ေဆးထိုးတာ နည္းနည္းနာတယ္

_______________________

တကယ္ေတာ့ ကေလးေတြရဲ႕ခံႏိုင္ရည္စြမ္းက အံ့ၾသစရာပါ။ သူတို႔ကို မေျခာက္လန္႔ဘူး သင့္တင့္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ႀကိဳတင္အသိေပးေလးေတြလုပ္ခဲ့ရင္ မ်ားေသာအားျဖင့္ သူတို႔ဟာ ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲတဲ့ကိစၥရပ္ကုိမဆို လက္ခံႏိုင္ၾကတယ္၊ ခံႏိုင္ရည္ရွိၾကတယ္။

တစ္ခါက ေဆးရံုဝရံတာမွာ အသက္၆ႏွစ္, ၇ႏွစ္ေလာက္ရွိတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေဆးထိုးဖို႔ျငင္းဆန္ေနတာကို ကၽြန္မေတြ႔ခဲ့တယ္။ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း၊ သန္သန္မာမာသူ႔ဖခင္က သူ႔ကို ထိန္းမထားႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဖခင္ကအားနဲ႔ ေကာင္ေလးကိုခ်ဳပ္ထားဖို႔ႀကိဳးစားတိုင္း ေနာက္ဆံုးမွာ ေကာင္ေလးက ရုန္းထြက္ႏိုင္ခဲ့တာခ်ည္းပဲ။ ေကာင္ေလးရဲ႕ တြန္းလွန္အားကို “အစြမ္းကုန္”ဆိုတာနဲ႔ တင္စားလို႔ရပါတယ္။ ေသးငယ္တဲ့ခႏၶာကိုယ္ကေန အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္တဲ့ အားအင္မ်ဳိးနဲ႔ သူရုန္းခဲ့တယ္။ စူးစူးဝါးဝါး သူေအာ္ဟစ္တဲ့အသံက လူကိုေခ်ာက္ခ်ားေစခဲ့သလို ဝရံတာတစ္ခုလံုးကိုလည္း တုန္လႈပ္ေစခဲ့ပါတယ္။

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ခံစားခ်က္က အဆံုးစြန္ထိမေရာက္ရင္ “အစြမ္းကုန္”အင္အားမ်ဳိး ရွိႏိုင္ပါ့မလား။ အဲဒီေကာင္ေလး ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္လန္႔ေနမယ္ဆိုတာကို ခန္႔မွန္းၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ေဆးထိုးတယ္ဆိုတဲ့ ဒီ “ကိစၥရပ္ေလး”တစ္ခုက ကေလးရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကို ဘယ္ေလာက္အထိ ပြန္းရွခဲ့ၿပီလဲ။

ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ႀကီးျပင္းရာလမ္းတေလ်ာက္မွာ ခက္ခဲတယ္၊ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္လို႔ သူတို႔ထင္တဲ့အရာေတြ အနည္းအမ်ားေတာ့ သူတို႔ေတြ႔ႀကံဳရစၿမဲပဲ။ အုပ္ထိန္းသူလူႀကီးေတြရဲ႕တာဝန္က ေၾကာက္ရြံ႕တဲ့စိတ္ကိုေက်ာ္လႊားဖို႔ ကေလးငယ္ကိုကူညီတာပဲျဖစ္တယ္။ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္တဲ့စိတ္ထားနဲ႔ အေျခအေနကို ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ဖို႔၊ နာက်င္ေၾကာက္ရြံ႔စိတ္ကို နိမ့္ခ်ေပးႏိုင္ဖို႔ ကူညီတာျဖစ္တယ္။

