"ျဗဟၼာက်င့္စဥ္ ျဗဟၼာ့ဘုံအေၾကာင္း"

•••••••••••••••••••••••••••••••
Q း အရွင္ဘုရား..
၁။ ၃၁ ဘံုမွာ ၿဗဟၼာၿပည္က အၿမင့္ဆုံးျဖစ္ပါလ်က္
ဘာေၾကာင့္ အရူပၿဗဟၼာဘံု မွာ တရားနာလို႔မရ၊
တရားထူးမရနိုင္တဲ့ ရပ္ၿပစ္ရွစ္ပါးထဲ ေရာက္ေနတာလဲဘုရား။

A း လူတိုင္း ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါး အေၾကာင္း ၾကားဖူးေနၾကတာ ၾကာပါၿပီ၊ အဲဒီထဲမွာ လူ႔ျပည္ ထက္ ျမတ္ေသာ အသညသတ္ျဗဟၼာ့ဘုံ တစ္ဘုံႏွင့္ အရူပ ျဗဟၼာ(၄) ဘုံမ်ား လဲ ပါ၀င္ေနပါတယ္၊ ေမးခြန္းရွင္က ဒီသေဘာကို ရည္ရြယ္ေမးတာ ထင္ပါရဲ႕၊ ဒါေၾကာင့္ ျဗဟၼာ့ဘုံမ်ားအေၾကာင္း၊ ျဗဟၼာျဖစ္ ေၾကာင္း က်င့္စဥ္မ်ားစသည္ကို လက္လွမ္း မွီသေလာက္ တင္ျပလိုက္ပါသည္။

"အသညသတ္ျဗဟၼာမ်ား အေၾကာင္း ႏွင့္ က်င့္စဥ္"
------------------------------------------------------
အသည- သညာေစတသိက္ မရွိေသာ
(တကယ္က နာမ္၀ိဥာဥ္ေကာင္၊
လိပ္ျပာေကာင္ spirit or soul ဟု လူတုိင္း သိထားၾကေသာ စိတ္မ်ား၊ ေစတသိက္မ်ား အားလုံးမရွိပါဘဲ သညာ တမ်ိဳးကုိသာ ေခါင္းစဥ္တပ္ကာ အသညဟု ေခၚေ၀ၚ ၾကသည့္ )
သတၱ - ျဗဟၼာမ်ား၊
နားလည္လြယ္ေအာင္ အဓိပၸါယ္ရွင္းျပရလ်င္ ဒီလူ႔ဘ၀မွာ သမထကမၼ႒ာန္းတမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ အားထုတ္ကာ
ပထမစ်ာန္ ဒုတိယ စ်ာန္ စသျဖင့္ စ်ာန္အဆင့္ဆင့္ကို ရရွိၿပီးေသာ သူတေယာက္သည္ အထက္ပုိင္း စတုတၳစ်ာန္အဆင့္ ထိပ္ဆုံးအဆင့္ထိ ေရာက္လာၿပီ ဆုိလ်င္ ေလာကႀကီးကုိၿငီးေငြ႔ျခင္း၊
ခႏၶာကိုယ္ကို ၿငီးေငြ႔ျခင္း၊ စသည္ျဖင့္
ၿငီးေငြ႔စိတ္မ်ား ျဖစ္လာတတ္သည္ ။
ထိုအခါ ၿငီးေငြ႔ျခင္းရဲ႕ လက္သည္တရားခံကို လိုက္ရွာရင္း
လိုခ်င္တပ္မက္မႈ တဏွာစိတ္ေၾကာင့္ ဆုိတာကို
သတိထားမိ ေတာ့သည္။

သတၱ၀ါတုိင္းမွာ ေလာဘစိတ္ တဏွာစိတ္ ရွိေနၾကလို႔သာ သံသရာလည္ေနၾကရတယ္၊ ဟိုဟာ လိုခ်င္၊ ဒီဟာ လိုခ်င္ စိတ္ျဖစ္လာၿပီးေတာ့ လုိခ်င္တာကို ရေအာင္ အားထုတ္ရျပန္တယ္၊ အားထုတ္ၾကရင္းနဲ႔ အကုသိုလ္ေတြ လုပ္မိၾက ျပန္တယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ သံသရာလည္ေနၾကတာပဲ ဆိုတာကို ေတြ႔ျမင္ကာ သံသရာလည္ျခင္း တရားခံက ေလာဘစိတ္ပဲ ဆုိတာ သိျမင္လာတာေၾကာင့္ အဲဒီ နာမ္၀ိဥာဥ္စိတ္ေတြ မရွိေအာင္ ေတာင့္တလာတယ္၊

