စၾကာဝဠာအနႏၵ၌ရွိၾကကုန္ေသာ လူ၊နတ္၊ျဗမၼာ၊သတၱဝါအားလံုးတိုသည္ ကိုယ္စိတ္နွစ္ျဖွာခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ေကာင္းက်ဳိးလိုရာစႏၵ ျပည္ဝၾကပါေစ...







ေတာက္ခ်င္တဲ့ မီးခဲ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ခေလးဘဝ)


ေတာက္ခ်င္တဲ့ မီးခဲ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ခေလးဘဝ)
by Haythi Moe on Tuesday, January 10, 2012 at 6:40pm •
က်မရဲ႕ ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚက မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြကို ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႕ ”ေတာက္ခ်င္တဲ့မီးခဲ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ခေလးဘဝ)” ဟူေသာ ေဆာင္းပါးကို ေဆြးေျမ့ေနၿပီျဖစ္တဲ့ စာအုပ္ပံုအေဟာင္းထဲမွ ဤအိုးေဝဂ်ာနယ္ကို ဆြဲထုတ္ယူလာခါ ကြန္ျပဴတာျဖင့္ စာစီစာရိုက္ၿပီး ယခု ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚတြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား မွတ္ရႈ႕ေလ့လာႏိုင္ရန္အတြက္ လက္ေဆာင္မွ်ေဝလိုက္ရပါသည္။
ေဟသီမိုး
ေတာက္ခ်င္တဲ့ မီးခဲ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ခေလးဘဝ)
ေရးသူ စည္သူေက်ာ္ထင္
အိုးေဝဂ်ာနယ္ အမွတ္ (၈၀) စာမ်က္ႏွာ ၁၇၊ ၁၈
၁၃၃၃ ခုႏွစ္ နတ္ေတာ္လဆန္း ၁၄ ရက္
၁ ရက္ ၁၂ လ ၁၉၇၁
ျမန္မာ့ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေကာလိပ္ ေက်ာင္းသားျဖစ္ၿပီးစက သတၱိေသြးျပ၍ ဖခင္ျဖစ္သူ ဦးဖာ၏ အုပ္ဂူရွိရာ၊ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ သုသာန္သို႕ ညအခ်ိန္မေတာ္ သြားေရာက္ကာ၊ ဖခင္၏ အုပ္ဂူေပၚတြင္ ဖခင္သက္ေစ့ ဖုေရာင္းတိုင္မ်ားကို စိတ္ေအးလက္ေအး ထြန္းညိွျပီးမွ ၿမိဳ႕တြင္းသို႕ ျပန္လာခဲ့ပံု၊ သူရဲတေစၦ အေၾကာင္းကို လူအမ်ား ဒဏၱာရီ သဖြယ္ ေျပာေနၾကေသာ္လည္း တကယ္စင္စစ္ သရဲတေစၦ ဟူ၍ၼရွိေၾကာင္း လက္ေတြ႕ျပသပံုတို႕ကို ဤဂ်ာနယ္တြင္ ေဖာ္ျပၿပီးခဲ့ေလၿပီ။
