“အႏွိဳင္းမဲ့ဥစၥာ”

                     

•••••••••••••••••
  ေလာကမွာ ရွိရွိသမွ် ပစၥည္းဥစၥာအားလံုးထဲမွာ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းဆိုတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာဟာ
“အႏွိဳင္းမဲ့ဥစၥာ” ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းဥစၥာထက္ ပိုၿပီး စိတ္ကို
  ႏွစ္သက္ေစႏိုင္ပါတယ္၊ စိတ္ကို ခ်မ္းသာေစႏိုင္ပါတယ္လို႔ ႏွိဳင္းယွဥ္စရာ၊ အစားထိုးစရာ၊ ထပ္တူျပဳစရာ
တျခားပစၥည္းဥစၥာ မရွိေတာ့လို႔ပါပဲ။

တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းဥစၥာနဲ႔ လဲလွယ္သင့္၊ လဲလွယ္ထိုက္တဲ့ တျခားပစၥည္းဥစၥာ ေလာကမွာ
မရွိေတာ့တဲ့အတြက္ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းဥစၥာဟာ “အႏွိဳင္းမဲ့ဥစၥာ” ျဖစ္ရပါတယ္။

ပိုင္ဆိုင္သူရဲ႕ စိတ္ကို ႏွစ္သက္ေစတဲ့အရာ၊ ပိုင္ဆိုင္သူရဲ႕ စိတ္ကို ခ်မ္းသာေစတဲ့အရာကို
ဥစၥာလို႔ေခၚပါတယ္။ဥစၥာနည္းနည္း ပိုင္ဆိုင္ရင္ နည္းနည္း ႏွစ္သက္တယ္။နည္းနည္း စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။
ဥစၥာမ်ားမ်ားပိုင္ဆိုင္ရင္ မ်ားမ်ားႏွစ္သက္တယ္။မ်ားမ်ားစိတ္ခ်မ္းသာတယ္။
နည္းနည္းပဲ ပိုင္ဆိုင္ပိုင္ဆိုင္၊ မ်ားမ်ားပဲ ပိုင္ဆုိင္ပိုင္ဆိုင္၊ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္တဲ့အရာက ကိုယ့္စိတ္ကို ႏွစ္သက္ေစမွ၊ ခ်မ္းသာေစမွ “ဥစၥာ”လို႔ ေခၚပါတယ္။

ဥစၥာမွန္ရင္ ပိုင္ဆိုင္သူရဲ႕ စိတ္ကို ႏွစ္သက္ေစရ၊ ခ်မ္းသာေစရပါတယ္။ ပိုင္ဆိုင္သူရဲ႕ စိတ္ကို
မႏွစ္သက္ေစႏိုင္ရင္၊ မခ်မ္းသာေစႏိုင္ရင္ နည္းနည္း၊ မ်ားမ်ား၊ ဥစၥာလို႔ မေခၚႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

ပိုင္ဆိုင္သူရဲ႕ စိတ္ကို ႏွစ္သက္ေစႏိုင္၊ခ်မ္းသာေစႏိုင္တဲ့ ဥစၥာေတြ အားလံုးထဲမွာ
တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းဟာ အေကာင္းဆံုး၊ အျမတ္ဆံုးဥစၥာျဖစ္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့
တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းရွိမွသာ မိမိပိုင္ဆိုင္တဲ့ပစၥည္းဥစၥာ (နည္းနည္း၊ မ်ားမ်ား)က မိမိစိတ္ကို ႏွစ္သက္ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ၊ ခ်မ္းသာမွဳ ေပးႏိုင္လို႔ပါပဲ။

တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းသာ မရွိရင္ မိမိမွာ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ပစၥည္းဥစၥာ နည္းနည္းေလးကလည္း မိမိကို
စိတ္ခ်မ္းသာမွဳ မေပးႏိုင္ပါဘူး။ မ်ားမ်ားႀကီးကလည္း မိမိကို စိတ္ခ်မ္းသာမွဳ မေပးႏိုင္ပါဘူး။
မိမိကို စိတ္ခ်မ္းသာမွဳ မေပးႏိုင္ဘူးဆိုမွေတာ့ မိမိပိုင္ဆိုင္တဲ့ ပစၥည္းဥစၥာဟာ နာမည္ခံပစၥည္းဥစၥာပဲ
  ျဖစ္ေတာ့မွာေပါ့။ တကယ့္ပစၥည္းဥစၥာအစစ္ ဘယ္ျဖစ္ႏိုင္ပါေတာ့မလဲ။

“တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္း” ဆိုတာ “သႏၲဳ႒ီ” ဆိုတဲ့ ပါဠိစကားလံုးကို ပရိယာယ္ျမန္မာစကားလံုးတစ္ခုနဲ႔
အသြင္ဖလွယ္ထားျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ “သႏၲဳ႒ီ” ဆိုတဲ့ စကားလံုးရဲ႕ မူရင္းအနက္အဓိပၸာယ္
မဟုတ္ပါဘူး။

သႏၲဳ႒ီဆိုတဲ့ စကားလံုးရဲ႕ မူရင္းအနက္အဓိပၸာယ္ကို သိဖို႔အတြက္ သႏၲဳ႒ီကို သံတစ္ပုဒ္၊ တု႒ီတစ္ပုဒ္
ႏွစ္ပုဒ္ခြဲၿပီး စဥ္းစားၾကည့္ၾကရေအာင္။
(သႏၲဳ႒ီ = သံ+တု႒ီ။)

●တု႒ီဆိုတာ ႏွစ္သက္ျခင္း၊
●သံဆိုတာ
(၁) ကိုယ္ရွိတာ၊ (၂) ကိုယ္ပိုင္တာ
(၃) တရားေသာနည္းနဲ႔ ရတာ။
သႏၲဳ႒ီ (သံ+တု႒ီ) ဆိုတာ
(၁) ကိုယ္ရွိတာနဲ႔ ႏွစ္သက္ျခင္း၊
(၂) ကိုယ္ပိုင္တာနဲ႔ ႏွစ္သက္ျခင္း၊
(၃) တရားေသာနည္းနဲ႔ ရတာနဲ႔ ႏွစ္သက္ျခင္းလို႔
အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။

ကိုယ္ရွိတာနဲ႔ ႏွစ္သက္တာ၊ ကိုယ္ပိုင္တာနဲ႔ ႏွစ္သက္တာ၊ တရားသျဖင့္ ကိုယ္ရတာနဲ႔
  ႏွစ္သက္တာကို တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲတယ္ လို႔ေခၚပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္၊ “တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲတဲ့သူ” ဆိုတာကိုယ့္မွာရွိတဲ့ပစၥည္းဥစၥာနဲ႔ ႏွစ္သက္ေက်နပ္ႏိုင္ရပါတယ္။
ကိုယ္စြမ္း၊ ဉာဏ္စြမ္းရွိသမွ် ရွာေဖြလို႔ ရထားတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာနဲ႔ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေနတတ္ရပါတယ္။
ကိုယ္ရွိတာနဲ႔ မေက်နပ္ဘဲ ကိုယ့္မွာ မရွိေသးတာ၊မရွိႏိုင္တာေတြကို ေမွ်ာ္ေတြး၊ေက်ာ္ေငးၿပီး
မေက်မနပ္နဲ႔ စိတ္ဆင္းရဲမေနရပါဘူး။

လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသေလာက္ ကိုယ္လုပ္ခဲ့လို႔ ရပိုင္ခြင့္ရွိသေလာက္ ကိုယ္ရခဲ့ၿပီးၿပီပဲ။
မလုပ္ႏိုင္ေတာ့တာ၊ မရႏိုင္ေတာ့တာကို ဘာလို႔ ေမွ်ာ္လင့္တမ္းတၿပီး စိတ္ညစ္ေနရမွာလဲ။

●ေန႔စားအလုပ္လုပ္သူကလည္း ကိုယ့္ေန႔တြက္ရသမွ်နဲ႔ ေက်နပ္ဝမ္းေျမာက္ပါ။ အပိုမေတာင့္တပါနဲ႔။
●လစားအလုပ္လုပ္သူကလည္း ကိုယ့္လတြက္ရသမွ်နဲ႔ ေက်နပ္ဝမ္းေျမာက္ပါ။ အပိုမေတာင့္တပါနဲ႔။
●ႏွစ္စားအလုပ္လုပ္သူကလည္း ကိုယ္ႏွစ္တြက္ရသမွ်နဲ႔ ေက်နပ္ဝမ္းေျမာက္ပါ။ အပိုမေတာင့္တပါနဲ႔။