ေတာင့္တတဲ့ အတုိင္း နာမ္တရား စိတ္ေတြကို အျပစ္ျမင္လာတယ္၊ မုန္းလာတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ မရွိေအာင္ ႀကိဳးစားေတာ့တယ္၊ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြက အလြန္သိမ္ေမြ႔နက္နဲေလေတာ့ သမထ၊ ၀ိပႆနာတမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေကာင္းေကာင္း အားထုတ္ဖူးသူမွ လမ္းစဥ္ကုိ နားလည္ နုိင္ပါလိမ့္မယ္၊ အေတြ႔အႀကဳံမရွိေသးသူမ်ားအတြက္ေတာ့ မွန္းဆနားလည္ျခင္းျဖင့္သာ သိနိုင္ပါမည္။

ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အားထုတ္ၿပီး စ်ာန္မေလ်ာပဲ ေသလြန္ရင္ သူေတာင့္တခဲ့တဲ့ အတုိင္း သညာစိတ္ နာမ္တရားမ်ား လုံး၀မရွိတဲ့ "အသညသတ္ ျဗဟၼာ့ဘုံ"ကို ေရာက္ရေတာ့သည္

၊စ်ာန္တရား၏ အရွိန္အဟုန္ေၾကာင့္ သူတုိ႔ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ဟာ
ျဗဟၼာ့ျပည္ မွာ ေရႊတုံး ေရႊခဲႀကီးေတြလို လႈပ္ရွားမႈ မရွိေတာ့ဘူး၊ ၿငိမ္သက္ေနတယ္၊ ရုပ္တုႀကီးေတြလို ျဖစ္ေနၾကတယ္၊ သက္မဲ့ရုပ္တုႀကီးေတြထက္ ထူးျခားၿပီး ရုပ္ဇီ၀ိတ ဆုိတာေတာ့ ရွိေနေသးတယ္၊ အဘိဓမၼာအေၾကာင္း နားလည္သူမ်ားေတာ့ သေဘာေပါက္လြယ္ပါလိမ့္မည္။

ဒါေၾကာင့္ တရားနာခြင့္၊ ဘုရားဖူးခြင့္ လုံး၀မရနုိင္ဘူးေပါ့။
စ်ာန္အရွိန္ မကုန္ေသး သမွ် ျဗဟၼာ့ျပည္မွာ
မလႈပ္မယွက္ ေနေနၾကရ ၿပီး သက္တမ္းက
မဟာကပ္ကမၻာေပါင္း (၅၀၀) ရွိတယ္လို႔ ဆုိတယ္၊
လူ႔ျပည္မွာ ဘုရားရွင္ေပါင္း ေထာင္ ဂဏန္း၊
ေသာင္းဂဏန္း ပြင့္ေနပါေစ၊ သူတို႔သက္တမ္းက မကုန္နုိင္ေသးဘူး။

"အျခားေသာ ျဗဟၼာ့ဘုံမ်ားအေၾကာင္း"
----------------------------------------
တစ္ျခား ျဗဟၼာမ်ားမွာေတာ့ ပုံမွန္ပဲ၊
စ်ာန္ရေအာင္ က်င့္ၿပီး ပထမစ်ာန္ရၿပီး စ်ာန္မေလ်ာပဲေသလြန္လွ်င္
ပထမ စ်ာန္ျဗဟၼာ့ဘုံ မ်ားျဖစ္တဲ့ ျဗဟၼာ့ပါရိသဇၨာဘုံ၊
ျဗဟၼာ့ပုေရာဟိတာဘုံ၊
မဟာျဗဟၼာဘုံအားျဖင့္ တဘုံဘုံမွာ ခႏၶာကိုယ္ေရာ၊ ခံစားတတ္တဲ့နာမ္ စိတ္၀ိဥာဥ္ေရာ နွစ္မ်ိဳးလုံးပါတဲ့ဘုံကို ဘုံမ်ားကို ေရာက္နုိင္ၾကတယ္၊ ဒုတိယစ်ာန္ရၿပီးေသလ်င္ ဒုတိယ စ်ာန္ဘုံမ်ားျဖစ္တဲ့
ပရိတၱာဘာ၊ အပၸမာဏာဘာ၊
အာဘႆရာဘုံစသည္ျဖင့္ေရာက္ၾကရတယ္၊

