ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္တိုင္
ရာဇ၀တ္သားမ်ားကို သတ္ျဖတ္ခဲ့ရေသာ
“တမၺဒါဌိက” သူသတ္ႀကီးကို
စိတ္တည္ၿငိမ္စြာ တရားနာနိဳင္ေစရန္ အတြက္
“အရွင္သာရိပုတၱရာ”..က
“ ခိုးသူ တို႔ကို သင့္ဆႏၵႏွင့္အညီ သတ္ခဲ့ျခင္းေလာ” ဟု ေမးခဲ့ရာ
“တမၺဒါဌိက”..က
“ဘုရင့္အမိန္႔ႏွင့္ သတ္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္၍ သူ႔မွာ အျပစ္မရွိ..”ဟု
ႏွစ္လံုးပုိက္ၿပီး စိတ္တည္ၿငိမ္စြာ တရားနာႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း မွတ္သားခဲ့ရပါသည္။
တစ္ခါကလည္း
“ရာဇ၀တ္သားတစ္ေယာက္..”.က
“သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္..”ထံတြင္ ခိုလႈံေနစဥ္
“ရဲမက္..”တို႔က ၀င္ေရာက္ဖမ္းဆီးရာ
“ရာဇ၀တ္သား..”က
“သူသည္ သာသနာပိုင္ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ တူေတာ္စပ္ေၾကာင္း”..ေျပာခဲ့၏။
ရဲမက္တို႔က
ထိုစကား မွန္မမွန္ “သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္”အား ေလွ်ာက္ေမးၾကရာ
“ငါ့တူမဟုတ္ဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာသလဲ” ဟု ျပန္ေမးခဲ့သျဖင့္
ရာဇ၀တ္သားကို (ဆရာေတာ္၏ တူဟု ယူဆၿပီး)
အျပစ္ခ်မ္းသာေပးေၾကာင္း မွတ္သားရပါသည္။
အရွင္ျမတ္တို႔သည္
မုသာ၀ါဒကံကို မက်ဴးလြန္ၾကေသာ္လည္း
နာၾကားရသူတုိ႔က
အမွားကို အမွန္ဟု ထင္ခဲ့ၾကသည္ဟု သံုးသပ္မိပါသည္။
ဤေနရာတြင္..အရွင္ျမတ္တို႔၏
ရည္ရြယ္ခ်က္…ေစတနာကို
သံသယကင္းစြာ ၾကည္ညိဳႏိုင္ရန္ အေၾကာင္းအက်ိဳး ႏွင့္..တင္ျပလိုပါသည္..။
မတင္ျပမွီ..
ေရွးဦးစြာ မုသာ၀ါဒ၏ သေဘာ…
မုသာ၀ါဒေျမာက္ေၾကာင္း အဂၤါတို႔ကို ေဖာ္ျပပါမည္။
“မုသာ၀ါဒ”-ဟူသည္ကား
စီးပြားခ်မ္းသာကို ပ်က္ေစတတ္ေသာ
“ကာယပေယာဂ ၀စီပေယာဂ”…သည္ “မုသာ၀ါဒ” မည္၏။
“ခြၽတ္ယြင္းေစလိုေသာအားျဖင့္
သူတစ္ပါးကို ခြၽတ္ယြင္းေစတတ္သည့္
ကာယပေယာဂ ၀စီပေယာဂကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ ေစတနာ”သည္
“မုသာ၀ါဒ” မည္၏။
တနည္းကား..
“မဟုတ္မမွန္ေသာ ၀တၳဳ..”သည္ “မုသာ” မည္၏။
ထို..“မဟုတ္မမွန္သည္ကို
ဟုတ္မွန္ေသာ အားျဖင့္”သိေစသည္ကား “မုသာ၀ါဒ” မည္၏။
အနက္အားျဖင့္ကား
“မဟုတ္မမွန္ေသာ ၀တၳဳကို
ဟုတ္မွန္ေသာအားျဖင့္ သိေစတတ္ေသာ စိတ္္..”ကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ
“ေစတနာ”သည္ “မုသာ၀ါဒ” မည္၏။
ထို..“မုသာ၀ါဒ..”သည္..
