ခုတေလာ မီဒီယာေတြမွာ ဖတ္လိုက္ရသည္။ ရန္ကုန္ကို စကၤာပူႏွင့္ တူေအာင္ လုပ္ရန္ သမၼတႀကီးက လမ္းညႊန္မႈ ေပးထားသည္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ထို႔အတြက္ စကၤာပူတြင္ ၁၂ ႏွစ္တာမွ် ေနထိုင္ခဲ့သည့္ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ေတြးစရာေတြ ရလာသည္။ တေခတ္တခါက အာ႐ွတြင္ ထိပ္တန္းျဖစ္ခဲ့ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တို႔ကို စကၤာပူ၏ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ျဖစ္သည့္ လီကြမ္ယူက အားက်ခဲ့ရသည္ဟု ၎ေရးသားသည့္ စာအုပ္ထဲတြင္ ၀န္ခံထားၿပီး စကၤာပူ႐ွိ အခ်ိဳ႕ေသာ ေနရာမ်ားတြင္ ရန္ကုန္လမ္း၊ ပဲခူးလမ္း၊ ေမာ္လၿမိဳင္လမ္း စသျဖင့္ မွည့္ေခၚခဲ့သည့္ လမ္းနာမည္မ်ား ခုထိ ႐ွိဆဲ ျဖစ္သည္။ ခုေတာ့ သံသရာ ခ်ားတပတ္ျပန္လည္ၿပီ ထင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ရန္ကုန္ကို အထင္ႀကီး အားက်စိတ္ျဖင့္ အတုယူခဲ့ရသည့္ စကၤာပူကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပန္၍ နမူနာ ယူရေခ်ဦးမည္။ ဤအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ဓာတ္မက်ပါ။ ရည္မွန္းခ်က္ကင္းမဲ့စြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကရသည့္ အေနအထားမွ ဦးတည္ခ်က္မ်ား ႐ွိလာ၍ စိတ္အား တက္ရပါသည္။ ရည္မွန္းသည့္ အတိုင္း လုပ္ေဆာင္ၾကဖို႔ေတာ့ လိုပါမည္။
သြားလာေရးလြယ္ကူ
ဤတြင္ စကၤာပူႏွင့္ တူေအာင္ ဘာေတြ လုပ္ၾကမည္လဲဟု ေမးခြန္းထုတ္ခ်င္စရာ ျဖစ္လာပါသည္။ စကၤာပူတြင္ လူဦးေရ ၅ သန္းခန္႔ ေနထိုင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေနထိုင္ ျဖတ္သန္းခဲ့သည့္ အေတြ႕အႀကံဳအရ စကၤာပူသည္ တစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္ လ်င္ျမန္စြာ တိုးတက္ ေျပာင္းလဲလာခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ေ႐ွးဦးစြာ စကၤာပူ႐ွိ အေျခခံအေဆာက္အအံု (infrastructure) ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေျပာျပခ်င္သည္။ စကၤာပူတြင္ အေ၀းေျပးလမ္းမက်ယ္ႀကီးမ်ား ႐ွိသည္။ ႐ံုးဆင္း႐ံုးတက္ခ်ိန္တြင္ ၿမိဳ႕ပတ္ရထားမ်ား (MRT) ၂ - ၃ မိနစ္ကို တစ္စီးခန္႔ ႐ွိသည္။ ရထားေနာက္က်သည္ဟူ၍ မ႐ွိ။ ၃ မိနစ္အၾကာတြင္ ရထားဆိုက္မည္ဟု ေၾကညာထားလွ်င္ ၃ မိနစ္ အတိအက်တြင္ ရထားေရာက္လာသည္။ ဘတ္စ္ကားမ်ား စီးရသည္မွာ လြယ္ကူအဆင္ေျပသည္။ ဘတ္စ္ကားမ်ား စုေပါင္းရပ္နားသည့္ စနစ္ (Bus Interchange System) ကို အသံုးျပဳထားသျဖင့္ တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာသို႔ သြားရာတြင္ အဆင္ေျပသည္။ ဥပမာ - ဆူးေလတြင္ ကား အေတာ္မ်ားမ်ား ဂိတ္ဆံုး သကဲ့သို႔ ျဖစ္ရာ ဆူးေလ Bus Interchange ၊ တာေမြတြင္ ဂိတ္စ-ဂိတ္ဆံုးသည့္ကားမ်ားက တာေမြ Bus Interchange စသျဖင့္ သတ္မွတ္ထားၿပီး အဆိုပါ ဘတ္စ္ကားမ်ား စုေပါင္း ရပ္နားရာသည္ အမ်ားအားျဖင့္ ဘူတာ႐ံုမ်ားႏွင့္ အနီးအနားတြင္ ႐ွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အနီးဆံုးသြားလိုရာ ဘူတာ႐ံုသို႔ ရထားစီးၿပီး ထိုမွတဆင့္ ရပ္ကြက္ႀကိဳ ရပ္ကြက္ၾကား သြားလိုက္ျပန္လိုက္လုပ္ေနသည့္ Feeder Bus ဟုေခၚသည့္ ဘတ္စ္ကားမ်ား စီးကာ မိမိအလို႐ွိရာသို႔ အေရာက္သြားႏိုင္သည္။ အိုင္ဖုန္းကဲ့သို႔ စမတ္ဖုန္းတစ္လံုး ႐ွိလွ်င္ ဘတ္စ္ကား နံပါတ္ႏွင့္ လမ္းေၾကာင္းမ်ားကို ၾကည့္႐ႈႏိုင္သည္။ ၿမိဳ႕ပတ္ရထားႏွင့္ ဘတ္စ္ကားမ်ားစီးရန္ ႀကိဳတင္ပို္က္ဆံျဖည့္ထားေသာ စမတ္ကဒ္မ်ားကို အသံုးျပဳႏိုင္သည္။ ျဖည့္ထားသည့္ ပိုက္ဆံကုန္သြားလွ်င္ ရထားဘူတာ႐ံုမ်ားႏွင့္ ဘတ္စ္ကားမ်ား စုေပါင္းရပ္နားသည့္ေနရာ (Bus Interchange) တြင္ ေအတီအမ္ကဒ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ပိုက္ဆံျဖင့္လည္းေကာင္း ထပ္မံ ျဖည့္သြင္းႏိုင္သည္။
လူအရင္းအျမစ္အဓိက
စကၤာပူတြင္ မည္သည့္ သယံဇာတမွ မ႐ွိသည့္အျပင္ ေသာက္သံုးရန္ေရကိုပင္ မေလး႐ွားႏိုင္ငံမွ ေန႔စဥ္ ဂါလန္သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ၀ယ္ယူေနရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အျခား သယံဇာတၾကြယ္၀သည့္ ႏိုင္ငံမ်ားကဲ့သို႔ သယံဇာတက်ိန္စာသင့္ေနျခင္း မ႐ွိပါ။ စကၤာပူ၏ အဓိက အရင္းအျမစ္သည္ လူ႕စြမ္းအားအရင္းအျမစ္ ျဖစ္သည့္အတြက္ ပညာေရးကို အထူးအားေပးသည္။ ေက်ာင္းမ်ားတြင္လည္း စာၾကည့္တိုက္မ်ားကို လူႀကီးလာစစ္လွ်င္ ျပသရန္အတြက္ မဟုတ္ဘဲ ေကာင္းမြန္သပ္ရပ္စြာ ထား႐ွိၿပီး စာအုပ္စာတမ္းမ်ား အေတာ္ပင္စံုလင္ပါသည္။ ေက်ာင္းပညာေရးအျပင္ ျပင္ပဗဟုသုတ ၾကြယ္၀ေရးအတြက္ စာၾကည့္တိုက္မ်ား ၿမိဳ႕နယ္တိုင္းတြင္ ထား႐ွိိသည္။ စာၾကည့္တိုက္မ်ားမွာ ခေနာ္နီခေနာ္နဲ႔ စာၾကည့္တိုက္ကေလးမ်ား မဟုတ္ပါေခ်။ အခ်ဳိ႕စာၾကည့္တိုက္ႀကီးမ်ားမွာ ၂ ထပ္- ၃ ထပ္ အျပည့္ က႑မ်ား စံုလင္စြာ ခြဲထားၿပီး စာအုပ္မ်ား သိန္းေသာင္းခ်ီ၍ ႐ွိမည္ ထင္သည္။ စကၤာပူႏိုင္ငံတြင္ အမ်ဳိးသား စာၾကည့္တိုက္ ၁ ခု (၁၆ ထပ္ အျမင့္႐ွိ) ၊ ေဒသဆိုင္ရာ စာၾကည့္တိုက္ ၃ ခုႏွင့္ အျခား ျပည္သူ႔စာၾကည့္တိုက္ေပါင္း ၂၄ ခု ႐ွိပါသည္။ ၂၀၀၇ ဘ႑ာေရးႏွစ္အထိ စာၾကည့္တိုက္ အဖြဲ႕၀င္ထားသူ စုစုေပါင္း ၂ သန္းနီး႐ွိၿပီး စာအုပ္ဌားရမ္းမႈ ၂၈ သန္း ႐ွိခဲ့သည္ဟု သိရသည္။ အဆိုပါ စာၾကည့္တိုက္မ်ားတြင္ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားထားသည့္ စာအုပ္မ်ား ၅ သန္းေက်ာ္၊ မေလးဘာသာျဖင့္ စာအုပ္ ၆သိန္း ၂ ေသာင္းေက်ာ္၊ တ႐ုတ္ဘာသာျဖင့္ စာအုပ္ ၁ သန္း ၉ သိန္းေက်ာ္၊ တမီးလ္ဘာသာျဖင့္ ၃သိန္း ၁ ေသာင္းေက်ာ္ ႐ွိၿပီး စုစုေပါင္း ဌားရမ္းႏိုင္သည့္ စာအုပ္၊ ဒီဗီဒီ၊ စီဒီ စသျဖင့္ အမ်ဳိးအစား စံုလင္စြာ ႐ွိိကာ အေရအတြက္အားျဖင့္ ၉ သန္းမွ် ႐ွိသည္ဟု သိရသည္။ ေကာင္းသည္က စကၤာပူအေရွ႕ပိုင္း႐ွိ စာၾကည့္တိုက္တြင္ ဌားလာေသာ စာအုပ္ကို ႀကံဳသည့္ စာၾကည့္တိုက္တြင္ အပ္၍ ရသည္။ ထို႔ျပင္ ဌားလာၿပီး ဖတ္၍ မၿပီးေသးလွ်င္လည္း အင္တာနက္မွ တဆင့္ သက္တမ္းတိုး၍ ရသည္။ ထပ္မံ၍ ဖတ္လိုေသးလွ်င္လည္း ရက္လြန္ေၾကးေပး၍ ဖတ္ႏိုင္သည္။ မိမိဌားလိုသည့္ စာအုပ္ကို သူမ်ားဌားသြားလွ်င္လည္း ႀကိဳတင္ reserve လုပ္ထားမည္ဆိုပါက အဆိုပါ စာအုပ္ စာၾကည့္တိုက္ျပန္ေရာက္လွ်င္ အေၾကာင္းၾကားပါလိမ့္မည္။ စာအုပ္အပ္ရန္ ေမ့ေလ်ာ့ေနပါကလည္း သက္တမ္းမျပည့္မီ ၃ ရက္အလိုတြင္ အီးေမးလ္သို႔ လည္းေကာင္း၊ လက္ကုိင္ဖုန္းသို႔လည္းေကာင္း အသိေပးသည့္စာ ေရာက္လာပါသည္။ မိမိရွာလိုသည့္ စာအုပ္ကိုလည္း စာၾကည့္တိုက္၏ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွ တဆင့္ ရွာေဖြႏိုင္ၿပီး မည္သည့္ စာၾကည့္တိုက္တြင္ ဌားရမ္းႏိုင္သည္ကို သိရွိႏိုင္သည္။
ပညာေတာ္သင္မ်ား
စကၤာပူကို တတိယကမၻာမွ ပထမကမၻာသို႔ ေရာက္ေအာင္ ဦးေဆာင္ဦး႐ြက္ျပဳခဲ့ၾကသူမ်ားသည္ ပညာတတ္မ်ား ျဖစ္ၾကသျဖင့္ ေနာင္မ်ဳိးဆက္သစ္ မျပတ္ေစရန္ ပညာထူးခၽြန္သူမ်ားကို အထူးပင္ အားေပးအားေျမႇာက္ျပဳသည္။ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္သည့္သူမ်ားကို ပညာေတာ္သင္မ်ားအျဖစ္ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ၀န္ႀကီးဌာနအသီးသီးမွ ႏွစ္စဥ္ အမ်ားအျပား ေစလႊတ္သည္။ ထို႔သို႔ သြားေရာက္ ပညာသင္ၾကားၿပီး မိမိႏိုင္ငံသို႔ ျပန္လာလွ်င္လည္း ၀န္ႀကီးဌာနအသီးသီးတြင္ သင့္ေတာ္သည့္ ေနရာမ်ားကို ေပးကာ စဥ္ဆက္မျပတ္ အကဲခတ္၍ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမ်ား ျဖစ္လာေစရန္ အားထုတ္ၾကသည္။ စကၤာပူတြင္ ႏွစ္စဥ္ ဘ႑ာေရးလ်ာထားေငြ၏ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ကို ပညာေရးဘက္တြင္ အသံုးျပဳသည္ဟု ေလ့လာသိ႐ွိရသည္။ လန္ဒန္အေျခစိုက္ International Institute for Strategic Studies မွ ထုတ္ျပန္သည့္ မွတ္တမ္းအရ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္မူ ၀.၅ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔သာ အသံုးျပဳသည္ဟု ၀မ္းနည္းဖြယ္ရာ သိရသည္။
