မရတာမဟုတ္ဘူး ေသြးလွဴရွင္ ကိုယ္ေတာ္ေတြက ဒီလူနာမ်ိဳးကို ေသြးမလွဴခ်င္လို႔ ရွာမရျဖစ္ေနတာ”
“ဟာ……. ဘာျဖစ္လို႔မလွဴခ်င္ၾကတာတဲ့လဲ”
“လူနာက ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသေၾကာင္းၾကံၿပီး ေဆးေသာက္တာတဲ့၊ အဲဒါေၾကာင့္ အသက္ ေသခ်င္လို႔ ေသေၾကာင္းၾကံတဲ့လူနာကို အသက္ ျပန္ရွင္ေအာင္ လွဴေနစရာ မလိုပါဘူးဆိုၿပီး မလွဴၾကတာေပါ့”
“အဲဒီအယူအဆကို တပည့္ေတာ္ လက္မခံဘူး၊ အရွင္ဘုရားေရာ လက္ခံသလား ကိုရင္ဣႏၵ၀ံသ”
“တပည့္ေတာ္ေတာ့ လက္ခံတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္လဲ လိုက္မလွဴတာ”
“ဒါဆို အရွင္ဘုရားကို တစ္ခုေမးပါရေစ၊ တေလာက ရပ္ကြက္ထဲ ေရႊပန္းတိမ္ အိမ္တစ္အိမ္က လသားအရြယ္ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ ေရႊသန္႔စင္တဲ့ ငရဲမီးေတြကို ေသာက္မိလို႔ အသက္ဆံုးသြားရတယ္။ အဲဒီကေလးေလး ေသသြားရတာ ငရဲမီးေတြ ေသာက္တဲ့ ကေလးရဲ႕အျပစ္လား၊ ငရဲမီးကို ကေလးနဲ႔ လြတ္ရာကၽြတ္ရာမွာ မထားတဲ့ လူႀကီး မိဘေတြရဲ႕ အျပစ္လား”
“ကိုရင္ ဇ၀နကလဲ ဒါကေတာ့ လူႀကီးေတြရဲ႕ အျပစ္ေပါ့ ဟိုလသား အရြယ္ေလးကေတာ့ ဘာသိတာ မွတ္လို႔”
“အဲဒါဆိုရင္ အခုေသေၾကာင္းၾကံတဲ့ လူနာကိစၥမွာလဲ ေသေၾကာင္းၾကံတဲ့လူနာမွာ ဘာမွ အျပစ္မရွိဘူး၊ အရွင္ဘုရားတို႔၊ တပည့္ေတာ္တို႔ သံဃာေတြနဲ႔ မိဘေတြမွာပဲ အျပစ္ရွိတယ္”
“ေဟာဗ်ာ… ကိုရင္ဇ၀န ၾကည့္လဲလုပ္ဦး၊ ဘုန္းႀကီးအမႈ ရြာပတ္လို႔သာ ၾကားဖူးတယ္၊ အရွင္ဘုရားလုပ္မွ ရြာအမႈ ဘုန္းႀကီးပတ္ ျဖစ္ေနပါလား”
“ဒါလဲ ျဖစ္သင့္လို႔ ျဖစ္တာလို႔ပဲ မွတ္ၾကရေအာင္၊ အရွင္ဘုရား တ႐ုတ္ပညာရွိႀကီး ကြန္ျဖဴးရွပ္ရဲ႕ အဆိုအမိန္႔ေလးတစ္ခု ၾကားဘူးလားမသိဘူး”
“ဆိုစမ္းပါဦး”
“ကြန္ျဖဴးရွပ္က ေျပာတယ္၊ သေဘာထား မျပည့္၀တဲ့သူဟာ သူတစ္ပါး အျပစ္ကိုပဲ ျမင္ေလ့ရွိတယ္။ သေဘာထားျပည့္၀တဲ့ သူက်ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ပဲ အျပစ္ျမင္တယ္၊ ပိုၿပီး သေဘာထား ျပည့္၀တဲ့ သူက်ေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပစ္ မျမင္ေတာ့ဘူးတဲ့။ အဲဒီေတာ့ အရွင္ဘုရားတို႔ တပည့္ေတာ္တို႔လဲ သေဘာထား ျပည့္၀တဲ့သူထဲ ပါေအာင္ ကိုယ့္အျပစ္ကိုယ္ပဲ ရွာၾကည့္ၾကရေအာင္၊ အခု ေသေၾကာင္းၾကံတဲ့ ကိစၥမွာ ေသေၾကာင္းၾကံတဲ့ လူနာဟာ ဘ၀တန္ဖိုး၊ ဘ၀အႏွစ္သာရ၊ ဘာသာတန္ဖိုး၊ ဘာသာအႏွစ္သာရ ဘာမွမသိရွာဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ လူ႔ဘ၀တစ္ခုကို လြယ္လြယ္ ျပန္ရမယ္လို႔ ထင္လို႔သာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသေၾကာင္း ၾကံတာေပါ့”

“ဒါေၾကာင့္ ေသေၾကာင္းၾကံတဲ့ လူနာမွာ အျပစ္မရွိဘူးလို႔ ေျပာခဲ့တာေပါ့၊ သံဃာမ်ားနဲ႔ မိဘမ်ားက ဘာ့ေၾကာင့္ အျပစ္ရွိသလဲ ဆိုေတာ့ ဒီလူနာကို အခုလို ေသေၾကာင္း မၾကံစည္မီ အခ်ိန္တုန္း ကတည္းက ဘ၀တန္ဖိုး၊ ဘာသာတန္ဖိုး၊ ဘ၀အႏွစ္သာရ၊ ဘာသာ အႏွစ္သာရကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္ေအာင္ ဗိုက္ထဲမွာ ဘုရားတည္ မေပးမိတဲ့အတြက္ပဲ”
“ဘယ္လို၊ ဗိုက္ထဲမွာ ဘုရားတည္မေပးတဲ့အတြက္ ဟုတ္လား”
“ဟုတ္တယ္၊ ဒါက တင္စားေျပာတာပါ၊ အရွင္ဘုရား အခ်ိန္ရရင္ ခရစ္ယာန္ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္း ေတြထဲ ၀င္ၾကည့္၊ အလွဴခံပံုးေတြမွာ ေရးထားတဲ့စာက ကေလးမ်ားဗိုက္ထဲ ဘုရားတည္ရန္တဲ့၊ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္လဲလို႔၊ အဓိပၸာယ္က ႏုနယ္ ငယ္ရြယ္တဲ့ ကေလးဘ၀ ကတည္းက ဘာသာေရး အသိဉာဏ္ေတြကို အျပည့္အ၀ သြင္းေပးထားရမယ္ ဆုိတာပါပဲ။”

“ဒါကို အတုယူၿပီး ဗုဒၶဘာသာ ကေလးမ်ားကိုလဲ ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက ယဥ္ေက်းမႈ ဘာသာေရး သင္တန္းေတြ အျပည့္အ၀ သင္ေပးႏိုင္ေအာင္ ဆရာဒကာ လက္တြဲၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ႀကိဳးစား သင့္ၾကၿပီ။ ေျမျပင္မွာတည္တဲ့ ဘုရားထက္ ဗုဒၶဘာသာ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားမွာ တည္တဲ့ ဘုရားက သာသနာအတြက္ ပိုၿပီး ေက်းဇူးမ်ားမယ္ ဆိုတာကို အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ကမၻာေက်ာ္ ေဗာေဓာဗုဓု ေက်ာက္ေစတီႀကီးက သက္ေသျပေနၿပီေလ”

“ကေလးေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲမွာ တည္ထားတဲ့ ဘုရားမရွိေတာ့ အရင္တုန္းက ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ခဲ့တဲ့ အင္ဒိုနီးရွား တစ္ျပည္လံုးဟာ အခု အခ်ိန္မွာေတာ့ တျခားဘာသာေတြရဲ႕ လက္ထဲ ေရာက္ခဲ့ရၿပီ မဟုတ္လား။ ဒီဘာသာျခားေတြရဲ႕ အႏၱရာယ္မ်ိဳးက်ေတာ့ ေျမျပင္မွာ တည္ထားတဲ့ ေဗာေဓာဗုဓု ေက်ာက္ေစတီႀကီးက ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး မဟုတ္လား”
“ကဲ ေတာ္ၿပီ စကားသိပ္ရွည္ေနလို႔ လူနာအသက္ မမီဘူးျဖစ္ေနဦးမယ္။ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ ေသြးလဲလွဴမယ္၊ ဘာသာေရး အသိဉာဏ္ ဓမၼကိုလဲလွဴမယ္”

ေျပာေျပာဆုိဆိုျဖင့္ ထြက္ခဲ့ရာ ေသြးအလွဴခံလာေသာ ျမင္းလွည္းနားသို႔ ေရာက္လာသည္ႏွင့္ စိုးရိမ္တႀကီးျဖင့္ ေသြးအလွဴရွင္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသည့္ အသက္ (၅၀) အရြယ္ ဒကာႀကီးတစ္ဦးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ စာေရးသူက-

“ဒကာႀကီး ေသြးအလွဴရွင္ရပလား”
“မရေသးပါဘုရား”
“ဘယ္ႏွစ္ပုလင္းလဲ”
“တစ္ပုလင္းပါဘုရား”
“ေသြးအမ်ိဳးအစားကေရာ”
“ဘီေသြးပါဘုရား”

“ကဲ ဒါဆိုရင္သြားၾကစို႔၊ ကိုရင္ပဲလွဴမယ္၊ တျခားေစာင့္မေနနဲ႔၊ ရမွာလဲမဟုတ္ဘူး၊ ကိုရင္ဣႏၵ၀ံသ ဆရာေတာ္ ဦးနေႏၵာဘာသကို ေလွ်ာက္လိုက္ပါ၊ ေသြးလွဴဖို႔ တပည့္ေတာ္ လိုက္သြားၿပီလို႔”
ေက်ာင္းႏွင့္ တစ္မိုင္သာသာခန္႔ ေ၀းေသာ ေဆး႐ံုဆီသို႔ ျမင္းလွည္း ေမာင္းထြက္လာသည္ႏွင့္ စာေရးသူက မ်က္ႏွာတြင္ ညွိဳးေရာ္ ေၾကကြဲရိပ္ ထင္ေနသည့္ ဒကာႀကီးအား တစ္ခ်က္ ေမးၾကည့္လုိက္သည္။

“ဒကာႀကီး လူနာက ဘယ္လိုျဖစ္တာတံုး၊ နည္းနည္းေလာက္ ေျပာျပပါလား”
“မွန္ပါ၊ ေျပာျပပါမယ္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔က ေတာကပါဘုရား၊ သမီးေလးကို စာတတ္ေပတတ္ ျဖစ္ေစခ်င္လို႔ ၿမိဳ႕ေပၚက သူ႔ဦးေလးအိမ္မွာ ေနေစၿပီး ေက်ာင္းတက္ခိုင္းပါတယ္ ဘုရား။ အဲဒါ ဒီႏွစ္ဆယ္တန္း စာေမးပြဲက်ေတာ့ စာမႀကိဳးစားဘဲ အေပ်ာ္အပါးနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနလို႔ ျဖစ္မွာပဲလို႔ ထင္ၿပီး လူေရွ႕သူေရွ႕မွာ ႐ိုက္ႏွက္ ဆံုးမမိပါတယ္ ဘုရား။ အဲဒါ သမီးေလးက အရွက္ရၿပီး ဘာမီတြန္ ေဆးျပားေတြကို တစ္ပုလင္းလံုး ေသာက္ပစ္လိုက္တာပါပဲ ဘုရား”

“တပည့္ေတာ္တို႔ သိတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ ပါးစပ္က အျမွဳပ္ေတြေတာင္ ထြက္ေနၿပီ။ ဒါနဲ႔ ေဆး႐ံုကို ခ်က္ခ်င္း ေျပးလာၾကတာပါပဲ ဘုရား၊ ေဆး႐ံုက ေသြးလုိတယ္၊ ေသြးသြင္း ကုရမယ္လို႔ ဆုိတာနဲ႔ အရွင္ဘုရားတို႔ ေက်ာင္းကို ေသြးအလွဴခံ ေရာက္လာခဲ့တာပါ။ ေနာက္မွ သိရတာက သမီးေလး စာေမးပြဲက်တာ အေပ်ာ္အပါးေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ စာေမးပြဲေျဖခါနီး ကပ္ၿပီး ေနမေကာင္းလုိ႔တဲ့ ဘုရား၊ မစူးစမ္း မဆင္ျခင္ဘဲ လူေရွ႕သူေရွ႕မွာ ႐ိုက္နက္ဆံုးမတဲ့ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ အျပစ္ပါပဲဘုရား”
ေျပာေနရင္းပင္ ဒကာႀကီး၏ မ်က္လံုးမွ မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ စကားလမ္းေၾကာင္းကို တစ္ေနရာသို႔ ေျပာင္းေပးလိုက္ရသည္။

“အဆိုးထဲက အေကာင္းေပါ့ ဒကာႀကီးရယ္။ ေနာက္ သားသမီးေတြ ဆံုးမတဲ့အခါ ဒီလို မျဖစ္ဖို႔အတြက္ သင္ခန္းစာယူရမွာေပါ့၊ စိတ္ပညာ က်မ္းေတြရဲ႕ အဆိုအရ လူဟာ ကိုယ့္ကုိယ္ကို အထင္အႀကီးဆံုးပဲတဲ့၊ ကေလးသူငယ္ေတြရဲ႕ တလူလူ တက္ေနတဲ့အညြန္႔ကို မိဘဆရာေတြက ခ်ိဳးမိသလိုမျဖစ္ေအာင္ အျမဲတမ္း ဂ႐ုစိုက္ၾကရမယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ေရွးဆရာမ်ားကမိမိတပည့္ သားသမီးကို ဆံုးမတာေတာင္ အဆံုးမတတ္ဖို႔အတြက္ နည္းလမ္းေလးေတြ ေပးထားတယ္”

“တရံတဆစ္၊ အျပစ္အနာ
ေတြ႕ေသာခါ၀ယ္၊ ကြယ္ရာေခၚ၍
ဆံုးမေလ့၏။ သူ႔ေရွ႕သူ႔ေမွာက္
ပြဲျပင္ေရာက္ေသာ္၊ ေျမွာက္ေျမွာက္စားစား၊
သားအားပိုက္ျဖဴး၊ မိဘက်ဴးသို႔၊
ေက်းဇူးကိုသာ၊ ရွာ၍ခ်ည္းဆို။”

