တစ္ခါတုန္းက ရြာတစ္ရြာမွာ ကိုဖိုးတုတ္ မေအးဆိုတဲ႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္
ရွိသတဲ႔............သူတို့လင္
မယားႏွစ္ေယာက္မွာ မေအးကို လူတိုင္းနီးပါးသိၾက
ေပမယ့္ ကုိဖိုးတုတ္ကိုေတာ့ လူေတြကသိပ္မသိၾကဘူးတဲ႔.........
..........ကိုဖိုးတုတ္
ကိုေတြ႕ရင္လူေတြက မေအးေယာက်္ား လို့ပဲေျပာၾကတယ္....................
လမ္းမွာ ေတြ႔လို့ ႏႈတ္ဆက္ရင္လည္း " ဟာ....မေအးေယာက်္ား ေနေကာင္းလား၊
ဘယ္သြားမလို့လဲ"ေပါ့...........
.စကားစပ္မိလို႔ ေျပာၾကရင္လည္း မေအးေယာက်ာ္းက
ဘယ္လို ....ဘာျဖစ္တယ္နဲ႔ အဲလိုေပါ့ေနာ္......အလွဴမဂၤလာ
ေဆာင္ေတြဘာေတြဖိတ္ရင္လည္း
မေအး ႏွင့္ ခင္ပြန္းဆိုျပီးေတာ့ပဲ ဖိတ္တတ္သတဲံ့......ေနရာတကာ မေအးကိုပဲ
လူေတြကစကားထဲထည့္ေျပာၾကသတဲ့......................
တစ္ေန့မွာေတာ့.........သူတို့
လင္မယားဟာ ရြာဦးေက်ာင္း ေဆာက္ျပီးလွဴၾကတယ္....
အလွဴရွင္ေက်ာင္းဒကာ ဒကာမရဲ႕နာမည္ေတြကိုမွတ္တမ္းတင္
ေရးထိုးထားတာေပါ့......
" ေက်ာင္းဒကာ ကိုဖိုးတုတ္+မေအး" လို့ ေရးထားေပမယ့္ ရြာသူရြာသားေတြက
စကားစပ္မိလို႔ ေျပာၾကတဲံ့အခါ " ေက်ာင္းအမၾကီး မေအး" ဆိုတာပဲထည့္ေျပာၾကျပီး
ကိုဖိုးတုတ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ထည့္မေျပာၾကဖူးတဲ့..........ဒါ
နဲ႔ ေရကန္ၾကီးတူးျပီးလွဴၾက
ျပန္ပါတယ္.......
အလွဴရွင္နာမည္ေရးတဲ့အခါ ကိုဖိုးတုတ္က သူ႔နာမည္ကို စာလံုးၾကီးၾကီး
ေရးခိုင္းျပီး သူ႕မိန္းမနာမည္ကုိေတာ့ ခပ္ေသးေသးပဲ ေရးခိုင္းသတဲ့..............
ဒါေပမယ့္လည္း လူေတြက " မေအးတို႔ ေရကန္ၾကီးကျဖင့္ ဘယ္လုိ ဘာညာ" ဆိုျပီး
ေတာ့ပဲ ေျပာေလ့ရွိသတဲ့..........ဒါလည္း ကိုဖိုးတုတ္ကေတာ့လက္မေလ်ာ့ေသးပါ
ဘူး.......
ေနာက္တစ္မ်ိဳးၾကံျပန္တယ္.......
.သူစဥ္းစားတာက "အင္း.....လူေတြကေရွ႕ကနာမည္ကို
ေက်ာ္ျပီး ေနာက္ကနာမည္ကိုပဲ ေျပာေျပာေနၾကတယ္၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ ငါ့နာမည္ကိုေနာက္
ကေရးမယ္ကြ" လို့ဆိုျပီး....ရြာလမ္းမၾကီးကိုလွဴျပန္တယ္.......နာမည္ထိုးေတာ့
.........
" လမ္းအလွဴရွင္ မေအး+ ကိုဖိုးတုတ္" ဆိုျပီးေရးခိုင္းသတဲ့.........ဒါေပမယ့္လည္း
ရြာသူရြာသားေတြကေတာ့ "မေအး လွဴထားတဲ့လမ္းၾကီးေပါ့" လို့ပဲေျပာၾကျပန္သတဲ့....
