Tuesday, April 24 at 7:21pm
တတိယအရြယ္ဆုိတာ
တတိယအရြယ္အိုမွ တရား၀င္ျပီပဲဆိုပါေတာ့။
တတိယအရြယ္ဆုိတာ ရုပ္ကလည္းအို၊ နာမ္ကလည္း အိုလာပါျပီ။ ရုပ္ကလဲ အိုလာျပီဆုိရင္ ထိုင္ရ၊ ထရတာလည္း အဆင္မေျပေတာ့သလို ထိုင္တဲ့အခါမွာလည္း ၾကာၾကာမထိုင္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး
နာမ္အိုတယ္ဆိုတာက သတိေတြေမ့ေမ့ေနတာပါ။ ဥပမာ အခန္းထဲေဆးယူသြားမယ္ဆိုျပီး
တရားထိုင္တဲ့အခါမွာလည္း ရုပ္အုိလာတဲ့အတြက္ ၾကာၾကာမထိုင္ႏိုင္၊ ၾကာၾကာမထိုင္ႏိုင္ေတာ့ မၾကာခဏျပင္၊ မၾကာခဏျပင္ေတာ့ သမာဓိပ်က္၊ ေနာက္ နာမ္ကအိုလာတဲ့အတြက္ ကမၼဌာန္းအာရံုေပၚမွာ သတိက ေကာင္းေကာင္းမကပ္ႏိုင္ေတာ့ပ
ဒီေတာ့ သမာဓိက ေတာ္ေတာ္နဲ႔မျဖစ္၊ သမာဓိမျဖစ္ေတာ့ ဥာဏ္စဥ္ေတြက မထင္နဲ႔၊ ကမၼဌာန္းဆရာက တရားစစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ေရွ႕က ေယာဂီငယ္ငယ္ ကေလးမေလးေတြက ” ဘယ္လိုမွတ္လိုက္တယ္ဘုရား၊ ဘယ္လိုမွတ္လိုက္တယ္ဘုရားနဲ႕
ဒါ တတိယအရြယ္လို႔ေခၚတဲ့ ရုပ္နာမ္အိုျခင္းရဲ႕ ဆိုးျပစ္လကၡဏာေတြပါပဲ။
ေနာက္ တတိယအရြယ္ရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးလဲတစ္ခုရွိပါေသးတယ
ေယာဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ တရားေတြထဲမွာ အိုလာျပီဆိုရင္ ” အိုပယ္ျဖစ္တတ္တယ္” ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလး မၾကာခဏပါေလ့ရွိပါတယ္။ အိုပယ္ဆိုတဲ့စကားလံုးကေလးက သိပ္လွတာပါ။ အိုလာျပီဆိုရင္ ကိုယ့္ရဲ႕သားသမီးေျမးျမစ္ေတ
ထမင္းေက်ြးရံု၊ အ၀တ္ဆင္ရံုကလြဲလို႔ အၾကံဥာဏ္ယူတာ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြၚတာေတြ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့္နဲ႔ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ေျမးေတြက တိုးတိုးတိုးတိုးနဲ႔ စကားေျပာေနမယ္။ ကိုယ္ကဒါကို ဟဲ့ ေျမးတို႔ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ လို႔ သြားေမးမယ္။ ဒီေတာ့ ေျမးေတြက အို ဒါလူၾကီးေတြရဲ႕ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး၊ လူငယ္ကိစၥပါလို႔ ျပန္ေျပာခံရ။
တခ်ိဳ႕ဆို ေငြေၾကးခ်မ္းသာပါရဲ႕၊ ပညာလည္းတတ္ပါရဲ႕၊ မိသားစုအသိုင္းအ၀ိုင္းကလည္း
တစ္ရက္လာလည္း ပါမလာ၊ ႏွစ္ရက္လာလည္း ပါမလာ၊ ရက္ေတြသာၾကာသြားတယ္၊ လိုခ်င္တဲ့ စာအုပ္ကမရ၊ ကိုယ္တိုင္ထြက္၀ယ္ဖို႕က်ေတာ
တကယ္လို႔ဥာ ပထမအရြယ္မွာ တရားကို ၾကိဳးၾကိဳးစားစား အားထုတ္ခဲ့ရင္ သူတို႔ဘယ္ေလာက္ပဲ ” အုိပယ္” လုပ္ထားလုပ္ထား၊ ကိုယ္က ကိုယ့္၀ိပႆနာတရားေလးနဲ႔ ေနေနလိုက္ရင္ ” အိုေပ်ာ္” ျဖစ္သြားမွာပါ။
