နိဗၺာန္ ဟူေသာတရားသည္ တကယ္ပင္ ရွိပါသလားဘုရား။ အကယ္၍ ရွိပါက ထိုတရားသည္ အဘယ္မွာနည္း။ မည္သည့္ တရားႏွင့္တူပါသနည္း ဘုရား။
(ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားသူ - ဘံုဘိုင္ၿမိဳ႕ ပဲြစားႀကီး မစၥတာလက္(က္)ဒါဝါးလား၊ ေျဖဆိုသူ - ဆရာေတာ္ အရွင္အရိယဓမၼ။)
ဆရာေတာ္အရွင္အရိယဓမၼ။ ဒကာႀကီးရဲ့အေမးပုစၦာဟာ တခ်က္ခုတ္ သံုးခ်က္ျပတ္ ေမးခြန္းပဲ၊ ဒကာႀကီးရဲ့ေမးခြန္းကို ေျဖရာမွာ ဦးပၪၨင္းဟာ တာဝန္သံုးခုကို တခါတည္း ထမ္းေဆာင္ရလိမ့္မယ္။
ပထမတာဝန္က နိဗၺာန္ဆိုတဲ့တရားဟာ တကယ္ရွိေၾကာင္း ျပဖို႔ျဖစ္တယ္။
ဒုတိယ တာဝန္ကေတာ့ နိဗၺာန္ဟာ ဘယ္ေနရာမွာရွိတယ္ ဆိုတာ ျပဖို႔ျဖစ္တယ္။
တတိယ တာဝန္ကေတာ့ နိဗၺာန္ရဲ့ အသြင္အျပင္လကၡဏာကို ေဖာ္ထုတ္ျပဖို႔ ျဖစ္တယ္။
ပထမဆံုးတာဝန္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့တရားဟာ တကယ္ရွိေၾကာင္းျပဖို႔ရာ ဒကာႀကီးကို ဦးပၪၨင္းက ျပန္ၿပီးေမးရလိမ့္ဦး မယ္။ ကဲ ဒကာႀကီးကလည္း ေျဖပါဦး။
ဆရာေတာ္။ ယေန႔ ကမၻာေပၚမွာ ရွိေနၾကတဲ့လူေတြအားလံုးဟာ အသက္တရာထိေအာင္ ေနၾကရပါ့မလား။
ဝါးလား။ အသက္တရာထိေအာင္ ေနၾကရမွာ မဟုတ္ပါဘူး ဆရာေတာ္။
ဆရာေတာ္။ သူတို႔တေတြ ဘာျဖစ္ကုန္ၾကပါမလဲ ဒကာႀကီး။
ဤတြင္ ဆရာေတာ္က သင္ပုန္းေပၚ၌ တဖက္မွ နိဗၺာန္ဟူေသာတရား တကယ္တမ္းတည္ရွိေနပံုႏွင့္ အျခားတဖက္မွ စၾကာဝဠာႀကီးႏွင့္တကြ ဤစၾကာဝဠာႀကီးေပၚတြင္ ရွိရွိသမွ်ေသာ သတၱဝါတို႔၏ မတည္မၿမဲေဖာက္ျပန္တတ္သည့္ သေဘာတို႔ကို ေအာက္ပါအတိုင္း ႏိႈင္းယွဥ္ေရးသားျပပါသည္။
(ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားသူ - ဘံုဘိုင္ၿမိဳ႕ ပဲြစားႀကီး မစၥတာလက္(က္)ဒါဝါးလား၊ ေျဖဆိုသူ - ဆရာေတာ္ အရွင္အရိယဓမၼ။)
ဆရာေတာ္အရွင္အရိယဓမၼ။ ဒကာႀကီးရဲ့အေမးပုစၦာဟာ တခ်က္ခုတ္ သံုးခ်က္ျပတ္ ေမးခြန္းပဲ၊ ဒကာႀကီးရဲ့ေမးခြန္းကို ေျဖရာမွာ ဦးပၪၨင္းဟာ တာဝန္သံုးခုကို တခါတည္း ထမ္းေဆာင္ရလိမ့္မယ္။
ပထမတာဝန္က နိဗၺာန္ဆိုတဲ့တရားဟာ တကယ္ရွိေၾကာင္း ျပဖို႔ျဖစ္တယ္။
ဒုတိယ တာဝန္ကေတာ့ နိဗၺာန္ဟာ ဘယ္ေနရာမွာရွိတယ္ ဆိုတာ ျပဖို႔ျဖစ္တယ္။
တတိယ တာဝန္ကေတာ့ နိဗၺာန္ရဲ့ အသြင္အျပင္လကၡဏာကို ေဖာ္ထုတ္ျပဖို႔ ျဖစ္တယ္။
ပထမဆံုးတာဝန္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့တရားဟာ တကယ္ရွိေၾကာင္းျပဖို႔ရာ ဒကာႀကီးကို ဦးပၪၨင္းက ျပန္ၿပီးေမးရလိမ့္ဦး မယ္။ ကဲ ဒကာႀကီးကလည္း ေျဖပါဦး။
ဆရာေတာ္။ ယေန႔ ကမၻာေပၚမွာ ရွိေနၾကတဲ့လူေတြအားလံုးဟာ အသက္တရာထိေအာင္ ေနၾကရပါ့မလား။
