မွတ္တမ္း
Posted by k2tmaung
ငယ္ငယ္ကတည္းက ကိုယ့္ဘဝကို အျမဲမွတ္တမ္းတင္ခဲ့တယ္...
အဲဒီမွတ္တမ္းေလးကို ဒိုင္ယာရီလို႕ အမ်ားကေခၚၾကတယ္...
ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ "ဘဝျဖစ္စဥ္မွတ္တမ္း"ေပါ့...
အဆိုးေတြလည္းရွိတယ္ အေကာင္းေတြလည္းရွိတယ္... ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြလည္းရွိတယ္. ဝမ္းနည္းမႈေတြလည္းရွိခဲ့တယ္...
တစ္ႏွစ္ကို မွတ္တမ္းတစ္အုပ္စီရွိခဲ့ဖူးပါတယ္...
ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ဘဝကို ကိုယ္စ,ေက်ာင္းရကတည္းက ကိုယ့္မွတ္တမ္းေတြ ေပ်ာက္ဆုံးေနခဲ့တယ္...
ဗလာဗလာျဖစ္ေနတဲ့ ဆင္တူစာမ်က္ႏွာေတြက သူတို႕အတြက္ မတူတဲ့ မွတ္တမ္းေတြေရးဖို႕ ကိုယ့္ကိုစိန္ေခၚေနၾကတယ္...
မ်က္ႏွာလိုက္စြာ ကိုယ္ကလည္း စာမ်က္ႏွာတစ္ခ်ိဳ႕အတြက္သာ အေၾကာင္းအရာေတြကို မွတ္မိေတာ့တယ္...
မေရးတာထက္စာရင္ မွတ္မိသေလာက္ေလး ခ်ေရးၾကည့္တာက မွတ္တမ္းေရးခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ရာဇဝင္ကို မ႐ိုင္းေစဘူး ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕...
-------------------------------------------------
မိဘနဲ႕ အတူရွိစဥ္အခါက ဘဝနဲ႕ဆႏၵ အထာ,မက်ခဲ့ရင္ အေမက စကားေလးတစ္ခြန္း အျမဲေျပာပါတယ္... "ဒါ သားသမီးေတြရဲ႕ဘဝမဟုတ္ဘူး...မိဘေတြရဲ႕ဘဝ"တဲ့...
မိဘနဲ႕ ကြာေဝးစဥ္ ဘဝတိုက္ပြဲ ကိုယ္တစ္ေပြတည္း ႏႊဲရေတာ့ အေမက စကားေလးတစ္ခြန္း အျမဲေျပာျပန္ပါတယ္... "ဘဝက ခုမွစ,တာ... အားတင္းထား"တဲ့...
-------------------------------------------------
28 Feb 2008
ဘဝသစ္တစ္ခုကို စ,ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ရင္ထဲမွာ ဘာေတြမွန္းမသိ ျပည့္က်ပ္ေနခဲ့တယ္...
လက္ရာေျမာက္တဲ့ အေမရဲ႕ ၾကက္သားအာလူးအစပ္ဟင္းက ပါးစပ္းထဲမွာေပါ့ရႊတ္ရႊတ္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္...
မ်က္ရည္မက်ေအာင္ထိန္းထားေပမယ့္ အေဖနဲ႕အေမကို ကန္ေတာ့ျပီးလို႕ ေခါင္းျပန္အေမာ့မွာ အေမငိုေနခဲ့တယ္...
အေဖက သူ႕မ်က္ရည္ေတြကို မ်က္ေတာင္ေတြ ပုတ္ခတ္ရင္းသိမ္းဖို႕ၾကိဳးစားေနခဲ့တယ္...
သူတို႕အတြက္ ေနာက္ထပ္သမီးတစ္ေယာက္ ပထမဆုံးအၾကိမ္ ႏွစ္ရွည္လမ်ားခြဲရဦးမယ္ေလ...
ျပီးခဲ့တဲ့အပတ္ကပဲ သမီးအငယ္က ခုလိုထိုင္ကန္ေတာ့သြားခဲ့တာ... ခုတစ္ခါ သမီးၾကီးအလွည့္...
