စၾကာဝဠာအနႏၵ၌ရွိၾကကုန္ေသာ လူ၊နတ္၊ျဗမၼာ၊သတၱဝါအားလံုးတိုသည္ ကိုယ္စိတ္နွစ္ျဖွာခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ေကာင္းက်ဳိးလိုရာစႏၵ ျပည္ဝၾကပါေစ...







ေမေမ မစားခဲ ့ရတဲ ့ ပီေက တစ္ခု


ေမေမ မစားခဲ ့ရတဲ ့ ပီေက တစ္ခု”အေမ ဆိုတာက လူ (၅) ေယာက္အတြက္ မုန္ ့ (၄)ခုပဲ ရွိတဲ ့
အခါမ်ိဳးမွာ အဲဒီမုန္ ့ကို မၾကိဳက္ပါဘူးလို ့ ခ်က္ခ်င္း ျငင္းလိုက္ဖို ့ ဝန္မေလးသူပါ”

လူငယ္ဘဝရဲ ့စိတ္လႈပ္ရွားစရာအေကာင္းဆံုးေန ့တစ္ေန ့ကအျဖစ္အပ်က္ပါ။ကြ်န္ေတာ္ ့ရဲ ့
ေကာလိပ္ေက်ာင္းကို ပထမဆံုးသြားခဲ ့တဲ ့ေန ့ကေပါ ့။ (၁၂)ႏွစ္တာ ငယ္စဥ္ေက်ာင္းေန ဘဝေတြ
အျပီး အေရးၾကီးတဲ ့ ေန ့တစ္ေန ့ကို ေရာက္ရွိခဲ ့ခ်ိန္ေပါ ့။ ေမေမနဲ ့ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္သူပိုေပ်ာ္ေနခဲ ့ၾကတယ္ဆိုတာေတာင္ ေျပာဖို ့ေတာ ့ခက္ပါတယ္။ ေဖေဖ ဆံုးပါးသြားျပီး (၃)ႏွစ္အၾကာမွာ အခုလို ေကာလိပ္တက္ႏိုင္ခဲ ့တာလည္း မယံုႏိုင္စရာအံ ့ဖြယ္ရာ တစ္ခုပါ။

ေဖေဖကြယ္လြန္ျပီးကတည္းက သားအမိမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ဆိတ္သုဥ္းေနခဲ ့တာပါ။ ဒါေပမဲ ့ ေမေမက ကြ်န္ေတာ္ ့အတြက္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္ခဲ ့ပါတယ္။ ေမေမ ့ရဲ ့အနစ္နာခံမႈေတြကို ကြ်န္ေတာ္ အေတာ္ေလးနားလည္ျပီးသားလို ့ထင္ထားေပမဲ ့ ေမေၽမ နဲ ့အတူ ကားေမာင္းျပီးသြားခဲ ့တဲ ့ အဲဒီေန ့ကေတာ ့ ဘဝအတြက္ အေရးအၾကီးဆံုး အရာတစ္ခုကို သင္ယူခြင္ ့ရရွိခဲ ့ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို ့ရဲ ့ ခရီးတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေမေမဟာ အပိုဆာဒါး ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြ မေျပာခဲ ့ပါဘူး။ ဥပမာ လံုျခံဳစိတ္ခ်ရေအာင္ ဘယ္လိုေန၊ ေငြကို ေခြ်တာသံုး၊ ဘာေတြ ညာေတြ မလုပ္နဲ ့ စသျဖင္ ့ေပါ ့။ တကယ္လည္း ေျပာစရာမလိုေအာင္ ဒီအေၾကာင္းေတြကို အခ်ိန္ေပါင္းမ်ားစြာေျပာခဲ ့ၾကျပီးျပီ မဟုတ္လား။ ဒါေတြအစား အဖိုးတန္တဲ ့ သခ္န္းစာကို ေရဒီယိုေလးနားေထာင္ရင္း သားအမိႏွစ္ေယာက္ ေပါ ့ေပါ ့ပါးပါး ေျပာၾကတာေလးေတြကေနရခဲ ့တာပါ။