တတိယစ်ာန္ရထားလ်င္ တတိယစ်ာန္ဘုံမ်ားျဖစ္တဲ့ ပရိတၱသုဘာ၊ အပၸမာဏသုဘာ၊ သုဘကိဏွာဘုံအားျဖင့္ တဘုံဘုံ ကို ေရာက္နုိင္တယ္၊ အလြယ္မွတ္လိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ရရွိထားတဲ့ စ်ာန္ေတြ အဆင့္ျမင့္လ်င္ ျမင့္သေလာက္ ဘုံေတြလဲ အျမင့္ ကိုေရာက္ၾကရ၊ ခံစားၾကရတယ္၊ သက္တမ္းေတြကလဲ အထက္ဘုံေရာက္ေလ ရွည္ၾကာေလ၊ သက္တမ္းရွည္ေလပါပဲ၊ အသညသတ္ ဘုံကေတာ့ စတုတၳစ်ာန္အထိ ရရွိထားမွ ေရာက္နိုင္ပါမယ္။

"ျဗဟၼာမ်ား၏ ခႏၶာကိုယ္"
-----------------------------------
ျဗဟၼာမ်ားမွာ ေယာက်ားအဂၤါ၊ မိန္းမအဂၤါအားျဖင့္ ကြဲျပားစြာ မပါတတ္တာ ထူးျခားခ်က္ပါ၊ ေယာက်ား လို႔လဲ ေခၚမရ၊ မိန္းမလို႔လဲ မဆုိသာဘူးေပါ့၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆုိေတာ့ သူတုိ႔ဟာ လူ႔ဘ၀ကတည္းက စ်ာန္ေတြ အဘိဥာဥ္ေတြ ရေအာင္ က်င့္ၿပီး ေသခဲ့
တာေၾကာင့္ ကိေလသာစိတ္၊ တဏွာစိတ္ေတြ ကင္းေနၾကတယ္၊

ျဗဟၼာျဖစ္ျပန္ေတာ့လဲ ကိုယ္ရရွိၿပီးသား စ်ာန္ေတြကုိ အၿမဲ ၀င္စားၿပီး ေအးခ်မ္းစြာ ေနေလ့ရွိၾကတယ္၊ ကမၻာေပါင္း၊ ႏွစ္သန္းေပါင္း မ်ားစြာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသည္ျဖစ္ေစ စ်ာန္ခ်မ္းသာခံစားၿပီး အပူအပင္ေသာက ကင္းေ၀းစြာေနေလ့ရွိၾက တယ္၊

လူေတြလို က်င္ႀကီး က်င္ငယ္ စြန္႔တာေတြ ၊ ေခြ်းသလိပ္ထြက္တာေတြ၊ အစာရွာေဖြရတာေတြ ဘာမွ မရွိဘူး၊ ဒါေၾကာင့္လဲ ျဗဟၼာဘ၀ကေ န ေသလြန္ၿပီး လူ႔ျပည့္ေရာက္လာသူဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စ်ာန္နဲ႔ ေနလာတာေၾကာင့္ အထုံပါလာၿပီး "ကိိေလသာစိတ္၊ တဏွာစိတ္" ကုန္ခမ္းေနတတ္တယ္၊ အထုံပါလာတဲ့သေဘာလို႔ ဆိုရပါမယ္။

သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔ဟာ " ေသာတာပန္"
မျဖစ္ေသးတာေၾကာင့္ ျဗဟၼာဘ၀သက္တမ္း၊ကုန္တာနဲ႔ လူ႔ျပည္လဲ ေရာက္နုိင္ တယ္၊ တိရိစၧာန္လဲ ျဖစ္နိုင္တယ္၊ ဘာမွ ဘ၀အာမခံခ်က္ မရွိေသးဘူးလို႔ ဆိုနိင္ပါတယ္။ လူ႔ဘ၀ကို ျပန္ဆင္း လာရင္ အရင္ဘ၀က မိန္းမျဖစ္ခဲ့ရင္ မိန္းမသားဘ၀ကိုပဲ ျပန္ရတတ္တယ္၊

ဘာေၾကာင့္ဆို သူက ဘ၀ခ်င္းနီးစပ္ခဲ့ေလေတာ့ ဒီဘ၀ ကိုပဲ
မွတ္မိၿပီး ျပန္ေရာက္ရတယ္ လို႔ သိရပါတယ္၊ ေယာက်ာ္းမ်ားမွာလည္း အတူတူလို႔ ဆုိရပါမည္။