၁။ အတထံ ၀တၳဳ= ခြၽတ္ယြင္းေသာ ၀တၳဳရွိျခင္း။
၂။ ၀ိသံ၀ါဒနစိတၱံ = ခြၽတ္ယြင္းေစလိုေသာ စိတ္ရွိျခင္း။
၃။ တေဇၨာ ၀ါယာေမာ = ထိုႏွင့္ေလ်ာ္ေသာ လံု႔လရွိျခင္း။
၄။ ပရႆ တဒတၳ၀ိဇာနနာ= ထိုသိုဆိုတိုင္းကို သူတပါးတို႔ သိျခင္း- ဟု
အဂၤါေလးပါးစံုေသာ္ “ကမၼပထ..”ေျမာက္၏။
အထက္ပါ..ျဖစ္ရပ္မ်ားႏွင့္
“မုသာ၀ါဒ၏အဂၤါေလးခ်က္..”ကို တိုက္ဆိုင္ၾကည့္လွ်င္
“မုသာ၀ါဒေျမာက္၏”ဟု ဆိုရမည္ကဲ့သို႔ ျဖစ္၏။
သုိ႔ရာတြင္
“ကမၼပထေျမာက္ကာ အျပစ္ေရာက္ပါသေလာ..” ဟူမူ
“မေရာက္..”ဟု ေျဖအပ္၏။
ဤတြင္
“ဘာသာဋီကာဆရာေတာ္၏ မွတ္ခ်က္မွာ..”ဤသို႔ျဖစ္၏..။
“ကမၼပထေျမာက္ မေျမာက္။ ။
အဂၤါေလးပါးတြင္ “တဒတၳဇာနန..”ဟူသည္
“လိမ္သည့္အတိုင္း ယံုၾကည္ျခင္း..”တည္း။
ထို႔ေၾကာင့္
“လိမ္ေသာ္လည္း သူတစ္ပါးက မယံုလွ်င္
“ကမၼပထ..”မေျမာက္။
ယံုလည္းယံု၊
ယံု၍ တစ္စံုတစ္ခု ကိစၥအတြက္ အက်ိဳးစီးပြားလည္း ပ်က္မွ
“ကမၼပထ”ေျမာက္သည္..။
မင္းလည္း စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္
လူတစ္ဖက္သားလည္း ရာဇ၀တ္မႈလြတ္ေအာင္ လိမ္၍ေျပာဆိုရာ…
မိမိပစၥည္းကို ေတာင္းလာရာ၌ ရွိပါလ်က္
မရွိဟု ေျပာဆိုရာ..
“သံသုမာရဇာတ္..”၌
“အေလာင္းေတာ္ေမ်ာက္..”၏ “မိေက်ာင္း..”အား လွည့္ပတ္ရာတုိ႔၌
“မုသာ၀ါဒ..”ျဖစ္ေသာ္လည္း
“သူတစ္ပါး အက်ိဳးမပ်က္..”ေသာေၾကာင့္
“ကမၼပထ..”မေျမာက္။ (သၿဂႋဳဟ္-ဘာဋီ-၃၇၈)
ေနာက္တစ္ခု သတိျပဳရန္ ရွိသည္မွာ
“မုသာ၀ါဒ”ဟူသည္ “၀စီဒုစ႐ိုက္” ျဖစ္၏။
ဒုစ႐ုိက္မႈမွန္လွ်င္လည္း “အကုသိုလ္”လွ်င္ အေၾကာင္းရင္းရွိ၏။
ထို႔ေၾကာင့္
“သဂႌတိသုတ္ အ႒ကထာ”တြင္ ..
“မုသာ၀ါေဒါ ေဒါသေမာဟ၀ေသန ၀ါ
ေလာဘေမာဟ၀ေသန ၀ါ တထာ ပိသုဏ၀ါစာ သမၹပၸလာေပါ စ။..။
မုသာ၀ါဒသည္ ေဒါသေမာဟတို႔၏ အစြမ္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊
ေလာဘေမာဟတို႔၏ အစြမ္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း ျဖစ္၏။” ဟု ဆိုထားပါသည္။
သုိ႔ရကား
“ေလာဘေဒါသေမာဟ”ဟူေသာ အကုသိုလ္တရားမ်ားလွ်င္
အေၾကာင္းရင္း မရွိေသာ
အျပဳအမူ အေျပာအဆိုမ်ား
မုသားအသြင္ ေရာက္ေနေစကာမူ
“မုသာ၀ါဒ.”မျဖစ္ဟု မွတ္သင့္ပါသည္။
“သမႏၲစကၡဳဒီပနီက်မ္း ၁၆၁-ပုစၦာ+၀ိသဇၨနာ”တြင္ ..
“မိဘတို႔သည္
သားငယ္ သမီးငယ္တို႔အား မသြားေစလို
မလာေစလိုေသာ စိတ္ျဖင့္
ဤအရပ္၌ ဆင္ရွိသည္..
က်ားရွိသည္ …စသည္တို႔ျဖင့္ မသြားမလာေလေအာင္
ေျပာဆိုေသာ အရာ၌
“မုသာ၀ါဒ” လြတ္မလြတ္ကို ေမးရာတြင္…
ယံုၾကည္ေစလိုေသာစိတ္ရွိသည္..
ထိုစိတ္ျဖင့္ဆိုသည္..
ၾကားသူ သားေျမး တို႔ကလည္း ယံုၾကည္သည္..