သူတို႕ေတြ သမီးငယ္အတြက္ လြမ္းေဆြးငိုေႂကြးတတ္တာ ဒီေန႕နဲ႕ဆို တစ္ပတ္တိတိရွိျပီ... ေနာက္ထပ္ ဘယ္ႏွစ္ပတ္မ်ား...
ကိုယ္ငိုမိတယ္...အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္ ေျပးဝင္ျပီး စားလက္စ ထမင္းကို အရသာမဲ့စြာ တစ္ပန္းကန္လုံးကုန္ေအာင္ စားပစ္ခဲ့တယ္...
ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ထပ္စားရမယ္မွန္း မသိတဲ့ အေမ့လက္ရာေလ...
ကိုယ့္တက္ႂကြမႈေတြကို ေျခလွမ္းတန္႕ေစခဲ့တာက မေန႕ညေနမွ အေဖဝယ္ေပးတဲ့ ကိုယ့္အတြက္ အသစ္စက္စက္ Handsetေလး...
ဘာမွကို မလာေတာ့တဲ့ ကိုယ့္Handsetအသစ္ေလးေၾကာင့္ ရင္ထဲ ေရခဲေတာင္ျပိဳက်သလို... ယိုင္နဲ႕မႈက ေအးစက္စက္နဲ႕...
ဒါ "ငါ ရင္ဆိုင္ရမယ့္ ငါ့ကံၾကမၼာရဲ႕ အစ,လား..." ဆို႕နစ္မႈက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ မ်က္ရည္တစ္စက္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားတယ္...
အေဖက ကားေမာင္းေနရင္းနဲ႕ သမီးရဲ႕မ်က္ရည္တစ္စက္အတြက္ စကားတစ္ခြန္းဆိုခဲ့တယ္ "သမီးက ေဖေဖ့သမီးပါ... အားလုံးအဆင္ေျပမွာ"တဲ့...
ဒီလိုနဲ႕ပဲ စိတ္ခိုင္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ကိုယ္ အံကိုတင္းတင္းက်ိတ္လို႕ ေနာက္ထပ္ အဆင္မေျပမႈမ်ားစြာနဲ႕ သူတို႕ေရွ႕က ထြက္ခြာခဲ့တယ္...
ကိုယ့္မ်က္ရည္အတြက္ သူတို႕မ်က္ရည္ေတြ သိမ္းေပးခဲ့ၾကတယ္...
08 March 2008
ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို လမ္းေဘးမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ရင္း ဟမ္ဘာဂါတစ္လုံးစားလို႕ Pepsi တစ္ခြက္ကိုင္ကာ အိမ္နဲ႕ဖုန္းေျပာတဲ့သူမ်ိဳး ေတြ႕ဖူးၾကပါသလား...
ရွက္တတ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ကိုယ္ ျမင္ျမင္သမွ်ကို အံက်ိတ္ၾကည့္ရင္း အေမ အျမဲေျပာဖူးခဲ့တဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို သတိရမိတယ္ "နင္ ဒီလို ၾကီးက်ယ္ပုံမ်ိဳးနဲ႕ေတာ့ ဒုကၡေရာက္လိမ့္မယ္" တဲ့...
အေမက အၾကားအျမင္ရ ပုဂၢိဳလ္တစ္ပါးအလား...
15 March 2008
အေမက လူၾကဳံနဲ႕စာေရးေပးခဲ့တယ္ "ငါ့သမီး ႏွစ္ေယာက္လုံး ဘယ္သူ႕အကူအညီမွ မယူဘဲ အဆင္ေျပသြားၾကတာ အရမ္းဝမ္းသာတယ္"တဲ့
18 May 2008
အေမ operation လုပ္ျပီးျပီဆိုတာကို ေနာက္ဆုံးမွ သိခြင့္ရတာက အေဖအေမေတြရဲ႕အခ်စ္ဆုံး သမီးႏွစ္ေယာက္...
စိတ္မပူရဘူးဆိုေပမယ့္ လိုအပ္ခ်ိန္မွာ မရွိေပးႏိုင္ခဲ့လို႕ ဝမ္းနည္းမဆုံးရွိခဲ့တယ္...
