သံဃာျပစ္မွားသူတုိ႔နိဂုံး (၁)
၁။
ျမတ္စြားဘုရားပြင့္ေတာ္မူလာရသည့္အဓိကအေၾကာင္းရင္းကအားလုံးေသာသတၱ၀ါေတြအတြက္သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲကေနကင္းလြတ္ေစဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ေလာကသားအားလုံးရဲ့အက်ဳိးအတြက္၊ေလာကကုိအလင္းေရာင္ေပးဖုိ႔အတြက္ပြင့္ေတာ္မူလာရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။သူဘုရားျဖစ္ဖို႔အတြက္(သူ႔အတၱအတြက္)ပြင့္ေတာ္မူလာတာမဟုတ္ပါဘူး။သူ႔အတြက္ဆိုရင္…..လြန္ခဲ့ေသာေလးသေခ်ၤနွင့္ကမၻာတစ္သိန္းအလြန္ကသုေမဓာရွင္ရေသ့ဘ၀နဲ႔ဒ
ီပကၤရာျမတ္ဘုရားေျခေတာ္ရင္းမွာပဲသံသရာ၀ဋ္ဒုကၡသမုဒၵရာၾကီးထဲကေနအျပီးအပိုင္ထြက္ခြာသြားနိုင္တဲ့ပါရမီေတာ္အျပည့္အ၀ရွိျပီးသားပါ။ဒါေပမဲ့မီးပင္လယ္၀ိုင္းေနတဲ့ေလာကသားေတြရဲ့ဒုကၡေတြကိုၾကည့္ျပီးေတာ့…….”ဗုေဒၶါ ေဗာေဓယ်ံ၊ မုေတၱာ ေမာေဓယ်ံ၊ တိေဏၰာ တာေရယ်ံ”- “ငါသစၥာေလးပါးသိသလိုေလာကသားေတြလည္းသိေစရမယ္”၊”ငါဘ၀အေႏွာင္အဖြဲ႔ကေနလြတ္ေျမာက္သလိုသူတုိ႔လည္းလြတ္ေျမာက္ေစရမယ္”၊”ငါသံသရာ၀ဲဲၾသဃကကူးေျမာက္နိုင္သလိုေလာကသားေတြလည္းကူးေျမာက္ေစရမယ္”လို႔စိတ္ပိုင္းျဖတ္ျပီးနိဗၺာန္ခ်မ္းသာၾကီးကုိစြန္႔လႊတ္ေတာ္မူခဲ့တာပါ။အဲ့ဒီဘ၀ကစလို႔ေ၀ႆႏၱရာမင္းဘ၀တိုင္ေအာင္ေလာကသားေတြအတြက္”ေလးသေခ်ၤႏွင့္ကမၻာတစ္သိန္း”ပါရမီေတာ္ေတြျဖည့္က်င့္ခဲ့ရတာပါ။
၂။
မဟာသကၠရာဇ္၆၈ခုနွစ္၊ကဆုန္လျပည့္ေန႔မွာေလာကအက်ဳိးကိုေဆာင္ရြက္မည့္သိဒၶတၳဆိုတဲ့သူငယ္ေလးတစ္ေယာက္လူ႔ေလာကကုိေရာက္ရွိလာခဲ့ပါတယ္။မဟာသကၠရာဇ္၁၀၃ခုႏွစ္၊ကဆုန္လျပည့္၊သက္ေတာ္(၃၅)ႏွစ္ျပည့္ေန႔မွာေတာ့ေလာကအက်ဳိးအတြက္ေမြးဖြားလာတဲ့သိဒၶတၳတစ္ေယာက္ေလာကမွာအၾကီးဆုံး၊အျမင့္ျမတ္ဆုံး၊အသာဆုံးျဖစ္တဲ့၊အလုံးစုံေသာတရားေတြကုိသိေတာ္မူတဲ့”ဗုဒၶ”အျဖစ္ကိုရရွိေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။သက္ေတာ္(၃၅)ႏွစ္ျပည့္လုိ႔ေအာ္တိုမစ္တစ္”ဗုဒၶ”အျဖစ္ရရွိခဲ့တာမဟုတ္သလို၊ဥဳံဖြ…ဘုရားျဖစ္ေစဆိုျပီးေတာ့ဘုရားျဖစ္လာရတာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ေျခာက္ႏွစ္တိုင္တိုင္္သီလ၊သမာဓိ၊ပညာတရားေတြကိုခက္ခက္ခဲခဲျဖည့္က်င့္ျပီးမွဘုရားအျဖစ္ရရွိခဲ့တာပါ။ေလာကမွာဘုရားရတနာေပၚထြက္လာတာနွင့္တျပိဳင္တည္းတရားရတနာလည္းေပၚထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔တပုႆႏွင့္ဘလႅိကကုန္သည္နွစ္ေယာက္ဟာသာသနာေတာ္မွာရတနာႏွစ္ပါးကုိပထမဆုံးကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ခြင့္ရရွိခဲ့တဲ့ဥပါသကာမ်ားအျဖစ္မွတ္တမ္းတင္ခြင့္ရရွိခဲ့ၾကပါတယ္။