ေဆးထိုးတယ္ဆိုတဲ့ ဒီလိုကိစၥမ်ဳိးက တစ္သက္မွာ အႀကိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႔ႀကံဳရမယ့္ကိစၥမ်ဳိးပါ။ ေဆးထိုးတာကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမလဲဆိုတာကလည္း လံုးဝလ်စ္လ်ဴရႈထားလို႔မရႏိုင္တဲ့ ကိစၥရပ္ေလးျဖစ္တယ္။ ဒီလိုေသးေသးမႊားမႊားကေနျဖစ္ပြားလာတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေရးရာကလည္း တျခားကိစၥရပ္ေတြေပၚ ေျပာင္းေရြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ လူႀကီးေတြက ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ခံစားခ်က္နဲ႔ ကေလးေတြကို သြားအကဲျဖတ္လို႔ မရပါဘူး။ မ်ားေသာအားျဖင့္ လူႀကီးေတြက ဒါဟာ လြယ္ကူတဲ့အရာပဲ.. ကေလးငယ္ကိုခ်ဳပ္ထားႏိုင္ရင္ ဒါမွမဟုတ္ လိမ္ညာၿပီး ထိုးခိုင္းလိုက္ရင္ ၿပီးသြားမယ့္ကိစၥလို႔ထင္ၾကတယ္။ ကေလးငယ္ကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔လက္ခံတတ္ဖို႔ လူႀကီးေတြက ပညာေပးသင့္သလို နာက်င္မႈကို ခံႏိုင္ရည္ရွိတဲ့သတိၱမ်ဳိး ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးသင့္ပါတယ္။

တခ်ဳိ႕အုပ္ထိန္းသူေတြက သူတို႔ကေလးေဆးထိုးခံဖို႔ကို ေခ်ာ့တစ္ခါ၊ ေခ်ာက္တစ္လွည့္၊ လိမ္တစ္လွည့္၊ အတင္းအဓၶမတစ္လွည့္လုပ္တာမ်ဳိး ကၽြန္မအၿမဲေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီကေလးေတြက သူတို႔ေဆးထိုးခံရတဲ့အနာက တျခားကေလးေတြထက္ အဆမ်ားစြာ ပိုနာေနသလိုမ်ဳိးပဲ။ အုပ္ထိန္းသူေတြရဲ႕ သြန္သင္ဆံုးမနည္းက ကေလးေတြရဲ႕နာက်င္မႈကို အက်ယ္ခ်ဲ႕လိုက္ရံုမက အခက္အခဲနဲ႔ေတြ႔ႀကံဳခ်ိန္ သတိၱရွိရွိရင္ဆိုင္တတ္ဖို႔ကိုလည္း ကေလးေတြကို သင္မျပႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

“ေဆးထိုးတာ နည္းနည္းနာတယ္” လို႔ ကေလးငယ္ကို ႀကိဳေျပာျပထားတာဟာ အခက္အခဲေရွ႕ေမွာက္ေရာက္တဲ့အခါ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္တတ္ဖို႔ သင္ၾကားေပးႏိုင္သလို နာက်င္ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္ကိုလည္း ေပါ့ေလ်ာ့ေစႏိုင္ပါတယ္။ နာက်င္မႈဒဏ္ကို ကေလးငယ္ေတြ ခံႏိုင္ရည္ရွိေအာင္ လူႀကီးေတြမွာလည္း ေအာက္က စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြရွိသင့္ပါတယ္။

(၁) တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ရွိပါေစ။ မ်က္ႏွာေပၚမွာ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈ မေပၚလြင္ပါေစနဲ႔။ တကယ္လို႔ လူႀကီးေတြမွာ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကစိတ္ေပၚေနရင္ ကေလးေတြက ဒါျပင္းထန္တယ္ထင္ၿပီး ပိုထိတ္လန္႔တတ္ပါတယ္။

(၂) ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုလုပ္ရတယ္ဆိုတဲ့ အက်ဳိးအေၾကာင္းကို ကေလးေတြသိနားလည္ႏိုင္တဲ့ အေျပာအဆိုနဲ႔ ရွင္းျပပါ။ ဥပမာ-- ကေလးအခုဖ်ားေနလို႔ ေဆးထိုးဖို႔လိုလာတယ္။ ေဆးထိုးမွ အဖ်ားေပ်ာက္မယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း။ ကေလးက ေျပာျပလည္းနားလည္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး မေျပာဘဲေနတာမ်ဳိး မျဖစ္ပါေစနဲ႔။