ယခုေဆာင္းပါး၌ ”ပြဲမဝင္ခင္ အျပင္ကက်င္းပ” ဟူဘိသကဲ့သို႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေက်ာင္းသားဘဝႏွင့္ သခင္ဘဝတို႕တြင္ ျမန္မာလြပ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲအတြက္ မည္သို႕ တာစူ ခဲ့သည္တို႕ကို စာဖတ္သူမ်ား အကဲခတ္ႏိုင္ရန္ တင္ျပပါအံ့။
တံုးတိုက္က်ားကိုက္
”ေတာက္ခ်င္တဲ့မီး စဖိုနဲ႕ရဲရဲ” ဟူေသာ ျမန္မာစကားပံုသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအတြက္ သက္သက္ တီထြင္ဖန္တီး ထားေလေရာ သလားဟုပင္ ထင္ရေလာက္ေအာင္ သူ၏ ႀကိဳးပမ္းမႈ - စြန္႕စားမႈ မ်ားကို ေတြ႕ခဲ့ရေပသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ငယ္စဥ္ကတည္းကပင္ တစံုတခုကို ျပဳလုပ္ရန္ စြဲလန္းမိလွ်င္ ထိုကိစၥကို မျဖစ္မေန အနာခံ၍ တံုးတိုက္တိုက္ က်ားကိုက္ကိုက္ ျဖစ္ေျမာက္ ေအာင္ျမင္သည္အထိ ျပဳလုပ္တတ္ေသာ ဇြဲသတၱိမ်ိဳး ရွိေလသည္။
ထိုဇြဲသတၱိပင္လွ်င္ ကိုေအာင္ဆန္းအား ျမန္မာလြပ္လပ္ေရး ပိသုကာ အာဇာနည္ သူရဲေကာင္း ဘဝသို႕တိုင္ ေရာက္ေအာင္ ပို႕ေဆာင္ေပးခဲ့သည္ဟုဆိုေသာ္ ရေကာင္းအံ့ဟု ထင္ပါသည္။
ကိုေအာင္ဆန္း၏ အခ်ိဳ႕ေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ အနစ္နာခံ စြန္႕စားျခင္းျဖင့္ ရင္းႏွီးရယူခဲ့သည္ ျဖစ္ရကာ ကိုေအာင္ဆန္း၏ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ား မဆိုထားဘိ၊ သူ၏ ေမြးခ်င္းမ်ားပင္လွ်င္ သိခြင့္မႀကံဳခဲ့ေခ်၊ ကိုေအာင္ဆန္းသည္ ထိုအခ်ိန္က ခေလးသူငယ္လူမမယ္ အရြယ္မွ လြန္ေျမာက္ၿပီျဖစ္ရကား၊ ကိုယ္စီကိုယ္ငွ တာဝန္အသီးသီး ေဆာင္ရြက္ေနၾကေသာ သူ၏ေမြးခ်င္းမိဘမ်ားသည္လည္း သူျပဳလုပ္ေသာ ကိစၥမ်ားဟူသမွ်ကို မသိႏိုင္သည္မွာ အဆန္းမဟုတ္ပါ ဓမၼတာပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ကိုေအာင္ဆန္း ကလည္း သူ၏ စြန္႕စားမႈ ကိစၥအဝဝကို သူ၏ ေဆြးမ်ိဳးညာတကာ မ်ားအား မည္သည့္အခါမွ် ေျပာေလ့ေျပာထ မရွိခဲ့ပါ။ သူျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ေနစဥ္တြင္ ႀကံဳေတာင့္ႀကံဳခဲ တေစ့တေစာင္းမွ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႕ျမင္ၾကည့္ရႈခြင့္ ရ၍သာလွ်င္ သူ၏ ျဖစ္ပံုပ်က္ပံု အလံုးစံုကို အမွန္အတိုင္း သိခြင့္ ႀကံဳခဲ့ရ ရေပသည္။
ပြဲႀကီး - ပြဲေကာင္း
ဤစာေရးသူကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ျမင္မွတ္မိလိုက္ေသာ အျဖစ္အပ်က္တခုသည္ကား အလြန္ထူးျခားသည့္ ကိုေအာင္ဆန္း၏ အံ့မခန္းဇြဲသတၱိ ျပလိုက္ေသာ ပြဲႀကီးပြဲေကာင္းတခုဟု ဆိုရေပမည္။ အခ်ိန္ကား ၁၉၃၂ ခုႏွစ္ ကိုေအာင္ဆန္း ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား ဖရက္ရွာဘဝ ျဖစ္ပါသည္။ ေအာက္တိုဘာလ ေက်ာင္းပိတ္ရက္အတြင္း နတ္ေမာက္တြင္ ေရာက္ရွိေနေသာ ကိုေအာင္ဆန္းသည္ သူဝတ္ဆင္ထားေသာ ခ်ည္လံုခ်ီကို ခါးေတာင္းေျမွာက္ေအာင္ က်ိဳက္ၿပီးေနာက္ သူ႕အိမ္ဝိုင္းအတြင္းမွ အေရွ႕ဖက္ နယ္နိမိတ္ျဖစ္ေသာ ဝင္းထရံတြင္ ကန္႕လန္႕တန္း၍ ထားေသာ ဝါးလံုးတန္း တတန္းကို လြတ္ေအာင္ အခံုေလ့က်င့္ေနသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ဤေနရာတြင္ ဝါးလံုးတန္း၏ တည္ေနဟန္ကို အျမြတ္မွ် ေဖာ္ျပရန္လိုပါလိမ့္မည္။ ကိုေအာင္ဆန္းတို႕ အိမ္ဝိုင္းႀကီး အတြင္းေနအိမ္၏ အေရွ႕ဖက္တြင္ ဆီေလွာင္ေသာ ရာဝင္ စဥ့္အိုးႀကီးမ်ား ထားရွိရာ၊ အုပ္ဂိုေဒါင္ႏွင့္ ေျမပဲမ်ား - ႏွမ္းအိပ္မ်ား သိုေလွာင္ရာ၊ သစ္သားဂိုေဒါင္တလံုး ေပါင္း ဂိုေဒါင္ႏွစ္လံုး ရွိရာ၊ အုပ္ဂိုေဒါင္သည္ သစ္သား ဂိုေဒါင္၏ ေျမာက္ဖက္တြင္ တည္ရွိပါသည္။
ယင္း….ဂိုေဒါင္ႏွစ္လံုး အၾကားတြင္ ေလာ္ရီကားႀကီး တစီးဝင္ႏိုင္ေလာက္ေသာ ေျမကြက္လပ္ (ေျမလြတ္) ရွိပါသည္။ အိမ္ဝင္းႀကီး၏ အေရွ႕ဖက္နယ္နမိတ္ျဖစ္ေသာ ၿခံစီးရိုးသည္ ယင္းဂိုေဒါင္ႏွစ္လံုး၏ အေရွ႕ဖက္မွ ကပ္လွ်က္ ေတာင္ေျမာက္သြယ္တန္းလ်က္ ရွိေနပါသည္။ ထိုၿခံစီးရိုးကို ဝါးလံုးမ်ား ေလးစိပ္ စိပ္ကာ၊ ခြဲစိတ္ၿပီးထားေသာ ဝါးျခမ္းမ်ားျဖင့္ ရက္လုပ္ထားပါသည္၊ ထိုသို႕ ရက္လုပ္ရာတြင္ သစ္သားတိုင္မ်ား စိုက္ထူကာ ဝါးလံုးမ်ားကို သစ္သားတိုင္မ်ားတြင္ ကန္႕လန္႕စြပ္ထားၿပီးမွ ဝါးျခမ္းစိပ္မ်ားျဖင့္ အခန္းလိုက္ အခန္းလိုက္ ရက္လုပ္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထိုၿခံစီးရိုးကို ေျမလတ္ေဒသတြင္ ဝင္းထရံဟု ေခၚေလ့ရွိပါသည္။
အျမင့္ခုန္က်င့္
