ညေနတိုင္းအပိုခ်ိန္သင္၍ဆရာစိုးအိမ္ျပန္ေနာက္က်ေလ့ရွိ၏။တစ္ကိုယ္ေရမို.ညစာအဆင္
သင့္မရွိေသး၊ထမင္းကနံနက္ႏွင့္ညေပါင္းခ်က္ျပီးျပီ။ညစာဟင္းလ်ာအတြက္ရြာလယ္ရွိ
ကုန္စုံဆိုင္ထဲသို.၀င္လိုက္သည္။
"ေဒၚျငိမ္း၊လက္ဖက္အေၾကာ္စုံငါးက်ပ္သားေပးဗ်ာ"
"သားေရ ၊မင္းဆရာၾကီးကိုလက္ဖက္အေၾကာ္စုံခ်ိန္ေပးလိုက္ပါဦး" ေဒၚျငိမ္းမွာေစ်း၀ယ္သူတို.ျဖင့္
လက္မလည္ေအာင္ေရာင္းေနရ၍ဆရာစိုး၏အပိုခ်ိန္ကို တက္ျပီးယခုမွျပန္ေရာက္လာေသာသားျဖစ္သူေမာင္ျငိမ္းခ်မ္းအားခိုင္းလိုက္ျခင္းျဖစ္ သည္။ ေမာင္ျငိမ္းခ်မ္းကအေၾကာ္စုံကိုက်င္လည္စြာခ်ိန္တြယ္ျပီးအိတ္ထဲသို.ထည့္လိုက္၏။
ထို.ေနာက္အေၾကာ္စုံသုပ္ရာတြင္အဆင္ေျပေစရန္ ၾကက္သြန္နီအရြယ္ေတာ္တစ္ဥ ကိုအပိုထည့္ေပးလိုက္သည္။ေစ်းသည္ပီသေသာေဒၚျငိမ္းကျမင္လုိက္ပါသည္။
"ဟဲ့ …ငျငိမ္း …..ၾကက္သြန္နီဥကဘာလို.ထည့္လိုက္တာလဲ၊ေစ်းသည္ဆိုတာ အဲဒီလိုေလာကြက္ေကာင္းေနရင္ဘယ္မွာၾကီးပြားေတာ့မလဲဟဲ့"
"ဟာ ၊ေမာင္ျငိမ္းခ်မ္း၊ၾကက္သြန္နီဥမထည့္ပါနဲ.ကြာ၊ဆရာၾကီးအိမ္မွာရွိပါေသးတယ္ " ေမာင္ျငိမ္းခ်မ္းမွာဆရာစိုး၊မိခင္ႏွင့္ၾကက္သြန္နီဥေလးတို.ကိုတစ္လွည့္စီၾကည့္ရင္းမ်က္ႏွာ
ညိႈးသြားရွာေလသည္။
* * *
ျမိဳ.နယ္ဆင့္ဘာသာရပ္ျပိဳင္ပြဲမ်ားဆုေပးပြဲက်င္းပသည့္ေန.။ "ႏွစ္စဥ္ရေနက်ဆိုေတာ့ဒီႏွစ္လည္းဆရာစိုးေက်ာင္းကပဲဆိုေတြရဦးမွာေနာ္" "အခ်ိန္ျပည့္၊ေစတနာ၊ေမတၱာအျပည့္နဲ.သင္ေပးေနတဲ့ဆရာစိုးအတြက္ထိုက္တန္တဲ့
ဆုေတြပါဗ်ာ၊မုဒိတာပြားပါတယ္" "ဆရာနည္းတဲ့နယ္ေက်ာင္းေတြျမိဳ.ေပၚကေက်ာင္းေတြကိုယွဥ္နိုင္တာဂုဏ္ယူစရာဘဲဗ်ိဳ." လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္မ်ားကဆရာစိုးအားခ်ီးမြမ္းစကားဆိုေနၾက၏။ဆုစာရင္းမေၾကညာေသး ဆရာစိုး၏ရင္မွာအကယ္ဒမီညရင္ခုန္သံထက္ျမန္ေနသည္။ အခမ္းအနားမွဴးကဆုရသူမ်ားစာရင္းေၾကညာေနျပီ။ "စတုတၳတန္းျမိဳ.နယ္ဆင့္ဘာသာရပ္ျပိဳင္ပြဲပထမ၊အ.မ.က ပန္းေတာမွအဖဦးေအး၊အမိ ေဒၚျငိမ္းတုိ.၏သား၊ေမာင္ျငိမ္းခ်မ္း--" ဆိုသည့္ေၾကညာသံေလးကိုၾကားလိုက္ရသည့္ဆရာစိုးတစ္ေယာက္၀မ္းသာမႈအဟုန္ျပင္းျပင္း
