ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းသည္၊ အေကာင္း ေပ်ာ္စရာ

........................................................

ေပ်ာ္စရာသည္ ကာမဂုဏ္ျဖင့္ ေပ်ာ္ရသည္က တစ္မ်ိဳး၊
ဓမၼကုိက်င့္သုံးလုိက္နာျခင္းျဖင့္ ေပ်ာ္ရသည္က တစ္မ်ိဳးဟု ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။

ကာမဂုဏ္ျဖင့္ ေပ်ာ္ရျခင္းသည္ အပူဓာတ္ျဖင့္ ေပ်ာ္ရျခင္းျဖစ္သည္။
ဓမၼျဖင့္ ေပ်ာ္ရျခင္းသည္ အေအးဓာတ္၊ အျငိမ္းဓာတ္ျဖင့္ ေပ်ာ္ရျခင္းျဖစ္သည္။
....................

တစ္ခါက ျမတ္ဘုရားသည္ သာ၀တၳိျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးတြင္ သီတင္းသုံးေတာ္မူေနခုိက္ျဖစ္သည္။
သာ၀တၱိတစ္ျမိဳ႕လုံးသည္ အုန္းအုန္းကၽြက္ကၽြက္ျဖင့္ ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကသည္။
ထုိေပ်ာ္ပြဲၾကီးကုိ ဗာလနကၡတၱပြဲသဘင္ဟုေခၚၾကသည္။

လူမ်ားရမ္းရမ္းကားကားေပ်ာ္ၾကသည္။ ျမင္မေကာင္းေအာင္ လိမ္းျခယ္ျပင္ဆင္ၾကသည္။
နားမခံသာေအာင္ ေအာ္ဟစ္သီးက်ဴးၾကသည္။ ယဥ္ေက်းသူမ်ား အေနခက္ေအာင္ လိုက္လံ၊
ေနာက္ေျပာင္၊ ေႏွာက္ယွက္ၾကသည္။ သူေတာ္စင္မ်ား အခက္ေတြ႕သည့္ ပြဲေတာ္ၾကီးျဖစ္သည္။

ထုိပြဲေတာ္ၾကီးခုႏွစ္ရက္တာကာလ က်င္းပေနခုိက္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးတြင္လည္း
ဓမၼျဖင့္ ေမြ႕ေလ်ာ္သူတုိ႕ျဖင့္ စည္ကားေနသည္။
သာ၀တၱိျမိဳ႕ၾကီးသည္ ငါးကုေဋခန္႕ေသာ သူေတာ္စင္မ်ားျဖင့္ ျငိမ္းခ်မ္း၊ တည္ျငိမ္စြာျဖင့္ ေပ်ာ္ၾကျပန္သည္။

ထုိငါးကုေဋေသာ သူေတာ္စင္မ်ားသည္ ျမတ္ဘုရားအားေလ်ာက္ထားၾကသည္။
ျမတ္စြာဘုရား၊ သာ၀တၳိျမိဳ႕အတြင္း ဗာလနကၡတၱပြဲသဘင္ကုိ ခုႏွစ္ရက္ၾကာ က်င္းပေနၾကပါသည္ဘုရား။

လူအမ်ားရမ္းကားၾကသည္။ ျမင္မေကာင္း၊ ရႈမေကာင္းေအာင္ ဆုိးသြမ္းၾကသည္။
ထုိပြဲေတာ္ကာလအတြင္းျမိဳ႕အတြင္းသုိ႕ ဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူပါႏွင့္ဘုရား။
ဘုရားတပည့္ေတာ္မ်ား ေက်ာင္းသို႕လာေရာက္ပုိ႕ေဆာင္ၾကပါမည္ဘုရား။

ျမတ္ဘုရားသည္ ဒကာ ဒကာမမ်ား၏ ေလ်ာက္ထားခ်က္ကုိ လက္ခံေတာ္မူသည္။
ပြဲေတာ္အတြင္း ျမိဳ႕အတြင္းသုိ႕ ဆြမ္းခံၾကြေတာ္မမူေပ။
ဒကာ ဒကာမမ်ား ကပ္လွဴေသာ ဆြမ္းျဖင့္သာမွ်တေတာ္မူသည္။

ပြဲေတာ္ကာလျပီးေသာ္ ရွစ္ရက္ေျမာက္ေန႕တြင္ ဒကာ ဒကာမမ်ားသည္ ဘုရားရွင္ႏွင့္တကြ
သံဃာေတာ္မ်ားကုိပင့္ဖိတ္ျပီး ပြဲအတြင္းၾကီးက်ယ္ေသာ ဆြမ္းလွဴပြဲက်င္းပၾကသည္။

ထုိအလွဴပဲြၾကီးတြင္ ရွင္ေတာ္ဘုရား..၊ ဘုရားတပည့္ေတာ္မ်ား ဗာလနကၡတၱပြဲေတာ္ကာလ အတြင္း
မၾကားခ်င္ေသာ အသံမ်ားကုိၾကားၾကရပါသည္။မျမင္ခ်င္ေသာ အရာတို႕ကုိ ျမင္ရပါသည္။
စိတ္ဆင္းရဲ ကုိယ္ဆင္းရဲျဖင့္ ေနထုိင္ၾကရပါသည္။

ဘုရားတပည့္ေတာ္မ်ား ျမိဳ႕အတြင္း မ၀င္သလုိ၊ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားႏွင့္ တပည့္သားမ်ားလည္း ျမိဳ႕ေတာ္ အတြင္း ၾကြေတာ္မမူခ့ဲပါဘုရား..ဟု ျငိမ္းခ်မ္းစြာေနလုိေသာ သူမ်ားက ေလ်ာက္ထားၾကသည္။

ထုိအခါ ျမတ္ဘုရားက .....
ပညာမ့ဲမုိက္မဲသူမ်ားသည္ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းကုိ ခုံမင္ၾကကုန္၏။
သူေတာ္စင္မ်ားကား မေမ့မေလ်ာ့ျခင္းကုိ ျမတ္ႏုိးၾကကုန္၏။

ကာမဂုဏ္ေပ်ာ္( အပူေပ်ာ္) ကုိ အားမထုတ္ၾကကုန္လင့္။
ဓမၼျဖင့္ေပ်ာ္( အေအး၊ အျငိမ္) ေပ်ာ္ျခင္းသည္သာ အျငိမ္းဓာတ္မ်ား
ကိန္းရာ ျမတ္နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းျဖစ္ေပသည္..ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။

တရားဆုံးေသာ အျငိမ္းဓာတ္ျဖင့္ အပူကင္းၾကေသာ သူတုိ႕သည္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္ သာဓုေခၚၾကည္ႏူးၾကရသည္။

..................................
ဓမၼပဒ၊ ဗာလနကၡတၱ၀တၳဳကုိ ေရးဖြဲ႕ပါသည္
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=533033313399114&set=a.182955728406876.3