ဝါးလား။ အသက္တရာထိေအာင္ ေနၾကရမွာ မဟုတ္ပါဘူး ဆရာေတာ္။
ဆရာေတာ္။ သူတို႔တေတြ ဘာျဖစ္ကုန္ၾကပါမလဲ ဒကာႀကီး။
ဤတြင္ ဆရာေတာ္က သင္ပုန္းေပၚ၌ တဖက္မွ နိဗၺာန္ဟူေသာတရား တကယ္တမ္းတည္ရွိေနပံုႏွင့္ အျခားတဖက္မွ စၾကာဝဠာႀကီးႏွင့္တကြ ဤစၾကာဝဠာႀကီးေပၚတြင္ ရွိရွိသမွ်ေသာ သတၱဝါတို႔၏ မတည္မၿမဲေဖာက္ျပန္တတ္သည့္ သေဘာတို႔ကို ေအာက္ပါအတိုင္း ႏိႈင္းယွဥ္ေရးသားျပပါသည္။
| စၾကာဝဠာႀကီး ႏွင့္ | ဆန္႔က်င္ဘက္နိဗၺာန္ |
| ၁။ ေသျခင္းတရား ရွိ၏။ | ၁။ ေသျခင္းတရား မရွိ။ |
| ၂။ အိုျခင္းတရား ရွိ၏။ | ၂။ အိုျခင္းတရား မရွိ။ |
| ၃။ နာျခင္းတရား ရွိ၏။ | ၃။ နာျခင္းတရား မရွိ။ |
| ၄။ ဒုကၡႏွင့္ဆင္းရဲျခင္း ရွိ၏။ | ၄။ ဒုကၡႏွင့္ဆင္းရဲျခင္းတို႔မွ ကင္းၿငိမ္းသည့္ တကယ့္ ခ်မ္းသာသုခ ရွိ၏။ |
| ၅။ မတည္ၿမဲ။ | ၅။ တည္ၿမဲ၏။ |
| ၆။ စိတ္ႏွင့္ကံတို႔၏ ဖန္ဆင္းမႈ။ | ၆။ စိတ္ႏွင့္ကံတို႔က မဖန္ဆင္း။ (အသခၤတဓာတ္) |
| ၇။ ပ်က္စီး၏။ (အနိစၥ) | ၇။ မပ်က္စီးႏိုင္။ (နိစၥ) |
| ၈။ အစအဆံုးရွိ၏။ (အာဒိအနႏၱ) | ၈။ အစအဆံုး မရွိ။ (အနာဒိအနႏၱ) |
| ၉။ မသန္႔ရွင္းေခ်။ | ၉။ သန္႔ရွင္း၏။ |
| ၁၀။ ေမြးဖြားၾကရ၏။ (ဇာတိ) | ၁၀။ ေမြးဖြားၾကရျခင္းမရွိ (အဇာတိ) |
| ၁၁။ မသိမျမင္ျခင္း၊ စဲြလမ္းျခင္း၊ လိုခ်င္တပ္မက္ျခင္း၊ စိတ္ဆိုးျခင္း၊ ၾကမ္းတမ္းျခင္း၊ ရန္ၿငိဳးဖဲြ႕ျခင္း စသည့္ တရားမ်ား ရွိ၏။ (အဝိဇၨာ၊ ဥပါဒါန္၊ ေလာဘ၊ ေဒါသ) | ၁၁။ ဤတရားမ်ား အားလံုးမွ ကင္းစင္၏။ |
| ၁၂။ သံေယာဇဥ္ႀကိဳး (၁၀)ေခ်ာင္းျဖင့္ ေႏွာင္ဖဲြ႔ထား၏။ | ၁၂။ မည္သည့္ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးမွ် မရွိ။ |
| ၁၃။ အေႏွာင္အဖဲြ႔ ရွိ၏။ | ၁၃။ လြတ္လပ္၏။ |
| ၁၄။ သံသရာအတြင္း၌ ရွိ၏။ | ၁၄။ သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္၏။ |
| ၁၅။ အရသာမ်ား ရွိ၏။ | ၁၅။ လြတ္ေျမာက္သည့္အရသာ တခုတည္းသာ ရွိ၏။ |
| ၁၆။ အာသာေျပမႈ မရွိ။ | ၁၆။ အာသာေျပလ်က္ ရွိ၏။ |
| ၁၇။ ခ်ိဳးႏွိမ္၍ ရ၏။ (သံဝရသေဘာ ရွိ၏) | ၁၇။ ခ်ိဳးႏွိမ္၍ မရ။ (အသံဝရသေဘာ ရွိ၏) |
| ၁၈။ အကန္႔အသတ္ ရွိ၏။ | ၁၈။ အကန္႔အသတ္ မရွိ |
| ၁၉။ ခံစားျခင္း (ေဝဒနာ)ႏွင့္ တပ္မက္ျခင္း (တဏွာ)တရားတုိ႔ျဖင့္ အီေန၏။ | ၁၉။ ေဝဒနာႏွင့္ တဏွာတရားတို႔မွ လြတ္ေျမာက္၏။ |
| ၂၀။ တကယ္မရွိ (ပရမတ္မဟုတ္၊ မၿမဲ) | ၂၀။ တကယ္ရွိ၏။ (ပရမတ္)၊ ၿမဲ၏။ |
| ၂၁။ စၾကာဝဠာသည္ တကယ္မရွိ | ၂၁။ နိဗၺာန္သည္ တကယ္ရွိ၏။ |