၃။
ဘုရားျဖစ္ျပီးေနာက္၀ါဆိုလျပည့္ေန႔အထိႏွစ္လတုိင္တိုင္ေလာကမွာသံဃာရတနာမေပၚလာေသးပါဘူး။၀ါဆိုလျပည့္ေန႔မွာေတာ့သာသနာေတာ္အတြက္အၾကီးမားဆုံးေျပာင္းလဲမွဳၾကီးတစ္ခုျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ေကာ႑ညဦးေဆာင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းငါးေယာက္ကိုနိဗၺာန္တံခါးၾကီးကုိဖြင့္ဖို႔အတြက္ေသာ့ေတြျဖစ္တဲ့မဂၢင္ရွစ္ပါးတရားေတာ္ကိုခ်ျပလိုက္တဲ့အခါမွာေကာ႑ညေသာတာပန္တည္ျပီး၊ဧဟိဘိကၡဳရဟန္းျဖစ္ပါတယ္။အဲ့ဒီေန႔ကစလို့အစဥ္အတိုင္းေသာတာပန္ျဖစ္လာတာ၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ေလးရက္ေန႔မွာအႆဇိရေသ့ေသာတာပန္ျဖစ္တာနဲ႔အတူအားလုံးဧဟိဘိကၡဳရဟန္းေတြျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။အဲ့ဒီရက္ကစလို႔ေလာကမွာ”သံဃာရတနာ”ေပၚေပါက္လာပါေတာ့တယ္။
၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္(၅)ရက္ေန႔မွာေတာ့ငါးပါးလုံးရဟႏၱာျဖစ္သြားၾကပါတယ္။သိပ္မၾကာခင္မွာပဲယသသူေ႒းသားနွင့္တကြသူငယ္ခ်င္း၅၄ေယာက္လည္းျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ေတြ႔ျပီးရဟႏၱာေတြျဖစ္သြားၾကပါတယ္။သံဃာရတနာ၆၀ဆယ္နွင့္အတူသာသနာေတာ္ၾကီးကုိစတင္တည္ေထာင္ခဲ့တာပါ။ရဟန္းတို႔…….”လူ…နတ္…ျဗာဟၼာ…သတၱ၀ါတို႔အက်ဳိးစီးပြားအတြက္……ခရီးသြားၾကြ…..ခရီးတစ္ေၾကာင္းကိုႏွစ္ပါးအတူတူမသြားၾကနဲ႔…..ေလာကမွာဥာဏ္ပညာမ်က္စိရွိတဲ့သတၱ၀ါေတြအမ်ားၾကီးရွိၾကတယ္။သူတုိ႔ေတြဟာတရားေတာ္ေတြကိုမနာၾကားရလွ်င္မဂ္၊ဖိုလ္၊နိဗၺာန္တရားေတြမွဆုံးရွဳံးသြားၾကလိမ့္မယ္…..အစ၊အလယ္၊အဆုံးသုံးပါးလုံးျပည့္စုံတဲ့သီလ၊သမာဓိ၊ပညာတရားသုံးပါးကုိေဟာၾကားၾကေလာ့”ဟုျမတ္စြာဘုရားတိုက္တြန္း၊သာသနာျပဳေစလႊတ္တာႏွင့္အတူသာသနာေတာ္ၾကီးစည္ပင္လာခဲ့ပါတယ္။ေလးဆယ့္ငါး၀ါအခ်ိန္ကာလေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့သာသနာေတာ္ၾကီးမွာ”ရဟန္း၊ရဟန္းမိန္းမ၊ဥပါသကာ၊ဥပါသိကာမ”ဆိုျပီးပုရိသတ္ေလးပါးျပည့္စုံလာခဲ့ပါတယ္။
၄။