အဂတိကင္းမဲ့
ဒါ့အျပင္ စကၤာပူတြင္ ႐ံုးလုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ား ေဆာင္႐ြက္ရာတြင္ လြယ္ကူျမန္ဆန္သလို မည္သည့္ အပိုေၾကး၊ လက္ဘက္ရည္ေၾကးမွ မေပးရသည့္အျပင္ ျပကၡဒိန္၀ယ္ရျခင္း၊ ရန္ပံုေငြထည့္ရျခင္း ဒုကၡတို႔မွ ကင္းေ၀းပါသည္။ လိုအပ္သည့္ အခ်က္အလက္မ်ားကိုလည္း သက္ဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမ်ားမွ တဆင့္ ႀကိဳတင္ဖတ္႐ႈႏိုင္သလို ေၾကညာခ်က္မ်ားကိုလည္း ႐ွင္းလင္းတိက်စြာ ေဖာ္ျပထားသည္။ မလိုအပ္သည့္ ႀကိဳးနီစနစ္မ်ားကို အစြမ္းကုန္ ေလွ်ာ့ခ်ထားၿပီး လုပ္ကိုင္စရာ ကိစၥမ်ားကို လ်င္ျမန္စြာ ၿပီးစီးႏိုင္ေစရန္ အဓိက ထား၍ ေဆာင္ရြက္ၾကသည္။ Transparency International မွ ၂၀၁၁ ႏွစ္တြင္ ျပဳလုပ္သည့္ စစ္တမ္းအရ ကမၻာေပၚတြင္ အဂတိလိုက္စားမႈ အကင္းဆံုး ႏိုင္ငံမ်ားထဲ၌ ပဥၥမေနရာကို ရ႐ွိထားၿပီး အာ႐ွတိုက္႐ွိ ႏိုင္ငံမ်ားထဲတြင္ အဂတိလိုက္စားမႈ အကင္းဆံုး ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာမူ ႏိုင္ငံေပါင္း ၁၈၂ ႏိုင္ငံတြင္ ေအာက္ဆံုးမွ စေရလွ်င္ ေျမာက္ကိုရီးယားႏွင့္ ဆိုမားလီယားတို႔၏ အထက္တြင္ ရပ္တည္ေနကာ အာဖဂန္နစၥတန္ႏိုင္ငံႏွင့္ အတူ အဂတိလိုက္စားမႈ အဆိုးရြားဆံုး ႏိုင္ငံမ်ားထဲတြင္ တတိယေနရာ ေရာက္ေနသည္။
က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ
က်န္းမာေရးေစာင့္ေ႐ွာက္မႈက႑တြင္လည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေ၀ဖန္ရလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံ႐ွိ ပုဂၢလိက ေဆး႐ံု ေဆးခန္းမ်ားသည္ စကၤာပူ႐ွိ အစိုးရေဆး႐ံု ေဆးခန္းမ်ားကိုပင္ မမီပါေခ်။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ဆိုရလွ်င္ သန္႔႐ွင္းသပ္ရပ္မႈ ႐ွိသလို ေပးရသည့္ ၀န္ေဆာင္ခႏွင့္ ထိုက္တန္သည့္ ဆရာ၀န္မ်ား၊ သူနာျပဳမ်ားႏွင့္ ၀န္ထမ္းမ်ား၏ ၀န္ေဆာင္မႈကို ျပန္ရသည္။ ၿပီးစလြယ္ မလုပ္သလို စရိတ္မွ်ေပး ေဆးခန္းမ်ားတြင္လည္း ဆရာ၀န္ေရးေပးလိုက္သည့္ ေဆးစာ႐ြက္ေလး သြားျပေနစရာ မလိုေခ်။ ထို႔ျပင္ အၿမဲတမ္းေနထိုင္ခြင့္ရထားသူ (ပီအာ)ႏွင့္ စကၤာပူႏိုင္ငံသားမ်ားမွာလည္း Central Provident Fund (CPF) ဟု ေခၚသည့္ လစဥ္ မစုမေနရ ထည့္၀င္ရသည့္ စုေငြထဲမွ ေပးႏိုင္သည့္အျပင္ က်န္းမာေရးအာမခံမ်ား ၀ယ္ယူထားပါက ေဆး႐ံုစရိတ္စကမ်ားအတြက္ အထူးတလည္ ေသာကေရာက္ၾကရျခင္း မ႐ွိေပ။ စကၤာပူတြင္ က်န္းမာေရးေစာင့္ေ႐ွာက္မႈအတြက္ ဂ်ီဒီပီ၏ ၃ ရာခိုင္ႏႈန္းမွ ၄ ရာခိုင္ႏႈန္း အၾကား အသံုးျပဳၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္မူ လန္ဒန္အေျခစိုက္ International Institute for Strategic Studies မွ ထုတ္ျပန္သည့္ မွတ္တမ္းအရ ၀.