26 May 2008
ေျခလွမ္းေတြ ေျမမထိဘဲ အိမ္ျပန္ခဲ့တယ္ ထင္ပါတယ္...
သူတို႕ႏိုင္ငံသားမဟုတ္ခဲ့တာ ငါ့အျပစ္လား... ငါ့အမွားလား...
29 May 2008
အေမ့ငိုသံက မ်က္ရည္ေတြကို တိတ္ေစခဲ့တယ္...
အေဖအားေပးသံက သတိၱေတြကို ျဖစ္ေစခဲ့တယ္...
08 Jun 2008
အေမ့ဆုေတာင္းေတြ ျပည့္ခဲ့တယ္..
တစ္ပတ္တိတိမွာ ေသခ်ာတဲ့အေျဖတစ္ခုရခဲ့တယ္...
ငါ ဒီကေန ေနာက္ျပန္လွည့္ဖို႕ မလိုအပ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ...
17 Jun 2008
ဘဝမွ ပထမဆုံးအၾကိမ္ သူစိမ္းမိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႕ နပမ္းမသတ္ရုံတမယ္ ပါးစပ္တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့တယ္...
အေဖနဲ႕အေမ့ကိုသာ မတ,မိလိုက္ရင္ လူသတ္မႈ က်ဴးလြန္မိမယ္ထင္ပါတယ္...
ခုေတာ့ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လို႕မွ ကိုယ့္အရိပ္ကလြဲလို႕ ဘယ္သူမွ မရွိခဲ့...
ေမွာင္နဲ႕မဲမဲဆို ကိုယ့္အရိပ္ေတာင္ ကိုယ့္ေဘးနား အားမေပးတတ္တဲ့ အေဖာ္အျဖစ္ ရွိမေနခဲ့ပါဘူး...
Aug 2008
ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႕ အံမဝင္ႏိုင္ေသးတဲ့ ကိုယ္ ေန႕တိုင္း မ်က္ရည္က်,တယ္ဆိုရင္ ပိုတယ္ဆိုမလား...
မိဘရင္ခြင္ဆီ ျပန္ေျပးခ်င္တဲ့စိတ္ကို မိသားစုျပန္ဆုံႏိုင္ဖို႕ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္ေနရတယ္...
အေမနဲ႕အေဖသာ သိရင္ "ရင္ဖြင့္ၾကိဳဆိုေနမလား" "အားတင္းထားပါ သမီးရယ္"လို႕ေျပာမလား...
တကယ္ နားနဲ႕ၾကားျပီး ရင္ဘတ္တစ္ခုနဲ႕ခံစားလိုက္ရတာက "ငါ့သမီးေတြကို လြမ္းလိုက္တာ"တဲ့...
Oct 2008
ျပန္လာမယ္လို႕ အသိေပးလိုက္တဲ့ေန႕က အေမေမးခဲ့တယ္ "ဘာစားခ်င္လဲ"တဲ့
20 Dec 2008
နံေစာ္ေနတဲ့ ကိုယ့္စိတ္အညစ္အေၾကးေတြနဲ႕ပဲ မိဘေတြဆီ ပ်ံသန္းလာခဲ့တယ္...
ဘယ္တုန္းကမွ မျမင္ခဲ့ဘူးတဲ့ အဝါထိန္ထိန္ေတာက္ Sport Shirt နဲ႕အေဖက အျပဳံးကို မ်က္ႏွာေပၚက မခ်ႏိုင္ဘဲ ရွိခဲ့တယ္...
အေမက လွမ္းေလွ်ာက္လာတဲ့ သမီးႏွစ္ေယာက္ကို မ်က္ရည္ေတြနဲ႕သိုင္းဖက္ရင္း စကားတစ္ခြန္းနဲ႕ ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္ "ေမေမ့သမီးေတြ..." တဲ့...
31 Dec 2008
2008ကို ႏႈတ္ဆက္ဖို႕ အေဖကေမးတယ္ "ဘယ္သြားခ်င္လဲ"တဲ့... အေမကေမးတယ္ "ဘာစားခ်င္လဲ"တဲ့...