ဆရာေတာ္။ (အထက္ပါအတိုင္း သင္ပုန္းႀကီးေပၚ၌ ေရးသားျပၿပီးေနာက္ ...) ကဲ ဒကာႀကီး၊ အခု ဦးပၪၨင္း ေရးျပထား တဲ့ ဆန္းစစ္ခ်က္အရ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့တရားဟာ တကယ္တမ္းရွိတယ္ဆိုတာကို လက္ခံႏိုင္ရဲ့လား။
ဝါးလား။ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့တရားဟာ တကယ္ရွိတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဆရာေတာ္ ရွင္းျပတဲ့အခ်က္အားလံုး ကို တပည့္ေတာ္လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သတၱဝါေတြမွာ ဇာတိတရားခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားရတယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္ကိုေတာ့ တပည့္ေတာ္ ဦးေခါင္းထဲမွာ မရွင္းေသးဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္ ဆရာေတာ္။
ဆရာေတာ္။ ဒါျဖင့္ ဦးပၪၨင္းက ရွင္းျပရေသးတာေပါ့။ ဒကာႀကီး၊ ေမြးဖြားျခင္း (ဇာတိတရား) ဆိုတာဟာ ေသျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းတရားပဲ။ နိဗၺာန္ေရာက္ၿပီးမွ သတၱဝါတဦးဦးဟာ ဖြားရဦးမယ္ဆိုရင္ ထိုသတၱဝါဟာ ေသရမွာအမွန္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို ေသျခင္းတရားရွိေနရင္ နိဗၺာန္ဟာ ေမြးဖြားျခင္း၊ အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္းဆိုတဲ့တရားေတြ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ တရား မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ျမစ္တစင္းဟာ ျမစ္ဖ်ားခံရာေဒသမွာ ေမြးဖြားၿပီး ျမစ္ဝအထိဟာ ဒီျမစ္ရဲ့ တသက္တာဘဝပဲ။ ဒီနည္း အတုိင္းပဲ သတၱဝါတဦးဦးရဲ့ ဘဝတသက္တာဟာ ေမြးဖြားတဲ့အခါက စၿပီး ေသတဲ့အခါမွာ အဆံုးသတ္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့တရားထဲမွာ ေမြးဖြားျခင္းဆိုတဲ့တရား မရွိေတာ့ဘူး။ ေမြးဖြားျခင္းနဲ႔ ေသျခင္းဟာ ႀကိဳးတေခ်ာင္း ထဲပဲ။ အစတဖက္က ေမြးဖြားျခင္းဆိုတာျဖစ္ၿပီး က်န္အစတဖက္က ေသျခင္းပဲ။ သည့္ျပင္ အခ်က္တခ်က္လည္း ရွိေသး တယ္။ အဲဒါက ေမြးဖြားျခင္းနဲ႔ ေသျခင္းတို႔ဟာ ဒုကၡတရားေတြလည္းျဖစ္တယ္။ ၿမဲလည္းၿမဲတဲ့တရားေတြ မဟုတ္ၾကဘူး ဒကာႀကီး။
ဝါးလား။ ဆရာေတာ္ရဲ့ ရွင္းလင္းခ်က္ျဖင့္ ေမြးဖြားျခင္းနဲ႔ ေသျခင္းတရားတို႔အေၾကာင္းကို တပည့္ေတာ္ ရွင္းရွင္း လင္းလင္း နားလည္ပါၿပီ ဆရာေတာ္။ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ တရားဟာလည္း ေမြးဖြားျခင္း၊ ေသျခင္းဆိုတဲ့ တရားတို႔ရဲ့ ကင္းၿငိမ္း ရာ ျဖစ္တယ္ ဆုိတာကိုလည္း သိျမင္နားလည္ပါၿပီ ဆရာေတာ္။