၄ ရာခိုင္ႏႈန္း အသံုးျပဳသည္ဟု စိတ္မေကာင္းဖြယ္ရာ သိရသည္။
အင္တာနက္ ျမန္ဆန္
ထို႔အျပင္ စကၤာပူနွင့္ ပတ္သက္၍ ေျပာခ်င္သည္က စာတတ္ေျမာက္မႈႏႈန္းႏွင့္ ကြန္ပ်ဴတာ တတ္ကၽြမ္းမႈႏႈန္း (Computer Literacy) ျမင့္မားျခင္း ျဖစ္သည္။ အင္တာနက္သံုးစြဲမႈႏႈန္းမွာလည္း ၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ၆၅% ႐ွိခဲ့ၿပီး ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ ၇၆% အထိ တိုးတက္လာခဲ့သည္။ အင္တာနက္အျမန္ႏႈန္းတြင္လည္း 2Mbps မွ 10 Mbps သံုးစြဲသူ စုစုေပါင္းမွာ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္ ၅ သိန္းခဲ့သာ ႐ွိခဲ့ေသာ္လည္း ၂၀၀၉ ခုႏွစ္တြင္ ၁.၅ သန္း နီးပါး ႐ွိလာခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံတကာတြင္ အင္တာနက္ အျမန္ႏႈန္း သူထက္ငါ ျမန္ဆန္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာေတာ့ အီးေမးလ္ေလး တစ္ခု ပို႔ဖို႔ အေတာ္ အခ်ိန္ယူေနရသည္။ စကၤာပူတြင္ အင္တာနက္ေပၚမွ ႐ုပ္႐ွင္တစ္ကား ၾကည့္ရန္ အတြက္ မိနစ္ ၂၀ ခန္႔သာ Download လုပ္သည္ကို ေစာင့္ရပါသည္။ ေနာက္ၿပီး Video Conferencing လုပ္လို႔ ရေနသည္။ ရန္ကုန္မွာေတာ့ အင္တာနက္ကေဖးမွ တဆင့္ Voice Chat ေလာက္ လုပ္သည္ကိုပင္ အင္တာနက္လိုင္းက ျပတ္လိုက္ေတာက္လိုက္ႏွင့္ ခႏၲီစ တရားကို အာ႐ံုျပဳေနရသည္။ အဓိကက်သည့္ အခ်က္က စကၤာပူတြင္ အင္တာနက္သံုးစြဲရန္ အဖိုးအခမွာ မ်ားစြာ သက္သာေနေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္မူ ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ ယွဥ္ပါက အဆမ်ားစြာ ေပးေနရၿပီး အင္တာနက္လိုင္းမ်ားမွာလည္း အလြန္တရာ ေႏွးေကြးဆဲျဖစ္သည္။ အင္တာနက္ အျမန္လမ္းမႀကီးေပၚတြင္ စကၤာပူက ၿပိဳင္ကားႏွင့္ ေမာင္းႏွင္ေနခ်ိန္၀ယ္ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဆိုက္ကားႏွင့္ ယွဥ္ေမာင္းေန၍ မသင့္ေတာ့ပါ။
ဘဏ္စနစ္ေကာင္းမြန္