ကိုယ္ရႏိုင္တာ၊ ကိုယ္ရေနတာနဲ႔ ေက်နပ္ဝမ္းေျမာက္ၿပီဆိုရင္ ကိုယ့္ရွိတာနဲ႔ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲတဲ့သူ ျဖစ္ပါၿပီ။

  ေနာက္အဓိပၸာယ္တစ္ခု၊ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲတဲ့သူဆိုတာကိုယ္တကယ္ပိုင္ေနတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာနဲ႔
  ႏွစ္သက္ေက်နပ္ႏိုင္ရပါတယ္။ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာတိုင္း ကိုယ္တကယ္ပိုင္တာမွ
မဟုတ္ဘဲ။ “ရွိတာနဲ႔” ၊ “ပိုင္တာနဲ႔” တျခားစီပါ။ ကိုယ့္ရွိတိုင္း ကိုယ္မပိုင္ဘူး ဆိုတာ ဥပမာအားျဖင့္
ကိုယ့္ပိုက္ဆံ သူမ်ား ေခ်းထားတယ္ဆိုပါေတာ့။ သူမ်ား ေခ်းထားလို႔ သူမ်ားလက္ထဲေရာက္ေနတဲ့
ပိုက္ဆံဟာ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ပိုက္ဆံပါ၊ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ ပိုက္ဆံပါ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္မပိုင္ပါဘူး၊
ေခ်းထားသူက ျပန္မေပးမခ်င္း ကိုယ္မပိုင္ပါဘူး။

အဲဒီလို ရွိၿပီး မပိုင္တဲ့ပစၥည္းဥစၥာေတြအတြက္လည္း ေတြးၿပီး စိတ္ဆင္းရဲမေနပါနဲ႔။
ဒီလူ ငါ့ပိုက္ဆံ ျပန္မေပးေသးဘူး၊ ဒီမိန္းမ ငါ့ပိုက္ဆံ ျပန္မဆပ္ေသးဘူးနဲ႔
သူမ်ားလက္ထဲေရာက္ေနတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာကို ထပ္တလဲလဲ တမ္းတပူပန္ေနမယ္ဆိုရင္
ကိုယ့္ပစၥည္းမွန္ေပမယ့္ “တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲသူ”လို႔ မေခၚႏိုင္ပါဘူး။

သူမ်ားလက္ထဲ ေရာက္ေနတဲ့ ကိုယ့္ပစၥည္းကို တမ္းတမေနဘဲ ကိုယ့္လက္ထဲ တကယ္ရွိ၊
တကယ္ပိုင္ေနတဲ့ပစၥည္းနဲ႔ ေက်နပ္ဝမ္းေျမာက္ႏိုင္မွသာ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲသူလို႔ ေခၚႏိုင္ပါတယ္။

ဒီလိုေျပာလိုက္လို႔ ကိုယ့္ေႂကြး ျပန္မေတာင္းရဘူးလို႔ မဆိုလိုပါဘူး။ ေတာင္းသင့္တဲ့အခ်ိန္၊
ေတာင္းသင့္တဲ့ေနရာမွာ ေတာင္းသင့္တဲ့သူဆီကလိုအပ္သလို ေႂကြးျပန္ေတာင္းရမွာေပါ့။
ေတာင္းခါမွေတာင္း၊ စိတ္ထဲမွာ ထပ္တလဲလဲ မေတြးနဲ႔လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာသေလာက္ ျဖစ္လာရင္ေတာ့ ကိုယ့္ပစၥည္း
မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး အာလယျပတ္သာ စြန္႔လႊတ္လိုက္ပါေတာ့၊ ေခါင္းထဲထည့္မေနပါနဲ႔။
စိတ္ဆင္းရဲရ႐ံုက လြဲလို႔ ဘာမွ အက်ိဳးမရွိပါဘူး။