အထက္ပါ ဂိုေဒါင္ႏွစ္လံုး၏ ၾကားတည့္တည့္ေလာက္၌ ဝင္းထရံ အခန္းတခန္းတြင္ ဝါးျခမ္းမ်ားႏွင့္ ဝါးလံုးတန္း အခ်ိဳ႕တို႕မွာ ေက်ာင္းသားသူငယ္မ်ား ေဘာလံုးကစားရင္း ေက်ာ္တတ္ၿပီး၊ ဖယ္ရွားဖန္မ်ားသျဖင့္ ဝါးျခမ္းမ်ား ကြ်တ္လြတ္ ေနၿပီး၊ ဝါးလံုးတတန္းသာလွ်င္ က်န္ေနပါသည္။ ထိုဝါးလံုးတန္း၏ အျမင့္သည္လည္း ရင္ဆို႕ေလာက္ ရွိမည္ ထင္ပါသည္။ ကိုေအာင္ဆန္းကား ထိုသို႕က်န္ရွိေနေသာ ဝါးလံုးတန္းကို အျမင့္ခုန္ ေလ့က်င့္ေနျခင္း ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ကိုေအာင္ဆန္းသည္ ပထမတခ်ီေျပး၍ ခုန္လိုက္ရာ၊ ဝါးလံုးတန္းႏွင့္ ေနာက္ေျခေထာက္ ထိသြားပါသည္။ မလြတ္၊ ဒုတိယအခ်ီတြင္ ပို၍ေဝးေသာေနရာမွ အရွိန္ယူေျပးလာၿပီး ခုန္ျပန္သည္။ ဤတႀကိမ္လည္း မရေသး၊ တတိယအခ်ီ ႀကိဳးစားရန္အတြက္ ခါးေတာင္းက်ိဳက္ကို ျပင္၍ က်ဳိတ္ကာ အထူး ခ်ိန္ဆ၍ ခုန္လိုက္ျပန္သည္။
အရႈံးမေပး
ထိုအခ်ီတြင္ အျမင့္ခုန္ခ်ံပီယံမျဖစ္ေသးေသာ ကိုေအာင္ဆန္း၏ ေရွ႕ေျခမွ ဒူးေခါင္းသည္ ဝါးလံုးတန္းႏွင့္ တိုက္မိကာ ေရွ႕သို႕ ဒူးေထာက္ရက္သား လဲက်သြားၿပီး၊ ဒူးပြန္းပဲ့ကာ ေသြးမ်ားယိုက်လာပါသည္။ သို႕ျဖစ္ရာ၊ အႏိုင္မခံ အရႈံးမေပးလိုေသာ ကိုေအာင္ဆန္းသည္ သူ႕အား ႀကံ့ႀကံ့ခံ၍ ခံတပ္သဖြယ္ တားဆီးထားေသာ အႏွီဝါးလံုးတန္းကို လက္သီးျဖင့္ ေလးငါးခ်က္မွ် ဆင့္ကာ ဆင့္ကာ ထိုးပါေလေတာ့သည္။ သို႕ေသာ္လည္း ခံတပ္ကား မေပါက္မက်ိဳး၊ အင္အားေတာင့္တင္းလွပါဘိေကာင္း၊ ကိုေအာင္ဆန္းကား အရႈံးမေပး ဇြဲလည္းမေလ်ာ့၊ ေသြးထြက္ေနေသာ ဒါဏ္ရာကို ေရျဖင့္ေဆးၿပီး၊ နဖူးမွ ေျခမအထိ တဒီးဒီးက်ေနေသာ ေခၽြးမ်ားကို အကၤ်ီခြ်တ္၍သုတ္ပါေလ၏။ ထို႕ေနာက္ အနည္းငယ္မွ် အနားယူၿပီး၊ ခုန္နည္းစနစ္တမ်ိဳးေျပာင္းကာ ခုန္ပါေလေတာ့သည္။ ဤစတုတၳအခ်ီခုန္ေသာ အခါတြင္မူကား ကိုေအာင္ဆန္း ေအာင္ပန္းဆင္ျမန္းလိုက္ပါၿပီ။ ဤတခ်ီ ခုန္သည့္နည္းမွာ အေဝးမွ အရွိန္ယူ၍ ေျပးလာၿပီးေနာက္ ဝါးလံုးတန္းႏွင့္ အကြာအေဝး အေနေတာ္ေလာက္ ေရာက္လွ်င္ အနည္းငယ္ အရွိန္သတ္ၿပီး သူ၏ကိုယ္ကို ေလထဲသို႕ အစြန္းပင့္တင့္ကာ တကိုယ္လံုး လြတ္ေအာင္ က်ိဳးစား၍ ေက်ာ္လႊားလိုက္သည့္ နည္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဤသို႕လြတ္ေအာင္ ခုန္ၿပီးေသာ အခါ ကိုေအာင္ဆန္းသည္ သူ႕ဦးေလးဆီသို႕ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးေလွ်ာက္လာၿပီး၊ အနာေဆးထည့္ရန္ သူ႕အေဒၚထံမွ လိမ္းေဆးေတာင္းယူ၍ ေဆးလိမ္းေပေတာ့သည္။ ဤအျဖစ္သနစ္ကို ေတြ႕ျမင္ရေသာ စာေရးသူသည္ သူ႕အား ၾကည့္ရႈ၍ ခြက္ထိုးခြက္လန္ ရီခဲ့ရယံုမွ်မက၊ သူ၏မေလွ်ာ့ေသာ လံု႕လ၊ ဝီရိယ၊ ဇြဲသတၱိ ကိုလည္း ဝမ္းထဲ၌ ႀကိတ္၍ ခ်ီးက်ဴးမိခဲ့ေတာ့၏။