03 Jan 2009
ေနာက္ႏွစ္ ငါ့ကိုေမြးဖြားေပးခဲ့တဲ့ ဒီေန႕မွာ ငါဒီလို မိဘေတြကို ကိုယ္တိုင္လာကန္ေတာ့ႏိုင္ပါ့မလား...လို႕ ေတြးမိေတာ့...မ်က္ရည္က သနားလို႕တဲ့ မ်က္ဝန္းမွာ လာခိုေခ်ာ့ခဲ့တယ္...
04 Jan 2009
အေဖ့ရင္ခြင္မွာ ခိုနားလိုက္တဲ့ တစ္ခဏမွာ ဆုံးရွုံးေနတဲ့ "ခြန္အား"ေတြ ရလိုက္သလို...အေဖ့ရဲ႕အနမ္းတစ္ခ်က္ဟာ "သတိၱ"ေတြကို ျဖစ္ေစခဲ့တယ္...
အေမ့ရင္ခြင္မွာ ခိုနားလိုက္တဲ့ တစ္ခဏမွာ ေပ်ာက္ဆုံးေနတဲ့ "ႏူးညံ့မႈ"ေတြ ျပန္ရလိုက္သလို...အေမ့ရဲ႕အနမ္းတစ္ခ်က္ဟာ "သည္းခံမႈ"ေတြ ေမြးဖြားေပးခဲ့တယ္...
ဒီလိုနဲ႕ မိဘေတြကို ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ေက်ာခိုင္းခဲ့ရျပန္ပါတယ္...
10 May 2009
မေန႕က အေဖနဲ႕အေမ Online တက္လာတုန္း မေျပာျဖစ္ခဲ့တာေလး ဒီေန႕ေျပာျပခ်င္ပါတယ္...
"သမီး အခု အားလုံးနဲ႕ အဆင္ေျပေအာင္ေနတတ္ေနပါျပီ... မေဝးေတာ့တဲ့ တစ္ေန႕မွာ မိသားစုေတြ ျပန္ဆုံၾကမယ္"လို႕...
Created By: k2tmaung (10 May 2009 4:00am)
ထပ္ဆင့္တင္ျပအပ္ပါသည္။
ရဲလတ္
Posted by k2tmaung
ငယ္ငယ္ကတည္းက ကိုယ့္ဘဝကို အျမဲမွတ္တမ္းတင္ခဲ့တယ္...
အဲဒီမွတ္တမ္းေလးကို ဒိုင္ယာရီလို႕ အမ်ားကေခၚၾကတယ္...
ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ "ဘဝျဖစ္စဥ္မွတ္တမ္း"ေပါ့...
အဆိုးေတြလည္းရွိတယ္ အေကာင္းေတြလည္းရွိတယ္... ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြလည္းရွိတယ္. ဝမ္းနည္းမႈေတြလည္းရွိခဲ့တယ္...
တစ္ႏွစ္ကို မွတ္တမ္းတစ္အုပ္စီရွိခဲ့ဖူးပါတယ္...
ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ဘဝကို ကိုယ္စ,ေက်ာင္းရကတည္းက ကိုယ့္မွတ္တမ္းေတြ ေပ်ာက္ဆုံးေနခဲ့တယ္...
ဗလာဗလာျဖစ္ေနတဲ့ ဆင္တူစာမ်က္ႏွာေတြက သူတို႕အတြက္ မတူတဲ့ မွတ္တမ္းေတြေရးဖို႕ ကိုယ့္ကိုစိန္ေခၚေနၾကတယ္...
မ်က္ႏွာလိုက္စြာ ကိုယ္ကလည္း စာမ်က္ႏွာတစ္ခ်ိဳ႕အတြက္သာ အေၾကာင္းအရာေတြကို မွတ္မိေတာ့တယ္...
မေရးတာထက္စာရင္ မွတ္မိသေလာက္ေလး ခ်ေရးၾကည့္တာက မွတ္တမ္းေရးခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ရာဇဝင္ကို မ႐ိုင္းေစဘူး ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕...
-------------------------------------------------
မိဘနဲ႕ အတူရွိစဥ္အခါက ဘဝနဲ႕ဆႏၵ အထာ,မက်ခဲ့ရင္ အေမက စကားေလးတစ္ခြန္း အျမဲေျပာပါတယ္... "ဒါ သားသမီးေတြရဲ႕ဘဝမဟုတ္ဘူး...မိဘေတြရဲ႕ဘဝ"တဲ့...