က်ားဆင္ မရွိသည္..
ဤသို႔စသည္တို႔ျဖင့္ အဂၤါအမ်ား ညီညြတ္ေသာေၾကာင့္
“၀ိနည္းသုတၱန္”တို႔တြင္ လာေသာနည္းတုိ႔ျဖင့္သာ
“အ၀ီမံသနာကာရ..”ျဖင့္ (မစူးစမ္း မဆင္ျခင္ဘဲ) ယူေခ်ေသာ္
“မုသာ၀ါဒ ျဖစ္ရာပင္ေရာက္၏..”ဟု ဆိုေကာင္းပေခ်၏။
သို႔ေသာ္လည္း
စံုစမ္းဆင္ျခင္ရန္ အမ်ားပင္ ရွိေခ်သည္။
“၀ိနည္း အ႒ကထာ”တြင္
“အကုသလစိတၱံ တိေ၀ဒနံ” ဟု လာသည္။
“မုသာ၀ါဒ”ဟူသည္ကား “အကုသိုလ္စိတ္”ေၾကာင့္သာ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။
“မိဘတို႔သည္ကား
သားငယ္ေျမးငယ္တို႔ကို အေ၀းအနီး
မေရြးမခ်ယ္ သြားလာေလသည္ရွိေသာ္
တစ္စံုတစ္ခုေသာ ေဘးရန္ ထိခုိက္ရာ၏ဟု
ထုိဒုကၡမွ ကင္းေစလို၍ ဆိုသည္။
ဒုကၡျဖစ္ေခ်ေတာ့မည္ ေျပာဆိုေသာ္လည္း
မလိမၼာေသာေၾကာင့္ မေရွာင္ရွားရာ။
ေၾကာက္လန္႔ဖြယ္ကို ေျပာ၍ ၿခိမ္းေျခာက္မွ
ေၾကာက္လန္႔၍ မသြားမလာ ေနရာသည္။
မသြားမလာ ေနမွလည္း ေဘးရန္ ကင္းရာသည္..”ဟု
“က႐ုဏာ..”ျပ႒ာန္းေသာ “မဟာကုသိုလ္စိတ္”ျဖင့္ ဆိုေသာ စကားျဖစ္၍
“မုသာ၀ါဒ” မျဖစ္..။
အျပစ္မရွိ..။
မိဘတို႔ကသာ ဆိုသင့္သည္ မဟုတ္..။
ဤကဲ့သို႔ အက်ိဳးကို ေမွ်ာ္ေထာက္၍
ဆရာသမား ဦးႀကီးေနာင္မယ္
မိတ္ေဆြခင္ပြန္းတို႔ ေျပာဆိုသမွ်လည္း
“မုသာ၀ါဒ” မျဖစ္ဟူ၍သာ မွတ္သင့္သည္။
“မဟာသုတဇာတ္..”..၌
“ေညာင္ေစာင့္နတ္”သည္
ရဟန္း အေယာင္ေဆာင္ “ေပါရိသာဒ..”ကိုျပေသာကာလ
“သုတေသာမမင္း..”ပါမွ ငါပူေဇာ္ခံရမည္ဆိုသည္။
“အရွင္သာရိပုတၱရာ..”သည္
“တမၺဒါဌိက”အား
တရားကို တည္တံ့စြာ မနာႏိုင္သည္ကိုျမင္၍
“သင္လူကုိ သတ္ရသည္ကား သင့္ အလိုအေလ်ာက္ေလာ..”ဟု ေမးရာ၌
“မင္းကခိုင္း၍ သတ္ရပါသည္..”ဆိုလွ်င္
“သင့္အလိုအေလ်ာက္မဟုတ္..
မင္းကခိုင္းသည္ရွိသည္ေသာ္ သင့္မွာအျပစ္မရွိ..”ဟု
မိန္႔ေတာ္မူမွ တရားကိုနာႏိုင္သည္ ဟူ၏။
“ နႏၵမေထရ္..”အား
“ ဤမႏၱန္ကိုရေအာင္ က်က္ေလာ့ နတ္သမီးကိို ရလိမ္႔မည္”ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။
“ပိလႏၵ၀စၦ ေထရ္”အား
“ မဟာဂႏၶာရီ မႏၱန္ကို တတ္လိုေသာ္ ရဟန္းျပဳေလာ”့ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။
“ ၀ဂႌသေထရ္”အား
“ရဟႏၱာ၏ လားရာကိုသိေသာ မႏၱန္ကို တတ္လိုေသာ္ ရဟန္းျပဳေလာ့”ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။
ဤသို႔ေသာအရာတို႔၌
“အကုသိုလ္ စိတ္” မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ “မုသားမျဖစ္”။(စာ-၆၁၄)
အထက္ပါ
ဆရာျမတ္တို႔၏ အဆံုးအျဖတ္ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္တို႔ျဖင့္
“မုသာ၀ါဒ”ျဖစ္..မျဖစ္..
