ဗုဒၶ ၏ ကမၼနိယာမ ႏွင့္ အႏွစ္သာရ -အပုိင္း - ၂

by Young Buddhist's Association on Tuesday, November 23, 2010 at 1:33pm

                           ဗုဒၶ ၏ ကမၼနိယာမ ႏွင့္ အႏွစ္သာရ -အပုိင္း - ၂

အမွားဝါဒ ပယ္လိုက္ၾက

ကံသက္သက္ယံုေသာအမွား ဝါဒ

ကံတခုတည္းကိုသာ လံုးလံုးယံုကာ မေကာင္းလည္းကံ၊ ေကာင္းလည္းကံ ဟုအတိတ္ကံကိုသာလံုးဝပံုခ်လွ်င္လည္း ဒိ႒ိအယူမွားပင္ ( ပုေဗၺကတေဟတုဒိ႒ိ)

အတိတ္ကံတခုတည္းကိုသာ အားကိုးကာ ပစၥဳပၸန္ ကံ၊ ဥာဏ္၊ ဝီရိယတို ့ကို လ်စ္လ်ဳရႈလိုက္ပါက မိမိကိုယ္ကိုအား ကိုး လိုစိတ္မရွိေတာ့ဘဲ အတိတ္၏ကံအျပစ္မ်ားဟုသာဆိုေနရာ၏။ ကံကိုယံု၍ ဆူးပံုမနင္းသင့္၊ က်ားရဲရာ ၾကမၼာမယိုးသာ ဟူေသာစကားပံုမ်ားရွိခဲ့သည္၊  အယူမွားက (သို ့) ကံအေၾကာင္းကိုနားမလည္လွ်င္ လူေကာင္းကို လူဆိုးလူညံ့ဟု၊ လူဆိုးကို လူေတာ္လူေကာင္းဟု ထင္ေယာင္မွားသြားတတ္သည္။


ဖန္ဆင္းရွင္ယံုေသာ အမွားဝါဒ

သတၱဝါေတြေတြ ့ၾကံဳေနရသည့္ ခံစားမႈအားလံုးသည္ အစိုးရေသာ တန္ခိုးရွင္ ( creater  ) က ဖန္ဆင္းထား၍ သာျဖစ္သည္ဟု ယူဆ ယံုၾကည္လွ်င္ ဒိ႒ိအယူမွားပင္ ( ဣႆနိမၼာန ဝါဒ)။
ဖန္ဆင္းရွင္ တန္ခိုးရွင္သည္ သတၱဝါမ်ား ကို မတူေအာင္အဘယ္ေၾကာင့္ ဖန္ဆင္းရသနည္းဟုမေတြးေတာ့၊ မိမိကိုသူ ့အသက္သတ္ေသာသူ၊ သူ ့ဥစၥာခိုးသူမ်ား ျဖစ္ေအာင္အဘယ္ေၾကာင့္ ဖန္ဆင္းရသနည္းဟုမစဥ္းစားေတာ့။ ခ်မ္းသာသူ ႏွင့္ ဆင္းရဲသူ အဘယ္ေၾကာင့္ကြဲျပား၍ ဖန္ဆင္းရသနည္းဟုမေမးခ်င္ေတာ့၊ တန္ခိုးရွင္၏ဖန္ဆင္းမႈတခုတည္းကိုယံုၾကည္စြဲမွတ္ထားသူသည္ အမႈတခုကို ေကာင္းသည္၊ မေကာင္းသည္ ၊ ျပဳသင့္ သည္ မျပဳသင့္သည္ မစဥ္းစား ဥာဏ္ႏွင့္ ဝီရိယကို မသံုးေတာ့ေခ်။ ဖန္ဆင္းရွင္ အလိုအတိုင္းဟုသာ သတိလက္ လြတ္မေကာင္းမႈ မွန္သမွ် ဆက္လုပ္ေနမည္သာ။