ဆရာေတာ္။ အခု ဒကာႀကီးက နိဗၺာန္ဆုိတဲ႔တရားဟာ အဟုတ္အမွန္ရွိေၾကာင္းကို ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ လက္ခံပါၿပီ ဆိုေတာ့ ဦးပၪၨင္းက နိဗၺာန္ဆုိတဲ႔တရားဟာ ဘယ္ေနရာမွာရွိပါသလဲ ဆုိတဲ့ ဒုတိယအဆင့္ ေမးခြန္းကို ေျဖၾကားရ ဦးမယ္။
အထက္က ဦးပၪၨင္း ရွင္းလင္းျပခဲ့တဲ့ အခ်က္အလက္မ်ားအရ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့တရား ကိန္းဝပ္ဖို႔ ေနရာဌာန ရွိလို႔မျဖစ္ေတာ့ ဘူး။ အကယ္၍ ေနရာဌာနတခုရွိခဲ့လွ်င္ ထိုေနရာဌာနရဲ့ မူလဗီဇတရား ရွိရမယ္။ မူလဗီဇတရား ရွိတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္ ထိုတရားဟာ ပ်က္စီးခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားရမယ္။ အမွန္ကေတာ့ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့တရားဟာ ပထဝီ၊ ေတေဇာ၊ အာေပါ၊ ဝါေယာ ဆုိတဲ့ မဟာဘုတ္ႀကီး (၄)ပါးနဲ႔ ဘာမွ် မပတ္သက္ဘူး။ ကင္းလြတ္တယ္။ ဒီ မဟာဘုတ္ႀကီး (၄)ပါးနဲ႔ ကင္းလြတ္လိုက္ တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ဘာတရားမွ် မရွိဘူး။ ဘာ႐ုပ္ဝတၳဳမွ် မရွိဘူး။ ဘာအသြင္သဏၭာန္မွလည္း မရွိဘူး။ ဘယ္ေနရာဌာန မွလည္း မရွိဘူး။ ဒီ မဟာဘုတ္ႀကီး (၄)ပါး စုေပါင္းျဖစ္ေပၚရတဲ့တရားဟူသမွ်မွာ ပ်က္စီးခ်ဳပ္ၿငိမ္းရတာခ်ည္းပဲ။ ဘာျပဳ လို႔လဲ ဆုိေတာ့ စတင္ျဖစ္ေပၚျခင္း (ဇာတိ)၊ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးျခင္း၊ ပ်က္စီးယိုယြင္းျခင္း၊ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္း ဆိုတဲ့ တရားေတြ ဟာ ဒီ မဟာဘုတ္ႀကီး (၄)ပါးတို႔ရဲ့ မူလဗီဇက ပါလာတဲ့ သေဘာေတြျဖစ္လို႔ပဲ ဒကာႀကီး။ ဒါကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ နိဗၺာန္ ဆိုတဲ့တရား တည္ရွိဖို႔အတြက္ ေနရာဌာနဆိုတာ မလိုဘူး ဆိုတဲ့အခ်က္ဟာ ထင္ရွားသြားၿပီ ဒကာႀကီး။
ဝါးလား။ ဒီလို နိဗၺာန္ဆိုတဲ့တရား ကိန္းဝပ္ဖို႔ ေနရာဌာနရယ္လို႔မရွိရင္ ဒီတရားဟာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ရွိႏိုင္ပါ့မလဲ ဘုရား။
ဆရာေတာ္။ ကဲ ဒါျဖင့္ရင္ ဒကာႀကီးကို ဦးပၪၨင္းက ျပန္ေမးရဦးမယ္။
ဝါးလား။ မွန္ပါ့ ဆရာေတာ္။
ဆရာေတာ္။ ေလာကမွာ "ဉာဏ္ပညာ" ဆိုတဲ့တရား ရွိပါသလား ဒကာႀကီး။
ဝါးလား။ ရွိပါတယ္ ဆရာေတာ္။
ဆရာေတာ္။ ဒကာႀကီး ဒီ "ဉာဏ္ပညာ" ဆိုတဲ့တရားကို ျမင္ဖူးသလား။
ဝါးလား။ မျမင္ဖူးပါဘူး ဆရာေတာ္။ ဒီတရားဟာ မျမင္ႏိုင္၊ မျမင္အပ္တဲ့ တရားပါ ဆရာေတာ္။
ဆရာေတာ္။ ဒါျဖင့္ရင္ ဒီ "ဉာဏ္ပညာ" ဆိုတဲ့တရားဟာ ရွိတယ္လို႔ ဒကာႀကီး ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး သိပါသလဲ။