ဒီအခါမွာေတာ့ ကုိဖိုးတုတ္စိတ္ထဲ မၾကည္ေတာ့ဘူး......"ငါဒီေလာက္လွ်ဳတာေတာင္မွ
မေအး မွ မေအး ျဖစ္ေနတာ....ဒီေလာက္ေတာင္ျဖစ္လွ
တဲ့လူေတြ ေတြ႕ၾကေသး
တာေပါ့" လို႔ဆိုျပီး ဇရပ္ၾကီးတစ္ေဆာင္ေဆာက္ျပီး......
" ကိုဖိုးတုတ္ + မအး + ကိုဖိုးတုတ္လွဴဒါန္းသည္"
ဆိုျပီး ေရးထိုးလိုက္ပါသတဲ့.......အဲဒီ
အခါမွာလည္း " မေအး ရယ္လို့ပဲ လူေတြကေျပာ
ၾကျပန္သတဲ့..........။ အဲဒီမွာတင္ ကိုဖိုးတုတ္တစ္ေယာက္ ေဒါသအိုးေပါက္ကြဲျပီး
သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ ပုဆိုးကြင္းသိုင္းျပီး ရြာထဲမွာပတ္ရမး္ေတာ့တာေပါ့..........
အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး သူ႔ကိုေတြ႕တိုင္း လူေတြက " လူမိုက္ၾကီးဖိုးတုတ္" လို႔ေခၚၾကပါေတာ့တယ္..
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ကိုဖိုးတုတ္ခမ်ာ မေအးေယာက်ာ္း နာမည္ေပ်ာက္ျပီး "လူမိုက္ၾကီးဖိုးတုတ္"
ရယ္လို႔ နာမည္ေက်ာ္ၾကား သြားပါေတာ့တယ္.................။
ဒီပံုၿပင္ေလးကိုဖတ္ၿပီး...ေကာင္းတာေတြလုပ္တယ္ဆိုတာ နာမည္ ရဖို႔တခုတည္းအတြက္မဟုပ္ဘဲ ကိုရဲ႕အလုပ္ေတြအေပၚ ေစတနာအရင္းခံၿပီး လုပ္ဖို႔ဘဲလိုတယ္ဆိုတာသိလိုက္ရတယ္...သူငယ္ခ်င္းတို႔လည္းဒီပံုၿပင္ေလးကိုကိုယ္စီအေတြးေလးေတြနဲ႔သင္ခန္းစာယူႏွိင္ေအာင္မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္.....
ရဲသီဟ....
ရွိသတဲ႔............သူတို့လင္
မယားႏွစ္ေယာက္မွာ မေအးကို လူတိုင္းနီးပါးသိၾက
ေပမယ့္ ကုိဖိုးတုတ္ကိုေတာ့ လူေတြကသိပ္မသိၾကဘူးတဲ႔.........
..........ကိုဖိုးတုတ္
ကိုေတြ႕ရင္လူေတြက မေအးေယာက်္ား လို့ပဲေျပာၾကတယ္....................
လမ္းမွာ ေတြ႔လို့ ႏႈတ္ဆက္ရင္လည္း " ဟာ....မေအးေယာက်္ား ေနေကာင္းလား၊
ဘယ္သြားမလို့လဲ"ေပါ့...........
.စကားစပ္မိလို႔ ေျပာၾကရင္လည္း မေအးေယာက်ာ္းက
ဘယ္လို ....ဘာျဖစ္တယ္နဲ႔ အဲလိုေပါ့ေနာ္......အလွဴမဂၤလာ
ေဆာင္ေတြဘာေတြဖိတ္ရင္လည္း
မေအး ႏွင့္ ခင္ပြန္းဆိုျပီးေတာ့ပဲ ဖိတ္တတ္သတဲံ့......ေနရာတကာ မေအးကိုပဲ
လူေတြကစကားထဲထည့္ေျပာၾကသတဲ့......................
တစ္ေန့မွာေတာ့.........သူတို့
လင္မယားဟာ ရြာဦးေက်ာင္း ေဆာက္ျပီးလွဴၾကတယ္....
အလွဴရွင္ေက်ာင္းဒကာ ဒကာမရဲ႕နာမည္ေတြကိုမွတ္တမ္းတင္
ေရးထိုးထားတာေပါ့......
" ေက်ာင္းဒကာ ကိုဖိုးတုတ္+မေအး" လို့ ေရးထားေပမယ့္ ရြာသူရြာသားေတြက
စကားစပ္မိလို႔ ေျပာၾကတဲံ့အခါ " ေက်ာင္းအမၾကီး မေအး" ဆိုတာပဲထည့္ေျပာၾကျပီး
ကိုဖိုးတုတ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ထည့္မေျပာၾကဖူးတဲ့..........ဒါ
နဲ႔ ေရကန္ၾကီးတူးျပီးလွဴၾက
ျပန္ပါတယ္.......