ပဥၥ၀ဂၢီငါးပါးႏွင့္စတင္ခဲ့တဲ့သံဃာရတနာဟာအလြန္အင္မတန္မွသန္႔ရွင္း၊စင္ၾကယ္ျပီးအညစ္အေၾကးကင္းပါတယ္။အရိယာသံဃာပဲျဖစ္ျဖစ္၊သမုတိသံဃာပဲျဖစ္ျဖစ္၊လူ၊နတ္၊ျဗဟၼာ၊သတၱ၀ါတို႔ရဲ့လက္အုပ္ခ်ီမိုးရွိခိုးျခင္းငွာထိုက္တဲ့သံဃာရတနာပဲျဖစ္ပါတယ္။သံဃာရတနာဆိုတာလယ္ယာေျမေကာင္းနဲ႔ဥပမာေပးခံထားရတာပါ။လယ္ယာေျမေကာင္းမွာစိုက္ပ်ဳိးလွ်င္အသီးအနွံပုိမုိျပီးေတာ့ျဖစ္ထြန္းသလို၊သံဃာရတနာဆိုတဲ့ေျမေကာင္းေျမျမတ္မွာအသီးအနွံစို္က္ပ်ဳိးလ်ွင္အက်ဳိးပိုျပီးေတာ့ျဖစ္ထြန္းတဲ့သံဃာရတနာပါ။သုပၸဋိပႏၷအစျဖာတဲ့ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးႏွင့္ျပည့္စုံတဲ့သံဃာရတနာျဖစ္ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားပရိနိဗၺာန္ျပဳျပီးတဲ့ေနာက္မွာသာသနာေတာ္ၾကီးကုိဦးေဆာင္ခြင့္ရတဲ့သံဃာရတနာပါ။သာသနာေတာ္ၾကီးရဲ့အသက္ျဖစ္တဲ့သံဃာရတနာပါ။ေလာကမွာျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္မူလာလို႔ကုသုိလ္၊အကုသိုလ္ဆိုတာသိလာရတာပါ။သစၥာေလးပါးတရားေတြသိခြင့္ရၾကတာပါ။ျမတ္စြာဘုရားရွင္မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာျမတ္စြာဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့တဲ့တရားဓမၼေတြမကြယ္ေပ်ာက္ရေလေအာင္နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္လာခဲ့ၾကတဲ့သံဃာရတနာပါ။သံဃာရတနာရွိလို႔”နေမာတႆ၊ဗုဒၶံသရဏံဂစၦာမိ၊ဧ၀ံေမသုတံ”စတာေတြဆိုခြင့္၊နာၾကားခြင့္ရေနၾကတာပါ။ဒီသံဃာရတနာရွိလို႔၀ိပႆနာတရားေတြအားထုတ္ခြင့္ရျပီး၊စိတ္ျငိမ္းခ်မ္းမွဳရေနၾကတာပါ။တကယ္ေတာ့…”အရင္ကဘုရားရွိလို႔သံဃာရွိခဲ့တာပါ။ခုေတာ့သံဃာရွိလို႔ဘုရားရွိတာပါ၊တရားရွိတာပါ”။
ျမတ္ဗုဒၶရဲ့တရားေတာ္ေတြဟာလုပ္ၾကံျပီးေဟာထားတာေတြမဟုတ္သလို၊အာဏာ၊ပါ၀ါျပျပီးေတာ့သတ္မွတ္ထားတဲ့တရားေတြလည္းမဟုတ္ပါဘူး။အရွိကိုအရွိအတိုင္းထုတ္ေဖာ္ထားတဲ့တရားေတာ္ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။”ေလာကမွာ…..လူသတ္လွ်င္….သူတစ္ပါးဥစၥာခိုးလွ်င္……ဒီဘ၀မွာပဲသူမ်ားသတ္တာခံရတတ္တယ္၊ကုိယ့္ပစၥည္းျပန္ျပီးေတာ့အခိုးခံရတတ္တယ္။အဲ့လိုအလုပ္မခံရဘူးဆိုရင္ေတာင္ေလာကဥပေဒအတိုင္းေထာင္က်တာတို့ဘာတို႔ခံရတယ္။သူမ်ားအသက္သတ္တဲ့သူကိုပတ္၀န္းက်င္က….ဒီေကာင္လူသတ္တဲ့ေကာင္….ဒီေကာင့္အနားမကပ္ၾကနဲ႔လို႔ဆိုျပီးဘယ္သူမွကပ္ရဲၾကမွာမဟုတ္သလို၊သူမ်ားပစၥည္းခိုးတဲ့သူကုိလည္းကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ကဘယ္သူမွယုံၾကည္ျခင္းခံရမွာမဟုတ္ပါဘူး။ဒီလိုပဲ။တမလြန္မွာလည္းအဲ့လိုျဖစ္တတ္တယ္ဆိုတာကိုျဖစ္တတ္တဲ့သေဘာေတြကိုေဖာ္ထုတ္ထားတာပဲျဖစ္ပါတယ္”။