ျဖင့္အားပါးတရလက္ခုပ္တီးလိုက္မိ၏။ထို.ေနာက္တပည့္ေမာင္ျငိမ္းခ်မ္းႏွင့္သူ.မိိဘႏွစ္ပါး
တို.ကိုၾကည့္၍ႏွစ္ျခိဳက္စြာျပဳံးျပလိုက္သည္။
သူတို.မိသားစုမွာလည္းအျပဳံးေတြ ကိုယ္စီႏွင့္ပင္၊ပီတိမ်က္၀န္းအစုံတို.ဆုံစည္းမိၾကေခ်ျပီ။ ဆရာစိုး၏အေတြးအိမ္ထဲသို.ၾကက္သြန္နီေလးတစ္ဥကတိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္၀င္
ေရာက္လာသည္။ရင္ထဲသို.အေတြးလွိဴင္းေလးခတ္လာ၏။စီးပြားေရးသမားကၾကက္သြန္နီ
ေလးတစ္ဥကိုေစ်းတြက္ျဖင့္အရႈံးအျမတ္တြက္ေနခ်ိန္ဆရာတစ္ဦးအေနျဖင့္တပည့္
အားလုံးအေပၚအရႈံးအျမတ္မတြက္၊ေမတၱာအျပည့္ျဖင့္ပညာဒါနေပးလွဴရျခင္းအတြက္
၀မ္းသာေက်နပ္ေနမိသည္။ မည္သည့္အခါမွ်ဆရာ(မရႈံး)ပါ။ဆရာအျမဲျမတ္ပါသည္။ပီတိစား၍အားျပည့္ေနသူမွာ
ဆရာသာလွ်င္မဟုတ္ပါေလာ။
ေမာင္မင္းသိမ္း(သရက္)၊
ပညာေရး
သင့္မရွိေသး၊ထမင္းကနံနက္ႏွင့္ညေပါင္းခ်က္ျပီးျပီ။ညစာဟင္းလ်ာအတြက္ရြာလယ္ရွိ
ကုန္စုံဆိုင္ထဲသို.၀င္လိုက္သည္။
"ေဒၚျငိမ္း၊လက္ဖက္အေၾကာ္စုံငါးက်ပ္သားေပးဗ်ာ"
"သားေရ ၊မင္းဆရာၾကီးကိုလက္ဖက္အေၾကာ္စုံခ်ိန္ေပးလိုက္ပါဦး" ေဒၚျငိမ္းမွာေစ်း၀ယ္သူတို.ျဖင့္
လက္မလည္ေအာင္ေရာင္းေနရ၍ဆရာစိုး၏အပိုခ်ိန္ကို တက္ျပီးယခုမွျပန္ေရာက္လာေသာသားျဖစ္သူေမာင္ျငိမ္းခ်မ္းအားခိုင္းလိုက္ျခင္းျဖစ္ သည္။ ေမာင္ျငိမ္းခ်မ္းကအေၾကာ္စုံကိုက်င္လည္စြာခ်ိန္တြယ္ျပီးအိတ္ထဲသို.ထည့္လိုက္၏။
ထို.ေနာက္အေၾကာ္စုံသုပ္ရာတြင္အဆင္ေျပေစရန္ ၾကက္သြန္နီအရြယ္ေတာ္တစ္ဥ ကိုအပိုထည့္ေပးလိုက္သည္။ေစ်းသည္ပီသေသာေဒၚျငိမ္းကျမင္လုိက္ပါသည္။
"ဟဲ့ …ငျငိမ္း …..ၾကက္သြန္နီဥကဘာလို.ထည့္လိုက္တာလဲ၊ေစ်းသည္ဆိုတာ အဲဒီလိုေလာကြက္ေကာင္းေနရင္ဘယ္မွာၾကီးပြားေတာ့မလဲဟဲ့"