က်ိဳးေၾကာင္း မဲ ့ယံုေသာ အမွားဝါဒ

သတၱဝါမ်ား ေတြ ့ႀကံဳခံစားေနရေသာ ဆင္းရဲမႈ၊ ခ်မ္းသာမႈအားလံုးသည္ အေၾကာင္းအေထာက္ အပံ့ မရွိဘဲ သူ ့အလိုလို ျဖစ္ေပၚလာသည္ဟု ယံုၾကည္ေသာ ဒိ႒ိအယူမွား ( အေဟတု အပၸစၥယ - ဝါဒ)


အယူမွန္မွ ကံေကာင္းရ ၊ ကံ၊ဥာဏ္၊ဝီရိယ ယံုလိုက္ၾက။

ေကာင္းကံလုပ္လွ်င္-  ေကာင္းက်ိဳးေပးမည္။မေကာင္းကံလုပ္လွ်င္ - မေကာင္းက်ိဳးေပးမည္။ကံအေၾကာင္းကို သိလိုလွ်င္ ကမၼနိယာမကို သိရမည္။ကံ၏အက်ိဳးကို ယံု၊ ဥာဏ္ျဖင့္ ခ်င့္ခ်ိန္၊ ေကာင္းကံျဖစ္ေအာင္ ဝီရိယစိုက္၊



ဆိုးကံႀကံဳက သူတစ္ပါး အျပစ္မတင္ရ ၊ အမွန္စင္စစ္ ကိုယ့္အျပစ္

ကံဆိုသည္ အက်ိဳးေပးတတ္သည့္အရာဟုနားလည္ထားပါက ကံဆုိးႀကံဳက သူတစ္ပါးကို အျပစ္ပံုခ် ေနစရာမလို။ဤဘဝ ဆင္းရဲရျခင္း၊ အဆိုးကံႏွင့္သာႀကံဳေနရျခင္း၊ အရႈံးႏွင့္သာရင္ဆိုင္ေနရျခင္း၊ ေရာဂါေဝဒနာဆိုးမ်ားခံစားေနရျခင္းသည္ အမွန္စင္စစ္ လြန္ခဲ့ေသာအခ်ိန္မ်ားက မိမိသာျပဳခဲ့မိေသာ ကံေစတနာအဆိုးမ်ားေၾကာင့္ပင္။ အမွန္စင္စစ္ မိမိအျပစ္မ်ားသာ၊
ေကာင္းမႈလုပ္ေသာ္လည္း ဘာေၾကာင့္ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ရသလဲဟူ၍ ေမးခြန္းမ်ားစြာ ထုတ္တတ္ၾကသည္။
ယခုဘဝတြင္ ေကာင္းမႈမ်ားလုပ္ေနေသာ္လည္း အကုသိုလ္ဆိုးကံဆိုးမ်ားႏွင့္သာၾကံဳေတြ ့ေနရသူသည္ အတိတ္က ဝိပါက္ကံဆိုးမ်ားအလွည့္က်ေနခ်ိန္ေၾကာင့္ဟုေျဖရမည္။

မေကာင္းမႈလုပ္ေသာ္လည္း ဘာေၾကာင့္ ခ်မ္းသာေအာင္ျမင္မႈေတြ ရေနရသလဲဟုေမးေသာ္

ယခုအခ်ိန္ အကုသိုလ္အလုပ္မ်ားျဖင့္အသက္ေမြးမႈျပဳေနေသာ္လည္း အတိတ္ကံေကာင္း၏အက်ိုးကို ရေနခ်ိန္ေၾကာင့္ ယခုခ်မ္းသာေနေသးသည္ဟု ယံုရမည္။ယခုလုပ္ေနေသာ မေကာင္းမႈတို ့၏အက်ိဳးေပးခ်ိန္ ေရာက္လာေသာ္ မေကာင္းမႈကံဆိုးမ်ားႀကံဳရမည္မွာ မလြဲပင္။



