ဒီမနက္ ေဖေဖအိမ္ရာထေတာ့ အိမ္မွာဘယ္သူမွ ရွိမေနဘူး။ ဒါနဲ႔ သမီးေမေမရဲ႕ဟမ္းဖုန္းကို ေကာက္ဆက္ေေတာ့ ဖုန္းကို သမီးကကိုင္တယ္။
“သမီးတို႔ ဘယ္သြားေနၾကတာလဲ?”လို႔ ေဖေဖေမးတယ္။
“ဒီေန႔ တရုတ္စာသင္တန္းရွိတယ္ဆိုတာ မသိဘူးလား?” ဖုန္းတစ္ဘက္က သမီးအသံကို ၾကားလိုက္တယ္။ “ဆရာမအိမ္အသြားလမ္းမွာ ေရာက္ေနတယ္” လို႔ သမီးေျပာတယ္။
ညစာထမင္းစားခ်ိန္မွာ ေၾကာင္အိမ္ထဲက ဘီယာပုလင္းကိုယူဖို႔ ေဖေဖ မီးဖိုထဲေရာက္လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သမီးလည္းေရာက္လာၿပီး ေဖေဖေရွ႕ကေန တစ္ခုခုယူဖို႔ ေၾကာင္အိမ္ကိုဖြင့္တယ္။
“သမီး ဘာယူမလို႔လဲ?” ေဖေဖအေမးကို သမီးက ျပန္မေျဖဘဲ ေၾကာင္အိမ္ထဲကေန ပန္းကန္တစ္ခ်ပ္ယူၿပီး ေဖေဖ့မ်က္စိေရွ႕ေဝွ႔ယမ္းျပတယ္။ ၿပီးေတာ့ လွည့္ထြက္သြားခဲ့တယ္။
မနက္မွာ သမီးေက်ာင္းသြားဖို႔ ျပင္ဆင္ရတာမို႔ ေဖေဖစကားမ်ားမ်ား မေျပာခဲ့ဘူး။ သမီးစိတ္ခံစားခ်က္ ပ်က္ျပားမွာစိုးလို႔ ညေန ထမင္းမစားခင္မွာလည္း ေဖေဖမေျပာခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သမီးကို ေဖေဖအသိေပးစကားေျပာဖို႔ အခ်ိန္တန္ေနၿပီ။
သမီးမူႀကိဳတက္စမွာ မိဘေတြကို ေက်ာင္းကအသိေပးစာတစ္ေစာင္ ပို႔ေပးခဲ့တာ သမီးမွတ္မိေသးလား? အဲဒီအသိေပးစာမွာ မိဘေတြဟာ ကေလးငယ္ေတြနဲ႔ဘယ္လိုေျပာဆိုဆက္ဆံရမလဲဆိုတာ လမ္းညႊန္ထားတယ္။
“ကေလးငယ္ေတြဟာ တိုက္ရိုက္ေျပာတဲ့၊ ဟုတ္မွန္တဲ့စကားေတြကို နားေထာင္တယ္” လို႔ အသိေပးစာမွာ ေရးထားတယ္။
“အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစႏိုင္တဲ့ အျပဳအမူကို ကေလးေတြျပဳလုပ္မိတဲ့အခါ လူႀကီးေတြက “အျမင့္ေပၚတက္ေနတာ ေသခ်င္ေနလား?” လို႔ မဆူပူသင့္ဘူး။ လူႀကီးအေျပာကို ကေလးေတြနားမလည္ဘဲ ဘာလုပ္ဘာကိုင္ရမွန္း မသိျဖစ္တတ္တယ္။ လူႀကီးေတြရဲ႕ ခက္ထန္တဲ့မ်က္ႏွာထားေၾကာင့္ အစက ၿမဲၿမဲကိုင္ထားတဲ့ ကေလးငယ္ရဲ႕လက္ဟာ လန္႔ၿပီးလႊတ္ခ်တာတို႔၊ လက္လြတ္လိုက္တာတို႔ ျဖစ္တတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူႀကီးေတြက ကေလးေတြကို “ျမန္ျမန္ဆင္းခဲ့ အႏၱရာယ္ရွိတယ္”ဆိုတဲ့ တိုက္ရိုက္စကား၊ နားေထာင္ရံုနဲ႔ သူတို႔နားလည္လြယ္တဲ့ တည့္စကားကို ေျပာေပးရမယ္။
မၾကာေသးခင္က သမီးတို႔ေက်ာင္းမွာ စာရြက္တစ္ရြက္ေဝတာ သမီးမွတ္မိလား? အဲဒီစာရြက္ေပၚမွာ လိမၼာယဥ္ေက်းတဲ့စကားေတြ ဘယ္လိုေျပာရမယ္ဆိုတာ သင္ထားတယ္ မဟုတ္လား? စာရြက္ေပၚမွာ "Nice Expressions"လို႔ ေရးထားတယ္။
(Please)
(Thank You.)