(၃) ကေလးေတြခံရမယ့္ နာက်င္မႈဒဏ္ကို အမွန္အတိုင္းေျပာျပသင့္တယ္။ နာက်င္မႈကို ပံုႀကီးမခ်ဲ႕မိေအာင္၊ အလြန္အကၽြံ အေသးမခ်ံဳ႕မိေအာင္ သတိထားရပါတယ္။ ဥပမာ- ကေလးေဆးထိုးေအာင္ဆိုၿပီး အုပ္ထိန္းသူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက “ေဆးထိုးတာ နည္းနည္းေလးမွမနာဘူး”လို႔ ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ကေလးက တစ္ေခါက္ခံရဖူးၿပီးရင္ ေနာက္တစ္ေခါက္ဒီလိုအလိမ္ထပ္ခံရဖို႔ ျငင္းဆန္တတ္ၾကတယ္။ ဒါဟာ အခက္အခဲဆိုရင္ ရင္ဆိုင္ရမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔သတိၱကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါဆံုးပါးသြားေစတဲ့ အခြင့္အေရးလည္းျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လူႀကီးေတြကို အယံုအၾကည္မဲ့သြားတတ္ပါတယ္။

(၄) ကေလးရဲ႕သတိၱကိုႏႈိးဆြေပးပါ။ သူတို႔ကိုသာ မေျခာက္လွန္႔ခဲ့ရင္ ကေလးေတြရဲ႕ ခံႏိုင္ရည္အားက အံ့ၾသစရာပါ။ သင့္တင့္တဲ့ စိတ္သက္သာမႈတစ္ခုကို ႀကိဳတင္အသိေပးခဲ့ရင္ သူတို႔ဟာ ခက္ခဲတယ္ဆိုတဲ့အရာတခ်ဳိ႕ကိုေတာင္ လက္ခံႏိုင္သူေတြျဖစ္တယ္။ တၿပိဳင္တည္းမွာပဲ သူတို႔ကို လြတ္လမ္းတစ္ခုလည္း ေပးသင့္ပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ “သတိၱမရွိတဲ့၊ မႀကံ့ခိုင္တဲ့” ပံုစံက ရွက္စရာေကာင္းတယ္လို႔ ကေလးေတြမထင္ျမင္သြားပါေစနဲ႔။

(၅) ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ဆိုၿပီး ကေလးကို လိမ္ညာတာ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ခုခုနဲ႔လဲလွယ္တာမ်ဳိး လံုးဝမလုပ္ပါနဲ႔။ တခ်ဳိ႕အုပ္ထိန္းသူေတြက “ေဆးမထိုးရင္ ရဲလာဖမ္းလိမ့္မယ္ေနာ္”၊ “ဒီေဆးေသာက္ရင္ ကစားစရာဝယ္ေပးမယ္” စတဲ့နည္းေတြနဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ၾကတယ္။ ဒါက အရမ္းဆိုးဝါးတဲ့နည္းေတြပါ။ လိမ္ညာတာ၊ လဲလွယ္တာက တစ္ႀကိမ္တစ္ခါေလာက္ပဲ ျပႆနာကိုေျဖရွင္းႏိုင္ေပမယ့္ ကေလးငယ္ရဲ႕ထိတ္လန္႔မႈကို ကူညီေျဖရွင္းမေပးႏိုင္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ကိုယ္က်င့္တရားဖြံ႔ၿဖိဳးမႈကိုလည္း အဟန္႔အတားျဖစ္ေစပါတယ္။


*** *** (တရုတ္စာေရးဆရာမ “Yin Jian Li” ရဲ႕ “မိခင္ေကာင္းက ဆရာသမားေကာင္းထက္သာလြန္တယ္”ဆိုတဲ့စာအုပ္ကို ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။ စာပိုဒ္ကအရွည္ႀကီး.. ဖတ္ရပ်င္းမွာစိုးလို႔ လိုအပ္တဲ့ေနရာေလာက္ပဲ ကၽြန္မျဖတ္ေတာက္ၿပီး မွ်ေဝတာျဖစ္ပါတယ္)

ႏိုင္းႏိုင္းစေန
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=422384304526073&set=a.351047714993066.7