   “အဓိပၸာယ္က တပည့္သားသမီးကို အျပစ္ေျပာၿပီး ဆံုးမစရာရွိရင္ ကြယ္ရာမွာေခၚၿပီး တုိးတိုး တိတ္တိတ္ ဆံုးမပါတဲ့၊ လူ႔ေရွ႕သူ႔ေရွ႕မွာ ဆိုရင္ေတာ့ တပည့္သားသမီးရဲ႕ ေကာင္းကြက္ကိုသာ ရွာၿပီး ခ်ီးမြမ္းပါတဲ့၊ မိဘဆရာေတြအတြက္ မွတ္သားစရာေပါ့ ဒကာႀကီး”
“အရင္ကသာ ဒီနည္းလမ္းေလး သိထားရင္ တပည့္ေတာ္ သမီးေလး ဒီအျဖစ္ဆိုးမ်ိဳး ဘယ္ႀကံဳရမွာတံုး ဘုရား”
ဘယ္လိုပင္ စကားလမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းေပးေသာ္လည္း ဒကာႀကီး၏ မ်က္ရည္တို႔က ဘယ္လိုမွ စဲမသြားခဲ့ပါ။ သို႔ႏွင့္ပင္ ေဆး႐ံု၀င္းထဲသို႔ ျမင္းလွည္း ေရာက္သည္ႏွင့္ စာေရးသူက ေသြးေဖာက္ ေသာ အခန္းထဲ ခပ္သြက္သြက္ ၀င္သြားလိုက္သည္။ ေသြးေဖာက္ေနဆဲ အခ်ိန္မွာလည္း အာနိသင္ပိုရွိရန္ ေသြးက ေဆးကဲ့သို႔ အစြမ္းထက္ရန္ လူနာသို႔မွန္းၿပီး ေမတၱာပို႔ေနလုိက္သည္။
ေသြးေဖာက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေစာေစာက ဒကာႀကီး အခန္းထဲသို႔ ၀င္လာကာ-

    “အရွင္ဘုရား သမီးေလးအျဖစ္က ေသမယ္ ရွင္မယ္ဆိုတာ တပ္အပ္ေသခ်ာ မေျပာႏိုင္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ လူနာေဆာင္ထဲ ေခတၱၾကြၿပီး သိသင့္ သိထိုက္တဲ့ တရားေလးမ်ားကို ေဟာၾကားေပးပါဘုရား”
စာေရးသူ ေခါင္းညိမ့္ျပၿပီး လူနာရွင္ ဒကာႀကီးႏွင့္အတူ သြားလိုက္သည္။ လူနာေဆာင္ထဲ ေရာက္ေတာ့ စာေရးသူထံမွ ထုတ္ယူသြားေသာ ေသြးမ်ားကို လူနာအား ခ်က္ခ်င္း ျပန္သြင္းေပေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ထူးျခားေသာ ျမင္ကြင္းက စာေရးသ ူမ်က္စိထဲမွ မထြက္၊ ေသလုေျမာပါး ေ၀ဒနာ ခံစားေနရေသာ္လည္း လူနာမိန္းကေလး၏ မ်က္ႏွာက တင္းမာ ခက္ထန္သေယာင္ ရွိေနသည္။

    စကားကေတာ့ မေျပာႏိုင္ရွာေတာ့ပါ။ ေသြးလွဴရွင္ ကိုရင္ၾကြလာသည္ဟု မိဘမ်ားက ေျပာလိုက္သည္ႏွင့္ မ်က္လံုးကိုေတာ့ အားယူၿပီး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အခ်ိန္က သိပ္တန္ဖိုးရွိေနသည္။ စာေရးသူက အခ်ိန္မဆြဲေတာ့၊ လူနာအား ေခတၱစိုက္ၿပီး စိတ္ထဲမွ ေမတၱာပို႔လိုက္ၿပီးေနာက္ လူ႔ဘ၀အပါအ၀င္ ရခဲျခင္းတရားငါးပါး၊ ဘ၀တန္ဖိုး၊ ဘာသာတန္ဖိုး၊ ဘ၀အႏွစ္သာရ၊ ဘာသာအႏွစ္သာရ။
ထို႔ေနာက္ ပုထုဇဥ္တိုင္း အားကိုး အားထားျပဳရမည့္ အပါယ္မလားေစေသာ ကုသိုလ္မ်ား၊ ေသခါနီးတြင္ ဂတိေကာင္းရန္ စိတ္ထားပံုမွစ၍ တစ္နာရီခန္႔ၾကာေအာင္ တရားအလွဴကို ေပးလွဴလိုက္ပါသည္။ တရားအဆံုးတြင္ လူနာရွင္မ်ားေရာ၊ ေဆး႐ံု၀န္ထမ္းမ်ားပါ အားလံုး ၀မ္းသာအားရ သာဓုေခၚၾကသည္။ ထူးျခားသည္က ေဒါသအရွိန္ျဖင့္ တင္းမာသေယာင္ ရွိေနေသာ ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသူေလး၏ မ်က္ႏွာမွာ ႏူးညံ့ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာၿပီး လက္အုပ္ခ်ီ ကန္ေတာ့ခ်င္ သည့္ အမူအရာကို ျပသျဖင့္ မိဘမ်ားက သူမ၏လက္ကို လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ရင္ဘတ္ေပၚ တင္ေပးလိုက္ၾကျခင္းပင္။

      မ်က္စိကို အားယူဖြင့္ရင္း စာေရးသူကို ကန္ေတာ့ရင္းကပင္ ၀မ္းသာ ၾကည္ႏူးေနေသာ မ်က္ႏွာအသြင္မွ တစ္ဖန္ ၀မ္းနည္း ေၾကကြဲေသာ မ်က္ႏွာသုိ႔ ခ်က္ခ်င္း ေျပာင္းသြားၿပီး မ်က္ရည္မ်ား ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္ လွိမ့္ဆင္းလာၾကသည္။
အမူအရာျဖင့္သာ ေျပာျပႏိုင္ရွာေသာ ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသူေလး၏ စကားကို စာေရးသူ ဘယ္လိုမွ နားမလည္ႏိုင္ခဲ့။ သူမေျပာျပလိုေသာ စကားမ်ား၏ အဓိပၸာယ္ကို ေနာက္သံုးရက္ၾကာမွ သိရသည္။ လူနာရွင္ ဒကာႀကီး ေက်ာင္းသို႔ေရာက္လာၿပီး-

“အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ သမီေလး ဆံုးသြားပါၿပီ ဘုရား၊သက္သာသလိုေတာ့ ျဖစ္သြားေသး တယ္ဘုရား၊ အဲဒီအခ်ိန္ေလးမွာ မနည္း အားယူၿပီး အရွင္ဘုရားကို ေလွ်ာက္ခိုင္းတာေလးလဲရွိလို႔ လာေလွ်ာက္တာပါဘုရား၊ သမီးေလး ေျပာသြားတာကေတာ့ ဘ၀တန္ဖိုး၊ ဘာသာတန္ဖိုး၊ ဘ၀ အႏွစ္သာရ၊ ဘာသာအႏွစ္သာရကို မေသခင္မွာ သိသြားရလို႔ သူသိပ္ၿပီး ၀မ္းသာပါသတဲ့ဘုရား။”

  “အရွင္ဘုရားကိုလဲ ေသြးတင္မကတရားပါ လွဴတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္းကို ေသခ်ာ ေလွ်ာက္ထားခိုင္းပါတယ္၊ တရားဆံုးတဲ့ေနာက္ သူ႔မ်က္ႏွာ ၾကည္လင္သြားတာက မေသခင္မွာ သိသင့္သိထိုက္တဲ့ တရားကို သိရလို႔ပါတဲ့။ သူ႔မ်က္ႏွာ ညိွဳးသြားၿပီး မ်က္ရည္က်တာကိုလဲ တစ္မ်ိဳး မထင္ပါနဲ႔တဲ့၊ အဲဒါကေတာ့ ရခဲတဲ့လူ႔ဘ၀ထဲကေန ဘ၀အႏွစ္သာရ ဘာတစ္ခုမွ ထုတ္မယူႏိုင္ ေတာ့တဲ့ အတြက္ ၀မ္းနည္းၿပီး ငိုမိတာပါတဲ့ဘုရား”
ဟု ေလွ်ာက္ထားသြားရာ ဒကာႀကီး၏ ေလွ်ာက္ထားသံက နားထဲကမထြက္။ ေၾသာ္- ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသူေလးကား ဘ၀တန္ဖိုး၊ ဘာသာတန္ဖိုး၊ ဘ၀အႏွစ္သာရ၊ ဘာသာအႏွစ္သာရကို မ်က္ရည္က်ၿပီးမွ သိသြားတာပါလား၊ က်န္ေသာဒကာ၊ ဒကာမမ်ား ဘ၀တန္ဖိုး၊ ဘာသာတန္ဖုိး၊ ဘာသာအႏွစ္သာရကို ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသူေလးကဲ့သို႔ မ်က္ရည္က်ၿပီး မသိေစခ်င္ပါ၊ မ်က္ရည္မက်ခင္ ကပင္ ဘ၀တန္ဖိုး၊ ဘာသာတန္ဖုိး၊ ဘ၀အႏွစ္သာရ၊ ဘာသာအႏွစ္သာရကို သိေစခ်င္လွပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဤက်မ္းစာကို “မ်က္ရည္မက်ခင္ သိေစခ်င္” ဟု အမည္ေပးရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းလင္း တင္ျပလိုက္ရပါသည္။
ခ်မ္းသာကိုယ္စိတ္ျမဲၾကပါေစ။

ေမတၱာရွင္ (ေရႊျပည္သာ)
ဆရာေတာ္ အရွင္ဇ၀န
မႏၱေလးေက်ာင္းတိုက္
(၆)ရပ္ကြက္၊ ေရႊျပည္သာ၊ ရန္ကုန္။
မွတ္ခ်က္။ ။ (ေဖာ္ဝတ္ေမလ္း) အား ထပ္ဆင့္မ်ွေဝျခင္းျဖစ္ပါသည္။
စာဖတ္သူအားလုံးသက္ရွည္က်န္းမာစိတ္ခ်မ္းသာ၍ လုိရာဆႏၵမ်ား တစ္လုံးတစ္ဝတည္းျပည့္စုံၾကပါေစ။
အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုိလ္ အိႏၵိယနုိင္ငံ)
 http://www.wiradhamma.blogspot.com/2012/05/blog-post_14.html

 စာအုပ္Download ရယူရန္
လူဘဝ၏တန္ဖို ကို သိနိုင္ၾကပါေစ။
                                   ေလးစားစြာျဖင့္  ...  ေမာင္ျမင့္

ကြာရွင္းဟိုတယ္


ကြာရွင္းဟိုတယ္ (from Nine Nine SaNay by ႏုိင္းႏုိင္းစေန)