ဝါးလား။ "ဉာဏ္ပညာ" ဆိုတဲ့တရားကို စိတ္အာ႐ံုနဲ႔ သညာသေဘာနဲ႔ သိပါတယ္ ဆရာေတာ္။
ဆရာေတာ္။ "ဉာဏ္ပညာ" ဆိုတဲ့တရားဟာ အဘယ္အရပ္၊ အဘယ္ေဒသမွာ ကိန္းဝပ္ပါသလဲ ဒကာႀကီး။
ဝါးလား။ "ဉာဏ္ပညာ" ဆိုတဲ့တရားဟာ ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္ဌာနမွ မကိန္းဝပ္ပါဘူး ဘုရား။ ဒါေပမယ့္ ဒီတရားဟာ ေပၚေပါက္လိုက္၊ ေပ်ာက္ကြယ္လိုက္၊ တဖန္ေပၚေပါက္လိုက္နဲ႔ အစဥ္တစိုက္ ျဖစ္ပ်က္ေနပါတယ္ ဘုရား။
ဆရာေတာ္။ "ေလ" ဆုိတဲ့ တရားဟာ ရွိသလား။
ဝါးလား။ "ေလ" ဆုိတဲ့ တရားဟာရွိပါတယ္။ ဒီ ေလဆိုတဲ့တရားမရွိဘဲနဲ႔ တပည့္ေတာ္တို႔ဟာ အသက္ရွင္ မေနႏိုင္ ပါဘူး ဆရာေတာ္။
ဆရာေတာ္။ ဒကာႀကီး ေလ ကုိျမင္ရသလား။
ဝါးလား။ မျမင္ရပါဘူး ဆရာေတာ္။ ေလဟာ ျမင္ႏိုင္တဲ့တရား မဟုတ္ပါဘူး။
ဆရာေတာ္။ ေလ ဟာရွိတယ္ဆုိတာကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး သိေအာင္ လုပ္သလဲ ဒကာႀကီး။
ဝါးလား။ ေလကို တပည့္ေတာ္ရဲ့ခႏၶာကိုယ္အတြင္းမွာေရာ၊ အျပင္မွာပါ ေလရဲ့အားကို စမ္းသပ္ေတြ႔ထိျခင္းအားျဖင့္ ေလဆိုတဲ့တရားဟာ တကယ္ရွိတယ္ဆိုတာ သိရပါတယ္ ဆရာေတာ္။
ဆရာေတာ္။ ဒါျဖင့္ "ေလ" ဟာ ဘယ္မွာ ကိန္းဝပ္ေနသလဲ ဒကာႀကီး။
ဝါးလား။ "ဉာဏ္ပညာ" ဆိုတဲ့တရားလိုပါပဲ ဆရာေတာ္။ ေလဟာလည္း အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ေပၚကြယ္ေပ်ာက္ ေနတဲ့ တရားပါပဲ ဘုရား။
ဆရာေတာ္။ "ဉာဏ္ပညာ" တို႔၊ "ေလ" တို႔ဆုိတဲ့တရားေတြဟာ တကယ္တမ္းရွိပါလ်က္နဲ႔ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေဒသမွာ ကိန္းဝပ္လ်က္ရွိတယ္လို႔ မျပႏိုင္သလိုပဲ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ တရားဟာလည္း တကယ္ရွိေသာ္လည္း ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္ေဒသ မွာ ကိန္းဝပ္တယ္လို႔ မျပႏိုင္ဘူး ဒကာႀကီး။ "ဉာဏ္ပညာ" ဆိုတဲ့တရား နဲ႔ "ေလ" ဆုိတဲ့တရားတို႔ တကယ္တမ္းရွိတယ္ ဆိုတာကို အာ႐ံုခံစားျခင္း၊ ေတြ႔ထိျခင္း ဆိုတဲ့ သေဘာတို႔နဲ႔သာ သိႏိုင္ နားလည္ႏိုင္သလို နိဗၺာန္ ဆိုတဲ့တရားဟာ တကယ္ရွိတယ္ ဆိုတာကိုလည္း အရဟတၱမဂ္၊ အရဟတၱဖိုလ္ ရေနၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ့ ေလာကုတၱရာဉာဏ္၊ အာသဝကၡယဉာဏ္ တုိ႔ျဖင့္သာ သိျမင္နားလည္ႏိုင္တယ္။ ကဲ ဒကာႀကီး၊ ေက်နပ္ၿပီလား။
ဝါးလား။ ေက်နပ္ပါၿပီ ဆရာေတာ္။ "ဉာဏ္ပညာ" နဲ႔ "ေလ" ဆုိတဲ့ တရားေတြလုိပဲ နိဗၺာန္ ဆိုတဲ့တရားဟာ တကယ္ရွိေသာ္လည္း ဘယ္ေနရာ ဘယ္ဌာနမွာ ကိန္းဝပ္တယ္လို႔ ျပလို႔မျဖစ္ႏိုင္တာကိုလည္း သေဘာေပါက္ပါၿပီ ဆရာေတာ္။
