တခါတုန္းက ပုဂံေနျပည္ေတာ္ အနီးအပါးက ရြာကေလးတစ္ရြာမွာ “ေမာင္ေပါက္”လို႔အမည္ရတ့ဲ
အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ ရိွခ့ဲဖူးတယ္။ ေမာင္ေပါက္ဟာ ဖတဆိုးေလးျဖစ္တာမို႔
ငယ္စဥ္ကတည္းကပဲ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွာ ေနခ့ဲရတယ္။ ဉာဏ္အနည္းငယ္ထုံထိုင္းေပမယ့
ရိုးသားသိမ္ေမြ႕တဲ့ ေမာင္ေပါက္ကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးက ဦးစားေပးေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မ
ေမာင္ေပါက္ဟာ ဘုန္းေတာၾ္ကီးသင္ေပးတ့ဲ ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘဲြ႕၊ ငါးရာ့ငါးဆယ္နိပါတ္ေတာ္ေတြက
ဖတ္ရႈရျပီး ဘုရားအေလာင္းေတာ္ကို အင္မတန္ၾကည္ညိဳအားက်သလို ကိုယ္တိုင္လဲ
ဘုရားဆုပန္ထားသတ့ဲ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ေမာင္ေပါက္ဟာ အသက္(၂၀)ျပည့္တ့ဲအခါ
ရဟန္းဘ၀ကိုခံယူျပီး အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ေနျပီျဖစ္
ပါရမီဆယ္ပါးကိုလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ ျဖည့္ဆည္း သြားမယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ထားသတ့ဲ။
ရဟန္းဘ၀ေရာက္သြားတ့ဲ ေမာင္ေပါက္ကို အဲဒီေခတ္တုန္းကေတာ့ “ခင္ႀကီးေပါက္” လို႔ ေခၚၾကတယ္။
“ခင္ၾကီး” ဆိုတာ ရဟန္းေတြကိုေခၚတ့ဲ ေရွးေခတ္သုံး ေပါရာဏ ေ၀ါဟာရတစ္ခုေပါ့။
ခင္ႀကီးေပါက္ရဲ႕လိမၼာ သိတတ္မႈဟာ သူတို႔ရြာမွာေတာ့ အထင္ကရကိုျဖစ္လို႔တ့ဲ ၊ မ်ားေသာအားျဖင့္
ခင္ၾကီးေပါက္တို႔ ရြာသားေတြဟာအေပ်ာ္အပါးလိုက္စားျခင္း (ဣတၳိဓုတၳ) ၊
အရက္ေသစာေသာက္စားျခင္း (သုရာဓုတၳ) ၊ ေလာင္းကစားက်ဴးျခင္း (အကၡဓုတၳ) လို႔ေခၚတ့ဲ
ဓုတ္သုံးပါးကို အလြန္အက်ဴးလိုက္စားၾကတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မိဘေတြက သားမိုက္ေတြကို အားမရတဲ့အခါ “ခင္ႀကီးေပါက္တို႔န႔ဲ ကြာပါ့ကြာ” လို႔တစ္မ်ိဳး ၊
မယားေတြက လင္ဆိုးေတြကို စိတ္တိုင္းမက်တဲ့အခါ“ခင္ႀကီးေပါက္န႔ဲေတာ့ မိုးန႔ဲေျမ” လို႔တစ္ဖုံ
နိႈင္းယွဥ္က့ဲရဲ႕ တတ္ၾကတယ္။
အဲဒီအခါမိ်ဳးမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ ခြၽတ္ယြင္းခ်က္ကို အျပစ္လို႔မျမင္တတ္ၾကတ့ဲ အႏၶပုထုဇဥ္ေတြဟာ