စာေရးဆရာမနိုင္းနိုင္းစေန ရဲ႕ blog ေလးပါ ဒီ blog ေလးက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းလို႕ share လိုက္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီ blog ေလးကိုဖတ္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ခံစားလိုက္ရတယ္ စာဖတ္ ပရိသတ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အတိုင္းဘဲခံစားရလိမ့္မယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။ ကဲ... ခံစားၾကည့္လိုက္ပါဦးေနာ္။
သူနဲ႔သူမ
မဂၤလာေဆာင္တာ (၁၀)ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္ခဲ့ၿပီ။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ
ဘာစိတ္လႈပ္ရွားမႈမွ မရွိေတာ့သလို စိတ္၀င္စားမႈလည္း မရွိေတာ့ဘူး။
အခ်ိန္ၾကာေလ သူမကို တာ၀န္နဲ႔၀တၱရားအရ ဆက္ဆံေနရတယ္လို႔ သူထင္လာေလျဖစ္တယ္။
သူမအေပၚ သူၿငီးေငြ႔လာခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ သူ႔အလုပ္မွာ အသစ္၀င္လာတဲ့
သြက္သြက္လက္လက္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ ေကာင္မေလးက သူ႔ကို
ရႈးသြပ္ေစခဲ့တယ္။ ဒါဟာ သူ႔ရဲ႕ဒုတိယအရြယ္ စိတ္လႈပ္ရွားျခင္းလို႔
သူထင္ခဲ့တယ္။
အႀကိမ္ႀကိမ္ ေတြးေတာဆံုးျဖတ္ၿပီးေနာက္ သူမနဲ႔ကြာရွင္းဖို႔ သူဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ဳိးက သူမအတြက္
ထံုက်င္ေနပါၿပီ။ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္ကို
သူမေခါင္းညိတ္ခဲ့တယ္။ ႏွစ္ဦးသား တရားရံုးသြားၿပီး ကြာရွင္းခဲ့ၾကတယ္။
ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္ေပၚမွာ လက္မွတ္ထိုးၿပီး ရံုးကေန သူတို႔ထြက္လာၾကတယ္။
ႏွစ္ေယာက္စလံုး သူတစ္လမ္း ကိုယ္တစ္လမ္း လြတ္လပ္သူေတြျဖစ္သြားၾကၿပီ။
ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ဟာတာတာခံစားေနရတယ္။ သူမကို
သူတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး....
"မိုးေတာင္ခ်ဳပ္ေနၿပီ။ ငါတို႔ညစာအတူသြားစားရေအာင္"
"ေကာင္းၿပီေလ... "ကြာရွင္းဟိုတယ္ (Divorce hotel)" ဆိုတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္အသစ္ဖြင့္ထားတယ္လို႔ ၾကားတယ္။ အဲဒီ"ကြာရွင္းဟိုတယ္"က ကြာရွင္းျပတ္စဲၿပီးစ
ဇနီးေမာင္ႏွံေတြ ေနာက္ဆံုးတစ္နပ္အတြက္ သီးသန္႔ဖြင့္ထားတဲ့ ဟိုတယ္ပါတဲ့။
အဲဒီမွာ သြားစားရေအာင္" သူ႔ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး သူမေျပာတယ္။
သူေခါင္းညိတ္ၿပီး ႏွစ္ဦးသားႏႈတ္ဆိတ္လို႔ ဟိုတယ္ထဲ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ၀င္သြားၾကတယ္။
"ေကာင္းေသာ ညေနခင္းပါ"
အခန္းထဲထိုင္လိုက္တာနဲ႔ ဟိုတယ္၀န္ထမ္းက ေရာက္လာတယ္။
"ဘာမ်ား သံုးေဆာင္ၾကမလဲရွင္?"
"မင္း မွာကြာ" သူမကို ၾကည့္ၿပီး သူေျပာလိုက္တယ္။
"ကၽြန္မ အျပင္သိပ္မထြက္ေတာ့ ဒါေတြကို မသိဘူး။ ရွင္ပဲ မွာပါ" သူမေခါင္းခါၿပီး ေျပာတယ္။
"ေဆာရီး..... ကၽြန္မတို႔ ကြာရွင္းဟိုတယ္မွာ စည္းကမ္းတစ္ခုရွိတယ္။ ဒီညစာကို
မိန္းမျဖစ္သူက ေယာက္်ားႀကိဳက္တတ္တာေတြ မွာေပးရသလို ေယာက္်ားျဖစ္သူကလည္း
မိန္းမႀကိဳက္တတ္တာေတြကို မွာေပးရပါတယ္။ ဒါကို "ေနာက္ဆံုးအမွတ္တရ" လို႔
ေခၚပါတယ္"
"ေကာင္းၿပီေလ" ဆံပင္ကို သူမသပ္တင္ၿပီး ဟင္းေတြမွာလိုက္တယ္။
"ငါးေပါင္းတစ္ပဲြ၊ မိႈေၾကာ္တစ္ပဲြ၊ မိႈနားရြက္သုပ္တစ္ပဲြ.. ဒီဟင္းေတြအားလံုး ဂ်င္း၊
ၾကက္သြန္နီ၊ ၾကက္သြန္ျဖဳ မထည့္နဲ႔ေနာ္။ ကၽြန္မအမ်ဳိးသား....ေအာ္..
ဒီအမ်ဳိးသားက အဲတာေတြမစားဘူး"
"လူႀကီးမင္းကေရာ ဘာမွမလဲ?" ၀န္ထမ္းက သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး ေမးတယ္။
တခဏေလာက္ သူေငးေၾကာင္သြားမိတယ္။ လက္ထပ္ၿပီး (၁၀)ႏွစ္မွာ
ကိုယ့္မိန္းမဘာႀကိဳက္တတ္မွန္း သူမသိခဲ့ဘူး။ ပါးစပ္ႀကီးဟၿပီး
သူဘာေျပာရမွန္း မသိျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
"ဒါေတြပဲ လုပ္ပါ။ အဲဒီဟင္းက ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုးႀကိဳက္တဲ့ ဟင္းပါ" သူ႔အျဖစ္ကို သူမက အလ်င္အျမန္ ၀င္ကယ္တယ္။
၀န္ထမ္းေကာင္မေလးက ရယ္ၿပီး "တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ကၽြန္မတို႔ ကြာရွင္းဟိုတယ္ကို ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ညစာလာစားၾကတဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံေတြက ဘာမွ စားခ်င္စိတ္ရွိၾကေတာ့တာ မဟုတ္ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ဒီ"ေနာက္ဆံုးအမွတ္တရ" ကို မစားၾကေတာ့ဘဲ ကၽြန္မတို႔ဟိုတယ္က
ကြာရွင္းသူေတြအတြက္ အထူးစီမံထားတဲ့အေအးကိုပဲ ေသာက္ၾကရေအာင္၊
ကၽြန္မတို႔ဟိုတယ္ကို ေရာက္လာသူတိုင္းက ဒါကို မျငင္းဘဲ မွာၾကတယ္"
"အင္း.. ဒါဆိုလည္း အေအးပဲ မွာၾကတာေပါ့" သူတို႔ႏွစ္ဦးစလံုး ေခါင္းညိတ္ၿပီး ေျပာတယ္။
သိပ္မၾကာဘူး။ ၀န္ထမ္းေကာင္မေလးက အေအးႏွစ္ခြက္လာပို႔တယ္။ တစ္ခြက္က ေရခဲပါတဲ့
အျပာႏုေရာင္အရည္ျဖစ္ၿပီး တစ္ခြက္က အေငြ႕ေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့
အနီေရာင္အရည္ျဖစ္တယ္။
"ဒီအေအးေတြကို "မီးေတာက္တစ္၀က္၊ ပင္လယ္ေရတစ္၀က္" လို႔ေခၚတယ္။ သံုးေဆာင္ႏိုင္ပါၿပီ"
၀န္ထမ္းေကာင္မေလးက ေျပာေျပာဆိုဆို ေနရာကခြာတယ္။ အခန္းတစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ၿပီး ဘာေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနၾကတယ္။
"ေတာက္... ေတာက္.. ေတာက္"
တံခါးေခါက္သံနဲ႔အတူ ၀န္ထမ္းေကာင္မေလး ၀င္လာျပန္တယ္။
"လူႀကီးမင္း... သူ႔ကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ ပန္းစည္းလက္ေဆာင္ေပးတဲ့အျဖစ္ကို မွတ္မိေသးလား? အခု
အရာအားလံုးက ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ၿပီ။ လင္မယား မဟုတ္ေတာ့လည္း
သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳလို႔ရတယ္။ သူ႔ကို ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္
လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ပါဦး"
သူမတစ္ကိုယ္လံုး တုန္လႈပ္သြားမိတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့(၁၀)ႏွစ္က သူပန္းစည္းေပးတဲ့ ပံုရိပ္ေတြကို သူမျမင္ေယာင္လာမိတယ္။
အဲဒီတုန္းက ေဆြမရွိ၊ မ်ဳိးမရွိတဲ့ သူစိမ္းၿမိဳ႕မွာ သူတို႔ဘာမွမရွိခဲ့ဘူး။
အရာအားလံုး သုညကစခဲ့ၾကတယ္။ ေန႔လယ္ေန႔ခင္းမွာ ေနရာအႏွံ႔
သူတို႔အလုပ္လိုက္ရွာၾကတယ္။ ရုန္းကန္ၾကတယ္။ ညအခါ ညေစ်းမွာ
သူမေစ်းေရာင္းထြက္သလို သူက စားေသာက္ဆိုင္မွာ ပန္းကန္ေဆးတယ္။
ညနက္သန္းေခါင္ေရာက္မွ ငွားေနတဲ့ ၁၀ေပပတ္လည္ အခန္းက်ဥ္းထဲ
သူတို႔ျပန္ခဲ့ၾကတယ္။ ေန႔ရက္ေတြကို ခက္ခက္ခဲခဲ ပင္ပင္ပန္းပန္း
ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရလည္း သူတို႔ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကတယ္။
အဲဒီၿမိဳ႕ကိုေရာက္တဲ့ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာ သူမအတြက္ သူ ပထမဆံုးအႀကိမ္
ႏွင္းဆီအနီရဲရဲတစ္ပြင့္ လက္ေဆာင္ေပးတယ္။ သူမ မ်က္ရည္က်ေအာင္
ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့မိတယ္။
(၁၀)ႏွစ္တိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ သူတို႔ဘ၀ အရာအားလံုး ျပည့္စံုလာခ်ိန္ လမ္းခြတစ္ေနရာမွာ သူတို႔ေရာက္ေနခဲ့တယ္။ အတိတ္ကအေၾကာင္းေတြ
ေတြးရင္း သူမ မ်က္ရည္က်မိတယ္။
"မလိုေတာ့ပါဘူး..." လက္ကာျပၿပီး သူမေျပာတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့(၁၀)ႏွစ္အျဖစ္ကို သူလည္း ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။ သူမအတြက္ ႏွင္းဆီပန္းမေပးမိတာ ၅ႏွစ္၊ ၆ႏွစ္ရွိခဲ့မွန္း အခုမွ သူသတိရတယ္။
"လိုတယ္.. ပန္းယူမယ္" လက္ျပၿပီး သူေျပာတယ္။
၀န္ထမ္းေကာင္မေလးက ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္ကိုယူၿပီး ႏွစ္ပိုင္းခဲြလိုက္တယ္။ ၿပီးေနာက္
ပြင့္ဖပ္ေတြကို သူတို႔ရဲ႕အေအးခြက္ထဲ ပစ္ထည့္လိုက္တယ္။ ပြင့္ဖပ္ေတြက
အေအးထဲေပ်ာ္၀င္ကုန္တယ္။
"ဒီႏွင္းဆီပြင့္က ကၽြန္မတို႔ ဟိုတယ္က ေကာက္ညွင္းနဲ႔ အထူးျပဳလုပ္ထားတဲ့ ႏွင္းဆီေတြပါ။ ဒါဟာလည္း
လူႀကီးမင္းတို႔အတြက္ တတိယေျမာက္ စားစရာတစ္ခုပါပဲ။ ဒါကို "ေရာင္ျပန္အလွ"
လို႔ေခၚတယ္။ လူႀကီးမင္းတို႔ ေျဖးေျဖးသံုးေဆာင္ၾကပါ။ လိုအပ္ရင္
ကၽြန္မကိုေခၚလိုက္ပါ"
၀န္ထမ္းေကာင္မေလးက ေျပာေျပာဆိုဆို လွည့္ထြက္သြားတယ္။
"xx...ဟို.... ေမာင္ ......"
သူ႔အသံေတြ လည္ေခ်ာင္း၀မွာ ေပ်ာက္ေနတယ္။ သူမလက္ကို သူဖမ္းဆုပ္လိုက္တယ္။ သူမလက္
လႈပ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ မရုန္းမိဘူး။ ႏွစ္ဦးသား တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ဘာမွ မေျပာျဖစ္ၾကဘူး။
"ဖပ္"
ရုတ္တရက္ မီးမွိတ္သြားတယ္။ အခန္းတစ္ခုလံုး ေမွာင္အတိက်သြားတယ္။ အျပင္က
အေရးေပၚေခါင္းေလာင္းသံ ျမည္လာၿပီး အခန္းထဲ မီးခိုေတြ လိွမ့္၀င္လာတယ္။
"ဘာျဖစ္တာလဲ?"
ႏွစ္ေယာက္လံုး အျမန္ထရပ္လိုက္ၾကတယ္။
"ဟိုတယ္ မီးေလာင္ေနတယ္ဗ်ဳိ႕။ အားလံုး လံုၿခံဳေရးလမ္းညႊန္ဘက္ အျမန္သြားၾကပါ"
အျပင္က အသံကုန္ေအာ္ဟစ္သံကို ၾကားလိုက္တယ္။
"ေမာင္.... ကၽြန္မေၾကာက္တယ္!" သူ႔ရင္ခြင္ထဲ သူမတိုး၀င္လိုက္တယ္။
"မေၾကာက္နဲ႔... ေမာင္ရွိတယ္။ လာ... အျပင္ကို ထိုးထြက္ရေအာင္" သူမကို တင္းတင္းေပြ႔ၿပီး သူေျပာတယ္။
အျပင္ကိုေရာက္ေတာ့ အျပင္ကမီးေရာင္နဲ႔လင္းေနတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ ဘာမွမျဖစ္ပ်က္ခဲ့သလို
အရာတိုင္းက သူ႔ေနရာနဲ႔သူရွိေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ
၀န္ထမ္းေကာင္မေလးေရာက္လာၿပီး...
"ေဆာရီး... လူႀကီးမင္းတို႔ကို ထိတ္လန္႔ေစခဲ့ၿပီ။ ဟိုတယ္ႀကီး မီးမေလာင္ပါဘူး။ အခန္းထဲ မီးခိုးေတြကို
တမင္လြတ္ခဲ့တာပါ။ ဒါဟာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ စတုတၳေျမာက္ဟင္းပါပဲ။ ဒါကို "ရင္ထဲက
ေရြးခ်ယ္ျခင္း" လို႔ ေခၚတယ္။ အခန္းထဲ ျပန္၀င္ႏိုင္ပါၿပီ"
အခန္းထဲ သူတို႔ျပန္၀င္လာခဲ့ၾကတယ္။ အခန္းထဲမွာ ပကတိအတိုင္း မီးေရာင္နဲ႔လင္းေနတယ္။ သူမကို သူဆဲြေပြ႔ၿပီး...
"ဟန္နီ... ၀န္ထမ္းေကာင္မေလး ေျပာတာမွန္တယ္။ အခုနားက ဟန္နီနဲ႔ေမာင္ရဲ႕ တကယ့္ရင္ထဲက
ေရြးခ်ယ္တာေတြျဖစ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ေမာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
မခဲြႏိုင္ၾကဘူး။ မနက္ျဖန္ ေမာင္တို႔မဂၤလာျပန္ေဆာင္ၾကရေအာင္ကြာ"
"ေမာင္ ဆႏၵရွိလို႔လား?" ႏုတ္ခမ္းကိုက္ၿပီး သူမေမးတယ္။
"ဆႏၵရွိတာေပါ့။ အခု ဘာမဆို ေမာင္နားလည္သေဘာေပါက္လာၿပီ ဟန္နီ။ ေမာင္တို႔ မနက္ျဖန္ အေစာႀကီး မဂၤလာေဆာင္ရေအာင္ကြာ။ ရွင္းမယ္ေဟ့...." ေျပာေျပာဆိုဆို
၀န္ထမ္းေကာင္မေလးကို သူလွမ္းေအာ္လိုက္တယ္။
၀န္ထမ္းေကာင္မေလး၀င္လာၿပီး အနီေရာင္ေငြေတာင္းခံလႊာကို ကမ္းေပးတယ္။
"လူႀကီးမင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ဒါဟာ ဒီဟိုတယ္ရဲ႕ေနာက္ဆံုးလက္ေဆာင္ပါ။ ဒါကို "ထာ၀ရေတာင္းခံလႊာ" လို႔ေခၚတယ္။ ႏွစ္ေယာက္လံုး ထာ၀ရသိမ္းထားေပးပါ"
စာရြက္ကို သူၾကည့္လိုက္တယ္။ သူ႔မ်က္လံုးအိမ္မွာ မ်က္ရည္ေတြ ျပည့္လ်ံလာတယ္။
"ဘာျဖစ္တာလဲ?" သူမ စိုးရိမ္တႀကီးေမးတယ္။
"ဟန္နီ... ေမာင္မွားပါတယ္။ ေမာင္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဟန္နီ" စာရြက္ကို ကမ္းေပးရင္း သူေျပာတယ္။
စာရြက္ကို သူမၾကည့္လိုက္တယ္။ စာရြက္ေပၚမွာ ေရးထားတာက.......
ေႏြးေထြးတဲ့ မိသားစုတစ္စု
ႀကိဳးစားရုန္းကန္ခဲ့တဲ့ လက္တစ္စံု
သင့္ျပန္အလာကို ညနက္သန္းေခါင္အထိေစာင့္ေနတဲ့ မၿငိမ္းတဲ့မီးတစ္ပြင့္
က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ပါလို႔ ၁၂ ရာသီလံုးမွာတဲ့စကား
အႏႈိင္းမဲ့တဲ့ ဂရုစိုက္မႈ
ေယာကၡမအတြက္ အျပဳအစု
ကေလးအတြက္ မနက္မိုးခ်ဳပ္ေစာင့္ေရွာက္မႈ
သင္ႀကိဳက္တဲ့အစားအစာအတြက္ အခ်က္အျပဳတ္
သင့္အတြက္ ဆံုးရႈံးလိုက္ရတဲ့ ႏုပ်ဳိျခင္းေတြ....
ဒါဟာ သင့္ဇနီးမယားပဲျဖစ္တယ္။
"ေမာင္.... ေမာင္လည္း ပင္ပန္းပါတယ္။ ဒီႏွစ္ေတြမွာ ေမာင္ကို ကၽြန္မ လ်စ္လ်ဴရွဴမိခဲ့တယ္"
လက္ထဲကစာရြက္ကို သူမကမ္းေပးၿပီး ေျပာတယ္။ စာရြက္ကို သူၾကည့္လိုက္တယ္။ စာရြက္ေပၚမွာ ေရးထားတာက....
ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕တာ၀န္
ႀကီးေလးတဲ့တာ၀န္ကို ပုခံုးႏွစ္ဘက္နဲ႔ ထမ္းထားတယ္
ညနက္သန္းေခါင္မွ ပင္ပင္ပန္းပန္းျပန္လာတယ္
စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ေနရာအႏွံ႔ေျပးလႊားရတယ္
ေျပာမထြက္ခဲ့တဲ့ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းေတြ
မ်က္ႏွာေပၚက ရင့္ေရာ္ျခင္းေတြ
ခယ္မ၊ ေယာကၡမေတြအတြက္ တာ၀န္ေတြ
က်ရႈံးျခင္း၊ ဆံုးရႈံးျခင္းနဲ႔ ရုန္းကန္မႈေတြ
မိသားစုအတြက္၊ သားသမီးအတြက္ ေမတၱာေတြ....
ဒါဟာ သင့္ခင္ပြန္းပဲျဖစ္တယ္။
ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေပြ႔ဖက္ၿပီး သူတို႔ငိုမိၾကတယ္။ ေငြရွင္းၿပီး
ဟိုတယ္မန္ေနဂ်ာကို သူတို႔ေက်းဇူးတင္ စကားေျပာၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္
တစ္ေယာက္လက္ကိုတစ္ေယာက္တဲြၿပီး ဟိုတယ္က သူတို႔ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္သြားၾကတဲ့ သူတို႔ေနာက္ေက်ာပံုရိပ္ကိုၾကည့္ၿပီး ဟိုတယ္မန္ေနဂ်ာ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ေနတယ္။
"သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကြာရွင္းဟိုတယ္က မိသားစုတစ္စုကို ကယ္တင္လိုက္ျပန္ၿပီ

ကြန္ပ်ဴတာနဲပတ္သတ္ျပိးလူေတြဘာေတြျဖစ္ကုန္ျပိလဲ

BE CAREFUL NOT TO END UP LIKE THIS !

