ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕သူတို႔အား ရန္သည္ မၿငိမ္းေအးႏိုင္။

post By Myawady News, on July 14, 2013

ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ ဘုရားရွင္ သီတင္းသံုးေတာ္မူစဥ္ ရဟန္းမ်ားႏွင့္ ရန္ျဖစ္ေနတတ္ေသာ တိႆရဟန္းႀကီးကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဤေဒသနာေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူေလသည္။

တိႆရဟန္းႀကီးသည္ ဘုရားရွင္၏ ေဒြးေလးျဖစ္ေသာ သမီး၏သားျဖစ္၏။ အသက္ႀကီးခါမွ ရဟန္းျပဳလာၿပီးလွ်င္ ဘုရားရွင္အား လွဴဒါန္းေသာ ဆြမ္း၊ ေဘာဇဥ္မ်ားကို စားေသာက္ရသျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္ ၀ၿဖိဳး၏။ အဖန္ဖန္နယ္၍ ခ်ဳပ္ဆိုးထားေသာ သကၤန္းမ်ားကို ၀တ္႐ံု၏။ ေက်ာင္းအလယ္ ဧည့္ခန္း၌ အေနမ်ား၏။ တရပ္တေက်းမွ အာဂႏၲဳရဟန္းမ်ားသည္ တိႆရဟန္းႀကီးကိုျမင္လွ်င္ “မေထရ္ႀကီးတစ္ပါး ျဖစ္လတၱံ႔” ဟု ထင္မွတ္ကာ ၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္ျပဳရန္၊ ေျခဆုပ္လက္နယ္ျပဳရန္ ပန္ၾကားၾက၏။ တိႆရဟန္းႀကီးသည္ မိမိ မေထရ္ႀကီး မဟုတ္ေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္၍ မေျပာၾကားဘဲ ဆိတ္ဆိတ္သာ ေနေလ၏။ ရဟန္းငယ္တစ္ပါးက ထုတ္ေဖာ္၍ေမးေသာအခါမွ “ငါ့ရွင္၊ ငါသည္ ၀ါ မရေသးေခ်။ အသက္ႀကီးမွ ရဟန္းျပဳလာသူတည္း”ဟု ဖြင့္ေျပာေလသည္။

ႈဤတြင္ အာဂႏၲဳရဟန္းမ်ားက “ငါ့ရွင္ရဟန္းႀကီး၊ သင္သည္ ဆံုးမခက္ေခ်၏။ မိမိ၏ ပမာဏကိုမွ် မသိေခ်။ ဤမွ်ေလာက္ေသာ မေထရ္ႀကီးမ်ားကို
ျမင္ပါလ်က္ အရိုအေသျပဳေဖာ္မရ၊ ၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္ျပဳရန္ ပန္ၾကားသည္ရွိေသာ္ ဆိတ္ဆိတ္သာေနခဲ့၏။
သင့္အား သင့္မသင့္ စဥ္းစားျခင္းမွ် မရွိေခ်တကား” ဟု ဆိုကာ လက္ဖ်စ္တီးကာ ႏွင္ထုတ္ၾကေလသည္။

တိႆရဟန္းႀကီးသည္ ငါသည္ကား မင္းမ်ိဳးမွ ရဟန္းျပဳလာသူတည္းဟူေသာ မာန္တက္ၾကြကာ “ငါ့ကို အဘယ္သူဟု သင္တို႔ ထင္ၾကကုန္သနည္း၊ သင္တို႔အား အျမစ္မွျဖဳတ္၍ ဖ်က္ဆီးအံ့” ဟု ငိုယိုႀကိမ္းေမာင္းကာ ဘုရားရွင္ထံေတာ္သို႔ ၀င္၏။
အာဂႏၲဳရဟန္းတို႔သည္လည္း ဤရဟန္းႀကီးသည္ တစ္စံုတစ္ရာေသာ
စကားကို လုပ္ႀကံဖန္တီး၍ ေလွ်ာက္ထားရာ၏ဟု စဥ္းစားမိကာ တိႆရဟန္းႀကီးႏွင့္အတူ ဘုရားရွင္ေရွ႕ေတာ္သို႔ လိုက္ပါလာခဲ့၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ အေၾကာင္းမွန္ကို သိၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း စကားစ ထြက္ေပၚလာေစရန္ “တိႆ၊ အဘယ္ေၾကာင့္ မ်က္ရည္စီးယို ငိုေၾကြးလ်က္ ၀င္ေရာက္လာပါသနည္း” ဟု ေမးေတာ္မူရာ
“အရွင္ဘုရား၊ ဤရဟန္းတို႔သည္ တပည့္ေတာ္ကို ဆဲေရးၾကပါသည္ ဘုရား”