ျမင္ေယာင္မိခဲ့
ေနာင္အခါ ရဲေဘာ္သံုးက်ိတ္ဝင္ ပုဂၢိဳလ္တဦးအျဖစ္ျဖင့္ ဟိုင္နန္ကၽြန္းတြင္ စစ္ပညာသင္ၾကားေနစဥ္ လွံစြပ္တိုက္ပြဲ ေလ့က်င့္ခန္းကို ေလ့က်င့္ရာ တပ္စုေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ေလ့က်င့္ေနဆဲ အေမာဆို႕လုမတတ္ ေမာပန္းႏြမ္းေခြ သြားေသာ္လည္း မေလွ်ာ့ေသာ ဇြဲသတၱိေၾကာင့္ ထိုတိုက္ပြဲေလ့က်င့္ခန္းမွာ ေကာင္းစြာ ေအာင္ျမင္ ထေျမာက္သြားခဲ့သည္ဟူေသာ သတင္းကို ဤစာေရးသူ ၾကားရေသာ အခါ၊ ေက်ာင္းသားဘဝက ဒူးအၿပဲခံၿပီး ဝါးလံုးတန္းကို မလြတ္မခ်င္းခုန္လာခဲ့ေသာ ကိုေအာင္ဆန္း၏ ဇြဲသတၱိကို ထင္းကနဲ ျမင္ေယာင္မိပါေတာ့သည္။
ထို႕အျပင္ ကိုေအာင္ဆန္း သခင္ဘဝေရာက္ၿပီးမွ ထူးျခားေသာ အျဖစ္တခုကို ေတြ႕ခဲ့ရပါေသးသည္ ထိုအျဖစ္အပ်က္မွာ ကိုေအာင္ဆန္း ဒို႕ဗမာ အစည္းအရုံး ဝင္ၿပီးေနာက္ သခင္ေအာင္ဆန္းအမည္ခံကာ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ဒို႕ဗမာ အစည္းအရံုးႀကီး၏ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႈးအျဖစ္ ေဆာင္ရြတ္ေနစဥ္ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလအတြင္း၌ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚရွိ ေက်ာင္းသား အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ အတြင္းဝင္မ်ားရံုးကို ဝိုင္းဝန္းပိတ္ဆို႕ ဆႏၵျပရန္ တကၠသိုလ္ သမဂၢေခါင္းေဆာင္မ်ားအပါအဝင္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား… ႏွင့္ စီစဥ္ ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ မိခင္ႀကီးရွိရာ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕သို႕ ခတၱခဏ အနားယူရန္ ျပန္ေရာက္လာေသာ အခ်ိန္က ျဖစ္၏။ ေအးျမေသာ ေဆာင္းရာသီျဖစ္ေသာ ဒီဇင္ဘာလ တတိယပတ္ အတြင္း သာယာလွေသာ ေန႕တေန႕၌ နံနက္ခင္း ရွစ္နာရီခန္႕တြင္ ဘံုဘိုင္ေရေျခညွပ္ဖိနပ္၊ ပေလကပ္လံုခ်ည္ အကြက္ႀကဲႀကဲ၊ ေကာ္လာမပါေသာ တပတ္ႏြမ္း ရွပ္လက္ရွည္အျဖဴႏွင့္ အညာဖ်င္အျဖဴ ခပ္ပြပြ ရွည္ရွည္ကို ဝတ္ဆင္ၿပီးထားပါသည္။