မင္းကြန္း တိပိဋက ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး အေႀကာင္း


ဂင္းနစ္ ကမာၻ႔စံခ်ိန္မွတ္တမ္းတြင္မွတ္တမ္းတင္ခံရသူ ၿမန္မာႏုိင္ငံသား မင္းကြန္း တိပိဋက ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး အေႀကာင္း



      ဂင္းနစ္စာအုပ္သည္ တစ္ကမာၻလုံးမွ စံခ်ိန္မ်ားကုိ မွတ္တမ္းတင္ထားျခင္းျဖစ္ရာျမန္မာႏိုင္ငံမွ ပုဂၢဳိလ္ထူးတစ္ဦးလည္း ပါ၀င္ခဲ႔ ပါသည္။ အဆုိပါပုဂၢဳိလ္ထူးမွာ မင္းကြန္းတိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ႀကီး ဦး၀ိစိတၱသာရာ ဘိ၀ံသ ပင္ၿဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ပိဋကတ္သုံးပုံ၊ စာမ်က္ႏွာေပါင္း (၉၉၃၄) မ်က္ႏွာကုိ တစ္ခ်က္မွေထာက္မေပးရဘဲ အလြတ္အာဂုံေဆာင္ႏုိင္ေသာေႀကာင္႔ ကမာၻ႔မွတ္ဉာဏ္ အေကာင္းဆုံး ပုဂၢဳိလ္အျဖစ္ ဂင္းနစ္စာအုပ္တြင္ ႏွစ္ႀကိမ္တုိင္ ေဖာ္ျပခံခဲ႔ရပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ မွတ္ဉာဏ္ကုိခ်ီးက်ဴးလုိလွ်င္ တိပိဋကဓရေရြးခ်ယ္ေရး စာေမးပြဲအေၾကာင္း ကုိ သိထားသင္႔ပါသည္။ ဤစာေမးပြဲသည္ ပိဋကတ္သုံးပုံကုိ ႏွႈတ္ေျဖ၊ ေရးေျဖေျဖဆုိရေသာ စာေမးပြဲျဖစ္ၿပီး ကမာၻေပၚတြင္ အခက္ခဲဆုံးစာေမးပြဲႀကီး ျဖစ္ပါသည္။ မည္မွ်ခက္ခဲပါသနည္း ဆုိလွ်င္ စတင္စစ္ေဆးေသာ ျမန္မာႏွစ္ ၁၃၁၀-မွ ၁၃၆၂- အထိ ၅၃-ႏွစ္အတြင္း ေအာင္ျမင္သူ ၉-ဦးသာ႐ွိခဲ႔ပါသည္။ စာေမးပြဲေအာင္မွတ္မွာ အမွတ္၁၀၀-တြင္၇၅-မွတ္ရမွသာ ေအာင္ျမင္ပါ သည္။
 
       ပိဋကတ္သုံးပုံကုိ အလြတ္ရြတ္ဆုိရာတြင္ နံနက္ ၈-နာရီမွ၁၀-နာရီအထိ တစ္ႀကိမ္၊ ေန႔လယ္ ၁-နာရီမွ၄-နာရီအထိ တစ္ႀကိမ္၊ တစ္ေန႔လွ်င္ ၂-ႀကိမ္ခြဲ၍ စာျပန္ရပါသည္။ သတ္မွတ္ထားေသာ အခ်ိန္အတြင္း သတ္မွတ္ထားေသာ စာမ်က္ႏွာအေရအတြက္ ကုိၿပီးေအာင္ျပန္ဆုိရပါသည္။ အခ်ိန္ကုိက္ စာမျပန္ႏုိင္လွ်င္ စာေမးပြဲက်ပါသည္။ တစ္ေန႔လုံး အတြက္စာ ၅-ခါ ေထာက္ေပးခြင္႐ွိပါသည္။ ၅-ခါထက္ပုိ၍ ေထာက္ေပးရလွ်င္ စာေမးပြဲ က်ပါသည္။ စာကုိ အလြတ္ရြတ္ဆုိရင္း ၀ါက်တစ္ခု ေက်ာ္သြားပါက စာေမးပြဲက်ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ကမာၻ႔အခက္ဆုံး စာေမးပြဲႀကီးဟု ဆုိရျခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ အဆုိပါ စာေမးပြဲႀကီးတြင္ စာမ်က္ႏွာ၉၉၃၄-မ်က္ႏွာလုံးကုိ တစ္ခ်က္မွေထာက္မေပးရဘဲ အလြတ္ရြတ္ဆုိႏုိင္ခဲ႔ပါသည္။ ထုိမွ်မကေသး။ စာအုပ္မူကြဲ အမ်ဳိးမ်ဳိး ႐ွိပါက မည္သည္႔စာအုပ္၊ စာမ်က္ႏွာမည္မွ်၊ စာေၾကာင္းေရမည္မွ်တြင္ မည္သုိ႔ဆုိသည္ မည္သည္႔စာအုပ္က အမွန္ ျဖစ္သည္ဟူသည္အထိ ေထာက္ျပႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ပညာဉာဏ္ႀကီးမားလြန္းလွပါသည္။ ေရးေျဖ ေျဖဆုိရာ၌လည္း



သီလကၡႏၡ၀ဂ္ - ၉၃-မွတ္
မဟာ၀ဂ္ - ၉၇-မွတ္
ပါတိက၀ဂ္ - ၉၇-မွတ္
ပါရာဇိကဏ္ - ၈၉-မွတ္
ပါစိတ္ပါဠိေတာ္ - ၉၉-မွတ္
မဟာ၀ဂၢပါဠိေတာ္ - ၉၂-မွတ္
စူဠ၀ဂၢပါဠိေတာ္ - ၉၈-မွတ္
ပရိ၀ါပါဠိေတာ္ - ၁၀၀-မွတ္

      စသည္ၿဖင္႔ ဘာသာတုိင္းကုိ ဂုဏ္ထူးမွတ္ ၈၅-မွတ္ အထက္ျဖင္႔ ေျဖဆုိေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ၁၂၇၃၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၁၁-ရက္ေန႔တြင္ ျမင္းၿခံၿမိဳ႔နယ္၊က်ည္ပင္ ႐ြာသူႀကီး ဦးဆုံ၊ ေဒၚဆင္တုိ႔မွ ဖြားျမင္ခဲ႔ပါသည္။ ငယ္မည္ ေမာင္ခင္ျဖစ္ပါသည္။ ၇-ႏွစ္သား အရြယ္တြင္ သာမေဏ ၀တ္ခဲ႔ၿပီး ၁၅-ႏွစ္သားတြင္ ပထမငယ္တန္း၊ ၁၆-ႏွစ္သားတြင္ ပထမလတ္တန္း၊ ၂၀-ႏွစ္တြင္ ပထမႀကီးတန္းတုိ႔ကုိ ေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါသည္။ ၁၂၉၅-တြင္ အစုိးရပထမႀကီးတန္းကုိ ပထမေက်ာ္ဟူေသာ ဘြဲ႔ထူးျဖင္႔ အျမင္႔ဆုံး ေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါသည္။ ထုိႏွစ္တြင္ပင္ သက်သီဟစာသင္တန္းကုိလည္းေကာင္း၊ ၁၂၉၆-တြင္ စာခ်တန္းကုိ လည္းေကာင္း တစ္ဆက္တည္းေအာင္ၿမင္၍ ၀ဋံသကာ(ဦးေဆာက္ပန္းဘြဲ႔) ျဖင္႔ခ်ီးက်ဴး ပူေဇာ္ျခင္းခံခဲ႔ရပါသည္။ ပိဋကတ္သုံးပုံကုိ အေထာက္အမကင္းစြာ အာဂုံျပန္ဆုိ ႏုိင္ေသာေၾကာင္႔ တရားဘ႑ာစုိးဟုအဓိပၸယ္ရေသာ တိပိဋကဓရဓမၼဘ႑ာဂါရိကဘြဲ႔ကုိ ဆက္ကပ္ၿခင္းခံခဲ့ ရပါသည္။ ဆ႒သံဂါယနာတင္ပြဲႀကီးတြင္လည္း မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး ေမးသမွ်ကုိ တစ္လုံးတစ္ပါဒမွ် ထစ္ေငါ႔ၿခင္းမ႐ွိဘဲ ေျဖဆုိေတာ္မူ၍ ဆ႒သဂၤတိသဇကအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ ခဲ႔ပါသည္။ ထုိ႔ျပင္စာမ်က္ႏွာေပါင္း ၅၀၀၀ ေက်ာ္႐ွိေသာ မဟာဗုဒၶ၀င္က်မ္းႀကီးမ်ားကုိလည္းျပဳစုခဲ႔ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔လည္း အစုိးရအဆက္ဆက္က ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ဘြဲ႔ထူးအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင္႔ ခ်ီးက်ဴး ပူေဇာ္ခဲ႔ၾကပါသည္။ သာသနာ႔အာဇာနည္ အဂၢမဟာပဏိတ၊ အဘိဓဇ မဟာရ႒ဂုရု၊ အဘိဓဇအဂၢမဟာသဒမၼေေဇာတိက၊ တိပိဋကဓရ ဓမၼဘ႑ာဂါရိက၊ ဆ႒သဂၤါယနာ ၀ိသဇက၊ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔ အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ႀကီး
ဦး၀ိစိတၱသာရာဘိ၀ံသ သည္ ၉-၂-၁၉၉၃၊အဂၤါေန႔ ညေန၊ ၄-နာရီ ၄၀-မိနစ္တြင္ ဘ၀နတ္ထံ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။
(စာေရးသူ သန္းမင္းထြဋ္ မဂၤလာေမာင္မယ္ အတြဲ-၁ရ၊ အမွတ္-၂၊ ၂၀၀၅-ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ)

ကုိယ့္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းကုိ သင္ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္ဘူးလား


*** သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေရ မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ...
တစ္ေန႕…. ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ စတိုးဆိုင္ေလးမွာ ဆိုဒါ လာ၀ယ္တယ္.. ၀ယ္ရင္းနဲ႕ ဖုန္းတစ္ခါေလာက္ ေခၚခြင္႕ျပဳဖို႕ ဆိုင္ရွင္ကိုခြင္႕ေတာင္းတယ္.. ဆိုင္ရွင္က ဖုန္းဆိုင္မဟုတ္ေၾကာင္း သို႕ေသာ္ တစ္ေခါက္ေတာ႕ ေခၚခြင္႕ျပဳ မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္ေျပာပါတယ္.. ဆိုင္ရွင္က ေကာင္ေလးဖုန္းေျပာသံကို နားေထာင္ေနတယ္.. ေကာင္ေလးက တစ္ဘက္က အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္နဲ႕ေျပာေနပံုရတယ္.. ” အေဒၚခင္ဗ်ား.. အေဒၚ႕ျခံထဲက ျမက္ခင္းရိတ္တဲ႕အလုပ္ ကၽြန္ေတာ္႕ကိုေပးပါလားခင္ဗ်ာ…“ တစ္ဘက္က ျပန္ေျပာတယ္.. ” တို႕က တစ္ျခားတစ္ေယာက္ကို အလုပ္ခန္႕လိုက္ပါျပီကြယ္…” ” အေဒၚရယ္ ..ကၽြန္ေတာ္ အေဒၚ႕ျခံကို အေဒၚ စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားျပီး ရိတ္ေပးပါမယ္.. ေစ်းကိုလဲ အခုလက္ရွိ လုပ္ေပးေနတဲ႕သူ ယူတဲ႕ေစ်းႏႈန္းရဲ႕ တစ္၀က္ ေစ်းဘဲ ကၽြန္ေတာ္ယူပါ႕မယ္..” တစ္ဘက္ကလဲ ျပန္ေျဖပါတယ္… အခုလက္ရွိ သူ႕ျခံကို ရိတ္ေပးေနတဲ႕သူဟာ သူ႕ စိတ္တိုင္းက် လုပ္ေပးျပီးသား သူေက်နပ္ျပီးသားျဖစ္ပါတယ္တဲ႕… ဒီတစ္ခါေတာ႔ ေကာင္ေလးက ပိုျပီး ခ်ိဳသာ ေအာက္က်ိဳ႕တဲ႕ေလသံနဲ႕ “အေဒၚရယ္….. ကၽြန္ေတာ္ အေဒၚ႕ျခံကို ျမက္လဲရိတ္ေပးမဲ႕အျပင္ တစ္ျခံလံုးကို တံျမက္စည္း လွည္းေပးပါ႕မယ္.. လမ္းေတြကိုလဲ သန္႕ရွင္းေရးလဲ လုပ္ေပးပါ႕မယ္.. ဒီလိုဆို ေနာက္ တစ္ပတ္ တနဂၤေႏြေန႕ေရာက္ရင္ အေဒၚ႕ျခံဟာ ဒီတစ္နယ္လံုးမွာ ဘယ္သူမွ မမွီတဲ႕ အလွဆံုးနဲ႕ အသန္႕ရွင္း အသပ္ရပ္ဆံုး ျခံတစ္ခုျဖစ္လာမွာပါ… ကၽြန္ေတာ႕ ကို အလုပ္ခန္႕ပါ အေဒၚရယ္..” တစ္ဘက္ကလဲ အလုပ္မခန္႕ေၾကာင္းကိုသာ ျပန္ေျပာပါတယ္.. ေကာင္ေလးက ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး ျပံဳးလိုက္ျပီးေတာ႕ ဖုန္းကိုခ်လိုက္ပါတယ္… ေကာင္ေလးရဲ႕ ဖုန္းေျပာသံကို အစအဆံုး နားေထာင္ေနတဲ႕ ဆိုင္ရွင္က ေကာင္ေလးဆီ ေလွ်ာက္လာျပီး “ေကာင္ေလး ..ဦးက မင္းရဲ႕စိတ္ထားေလးကို သေဘာက်တယ္… မင္းရဲ႕ အေကာင္းဆံုး လုပ္ေပးခ်င္ တတ္တဲ႕ သေဘာထားကို ေလးစားတယ္… ဒါေၾကာင္႕ ဦးေလး မင္းကို အလုပ္တစ္ခုခု ေပးခ်င္တယ္.. မင္း ဘယ္လို သေဘာရလဲ “ “ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဦးေလးရယ္.. ကၽြန္ေတာ႕ အတြက္ အလုပ္မလိုပါဘူး… ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ေပးလိုက္တဲ႕ အလုပ္ကို အလုပ္ရွင္က ေက်နပ္မႈရွိမရွိ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ဆန္းစစ္ ၾကည္႕တာပါ… ခုနက ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ဖုန္းေျပာတဲ႕ အေဒၚၾကီးက ကၽြန္ေတာ္ အခု အလုပ္ လုပ္ေပးေနတဲ႕ အလုပ္ရွင္ပါ..” xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ႕ ဒီေလာက္ပါဘဲရွင္… ဇာတ္လမ္းေလးဖတ္ျပီးေတာ႕ မဆံုးႏိုင္တဲ႕ အေတြးတစ္စကို ရလိုက္မိတယ္… ကၽြန္မတို႕ကေရာ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ႕ အလုပ္ကို ဒါ ျပီးသြားရင္ ငါ႕တာ၀န္ ေက်ျပီ… လို႕ဘဲ လြယ္လြယ္ကူကူ သတ္မွတ္လိုက္ၾကတယ္.. ကိုယ္ လုပ္ေပးလိုက္တဲ႕ အလုပ္ကို တစ္ဘက္လူက ေက်နပ္ ႏွစ္သက္မႈ အျပည္႕အ၀ရွိရဲ႕လား ဆိုတာကိုေတာ႕ ျမက္ရိတ္သမားေလးလို ျပန္လည္ဆန္းစစ္ဖို႕ ဘယ္သူကမွ သတိရၾကမယ္ မထင္ဘူးေနာ္…

  သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ဖက္ေစခ်င္တာနဲ႕ တဆင့္ကူးယူတင္ျပေပးလုိက္တာပါ..............
..............အားလုံးကုိေလးစားလွ်က္..........................ဇြဲကုိကို

လြယ္ကူစြာစားလွ်င္ အသက္တိုမည္

သတင္းစာမ်ား၌ နာေရးေၾကာ္ျငာမ်ား ၾကည့္လွ်င္ အသက္ ၅၀ ဝန္းက်င္ႏွင့္ ေသဆံုးသူေတြ မ်ားေနေၾကာင္း ေတြ႕ရပါမည္။ ထိုသူမ်ားမွာလည္း ဝန္ထမ္းမ်ားႏွင့္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းလုပ္သူမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။ အလုပ္တာဝန္မ်ားစြာ တာဝန္ယူ ထမ္းေဆာင္ေနရင္း သက္တမ္းမေစ့မီ ေသၾကရသျဖင့္ သတင္းစာေပၚတြင္ မ်ားစြာေသာ ဝမ္းနည္းေၾကာင္း သဝဏ္လႊာမ်ားကိုလည္း ဖတ္႐ႈေနၾကရပါသည္။ အလုပ္တာဝန္ မ်ားသူမ်ားမွာ အလုပ္ၿပီး အလုပ္ဆက္ေနသျဖင့္ စားခ်ိန္မမွန္၊ အိပ္ခ်ိန္မမွန္ အနားယူခ်ိန္ မရွိၾကသည္က မ်ားပါသည္။ စားဖို႔ အခ်ိန္မေပးႏုိင္ေသာ အခါ လြယ္ကူစာမ်ားကိုသာ ေန႔စဥ္ စားသံုးၾကသျဖင့္ ေရာဂါရျခင္း၊ အသက္တိုရျခင္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ “လြယ္ကူစာ” ဆိုသည္မွာ အခ်ိန္တိုအတြင္း မခ်က္မျပဳတ္ရဘဲ စားႏုိင္ေသာ အစာျဖစ္သည္။ ေစ်းဝယ္ထြက္ရန္ မလို၊ ေရႏွင့္ ေဆးေၾကာသန္႔စင္ရန္ မလို၊ မီးဖိုေခ်ာင္ဝင္ၿပီး အလုပ္႐ႈပ္စရာ မလိုဘဲ လြယ္လြယ္ကူကူ ေရေႏြးဓာတ္ဘူး တစ္လံုးရွိ႐ံုျဖင့္ ရႏုိင္ေသာ အစာမ်ားျဖစ္သည္။ အရပ္စကား “သံုးမိနစ္ပဲေစာင့္” ဆုိေသာ အစာမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ထိုအစားအေသာက္မ်ိဳးတြင္ အလြယ္တကူ ရႏုိင္ေသာ အစာျဖစ္သျဖင့္ “လြယ္ကူစာ” ဟု စာေရးသူက အမည္တပ္လုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အမွန္ေတာ့ လြယ္ကူစာ မွန္သမွ်ကို ေရာင္းခ်သူမ်ား၏ စီးပြားေရးကို ထိခိုက္ေစလို၍ မဟုတ္ပါ။ အမႈမဲ့၊ အမွတ္မဲ့ စားေသာက္ေနသူမ်ားတြင္ ရရွိႏုိင္ေသာ ေဘးအႏၲရာယ္ ဆိုးက်ိဳးမ်ားကို က်န္းမာေရး ႐ႈေထာင့္မွ အျမင္ျဖင့္ တင္ျပရန္ တာဝန္ရွိသည္ထင္၍ ေရးသားတင္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အမွန္ေတာ့ လြယ္ကူစာ မွန္သမွ်ကို တီထြင္ ထုတ္လုပ္သူမ်ားမွာ ျမန္မာျပည္မွ မဟုတ္။ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံမ်ားမွ ျဖစ္သည္။
သူတို႔ႏုိင္ငံတြင္ လူေနမႈစရိတ္ ႀကီးျမင့္ၿပီး ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ရန္ အခ်ိန္မေပးႏုိင္သျဖင့္ အလြယ္တကူ ဝယ္ၿပီးခ်က္ျပဳတ္ရန္ အခ်ိန္မကုန္ေအာင္ အသင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ အစာထုပ္မ်ား ရယ္ဒီမိတ္ အစာမ်ား ျဖစ္သည္။ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးမွ တဆင့္ ၎ရယ္ဒီမိတ္ အစာမ်ားသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ နယ္စပ္ တံခါးေပါက္မ်ားမွ ဝင္ေရာက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ အတုယူလြယ္ၾကသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ား အဖို႔ ယခုအခါ ၎ရယ္ဒီမိတ္ အစာမ်ားသည္ မရွိမျဖစ္ အစာမ်ားျဖစ္ေနၿပီ။ ဘယ္ၿမိဳ႕၊ ဘယ္ေနရာကုိ မဆို ေက်းလက္ေတာရြာမ်ား အထိပါ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေရာက္ရွိေနသြားၿပီး တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ စားေသာက္ သံုးစြဲေနၾကၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ ျမန္မာတြင္လည္း “မသိုးစာ” ဟုေခၚသည့္ ထမေျခာက္(ထမင္းေျခာက္)၊ အညာမုန္႔ဆီေၾကာ္၊ စလူဖက္ႏွင့္ ထုပ္ေသာ စလူမုန္႔၊ အညာသား ေက်ာကုန္း၊ မုန္႔ေပါက္ေပါက္ စသည့္အစာမ်ား ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါ ၎႐ိုးရာ အစာမ်ားသည္ ေတာရြာမ်ားမွာပင္ ေနရာမရၾကေတာ့ၿပီ။ တိုးတက္ျခင္းလား၊ ဆုတ္ယုတ္ျခင္းလား မေျပာႏုိင္ေတာ့ပါ။ ရယ္ဒီမိတ္ေခၚ လြယ္ကူစာမ်ားေၾကာင့္ ေရာဂါျဖစ္ခဲ့ရေသာ၊ ခြဲစိတ္ခံခဲ့ရေသာ စာေရးသူ၏ သမီးငယ္အေၾကာင္း ေျပာျပလိုပါသည္။
စာေရးသူ၏ သမီးသည္ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ သူသည္ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူ ဘဝက ေဘာ္ဒါေဆာင္ စာသင္ဝိုင္းတစ္ခုသို႔ ပို႔ထားခဲ့ရာမွစၿပီး လြယ္ကူစာ ရယ္ဒီမိတ္မ်ား စားေသာအက်င့္ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ေဘာ္ဒါေဆာင္တို႔ မည္သည္ စာကိုသာ အဓိကထား သင္သည္။ နံနက္၊ ညေန ထမင္းႏွစ္ခ်ိန္ ေကၽြးေသာ္လည္း စာသင္ခ်ိန္ၾကားမွ အေျပးအလႊား စားရသျဖင့္ ထင္သေလာက္မဝင္၊ မစားႏုိင္။ ညက်ျပန္ေတာ့လည္း (၁၀) နာရီအထိ စာက်က္ရသျဖင့္ အိပ္ခ်ိန္မွာ အလြန္နည္းသည္။ ေဘာ္ဒါေဆာင္တြင္ မအိပ္ဘဲ စာက်က္ႏုိင္ေအာင္ “ေကာ္ဖီမစ္” ေသာက္သည့္အက်င့္ ရလာခဲ့ပါသည္။ ဗိုက္ဆာလွ်င္ အဆာခံႏုိင္ေအာင္ ရယ္ဒီမိတ္ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုပ္ကို ဝါးစားၿပီး ေရႏွင့္ ေမွ်ာခ်သည္။ ဤအက်င့္မ်ားမွာ ဆယ္တန္းေအာင္ဖို႔ စာကိုမဲေနသည့္ အရြယ္က စခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ဆယ္တန္း ေအာင္ၿပီးေသာအခါလည္း ထိုအက်င့္မ်ားမွာ စခဲ့ၿပီး ေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုပ္ ႀကိဳက္လာသည္။ ေကာ္ဖီမစ္ စြဲေနသည္။ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ကို ေရေႏြးႏွင့္ ျပဳတ္ၿပီး ၾကက္ဥတစ္လံုး ေဖာက္ထည့္စားသည္။ အိမ္ထမင္းဟင္းကို ခံတြင္းမေတြ႕ေတာ့ဟု ဆိုသည္။ ေကာ္ဖီမစ္ ႏွစ္ထုပ္ပူး ေဖ်ာ္ထား၊ အေအးခံၿပီး အဖံုးပါေသာ မတ္ခြက္တြင္ ထည့္ထားကာ မၾကာခဏ တစြတ္စြတ္ႏွင့္ ေသာက္သည့္အက်င့္ ပါသြားၿပီး တားမရေတာ့ပါ။ ထိုအက်င့္မွာ ယခုဘြဲ႕ရသည့္ အခ်ိန္ထိ ေလးႏွစ္ ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ စာေရးသူတို႔ မိသားစုတြင္ နံနက္ အိပ္ယာထေသာအခါ ပဲျပဳတ္ႏွင့္ ထမင္းေၾကာ္ စားေလ့ရွိသည္။ လက္ဖက္ရည္၊ ေကာ္ဖီလည္း ေသာက္ပါသည္။ စာေရးသူတို႔ ေသာက္ေသာ ေကာ္ဖီမွာ ေကာ္ဖီေစ့ကို ႀကိတ္ထားေသာ ေကာ္ဖီမႈန္႔ကို ႏို႔ဆီႏွင့္ေဖ်ာ္၍ ေသာက္ျခင္းျဖစ္သည္။
သမီးျဖစ္သူမွာ ထိုသို႔မႀကိဳက္၊ ေကာ္ဖီမစ္အထုပ္ကို ေရေႏြးႏွင့္ ေဖ်ာ္ေသာက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထမင္းကိုလည္း ရယ္ဒီမိတ္ ၾကက္အူေခ်ာင္း၊ ငါးအူေခ်ာင္း၊ အာလူးေၾကာ္စသည္တို႔ႏွင့္ စားေလ့ရွိသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ထမင္းမစား၊ ေခါက္ဆြဲေျခာက္၊ ၾကာဇံထုပ္တို႔ကို ျပဳတ္ေသာက္ေလ့ ရွိသည္။ ရယ္ဒီမိတ္ လြယ္ကူစာမ်ား၏ အရသာမွာ အိမ္မွခ်က္ေသာ အစာမ်ားထက္ သာသည္။ ေမႊးႀကိဳင္ေအာင္၊ အရသာရွိေအာင္၊ အခ်ိဳ၊အခ်ဥ္၊ အစပ္စံုေအာင္ ဓာတုေဗဒ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည္။ မသိုးေအာင္လည္း ဓာတုေဗဒ ေဆးသံုးသည္။ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ဆိုလွ်င္ ျပဳတ္လိုက္သည့္အခါ ေခါက္ဆြဲအမွ်င္မ်ား မကပ္ေအာင္ ဖေယာင္းထည့္သည္။ ငါးအူေခ်ာင္း၊ ၾကက္အူေခ်ာင္း အခ်ိဳ႕မွာ မသိုးေအာင္၊ ၾကာရွည္ခံေအာင္ ယမ္းစိမ္း အသံုးျပဳသည္။ အခ်ိဳ႕၌ လူေသေကာင္တြင္ ထုိးသည့္ ေဖာ္မလင္ပင္ ပါရွိသည္ဟု ေျပာၾကသည္။ ဓာတုေဗဒ ပစၥည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ယမ္းစိမ္း၊ ဖေယာင္း၊ ေဖာ္မလင္ စသည္မ်ားမွာ လူ၏အစာအိမ္မွ တဆင့္ ခႏၶာကုိယ္အတြင္း ေရာက္ရွိေသာအခါ ခႏၶာကိုယ္မွ တုန္႔ျပန္မႈမ်ား ျဖစ္လာသည္။ အစာအိမ္လမ္းေၾကာင္း ေရာဂါမ်ား၊ ကင္ဆာ၊ အက်ိတ္အဖုမ်ား ျဖစ္ေလ့ရွိသည္။ ထိုထက္ပိုဆုိးသည္မွာ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားပါ ေနာက္ဆက္တြဲ ျဖစ္လာသည္။ စိတ္ျမန္ျခင္း၊ အားမရျဖစ္ျခင္း၊ အားငယ္ျခင္း၊ ေတြေဝျခင္း၊ ညအိပ္မေပ်ာ္ျခင္း၊ မွတ္ဉာဏ္မေကာင္းျခင္း၊ သတိေမ့ေလ်ာ့ျခင္း၊ ေခါင္းမူးျခင္း၊ ဇက္ေၾကာတက္ျခင္း၊ က်ီးေပါင္းတက္ျခင္း၊ လက္ဆစ္ေျခဆစ္မ်ား ကိုက္ခဲျခင္း၊ မ်က္ေစ့အျမင္ မၾကည္လင္ျခင္း၊ ဆံပင္ကၽြတ္ျခင္း စသည္မ်ား ျဖစ္လာေတာ့သည္။ စာေရးသူ၏ သမီးငယ္တြင္ လြန္ခဲ့ေသာ လပိုင္းက ဘယ္ဖက္ ရင္သားေအာက္တြင္ အက်ိတ္ငယ္ တစ္ခု စမ္းမိဟု ဆုိသည္။ ေစာင့္ၾကည့္ေနရာမွ တစ္လအတြင္း၌ ဆီးေစ့ခန္႔မွ ဆီးျဖဴသီးခန္႔အထိ ႀကီးထားလာသျဖင့္ ခြဲစိတ္ဆရာဝန္ႀကီး တစ္ဦးႏွင့္ ျပရပါသည္။
ခြဲစိတ္အထူးကု ဆရာဝန္ႀကီးမွ စမ္းသပ္ၾကည့္ၿပီး ယခုေခတ္ မိန္းကေလးငယ္မ်ားတြင္ ဓာတုေဗဒ ဆုိးေဆးပါေသာ အစားအေသာက္ႏွင့္ အလွကုန္မ်ားေၾကာင့္ ရင္သားအက်ိတ္ ျဖစ္ျခင္း ပို၍မ်ားလာေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ အခ်ိန္ေစာင့္ေနလွ်င္ ကင္ဆာျဖစ္မည္ စိုးသျဖင့္ အျမန္ခြဲလိုက္ျခင္းသည္ အေကာင္းဆံုးဟု အႀကံေပးသည္။ စာေရးသူတို႔ မိသားစုသည္ မတတ္ႏုိင္ေသာ္လည္း သမီးငယ္၏ ထိုအက်ိတ္ခြဲရန္ အတြက္ဓာတ္ခြဲခန္း စစ္ေဆးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရသည္။ ျပင္ပ ေဆး႐ံုခြဲခန္း ရက္ခ်ိန္းမ်ား ယူရသည္။ ဆရာဝန္ႏွင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ေတြ႕၍ တုိင္ပင္ရသည္။ ေနာက္ဆံုး ခြဲစိတ္မႈျပဳသည့္ ေန႔အထိ ရင္တမမႏွင့္ ေဆာင္ရြက္ခ့ဲၾကရပါသည္။ ခြဲစိတ္ၿပီးေသာအခါ ရရွိလာသည့္ ဆီးျဖဴသီးခန္႔ အလံုးကို အိတ္ျဖင့္ထည့္ယူၿပီး Biopsy ေခၚ အသားစဓာတ္ခြဲျခင္း ျပဳလုပ္ေသာအခါလည္း အေျဖကို ရင္တမမႏွင့္ ေစာင့္ေနရပါသည္။ ေတာ္ပါေသးသည္။ အသားစ ဓာတ္ခြဲစမ္းသပ္မႈ၏ အေျဖမွာ ႐ိုး႐ိုးအက်ိတ္ ျဖစ္သည္ဆို၍ ကင္ဆာဆဲလ္သာ ျဖစ္ခဲ့မည္ဆိုလွ်င္ ဓာတ္ခြဲပညာရွင္ Result ထြက္လာေတာ့မွသာ ဟင္းခ်ႏုိင္ပါေတာ့သည္။ အကယ္၍မ်ား ကင္ဆာဆဲလ္သာ ျဖစ္ခဲ့မည္ဆိုလွ်င္ ဟူေသာ အေတြးသည္ မိသားစုအတြင္း ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ဝင္ေရာက္ စိုးမုိးေနခဲ့ရပါသည္။ ကင္ဆာဆိုသည္မွာ ကမ႓ာေပၚတြင္ ယေန႔အထိ လူသတ္သမားနံပါတ္ (၁) ေနရာယူထားဆဲ ျဖစ္ေနပါေသးသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ လပုိင္းက ကမ႓ာေပၚတြင္ အခ်မ္းသာဆံုး စာရင္းဝင္လည္းျဖစ္၊ apple ကုမၸဏီပုိင္ရွင္လည္း ျဖစ္သူ၊ iphone တီထြင္သူလည္းျဖစ္သူ Steve George သည္ ကင္ဆာေရာဂါႏွင့္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္ကို ဖတ္႐ႈရသည္။ အလြန္ ေခတ္မီတုိးတက္ေသာ အေမရိကန္ႏွင့္ အဂၤလန္ႏွစ္ႏုိင္ငံတုိ႔တြင္ ေနထုိင္သူပင္ ကင္ဆာေရာဂါကို မကုသႏုိင္။ အရြယ္က ေကာင္းတုန္း ေအာင္ျမင္ ခ်မ္းသာေနတုန္းမွာ ကင္ဆာႏွင့္ ကြယ္လြန္ရရွာသည္။ အလြန္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ ေရာဂါျဖစ္သည္။ ဆင္းရဲေသာ တုိင္းျပည္၊ ဆင္းရဲသား သာမန္လူတန္းစားမွာ ေဆးဖုိးမတတ္ႏုိင္လွ်င္ မည္သို႔ ကုသမည္နည္းဟု ေတြးမိပါသည္။
စာေရးသူ၏ သမီးေလးသည္ ကံေကာင္း၍ ကင္ဆာအက်ိတ္ မဟုတ္ခဲ့ရေသာ္လည္း အက်ိတ္ျဖစ္ရျခင္းမွာ သူႀကိဳက္တတ္ေသာ “လြယ္ကူစာ” မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟုပင္ ယူဆပါသည္။ ယေန႔ ေက်ာင္းသား လူငယ္မ်ား၊ အင္တာနက္ေခတ္ႏွင့္ အမီလိုက္ေနေသာ လူငယ္မ်ား၊ လူလတ္တန္းစားမ်ား၊ ဆင္းရဲသားမ်ား အားလံုးမွာ ေန႔စဥ္ အလြယ္လမ္းလုိက္ၿပီး လြယ္လြယ္ရေသာ အစာမ်ားကို စားေသာက္ေနၾကသည္မွာ ရာဂါဝယ္စားသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနၾကသည္။ အခ်ိန္မေပးႏိုင္၊ အခ်ိန္ကုန္ မခံႏုိင္ေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ လြယ္ကူစာ စားေနရျခင္းေၾကာင့္ ရရွိလာမည့္ အႏၲရာယ္ကိုကား လြယ္ကူစြာ ေျဖရွင္းႏုိင္ၾကမည္ မဟုတ္ပါ။ တုိင္းရင္းေဆး ပညာတြင္ ေရာဂါေရာက္ေၾကာင္း ေလးပါးတြင္ ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရဟု ေဖာ္ျပထားသည္။ ထိုအေၾကာင္းေလးပါးတြင္ ကံေၾကာင့္၊ စိတ္ေၾကာင့္၊ ဥတုေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ အာဟာရေၾကာင့္ ေရာဂါရျခင္းက ယခုေခတ္တြင္ ပို၍မ်ားသည္။ မသင့္ေတာ္ေသာ အာဟာရကို မွီဝဲစားေသာက္ျခင္းသည္ အဆိပ္ကို စားသုံးေနျခင္းႏွင့္ တူသျဖင့္ သဘာဝ နည္းလမ္းမက်ေသာ “လြယ္ကူစာ” မ်ားကို ဆင္ျခင္စားေသာက္ၾကဖို႔ လိုေၾကာင္းႏွင့္ လြယ္ကူစာ အစားမ်ားလွ်င္ ေရာဂါရ၍ အသက္တိုႏုိင္ေၾကာင္း အသိေပး တင္ျပလိုက္ရပါသည္။
ၾကည္လြင္ျမင့္ (မုျဒာ)