ကံေကာင္းခ်င္လွ်င္

ကံေကာင္းခ်င္သည္ဟု ေအာ္ဟစ္ကာ ဆုေတာင္းေနရုံႏွင့္မရ။ ကံေကာင္းေအာင္ ဘယ္သို ့လုပ္ရမည္ကို ဥာဏ္ျဖင့္စဥ္းစားကာ ေကာင္းကံကို ဝီရိယသံုးကာ က်ိဳးစားပါ။  ဥပမာ- ေတာင္ေပၚသို ့တက္ခ်င္လွ်င္ တက္ခ်င္သည္ဟု ဟစ္ေအာ္ငိုေကြ်းေန၍ ေတာင္ေပၚသို ့မေရာက္။ ဥာဏ္ျဖင့္ သက္သာေသာလမ္းကို ေရြးကာ ဝီရိယအားထုတ္ၿပီး ေတာင္ေပၚသို ့တက္ရေပမည္။  ကံ၏အက်ိဳးေပးပံုေလ့လာလွ်င္ ပို၍အျမင္မွန္လာေပမည္။
ကံကိုယံုၾကည္ရမည္။ကံအက်ိဳးေပးကိုယံုၾကည္ရမည္။ ကံက်ိဳး၊ ဥာဏ္က်ိဳးမ်ားကို ကြဲကြဲျပားျပား ခြဲျခားျမင္တတ္သည့္ မွန္ေသာအယူရွိရမည္။



ကံေစတနာ အက်ိဳးေပးပံု ဥပမာ

   >>>>>        

                           ေန + ေရ + ေျမ တို ့ေထာက္ပန္ ့မႈေၾကာင့္  သရက္သီးမ်ားသီးရသည္။

သရက္ပင္တြင္အသီးမသီးခင္ၾကည့္ၾကစို ့၊ အသီးေတြကို အဘယ္အရပ္တြင္သိမ္းဆည္းထားသည္ကို မေျပာႏိုင္၊ ေနေရာင္ျခည္၊စိုထိုင္းမႈ၊ ေရအစရွိသည့္ အေျခအေနမ်ား ေပါင္းဆံုမိၾကေသာအခါ သရက္သီးမ်ား သီးပြင့္လာၾကသည္။ ထိုနည္းအတိုင္းပင္ မိမိျပဳလုပ္သမွ် ကံေစတနာသည္ ေနာင္ကာလတြင္ အက်ိဳးတရားမ်ား ေပးမည္ဟု ယံုၾကည္လက္ခံ ထားရမည္။



ဖန္ဆင္းရွင္သည္ ကံသာလွ်င္

အသက္တိုျခင္း၊ အသက္ရွည္ျခင္း၊
(သူတပါးအသက္သတ္ခဲ့၊ၾကမ္းၾကဳတ္ရက္စက္ ၊ ေသြးစြန္းလက္မ်ားကအသက္တို၍ နဲက အသက္ရွည္ရသည္။)


အနာေရာဂါမ်ားျခင္း၊ နည္းျခင္း၊
(သတၱဝါမ်ားကိုညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ ရက္စက္မႈမ်ားမ်ားခဲ့လွ်င္ အနာေရာဂါမ်ား၍ မမ်ားခဲ့လွ်င္က်မ္းမာ၏။)


အဆင္းေခ်ာလွသူ၊  ရုပ္ဆိုးသူျဖစ္ရျခင္း၊
(အမ်က္ေဒါသ မၾကီးက ေမတၱာစိတ္အားမ်ားခဲ့က ေခ်ာလွရသလို အမ်က္ေဒါသမ်ား စိတ္တိုစိတ္မခ်မ္းသာမႈမ်ားသူ ရုပ္ဆိုးရေပသည္၊)


ခ်မ္းသာျခင္း၊ ဆင္းရဲျခင္း၊
(ရဟန္း၊သူေတာ္ေကာင္း ကိုအစားအစာ၊ အဝတ္အထည္၊ ယာဥ္ရထားေပးလႈခဲ့မႈေၾကာင့္ ခ်မ္းသာရ၊ မေပးလႈခဲ့သူ ဆင္းရဲရ၏)


အမ်ိဳးညံ ့ျခင္း၊ အမ်ိဳးျမတ္ျခင္း၊
(ခက္ထန္မာနၾကီးမားက အမ်ိဳးညံ့ရာေမြးဖြားကာ မာန္မာနမၾကီး ရုိေသသူကိုရုိေသတတ္သူ အမ်ိဳးျမတ္ ဘဝ ေမြးဖြားရ၏)/