"ရူပျဗဟၼာ့အားလုံးမွာ ထူးျခားခ်က္ (၃)မ်ိဳးရွိတယ္။"
-------------------------------------------------------
ႏွာေခါင္းေတာ့ ရွိတယ္၊ ဃာနပသာဒရုပ္ မရွိတဲ့ အတြက္
အန႔ံခံနုိင္စြမ္း မရွိၾကဘူး၊
လွ်ာ ရွိေပမယ့္ ဇိ၀ွါပသာဒရုပ္မရွိတဲ့အတြက္
ဘာအရသာကိုမွ မခံစားနုိင္ဘူး၊
လူေတြရဲ႕ လွ်ာမွာ အရသာခံ အေၾကာေပါင္း
တစ္ေထာင္ေက်ာ္ ရွိတယ္လို႔ စာေပမွာ ဆုိထားတယ္၊
ေနာက္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္ ရွိေနေပမယ့္ ကာယပသာဒရုပ္ မရွိတဲ့အတြက္ ေဖာ႒ဗၺာရုံ အေတြ႔အထိကို မခံစားတတ္ၾကဘူး။
ဒီသုံးခ်က္က ျဗဟၼာတုိင္းရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ပါပဲ။

အခု အသညသတ္ျဗဟၼာေတြမွာေတာ့ အထက္ပါ
သုံးခ်က္အျပင္ ေစာေစာက နာမ္စိတ္spirit ေတြပါ
မရွိတဲ့အတြက္ တရားကို ဘာမွ မသိနုိင္ေတာ့ဘူးေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါးမွာ ထည့္ရပါတယ္။

"အရူပျဗဟၼာမ်ားအေၾကာင္း"
-----------------------------
ဒီျဗဟၼာမ်ားကေတာ့ ပိုၿပီး အဆင့္ျမင့္သြားပါၿပီ၊
အ- မရွိျခင္း၊
ရူပ -ရုပ္ခႏၶာကိုယ္။
တုိက္ရုိက္ ဘာသာျပန္ရရင္ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းတာက သူတို႔က အသညသတ္နဲ႔ ေျပာင္းျပန္ေပါ့၊ စိတ္၀ိဥာဥ္spirit or soul ေတာ့ ရွိတယ္၊ mater ဆုိတဲ့ ရုပ္ခႏၶာ ကိုယ္မရွိျပန္ဘူး၊ ခႏၶာကုိယ္ႀကီး မရွိမွေတာ့ ဘုရားကို ဘယ္လိုဖူးမလဲ၊ ဘုရားကို ဖူးျမင္ဖုိ႔ မ်က္စိကုိမရွိ၊ တရားနာဖို႔ နားရြက္ေတြ ၊ ဘာေတြ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး၊

တရားထူးရတယ္ ဆုိတာ ဘုရားရွင္ကို တုိက္ရိုက္ မဖူးျမင္ရေတာင္ သံဃာေတာ္မ်ားထံ၊ လူအခ်င္းခ်င္း၊ နတ္အခ်င္း ခ်င္း၊ ျဗဟၼာအခ်င္းခ်င္း ေဟာၾကားတဲ့ တရားေဒသနာကို နာယူခြင့္ရရင္ေတာင္ ကြ်တ္တမ္း၀င္နိုင္တယ္၊

ဒါကိုပဲ စာလိုက်ေတာ့ "ပရေတာေဃာသ ပစၥယ" လို႔ ေခၚရတယ္ေပါ့၊ သူတပါးဆီက တရားစကား နာၾကားခြင့္အေၾကာင္းကို ခႏၶာကိုယ္ႀကီး ေတာင္ မရွိမွေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိနုိင္ေတာ့ဘူး လို႔ ဆိုရပါမယ္။

"အရူပျဗဟၼာျဖစ္ေၾကာင္း က်င့္စဥ္"
------------------------------------
သူတို႔လဲ သူတုိ႔က်င့္စဥ္အရ ျဖစ္ၾကရတာပါ၊ ဒီဘက္ လူ႔ဘ၀မွာ ေစာေစာကလို သာသနာပမွာျဖစ္ေစ၊ သာသနာတြင္းမွာ ျဖစ္ေစ စ်ာန္တရားမ်ား အားထုတ္ရင္း အဆင့္ျမင့္လာတဲ့အခါ သူလဲပဲ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို အျပစ္ျမင္လာတယ္၊

