ေမ်ာက္ေခ်ာပင္ ရြာကေလးသည္ အိမ္ေျခ ၈၀-ခန္ ့သာ ရွိပါသည္။ထိုရြာသည္ အေနာက္ရိုးမမွ စီးဆင္းေသာ ေခ်ာင္းနံ ေဘး၌ တည္ရွိပါသည္။ထိုေခ်ာင္းသည္ ေႏြရာသီတြင္ ေရနည္းေသာ္လည္း မိုးရာသီ၌ မိုးႀကီးလွ်င္ ေရအလြန္မ်ားျပီး ေတာင္က်ေရ စီးလည္း အလြန္သန္ပါသည္။ရြာသူရြာသားမ
ထိုရြာကေလးတြင္ ဖိုးျပားတို ့မိသားစု ေနထိုင္ႀကပါသည္။ဖိုးျပားတို
“ေဟ့ေကာင္ ဖိုးျပား၊တို ့လည္း ဟိုဟင္း မစားရတာ ႀကာျပီကြ။ငါတို ့လည္း ရွာဝယ္တာ၊ဘယ္မွာမွ မရဘူး၊မင္းႀကိဳးစားႀကည့္ပါဦ
ဖိုးျပား ေရာက္သည္ႏွင့္ အသင့္ ေစာင့္ေနႀကေသာ လွထူးတို ့အဖြဲ ့က အလ်င္အျမန္ ကိုင္ တြယ္ ခ်က္ျပဳတ္ ႀကသည္။ ေခြးသားဟင္း က်က္သည့္အခါ အသင့္ယူလာေသာ အရက္မ်ားႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း တစ္စု ေပ်ာ္ရႊင္စြာ စားေသာက္ႀကေလ သည္။မိုးသည္ တဖြဲဖြဲ ရြာေနရာမွာ တျဖည္းျဖည္း သည္းထန္ လာသည္။“ေဟ့ေကာင္ ဖိုးျပား၊မင္းရြာမျပန္နဲ ့၊ေခ်ာင္းေရတိုးလိမ့္ မယ္”ဟု လွထူးက ေျပာသည္။ “မျဖစ္ဘူး သူငယ္ခ်င္း၊ငါ့မိန္းမက အေစာႀကီး လယ္ထဲ ဆင္းရတယ္။သူသြားေတာ့ ကေလးေတြ စားဖို ့ေသာက္ဖို ့ငါပဲ ခ်က္ရတယ္ကြာ။ဒီေခ်ာင္းေရေလာ
“ကဲ ေမွာင္စ ပ်ိဳးလာျပီ။လက္စ သတ္လိုက္ႀကစို ့ကြာ။ဖိုးျပား၊ဒီမွာ မအိပ္ရင္ ဖိုးေထာင္ လိုက္ပို ့လိုက္။မင္းက လူလြတ္ဆို ေတာ့ မနက္မွ ျပန္လာလဲ ရတယ္။မင္းအိမ္ကို တို ့ေျပာလိုက္မယ္”ဟု လွထူးက အစီအစဥ္ ဆြဲသည္။လက္က်န္ အစားအေသာက္ မ်ားကို သူတို ့တစ္ေတြ အကုန္ ရွင္းလုိက္ႀကသည္။ထို ့ေနာက္ တဲအတြင္းမွ လူ ၅-ေယာက္ ဒယီးဒယိုင္ႏွင့္ ထြက္လာႀကသည္။ လွထူးႏွင့္ အေဖာ္ ႏွစ္ေယာက္မွာ သူတို ့ရြာဘက္သို ့ျပန္ျပီး ဖိုးျပားႏွင့္ ဖိုးေထာင္မွာ ေခ်ာင္းကမ္းဘက္သို ့ေလွ်ာက္လာႀကသည္။ အာေလး၊လွ်ာေလးႀကီးမ်ားျဖင့္
ေရလယ္သို ့ ေရာက္ေသာအခါ ဖိုးျပားသည္ ေရညွိတက္ေနေသာ ေက်ာက္တံုးကို နင္းမိျပီး ယိုင္လဲသြားသည္။ “ဟာ……လုပ္ပါဦး သူငယ္ခ်င္း”ဟု တစ္ခ်က္ ေအာ္လိုက္၏။ထိုအခါ ဖိုးေထာင္က လွမ္းဆြဲလိုက္ေသာ္လည္း အေမွာင္ထဲ တြင္ ဖိုးျပားကို မဆြဲမိဘဲ သူပါ အရွိန္လြန္၍ လဲက်သြားသည္။ေရစီးကလည္း ႀကမ္း၊အရက္မူးသည့္ အရွိန္ကလည္း ရွိသျဖင့္ ႏွစ္ဦး စလံုး တလိမ့္ေခါက္ေကြး ေမ်ာပါသြားသည္။ ေနာက္တစ္ေန ့တြင္ ဖိုးျပားႏွင့္ ဖိုးေထာင္တို ့ေရနစ္ ေသဆံးုေႀကာင္း သတင္း ႀကားရပါေလေတာ့၏။ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ ေယာက္၏ ကံႀကမၼာကား “ကံတူ အက်ိဳးေပး”ဟု ဆိုရမည္ ျဖစ္ပါေတာ့ သတည္း။
တင္ထြန္းေအာင္(ေရႊရဲေျမ)
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=161880233981771&set=a.131750700328058.2
No comments:
Post a Comment