၁။ တရားအားထုတ္ေသာသူသည္ တစ္ေယာက္ထဲေနရမည္။
၂။ ဆိပ္ညိမ္ရာအရပ္ကို ႐ွာမီွးရမည္။
၃။ မေမ့မေလ်ာေသာ အမႈ ရိွရမည္။
၄။ ျပင္းထန္ေသာ လုံလဝီရိယ ရိွရမည္။
၅။ နိဗၺာန္ ကိုေစလြတ္ထားေသာ စိတ္ျဖင့္အားထုတ္ရမည္။
၆။ သံမၸဇဥ္ဉာဏ္ႏွင့္ျပည့္စုံရမ
၇။ သတိ ႏွင့္ေကာင္းစြာ ျပည့္စုံရမည္။
အထက္ပါအခ်က္မ်ားတြင္ ဗာဟိယသုတ္ ၌ ဗာဟိယမေထရ္ျမတ္သည္ (၁)မွ(၅) ထိ
ျပည့္စုံပါသည္ ။ ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္ထံ တရားအက်ဥ္းေဟာ ေပးရန္ေတာင္းေသာအခါ
ဘုရား႐ွင္က (၆)ႏွင့္(၇) ကို ျဖည့္သြင္း၍ သတိပ႒ာန္ ေလးပါးကိုပြားမ်ားအားထုတ္ရန
၁။ တစ္ေယာက္ထဲ ဆိုသည္မွာ ဆရာထံမွ စနစ္တက် ကမၼ႒ာန္းကိုသင္ယူၿပီးေသာ
လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ရန္ အသင့္ျဖစ္ေနေသာ သူသည္ တစ္ပါးထဲကိန္းေအာင္းေနျခင္း
၂။ ဆင္သံ၊ ျမင္းသံ၊ ရထားသံ၊ စည္ႀကီးသံ၊မု႐ိုးစည္သံ၊ ေစာင္းသံ၊ သီခ်င္းသံ၊ခ႐ုသင္း
သံ၊ စည္းဝါးသံ၊ ဖိတ္ၾကားသံ (ယခုေခတ္၌ျဖစ္ေပၚေနေသာအသံမ်
ျပထားသည္မ်ားကို ႏိုင္းယွဥ္စဥ္းစားပါ)တို႔မွ
၃။ ဆရာထံမွ သင္ၾကားခဲ့ေသာ ကမၼ႒ာန္း တို႔ကို မေမ့မေလ်ာ့ ေစျခင္း
၄။ ျပင္းထန္ေသာလုံလ (မိမိေခါင္း၌မီးစဲြေလာင္ေနေ
အားထုတ္ျခင္းကို ဦးစြာ ျပဳသင့္သကဲ့သို႔)( ျဖစ္ၿပီးေသာ အကုသိုလ္ကိုထပ္မျဖစ္ေစရန္၊
မျဖစ္ေသးေသာအကုသိုလ္ကို မျဖစ္ေပၚေစရန္၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ကုသိုလ္ကို ထပ္တိုးပြား
ေစရန္၊ မျဖစ္ေသးေသာကုသိုလ္တရားတို႔
၅။ နိဗၺာန္ကိုေစလြတ္ေသာစိတ္( မိမိသမထ အားထုတ္ေသာအခါ သမထအာ႐ုံ၌
သာစိတ္ထားရန္၊ ဝိပႆနာအားထုတ္ေသာအခါ မိမိအားထုတ္ေနေသာ သတိပ႒ာန္
တး္ပါး၌သာ စိတ္ထားရန္)
၇။ မိမိသည္ ရုပ္တရား နာမ္တရားတို႔၏ သဘာဝလကၡာ ၊ သာမည လကၡဏာကို
ထူးျခားစြာ ကဲြျပားစြာ ပိုင္းျခားသိျမင္ ရျခင္း
၈။ မိမိစိတ္ကို ဗူးေတာင္းကဲ့သို႔ ေပါေလာမေပၚေစျခင္း၊ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းကို ဖ်က္စီးတက္
ျခင္း၊ မိမိ႐ႈမွတ္ေနေသာ အာ႐ုံမွတစ္ပါးစိတ္ကို မပ်ံ႕လြင့္ေစျခင္း
No comments:
Post a Comment