၅။
“သံေဃာဒုႆီေလာနာမနတၳိ””သံဃာမွာဒုႆီလမရွိပါဘူး”။ပုဂၢဳိလ္မွာသာဒုႆီလရွိတာပါ။ပုဂၢဳိလ္နဲ႔သံဃာကြဲျပားဖို႔လိုပါတယ္။ပုဂၢဳိလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ဟာသံဃာမမည္ပါဘူး။ေလးပါး၊ေလးပါးထက္ပိုလြန္မွသံဃာမည္တာပါ။သံဃာဆိုတာခုလက္ရွိသံဃာေတာ္ေတြတြင္မကပါဘူး။အရွင္သာရိပုတၱရာတို႔၊အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္တို႔စတဲ့သံဃာေတာ္ေတြလည္းပါပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့သာသနာေတာ္ဟာသီလ၊သမာဓိအေျခခံတဲ့ပညာတရားနဲ႔တည္ေထာင္ထားတဲ့သာသနာျဖစ္တဲ့အတြက္မ်က္ကန္းယုံယုံတဲ့သဒၶါတရားအေပၚမွာတည္ေဆာက္ထားတာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။လက္ေတြ႔က်င့္ၾကံလ်ွင္လက္ေတြ႔အက်ဳိးကုိေတြ႔ျမင္ရလိမ့္မယ္လို႔လက္ေတြ႔က်က်ထုတ္ေဖာ္ျပထားတဲ့သာသနာပါ။”လာခဲ့စမ္းပါ…ဟုတ္မဟုတ္၊ေကာင္းမေကာင္း၊ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္နဲ႔စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ျပီးမွလက္ခံပါလို႔အတိအလင္းဖိတ္ေခၚထားတဲ့သာသနာျဖစ္ပါတယ္”။အေရအတြက္မ်ားေအာင္လုပ္တဲ့သာသနာမဟုတ္သလို၊ဘာေပးမယ္၊ညာေပးမယ္လို႔ေသြးေဆာင္ျဖားေယာင္းတတ္တဲ့သာသနာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။မည္သူ႔ကိုမ်ွငရဲႏွင့္မျခိမ္းေျခာက္သလိုနတ္ျပည္ႏွင့္ျပျပီးေတာ့လည္းမေျမွာက္ပါဘူး။ဆုေပးဒဏ္ေပးစနစ္ကုိလည္းမက်င့္သုံးပါဘူး။
ဗုဒၶ၀ါဒဟာအေၾကာင္း၊အက်ဳိး၊ကံ၊ကံ၏အက်ဳိးကိုယုံၾကည္တဲ့၀ါဒပါ။ကိုယ္၊နွဳတ္၊စိတ္သုံးပါးကုိေစာင့္ထိမ္းေစတဲ့၀ါဒလည္းျဖစ္ပါတယ္။တနည္းအားျဖင့္စာနာမွဳ၊ညွာတာမွဳ၊ကရုဏာ၊၀မ္းေျမာက္မွဳမုဒိတာ၊တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ေမတၱာထားမွဳစတျဲ့ဗဟၼစိုရ္တရားေတြကုိက်င့္သုံးေစတဲ့၀ါဒလည္းျဖစ္ပါတယ္။ဟုတ္ပါတယ္။ရွင္းပါအုံးမည္။အေၾကာင္း၊အက်ဳိး၊ကံ၊ကံ၏အက်ဳိးကိုယုံၾကည္တယ္ဆိုတာျဗဟၼစိုရ္တရားေတြကုိက်င့္သုံးခိုင္းတာနဲ႔ဆက္စပ္ေနပါတယ္။သူမ်ားအသက္မသတ္နဲ႔၊သတ္လွ်င္ကိုယ္လည္းအသတ္ခံတတ္တယ္။သူမ်ားပစၥည္းမခိုးနဲ႔၊ခိုးလွ်င္ကိုယ့္ပစၥည္းလည္းျပန္အခုိးခံရတတ္တယ္။သူမ်ားကုိနာက်င္ေအာင္မလုပ္နဲ႔၊လုပ္လွ်င္ကိုယ္လည္းနာက်င္ရတတ္တယ္ဆိုျပီးအေၾကာင္းႏွင့္အက်ဳိးကုိျပလိုက္တဲ့အတြက္၊စာနာမွဳ၊ညွာတာမွဳ၊သနားမွဳ၊ေမတၱာထားနိုင္မွဳစတာေတြကိုလက္ေတြ႔က်င့္သုံးခိုင္းလိုက္တာပါပဲ။သူတစ္ပါးမနာက်င္ရေအာင္ေကာင္းတဲ့ကုိယ္၊ႏွဳတ္၊စိတ္ေတြနွင့္ျပဳမူလိုက္တဲ့အတြက္၊အက်ဳိးဆက္အေနနဲ႔ကိုယ္လည္းသူ႔လိုပဲမနာက်င္ရတဲ့အက်ဳိးရပါတယ္။ကိုယ္ကသူတစ္ပါးကိုတစ္နည္းနည္းနွင့္နာက်င္ေအာင္လုပ္လုိက္လွ်င္အက်ဳိးဆက္အေနနွင့္ကိုယ္လည္းသူ႔လိုပဲျပန္ျပီးေတာ့နာက်င္ရတတ္ပါတယ္။ဒါကုိကံ၊ကံ၏အက်ဳိးလို႔ေခၚပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာအလိုအရေတာ့ကိုယ္ျပဳလုပ္တဲ့ကံဟာကုိယ္နဲ႔ပဲတိုက္ရုိက္ပတ္သက္ပါတယ္။ဆိုလိုတာက…..ခါးတဲ့မ်ဳိးေစ့ကုိစိုက္ပ်ဳိးလ်ွင္ခါးတဲ့အသီးပဲသီးသလို၊ခ်ဳိတဲ့အသီးကိုစိုက္ပ်ဳိးလ်ွင္ခ်ဳိတဲ့အသီးပဲသီးပါတယ္။ကုိယ္ကေကာင္းတာလုပ္လွ်င္ေကာင္းတဲ့အက်ဳိးကိုယ္ခံစားရမယ္။ကိုယ္ကမေကာင္းတာလုပ္လွ်င္လည္းကိုယ္ပဲမေကာင္းတဲ့အက်ဳိးကိုခံစားရပါတယ္။ၾကားထဲကမည္သည့္ပုဂၢဳိလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ်အစား၀င္ယူလို႔မရပါဘူး။(အေၾကာင္း၊အက်ဳိးျဖစ္တည္တဲ့ေနရာမွာဒီထက္နက္နဲတာေတြအမ်ားၾကီးရွိပါေသးတယ္။)အရာရွိသားျဖစ္လို႔၊သူေ႒းသားျဖစ္လို႔၊တရားသူၾကီးသားျဖစ္လို႔ဆိုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ကိုယ့္လုပ္ခဲ့တဲ့အျပစ္ေတြကုိသူတစ္ပါးနဲ႔အစားထိုးလို႔မရပါဘူး။ဘုရင့္သားသမီးျဖစ္လို႔လည္းအျပစ္ေလ်ာ့သြားမွာမဟုတ္ပါဘူး။
၆။
ကိတ၀ါသဆိုတဲ့မင္းၾကီးမွာသားတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ေမြးကတည္းကဒီကေလးဟာ”ေရမရွိလို႔ေသရလိမ့္မယ္”လို႔ၾကိဳတင္ေဟာကိန္းထုတ္ခံထားရတဲ့ကေလးပါ။အဲ့ဒါေၾကာင့္ဘုရင္ၾကီးကသူ႔သားကိုအလိုလိုက္ထားပါတယ္။နန္းေတာ္နဲ႔ျမိဳ႔ရဲ့ေနရာတိုင္းမွာလည္းေရမျပတ္ေအာင္ေရကန္ေတြ၊ေရေလွာင္တိုင္ကီေတြကိုအဆင္သင့္လုပ္ေပးထားပါတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ဘုရင့္သားဟာသူ႔ေနာက္ေတာ္ပါးအေျခြအရံေတြနဲ႔ဥယ်ာဥ္ထဲကုိသြားပါတယ္။လမ္းမွာျမိဳ့ေနလူထုက”ပေစၥကဗုဒၶါတစ္ပါး”ကိုရိုရိုေသေသရွိခိုးေနတာကိုၾကည့္ျပီးေတာ့မနာလိုစိတ္ေတြတဖြားဖြားေပၚလာပါတယ္။
“ဒီေတာင္းစားတဲ့ဦးျပည္းကတုံးကုိဒီလူေတြကအရုိေသေပးျပီး၊ဦးျပည္းကတုံးရဲ့စကားေတြကုိစူးစူးစိုက္စိုက္နားေထာင္ေနၾကေသးတယ္”။ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔လူထုကိုဆက္ျပီးေတာ့အရုိအေသမေပးဖို႔ေျပာျပီးဆင္ေပၚကေနဆင္းလာပါတယ္။ျပီးေတာ့….