  ေနာက္အဓိပၸာယ္တစ္ခု။တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲတဲ့သူဆိုတာတရားေသာနည္းလမ္းနဲ႔
ရွာေဖြလို႔ရထားတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာနဲ႔ ႏွစ္သက္ေက်နပ္ႏိုင္ရပါတယ္။ တရားေသာနည္းနဲ႔ ရတဲ့ပစၥည္းက ကိုယ္လိုခ်င္သေလာက္ အတိုင္းအတာအထိ မရွိလို႔ဆိုၿပီး မတရားတဲ့နည္း၊
မမွန္ကန္တဲ့နည္းနဲ႔ အပိုေဆာင္းထပ္ျဖည့္တာမ်ိဳး မျပဳလုပ္ရပါဘူး။

မတရားတဲ့နည္းနဲ႔ ရွာလို႔ရထားတဲ့ ပစၥည္းဟာ ကိုယ့္ပစၥည္းမွန္ေပမယ့္ ကိုယ့္ရွိတာနဲ႔ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲတယ္
လို႔ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ မတရားတဲ့နည္းနဲ႔ ရွိတဲ့အရွိကို “ကိုယ့္ရွိတာေလးနဲ႔” ဆိုတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းစကားထဲမွာ
ဘယ္လိုမွ ထည့္သြင္းလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။

  ေအာက္ဆိုဒ္ေတြ၊ အေပၚဆိုဒ္ေတြနဲ႔ နည္းမ်ိဳးစံု ခြင္႐ိုက္ၿပီး စီးပြားရွာတတ္တဲ့သူေတြဟာ
တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းရဲ႕ အရသာကို တန္ဖိုးမထားတတ္တဲ့သူေတြပါပဲ။
ဒီဘဝမွာလည္း စိတ္ခ်မ္းသာမွဳ မရႏိုင္သလို ၊သံသရာမွာလည္း အႀကီးအက်ယ္ ဆင္းရဲတြင္းနက္ၾကမယ့္သူေတြပါ။

“သူမ်ား မိုးခါးေရ ေသာက္ရင္ ငါလည္း ေသာက္မယ္” ဆိုတဲ့ ခပ္ည့ံည့ံလူေတြရဲ႕ အေပါစားစိတ္ဓာတ္မ်ိဳးကို
ဖယ္ရွားၿပီး “မစားရလို႔ လွ်ာေပၚျမက္ေပါက္ၿပီး ေသရင္ ေသသြားပါေစ” ဆိုတဲ့ လူျမတ္စိတ္ဓာတ္မ်ဳိး
  ေမြးျမဴႏိုင္မယ္ဆိုရင္ မတရားတဲ့နည္းနဲ႔ စီးပြားမရွာေတာ့ဘဲ၊တရားတဲ့နည္းနဲ႔သာ စီးပြားရွာေတာ့မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲသူ ျဖစ္ပါၿပီ။

■တစ္ခါတုန္းက ၿမိဳ႕မွာ အစားေကာင္း၊ အေသာက္ေကာင္းေတြ စားေနရတဲ့ က်ီးကန္းတစ္ေကာင္ဟာ
ၿမိဳ႕မွာ စားရတဲ့ အစားအေသာက္ေတြနဲ႔ ေက်နပ္ႏွစ္သက္မွဳ၊ တင္းတိမ္အားရမွဳ မရွိတဲ့အတြက္ ေတာမွာရွိတဲ့
အစားေကာင္းအေသာက္ေကာင္းေတြလည္း သြားစားလိုက္ဦးမယ္ဆိုၿပီး ေတာအုပ္တစ္ခုဆီကို
ပ်ံသန္းလာခဲ့ပါတယ္။

  ေတာအုပ္ထဲေရာက္ေတာ့ “ဘုရားေလာင္း ငံုးကေလး”နဲ႔ ေတြ႕ပါတယ္။ ငံုးကေလးက ဝဝတစ္တစ္ ခ်စ္စရာေလးပါ။ က်ီးကန္းကေတာ့ ပိန္ပိန္ေျခာက္ေျခာက္ မြဲမြဲကပ္ကပ္ေလးပါ။ ငံုးကေလးက က်ီးကန္းကို...