မိဘနဲ႕ ကြာေဝးစဥ္ ဘဝတိုက္ပြဲ ကိုယ္တစ္ေပြတည္း ႏႊဲရေတာ့ အေမက စကားေလးတစ္ခြန္း အျမဲေျပာျပန္ပါတယ္... "ဘဝက ခုမွစ,တာ... အားတင္းထား"တဲ့...
-------------------------------------------------
28 Feb 2008
ဘဝသစ္တစ္ခုကို စ,ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ရင္ထဲမွာ ဘာေတြမွန္းမသိ ျပည့္က်ပ္ေနခဲ့တယ္...
လက္ရာေျမာက္တဲ့ အေမရဲ႕ ၾကက္သားအာလူးအစပ္ဟင္းက ပါးစပ္းထဲမွာေပါ့ရႊတ္ရႊတ္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္...
မ်က္ရည္မက်ေအာင္ထိန္းထားေပမယ့္ အေဖနဲ႕အေမကို ကန္ေတာ့ျပီးလို႕ ေခါင္းျပန္အေမာ့မွာ အေမငိုေနခဲ့တယ္...
အေဖက သူ႕မ်က္ရည္ေတြကို မ်က္ေတာင္ေတြ ပုတ္ခတ္ရင္းသိမ္းဖို႕ၾကိဳးစားေနခဲ့တယ္...
သူတို႕အတြက္ ေနာက္ထပ္သမီးတစ္ေယာက္ ပထမဆုံးအၾကိမ္ ႏွစ္ရွည္လမ်ားခြဲရဦးမယ္ေလ...
ျပီးခဲ့တဲ့အပတ္ကပဲ သမီးအငယ္က ခုလိုထိုင္ကန္ေတာ့သြားခဲ့တာ... ခုတစ္ခါ သမီးၾကီးအလွည့္...
သူတို႕ေတြ သမီးငယ္အတြက္ လြမ္းေဆြးငိုေႂကြးတတ္တာ ဒီေန႕နဲ႕ဆို တစ္ပတ္တိတိရွိျပီ... ေနာက္ထပ္ ဘယ္ႏွစ္ပတ္မ်ား...
ကိုယ္ငိုမိတယ္...အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္ ေျပးဝင္ျပီး စားလက္စ ထမင္းကို အရသာမဲ့စြာ တစ္ပန္းကန္လုံးကုန္ေအာင္ စားပစ္ခဲ့တယ္...
ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ထပ္စားရမယ္မွန္း မသိတဲ့ အေမ့လက္ရာေလ...
ကိုယ့္တက္ႂကြမႈေတြကို ေျခလွမ္းတန္႕ေစခဲ့တာက မေန႕ညေနမွ အေဖဝယ္ေပးတဲ့ ကိုယ့္အတြက္ အသစ္စက္စက္ Handsetေလး...
ဘာမွကို မလာေတာ့တဲ့ ကိုယ့္Handsetအသစ္ေလးေၾကာင့္ ရင္ထဲ ေရခဲေတာင္ျပိဳက်သလို... ယိုင္နဲ႕မႈက ေအးစက္စက္နဲ႕...
ဒါ "ငါ ရင္ဆိုင္ရမယ့္ ငါ့ကံၾကမၼာရဲ႕ အစ,လား..." ဆို႕နစ္မႈက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ မ်က္ရည္တစ္စက္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားတယ္...
အေဖက ကားေမာင္းေနရင္းနဲ႕ သမီးရဲ႕မ်က္ရည္တစ္စက္အတြက္ စကားတစ္ခြန္းဆိုခဲ့တယ္ "သမီးက ေဖေဖ့သမီးပါ... အားလုံးအဆင္ေျပမွာ"တဲ့...
ဒီလိုနဲ႕ပဲ စိတ္ခိုင္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ကိုယ္ အံကိုတင္းတင္းက်ိတ္လို႕ ေနာက္ထပ္ အဆင္မေျပမႈမ်ားစြာနဲ႕ သူတို႕ေရွ႕က ထြက္ခြာခဲ့တယ္...
ကိုယ့္မ်က္ရည္အတြက္ သူတို႕မ်က္ရည္ေတြ သိမ္းေပးခဲ့ၾကတယ္...
08 March 2008
ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို လမ္းေဘးမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ရင္း ဟမ္ဘာဂါတစ္လုံးစားလို႕ Pepsi တစ္ခြက္ကိုင္ကာ အိမ္နဲ႕ဖုန္းေျပာတဲ့သူမ်ိဳး ေတြ႕ဖူးၾကပါသလား...
ရွက္တတ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ကိုယ္ ျမင္ျမင္သမွ်ကို အံက်ိတ္ၾကည့္ရင္း အေမ အျမဲေျပာဖူးခဲ့တဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို သတိရမိတယ္ "နင္ ဒီလို ၾကီးက်ယ္ပုံမ်ိဳးနဲ႕ေတာ့ ဒုကၡေရာက္လိမ့္မယ္" တဲ့...
အေမက အၾကားအျမင္ရ ပုဂၢိဳလ္တစ္ပါးအလား...
15 March 2008
အေမက လူၾကဳံနဲ႕စာေရးေပးခဲ့တယ္ "ငါ့သမီး ႏွစ္ေယာက္လုံး ဘယ္သူ႕အကူအညီမွ မယူဘဲ အဆင္ေျပသြားၾကတာ အရမ္းဝမ္းသာတယ္"တဲ့
18 May 2008
အေမ operation လုပ္ျပီးျပီဆိုတာကို ေနာက္ဆုံးမွ သိခြင့္ရတာက အေဖအေမေတြရဲ႕အခ်စ္ဆုံး သမီးႏွစ္ေယာက္...
စိတ္မပူရဘူးဆိုေပမယ့္ လိုအပ္ခ်ိန္မွာ မရွိေပးႏိုင္ခဲ့လို႕ ဝမ္းနည္းမဆုံးရွိခဲ့တယ္...
26 May 2008
ေျခလွမ္းေတြ ေျမမထိဘဲ အိမ္ျပန္ခဲ့တယ္ ထင္ပါတယ္...
သူတို႕ႏိုင္ငံသားမဟုတ္ခဲ့တာ ငါ့အျပစ္လား... ငါ့အမွားလား...
29 May 2008
အေမ့ငိုသံက မ်က္ရည္ေတြကို တိတ္ေစခဲ့တယ္...
အေဖအားေပးသံက သတိၱေတြကို ျဖစ္ေစခဲ့တယ္...
08 Jun 2008
အေမ့ဆုေတာင္းေတြ ျပည့္ခဲ့တယ္..
တစ္ပတ္တိတိမွာ ေသခ်ာတဲ့အေျဖတစ္ခုရခဲ့တယ္...
ငါ ဒီကေန ေနာက္ျပန္လွည့္ဖို႕ မလိုအပ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ...
17 Jun 2008
ဘဝမွ ပထမဆုံးအၾကိမ္ သူစိမ္းမိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႕ နပမ္းမသတ္ရုံတမယ္ ပါးစပ္တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့တယ္...
အေဖနဲ႕အေမ့ကိုသာ မတ,မိလိုက္ရင္ လူသတ္မႈ က်ဴးလြန္မိမယ္ထင္ပါတယ္...
ခုေတာ့ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လို႕မွ ကိုယ့္အရိပ္ကလြဲလို႕ ဘယ္သူမွ မရွိခဲ့...
ေမွာင္နဲ႕မဲမဲဆို ကိုယ့္အရိပ္ေတာင္ ကိုယ့္ေဘးနား အားမေပးတတ္တဲ့ အေဖာ္အျဖစ္ ရွိမေနခဲ့ပါဘူး...
Aug 2008
ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႕ အံမဝင္ႏိုင္ေသးတဲ့ ကိုယ္ ေန႕တိုင္း မ်က္ရည္က်,တယ္ဆိုရင္ ပိုတယ္ဆိုမလား...
မိဘရင္ခြင္ဆီ ျပန္ေျပးခ်င္တဲ့စိတ္ကို မိသားစုျပန္ဆုံႏိုင္ဖို႕ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္ေနရတယ္...