ဆရာေတာ္။ ကဲ ဒုတိယျပႆနာ ရွင္းသြားၿပီဆိုရင္ တတိယျပႆနာျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ဟာ မည္သည့္တရားနဲ႔ တူပါသလဲ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ဆက္ရွင္းၾကရလိမ့္ဦးမယ္။ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့တရားဟာ အထက္က ရွင္းျပခဲ့သလိုပဲ ဒီေလာကႀကီးနဲ႔ သတၱိ၊ အရည္အခ်င္း၊ အသြင္အျပင္၊ ဂုဏ္လကၡဏာတို႔မွစ၍ ဘယ္ဖက္ကမွ မတူဘဲ လံုးလံုးဆန္႔က်င္ေနတဲ့တရား ျဖစ္ေနေလ ေတာ့ နိဗၺာန္ကို ယခုေတြ႔ျမင္ေနၾကတဲ့ အရာဝတၳဳေတြ၊ ႐ုပ္ဝတၳဳေတြနဲ႔ ဘယ္လိုမွ ႏိႈင္းယွဥ္ျပလို႔ေတာ့ မျဖစ္ေပဘူး ဒကာႀကီးရဲ့။ ဒါေပမယ့္ ဥပမာကေလးတခုနဲ႔ေတာ့ ရွင္းျပရလိမ့္မယ္။ ဒကာႀကီး နားေထာင္ေပေတာ့။
ဝါးလား။ မွန္ပါ၊ နာလ်က္ပါ ဆရာေတာ္။
ဆရာေတာ္။ ေရွးက ဘုရင္ႀကီးတပါးရွိသတဲ့။ ဒီဘုရင္ႀကီးဟာ အျခားဘုရင္အဆူဆူက ေၾကာက္ရြံ႕႐ိုေသၿပီး လက္ေဆာင္ ပဏၰာေတြ ႀကိဳ႕ရေလာက္ေအာင္ ဘုန္းတန္ခိုးႀကီးသတဲ့။ ေရႊ၊ ေငြ ေက်ာက္သံပတၱျမားေတြဆိုတာကလဲ ခန္႔မွန္းေရတြက္လို႔ မရႏိုင္ေအာင္ ေပါသတဲ့။ စစ္သည္အင္အားကလည္း အလြန္ႀကီးမားေတာင့္တင္းသတဲ့။ သူ႔ကို လုပ္ ေကၽြးျပဳစုၾကတဲ့ ေမာင္းမမိႆံကလည္း ေထာင္ေသာင္းမကဘူးတဲ့။ အခ်က္အျပဳတ္ အေက်ာ္အေမာ္ေတြကလည္း ရသာမ်ိဳးစံုတဲ့ ခဲဘြယ္ေဘာဇဥ္ ခ်ိဳခ်ဥ္ ယမကာေတြကို အမ်ိဳးေပါင္းမေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ စီမံၿပီး ပဲြေတာ္မ်ား ဆက္သ ၾကရသတဲ့။ ဒီလို အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြကို ခံစားစံစားေနရတဲ့ ဘုရင္ႀကီးဟာ တေန႔က်ေတာ့ ကု႒ႏူနာ ေရာဂါစဲြကပ္လာသတဲ့။ ဒီေရာဂါစဲြကပ္လာတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္ ဘုရင္ႀကီးဟာ အထက္ကေျပာခဲ့တဲ့ စည္းစိမ္ေတြကိုလည္း မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေမာင္းမမိႆံေတြနဲ႔လည္း မေပ်ာ္ပါးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုး အာ႐ံုငါးပါးမွာ ဘယ္အာ႐ံုမွ မခံစား ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒီစက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ေကာင္းလွတဲ့ ေရာဂါအတြက္ အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ စိတ္ႏွလံုး ဆင္းရဲႏြမ္းနယ္ ေနရသတဲ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘုရင္ႀကီးဟာ က်န္းမာေရးနဲ႔ ထီးနန္းစည္းစိမ္ကို