“အေဆြက်ီး၊ အသင္ဟာ ၿမိဳ႕မွာ အင္မတန္ မြန္ျမတ္တဲ့ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ေတြ စားေနရပါရက္နဲ႔
ဘာျဖစ္လို႔ ပိန္ေနရတာလဲ” လို႔ေမးပါတယ္။

“အေဆြငံုး၊ အကၽြႏ္ုပ္ဟာ ၿမိဳ႕မွာ အင္မတန္ မြန္ျမတ္တဲ့ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ေတြ
စားေနရေပမယ့္ ကိုယ့္ရွိတဲ့ အစားအစာနဲ႔ ေက်နပ္ႏွစ္သက္မွဳ၊ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲမွဳ
မရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္ရဲ႕ စိတ္ဟာ အျမဲတမ္းပူေလာင္ၿပီး၊အခုလို ပိန္ေနရျခင္းျဖစ္ပါတယ္” လို႔
က်ီးကန္းက ျပန္ေျဖပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ငံုးကေလးကို...“အေဆြငံုး၊ အသင္ဟာ ေတာထဲမွာ အဆီအႏွစ္မရွိတဲ့
ျမက္သီးေျခာက္ကေလးေတြသာ စားေနရပါရက္နဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ ဝဝၿဖိဳးၿဖိဳး ျဖစ္ေနရတာလဲ” လို႔
ျပန္ေမးလိုက္ပါတယ္။

ငံုးကေလးက...“အေဆြက်ီး၊ အကြၽႏ္ုပ္ဟာ ေတာထဲမွာ အဆီအႏွစ္မရွိတဲ့
ျမက္သီးေျခာက္ကေလးေတြကိုသာ စားေနရေပမယ့္ ကိုယ့္ရွိတဲ့ အစားအစာ၊ ကိုယ္ရတဲ့အစားအစာနဲ႔
ေက်နပ္ႏွစ္သက္မွဳ၊ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲမွဳ ရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္ရဲ႕စိတ္ဟာ အျမဲတမ္း ေအးခ်မ္းၿပီး၊အခုလို ဝဝၿဖိဳးၿဖိဳး၊ စိုစိုျပည္ျပည္ ျဖစ္ေနရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္” လို႔
က်ီးကန္းကို ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။

တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းမရွိသူရဲ႕ စိတ္ဟာ အျမဲတမ္း ပူေလာင္ေနပါတယ္။ စိတ္ပူေလာင္ေတာ့ ကိုယ္လည္း
ပူေလာင္ပါတယ္။ စိတ္ပူ ကိုယ္ပူ အျမဲပူေနလို႔ စိတ္လည္း မခ်မ္းသာပါဘူး၊ကိုယ္လည္း မက်န္းမာပါဘူး။

တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းရွိသူရဲ႕ စိတ္ဟာ အျမဲတမ္း ေအးခ်မ္းေနပါတယ္။ စိတ္ေအးခ်မ္းေတာ့ ကိုယ္လည္း
ေအးခ်မ္းပါတယ္။ စိတ္ေအး၊ကိုယ္ေအး အျမဲေအးေနလို႔ စိတ္လည္း ခ်မ္းသာပါတယ္၊ ကိုယ္လည္း က်န္းမာပါတယ္။

တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းဟာ စိတ္ခ်မ္းသာျခင္း၊ ကိုယ္က်န္းမာျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းျဖစ္ပါတယ္။
တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္အတြက္ မျပည့္စံုဘူးဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မရွိပါဘူး။
အျမဲတမ္း ျပည့္စံုေနပါတယ္။အျမဲတမ္း ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝေနပါတယ္။

သားေရဖိနပ္စီးထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျခေထာက္အစံုဟာ ကမၻာေျမျပင္ႀကီးတစ္ခုလံုးကို
သားေရနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းထားရာေရာက္သလို တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းဖိနပ္စီးထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕
စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ဘဝ ေျခေထာက္အစံုဟာလည္း တစ္ေလာကလံုးက ပစၥည္းဥစၥာေတြ ပိုင္ဆိုင္ရာ
ေရာက္သြားတဲ့အတြက္ အစစအရာရာ ၿပီးျပည့္စံုေနပါေတာ့တယ္။

■တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ သႏၲာန္မွာ မျဖစ္ေသးတဲ့ ကုသိုလ္တရားေတြလည္း
  ျဖစ္ပြားလာႏိုင္ပါတယ္။ ျဖစ္ၿပီးသား ကုသိုလ္တရားေတြလည္းဆတက္ထမ္းပိုး တိုးပြားလာႏိုင္ပါတယ္။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းဟာ “ကုသိုလ္ျဖစ္ျခင္း၊ ကုသိုလ္တိုးျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းရင္း”
  ျဖစ္လို႔ပါပဲ။

■မတင္းတိမ္ မေရာင့္ရဲႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ သႏၲာန္မွာ မျဖစ္ေသးတဲ့ အကုသိုလ္တရားေတြလည္း
  ျဖစ္ပြားလာႏိုင္ပါတယ္။ ျဖစ္ၿပီးသား အကုသိုလ္တရားေတြလည္းတိုးပြားလာႏိုင္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ “မတင္းတိမ္မေရာင့္ရဲျခင္း” ဟာ အကုသိုလ္ျဖစ္ျခင္း၊ အကုသိုလ္တိုးျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းျဖစ္လို႔ပါပဲ။

မတင္းတိမ္ မေရာင့္ရဲႏိုင္ဘူးဆိုတာ ေလာဘကို ကန္႔သတ္ခ်က္မထားႏိုင္လို႔ပါ။ ေလာဘကို
  ႏွဳတ္ခမ္းမသတ္ႏိုင္လို႔ပါ။ ေလာဘရဲ႕ အလိုကို လိုက္ေနသမွ်ေတာ့ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲတဲ့သူတစ္ေယာက္
  ျဖစ္လာဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေတာ့ပါဘူး။

ေ လာဘရဲ႕သေဘာက သူ႔အလိုကို ဘယ္ေလာက္ပဲ ျဖည့္ေပးျဖည့္ေပး၊ အလိုျပည့္သြားတယ္ရယ္လို႔ မရွိပါဘူး။ ရၿပီးရင္း လိုခ်င္ရင္း၊ ရၿပီးရင္း လိုခ်င္ရင္းပါပဲ။ ပင္လယ္ႀကီးဟာ ျမစ္၊ ေခ်ာင္း၊ အင္း၊ အိုင္ေတြကစီးဆင္းဝင္ေရာက္လာသမွ် ေရေတြအေပၚ အလိုမျပည့္သလို၊ မီးပံုႀကီးဟာ ထည့္လိုက္သမွ်
ေလာင္စာေတြအေပၚ အလိုမျပည့္သလို ၊ေလာဘဟာလည္း ရစရာအာ႐ံုေတြ၊
ရစရာပစၥည္းဝတၳဳေတြအေပၚ ဘယ္ေတာ့မွ အလိုမျပည့္ပါဘူး။

အလိုမျပည့္တဲ့ ေလာဘကို အလိုျပည့္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တာက တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းပါပဲ။
ကိုယ္ရသင့္တာထက္ ပိုလိုခ်င္စိတ္မရွိဘဲ၊ကိုယ္ရသင့္သေလာက္ရတာနဲ႔ပဲ ေက်နပ္ရင္
  ေလာဘဟာ အလိုျပည့္သြားပါတယ္။

■တစ္ခါတုန္းက “ဘုရားေလာင္း ေရႊဟသၤာ” ဟာ ဘဝေဟာင္းက “ဇနီးနဲ႔ သမီးသံုးေယာက္”
ဆင္းရဲပင္ပန္းေနတာကို မၾကည့္ရက္လို႔ မၾကာမၾကာ လာၿပီး ေရႊသားအတိၿပီးတဲ့ အေတာင္တစ္ေတာင္စီ
  ေပးပါတယ္။

  ေရႊဟသၤာအေတာင္ေတြ ေရာင္းခ်ၿပီး ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝလာတဲ့ ဇနီးနဲ႔ သမီးသံုးေယာက္ဟာ ေလာဘရဲ႕ အလိုကို ႏွဳတ္ခမ္းမသတ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္၊ တစ္ခါလာေပးရင္ အေတာင္တစ္ခုစီပဲ ရတာကို
မေက်နပ္ မတင္းတိမ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္၊ တစ္ေန႔ ေရႊဟသၤာလာတဲ့အခါ ဝိုင္းဖမ္းခ်ဳပ္ၿပီး
အေတာင္ေတြ အကုန္ႏုတ္ယူပစ္ၾကပါတယ္။ ႏုတ္သမွ် အေတာင္ေတြဟာ ေရႊမျဖစ္ေတာ့ဘဲ
ဗ်ိဳင္းေတာင္လုိ အျဖဴေရာင္ေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။