(Excuse Me.)
(I am Sorry.)
(How Are You Doing?)
(Have A Good Time!)
(That Is Really Nice.)
(Let's Take Turns.)
(I'll Share with you.)
(Come And Sit With Us.)
(Can I Help You With That?)
(Come And Play With Us.)
(You Are A Good Friend.)
(It's Your Turn Now.)
(You Are Very Good At That.)
(I Like Your Idea.)
(I Understand How Yon Feel.)
(There Is Always Room For you.)
(I'll Show You Now.)
(Good Luck.)
အဲဒီစာရြက္ကို သမီးယူလာတုန္းက ေဖေဖေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသသြားခဲ့ေသးတယ္။
“အမေလး… အလယ္တန္းတက္ေတာ့မယ့္ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ဒီလိုအေျခခံေတြ သင္ေနေသးတယ္” လို႔ ေဖေဖေျပာခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔မွာ ေဖေဖနားလည္လိုက္ပါတယ္။ ကေလးေတြဟာ ႀကီးျပင္းလာတာနဲ႔အမွ် ကိုယ္ပိုင္အသိ၊ အျမင္ေတြရွိလာတယ္။ တျဖည္းျဖည္း အရြယ္ေရာက္လာေလ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔တဲ့ အေျပာေတြ သင္ေပးရေလျဖစ္တယ္။ ဒါကို ေဖေဖ သာဓကျပရရင္ ဒီမနက္ ေဖေဖကို သမီးေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြက ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ပါသလား?
“သမီးတို႔ ဘယ္သြားေနၾကတာလဲ”လို႔ ေဖေဖေမးတုန္းက “တရုတ္စာသင္တန္းသြားတဲ့ လမ္းေပၚမွာပါ” လုိ႔ ဘာလို႔ သမီးတိုက္ရိုက္မေျပာဘဲ “ဒီေန႔ တရုတ္စာ သင္တန္းရွိတယ္ဆိုတာ မသိဘူးလား?” လို႔ နားေထာင္ရခက္တဲ့စကားကို သမီးေျပာခဲ့တာလဲ?
သမီး… သမီး ႀကီးျပင္းၿပီး အရြယ္ေရာက္ေနပါၿပီ။ စကားေျပာနည္းေတြကို သမီးနားလည္သင့္ေနၿပီ။ စကားေျပာတတ္တဲ့လူေတြဟာ နားေထာင္ရခက္တဲ့၊ ရန္လိုတဲ့စကားေတြနဲ႔ တစ္ဘက္လူကို ဖိအားေပး မေျပာတတ္ၾကဘူး။
တကယ္လို႔ ဒီေန႔ ရာသီဥတုေအးတယ္ဆိုပါစို႔ ၊ သမီးက အေႏြးထည္မဝတ္ဘဲေနရင္ သမီးေမေမက “ခဲၿပီး ေသသြားခ်င္လား?” လို႔ သမီးကိုေအာ္မယ့္အစား “ဒီေန႔ ေအးတယ္။ အကၤ်ီမ်ားမ်ားဝတ္ထား” လို႔ေျပာရင္ သမီးဘယ္လို ခံစားရမလဲ?
တကယ္လို႔ ေက်ာင္းခန္းထဲမွာ သမီးျပတင္းေပါက္ဖြင့္ထားရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြက “နင္မခ်မ္းဘူးလား? နင္မခ်မ္းလည္း ငါတို႔ခ်မ္းတယ္” လို႔ ေျပာမယ့္အစား “ျပတင္းေပါက္ ပိတ္လိုက္ေနာ္၊ အေအးမိေနဦးမယ္” လို႔ ဂရုစိုက္စကားဆိုရင္ သမီးဘယ္လို ခံစားရမလဲ?
“အကၤ်ီမ်ားမ်ားဝတ္”၊ “ျပတင္းေပါက္မဖြင့္နဲ႔” ဆိုတဲ့စကားေတြက အေကာင္းဘက္ (positive)က စကားေတြျဖစ္တယ္။ သမီးမူႀကိဳတက္တုန္းက သမီးနဲ႔ေျပာဆိုဖို႔ ေဖေဖတို႔ကို ဆရာမေတြ သင္ေပးထားတဲ့အတိုင္းပဲ သမီး။
အဲဒီစကားေတြဟာ သမီး မရွင္းလင္း၊ မရိုးရွင္းတဲဲ့ “အေမးစကား” ေတြထက္စာရင္ ပိုေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား?