ဥာဏ္ထိုင္းျခင္း ၊ ဥာဏ္ေကာင္းျခင္း၊
(ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းမ်ားထံ မသိသည္မ်ား ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္၊ အျပစ္ရွိ၊ အျပစ္မရွိတရားမ်ား၊ ျပဳသင့္ မျပဳသင့္အရာမ်ားကို ေလ့လာခ်ည္းကပ္ ေမးျမန္းစံုစမ္းမႈမျပဳခဲ့က ဥာဏ္ထိုင္းရ၊ျပဳခဲ့က ဥာဏ္ေကာင္းရ၏)


ကံေကာင္းလိုလွ်င္ ကံကိုျပင္ ဖန္ဆင္းရွင္သည္ ကံသာလွ်င္

မိမိဘဝသံသရာတြင္ သုခႏွင့္ ဒုကၡကို စံစား ခံစားဘို ့ရာ မိမိတစ္ဦးတည္းသာလွ်င္ တာဝန္ရွိသည္ကို နားလည္လာပါက
---မေကာင္းမႈမွန္သမွ်ကိုေရွာင္ကာ
---- ေကာင္းမႈမွန္သမွ်ေဆာင္ေစရန္ ၾကိဳးစားရေပမည္၊
မိမိ၏အနာဂတ္ ေကာင္းမြန္ေရးအတြက္ မိမိသည္သာစြမ္းေဆာင္ရွင္။ မိမိတစ္ဦးတည္းသာ ဖန္ဆင္းရွင္ျဖစ္ ေတာ့သည္။ သူတစ္ပါး မည္သူ အျခားသူတစ္ဦးဦးကိုမွ မွီခိုအားထား အားျပဳစရာမလိုေၾကာင္းသိလာရသည္။
ကမၼနိယာမသေဘာတရားကို သိရွိနားလည္လာသူသည္ မိမိဘဝကို မိမိကိုယ္တိုင္ ေရးဆြဲႏုိင္၊ ပံုသြင္းႏိုင္စြမ္းရွိ လာမည္။


ကံအက်ိဳးေပး ကာလ ၃ ပါး

ယခုမ်က္ေမွာက္ဘဝ တြင္ အက်ိဳးေပးေသာက၊ံ
ေနာက္ဒုတိယဘဝ တြင္ အက်ိဳးေပးေသာကံ၊
ေနာက္ တတိယဘဝမွစ၍ သံသရာမွလြတ္ေျမာက္သြားေသာကာလအထိ အက်ိဳးေပးတတ္ေသာ ကံ၊


ကံကို ဥာဏ္ျဖင့္ျပင္

ကိေလသာမွန္သမွ်သည္ ကံကိုျဖစ္ေစသည္။ ဥာဏ္ရွိက ဥာဏ္ကိုသံုးက ကံကိုျပတ္ေစသည္။
ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊ မေနာကံ မ်ားကို ျဖစ္ေစမည့္ကံေစတနာမွန္သမွ်ကို မေနာထဲမွာဥာဏ္ ထဲ ့ထဲ့သံုး၍ ( သမာဒိ႒ိဥာဏ္) ျဖင့္ ကံကိုျဖတ္ျဖတ္သြားရမည္။ေစတနာေကာင္းမွ ကံေကာင္းမည္။ ေစတနာဆိုးက ကံဆိုးေပမည္။ ေစတနာမြဲလွ်င္ ကံမြဲေပမည္။