” သားေရ-ပီေက ေလးမပါဘူးလား”—လို ့ ေမေမက လွမ္းေမးပါတယ္။
ေမေမ ဘယ္တုန္းကမွ ပီေက စားတာမေတြ ့ဖူးပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ကားေမာင္းရင္း တန္းလန္းမို ့ ကြ်န္ေတာ္ ့ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ယူစားဖို ့ေျပာလိုက္ပါတယ္။ေမေမက ပီေကကို ယူလိုက္ျပီး ” ဟာ-ဒါ ေမေမ ့အၾကိဳက္ဆံုး တံဆိပ္ပဲကြဲ ့၊ ေမေမ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက သိပ္ၾကိဳက္ျပီး အျမဲစားတာ” –လို ့ေျပာျပန္ပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္ ့အတြက္ အံ ့ၾသစိတ္က အထြဋ္အထိပ္ ပါပဲ။ ေမေမ ပီေကစားတာမျမင္ဖူးဘူးေလ။

တကယ္ ့ကို မျဖစ္စဖူး အံ ့ၾသမႈေတြျဖစ္ရပါျပီ။ ဘယ္တုန္းကမွ ပီေကစားတာ မျမင္ခဲ ့ဖူးတဲ ့ ေမေမက ဒီ ပီေက ကို သူ ့အၾကိဳက္လို ့ေျပာျပန္တာကိုး။ သားျဖစ္တဲ ့သူ စိတ္ခ်မ္းေျမ ့ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္ရံု သက္သက္နဲ ့ေတာ ့ ေမေမဟာ ဒီလို ေျမာက္ပင္ ့ ပလီပလာေျပာမဲ ့ သူမ်ိဳး မဟုတ္တာကို ကါ်န္ေတ္ အေသအခ်ာသိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေစာင္ ့ၾကည္ ့ေနစဥ္မွာကိုပဲ ေမေမက ေငြေရာင္ စကၠဴပတ္ထဲက ပီေက တစ္ခုကို ယူဝါးလိုက္ပါတယ္။ ဘယ္လိုမွ ေနလို ့မရေတာ ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ေမးကို ေမးရပါေတာ ့မယ္။

” ေမေမ-သားတစ္ခု ေမးမယ္ေနာ္…ေမေမ ဘယ္တုန္းကမွ ပီေကစားတာ မေတြ ့ဖူးပါဘူး”
ေမေမ အေျဖမေပးမီမွာ ကြ်န္ေတာ္ အတိတ္ကို ျပန္ေတြးၾကည္ ့ပါတယ္။ တစ္ေနရာရာကို မိသားစု တျပံဳတမ ေဖေဖ ့ရဲ ့ထရပ္ကားေလးနဲ ့ ျပြတ္သိပ္က်ပ္ညပ္သြားခဲ ့တာေတြေပါ ့။ ေမေမနဲ ့ေဖေဖက
ေရွ ့မွာထိုင္ ၊သားသမီး(၆)ေယာက္က ေနာက္မွာထိုင္ ျပီးေက်ာက္ေခတ္ လူသားဆန္ဆန္မ်ိဳးေပါ ့
။ေဖေဖက တစ္ေနရာရာမွာ အျမဲရပ္ျပီး အခ်ိဳရည္ (၃) ဗူး ဝယ္ေလ ့ရွီပါတယ္။

တစ္ဗူးကို ေမေမနဲ ့သူ ေသာက္တယ္။ တစ္ဗူးက သား(၃)ေယာက္ အတြက္ ၊က်န္တစ္ဗူးက သမီး (၃) ေယာက္အတြက္ေပါ ့။ အဲဒါအျပင္ ေဖေဖက ပီေက တစ္ထုတ္ပါ ဝယ္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ ့ အခု ေမေမ စားေနရင္း သိပ္ၾကိဳက္တယ္ေျပာတဲ ့၊ သိပ္ေကာင္းတဲ ့ ပီေကပဲေပါ ့။

ကြ်န္ေတာ္သတိရစရာေတြနဲ ့ ေအာက္ေမ ့လြမ္းဆြတ္သြားခ်ိန္မွာပဲ ေမေမ ့ဆီက ျပံဳးျပံဳးေလး နဲ ့ ေျပာတဲ ့စကားကိုၾကားလိုက္ရပါတယ္။
” သားရယ္—ပီေက တစ္ထုပ္ မွာ (၇) ခုပဲပါတာကိုး ကြဲ ့”—-။