ေနာက္ၿပီး ရွင္းလင္းတဲ့ တဲ့တိုးစကားအမ်ားကို “အေမးစကား”အျဖစ္ သမီးေျပာင္းသံုးလို႔ ရေနတာပဲ မဟုတ္လား?
သာဓကျပရရင္ “sorry, သမီးခဏ အျပင္ထြက္လို႔ ရႏိုင္မလား?”
“sorry, တစ္မိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ေပးႏိုင္မလား?”
“sorry, ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ေျပာေပးႏိုင္မလား?”
“ငရုတ္ေကာင္း ပုလင္းကို ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကမ္းေပးႏိုင္မလား?”
ဒီလို ေမးခြန္းစကားေတြဟာ လူေတြကို “အျပစ္ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး”
“ကၽြန္မ ကိစၥရွိလို႔ မသြားမေနရ သြားရမွာ” လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ အျပစ္ေျပာေနတာျဖစ္တယ္။
“ကၽြန္မ ေမးစရာရွိလို႔၊ မေႏွာင့္ယွက္ခ်င္ဘဲ ေႏွာင့္ယွက္မိတာပါ”
“ကၽြန္မ သိပ္နားမရွင္းလို႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ေျပာခိုင္းမိတာပါ”
“ေဝးလြန္းလို႔ ရွင့္ကို အကူအညီေတာင္းရတာပါ” စတဲ့စကားေတြဟာ
“ကၽြန္မ ကိစၥရွိလို႔ သြားရမယ္”
“ကၽြန္မ တစ္ခုေမးခ်င္တယ္”
“ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ေျပာပါ”
“ငရုတ္ေကာင္း ပုလင္းေပးပါ” ဆိုတဲ့ စကားေတြထက္ ပိုမယဥ္ေက်းဘူးလား သမီး?
ေနာက္ၿပီး ညစာမစားခင္ မီးဖိုထဲ သမီးပန္းကန္လာယူတဲ့ ကိစၥကိုေျပာခ်င္တယ္။
မ်က္ႏွာအမူအရာ၊ အသံ (ဥပမာ- ဟင့္၊ အင္း၊ ေဟ့) စတာေတြနဲ႔ တျခားလူကို ခိုင္းေစတဲ့လူေတြဟာ မယဥ္ေက်းၾကဘူး သမီး….
အေနာက္တိုင္းမွာလည္း အတူတူပဲ။ တျခားလူကို ခိုင္းေစေတာ့မယ္ဆိုရင္ အသံမပါဘဲ အမူအရာနဲ႔သာ ခိုင္းေစတာဟာ လံုးဝမယဥ္ေက်းဘူး။
ဥပမာနဲ႔ေျပာရရင္ စားေသာက္ဆိုင္မွာ စားေသာက္ေနတုန္း ေရေႏြးၾကမ္းကုန္သြားတယ္ဆိုပါစုိ႔။ ဆိုင္ဝန္ထမ္းကို “ေက်းဇူးျပဳၿပီး ေရေႏြးထပ္ထည့္ေပးႏိုင္မလား?” လို႔ သမီးေျပာသင့္တယ္။
ဒါမွမဟုတ္ ဖန္ခြက္ကိုထိုးျပၿပီး လြယ္ကူတဲ့စကားနဲ႔ “ကၽြန္မ...ရႏိုင္မလား?” (May I?)လို႔ ေမးသင့္တယ္။ ဆိုင္ဝန္ထမ္းက ကိုယ္နဲ႔ေဝးေဝးမွာရွိခဲ့ရင္ တျခားလူအေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေအာင္ မေအာ္ေခၚရသလို ခြက္အလြတ္ကို လက္ညွဳိးထိုးျပၿပီး ခိုင္းေစလို႔ မရဘူးသမီး… တကယ္လို႔ ခြက္အလြတ္ကိုထုိးျပၿပီး စကားမေျပာခဲ့ရင္ေတာင္ သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး သမီးၿပံဳးျပရမယ္။
ဘဏ္ ဒါမွမဟုတ္ စာတိုက္ကို သမီးေရာက္ခဲ့ရင္ မွန္ျပတင္းေနာက္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ဝန္ထမ္းေတြကို ေခၚခ်င္ရင္ မွန္ကိုေခါက္ၿပီး သမီးမေခၚသင့္ဘူး။ စကားအေျပာနဲ႔ ေခၚသင့္တယ္။ တကယ္လို႔ မွန္ျပတင္းေခါက္မွ သူတို႔ၾကားႏိုင္မယ္၊ သိႏိုင္မယ္ဆိုရင္လည္း ေခါက္ၿပီး “ေဆာရီး… အေႏွာင့္အယွက္ေပးမိၿပီလား” ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းေတာ့ ပါရလိမ့္မယ္။
အခု သမီးေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ေဖေဖ ဘာကိုဆိုလိုခ်င္သလဲဆိုတာ သမီး သေဘာေပါက္ၿပီလား?