ေငြေၾကးႏွင့္အေမ့ေမတၱာ


တစ္ေန႔မွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က သူ႔အေမညေနစာ ျပင္ေနတုန္းမွာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ၀င္လာခဲ့တယ္ ။ ျပီးေတာ့ သူေရးထားတဲ့ စာရြက္အပိုင္းအစေလးကို သူ႔အေမလက္ထဲေပးလိုက္တယ္ ။ သူ႔မိခင္က ရင္ဘတ္ေရွ႕ ဖံုးကို ခၽြတ္လိုက္ျပီး လက္ေဆးလိုက္တယ္ ။ ျပီးေတာ့ေကာင္ေလးလက္ထဲကစာရြက္ေလးကို ဖတ္လိုက္တယ္ ။ စာထဲမွာေရးထားတာက
ျမတ္ရိတ္ခ - ၅ ေဒၚလာ
တစ္ပတ္အတြင္း အိမ္သန္႔ရွင္းခ - ၁ ေဒၚလာ
အေမ့အတြက္ စတိုးဆိုင္သြားေပးခ - ၁ ေဒၚလာ
အေမေစ်း၀ယ္ထြက္ေနခ်ိန္ ညီေလးအားထိမ္းေပးခ - ၂ ေဒၚလာ
အမႈိုက္သိမ္းခ- ၂ ေဒၚလာ
ေက်ာင္းတြင္ အမွတ္တက္လာေအာင္ ၾကိဳးစားခ - ၅ ေဒၚလာ
ျခံ၀င္းအတြင္းအျပင္သန္႔ရွင္းခ - ၂ ေဒၚလာ
မိခင္က ေကာင္ေလးကို မတ္တပ္ရပ္ေနရာကေနျပီးလွမ္းၾကည့္တယ္ ။ ျပီးေတာ့ ေဘာပင္ယူလိုက္ျပီး စာရြက္ေနာက္ေက်ာမွာ ျပန္ေရးေပးခဲ့တယ္ ။ ျပီးေတာ့ေကာင္ေလးကို ေပးဖတ္တယ္ ။ စာထဲမွာေရးထားတာက
ကိုးလလံုးလံုး ၀မ္းဗိုက္ထဲ ေနျပီး ေစာင့္ေရွာက္ခ - ၀ ေဒၚလာ
ညတိုင္းလိုလို အတူအိပ္ျပီး ေစာင့္ေရွာက္ ဆုေတာင္းခ - ၀ ေဒၚလာ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အေမကို ဂ်ီက် စိတ္ညစ္မ်က္ရည္က်ေအာင္လုပ္ခ - ၀ ေဒၚလာ
သားအတြက္ ေန႔စဥ္ ညစဥ္ စိုးရိမ္ပူပန္ေနခ - ၀ ေဒၚလာ
အရုပ္မ်ား ၊ အစားအစာမ်ား ၊ အ၀တ္အစားမ်ား ၀ယ္ေပးခ - ၀ ေဒၚလာ
အေမ သားအေပၚထား သည့္ အခ်စ္ မ်ားအတြက္ - ၀ ေဒၚလာ
ေကာင္းေလက မိခင္ေရးထားတဲ့စာရြက္ကို ဖတ္ျပီးတဲ့အခါ ပါးျပင္ေပၚ မ်က္ရည္ေတြစီးက်လာခဲ့တယ္ ။ ျပီးေတာ့ သူ႔ မိခင္ဆီေလွ်ာက္သြားျပီးေျပာတယ္ “ အေမ- - အေမ့ကို သား အရမ္းခ်စ္တယ္ ” ျပီးေတာ့ ေဘာ ပင္ကိုေကာက္ယူလိုက္ျပီး သူေရးခဲ့တဲ့စာေအာက္မွာ စာတစ္ေၾကာင္းထပ္ေရးလိုက္တယ္ ။
“ ေငြေပးေခ်ျပီး ”
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
သင္ မိဘ မျဖစ္ေသးသေရြ႕ မိဘေတြရဲ႕ သားသမီးအေပၚထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရားကို အလံုးစံု အျပည့္အ၀ နားမ လည္ႏုိင္ပါဘူး ။ ေငြေၾကးနဲ႔တန္ဖိုးျဖတ္လို႔မရသလို ဘယ္အလို အရာနဲ႔မွ ႏွိဳင္းယွဥ္လို႔မရႏိုင္တာဟာ မိခင္ေမတၱာပါပဲ ။
ေငြေၾကးဆိုတာကလည္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို တိုင္းတာတဲ့ေနရာမွာ အညံ့ဆံုးနည္းလမ္းတစ္ခုျဖစ္တယ္ ။ ေအးျမျဖဴ စင္တဲ့ေမတၱာတရားကသာလွ်င္ ခိုင္ျမဲျပီး သင့္ကို ေႏြးေထြး လံုျခံဳမႈကိုေပးေစႏုိင္တယ္ ။
သက္တန္႔ခ်ိဳ
Mother's love အား ဘာသာျပန္ခံစားသည္ ။

ဝက္ျခံေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ေနရတ့ဲ သူငယ္ခ်င္းေတြတြက္ လက္တို႕လိုက္တာပါ။

 
ဟိုက..ဒီကသိသမွ်ေတြ.....ေမာင္ႏွမေတြသိေအာင္... ၿပန္ေ၀မွ်လိုက္ပါတ၇္....
လိုတာပိုတာရွိ၇င္လည္း.... သည္းခံပါလို ့...... ရုပ္ရည္ လွပေခ်ာေမြ ့တယ္လို ့ဆိုတာ ခနြာကိုယ္တခုခ်င္း လွမွ သာမ
ဟုတ္ ေပါင္းစပ္ ထားေသာ အသားရည္ ပါးျပင္၊မ်က္နာျပင္ ေခ်ာေမြ ့မွု သည္လည္း အလွတပါး ျဖစ္ေပသည္။ လွေတာ့
လွပါရဲ့ သူမ်က္နာမွာ အမဲကြက္ေတြ၊ အနီကြက္ေတြ၊အျဖဴကြက္ေတြ၊ အမာရြတ္ေတြ၊ ၀က္ျခံ ေတြနဲ ့ဆို ျပီး ခဲြျခားေျပာ
သံျကားရရင္ ခုခ်က္ခ်င္း ပစ္လဲေသခ်င္စိတ္ေပါက္ သြားပါ လိမ့္မည္။



ေတာ္ေတာ္စိတ္ဓါတ္က်စရာ ျကံုရလွ်င္လည္း စိတ္ေထာင္းကိုယ္ေျကျဖစ္ကာ နဂို ရိွေသာ အလွဖ်က္ ေက်းဇူးရွင္မ်ား
 
က ပိုမို မ်ားျပားလာသည္ကို သတိထားမိျကမည္ ျဖစ္ပါသည္။ စိတ္ေျကာင့္လည္း ပိုမို ၀က္ျခံ မ်ားျပားလာနိင္ပါသည္
 
စိတ္ညစ္ေနသလား စိတ္ခ်မ္းသာေစရမည္.. ကဲ ေဟာ့ဒီမွာ အျကံဥာဏ္ေကာင္းေလးမ်ား ကုသနည္းေလးမ်ား
 
လက္လွမ္းမီွရာ စုစည္းေရးလိုက္ပါမည္။
 
 
 
 


မဲနီျဖဴကြက္ေတြ က ေမြးရာပါျဖစ္ခဲ့ လွ်င္ေတာ့ ဘာမွဆက္မလုပ္နိုင္ပါ။ အလွခဲြစိတ္ပညာခန္းသို ့ဆက္ျကည့္ပါဟု ဆိုခ်င္
 
ပါသည္။ ဘာေျကာင့္ အကြက္ေတြ ေပၚပါသလဲ။ ဘာေျကာင့္ ၀က္ျခံေတြ ထြက္ရသလဲ။ ေမြးကင္းစ ကေလးေတြ ရဲ့
 
အသားဟာ ေခ်ာမြတ္ျပီး နုဖတ္ေနျကတာပါ။ တျဖည္းျဖည္းျဖင့္ ျကီးျပင္းရာ ေနရာ ပတ္၀န္းက်င္ ေဒသ ရာသီဥတုကို
 
လိုက္ေျပာင္းလဲလာျကပါသည္။
 
 
 
 



အေျကာင္းရင္း

မ်ားေသာအားျဖင့္ သံုးစဲြေသာ မ်က္နာ အလွကုန္ပစည္းေျကာင့္၄င္း၊ ေနရာဌာနေျကာင့္၄င္း (ဥပမာ ဖံုမွုန္ ့)မ်က္နာျပင္ရိွ
 
ေခြ်းေပါက္ကို ပိတ္ဆို ့ကာကြယ္သလို ျဖစ္သြားပါသည္။ မ်က္နာကို စင္ျကယ္ေအာင္ မသန္ ့စင္မိလွ်င္ ထုိ ေခြ်းေပါက္
 
ေအာက္တြင္ရိွေသာ အရာသည္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အသားတြင္းတြင္ ေျခာက္ကပ္ျခင္း သို ့မဟုတ္ ပြားမ်ားျခင္း ျဖစ္လာ
 