လဲပစ္ရသည္အထိ က်န္းမာေအာင္ လုပ္မယ္ ဆိုၿပီး သံႏၷိ႒ာန္ ခ်လိုက္သတဲ့။ အဲဒီလို သံႏၷိ႒ာန္ ခ်ၿပီးတဲ့ေနာက္ "ဘယ္သူမဆို သူ၏ေရာဂါကို ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသႏိုင္ လို႔ရွိရင္ ထီးနန္းစည္းစိမ္ႏွင့္တကြ သူ႔ရဲ့ရတနာေရႊေငြ ေတြကိုပါ ဆုလာဘ္အျဖစ္နဲ႔ ရလိမ့္မယ္" လို႔ တုိငး္ျပည္အတြင္း ေက်ညာလိုက္သတဲ့။ သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ေရာဂါေဝဒနာ ကင္းရွင္းသြားၿပီး အရင္ကလို က်န္းမာလာတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္ ထီးနန္းကိုစြန္႔ၿပီး ရေသ့အသြင္နဲ႔ ေတာရမွီးေနေတာ့မယ္ လို႔ စိတ္ကိုပိုင္းျဖတ္ထားသတဲ့။ ဒီလိုေက်ညာလိုက္ေတာ့ တုိင္းျပည္အတြင္း အလြန္နာမည္ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ သမားေတာ္ႀကီးေတြဟာ ဘုရင့္ေရာဂါကို လာေရာက္ကုသ ၾကသတဲ့။ ဒါေပမယ့္ သမားေတာ္ႀကီးမ်ားစြာဟာ ဘုရင္ႀကီးရဲ့ေရာဂါကို ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ မကုသႏိုင္ၾကရွာဘူးတဲ့။ ေနာက္ဆံုး သမားေတာ္ႀကီးတဆူေရာက္လာၿပီး ဘုရင္ႀကီးရဲ့ေရာဂါကို "သံုးလနဲ႔ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသႏိုင္ပါတယ္၊ တကယ္လို႔ သံုးလနဲ႔ေပ်ာက္ကင္းရင္ အရွင္မင္းျမတ္ ကတိထားေတာ္မူတဲ့အတိုင္း ထီးနန္းကိုသာေပးပါ။ မေပ်ာက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးရဲ့ ဦးေခါင္းကို ျဖတ္ပစ္ပါဘုရား" လို႔ ေလွ်ာက္ထားၿပီး ကုသ သတဲ့။
ဒီသမားေတာ္ႀကီးဟာ တကယ့္ကို ကၽြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္တဲ့ သမားေတာ္ႀကီးဆိုေတာ့ ေျပာတဲ့အတိုင္းပဲ သံုးလလည္း ၾကာေရာ ဘုရင္ႀကီးဟာ ပကတိအတိုင္းက်န္းမာသြားသတဲ့။ ေရာဂါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဘာအငုတ္အရင္းမွ မရွိေတာ့ဘူးတဲ့၊ ဒါနဲ႔ ဘုရင္ႀကီးက သူ႔ကတိအတိုင္း ထီးနန္းႏွင့္တကြ ရတနာေရႊေငြေတြကို သမားေတာ္ႀကီးလက္ထဲအပ္ၿပီး ေတာထြက္ ကာ ရေသ့ဘ၀နဲ႔ သစ္တပင္ရင္း ဝါးတပင္ေအာက္မွာ ေက်ာင္းသခၤမ္းကေလးေဆာက္ၿပီး တရားက်င့္ေနသတဲ့။ သူ႔ရဲ့ စိတ္ဓာတ္ဟာလည္း ခ်မ္းသာသုခနဲ႔ အလြန္ျပည့္စံုေနသတဲ့။ ဒီေတာ့ ဘုရင္ႀကီးဟာ ထီးနန္းစည္းစိမ္နဲ႔တကြ ရတနာ ေရႊေငြေတြထက္ က်န္းမာေရးဟာ တကယ္က်ေတာ့ တယ္ၿပီး အဘိုးတန္ပါကလားလို႔ ကိုယ္ေတြ႔သိျမင္နားလည္လာၿပီး "ေအာ္ ... ေလာကတြင္ က်န္းမာျခင္းထက္ အဘိုးတန္တဲ့ရတနာကား မရွိေခ်တကား" လို႔ ဥဒါန္းက်ဴးလိုက္သတဲ့။
(ထိုေနာက္ ဆရာေတာ္က မစၥတာ လက္ကဒါ ဝါးလားအား ...)
