စာသင္ခန္းထဲ၀င္လာေတာ့ ဆရာမမ်က္ႏွာထားက ခပ္တင္းတင္း။ ဆရာမရဲ့ အသက္ကလည္း
ငယ္ငယ္.. သင္ရမွာကလည္း စစ္သားေတြဆိုေတာ့ မ်က္ႏွာထားကိုမာထားလိုက္တယ္။ေဆြမ်ိဳးအသိုင္္း
အ၀ိုင္းထဲမွာေတာင္ စစ္သားဆိုတာမရွိခဲ့ဘဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္စ၊ႏွစ္ေယာက္စသာ တပ္မေတာ္ထဲမွာ အသိရွိသူဆိုေတာ့ စစ္တပ္နဲ.ဆရာမဘ၀ဟာျပဒါးတစ္လမ္း၊သံတစ္လမ္းလို. ေျပာလို.ရပါတယ္။ ခုလို စစ္သားေတြကိုစာလာသင္ေပးရမယ္လို.လည္း တစ္ခါမွ မေတြးမိခဲ့ဖူးပါဘူး။
သင္ရမွာကလည္း "အသံုးလံုး" လို.အလြယ္တကူေခၚတဲ့ စာမတတ္သူပေပ်ာက္ေရးသင္တန္း။ "တပ္မေတာ္ထဲမွာ စာမတတ္သူပ
ေပ်ာက္ေရးစီမံခ်က္အရ" တာ၀န္ရွိသူေတြက ဌာနကို အကူအညီေတာင္းလို. လာသင္ေပးရတာပါ။
စစ္တပ္ထဲသြားျပီး စစ္သားေတြကို စာသြားသင္ရမယ္ဆိုေတာ့ ျငင္းပါေသးတယ္။
သင္ရမယ့္သူေတြရဲ့ အသက္ေတြကလည္းၾကီးေနၾကျပီ။ ျပီးေတာ့ ေယာက်ာ္းၾကီးေတြ..
ေယာက်ာ္းထဲမွာမွ စစ္ေျမျပင္ေတြမွာ ရန္သူနဲ. သူေသကိုယ္ေသတိုက္ခိုက္သတ္ျဖတ္လာတဲ့
စစ္သားရင့္မာၾကီးေတြ။ ဒီလိုလူၾကီးေတြက အသက္(၃၀)အရြယ္
ဆရာမေလးတစ္ေယာက္စကားကို နားေထာင္မတဲ့လား။ ျပီးေတာ့
အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေတြမွာေတြ.ေနရတဲ့
စစ္သားေတြရဲ့ ေပါက္တတ္ကရသတင္းေတြက ဆရာမေလးကို ေက်ာခ်မ္းေစပါတယ္။ဒါေပမယ့္
၀န္ထမ္းဆိုေတာ့လည္း "အထက္လူၾကီးရဲ့ Request ဟာ မိမိတို.အတြက္ Command
ျဖစ္သည္"ဆိုတဲ့အတိုင္း လက္ခံလိုက္ရေတာ့ပါပဲ။ အေတြ.အၾကံဳရွိတဲ့
ဆရာမၾကီးေတြကေတာ့ အားေပးရွာပါတယ္။ "ဘာမွစိတ္မပူနဲ. ဆရာမေလး။
ဆရာမေလးထင္ထားတာေတြနဲ. တစ္ျခားစီျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။
ဆရာမေလးမၾကံဳဖူးတဲ့ထားရာေန၊ ေစရာသြား၊ ခိုင္းတာလုပ္တဲ့ ပစ္တိုင္းေထာင္လိုလူသားေတြကို ဆရာမေလးေတြ.ရလိမ့္မယ္၊ ဒီတစ္ရက္ေတာ့ သြားသင္ေပးပါ။ ဆရာမေလး အဆင္မေျပရင္ ေနာက္ေန.က် လူခ်ိန္းေပးပါမယ္" တဲ့။
ညက ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္ပါဘူး။ မနက္လင္းေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။ သူတို.ေတြ ဘာပဲျဖစ္ပါေစ .. ငါက ဆရာမ။ ဆရာမဆိုေတာ့ ဆရာ/ဆရာမတို. က်င့္သံုးရမယ့္ ေစတနာ၊
၀ါသနာ၊ဂရုဏာဆိိုတဲ့ နာ(၃)နာနဲ.သင္မယ္။ ခဏေနေတာ့ တပ္ကလာၾကိဳခိုင္းတဲ့ကားနဲ.