စကၤာပူ၏ ဘဏ္စနစ္မွာလည္း သံုးစြဲသူမ်ား အဆင္ေျပေစရန္ ဖန္တီးေပးထားသည္။ ေအတီအမ္စက္မ်ားက ေနရာတိုင္းလိုလိုမွာ ႐ွိေနသည္။ NETS ဟု ေခၚသည့္ စနစ္ျဖင့္ ေအတီအမ္ကဒ္မ်ားကို အသံုးျပဳၿပီးလည္း ေစ်း၀ယ္စင္တာမ်ား၊ စူပါမားကတ္မ်ား၊ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားတြင္ ေပးႏိုင္သည္။ ယခုအခါ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ထိုကဲ့သို႔ အသံုးျပဳႏိုင္ရန္ Myanmar Payment Union (MPU) ကို ႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္ေနသည္ဟု သတင္းတစ္ပုဒ္ထဲတြင္ ဖတ္လိုက္ရသည္။ လက္က်န္ ႐ွင္းတမ္းၾကည့္ျခင္း၊ ေငြထုတ္ေငြသြင္း စာရင္းၾကည့္ျခင္း၊ ေငြလႊဲျခင္း၊ ဘီလ္မ်ားေဆာင္ျခင္းတို႔ကိုလည္း အင္တာနက္မွ တဆင့္ အခ်ိန္မေ႐ြး လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္။ ထုိ႔ျပင္ ေငြသြင္းစက္ (Cash Deposit Machine) မ်ားမွ တဆင့္ မိမိဘဏ္အေကာင့္ထဲသို႔ ေငြသြင္းျခင္း ျပဳလုပ္ႏိုင္ပါသည္။ ထို႔အျပင္ အိမ္၀ယ္ျခင္း၊ ကား၀ယ္ျခင္း၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္း စတင္ျခင္း စသည့္ ကိစၥ အ၀၀တြင္ ဘဏ္မ်ားထံမွ ေခ်းေငြရယူ၍ သင့္တင့္သည့္ အတိုးႏႈန္းျဖင့္ အရစ္က်ျပန္လည္ ေပးဆပ္ႏိုင္ပါသည္။ အိမ္၀ယ္ရာတြင္ ႏွစ္ ၂၀ မွ ႏွစ္ ၃၀ အထိ အရစ္က် ေပးဆပ္ႏိုင္သလို ကား၀ယ္ရာတြင္လည္း ၁၀ ႏွစ္ အထိ အရစ္က် ေပးဆပ္ႏိုင္သည္ဟု သိရသည္။
အလုပ္အကိုင္ဖန္တီးမႈ
စကၤာပူတြင္ အလုပ္အကိုင္ဖန္တီးမႈ ျမင့္မားၿပီး အလုပ္လက္မဲ့ႏႈန္းမွာ စက္တင္ဘာ ၂၀၁၁ တြင္ ထုတ္ျပန္ေသာ စာရင္းဇယားအရ ၂ ရာခိုင္ႏႈန္းသာ ႐ွိသည္။ လက္႐ွိ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနသူ လုပ္သား စုစုေပါင္း ၃.၁၉ သန္း ႐ွိသည္။ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈက႑တြင္ လုပ္ကိုင္ေနသူ စုစုေပါင္း ၅ သိန္း ၄ ေသာင္းေက်ာ္ ႐ွိၿပီး ေဆာက္လုပ္ေရးက႑တြင္ လုပ္ကိုင္ေနသူ စုစုေပါင္း ၄ သိန္းေက်ာ္႐ွိသည္။ စကၤာပူ႐ွိ လုပ္ငန္းခြင္ အသီးသီးတြင္ လုပ္ကိုင္ေနၾကသည့္ ျမန္မာမ်ားမွာလည္း တစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္ တိုးတက္မ်ားျပားလာခဲ့သလို သေဘၤာက်င္းႏွင့္ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ လုပ္ကိုင္ေနသူမ်ား၊ အင္ဂ်င္နီယာမ်ား၊ ေဆး႐ံုေဆးခန္းမ်ားတြင္ လုပ္ကိုင္ေနေသာ ဆရာ၀န္မ်ား၊ သူနာျပဳမ်ား၊ ကြန္ပ်ဴတာပညာ႐ွင္မ်ား၊ စာရင္းကိုင္မ်ား စသျဖင့္ မ်ားစြာ ႐ွိသည္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ မတ္လ ၉ ရက္ေန႔တြင္ ထုတ္ေ၀သည့္ စကၤာပူႏိုင္ငံထုတ္ The Straits Times သတင္းစာက ေရးသားရာ၌ တရား၀င္ထုတ္ျပန္သည့္ စာရင္းမွာ ၅ ေသာင္းမွ ၆ေသာင္းၾကား ျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသား သိန္းႏွင့္ခ်ီ၍ လာေရာက္ အလုပ္ လုပ္ကိုင္ေနၾကသည္ဟု ခန္႔မွန္းရသည္ဟူ၍ ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