ပါသည္။ မူလ ဆဲလ္ေလးမ်ား ကို ဖ်က္ဆီးသလို ျဖစ္သည့္အျပင္ ေသြးလည္ပတ္မွု ေျကာင့္ ေန ့ရက္လ ျကာသည္နွင့္
 
အမွ် ထိုေနရာသည္ တျဖည္းျဖည္း က်ယ္ျပန္ ့ကာ အကြက္ျပန္ ့ပြားမွု ျဖစ္ျခင္း၊ ျပည္တည္ျခင္းတို ့ျဖစ္လာရသည္။
 
ထို ့ေျကာင့္ အကြက္ျဖစ္မွု နွင့္၀က္ျခံအေျကာင္း ထပ္မံခဲြျခားေရးလိုပါသည္။
 
 
 


ျပည္တည္လာေသာ္လည္း ေခြ်းေပါက္ပိတ္ေနသျဖင့္ အတြင္းသားကို လိုက္စားျပီး အင္အားစုသည့္တဖြယ္ ေယာင္ကိုင္း
 
လာကာ ၀က္ျခံ အမည္ရိွ အရည္ဖုေလးအျဖစ္ ေပၚထြက္လာရပါသည္။
 
 


ထိုအရည္ဖုေလးမ်ားမွာ အနည္းငယ္စုခဲျပီးမွ သာလွ်င္ တနည္းအားျဖင့္ ျပည္မွည့္မွ သာလွ်င္ ေဖာက္ထုတ္လြယ္သည္
 
ကို ခံစားဘူးသူတုိင္း သိျကပါသည္။ သို ့ေသာ္ သေကာင့္သားမွာ အသားထဲမွ အကုန္ထြက္သြားေအာင္ မျပဳနိုင္လွ်င္
 
ေနာက္ထပ္ ထပ္မံအင္အားစုေဆာင္းျပီး ၀က္ျခံ အသစ္အသစ္ အျဖစ္၄င္း ေသြးေျကာမ်ားမွတဆင့္ ေနရာအသစ္မ်ားသို ့
 
ကူးျပန္ ့သြားနိုင္ပါသည္။
 
 
 
 


ကုသနည္း အဆင့္ - ၁

ထို ့ေျကာင့္ ၀က္ျခံကို မွည့္ေသာအခါ လံုး၀ကုန္စင္သည့္ အထိကင္းစင္ရန္လိုပါသည္။ ကင္းစင္ရန္ လူတိုင္း
 
လက္သည္းေလးမ်ားျဖင့္ ဆိတ္ကာဖိကာ ထုတ္တတ္ျကပါသည္။ မွားယြင္းပါသည္။ လက္ဆိပ္တက္ျပီး ထပ္အနာျဖစ္
 
ျပည္တည္ကာ သံသရာလည္ေတာ့မည္ ျဖစ္ေျကာင္းသိေစလိုပါသည္။
 
 


၀က္ျခံထုတ္ေသာ သံေခ်ာင္းေလးမ်ားအကူညီျဖင့္ ၀က္ျခံအဆံကို ထုတ္သင့္ပါသည္။ သို ့ေသာ္ အလြန္နာသည္
 
ျဖစ္ပါသည္။ အလြယ္ဆံုးနည္းေျပာလိုပါသည္။ ေရေနြးပူေနြးေနြ ထဲလက္ကိုင္ပု၀ါသန္ ့သန္ ့ထဲအေရညစ္ျပီး ပူေနေသာ
 
အ၀တ္စျဖင့္ ထုိ၀က္ျခံေနရာကို ကပ္ေပးလိုက္ပါ။ ျပည္မမဲွ ့ဘဲ နာေနေသာ ၀က္ျခံပင္လွ်င္ ေပါက္ျပီး အဆံထြက္
 
လာပါလိမ့္မည္။
 
 
 
 
 


အဆင့္ - ၂

မ်က္နွာကို မတ္စ္ဟုေခၚေသာ ခရင္မ္ျဖင့္ ပြင့္ေနေသာ ေခြ်းေပါက္ထဲရိွ ေခြ်းဆံမ်ား ထုတ္ပစ္သင့္ပါသည္။ ၄င္းနွင့္
 
ပတ္သက္ေသာ ခရင္မ္ မ်ားစြာရိွေသာ္လည္း အနြရယ္ေ၀းသည့္ အိမ္တြင္းျဖစ္ မတ္စ္ျပဳလုပ္ သံုးေစခ်င္ပါသည္။
 
 
 
 


အဆင့္ - ၃

မ်က္နာသန့္စင္ျပီ ဆိုလွ်င္ က်ယ္ေနေသာ ပြင့္ေနေသာ ေခြ်းေပါက္မ်ားကို ျပန္ရွံု ့ရန္လိုပါသည္။ မဟုတ္ပါက ထိုေခြ်း
 
ေပါက္တြင္း ဖံု၀င္လြယ္ေသာေျကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ တိုနာဟုေခၚေသာ ေဆးရည္ကို သံုးသင့္ပါသည္။
 
(ကိုယ္တိုင္ကမူ တျခား တံဆိပ္မ်ားစြာ ရိွေသာ္လည္း Nivea spirit type tona သာ သံုးပါသည္)
 
 
 
 
 
 


ေနာက္ဆက္တဲြ ကုသမွု ့- ၁

ညမအိပ္ခင္တြင္ (ျမန္မာျပည္ရိွသူမ်ားအတြက္) ပူေႏြးေသာ ရာသီဥတုတြင္ေနသူမ်ားအတြက္ သနပ္ခါး ေရက်ဲ လိမ္း
 
အိပ္ပါ။ သနပ္ခါးသည္ ေဆးဘက္၀င္ပါသည္။ ထူပိန္းေအာင္ မလိမ္းသင့္ပါ။ အသားေရ တြန္ ့လြယ္ပါသည္။
 
 
 
 


ေနာက္ဆက္တဲြ ကုသမွု ့- ၂

တပတ္တခါ သို ့မဟုတ္ တလတခါ ဆိုသလို ေရေႏြးဆူဆူထည့္ထားေသာ ေရခြက္အေပၚ မ်က္နာထားပါ။ မ်က္လံုး
 
မိွတ္ထားသင့္ပါသည္။ ထြက္လာေသာ ေရေႏြးကို မ်က္နာသို ့ေရာက္ရိွမွု မ်ားေအာင္ေရခြက္ကို စကဴမ်ားျဖင့္ကာရန္ျပီး
 
မ်က္နာတကြက္စာ ေရေႏြးေငြ ့ထြက္ရန္ ထားသင့္သည္။ ခံနိုင္ရည္ရွိသည့္ အခိ်န္ပမာဏထိ ေရေႏြးေငြ ့ကို မ်က္နာသို ့
 
ထိေစလွ်င္ မ်က္နွာမွာ ေခြ်းေပါက္ပြင့္ျပီး အတြင္းမွ အဆီမ်ား ေခြ်းမ်ားထြက္လာပါလိမ့္မည္။
 
 
 


၀က္ျခံထြက္နည္းပါးသြားလွ်င္ ေရေႏြးေငြ ့ကုသမွု ကို ေလ်ာ့ေစခ်င္ပါသည္။ မ်က္နာ ေခြ်းေပါက္က်ယ္ျပီး သန္ ့ရွင္း
 
ေသာ္လည္း ေခြ်းေပါက္ မွာ အလြန္က်ယ္သြားလွ်င္ ေနာက္ပိုင္း အမဲစက္မ်ားျဖစ္လြယ္နိုင္ပါသည္။
 
 
 
 


လိုက္နာရန္စည္းကမ္းခ်က္

၁. မိတ္ကပ္အသစ္စသံုးမည္ဆိုလွ်င္ ပထမ sample သာအရင္စမ္းသံုးသင့္ပါသည္။ လိမ္းျပီး ေသာအခါ အသားအလြန္နုေသာ မ်က္နာျပင္အသား ဥပမာ နွာေခါင္းေအာက္ နွာသီးဖ်ား နွင့္ နွတ္ခမ္းေအာက္ရိွ အသားမ်ားတြင္စပ္ျဖင္းျဖင္း ပူစပ္ပူေလာင္ ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ဆက္မသံုးသင့္ပါ။
 


၂. အစားေသာက္ကိုလည္း အေျကာ္ေလွာ္ေလွ်ာ့စားပါ။
 
 


၃. ၀က္ျခံနွင့္ ျပည္မ်ားသန္ ့သြားလွ်င္ ထုိေနရာကို သတိထားသန့္စင္ရန္ေခြ်းေပါက္ မပိတ္ရန္ လိုပါလိမ့္မည္။
 
 


၄. ဖံုေျကာင့္ သို ့မဟုတ္ လက္ေဆာ့မွု ေျကာင့္ ၀က္ျခံ ျဖစ္လ်ွင္ မ်က္နာကို လက္ျဖင့္ မထိေစဘဲ လက္ကိုင္ပု၀ါျဖင့္ သာ ေခြ်းသုတ္သင့္သည္။
 
 


၅. မတဲ့ေသာ မိတ္ကပ္ေျကာင့္ ၀က္ျခံျဖစ္လွ်င္ ထိုမိတ္ကပ္ကို စိတ္ေစတနာ ဗလပြျဖင့္ သံေရာစဥ္ျဖတ္ကာ အမိွုက္ပံုးထဲသို ့ပစ္လိုက္ပါ၊ ကပ္ေစးနဲသည့္စိတ္ရိွလွ်င္ ထိုမိတ္ကပ္ကို ေျခ လက္မ်ားတြင္ လိမ္းလိုက္ပါ။
 
 


၆. အေျကာင္းရင္းမသိဘဲျဖစ္ေသာ ၀က္ျခံမွာ ကုိယ္ခနြာထဲရိွ အဆီျကိပ္မ်ား အဆီထြက္မွု မ်ားေသာ္လည္း ေခြ်းေပါက္မပြင့္ေသာေျကာင့္ျဖစ္နိုင္ပါသည္။ ထိုအခါ အစားကို ေရွာင္သင့္ပါသည္။ အနဲဆံုးတပတ္တခါ ၀မ္းနုပ္ျပီး အပူအပုတ္ကင္းေ၀းေအာင္ လုပ္သင့္သည္။
 
 
 
 


အလြယ္ဆံုးနည္းမွာ အလုပ္အားသည့္ေန ့အျပင္မထြက္သည့္ ေန ့တြင္ မနက္ေစာေစာ ဆားတဇြန္းခန္ ့မိ်ဳျပီးေရအ၀ေသာက္ပါ။ျပီးလွ်င္ ထိုင္မေနရ အိပ္မေနရပါ။ ေရမခ်ိဳးရပါ။ ပံုမွန္အလုပ္ကို လုပ္ျပီး လွုပ္ရွားေနသင့္သည္။ ပွ်မ္းမွ်အားျဖင့္၂နာရီျကာေသာအခါ ၀မ္းရစ္နာလာျပီး ၀မ္းကုန္စင္ျပီဆိုမွသာ ေရခ်ုိဳးလိုက္ပါ။ ေရခ်ိဳးျပီးလွ်င္ ေနာက္ထပ္ ၀မ္းရစ္မွုမရိွေျကာင္း ေတြ ့ရပါလိမ့္မည္။ ယခင္က ဒဏ္ရာမ်ားေျကာင့္ အမဲစက္မ်ား ရိွခဲ့လွ်င္ အထက္ပါနည္းသည္ သက္သာ
 ေကာင္း သက္သာနိုင္ပါသည္။ အမာရြတ္မ်ားရိွခဲ့လွ်င္ ေတာ့ မေျပာတတ္ပါ။
 
 
 
 
 အထက္ေဖၚျပပါနည္းသည္ ကိုယ္တုိင္ အစဥ္အျမဲလုပ္ေသာနည္းမဟုတ္ပါေျကာင္း ၀န္ခံပါသည္။ ကိုယ္တုိင္ သနပ္ခါး မလိမ္းေသာ အက်င့္ေျကာင့္ လွလွပပေနလိုေသာ ေမေမ ၏ ေျပာခ်ိန္တြင္ သနပ္ခါးေရက်ဲလိမ္းျပီး လစ္လွ်င္ မ်က္နွာ
 
ဗလာျဖင့္ေနခဲ့ ေသာေျကာင့္ ေခြ်းမပိတ္ ၀က္ျခံမခ်မ္းသာ ခဲ့ပါ။ သို ့ေသာ္ တခါတရံထြက္ေသာ ျကင္ရ္် နာေစေသာေက်းဇူးရွင္မ်ားကို ေရေႏြးအ၀တ္ကပ္ျပီး ပင့္ထုတ္ခဲ့ဘူးပါသည္။ ပ်င္းေသာေျကာင့္ အဲ မွားသြားလို ့ အလုပ္မအားေသာ
 
ေျကာင့္ အစဥ္အျမဲမလုပ္ခဲ့ပါ။ ေက်းဇူးရွင္မ်ားကလည္း အျပီးပိုင္ နွတ္ဆက္မသြားပါေခ်.. သံေယာဇဥ္အမွ်င္တန္းရိွျကသျဖင့္ ယခုထိ မျကာခဏ လာလည္ပါသည္။ သို ့ေသာ္ ေသးငယ္သျဖင့္ အမာရြတ္မ်ား မက်န္ခဲ့ပါ။
 
 
 ေနာက္ဆံုး အဓိကက်တဲ့ ေဆးကေတာ့ ဟင္းသီးဟင္းရြက္စားမွ က်န္းမာတဲ့ အျပင္ မ်က္နွာ၀က္ျခံထြက္မွု
 
နဲပါးေျကာင္းေျပာလိုပါသည္
 
 
 မွတ္ခ်က္..

အပူအစပ္ျကိုက္သူ ျခံပိုင္ရွင္မ်ားအတြက္ ကေတာ့ ကပ္ေစးမနဲ ဘဲ ဘဏ္ာေတာ္ ၀မ္းဗုိက္အတြင္းမွ ေျပာင္သလင္းခါ
 
ေအာင္ ေန ့စဥ္ ကုန္စင္ေအာင္ စြန္ ့ျကဲ သင့္ပါသည္။ ဆားမျမိဳလို ပါက ဘာ အစာမွ မစားဘဲ မနက္ ေစာေစာ ေရအ၀ မတ္ခြက္၅-၇ခြက္ ေသာက္ပါက လြယ္ကူေျကာင္း သတိထား မိပါသည္။
 
 
 အကယ္ရ္် အစာစားမိျပီးမွ ေရအ၀ေသာက္လွ်င္ စြန္ ့က်ဲရန္ သိပ္မလြယ္ကူေျကာင္း သိရပါသည္။

ဟိုက..ဒီကသိသမွ်ေတြ.....ေမာင္ႏွမေတြသိေအာင္...ၿပန္ေ၀မွ်လိုက္ပါတ၇္....လိုတာပိုတာရွိ၇င္လည္း....
 
သည္းခံပါလို ့......
 