“ ေအာ္ ဒီခႏၶာကိုယ္ႀကီး ရွိေနလို႔သာ ပူလို႔မို႔ အဲယားကြန္း ပန္ကာေတြလိုအပ္ေနတာ၊ အေအးဒဏ္ခံရျပန္ေတာ့
အေႏြးထည္၊ ေစာင္၊ အပူေပးစက္ ဟီတာ စသည္ျဖင့္ ဒုကၡမ်ားရျပန္တယ္၊ နာတာ၊ က်င္တာ ေအာင့္တာ၊ ကိုက္တာ ခဲတာ၊ စသည္ျဖင့္
ေရာဂါမ်ိဳးစုံ ဖိစီးႏွိပ္စက္မႈကိုလဲ ခံေနရတယ္၊
အိုနာေသ ေဘးေတြကုိလဲ မလြန္ဆန္နုိင္ၾကဘူး၊
ဒီရုပ္ခႏၶာႀကီး မရွိရင္ ေတာ္ေတာ္ ေအးခ်မ္းမွာပဲ ” လို႔ ေတြးၿပီး အျပစ္ျမင္လာပါေရာ၊

ဒီေတာ့ တရားခံက ဒီရုပ္ခႏၶာကိုယ္ႀကီးပဲ လို႔ သိတာနဲ႔
တၿပိဳင္နက္ထဲ မလုိခ်င္ေတာ့ဘူး၊ မတြယ္တာေတာ့ဘူး၊
ဒီခႏၶာ ကိုယ္ႀကီး မရေအာင္သာ ေတာင့္တေတာ့တယ္၊
ဒီေနရာမွာ စ်ာန္္တရားကလဲ သမာပတ္ရွစ္ပါးထဲမွာ အျမင့္ဆုံးေရာက္ေနမွ စိတ္ကူးထား တဲ့အတုိင္း ေရာက္နုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ သာသနာပ ကာလမွာ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားေတြကို မၾကားဖူး၊ မနာဖူးၾကေလေတာ့ ကိုယ္အား သန္ရာကို ေတြးေတာ ႀကံဆၿပီး က်င့္ႀကံၾကရာက လမ္းမွား ေရာက္သြားတယ္ လို႔ ဆုိနုိင္တယ္။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူေတာင့္တတဲ့အတုိင္း စ်ာန္မေလ်ာပဲ ေသလြန္ရင္ ရုပ္ခႏၶာကိုယ္ မရွိပဲ စိတ္၀ိဥာဥ္ နာမ္တရားမ်ားသာ ရွိတဲ့ အထက္ဆုံး အရူပဘုံကုိ ေရာက္ၾကရေတာ့တယ္၊ လူ႔ျပည္မွာ ဘုရားတစ္ဆူပြင့္ေတာ္မူၿပီ တဲ့၊ တရားဦးေဟာၾကား ေနၿပီတဲ့၊ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူၿပီ တဲ့ ဆုိတဲ့ သတင္းစကားမ်ားကို သက္တမ္းရွည္ၾကတဲ့ နတ္ျဗဟၼာတစ္ခ်ိဳ႕
ၾကားသိၾကရ ပါတယ္၊

သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔သက္တမ္းနဲ႔ တြက္ေလေတာ့ အခုေခတ္လို ေျပာရရင္ စကၠန္႔ပိုင္း၊ မိနစ္ပိုင္းမွ်သာ အခ်ိန္္ၾကာျမင့္ လိုက္တာမို႔ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ကံေကာင္းမွ တရားနာယူခြင့္ ဘုရားဖူးခြင့္ရနုိင္ၾကမွာပါ၊ ဒါေတာင္မွ ရုပ္ခႏၶာကိုယ္ေရာ၊ နာမ္စိတ္ေတြေရာ လူေတြလို ႏွစ္မ်ိဳးစုံ ရွိၾကတဲ့ နတ္ျဗဟၼာမ်ားသာ အခြင့္အေရးရနိုင္ၾကတာ ျဖစ္တယ္။
ဤအခ်က္မ်ားကို ေထာက္ေသာအားျဖင့္ ရုပ္ခႏၶာသာ ရွိ၍ နာမ္စိတ္ မရွိေသာ အသညသတ္ ျဗဟၼာမ်ားအားလုံး နွင့္၊ နာမ္စိတ္သာ ရွိ၍ ရုပ္ခႏၶာ လုံး၀မရွိေသာ အရူပျဗဟၼာ့ဘုံ (၄) ဘုံ၊ စုစုေပါင္း ၅ ဘုံမွာ ရွိၾကတဲ့ ျဗဟၼာမ်ားကို ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါးမွာ ထည့္သြင္း ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ေမတၱာျဖင့္
[အရွင္သုနႏၵာလကၤာရ M.A ( ပန္းကမၻာ )]

Dhamma Danã Source ►Young Buddhist's Association

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=319924364805344&set=a.273551502775964.6