“ကိုယ္ေတာ္….စားဖို႔ဆြမ္းရျပီးျပီမဟုတ္လား”လို့ၾကမ္းတမ္းစြာေမးပါတယ္။ပေစၥကဗုဒၶါအရွင္ျမတ္ကလည္းရျပီးတဲ့အေၾကာင္းျပန္ေျပာပါတယ္။ေျပာျပီးျခင္းပဲ”အရွင္ျမတ္လက္ထဲကသပိတ္ကိုလုယူျပီး….စိတ္စိတ္မႊာမႊာရိုက္ခြဲပစ္ပါတယ္”။အရွင္ျမတ္ကမင္းသားကုိသနားစြာၾကည့္ျပီး”ဒီမင္းသားေတာ့ပ်က္ဆီးေတာ့မွာပဲ”ေရရြတ္လိုက္တဲ့အခါမွာ”ငါဟာ…ကိတ၀ါသမင္းရဲ့သားပဲ….ငါ့ကုိဒီကုိၾကည့္လို႔ေကာဘာလုပ္နိုင္မွာလဲ”လုိ႔ေျပာလိုက္ပါတယ္။
အရွင္ျမတ္လည္းေကာင္းကင္ေပၚပ်ံတက္ျပီးဟိမ၀ႏၱာေတာင္မွာရွိတဲ့နႏၵမူလွဳိင္ဂူကုိျပန္ၾကြသြားပါေတာ့တယ္။အရွင္ျမတ္ျပန္ၾကြသြားတဲ့ခဏမွာပဲ၊မင္းသားၾကဴးလြန္ခဲ့တဲ့အကုသုိလ္ကတမ္းအက်ဳိးေပးကာမင္းသားရဲ့တစ္ကိုယ္လုံးကုိေလာင္ပါေတာ့တယ္။”ပူတယ္….ပူတယ္…..လို႔ေအာ္ျပီးအဲ့ဒီေနရာမွာပဲလဲက်သြားတယ္”။မင္းသားရဲ့အကုသိုလ္ေတြေၾကာင့္ပဲအနားမွာရွိတဲ့ေရကန္ေတြထဲကေရအားလုံးခမ္းေျခာက္ကုန္ပါေတာ့တယ္။အသက္ကုန္တဲ့အခါမွာအ၀ီစိကုိေရာက္သြားပါတယ္။ငရဲမွာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာခံရျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ျပိတၱာဘုံဘ၀ကိုေရာက္ျပီးဆင္းရဲဒုကၡမ်ားစြာခံစားရပါတယ္။
********************************************************
က်မ္းကုိး............
ဗုဒၶ၀ံသပါဠိ၊အ႒ကထာ
အ႒သာလိနီအ႒ကထာ
၀ိနည္းမဟာ၀ါပါဠိ
ဥပရိပဏၰာသအ႒ကထာ
သဂါထာ၀ဂၢပါဠိ
ဇာတက႒ကထာ
ေပတ၀တၳဳအ႒ကထာ
***********************************************
သာကီ၀င္
Kandy, Sri Lanka
_________________________________________________
Sri Sumangala Sami ၏ စာမ်က္ႏွာမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
(ဗဟုသုတ ဟင္းေပါင္းအိုးႀကီး)
No comments:
Post a Comment