စစ္တပ္ထဲကို လိုက္ခဲ့လိုက္ပါတယ္။ ကားေမာင္းသမားစစ္သားကေတာ့ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ
ပါပဲ။ ကားေပၚတက္မယ္လုပ္ေတာ့ ကိုယ့္ထက္အသက္ၾကီးတဲ့ကားသမားကကားတံခါး
ဖြင့္ေပးေနလို. အားနာေနရပါေသးတယ္။ ကားေပၚမွာ ကားသမားနဲ. စကားေျပာရင္း
ရင္းႏွီးသြားပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေတြးလိုက္မိေသးတယ္။ "ဒီေန.
စာသင္ရမယ့္စစ္သားၾကီးေတြလည္း ဒီကားသမားလို ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြဆိုရင္ ေကာင္းမယ္"။
စစ္တပ္ထဲအ၀င္၀ဂိတ္ေရာက္ေတာ့ ကင္းေစာင့္ေနတဲ့ရဲေဘာ္ေလးတစ္ေယာက္က
အေလးလွမ္းျပဳပါတယ္။ "အရာရွိလည္းမပါဘဲနဲ. ဘာလို.အေလးျပဳတာလည္းဆရာ" လို.
ကားသမားကိုေမးၾကည့္ေတာ့ အံ့ၾသဖြယ္ရာ စကားတစ္ခြန္းကိုၾကားရျပန္ပါတယ္။
"ဆရာမေလးကို အေလးျပဳတာပါ"တဲ့။ စာသင္ခန္းေရွ.ကားရပ္လိုက္ေတာ့ ကားသမားကပဲ အရင္ဆင္းျပီး ဆရာမေလးတံခါးကို ဖြင့္ေပးေနျပန္လို."ေနပါေစ..ေနပါေစ"ေျပာေနရပါေသးတယ္။
ဒါေပမယ့္ တံခါးကေတာ့ ဖြင့္ျပီးေနပါျပီ။
စာသင္ခန္းထဲ၀င္လိုက္ေတာ့ ဆရာမေလးသင္ခဲ့ဖူးတဲ့စာသင္ခန္းေတြနဲ. ကြာျခားမႈကို
စေတြ.လိုက္ရပါတယ္။ စာသင္ခန္းတစ္ခုလံုးက ျငိမ္သက္ေနပါတယ္။
စီနီယာက်ပံုေပါက္တဲ့ စစ္သားတစ္ေယာက္က ေရွ.ထြက္လာျပီး ရုတ္တရက္ေအာ္လိုက္ေတာ့
လန္.သြားရပါေသး
တယ္။ သူေအာ္လိုက္တာက
"သင္တန္း ေရွ.ၾကည့္"တဲ့
ျပီးေတာ့ ဆက္ေအာ္တဲ့အသံေတြက
"ဦးထုပ္ေဆာင္း"
"တန္းထ" ဆိုတဲ့အသံေတြ။
ေအာက္ကလူေတြကလည္းေရွ.ကလူခိုင္းတဲ့အတိုင္း တေသြမတိမ္းလိုက္လုပ္ေနၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ ျပႆနာက စတာ။ ေရွ.ကစီနီယာလုပ္တဲ့သူက ရုတ္တရက္ ဆရာမေလးေရွ.တည့္တည့္မွာရပ္ျပီး
အေလးျပဳလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ဆက္တိုက္ေအာ္ေတာ့တာပဲ။ "သင္တန္းသားရွိရင္း ၃၀
ေယာက္၊ ခန္းမ၀င္ ၃၀ ေယာက္၊ ပ်က္ကြက္မရွိ၊ ခန္းမ၀င္ျပီးအသင့္" တဲ့။
ေအာ္ျပီးေတာ့ ဆရာမေရွ.မွာပဲ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီး
ရပ္ေနတယ္။ ဆရာမကလည္း ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိဘဲေၾကာင္ၾကည့္ေနတယ္။ ဆရာမကဘာမွျပန္