သံသယမ်ား ကင္းစင္ေလာက္ၿပီးဟုယူဆပါသည္။
အခ်ိဳ႔ေသာဆရာမ်ားကလည္း
ဇာတကလာ ဘ၀ျဖစ္စဥ္အခ်ိဳ႔တြင္
ဘုရားေလာင္း၏ အျပဳအမူ အေျပာအဆိုအခ်ိဳ႔ႏွင့္ ပတ္သက္၍
မုသာ၀ါဒေျမာက္ေၾကာင္း ေျပာဆိုေရးသားၾက၏။
မုသာ၀ါဒေျမာက္ေၾကာင္း အဂၤါေလးပါးအရ
ေျပာသည့္အတိုင္း မဟုတ္မမွန္သျဖင့္ မုသာ၀ါဒ မည္ႏိုင္ေသာ္လည္း -
“ ဘုရားေလာင္းအား အခ်ိဳ႔ေသာ (ဘ၀)ဌာနတို႔၌
ပါဏာတိပါတ သည္လည္းေကာင္း၊
အဒိႏၷာဒါနသည္ လည္းေကာင္း၊
ကာေမသုမိစၦာစာရသည္လည္းေကာင္း၊
သုရာေမရယမဇၨပါနသည္လည္းေကာင္း ျဖစ္သည္သာ။
သူတစ္ပါး အက်ိဳး စီးပြား ပ်က္ေစႏိုင္ေလာက္ေသာ
ခြၽတ္ယြင္းမႈကို ေ႐ွ႕သြားျပဳ၍ မုသားေျပာဆိုျခင္းမည္သည္ကား မ႐ွိ။”
(ဇာ၊႒၊၃၊ ၄၇၅) ဟူေသာ အ႒ကထာမွတ္ခ်က္အရ
“အတၳေဘဒက”ဟု ဆိုအပ္ေသာ
“သူတစ္ပါးအက်ိဳးစီးပြား ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္း
“မုသားစကားကုိကား မည္သည့္အခါ (မည္သည့္ဘ၀) ကမွ် မေျပာခဲ့”ဟု
မွတ္ယူသင့္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔လည္း“ရာဟုလာ ဤဥပမာအတူသာလွ်င္
မုသား (သိလ်က္ ခြၽတ္ယြင္းေသာ) စကားကို ေျပာဆိုရာ၌
အရွက္မရွိေသာ မည္သည့္ရဟန္းအားမဆို
မျပဳလုပ္၀ံ့ေသာ အကုသိုလ္ မေကာင္းမႈသည္လည္း
တစ္စံုတစ္ခုမွ် မရွိၿပီ ဟူ၍ ငါေဟာ၏၊
ရာဟုလာ ထို႔ေၾကာင့္ ဤမုသာ၀ါဒ၌
`ရယ္ရႊင္ ျမဴးထူးလို၍မွ်လည္း ခြၽတ္ယြင္းေသာ စကားကို မဆိုအံ့” ဟု
ဤသို႔လွ်င္ သင္သည္ က်င့္ရမည္။”
(မဇၩိပဏၰာသပါဠိေတာ္၊ အမၺလ႒ိကရာဟုေလာ၀ါဒသုတ္)
“အကုသိုလ္တရားတို႔တြင္
မုသာ၀ါဒသည္ ႀကီးေလးသကဲ့သို႔၊
ဤအတူ ကုသိုလ္တရားတို႔တြင္ သစၥ၀ါစာသည္ ႀကီးေလး၏။”
(သီ၊ဋီ၊သစ္၊ ၁။၂၂၂)
“သစၥာတရား တစ္ခုကို လြန္၍ မုသားစကားကို ဆိုေလ့ရွိေသာ
ေနာင္ဘ၀အတြက္ ဆင္ျခင္စဥ္းစားျခင္း အလ်င္းမရွိေသာသူအား
မျပဳႏိုင္မည့္ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္မည္သည္ မရွိ။”
(ဓမၼပဒဂါထာ၊ ၁၇၆) …ဟူေသာ
ေဒသနာ တို႔ကို ၾကည္ညိဳေလးစားေသာ စိတ္ထားျဖင့္
အတၳေဘဒကအဆင့္မေရာက္ေအာင္ စကားေျပာဆိုရာတြင္
သတိထားကာေရွာင္ၾကဥ္ၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။
(အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ) အားဤစာစုျဖင္ကန္႕ေတာ့ပါ၏)
ခ်မ္းသာၾကပါေစ..ေအးၿငိမ္းၾကပါေစ..
သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ..လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ။
ဘ၀တုသဗၺမဂၤလာ..
(ည.ည.တ)
No comments:
Post a Comment