၀ိပႆနာတရားဆိုတာ တစ္ေယာက္တည္း တစ္စိတ္ထည္းအားထုတ္ရတာဆိုေတ
တရားထူးတရားျမတ္ရတာကို ခဏထားလိုက္ပါဦး။ လူ႔ဘ၀သက္တမ္းကို ေယဘုယ် ခုႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္နဲ႕တြက္လိ
လူ႕ဘ၀ကိုရလာတယ္။ လူ႔ဘ၀ကိုရလာျပီး လူ႔ဘ၀ရဲ႕ အႏွစ္သာရျဖစ္တဲ့ ၀ိပႆနာတရားေလးမွ အားထုတ္မသြားရဘဲ ေသသြားမယ္ဆိုရင္ လူ႔ဘ၀ကို ရလာတာ ဘာမွအဓိပၸါယ္မရွိေတာ့ဘူ။ လူဆိုတာ ေသမ်ိဳးပါ။ မေသခင္ေလးမွာ ဒီ၀ိပႆနာတရားေလးေတာ့ ကုသိုလ္ျဖစ္ေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္
ေလာကီထဲမွာ ေနေနၾကတာဆိုေတာ့ ေလာကီအာရံုေတြနဲ႔ေတာ့ ကင္းလို႔မရပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ေမာ္ဒန္ေတြ ၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ေတြ၊ မန္ယူေတြ၊ အာစင္နယ္ေတြ၊ ႏွစ္လံုး သံုးလံုးေတြ၊ ရားထူးဌာနႏၱရေတြ၊ အျပန္အလွန္တံု႔ျပန္မႈေတြ၊ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈေတြေနာ
ကဲ စာဖတ္သူ ” ဘယ္အရြယ္မွာ တရားအားထုတ္လို႔ အေကာင္းဆံုးလဲလို႔ ” ေမးလာခဲ့ရင္ ပထမအရြယ္ပါပဲ၊ ဘ၀မွာ တၾကိမ္သာရတဲ့ ႏုပ်ိဳျခင္းကို ၀ိပႆနာအရာမွာ ေကာင္းေကာင္းၾကီး အသံုးခ်ပစ္လိုက္စမ္းပါ။
ရေ၀ႏြယ္(အင္းမ)
တတိယအရြယ္ဆုိတာ ရုပ္ကလည္းအို၊ နာမ္ကလည္း အိုလာပါျပီ။ ရုပ္ကလဲ အိုလာျပီဆုိရင္ ထိုင္ရ၊ ထရတာလည္း အဆင္မေျပေတာ့သလို ထိုင္တဲ့အခါမွာလည္း ၾကာၾကာမထိုင္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး
နာမ္အိုတယ္ဆိုတာက သတိေတြေမ့ေမ့ေနတာပါ။ ဥပမာ အခန္းထဲေဆးယူသြားမယ္ဆိုျပီး
တရားထိုင္တဲ့အခါမွာလည္း ရုပ္အုိလာတဲ့အတြက္ ၾကာၾကာမထိုင္ႏိုင္၊ ၾကာၾကာမထိုင္ႏိုင္ေတာ့ မၾကာခဏျပင္၊ မၾကာခဏျပင္ေတာ့ သမာဓိပ်က္၊ ေနာက္ နာမ္ကအိုလာတဲ့အတြက္ ကမၼဌာန္းအာရံုေပၚမွာ သတိက ေကာင္းေကာင္းမကပ္ႏိုင္ေတာ့ပ
ဒီေတာ့ သမာဓိက ေတာ္ေတာ္နဲ႔မျဖစ္၊ သမာဓိမျဖစ္ေတာ့ ဥာဏ္စဥ္ေတြက မထင္နဲ႔၊ ကမၼဌာန္းဆရာက တရားစစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ေရွ႕က ေယာဂီငယ္ငယ္ ကေလးမေလးေတြက ” ဘယ္လိုမွတ္လိုက္တယ္ဘုရား၊ ဘယ္လိုမွတ္လိုက္တယ္ဘုရားနဲ႕
ဒါ တတိယအရြယ္လို႔ေခၚတဲ့ ရုပ္နာမ္အိုျခင္းရဲ႕ ဆိုးျပစ္လကၡဏာေတြပါပဲ။
ေနာက္ တတိယအရြယ္ရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးလဲတစ္ခုရွိပါေသးတယ
ေယာဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ တရားေတြထဲမွာ အိုလာျပီဆိုရင္ ” အိုပယ္ျဖစ္တတ္တယ္” ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလး မၾကာခဏပါေလ့ရွိပါတယ္။ အိုပယ္ဆိုတဲ့စကားလံုးကေလးက သိပ္လွတာပါ။ အိုလာျပီဆိုရင္ ကိုယ့္ရဲ႕သားသမီးေျမးျမစ္ေတ
ထမင္းေက်ြးရံု၊ အ၀တ္ဆင္ရံုကလြဲလို႔ အၾကံဥာဏ္ယူတာ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြၚတာေတြ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့္နဲ႔ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ေျမးေတြက တိုးတိုးတိုးတိုးနဲ႔ စကားေျပာေနမယ္။ ကိုယ္ကဒါကို ဟဲ့ ေျမးတို႔ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ လို႔ သြားေမးမယ္။ ဒီေတာ့ ေျမးေတြက အို ဒါလူၾကီးေတြရဲ႕ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး၊ လူငယ္ကိစၥပါလို႔ ျပန္ေျပာခံရ။
တခ်ိဳ႕ဆို ေငြေၾကးခ်မ္းသာပါရဲ႕၊ ပညာလည္းတတ္ပါရဲ႕၊ မိသားစုအသိုင္းအ၀ိုင္းကလည္း
တစ္ရက္လာလည္း ပါမလာ၊ ႏွစ္ရက္လာလည္း ပါမလာ၊ ရက္ေတြသာၾကာသြားတယ္၊ လိုခ်င္တဲ့ စာအုပ္ကမရ၊ ကိုယ္တိုင္ထြက္၀ယ္ဖို႕က်ေတာ
တကယ္လို႔ဥာ ပထမအရြယ္မွာ တရားကို ၾကိဳးၾကိဳးစားစား အားထုတ္ခဲ့ရင္ သူတို႔ဘယ္ေလာက္ပဲ ” အုိပယ္” လုပ္ထားလုပ္ထား၊ ကိုယ္က ကိုယ့္၀ိပႆနာတရားေလးနဲ႔ ေနေနလိုက္ရင္ ” အိုေပ်ာ္” ျဖစ္သြားမွာပါ။
၀ိပႆနာတရားဆိုတာ တစ္ေယာက္တည္း တစ္စိတ္ထည္းအားထုတ္ရတာဆိုေတ
တရားထူးတရားျမတ္ရတာကို ခဏထားလိုက္ပါဦး။ လူ႔ဘ၀သက္တမ္းကို ေယဘုယ် ခုႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္နဲ႕တြက္လိ
လူ႕ဘ၀ကိုရလာတယ္။ လူ႔ဘ၀ကိုရလာျပီး လူ႔ဘ၀ရဲ႕ အႏွစ္သာရျဖစ္တဲ့ ၀ိပႆနာတရားေလးမွ အားထုတ္မသြားရဘဲ ေသသြားမယ္ဆိုရင္ လူ႔ဘ၀ကို ရလာတာ ဘာမွအဓိပၸါယ္မရွိေတာ့ဘူ။ လူဆိုတာ ေသမ်ိဳးပါ။ မေသခင္ေလးမွာ ဒီ၀ိပႆနာတရားေလးေတာ့ ကုသိုလ္ျဖစ္ေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္
ေလာကီထဲမွာ ေနေနၾကတာဆိုေတာ့ ေလာကီအာရံုေတြနဲ႔ေတာ့ ကင္းလို႔မရပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ေမာ္ဒန္ေတြ ၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ေတြ၊ မန္ယူေတြ၊ အာစင္နယ္ေတြ၊ ႏွစ္လံုး သံုးလံုးေတြ၊ ရားထူးဌာနႏၱရေတြ၊ အျပန္အလွန္တံု႔ျပန္မႈေတြ၊ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈေတြေနာ
ကဲ စာဖတ္သူ ” ဘယ္အရြယ္မွာ တရားအားထုတ္လို႔ အေကာင္းဆံုးလဲလို႔ ” ေမးလာခဲ့ရင္ ပထမအရြယ္ပါပဲ၊ ဘ၀မွာ တၾကိမ္သာရတဲ့ ႏုပ်ိဳျခင္းကို ၀ိပႆနာအရာမွာ ေကာင္းေကာင္းၾကီး အသံုးခ်ပစ္လိုက္စမ္းပါ။
ရေ၀ႏြယ္(အင္းမ)
No comments:
Post a Comment