ညစာစားတုန္းက ေဖေဖ့ေရွ႕ကေန သမီးပန္းကန္လွမ္းယူခ်ိန္ ကိုယ္တိုင္ယူၿပီးသည့္တိုင္ “ေဖေဖ… သမီးကို ပန္းကန္တစ္ခ်ပ္ေပးႏိုင္မလား?” လို႔ သမီးေျပာသင့္တယ္။
သမီးဘာယူမလို႔လဲလို႔ ေဖေဖေမးတာကို “ပန္းကန္ယူမလို႔”လို႔ သမီးေျပာသင့္တယ္။ ပန္းကန္ယူၿပီး ေဖေဖမ်က္ႏွာေရွ႕ ေဝွ႔ယမ္းျပရမွာ မဟုတ္ဘူး။
ေနာက္ဆံုး စိတ္ဝင္စားစရာအရာႏွစ္ခု သမီးကို ေဖေဖေျပာျပခ်င္တယ္။
ေဖေဖဂုဏ္ထူးတန္းတက္တုန္းက စားေသာက္ဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေဖေဖကို လာေျပာတယ္။
“တကယ္လို႔ ဆိုင္မွာလာစားတဲ့ ဧည့္သည္ဟာ မ်က္ႏွာထားတင္းမာၿပီး မ်က္ႏွာအမူအရာနဲ႔ပဲ ခိုင္းေစမယ္ဆိုရင္ သူစားမယ့္ဟင္းထဲ ငါတံေတြး ေထြးထည့္ပစ္လိုက္တယ္”
ေနာက္ ေကာင္စစ္ဝန္ရံုးမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က “ျပတင္းေပါက္ေခါက္ၿပီး ေခၚတဲ့လူကို ငါလံုးဝမႀကိဳက္ဘူး။ ငါဟာ တိရစာၦန္ရံုထဲက တိရစာၦန္တစ္ေကာင္မဟုတ္ဘူး။ ျပတင္းေပါက္ေခါက္ၿပီး ေခၚရင္ ငါအလုပ္မ်ားခ်င္ ဟန္ေဆာင္ေနလိုက္ၿပီး သူ႔ကို ေစာင့္ေနေစတယ္။ သူဆက္တိုက္ေခါက္ၿပီးေခၚရင္ ငါသူ႔ကို စရစ္တယ္၊ အျပစ္ရွာလိုက္တာပဲ” လို႔ေျပာတယ္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အမူအက်င့္ေတြဟာ မေကာင္းဘူးလို႔ ျငင္းလုိ႔မရဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုယ္တိုင္ကေရာ ဒီအမူအက်င့္ေတြကို မသိႏိုင္ဘူးလား? သတိမထားႏိုင္ဘူးလား? မယဥ္ေက်း၊ မသိမ္ေမြ႔ရင္ ကိုယ္ပဲ အၿမဲနစ္နာဆံုးရံႈးရတယ္။ ကိုယ္အဂၤါရုပ္ရည္ကို ေဖေဖတို႔ ေျပာင္းလဲလို႔မရႏိုင္ေပမယ့္ အဲဒီရုပ္ရည္ေပၚမွာ အၿပံဳးေတြေတာ့ ေဖေဖတို႔ ဆင္ျမန္းႏိုင္ၾကပါတယ္ သမီး....
ဧဒင္မွာ တင္ခဲ့ဖူးပါတယ္ ဒီပို႕စ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ေမးေလးထဲကေနရလို႕ တင္ခဲ့တာ အခုမွ ဒီမွာ ျပန္တင္တာပါ။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္။ အေတြးအေခၚေတြလည္း ရတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႕ ဒီမွာ ျပန္တင္ေပးလိုက္တယ္ေနာ္
No comments:
Post a Comment