အဲဒီ အခိုက္အတန္ ့ေလးဟာ ကြ်န္ေတာ္ ့ကို ၾကက္သီးေမြးညင္းထတဲ ့အထိ ေမေမ ့ရဲ ့ ၾကီးျမတ္မႈကို ခံစားလိုက္ရတာပါပဲ။ ေမေမဟာ ႏွစ္နဲ ့ခ်ီျပီး ဒီ ေရြးခ်ယ္မႈကိုျပဳခဲ ့တာပါလား။ ဟုတ္တာေပါ ့။ တစ္ထုပ္မွာ (၇) ခုပဲပါတဲ ့ ပီေက က ေဖေဖနဲ ့ ကေလး(၆) ေယာက္ယူျပီးရင္ ကုန္သြားတာမဟုတ္လား။
ဒါေၾကာင္ ့ ေမေမ ပီေက မစားပဲ ေနခဲ ့ရတာပါလား။

အခ်ိဳ ့သူမ်ားအဖို ့ရာဒီလုပ္ရပ္ကိုၾကီးက်ယ္ခမ္းနားလုပ္ရန္ေကာလို ့ ေျပာခ်င္ေျပာၾကပါလိမ္ ့မယ္။
ကြ်န္ေတာ္ ့အတြက္ေတာ ့ အမွန္ပဲ ခမ္းနားခဲ ့ပါတယ္။ သူႏွစ္သက္တာေလးကို အေသးအမႊားျဖစ္ေစဦးေတာ ့ ႏွစ္နဲ ့ခ်ီ စြန္ ့ထားခဲ ့ရွာတာပါ။ သတိမျပဳမိခဲ ့တဲ ့ အေသးအမႊားေလးေတြ သိန္းသန္းခ်ီလာတဲ ့အခါ စြန္ ့လႊတ္ျခင္းက အလြန္အမင္းၾကီးျမတ္ခဲ ့တယ္လို ့ ခံယူလိုက္မိပါတယ္။

လူေတြကေတာ ့ေျပာေလ ့ရွိပါတယ္။ ေနရာမွန္ကိုအခ်ိန္မွန္ေရာက္ရွိျခင္းဟာ ေအာင္ျမင္မႈရဲ ့ ေသာ ့ခ်က္
–တဲ ့။ကြ်န္ေတာ္ ့အတြက္ေတာ ့ တစ္ဘဝလံုး ျမတ္ႏိုး နားလည္ေနခဲ ့ရသူရဲ ့ ၾကီးျမတ္မႈကို ဖြင္ ့ဆိုခြင္ ့ရခဲ ့တဲ ့ ေသာ ့တစ္ေခ်ာင္းက ပီေက ေလးတစ္ခုလို ့ဆိုခ်င္ပါတယ္။ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႏႈတ္မျမြက္
ပဲ စြန္ ့လႊတ္ နစ္နာခံခဲ ့တာကိုေပါ ့။

ဒီေန ့ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သင္ယူခဲ ့ရတဲ ့ ေက်ာင္းသင္ပညာေရးကို အထူးေက်းဇူးတင္ေနမိခဲ ့တာက ေမေမ ေပးခဲ ့တဲ ့ ႏွလံုးသားသခၤန္းစာေၾကာင္ ့လို ့ အတတ္ေျပာရဲပါတယ္။

ဒါနဲ ့-စကားမစပ္ေပါ ့ဗ်ာ။ အဲဒီေန ့က စလို ့ ယခုတိုင္ေအာင္ အဲဒီ တံဆိပ္နဲ ့ ပီေကေလးတစ္ထုပ္ကို အျမဲလိုလို ဝယ္ထားတတ္ျပီး ေန ့ၾကီးရက္ၾကီးေတြမွာလည္း ေမေမ ့ကို အျမဲ လက္ေဆာင္ေပးေနမိပါေတာ ့တယ္။
http://goo.gl/mOycdk
Credit : မိႈင္း(ေဆး-၂)

 https://www.facebook.com/searchmyanmar/photos/a.356889637687313.84429.120616274

No comments:

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...