  ေရႊအေတာင္ေတြမ်ား ထပ္ေပါက္လာေလမလားလို႔ အိုးထဲထည့္ေမြးေပမယ့္ အျဖဴေရာင္အေတာင္ေတြသာ
ျပန္ေပါက္လာတာမို႔ ခါတိုင္း ပံုမွန္ရေနက် ေရႊအေတာင္ေတြ လံုးဝ ဆံုး႐ွံဳးရပါေတာ့တယ္။ ေရႊဟသၤာလည္း
အလိုႀကီးတဲ့ မိသားစုဆီကို ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာေတာ့ပါဘူး။

ရသင့္တာထက္ ပိုလိုခ်င္ရင္ ရသင့္တာပါ ဆံုးရွံဳးတတ္ပါတယ္။ ရသမွ်နဲ႔ ေက်နပ္တတ္တဲ့ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းတရားကို ႏွလံုးသားမွာ ေမြးျမဴမထားႏိုင္သမွ်ေတာ့ ရသင့္တာထက္
ပိုလိုေနခ်င္ဦးမွာပါပဲ။

တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲတယ္ဆိုတာ ရွိသမွ်၊ ရသမွ်နဲ႔ ေက်နပ္တာကိုေခၚတယ္ဆိုလို႔ ပိုရွိေအာင္၊
ပိုရေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ မလိုဘူးလို႔ လြဲမွားတဲ့အဓိပၸာယ္ကို မေကာက္ယူလိုက္ပါနဲ႔ဦး။

ရွိသမွ်၊ ရသမွ်နဲ႔ ေက်နပ္ရမယ္ ဆိုတာ“ပိုရွိေအာင္၊ပိုရေအာင္ မႀကိဳးစားနဲ႔” လို႔
ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။တစ္ဖက္က ပိုရွိေအာင္၊ ပိုရေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း နဲ႔ တစ္ဖက္ကလည္း
ရွိသမွ်၊ ရသမွ်အေပၚ ေက်နပ္ရမယ္လို႔ ဆိုလုိတာပါ။ လက္ရွိ အေျခအေနအေပၚ မေက်နပ္တဲ့စိတ္နဲ႔
တိုးတက္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ၊လက္ရွိအေျခအေနကို ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး လက္ခံရင္းနဲ႔ပဲ
ေရွ႕ဆက္တိုးတက္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတာမ်ိဳး ျဖစ္ရမယ္လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။

စိတ္ဓာတ္အဆင့္အတန္းျမင့္တဲ့လူ၊ လူပီသတဲ့လူဆိုတာ လက္ရွိအေျခအေန၊ လက္ရွိအဆင့္အတန္းထက္
ပိုပိုၿပီး တိုးတက္ေအာင္ အျမဲတမ္း ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနရပါတယ္။ လက္ရွိအေျခအေန၊
လက္ရွိအဆင့္အတန္းမွာပဲ ရပ္တန္႔ၿပီးဆံုးေနရင္ စိတ္ဓာတ္အဆင့္အတန္းနိမ့္တဲ့လူ၊ လူမပီသတဲ့လူ
  ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ အၫႊန္႔တလူလူတိုးတက္ေနမွ “လူ” လို႔ ေခၚတာမဟုတ္လား။

တခ်ဳိ႕က ေရွ႕ဆက္တိုးတက္ေအာင္ မႀကိဳးစားဘဲ၊လက္ရွိအေျခအေန၊ လက္ရွိအဆင့္အတန္းမွာ
ရပ္တန္႔ေက်နပ္ေနတာကိုပဲ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲတယ္လို႔ လြဲမွားစြာ ယူဆေနၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ
တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္း မဟုတ္ပါဘူး။ “ပ်င္းရိျခင္း၊ စိတ္ဓာတ္ ဆုတ္နစ္ျခင္း” သာ ျဖစ္ပါတယ္။
အလုပ္လုပ္ဖို႔ ပ်င္းရိတြန္႔ဆုတ္တာကို ဆင္ေျခေပးတဲ့အေနနဲ႔ “တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္း” ဆိုတဲ့
စကားလံုးကို အကာအကြယ္ယူလိုက္တာပါ။ ကိုယ့္ရဲ႕ အသံုးမက်မွဳကို သူေတာ္ေကာင္းဂုဏ္နဲ႔
လွည့္စားလိုက္တာပါ။