ခင္ႀကီးေပါက္ကိုပဲ မလိုတမာ ရန္ရွာတတ္ၾကတယ္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ အရက္သမားတစ္စုဟာ ခင္ႀကီးေပါက္ေၾကာင့္သူတို႔က
က့ဲရဲ႕ရံွဳခ်တာကို ခံရတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ခင္ႀကီးေပါက္ကိုလည္း သူတို႔နဲ႔တစ္ဂိုဏ္းသားတည္း
ဓုတ္သုံးပါးထဲပါလာေအာင္ ခင္ၾကီးေပါက္ ဖ်က္ဆီးေရး အစီအစဥ္ကို ဆဲြၾကသတ့ဲ။
အစပိုင္းမွာေတာ့ အရက္သမားေတြဟာ ရြာထဲက ကေလး ေတြကို မုန္႔ဖိုးေပးျပီး သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို
တေဘာင္လုပ္ျပီး သီဆိုေစသတဲ့။ ေနာက္ေတာ့ ခင္ႀကီးေပါက္ မၾကား ၾကားေအာင္
ခင္ႀကီးေပါက္ရဲ ့ေက်ာင္းအနီးအနားမွာ အရက္သမား ႏွစ္ေယာက္ကို မၾကာမၾကာ ေအာ္ဆိုခိုင္းတယ္။
သူတို႔ဆိုတာကေတာ့ -“ရင့္မွာတက်ိပ္၊ နုမွာငါးရာ
ေနာင္လာရွစ္ေသာင္း ဘုရားေပါင္းတ့ဲဘုရားေပါင္း ေနာက္ တို႔ ႏွစ္ေယာက္
တို႔ ႏွစ္ေယာက္ေနာက္ ခင္ႀကီးေပါက္ ေဟ့”ဆိုတ့ဲ သံခ်ပ္လကၤာေလးပါပဲ။
တစ္ေန႔ေတာ့ ခင္ႀကီးေပါက္ဟာ နားနားေနေန ေနရင္း အရက္သမားနွစ္ေယာက္ရဲ႕ တေဘာင္
သီခ်င္းကို အေသအခ်ာၾကားလိုက္မိသတ့ဲ။ ၾကားမိတယ္ဆိုရင္ပဲ တေဘာင္စကားရဲ႕
အနက္အဓိပၸါယ္ကို သူနားလည္သလို ေဖၚၾကည့္တယ္။
“အင္း … ႏုမွာငါးရာ ရင့္မွာတက်ိပ္ဆိုတာ ပါရမီႏုေသးတ့ဲဘုရားေလာင္းက ငါးရာ၊
ပါရမီရင့္မာျပီးသား ဘုရားေလာင္းကတက်ိပ္ ေနာင္လာရွစ္ေသာင္း ဘုရားေပါင္းတ့ဲ
ဆိုတာက အဲဒီ ဘုရားေလာင္း ငါးရာ န႔ဲ တက်ိပ္ေနာက္မွာ ဘုရားေပါင္းရွစ္ေသာင္း
ပြင့္ေတာ္မူဦးမယ္ ဘုရားေပါင္းေနာက္ တို႔ ႏွစ္ေယာက္ဆိုတာကေတာ့ အဲဒီဘုရားေပါင္း
ရွစ္ေသာင္းငါးရာတက်ိပ္ ပြင့္ေတာ္မူျပီးတ့ဲအခါမွာ အဲဒီအရက္သမား ႏွစ္ေယာက္က ဘုရားအျဖစ္
ပြင့္ေတာ္မူမယ္လို႔ ဆိုလိုတာပဲ။ တို႔ႏွစ္ေယာက္ေနာက္ ခင္ၾကီးေပါက္ေဟ့
ဆိုတာကေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဘုရားအျဖစ္ ပြင့္ျပီးမွ ငါ့အလွည့္က်မွာပါလား”…
ဟာ…ဒီလိုဆိုရင္ ငါဘုရားျဖစ္ဖို႔ဟာ အေ၀းႀကီးရိွပါေသးလား ငါ့ရဲ႕ေနာင္ေတာ္ ဘုရားေလာင္းေတြေတာင္မွ
မူးတုန္းရူးတုန္း ရိွေသးတယ္ ငါလည္း ပြင့္ခ်ိန္ မတန္ေသးတ့ဲအတူတူ သူတို႔လို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး
ေနဦးမွပါပဲ” လို႔ လည္း စိတ္ကူးမိသတဲ့။
ဒီလိုနဲ႔ တေဘာင္စိတ္ကူးန႔ဲ အူျမဴးေနတ့ဲ ခင္ႀကီးေပါက္ဟာ မၾကာခင္မွာပဲ ရဟန္းဘ၀က
လူထြက္ျပီး သူရာတင္းကုပ္မွာ အရက္သမားတစ္အုပ္နဲ႔ ဓုတ္သုံးဓုတ္အသင္း၀င္သြားပါ
ဒီဓမၼပုံျပင္ကေလးဟာ စမိေပမယ့္ စဲြျမဲမႈမရိွတာေၾကာင့္ မေအာင္မျမင္ျဖစ္သြားရတ့ဲ သာမာန္ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕
ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ အျဖစ္အပ်က္ေလးကို သရုပ္ေဖၚထားတာပါ။ သႏိၷ႒ာန္တစ္စ ေဖၚျပလိုက္တာပါ။
ပုထုဇဥ္ဘ၀ရဲ႕ အိမ္မက္ေကာင္းေတြဟာ ဒီလိုအဓိ႒ာန္ပါရမီ မခိုင္ျမဲမႈေၾကာင့္ပဲ တစ္၀က္တစ္ပ်က္နဲ႔
ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ ၾကရပါတယ္။
သူေတာ္ေကာင္း လမ္းမႀကီးေပၚမွာရိွတ့ဲ ဒါနမႈ ၊ သီလမႈေတြဟာ အဓိ႒ာန္ေပါက္မွပဲ ပါရမီေျမာက္ၾကပါတယ္။ သတၱ၀ါတစ္ဦးအေနန႔ဲ သံသရာခရီး ပုထုဇဥ္
လမ္းမၾကီးေပၚမွာ အဓိ႒ာန္မေပါက္လို႔ ပါရမီမေျမာက္ဘဲ၊စြန္႔ပစ္ခ့ဲရတ့ဲ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြဆိုတာ
အနႏၲအသေခ်ၤပါ။ ႏွေျမာစရာႀကီးပါ။ စိစစ္ၾကည့္ရင္ အဓိ႒ာန္ပါရမီ ဆိုတာ ပါရမီအားလုံးရဲ႕
အျမဳေတ ရတနာတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။
အဓိ႒ာန္ပါရမီခိုင္ျမဲဖို႔ဆိ
ယုံံၾကည္ခ်က္ ၊ ျပင္းျပတဲ့ ဆႏၵ ၊ ထက္သန္တဲ့လုံ႔လ ၊ စဲြျမဲတဲ့သတိ ၊ တည္ၾကည္တ့ဲသမာဓိ န႔ဲ႕ ေတာက္ပတဲ့ ပညာေတြရိွဖို႔ လိုပါတယ္။ အဲဒီအရင္းအျမစ္ေတြမရိွဘဲန႔ဲ
တကယ္ေတာ့ ပုံျပင္ထဲက “ခင္ႀကီးေပါက္”ဆိုတာဟာ စာေရးသူအပါအ၀င္ သာမာန္ပုထုဇဥ္ေတြကို
ကိုယ္စားျပဳေနတ့ဲ ဇာတ္ရုပ္တစ္ရုပ္ပါ။ပုထုဇဥ္ဆိုတာ သဲေသာင္ျပင္ေပၚမွာ သဲအိမ္တည္ေဆာက္တမ္း ကစား ေပ်ာ္ျမဴးတတ္ၾကတ့ဲ ကေလးေတြလိုပါပဲ။ သံသရာတစ္ဖက္ကမ္းကို
ကူးဖို႔ရည္ရြယ္ခ်က္မရိွပဲ ဒီဘက္ကမ္းလို႔ ဆိုတဲ့ “ေလာကီဘ၀”သဲေသာင္ျပင္ေပၚမွာ
“အဓိ႒ာန္ပါရမီသဲအိမ္” ေတြ တည္ေဆာက္ျပီးေပ်ာ္ျမဴးေန ၾကတယ္။
တည္ေဆာက္လိုက္ ၊ ပ်က္စီးသြားလိုက္ ၊ ျပန္တည္ေဆာက္လိုက္နဲ႔ ေပ်ာ္ေနလိုက္ၾကတာ
ဘယ္ေသာအခါမွ ပြင့္ေတာ္မမူမယ့္ ဘုရားေလာင္းဘ၀နဲ႔ေပါ့။
-【ဆရာေတာ္ေတာ္၀င္ႏြယ္】
No comments:
Post a Comment