ခ်ည္ထည္မာဖလာ လည္စီးပုဝါကို တပတ္ရစ္လ်က္ အၿမိတ္စႏွစ္ဖက္ကို ရင္ဘတ္ေပၚတြင္ တြဲလဲခ်ကာ ဆင္ျမန္းထားၿပီး၊ ကတံုးဆံေတာက္ (ေခၚ) ကတံုး ဘိုေက ညွပ္ထားေသာ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ သူ၏ဦးေလးႀကီး ဦးဖိုးသင့္၏ တဦးတည္းေသာ သမီး မကံဆယ္၊ ဦးေလးငယ္၊ ဦးေလးညိဳတုတ္ (ဦးေငြဆိုင္း)၏ သမီးမ်ားျဖစ္ေသာ မေမာက္ႏွင့္ မေထြး အသက္အရြယ္အားျဖင့္ ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္၊ ခုနစ္ႏွင့္ခန္႕မွ် ရွိၾကေသးေသာ ညီအစ္မသံုးေယာက္အား ”ညီမတို႕ ကိုေလးဆန္း ေျပာစရာရွိတယ္၊ ခဏလာၾကအံုး” ဟု လွမ္း၍ေခၚသည္ကို ၾကားလိုက္ရပါသည္။ ထို႕ေနာက္ ေနအိမ္ႀကီးႏွင့္ ဆီဂိုေဒါင္အၾကားရွိ ေျမကြက္လပ္တြင္ ညီအစ္မ သံုးေဖာ္အား တန္းစီေစၿပီး၊ ၿဗိတိသွ်နယ္ခဲ်႕ ဆန္႕က်င္ေရးတရားကို လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းကာ ေဟာပါေလေတာ့သည္။
တဝါးဝါးႏွင့္
အနည္းငယ္ ေဟာမိလ်င္ပင္ ကေလးသံုးေယာင္သည္ တဝါးဝါးႏွင့္ အူလိုက္အသည္းလိုက္ ရီေလေသာ္ဟူ၏။ သူ႕တရားပြဲ ၿပီးဆံုးသြားေသာ အခါ ”သခင္မ်ိဳးေဟ့၊ ဒို႕ဗမာ” ”အေရးေတာ္ပံုေအာင္ပါေစ” ဟူေသာ ေၾကြးေၾကာ္သံ ႏွစ္ရပ္ကို သူက သံုးႀကိမ္တိတိ တိုင္ေပးၿပီး၊ ကေလးသံုးေယာက္အား လိုက္၍ ေအာ္ဟစ္ ေၾကြးေၾကာ္ေစပါသည္။ ထိုသို႕ေၾကြးေၾကာ္ၿပီးသည့္ခဏ၌ ”ညီမေလးက လိမၼာတယ္ေဟ့၊ ကိုေလးဆန္း မုန္႕ဝယ္ေကၽြးမယ္” ဟု ေျပာေျပာဆိုဆို တဟားဟား က်ယ္ေလာင္စြာ ရီေမာကာ ညီမကေလး သံုးေယာက္အား မုံ႕ဝယ္ေကၽြးပါေတာ့သည္။ ဤတရားပြဲကို မလွမ္းမကမ္းမွ ျမင့္ေတြ႕ေနရေသာ သူ႕ဦးေလးတဦးက ”ေအာင္ဆန္းတေယာက္ေတာ့ တံတားကေလးေဆးရုံကို ပို႕ေနရဦးမလား မသိဖူး” ဟူ၍ ခပ္တိုးတိုး မွတ္ခ်က္ခ်သည္ကို ဤစာေရးသူပင္ ၾကားလိုက္ရပါသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ယင္းသို႕ေသာလုပ္ရပ္ကို ေသျခာစြာ ဆန္းစစ္ၾကည့္သည္ရွိေသာ္ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ ဒို႕ဗမာအစည္းအရုံးႀကီး၏ အေထြေထြအတြင္းေရးမႈး အျဖစ္ျဖင့္ ေနာင္ေသာအခါတြင္ အပြဲပြဲႏြဲရန္ ရွိေနသည့္ ၿဗိတိသွ် နယ္ခ်ဲ႕ ဆန္႕က်င္ေရး တရားပြဲမ်ား၊ အဂၤလိပ္အစိုးရ အာဏာဖီဆန္ေရး တရားပြဲမ်ားအတြက္ အေလ့အက်င့္ရရန္ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ကာ နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရတိုက္ထုတ္ေရးအတြက္ ေမာင္းတင္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုက ဆိုႏိုင္ေပသည္။