မေျပာေတာ့ သင္တန္းသားေခါင္းေဆာင္က ဆရာမကို ေမးတယ္။" ထိုင္ခိုင္းလိုက္
ရေတာ့မလားဆရာမ"တဲ့။ အဲက်မွ သတိရျပီး "ရျပီ..ရျပီ.. ထိုင္ၾကပါရွင္" လို.ကမန္းကတန္း
ေျပာလိုက္ရတယ္။ စာမသင္ရေသးခင္မွာပဲ ဌာနကဆရာမၾကီးေတြေျပာလိုက္တဲ့
"ပစ္တိုင္းေထာင္လိုလူသားေတြဆိုတာ မွန္ေနျပီထင္တယ္"လို. ေတြးလိုက္မိပါတယ္။
စာသင္ေတာ့လည္း တစ္ကယ့္ကေလးေတြလို ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္နဲ. "ကၾကီးခေခြး" ကိုလိုက္ဆို
ေနၾကပါတယ္။ ဆရာမေလးရဲ့စိတ္မွာ စစ္သားၾကီးေတြကို စစ္သားေတြလို.မျမင္ေတာ့ဘဲ
ကိုယ့္တပည့္ေလးေတြလိုျမင္လာပါတယ္။ စစ္ယူနီေဖာင္းကိုလည္း အစိမ္းေရာင္လို.မျမင္ေတာ့ဘဲ အျဖဴနဲ.အစိမ္းလို. ျမင္လာပါျပီ။ အထင္နဲ.အျမင္ေတြကေတာ့ တစ္ျခားစီျဖစ္ေနပါျပီ။
ညေနသင္တန္းျပီးတဲ့အခ်ိန္ စီနီယာစစ္သားက အေလးျပဳျပီးသင္တန္းျဖဳတ္ခြင့္ေတာင္းတဲ့
အခါမွာေတာ့ ဆရာမေလးအေနနဲ. ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္မေနေတာ့ဘဲ "ဆက္လုပ္ပါ"
ဆိုတဲ့စကားေလးကို ေလွ်ာေလွ်ာလွ်ဳလွ်ဳေျပာထြက္ခဲ့ပါတယ္။
ျပန္ဖို.ျပင္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ စာသင္ခန္းေရွ.မွာ ကားက အဆင္သင့္ေစာင့္ေနပါတယ္။ ဆရာမေလးျခင္းကို စီနီယာေက်ာင္းသားကကိုင္ျပီး ကားနားကိုလိုက္ပို.ပါတယ္။က်န္တဲ့သင္တန္းသားတစ္ေယာက္ကေတာ့ တံခါးကိုသြားဖြင့္ေပးေနပါတယ္။ ကားသမားေတာင္ ဖြင့္ေပးစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။ ကားေပၚတက္ျပီး ကားထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ဆရာမေလးက အျပံဳးေတြနဲ. လက္ျပျပီးႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္။ အဲခ်ိန္မွာ စီနီယာစစ္သားၾကီးဆီက "အေလးျပဳ"ဆိုတဲ့အသံၾကီးထြက္လာပါတယ္။ သူ.ေအာ္သံနဲ.အတူ ေဘးက
စစ္သားေတြပါ သတိအေနအထားေရာက္သြားၾကပါတယ္။
ဆရာမေလးက ကားေပၚကေန လက္ျပေနရင္းနဲ. စကားတစ္ခြန္းလွမ္းေျပာသြားပါတယ္။ "ဆရာမေလး ေနာက္ေန.ေတြလည္း လာခဲ့အံုးမယ္ေနာ္။ အိမ္စာေတြေသခ်ာလုပ္ခဲ့ၾကပါ"တဲ့။
ထိုက္သူ
No comments:
Post a Comment