 
 ၁။ မိမိ ကိုယ္ကို ယံုျကည္မွဳျဖစ္ေစ မွဳ တြင္ အဓိက အေရးပါ တာ က ...မိမိ ရဲ ့ ရုပ္ေလး ..ျကည္ ့ေကာင္းေန တာ....မိမိ ရဲ ့ စိတ္ေတြ ျကည္လင္ေနတာ....မိမိကိုယ္ကို ေလးစားတာ.. အဲ ့ဒါ ေတြ ပါ တယ္.... အဲ ့ဒီ သံုးခ်က္ ပ်က္ကြက္
 
ေတာ ့.. stress ဆိုတာ ၀င္ျပီ .. စိတ္ဖိစီးမွုဳ ...စိတ္က်ေရာဂါ ေပါ ့တကယ္ေတာ ့ stress ဆိုတာ.. body မွာ ရွိရွိ သမွ်လုပ္ငန္းေတြ ကို ..က်ဴးေက်ာ္ ၀င္ေရာက္ျပီး ကေမာက္ကမ ျဖစ္ေအာင္လုပ္တာ.....ကိုယ္ ထဲ က အဂၤါေတြ ..ကေမာက္ကမ ျဖစ္ေတာ ့... infection ကူးစက္လြယ္ပိုးမႊားေတြ ၀င္လြယ္တာေပါ ့...ကိုယ္က မသာ....စိတ္လည္း
 
မသာယာ ျဖစ္ရေတာ ့... ကုိယ္ခံအားကမေကာင္း ..ဒီေတာ ့. ေရာဂါ ရလြယ္ တာ ေပါ ့ဒီေတာ ့ stress မရွိေအာင္အရင္ ေန မယ္....stress ကို အရွိ မခံ ပါနဲ ့.... (အတိတ္က အေျကာင္းေတြ ..ခုလက္ရွိ အျဖစ္ေတြဟာ..တစ္ခဏ...
 
ေျပာင္းလဲ ေန တဲ ့ ပတ္၀န္းက်င္ထဲ ေန ေနျကေသာေျကာင္ ့ ကၽြန္ေတာ္ တို ့ ရဲ ့ ကုိယ္တြင္းမွာေတာ ့ တည္ျငိမ္ေန
 
ဖို ့လို တယ္ ) stress ကုိ ဘယ္လို အ၀င္ မခံ မလဲ ?
 

- ေပ်ာ္ရြင္တဲ ့ ဘ၀ေနထိုင္မွ ု ဖန္တီးေပါ ့

- ကိုယ္ ့ ကို ကိုရပ္တည္ေပါ ့

-အားမနာ ပါ နဲ ့( ဆံုးျဖတ္ လုပ္ကို္င္ေပါ ့ )

-အျပင္မ်ားမ်ား လည္

-မိမိ ကိုယ္ကို ေလးစားဖို ့ေကာင္းေအာင္ ေန (အဲ ့ဒီ ေနာက္မွာ...မိမိ ဟာ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ..လူေတာ္တစ္ေယာက္ျဖစ္
 
လာမယ္ )အထက္က အခ်က္ ေတြ ကေတာ ့ အဓိ က ေပါ ့
 
 
 

ကဲ stress ေတြ မရွိ တဲ ့ေနာက္ မွာ ....သင္ ့ရဲ ့ ရုပ္ေလး ဟာ..လန္းဆန္းေန မယ္.... ရုပ္ကေလး ျကည္လင္ေနမယ္.....
 
စိတ္ေလးရွင္းေနမယ္ေပါ့ အဲ့လို ျကားထဲ ကမွ (stress မရွိတဲ ့အထဲ မွ ) ၀က္ျခံ ေလးေတြ ထြက္ေန မယ္ဆို..
 
စိတ္မပ်က္နဲ ့....၀က္ျခံ ေပါက္ရတာ.... ေနပူဒဏ္ေျကာင္ ့......stress ရွိေန သမွ်....ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ ေန တတ္မွ်
 
လိင္ေဟာ္မုန္း လွဳံေဆာ္ေပးေန သမွ် (ဟတၳေမထုန္ျပဳသမွ်..)..မိမိ ၀က္ျခံ ေပါက္တာကို ..စိတ္ထဲ ထည္ ့ေန သမွ်

၀က္ျခံ မေပ်ာက္ႏုိင္ ဘူး အဲ ့ ဒီ ေတာ ့ ၀က္ျခံ ကို ေပ်ာက္ ( ၀က္ျခံ မေပါက္ရ ေအာင္ ) အေပၚမွာ ေဖာ္ျပတာေတြကို
 
ဆင္ျခင္ေပါ ့၀က္ျခံ ဘယ္လို ကုမလဲ ? ေဆးရွိတယ္..မပူပါ နဲ ့ ...
 
 
 
 
 
 

မ်က္ႏွာ သစ္ေဆး Nevia - Bye Bye Acne သံုး ပါ .... ( ၀က္ျခံ ျပင္းစ ကာလ မွာ တစ္ေန ့ သံုးျကိမ္ေလာက္ သစ္ပါ )

ျပီးေတာ ့လိမ္းေဆး လိမ္း ပါ .......ေဆးက... Clindermycin ကလင္ဒါမိုင္ဆင္... လိမ္းေဆး gel သံုး ပါ ...
 
(၅ေထာင္ က်ပ္ ၀န္းက်င္ရွိတယ္..ဘူးျကီး) ၀က္ျခံ ျပင္းစ မွာ ေသာက္ေဆး ေသာက္ရ မယ္.... တတ္ထရာဆိုင္
 
ကလင္းပါ တစ္ေန ့ တစ္လံုးပဲ ေသာက္ပါ (အစာစားျပီးမွ ေသာက္ပါ)အျမဲ ေသာက္ရ မယ္ ့ ေဆးက vitamin C ဗုိက္တာ
 
မင္ စီ > စီ ဗစ္ ပါ ....ျမန္မာေဆး၀ါး လုပ္ငန္းက ထုတ္တာေသာက္ပါ....(စီဗစ္ ကို ျမန္မာျပည္က ထုတ္တာ အေကာင္း
 
ဆံုးပဲ ဟု သတ္မွတ္ျကသည္....မေလးတုို ့ စင္ကာပူ တို ့မွ ပင္ မွာယူျကသည္ )
 
 
 

စီပစ္က ...တစ္ေန ့ အနည္း ဆံုး ၂ ျကိမ္ ေသာက္ပါ။ လိေမၼာ္သီး မ်ားမ်ား စားေပးပါ
 

----***** ၀မ္းခ်ဳပ္ မခံ ပါ နဲ ့ *****____
 

ေရ မ်ားမ်ား ေသာက္ ပါ..

မ်က္ႏွာ ေပါင္းတင္တာ တုို ့ သြား မလုပ္လုိက္ ပါ နဲ ့....(အမာရြတ္ က်ယ္က်ယ္ က်န္ခဲ ့လိမ္ ့မည္ )

၀က္ျခံ ေပ်ာက္ကင္းက် ပါ ေစလိုအပ္တာရွိရင္ေမးျမန္း ပါ .
 
 
 
 
 
 
 
၂။ငါးရိုးမ်ားစူးလွ်င္ ထုတ္လို႔ မရပါက လွ်င္ျမန္စြာ ႀကက္ဥစိမ္းကို ခြဲျပီး တစ္ခါတည္း မ်ိဳခ်လိုက္ပါ........
 
ခ်က္ခ်င္း သက္သာ ေပ်ာက္ကင္း သြားပါလိမ့္မည္.......


၀က္ျခံေပ်ာက္ခ်င္လွ်င္ေတာ့ ႀကက္ဟင္းခါးသီးအေစ့ကို ဆားနွင့္ေရာျပီး ညက္ေအာင္ႀကိတ္ျပီးလွ်င္
 
အရက္အနည္းငယ္နွင့္ သင့္ရံုေဖ်ာ္ေပးပါ....ထို အရည္နွင့္ ၀က္ျခံမ်ားကို လိမ္းေပးပါက
 
ေပ်ာက္ကင္းပါလိမ့္မည္........


--
 

ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္ဆိုတာ ၿပီးျပည့္စံုတဲ႔လူကိုမွ ခ်စ္တာမဟုတ္ပါဘူး။
 
မျပည့္စံုတဲ့သူကို ျပည့္ျပည့္၀၀ ခ်စ္တာလည္း ေမတၱာပါပဲ။
 
ပ်င္းရင္ လာလည္ ေနာ္။

ကံေကာင္းလိုက္ပံုမ်ား ၁၁...မႊာ ေတာင္ ရ


******၁၁မႊာ*****
သူငယ္ခ်င္းအားလံုးမဂၤလာပါ
ကံေကာင္းလိုက္ပံုမ်ားေတာ့ၾကည့္ပါအံုးဗ်ာ
ေမးလ္ထဲေရာက္လာတဲ ့ထူးထူးဆန္းဆန္းPhoto
အားလံုးလည္းၾကည့္ရေအာင္တင္ေပးလိုက္တာပါ။


အာဠာ၀ကဘီးလူး ဘုရားရွင္အားေမးေသာ ေမးခြန္း(၄)ခု

အာဠာ၀ကအမည္ရွိေသာ ဘီးလူးမင္းႀကီးသည္ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္
ေတြ႕ဆံုေသာ အခါ စိတ္၀င္စားဖြယ...္ေကာင္းေသာ
ေအာက္ပါေမးခြန္း(၄)ခုကုိေမးခဲ့ေလသည္။



၁။ ေလာက၌ရွိေသာအရာတုိ႔တြင္ အျမတ္ဆံုးေသာရတနာသည္အဘယ္အရာ ျဖစ္ပါသနည္း။

၂။ ေလ့က်က္ျခင္းတကာတုိ႔တြင္ အဘယ္မည္ေသာအေလ့အက်က္သည္ ခ်မ္းသာကုိ
ေဆာင္ေပးပါသနည္း။

၃။ အရသာတုိ႔တြင္ အဘယ္အရာသည္အေကာင္းဆံုးေသာ အရသာျဖစ္သနည္း။

၄။ အသက္ေမြးျခင္းတုိ႔တြင္အဘယ္ကဲ့သုိ႔ေသာ အသက္ေမြးျခင္းသည္
အျမတ္ဆံုး ျဖစ္မည္နည္း။


အထက္ပါ စိတ္၀င္စားစရာ မွတ္သားစရာလုိက္နာက်င့္သံုးစရာေကာင္းေသာ
ပုစၧာ(၄)မ်ိဳးကုိ အာဠာ၀ကဘီးလူးမင္းသည္ျမတ္စြာဘုရားကုိ
ေလွ်ာက္ထားခဲ့ေပသည္။ ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္က

၁။ ရတနာ(၃)ပါးကုိ ယံုၾကည္ေလးစားျမတ္ႏုိးၾကည္ညိဳျခင္းသည္
အျမတ္ဆံုးေသာ ရတနာ ျဖစ္ေပသည္။

၂။ ေလ့က်က္ျခင္းတကာတုိ႔တြင္ကုသုိလ္ကမၼပထတရား (၁၀)ပါးကုိ

ေလ့က်က္ ျခင္းသည္ ခ်မ္းသာကုိ ေဆာင္ေပးပါသည္။၎(၁၀)ပါးမွာ

(1)ဒါန-စိတ္ထားျဖဴစင္ေစတနာေကာင္းစြာ ႏွေျမာမႈမရွိဘဲ လြတ္လြတ္စြန္႔ႀကဲ
ေပးကမ္း လွဴဒါန္းျခင္း။

(2)သီလ-ကုိယ္ႏႈတ္ႏွစ္ပါးတုိ႔၌ေကာင္းမြန္မွန္ကန္ေသာ အက်င့္ရွိျခင္း။

(3)ဘာ၀နာ-သမထ,၀ိပႆနာဘာ၀နာ(၂)ပါးကုိ ေလ့လာပြားမ်ားျခင္း။


(4)အပစာယန-ရတနာသံုးပါးဆရာသမား မိဘတုိ႔ကုိ ရုိေသေလးစားျခင္း။

(5)ေ၀ယ်ာ၀စၥ-ကုသုိလ္ျပဳလုပ္ေသာပြဲမ်ား၌တက္ႏုိင္သည့္ဘက္မွ မပ်င္းမရိ
ေ၀ယ်ာ၀စၥ အသြယ္သြယ္ကုိ ျပဳလုပ္ေပးျခင္း။

(6)ပတၱိဒါန-မိမိျပဳလုပ္ထားေသာကုသုိလ္မ်ားကုိ ကုိယ္ပုိင္အတၱမရွိဘဲ
ဘုရားရွင္၏ အနတၱ၀ါဒအတုိင္း အမ်ားအားအမွ်ေ၀ေပးျခင္း။

(7)ပတၱာႏုေမာဒန-သူတစ္ပါးျပဳလုပ္ေသာေကာင္းမႈမ်ားကုိ

ေကာင္းခ်ီး၀မ္းေျမာက္ေပးကာ သာဓုေခၚဆုိျခင္း။

(8)ဓမၼသ၀န-ျမတ္ဗုဒၶ၏တရားမ်ားကုိ နာယူမွတ္သားျခင္း။

(9)ဓမၼေဒသနာ-မိမိတက္သိသေလာက္ျမတ္ဗုဒၶ၏တရားမ်ားကုိ အမ်ားအား ျဖန္႔ေ၀
ေဟာၾကားေပးျခင္း။

(10)ဒိ႒ိဇုကမၼ-နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းေကာင္းမြန္ေသာ အယူ၀ါဒ ယံုၾကည္ခ်က္ရွိျခင္း။


အထက္ပါ(၁၀)ပါးေသာ ေကာင္းမႈမ်ားသည္လူနတ္နိဗၺာန္ သံုးတန္ေသာ
ခ်မ္းသာကုိေရာက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးေသာေၾကာင့္ေကာင္းမြန္ေသာသုစရုိက္
တရားဟုလည္းေကာင္း၊ ကုသလကမၼပထတရားဟု ေခၚဆုိၾကေပသည္။

၃။ အရသာတကာတုိ႔တြင္မွန္ကန္ေျဖာင့္မတ္ေသာ
စကားကုိေျပာဆုိျခင္းသည္ အျမတ္ဆံုး အရသာ ျဖစ္ပါသည္။

၄။ အသက္ေမြးျခင္းတကာတုိ႔တြင္ေကာင္းမြန္မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္

အသက္ ေမြးျခင္းသည္ အျမတ္ဆံုးျဖစ္ေပသည္။

အထက္ပါ အေမးအေျဖမ်ားသည္လူသားတုိင္းအတြက္ အသံုး၀င္ၿပီး
လုိက္နာက်င့္သံုးသင့္ေသာ အေမးအေျဖမ်ား ျဖစ္ေပသည္။အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္
လူသားတုိ႔သည္ အာဠာ၀ကဘီးလူးမင္းႀကီးေမးခဲ့ေသာအေမးႏွင့္ျမတ္ဗုဒၶေျဖၾကား
ေပးခဲ့ေသာ အေမးအေျဖမ်ားကုိ
အမွန္တကယ္သိျမင္ၿပီးလုိက္နာက်င့္သံုးမည္ဆုိလွ်င္ မ်က္ေမွာက္ေရာ
ေနာက္ဘ၀မ်ားမွာပါ ေကာင္းက်ိဳးသုခမ်ားခံစားရ၍ ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါး

ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ ေနထုိင္ရမည့္အျပင္
ခ်မ္းသာတကာတုိ႔တြင္အခ်မ္းသာဆံုးျဖစ္ၿပီး အျမတ္တကာတုိ႔တြင္
အျမတ္ဆံုးျဖစ္ေသာ ေရာက္ႏုိင္ရႏုိင္ခဲလွေသာျမတ္နိဗၺာန္ကုိ
ေရာက္ရွိခံစားရေပလိမ့္မည္။
http://www.facebook.com/ma.s.mon.1
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...