"ဟာ ၊ေမာင္ျငိမ္းခ်မ္း၊ၾကက္သြန္နီဥမထည့္ပါနဲ.ကြာ၊ဆရာၾကီးအိမ္မွာရွိပါေသးတယ္ " ေမာင္ျငိမ္းခ်မ္းမွာဆရာစိုး၊မိခင္ႏွင့္ၾကက္သြန္နီဥေလးတို.ကိုတစ္လွည့္စီၾကည့္ရင္းမ်က္ႏွာ
ညိႈးသြားရွာေလသည္။
* * *
ျမိဳ.နယ္ဆင့္ဘာသာရပ္ျပိဳင္ပြဲမ်ားဆုေပးပြဲက်င္းပသည့္ေန.။ "ႏွစ္စဥ္ရေနက်ဆိုေတာ့ဒီႏွစ္လည္းဆရာစိုးေက်ာင္းကပဲဆိုေတြရဦးမွာေနာ္" "အခ်ိန္ျပည့္၊ေစတနာ၊ေမတၱာအျပည့္နဲ.သင္ေပးေနတဲ့ဆရာစိုးအတြက္ထိုက္တန္တဲ့
ဆုေတြပါဗ်ာ၊မုဒိတာပြားပါတယ္" "ဆရာနည္းတဲ့နယ္ေက်ာင္းေတြျမိဳ.ေပၚကေက်ာင္းေတြကိုယွဥ္နိုင္တာဂုဏ္ယူစရာဘဲဗ်ိဳ." လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္မ်ားကဆရာစိုးအားခ်ီးမြမ္းစကားဆိုေနၾက၏။ဆုစာရင္းမေၾကညာေသး ဆရာစိုး၏ရင္မွာအကယ္ဒမီညရင္ခုန္သံထက္ျမန္ေနသည္။ အခမ္းအနားမွဴးကဆုရသူမ်ားစာရင္းေၾကညာေနျပီ။ "စတုတၳတန္းျမိဳ.နယ္ဆင့္ဘာသာရပ္ျပိဳင္ပြဲပထမ၊အ.မ.က ပန္းေတာမွအဖဦးေအး၊အမိ ေဒၚျငိမ္းတုိ.၏သား၊ေမာင္ျငိမ္းခ်မ္း--" ဆိုသည့္ေၾကညာသံေလးကိုၾကားလိုက္ရသည့္ဆရာစိုးတစ္ေယာက္၀မ္းသာမႈအဟုန္ျပင္းျပင္း
ျဖင့္အားပါးတရလက္ခုပ္တီးလိုက္မိ၏။ထို.ေနာက္တပည့္ေမာင္ျငိမ္းခ်မ္းႏွင့္သူ.မိိဘႏွစ္ပါး
တို.ကိုၾကည့္၍ႏွစ္ျခိဳက္စြာျပဳံးျပလိုက္သည္။
သူတို.မိသားစုမွာလည္းအျပဳံးေတြ ကိုယ္စီႏွင့္ပင္၊ပီတိမ်က္၀န္းအစုံတို.ဆုံစည္းမိၾကေခ်ျပီ။ ဆရာစိုး၏အေတြးအိမ္ထဲသို.ၾကက္သြန္နီေလးတစ္ဥကတိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္၀င္
ေရာက္လာသည္။ရင္ထဲသို.အေတြးလွိဴင္းေလးခတ္လာ၏။စီးပြားေရးသမားကၾကက္သြန္နီ
ေလးတစ္ဥကိုေစ်းတြက္ျဖင့္အရႈံးအျမတ္တြက္ေနခ်ိန္ဆရာတစ္ဦးအေနျဖင့္တပည့္
အားလုံးအေပၚအရႈံးအျမတ္မတြက္၊ေမတၱာအျပည့္ျဖင့္ပညာဒါနေပးလွဴရျခင္းအတြက္
၀မ္းသာေက်နပ္ေနမိသည္။ မည္သည့္အခါမွ်ဆရာ(မရႈံး)ပါ။ဆရာအျမဲျမတ္ပါသည္။ပီတိစား၍အားျပည့္ေနသူမွာ
ဆရာသာလွ်င္မဟုတ္ပါေလာ။
ေမာင္မင္းသိမ္း(သရက္)၊
ပညာေရး
No comments:
Post a Comment