မည္သို ့ဥာဏ္ျဖင့္ျဖတ္ရမည္နည္း။

ျမင္လွ်င္ျမင္သည္ဟု၊ ၾကားလွ်င္ၾကားသည္၊ နံလွ်င္နံသည္၊ စားလွ်င္စားသည္၊ ထိလွ်င္ထိသည္၊ ေတြးလွ်င္ ေတြးသည္ ဟု မေနာထဲတြင္ဥာဏ္ျဖင့္ သိသိေနျခင္းသည္ ကိေလသာဒုကၡမ်ားကို မွန္ကန္ေသာ အသိရွိလိုက္တိုင္း ပယ္၍ပယ္၍ ေနေနျခင္းမည္၏၊ ထိုသို ့သိတိုင္းသိတိုင္း မွတ္တိုင္းမွတ္တိုင္း မွတ္စရာ၊ သိစရာရုပ္ကတမ်ိဳး၊ မွတ္သိေနသည့္နာမ္က တမ်ိဳးျဖင့္ ဒီရုပ္၊ ဒီနာမ္ ဒီႏွစ္ခုသာရွိပါလားဟု ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္ ရွင္းရွင္းသိလာမည္။ ဥာဏ္ျဖင့္ရႈမွတ္ဖန္မ်ားလာေသာအခါ သမာဓိအားေကာင္းလာသည္ႏွင့္အမွ် ဤရုပ္ ဤစိတ္ မ်က္စိတမွိတ္ခန္ ့မွာ တရိပ္ရိပ္ႏွင့္ျဖစ္ျဖစ္ၿပီး တခဏခ်င္း ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားသည္ကို ဥာဏ္ယွဥ္ကာ ျမင္ေအာင္သိ၊ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ တတ္ လာမည္။ မၿမဲျခင္းကို သိေနေသာဥာဏ္မရရေအာင္ အသိကိုသတိႏွင့္ယူၾကရမည္။ကိုယ္ထဲ စိတ္ထဲတြင္ အခံရခက္မႈမ်ား ပိုပိုသိသိလာေလ ဥာဏ္ျဖင့္ဤသည္ကားဒုကၡမ်ားပါတကား ဟုသိျမင္ တတ္ရမည္။ မွတ္သိသမွ် ရုပ္နာမ္မ်ားသည္ ငါမပိုင္၊ငါ့အလိုအတိုင္းမျဖစ္ၾက၊ သူ ့သေဘာအတိုင္းသူ ျဖစ္ပ်က္ေနၾကပါ ကလား ဟုဥာဏ္ျဖင့္ သိသိလိုက္ျခင္းသည္ ကိေလသာမဝင္ ငါစြဲ ဒိ႒ိစြဲ ျပဳတ္မည့္လမ္းစဥ္ပင္။
အတိုခ်ဳန္းေျပာရလွ်င္ ဝိပႆနာဥာဏ္ျဖစ္ေသာ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ ႏုပႆနာ ဥာဏ္မ်ားျဖင့္ ေနေနျခင္း သည္ ကံကို ဥာဏ္ျဖင့္ျဖတ္ေနျခင္းပင္။


အခ်ိန္ေကာင္းကို ကုသိုလ္ျဖစ္ဘို ့အသံုးခ်

ယခုရရွိေနေသာ အခ်ိန္ေကာင္း၊ ဘဝေကာင္း၊ ကာလေကာင္းတြင္ အေကာင္းဆံုးက်င့္စဥ္မ်ားကိုက်င့္ေနျခင္း၊ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန မျခံရံေသာ ကုသိုလ္ကာယကံ၊ ကုသိုလ္ဝစီကံ၊ ကုသိုလ္မေနာကံမ်ားသဒါၶ တရားရွိေသာအခါ ျပဳလုပ္အားထုတ္ေနျခင္းသည္ ကံမဦးခင္ ဥာဏ္ဦးေနျခင္းပင္၊ ကံေကာင္းခ်င္ေသာေၾကာင့္ ကံကိုျပင္သည္ေတာ့လက္ခံပါၿပီ၊