အေမနဲ႕အေဖသာ သိရင္ "ရင္ဖြင့္ၾကိဳဆိုေနမလား" "အားတင္းထားပါ သမီးရယ္"လို႕ေျပာမလား...
တကယ္ နားနဲ႕ၾကားျပီး ရင္ဘတ္တစ္ခုနဲ႕ခံစားလိုက္ရတာက "ငါ့သမီးေတြကို လြမ္းလိုက္တာ"တဲ့...
Oct 2008
ျပန္လာမယ္လို႕ အသိေပးလိုက္တဲ့ေန႕က အေမေမးခဲ့တယ္ "ဘာစားခ်င္လဲ"တဲ့
20 Dec 2008
နံေစာ္ေနတဲ့ ကိုယ့္စိတ္အညစ္အေၾကးေတြနဲ႕ပဲ မိဘေတြဆီ ပ်ံသန္းလာခဲ့တယ္...
ဘယ္တုန္းကမွ မျမင္ခဲ့ဘူးတဲ့ အဝါထိန္ထိန္ေတာက္ Sport Shirt နဲ႕အေဖက အျပဳံးကို မ်က္ႏွာေပၚက မခ်ႏိုင္ဘဲ ရွိခဲ့တယ္...
အေမက လွမ္းေလွ်ာက္လာတဲ့ သမီးႏွစ္ေယာက္ကို မ်က္ရည္ေတြနဲ႕သိုင္းဖက္ရင္း စကားတစ္ခြန္းနဲ႕ ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္ "ေမေမ့သမီးေတြ..." တဲ့...
31 Dec 2008
2008ကို ႏႈတ္ဆက္ဖို႕ အေဖကေမးတယ္ "ဘယ္သြားခ်င္လဲ"တဲ့... အေမကေမးတယ္ "ဘာစားခ်င္လဲ"တဲ့...
03 Jan 2009
ေနာက္ႏွစ္ ငါ့ကိုေမြးဖြားေပးခဲ့တဲ့ ဒီေန႕မွာ ငါဒီလို မိဘေတြကို ကိုယ္တိုင္လာကန္ေတာ့ႏိုင္ပါ့မလား...လို႕ ေတြးမိေတာ့...မ်က္ရည္က သနားလို႕တဲ့ မ်က္ဝန္းမွာ လာခိုေခ်ာ့ခဲ့တယ္...
04 Jan 2009
အေဖ့ရင္ခြင္မွာ ခိုနားလိုက္တဲ့ တစ္ခဏမွာ ဆုံးရွုံးေနတဲ့ "ခြန္အား"ေတြ ရလိုက္သလို...အေဖ့ရဲ႕အနမ္းတစ္ခ်က္ဟာ "သတိၱ"ေတြကို ျဖစ္ေစခဲ့တယ္...
အေမ့ရင္ခြင္မွာ ခိုနားလိုက္တဲ့ တစ္ခဏမွာ ေပ်ာက္ဆုံးေနတဲ့ "ႏူးညံ့မႈ"ေတြ ျပန္ရလိုက္သလို...အေမ့ရဲ႕အနမ္းတစ္ခ်က္ဟာ "သည္းခံမႈ"ေတြ ေမြးဖြားေပးခဲ့တယ္...
ဒီလိုနဲ႕ မိဘေတြကို ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ေက်ာခိုင္းခဲ့ရျပန္ပါတယ္...
10 May 2009
မေန႕က အေဖနဲ႕အေမ Online တက္လာတုန္း မေျပာျဖစ္ခဲ့တာေလး ဒီေန႕ေျပာျပခ်င္ပါတယ္...
"သမီး အခု အားလုံးနဲ႕ အဆင္ေျပေအာင္ေနတတ္ေနပါျပီ... မေဝးေတာ့တဲ့ တစ္ေန႕မွာ မိသားစုေတြ ျပန္ဆုံၾကမယ္"လို႕...
Created By: k2tmaung (10 May 2009 4:00am)
ထပ္ဆင့္တင္ျပအပ္ပါသည္။
ရဲလတ္
No comments:
Post a Comment