ေၾကးနန္းရစဥ္
ထိုေန႕ညေနပိုင္းတြင္းပင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အတြင္းဝန္မ်ားရုံးသို႕ ဝိုင္းဝန္းဆႏၵျပၾကေသာ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား မ်ားအား ပုလိပ္မ်ားက ျမင္းႏွင့္တိုက္ ဒုတ္ႏွင့္ ရိုက္သျဖင့္ ေသြးထြက္သံယို ျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္ ေရွ႕ေျခတဆင့္ တိုး၍ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ အတြက္ ရန္ကုန္သို႕ အျမန္ျပန္လာပါရန္ ဒို႕ဗမာ အစည္းအရုံး ႒ာနခ်ဳပ္မွ ေပးပို႕ေသာ ေၾကးနန္းစာကို သခင္ေအာင္ဆန္း ရရွိသျဖင့္ ေၾကးနန္းလက္ခံရလွ်င္ရျခင္း၊ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ အထက္တန္းေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသားသမဂၢအမႈေဆာင္မ်ားကို သာသနာ့ဟိတ စာၾကည့္တိုက္တြင္ ခ်က္ခ်င္း အစည္းအေဝးေခၚကာ ရန္ကုန္မွ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ရွင္းျပၿပီး၊ ေရွ႕ဖို႕တြင္ ရန္ကုန္ရွိ ဗမာလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢ (ဗ၊က၊သ) မွ ညႊန္ၾကားသည့္အတိုင္း တေသြမတိမ္း လုိက္နာလုပ္ေဆာင္ၾကရန္ ညႊန္ျပ ေျပာဆိုၿပီးလွ်င္ ေနာက္တေန႕နံနက္ေစာေစာ မီးရထားျဖင့္ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕မွ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႕ ျပန္လည္ ထြက္ခြာ သြားပါေတာ့သည္။ ဤကား သခင္ေအာင္ဆန္းအျဖစ္ျဖင့္ နတ္ေမာက္ၿမဳိ႕သို႕ ေနာက္ဆံုးလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပသတည္း။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဤေဆာင္းပါးရွင္ စည္သူေက်ာ္ထင္ မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ညီအကို တစ္ဝမ္းကြဲေတာ္သူ ျဖစ္ပါသည္။ (အယ္ဒီတာ)
အိုးေဝဂ်ာနယ္ အမွတ္ (၈၀) စာမ်က္ႏွာ ၁၇၊ ၁၈
၁၃၃၃ ခုႏွစ္ နတ္ေတာ္လဆန္း ၁၄ ရက္ ၁ ရက္ ၁၂ လ ၁၉၇၁
Share

• Thura Kyaw Aung likes this.

No comments:

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...