ကဲ ဒကာႀကီး၊ တကယ္ပဲ က်န္းမာျခင္းဆိုတဲ့ တရားဟာ ဒီဘုရင္ႀကီး ဥဒါန္းက်ဴးသလို လူတဦးတေယာက္အား စိတ္ ဓာတ္အားျဖင့္ ခ်မ္းသာသုခနဲ႔ ျပည့္စံုေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္ရဲ့လား။ ဒီတရားဟာ အမွန္ေကာ ရွိရဲ့လား။
ဝါးလား။ ဒီဘုရင္ႀကီးေျပာသလို တကယ္ပဲ လူေတြရဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို ခ်မ္းသာသုခေပးႏိုင္တဲ့၊ အဘိုးျဖတ္လို႔မရ ေကာင္းတဲ့ က်န္းမာျခင္းဆိုတဲ့တရားရွိေၾကာင္းကို ကိုယ္တိုင္အေတြ႔အႀကံဳနဲ႔ ဝန္ခံပါတယ္ ဆရာေတာ္။
ဆရာေတာ္။ ကဲ ဒါျဖင့္ ဒီက်န္းမာျခင္းဆုိတဲ့တရားဟာ ဘယ္လို ပံုပန္းသဏၭာန္ရွိတယ္ဆိုတာကို ဒကာႀကီး ေျပာျပႏိုင္ ပါ့မလား။
ဝါးလား။ ဒီက်န္းမာျခင္းဆုိတဲ့တရားမွာ အသြင္သဏၭာန္ ႐ုပ္ျဒပ္ရယ္လို႔ မ်က္စိနဲ႔ၾကည့္လို႔ေတာ့ မျမင္ရပါဘူး ဘုရား။ ဒါေပမယ့္ ဒီတရားရဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ် မျငင္းပယ္ႏိုင္ပါဘူး ဘုရား။
ဆရာေတာ္။ အဲ ဒကာႀကီး ေျပာတဲ့အတိုင္း က်န္းမာျခင္းဆုိတဲ့တရားဟာ တကယ္ရွိၿပီး ဒီတရားရဲ့အက်ိဳးေက်းဇူးကို လူသားေတြဟာ ခံစားေနရေသာ္လည္း ဘယ္သူကမွ် က်န္းမာျခင္းဆိုတဲ့တရားဟာ ဘာနဲ႔တူတယ္၊ ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ စမ္းသပ္လို႔ရတယ္၊ ဘယ္လိုအဘိုးတန္တယ္ဆိုတာကို ကိုင္တြယ္ျပသလို႔ မျဖစ္သလိုဘဲ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့တရားဟာလည္း စၾကာဝဠာႀကီးအတြင္းမွာရွိတဲ့ သတၱဝါအနႏၱတို႔ ခံစားေနၾကရတဲ့ ပဋိသေႏၶေနရျခင္း၊ အုိရျခင္း၊ နာရျခင္း၊ ေသရျခင္း ဆိုတဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡေတြနဲ႔တကြ အျခား ဒုကၡေတြကပါ လြတ္ၿငိမ္းေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္တာကေတာ့မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့တရားဟာ ျဖဴတယ္၊ ဝါတယ္၊ နီတယ္၊ ညိဳတယ္လို႔လည္း ေျပာျပလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ လံုးတယ္၊ ျပားတယ္၊ ရွည္တယ္၊ တိုတယ္လို႔လည္း ေျပာျပလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ဒီတရားကို ရတဲ့လူမွပဲ ကိုယ္တိုင္ေတြ႔ႀကံဳခံစားၿပီး သိအပ္တဲ့ တရားပဲ ဒကာႀကီးရဲ့။ ကဲ နိဗၺာန္ဟာ ဘယ္လိုအဆင္းသဏၭာန္နဲ႔ ျပည့္စံုသလဲဆိုတဲ့ ဒကာႀကီးရဲ့ ပုစၦာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဒကာႀကီး ရွင္းသြားၿပီလား။
ဝါးလား။ မွန္ပါ၊ ဆရာေတာ္ ယခုျပလိုက္တဲ့ ဥပမာနဲ႔ပဲ ရွင္းသြားပါၿပီ ဆရာေတာ္။
ထိုေနာက္ တရားနာပရိႆတ္က သာဓုအႏုေမာဓနာ ေခၚၾကေလသည္။
No comments:
Post a Comment