ကၽြန္ေတာ္က အရမ္းစာဖတ္၀ါသနာပါတယ္။ စာအုပ္မ်ိဳးစံုေအာင္ ဖတ္တယ္။ ကိုယ္မေမြးခင္က ထြက္တဲ့စာအုပ္ေတြလည္း ရွာေဖြဖတ္ရႈတယ္။ အခုေနာက္ဆံုးထြက္တဲ့ စာအုပ္ဆိုလည္း ကိုယ္ႀကိဳက္ရင္ ၀ယ္ဖတ္တယ္။ ရန္ကုန္ေရာက္တဲ့အခါ ပန္းဆိုးတန္းမွာရွိတဲ့ စာအုပ္ အေဟာင္းဆိုင္ေတြက စာအုပ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၀ယ္ျဖစ္တယ္။ မႏၱေလးညေစ်းက စာအုပ္ဆိုင္ေတြကို လည္း မၾကာခဏေရာက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရတဲ့ ၀င္ေငြထဲက ရာခိုင္ႏႈန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက စာအုပ္ဖိုးနဲ႕ကုန္ေနတယ္။ အိမ္မွာ စာၾကည့္တိုက္ အလတ္စားေလာက္ရွိတဲ့ စာအုပ္ေတြ စုေဆာင္းမိ တယ္။
ေျပာရရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ေအာင္ျမင္မႈရခဲ့ပါတယ္။ ဒါက ဘာေၾကာင့္ လဲ့လို႕ အႀကိမ္ႀကိမ္စဥ္းစားေတြးေတာ မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀အေျခအေန တိုးတက္လာတာဟာ စာဖတ္တဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးလို႕ ယံုၾကည္မိပါတယ္။ စာဖတ္ရံုသက္သက္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ စာဖတ္ၿပီး လိုက္နာ က်င့္သံုးခဲ့တဲ့အတြက္ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ စာအုပ္ေတြ ဖတ္စေတာ့ ၀တၳဳေတြပါ။ ပထမဆံုး စဖတ္ျဖစ္တဲ့ စာအုပ္ကေတာ့ သူငယ္ခ်င္း အိမ္ကို အလည္သြားရင္း ေတြ႕ရတဲ့ တကၠသိုလ္ဟန္၀င္းေအာင္ေရးတဲ့ ဖြတ္ၾကားဖူးစာ ဆိုတဲ့ ဟာသ လံုးခ်င္းစာအုပ္ပါ။ စာအုပ္က ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေဟာင္းႏြမ္းေနပါၿပီ။ စာဖတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ စြဲသြားေစတဲ့ စာအုပ္ေပါ့။ အခုအခ်ိန္မွာ ဇာတ္လမ္း၊ ဇာတ္ကြက္ေတြ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ စာေရးသူနဲ႕ စာအုပ္အမည္ကေတာ့ အခုအထိ သတိရေနဆဲပါ။
ဒီလိုနဲ႕ စာအုပ္ေတြ အဖတ္မ်ားလာတယ္။ ၀တၳဳစာအုပ္ေတြပါ။ ေနာက္ မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္ေတြ ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ကိစၥတစ္ခုနဲ႕ ေနာင္ခ်ိဳၿမိဳ႕နယ္က ရတနာသိဂႌသတၱဳတြင္းမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆီကို ေရာက္သြားေတာ့ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္း ရဲ႕ အၾကံဥာဏ္ျဖင့္ ႀကီးပြားေရးစာအုပ္ကို သြားေတြ႕တယ္။ စာအုပ္ကို ကိုင္မိၿပီး တစ္ခန္းခ်င္း ဖတ္သြားတယ္။ ကိုယ္ပိုင္စာအုပ္မဟုတ္ေတာ့ စာအုပ္ထဲမွာ ဘာအမွတ္အသားမွ မလုပ္ရဲဘူး။ စာအုပ္တစ္အုပ္လံုးကို တစ္ေခါက္ဖတ္ၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ေခါက္ အစအဆံုးျပန္ဖတ္တယ္။ ဒီလို တက္က်မ္းလို႕ေခၚတဲ့စာအုပ္ကို ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ဖတ္ျဖစ္လို႕ တစ္ခါမွ စိတ္ကူးမယဥ္ဘူးတာေတြကို စိတ္ကူးယဥ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဗလာစာအုပ္ ၃ အုပ္ ၀ယ္လိုက္တယ္။ အဲဒီစာအုပ္ထဲက ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တာေတြကို လိုက္ကူးတယ္။ ဗလာစာအုပ္ ၃ အုပ္နဲ႕ အျပည့္ပဲ။ အခုအထိ အဲဒီဗလာစာအုပ္ကို သိမ္းဆည္းထားပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းဆီက ျပန္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ရတနာေျမပံုကို ရခဲ့တဲ့အတိုင္း အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တယ္။
ေျပာရဦးမယ္။ အဲဒီ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္းရဲ႕ စာအုပ္ကို ဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ တကၠသိုလ္ ၀င္တန္းကို ေျဖထားတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ နံမည္မပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ဓာတ္မက်ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္းေရးထားတဲ့ စာအုပ္ထဲက စာေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀အတြက္ ခြန္အားေတြျဖစ္ေနတာကိုး။ စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ လက္ေတြ႕ လိုက္နာ က်င့္သံုးမယ္လို႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။ တကယ္လည္း လက္ေတြ႕လိုက္နာခဲ့တယ္။