●“ေလာကေရး”မွာလည္း ကိုယ့္အက်ိဳး၊ သူ႔အက်ိဳး၊ လူမွဳအက်ိဳး၊ သာသနာ့အက်ိဳးေတြကို ေက်ပြန္စြာ
သယ္ပိုးထမ္းေဆာင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ပစၥည္းဥစၥာ ရွိသည္ထက္ရွိ၊ ရသည္ထက္ရေအာင္
ႀကိဳးစားအားထုတ္ရပါမယ္။
●“ဓမၼေရး” မွာလည္း ဒါန၊ သီလျပည့္စံု႐ံု၊ စာေပဗဟုသုတႏံွ႔စပ္႐ံုနဲ႔ ေက်နပ္မေနဘဲ၊
မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ တရားထူးတရားျမတ္ေတြ ရတဲ့အထိ ဘာဝနာ အလုပ္ေတြကို ႀကိဳးစားအားထုတ္ရပါမယ္။
ဒါမွ လူပီသတဲ့လူ၊ ျမင့္ျမတ္တဲ့လူ ျဖစ္မွာပါ။

“ေက်နပ္” ဆိုတဲ့ စကားလံုးရဲ႕ သူ႔အဓိပၸာယ္နဲ႔သူ ရပ္တည္ေနပံုကို သေဘာေပါက္မယ္ဆိုရင္
တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းနဲ႔ ပ်င္းရိတြန္႔ဆုတ္ျခင္းကို ေရာေထြးပစ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
တင္းတိမ္ျခင္း နဲ႔ ပ်င္းရိျခင္း၊ ေရာင့္ရဲျခင္း နဲ႔ တြန္႔ဆုတ္ျခင္း၊ အဓိပၸာယ္တျခားစီပါ။

“ေယာက္်ားမွန္ျငား ႀကိဳးစားသင့္စြာ၊ ပညာရွိ မပ်င္းမရိရာ” ဆိုတဲ့ ဘုရားစကားေတာ္နဲ႔အညီ တစ္ဖက္က ကိုယ့္ဘဝ၊ ကိုယ့္အဆင့္အတန္းကို တိုးတက္သည္ထက္ တိုးတက္ေအာင္
ႀကိဳးစားအားထုတ္ရင္း တစ္ဖက္ကလည္း လက္ရွိဘဝ၊ လက္ရွိအဆင့္အတန္းအေပၚ ေက်နပ္ႏွစ္သက္စြာ
လက္ခံမယ္ဆိုရင္ “တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲသူအစစ္” ျဖစ္ပါၿပီ။

တစ္ေလာကလံုးရဲ႕ အႏွိဳင္းမဲ့ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္တဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းဥစၥာဟာ
အႏွိဳင္းမဲ့ဥစၥာျဖစ္တယ္လို႔ “သႏၲဳ႒ိပရမံ ဓနံ” ဆိုတဲ့ စကားေတာ္နဲ႔ ေဟာၾကားၫႊန္ျပထားတာမို႔ လူသားတိုင္း ၊လူသားတိုင္း တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းဆိုတဲ့ အႏိွဳင္းမဲ့ဥစၥာကို အျပည့္အဝ ရယူပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလိုက္ပါတယ္။ ။
 

-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team ofYoung Buddhist's Association】
အပၸာမာေဒန သမၸာေဒထ။ ။
Posted by
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm
-【ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက(ေရႊပါရမီေတာရ)၏ “အႏွိဳင္းမဲ့ ခ်မ္းသာ”စာအုပ္
ႏွာ ၄၀ - ႏွာ ၅၅မွ- ေကာက္ႏွဳတ္ကူးယူ ပူေဇာ္မွ်ေဝပါသည္။】
(အပၸာမာဒ မဂၢဇင္း၊ေဖေဖာ္ဝါရီလ၊၂၀၀၀)

 

https://www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm/photos/a.185052928171394.52