ပြင့္-လင္း-ျမင္-သာ
စကၤာပူႏွင့္ ရန္ကုန္တို႔၏ ကြာျခားခ်က္မ်ားစြာ က်န္ပါလိမ့္ဦးမည္။ သို႔ေသာ္ အထက္ေဖာ္ျပပါ အခ်က္မ်ားတြင္ စကၤာပူႏွင့္ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ၿပီ ဆိုလွ်င္ ေက်နပ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တာ၀န္႐ွိသူ အားလံုး မိမိက်ရာ အခန္းက႑မွ ႀကိဳးစားေပးေစလိုပါသည္။ စကၤာပူႏွင့္ ႏိုင္ငံအသီးသီးတြင္ ေရာက္႐ွိကာ ပညာသင္ေနေသာ၊ လုပ္ငန္းခြင္တြင္ ေရာက္ေနေသာ လူငယ္လူ႐ြယ္မ်ားစြာ ႐ွိပါသည္။ ထို လူငယ္လူ႐ြယ္မ်ား ျပည္ေတာ္ျပန္ရန္ ေခၚေန႐ံုျဖင့္ မျဖစ္ဘဲ လံုေလာက္ ေကာင္းမြန္သည့္ အေျခအေနမ်ားကို ဖန္တီးေပးေစလိုပါသည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေမြးေသာ လူေတာ္မ်ားကို စကၤာပူက အဆင္သင့္ ေမြးစားသြားသည့္ အျဖစ္မ်ဳိး ပိုမို ႀကံဳေတြ႕ရပါလိမ့္မည္။ ဧရာ၀တီျမစ္ ထိန္းသိမ္းေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ စကၤာပူတြင္ လာေရာက္ေဟာေျပာသြားေသာ ဆရာေအာ္ပီက်ယ္၏ စကားႏွင့္ ဆိုရလွ်င္ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ (Transparency) ႐ွိဖို႔ အေရးႀကီးပါသည္။ ပိတ္ထားလွ်င္ ေမွာင္ေနပါလိမ့္မည္။ ပြင့္မွ လင္းမည္။ လင္းမွ ျမင္ပါမည္။ ျမင္မွ သာ(ယာ) ၀ေျပာပါလိမ့္မည္။ မည္မွ်ပင္ ေနာက္က်ေနပါေစ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတူတကြ တြန္းတင္ၾကရပါမည္။ သူမ်ား ေျခတလွမ္းလွမ္းလွ်င္ အလွမ္းေပါင္းမ်ားစြာ လွမ္းၾကဖို႔ လိုပါမည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္သားမ်ား ညီညီညြတ္ညြတ္ စည္းစည္းလံုးလံုးျဖင့္ ႀကိဳးစားၾကမည္ဆိုလွ်င္ စကၤာပူကို ဆယ္စုႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း ေက်ာ္ျဖတ္သြားႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။ လူႀကီးမင္းတို႔၏ ဖုန္းမ်ား ဆက္သြယ္မႈ ဧရိယာျပင္ပသို႔ ေရာက္ေနျခင္း မရွိမွသာ လ်င္ျမန္စြာ ေရြ႕ေလ်ာေနသည့္ ကမၻာႀကီးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား ျပန္လည္ ခ်ိတ္ဆက္မိမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။
ညီညီ (သံလြင္)
ကိုးကား။
၁။ IDA's Annual Survey on Infocomm Usage in Households and by Individuals for 2008
၂။ www.mof.gov.sg
၃။ www.singstat.gov.sg
၄။ www.nlb.gov.sg
No comments:
Post a Comment