အဘယ္ေၾကာင့္ ေကာင္းကံကိုပါျဖတ္ရမည္နည္း၊

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားေၾကာင့္ ေနာက္ဘဝ ေကာင္းေသာ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼဘဝရခ်င္ေသးသည္။ ပါရမီျဖည့္ဆဲပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ မေကာင္းေသာ အကုသိုလ္ေစတနာကံမ်ားကို ေရွာင္ကာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈလုပ္တို္င္းလုပ္တို္င္း ဥာဏ္ျဖင့္ယွဥ္ထားရမည္။
ကံျပဳလုပ္ေနသမွ် အိုနာေသ ထပ္ရအံုးမည္။ ၃၁ ဘံုတြင္ ဒုကၡပင္လယ္ေဝရေပအံုးမည္။
အဘိဓမၼာအရေျပာရလွ်င္ မဟာကုသိုလ္စိတ္မ်ား ၊ မဟဂၢဳတ္စိတ္မ်ား စ်ာန္စိတ္မ်ားျဖင့္ေနျခင္းသည္ ေကာင္းေပသည္။ သို ့ေသာ္ ခႏၶာရျခင္းသည္ ဆင္းရဲျခင္းပင္။ ဒုကၡကိုေတာင္းေနျခင္းပင္။


သံသရာမလြတ္သမွ် ဒုကၡ

ဒုကၡခႏၶာကို မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ေတာင္းတခ်င္ရသနည္း၊
ဒုကၡခႏၶာကို သုခထင္ေနသူမ်ား၊ ဒုကၡခႏၶာကိုဒုကၡဟုမသိသူမ်ားအတြက္ ဘဝကိုေတာင့္တေနေနအံုးမည္သာ။ခေလးအသိမွ်သာရွိေသးသူ၊ နားေလးေနေသးသူ၊ပါရမီအခြင့္လမ္း အမိမဖမ္းခ်င္ေသးသူ၊ ကိေလသာကို အေဖာ္လုပ္ကာ သုႆန္ေပါင္းမ်ားစြာသြားခ်င္ေနသူဟုသာယူဆ၍ မသိသူေက်ာ္သြား၊ သိသူေဖာ္စားဟုူေသာ စကားအရ  ဘုရား၏ အဆံုးအမ တရားမ်ားအနားမွာရွိေနပါလ်က္ မျမင္သူ၊ မၾကားသူ၊ မသိသူမ်ားမျဖစ္ေစရန္ ္ၾကိဳးစားသင့္သည္။



အရိယာတို ့သြားေသာလမ္းႏွင့္ျပဳေသာကံ

အရိယာသူေတာ္ေကာင္းမ်ား၊ စူဠေသာတပန္မ်ား၊ ကလ်ာဏပုထုစဥ္မ်ားသည္ မိမိအတြက္ေရာ သူတပါးအတြက္ပါ သံေဝဂဥာဏ္၊ တရားအသိ ဝိပႆနာအသိမ်ား လူအားလံုးတြင္ကိန္းၾကေစရန္ ဘုရားစကား တရားမ်ားကို  ဆက္၍ဆက္၍ ေလ့လာသင္ယူ မွတ္သားကာ က်င့္ရင္းႀကံရင္း အားထုတ္ရင္း၊ ေျပာရင္း ေဟာရင္းေရွ ့ဆက္၍ သာ တေၾကာင္းတည္းေသာ မဂၢင္လမ္းသို ့ေလ်ာက္ၾကေစရန္ တိုက္တြန္းေနမည္သာ။


ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္၊ ကိုယ့္ကံကိုယ္ေရး၊ သံသရာ့ေဘးမွ လြတ္ေအာင္ေျပး

သူေတာ္ေကာင္းမ်ားျဖစ္က ေကာင္းေသာမဂၢင္လမ္းကိုသာအခ်င္းခ်င္းကူညီအားေပးတိုက္တြန္းၾကရမည္သာ ။
သင္သည္ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ခဲ့ေသာ္ သူေတာ္မေကာင္းမ်ားေတြ ့က တတ္ႏိုင္သမွ်လမ္းညႊန္ျပေပးကာ တရားစကား လက္မခံ မိမိအားရန္ ျပဳေျပာဆိုမႈလုပ္လာလွ်င္ ဆိတ္ဆိတ္ေန၍ သည္းၿငီးခံ၍ အခြင့္သာက ဆက္ေဟာၾကရင္း ေနေနရမည္၊ ကိုယ့္ပိုင္ဥစၥာသည္ မိမိျပဳေသာကံသည္သာ။ ထိုကံသည္သာ သံသရာသို ့လိုက္မည္ဆိုသည့္အတြက္ေၾကာင့္ မိမိကံကို မိမိျပင္၊ အသိဥာဏ္ျဖင့္ယွဥ္။ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္၊ ကိုယ့္ကံကိုယ္ေရး၊ သံသရာေဘးမွ ေျပးထြက္မရေသးခင္ တရားကို ဥာဏ္ႏွင့္သာဆင္ျခင္ ေနၾကေပေတာ့၊