အလွဴရွင္နာမည္ေရးတဲ့အခါ ကိုဖိုးတုတ္က သူ႔နာမည္ကို စာလံုးၾကီးၾကီး
ေရးခိုင္းျပီး သူ႕မိန္းမနာမည္ကုိေတာ့ ခပ္ေသးေသးပဲ ေရးခိုင္းသတဲ့..............
ဒါေပမယ့္လည္း လူေတြက " မေအးတို႔ ေရကန္ၾကီးကျဖင့္ ဘယ္လုိ ဘာညာ" ဆိုျပီး
ေတာ့ပဲ ေျပာေလ့ရွိသတဲ့..........ဒါလည္း ကိုဖိုးတုတ္ကေတာ့လက္မေလ်ာ့ေသးပါ
ဘူး.......
ေနာက္တစ္မ်ိဳးၾကံျပန္တယ္.......
.သူစဥ္းစားတာက "အင္း.....လူေတြကေရွ႕ကနာမည္ကို
ေက်ာ္ျပီး ေနာက္ကနာမည္ကိုပဲ ေျပာေျပာေနၾကတယ္၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ ငါ့နာမည္ကိုေနာက္
ကေရးမယ္ကြ" လို့ဆိုျပီး....ရြာလမ္းမၾကီးကိုလွဴျပန္တယ္.......နာမည္ထိုးေတာ့
.........
" လမ္းအလွဴရွင္ မေအး+ ကိုဖိုးတုတ္" ဆိုျပီးေရးခိုင္းသတဲ့.........ဒါေပမယ့္လည္း
ရြာသူရြာသားေတြကေတာ့ "မေအး လွဴထားတဲ့လမ္းၾကီးေပါ့" လို့ပဲေျပာၾကျပန္သတဲ့....
ဒီအခါမွာေတာ့ ကုိဖိုးတုတ္စိတ္ထဲ မၾကည္ေတာ့ဘူး......"ငါဒီေလာက္လွ်ဳတာေတာင္မွ
မေအး မွ မေအး ျဖစ္ေနတာ....ဒီေလာက္ေတာင္ျဖစ္လွ
တဲ့လူေတြ ေတြ႕ၾကေသး
တာေပါ့" လို႔ဆိုျပီး ဇရပ္ၾကီးတစ္ေဆာင္ေဆာက္ျပီး......
" ကိုဖိုးတုတ္ + မအး + ကိုဖိုးတုတ္လွဴဒါန္းသည္"
ဆိုျပီး ေရးထိုးလိုက္ပါသတဲ့.......အဲဒီ
အခါမွာလည္း " မေအး ရယ္လို့ပဲ လူေတြကေျပာ
ၾကျပန္သတဲ့..........။ အဲဒီမွာတင္ ကိုဖိုးတုတ္တစ္ေယာက္ ေဒါသအိုးေပါက္ကြဲျပီး
သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ ပုဆိုးကြင္းသိုင္းျပီး ရြာထဲမွာပတ္ရမး္ေတာ့တာေပါ့..........
အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး သူ႔ကိုေတြ႕တိုင္း လူေတြက " လူမိုက္ၾကီးဖိုးတုတ္" လို႔ေခၚၾကပါေတာ့တယ္..
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ကိုဖိုးတုတ္ခမ်ာ မေအးေယာက်ာ္း နာမည္ေပ်ာက္ျပီး "လူမိုက္ၾကီးဖိုးတုတ္"
ရယ္လို႔ နာမည္ေက်ာ္ၾကား သြားပါေတာ့တယ္.................။
ဒီပံုၿပင္ေလးကိုဖတ္ၿပီး...ေကာင္းတာေတြလုပ္တယ္ဆိုတာ နာမည္ ရဖို႔တခုတည္းအတြက္မဟုပ္ဘဲ ကိုရဲ႕အလုပ္ေတြအေပၚ ေစတနာအရင္းခံၿပီး လုပ္ဖို႔ဘဲလိုတယ္ဆိုတာသိလိုက္ရတယ္...သူငယ္ခ်င္းတို႔လည္းဒီပံုၿပင္ေလးကိုကိုယ္စီအေတြးေလးေတြနဲ႔သင္ခန္းစာယူႏွိင္ေအာင္မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္.....
ရဲသီဟ....
No comments:
Post a Comment