“သင္သည္ အဘယ္မွာ ေနပါသနည္း”
“ေက်ာင္းအလယ္ ဧည့္ခန္းမႀကီး၌ ေနပါသည္ ဘုရား”

“ဤရဟန္းတို႔ လာသည္ကို သင္ ျမင္သေလာ”
“ျမင္ပါသည္ ဘုရား”

“သင္သည္ ေနရာမွထ၍ ႀကိဳဆိုပါ၏ေလာ”
“မႀကိဳဆိုခဲ့ပါ ဘုရား”

“ပရိကၡရာမ်ားယူရန္ ပန္ၾကားခဲ့ပါ၏ေလာ”
“မပန္ၾကားခဲ့ပါ ဘုရား”

“၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္ ျပဳစုရန္၊ ေသာက္ေရ ဆက္ကပ္ရန္ ပန္ၾကားခဲ့ပါ၏ေလာ”
“မပန္ၾကားခဲ့ပါ ဘုရား”

“ေနရာခင္းေပး၍ ရွိခိုးပါ၏ေလာ၊ ေျခဆုပ္လက္နယ္ ျပဳခဲ့ပါ၏ေလာ”
“ရွိမခိုးခဲ့ပါ၊ ေျခဆုပ္လက္နယ္ မျပဳခဲ့ပါ ဘုရား”

“တိႆ၊ သီတင္းငယ္ေသာရဟန္းသည္ သီတင္းႀကီးေသာရဟန္းအား ဤက်င့္၀တ္အားလံုးကို ျပဳစုသင့္၏။ ဤသို႔မျပဳေသာရဟန္းသည္ ေက်ာင္းအလယ္၌ ေနရန္ မသင့္ေခ်။ ဤသို႔ခုိက္ရန္ျဖစ္ရသည္မွာ သင့္အျပစ္သာတည္း။ ထိုရဟန္းတို႔ကို ကန္ေတာ့ေလာ့”
“အရွင္ဘုရား၊ ထိုရဟန္းတို႔သည္ တပည့္ေတာ္ကို ဆဲေရးကုန္၏။ တပည့္ေတာ္ မကန္ေတာ့ႏိုင္ပါ ဘုရား”

“တိႆ၊ ဤသို႔ မျပဳသင့္။ သင္၏အျပစ္သာတည္း။ ထိုရဟန္းတို႔ကို ကန္ေတာ့ေလာ့”
“မကန္ေတာ့ႏိုင္ပါ ဘုရား”

ဤတြင္ ဘုရားရွင္က . .
“တိႆရဟန္းႀကီးသည္ ေရွးအခါက ေဒ၀ီလရေသ့ ျဖစ္စဥ္တုန္းကလည္း ဤသို႔ပင္ ဆံုးမခက္ခဲ့၏။ နာရဒ ရေသ့ကို မေကာင္းႀကံခဲ့၍ မိမိသာလွ်င္္္ အရွက္တကြဲ ေျပးသြားခဲ့ရ၏” ဟု ထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားေတာ္မူၿပီးလွ်င္
ေအာက္ပါေဒသနာေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူေလသတည္း။

ဤသူသည္ ငါ့ကို ဆဲေရးဖူးၿပီ၊ ငါ့ကို ညွဥ္းဆဲဖူးၿပီ၊ ငါ့ကို ေအာင္ႏို္င္ဖူးၿပီ၊ ငါ့ဥစၥာကို ေဆာင္ယူဖူးၿပီဟု သူ႔အေပၚ၌ အၾကင္သူတို႔သည္ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕ကုန္၏။
ထိုရန္ၿငိဳးဖြဲ႕ေသာသူတို႔အား ရန္သည္ မၿငိမ္းေအးႏိုင္။

ေဒသနာေတာ္အဆံုး၌ ဆိုဆံုးမခက္ေသာ တိႆရဟန္းႀကီးသည္ ဆိုဆံုးမ၍ လြယ္ကူေသာ ရဟန္းတစ္ပါး ျဖစ္လာေလ၏။

( ဓမၼပဒ။ ယမက၀ဂ္ )
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=442659432498560&set=a.351047714993066.