ကံကိုဥာဏ္ျဖင့္ျဖတ္ေနသူမ်ား - အရိယာပုဂၢိဳလ္ ၄ ဦး

ေသာတပန္၊ သကဒါဂမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏၱာဟူေသာ အရိယာပုဂၢိဳလ္ ၄ ဦးတို ့သည္ ဤဘဝတြင္ ဤဒုကၡခႏၶာႀကီးကို အသံုးခ်ကာ ကံေစတနာကို အကုသိုလ္ဘက္မေရာက္ေအာင္၊ ကိေလသာမ်ားဝင္ခြင့္မရေလ ေအာင္ ဥာဏ္ျဖင့္အသိကို ဥာဏ္ယွဥ္ထားကာ ကံျဖတ္ေနသူမ်ားပင္ျဖစ္သည္။

ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊မေနာကံမ်ားကို မေနာဥာဏ္ျဖင့္ အၿပီးပယ္သတ္ျဖတ္ထားသူျဖစသည္။ကိေလသာမ်ားဝင္ခြင့္မရေတာ့ေခ်။ ကိေလသာအားလံုး၊ သံေယာဇဥ္အားလံုး၊ အာသေဝါ အားလံုး ကုန္ဆံုးေအာင္ ပယ္သတ္ ထားႏိုင္သူျဖစ္သည္။
အနာဂမ္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ထို ့အတူပင္ မေနာတြင္ဥာဏ္စိုက္ကာထား၍ ေဒါသကို အၿပီးတိုင္ပယ္သတ္ထားသူ ျဖစ္သည္။
သကဒါဂမ္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ကာမရာဂစိတ္မ်ားနဲသထက္နဲေစရန္ သမာဒိ႒ိဥာဏ္ကို မေနာတြင္ဆင္ျခင္ကာ ကိေလသာ ေၾကာင့္ျဖစ္မည့္အကုသိုလ္ကံမ်ားကို ပယ္သတ္ေနသူျဖစ္သည္။
ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္သည္ သမာဒိ႒ိဥာဏ္ကို မေနာဥာဏ္အျဖစ္ဆင္ျခင္ကာ ကိေလသာအကုသိုလ္ေၾကာင့္ အပယ္ေရာက္ရမည့္ ကာယကံ၊ဝစီကံ၊မေနာကံမ်ားကို ေရွာင္ၾကဥ္ေနသူျဖစ္သည္။


သိ-ပယ္-ဆိုက္-ပြား၊ သိပြားပယ္ဆိုက္

သမာဒိ႒ိဥာဏ္ကို ကာယဥာဏ္၊ ဝစီဥာဏ္၊ မေနာဥာဏ္ထဲတြင္ အသိျဖင့္အၿမဲထည့္ထား ပြားမ်ားက်င့္သံုးပါက သမုဒယဆိုေသာ ဒုကၡခႏၶာျဖစ္ေၾကာင္းကို ပယ္ရာမည္၏၊  ဤသည္ကို ဝိဇၹာဥာဏ္၊ ပညာဥာဏ္ ရသည္ဟုဆိုသည္။  ထိုဥာဏ္ေၾကာင့္ကိေလသာမွလြတ္ေျမာက္ေၾကာင္းသိျခင္းကို ပညာဝိမုတၱိ၊ သမာဓိျဖင့္ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း ကို စိတၱဝိမုတၱိ၊ ဟုဆိုသည္။

- ဗုဒၶ ၏ ကမၼနိယာမ ႏွင့္ အႏွစ္သာရ - ၿပီး၏။



.....................................

ref : http://www.nandathitsa.com

· · Share