ဆရာႀကီးေရးတဲ့ စာအုပ္ထဲက တစ္ခ်ိဳ႕စာေတြကို အလြတ္က်က္တယ္။ ယေန႕တိုင္ မွတ္မိတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ခ်ေရးေရး ေရးႏိုင္တယ္။ တကၠသိုလ္၀င္တန္းကို ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ မႏၱေလးၿမိဳ႕ကို တစ္ကိုယ္ေတာ္ ေျပာင္းေရႊ႕လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဘာမွ တန္ဖိုးရွိတာပါမလာဘူး။ စက္ဘီးစုတ္ တစ္စီး၊ ထင္းရွဴးေသတၱာတစ္လံုး၊ ဒန္အိုးတစ္လံုး၊ ပန္းကန္တစ္ခ်ပ္၊ ဇြန္းတစ္ေခ်ာင္း၊ အိပ္ယာလိပ္နဲ႕ အ၀တ္အစား သံုးစံု ပဲ ပါလာတယ္။ တန္ဖိုးအရွိဆံုးကေတာ့ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္းစာအုပ္ထဲက အေၾကာင္းအရာေတြကို ကူးထားတဲ့ ဗလာစာအုပ္ ၃ အုပ္ေပါ့။ အခုေတာ့ အဲဒီစာအုပ္ ၃ အုပ္ကို တြဲၿပီး ေပါင္းခ်ဳပ္ထားတယ္။ ဘ၀မွတ္စုဆိုၿပီး အမည္ေပးထားတယ္။
မႏၱေလးေရာက္ေတာ့ စာအုပ္ဆိုင္ေတြ သြားျဖစ္တယ္။ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္းရဲ႕ အၾကံဥာဏ္ျဖင့္ ႀကီးပြားေရးစာအုပ္ကို ေတြ႕ေတာ့ အပိုင္၀ယ္လိုက္တယ္။ အခုဆိုရင္ အဲဒီစာအုပ္ကို ဖတ္တာ အႀကိမ္ေပါင္း မနည္းေတာ့ဘူး။ ကိုယ္ပိုင္ ၀ယ္ထားေတာ့ အဲဒီစာအုပ္မွာ လိုင္းသားတာေတြ၊ အေရာင္ျခယ္တာေတြ စံုေနတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀တိုးတက္မႈကို ေလ့လာလိုက္တဲ့အခါ ဟုန္းကနဲ ထေတာက္တဲ့ ေကာက္ရိုးမီးလို မဟုတ္ဘူး။ ရွားမီးလို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ရဲလာတာ။
ကၽြန္ေတာ္ အခုလိုေရးျပေနတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ Social Network မွာ ေတြ႕ဆံုရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို တိုးတက္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵပါ။ ဆရာႀကီးလုပ္လိုတဲ့ ဆႏၵ လံုး၀မပါပါဘူး။ တက္က်မ္း ေတြအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ တစ္အုပ္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ရွာၿပီးဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ လက္ေတြ႕ က်င့္ၾကံလိုက္နာက်င့္သံုးၾကည့္ပါ။ မေအာင္ျမင္ခင္မွာ ဇြဲေကာင္းပါ။ သည္းခံပါ။ စိတ္ရွည္ပါ။ ေအာင္ျမင္သူေတြကို ေလ့လာပါ။
အေရးအႀကီးဆံုးက ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္းရဲ႕စာအုပ္ထဲမွာ “သင့္အၾကံအစည္ကို တစ္ေလာကလံုးအား ထုတ္ေဖာ္၍ မေျပာခင္ ေရွးဦးစြာလုပ္ျပေလာ့”ဆိုတဲ့ အတိုင္း ကိုယ့္အႀကံအစည္ကို ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာပါနဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီအတိုင္း လိုက္နာက်င့္သံုးတယ္။ ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို စာအုပ္ထဲမွာ အမွတ္စဥ္တပ္ေရးထားတယ္။ မၾကာခဏ ဖတ္တယ္။ ဘယ္ဟာက ျဖစ္ခ်ိန္တန္ၿပီ။ ဘယ္ဟာက အခ်ိန္ယူဖို႕လိုတယ္။ ဘယ္ဟာက ေခတ္ကာလအေျခအေနနဲ႕ မကိုက္ညီလို႕ ပယ္ဖ်က္သင့္တယ္။ ဘယ္အခ်က္ကို ထပ္မံျဖည့္စြက္သင့္တယ္ဆိုၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္တမ္းတင္ထားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီလိုေရးသားထားတာေတြကို ျပန္ၿပီး သံုးသပ္တယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အႀကီးစားအိပ္မက္ေတြေပါ့။ အဲဒါေတြကို အခု ျပန္ၿပီး ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ေတာ့ အႀကီးစားအိပ္မက္ ၂၀ မွာ ၁၅ ခု ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ျပႏိုင္ေအာင္ကို ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစား အားထုတ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္-
“အႀကီးစား အိပ္မက္ေတြ မက္ပါ။ လူတို႕၏ ၀ိညာဥ္ကို အႀကီးစားအိပ္မက္မ်ားကသာ ေရြ႕လ်ားႏိုင္စြမ္း ရွိသည္”ဆိုတဲ့ မားကပ္ေအာ္ရီလီရပ္စ္ ရဲ႕ စကားအတိုင္း သင့္အႀကီးစားအိပ္မက္ေတြက သင့္ဘ၀ကို ေျပာင္းလဲသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။
၁။ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ အႀကီးစားအိပ္မက္ေတြကို စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာ ခ်ေရးထားပါ။
၂။ ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့စိတ္ကို ေမြးပါ။
၃။ အခ်ိန္မဆြဲဘဲ လုပ္စရာရွိတာကို ခ်က္ခ်င္းလုပ္ပါ။
အားလံုးကိုခင္မင္ေလးစားလ်က္
ကိုရင္ေက်ာ္
(၂၁-၆-၂၀၁၂)
No comments:
Post a Comment