စၾကာဝဠာအနႏၵ၌ရွိၾကကုန္ေသာ လူ၊နတ္၊ျဗမၼာ၊သတၱဝါအားလံုးတိုသည္ ကိုယ္စိတ္နွစ္ျဖွာခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ေကာင္းက်ဳိးလိုရာစႏၵ ျပည္ဝၾကပါေစ...







မေတာင့္မတ, မေၾကာင့္မၾက


အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊
ထိုအခါ နတ္သားတစ္ေယာက္သည္ ညဥ့္ဦးယံလြန္ၿပီးေသာ (သန္းေခါင္ယံ) အခ်ိန္၌ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ အဆင္းရွိသည္ ျဖစ္၍
ေဇတဝန္တစ္ေက်ာင္းလံုးကို (ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါျဖင့္) ထြန္းလင္းေစလ်က္
ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ ထိုနတ္သားသည္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ရပ္တည္ကာ ျမတ္စြာဘုရားကို ဂါထာျဖင့္ ေလွ်ာက္၏-

''ေတာ၌ေနကုန္ေသာ (ကိေလသာ) ၿငိမ္းေအး၍ အက်င့္ျမတ္ကို က်င့္ကုန္ေသာ အရွင္တို႔အား ဆြမ္းတစ္ထပ္သာ သံုးေဆာင္ၾကပါကုန္လ်က္ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ္အေရအဆင္းသည္ ၾကည္လင္ပါသနည္း''
ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

အၾကင္အရွင္တို႔သည္ . .
• လြန္ၿပီး (လာဘ္) ကို မစိုးရိမ္ကုန္၊
• မေရာက္ ေသးေသာ (လာဘ္) ကို မေတာင့္တကုန္၊
• ျဖစ္ဆဲ (လာဘ္) တို႔ျဖင့္သာ မွ်တကုန္၏၊
ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ (ထိုအရွင္တို႔အား) ကိုယ္အေရ အဆင္းသည္ ၾကည္လင္၏။

• မေရာက္ေသးေသာ (လာဘ္) ကို ေတာင့္တျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊
• လြန္ၿပီး (လာဘ္) ကို စိုးရိမ္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ထိုအေၾကာင္းႏွစ္မ်ိဳးေၾကာင့္ သူမိုက္တို႔သည္ 'ရိတ္ျဖတ္အပ္ၿပီးေသာ စိမ္းစိုေသာ က်ဴပင္ကဲ့သို႔' ေျခာက္ကပ္ကုန္၏ဟု (ေဟာေတာ္မူ၏)။

( ေဒဝတာသံယုတ္။ အရညသုတ္ )

3 Treasures: Buddha, Dhamma & Sangha

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=411578768939960&set=a.351047714993066.7

No comments:

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...