တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လဲ ကံတရားကနားလည္ရအခက္သား ။
ေကာင္းကံေတြ ျပဳေနေပမယ့္ အဆင္မျပမႈ ေတြနဲ႔ခ်ည္းပဲေတြ႔ေနရ တတ္ပါတယ္။
မေကာင္းကံေတြနဲ႔ ယွဥ္ေနေပမယ့္လဲ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အဆင္ေျပေနတတ္ပါတယ္။
ဒီအျဖစ္မ်ိဳးေတြက ၀န္းက်င္တိုင္း မွာ ေတြ႔ေနရတာျဖစ္ေလေတာ့ အျမင္အားျဖင့္
သိပ္ျပီးဆန္းလွတယ္လို႔ေတာ့ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ဒါေပမယ့္ ဆန္းတာက ကံရဲ႕သေဘာ တရားပါ။
♦ ဥပမာပဲ ထားပါေတာ့ ၊
ကိုယ့္၀န္းက်င္မွာ ရွိေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္၊မေကာင္းကံမွန္သမွ် အကုန္လုပ္ေနတယ္၊
ဒါကို သူ႔၀န္းက်င္ကလည္းသိေနၾကတယ္၊
ဒါေပမယ့္ အဲဒီလူမွာ ခ်မ္းသာလိုက္တာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့၊ လုပ္ငန္းကိုင္ငန္းေတြ ၾကည့္ဦး မလား၊
အားလံုးေခ်ာေမြ႕လို႔၊ ဘာဆိုဘာမွ အခက္အခဲမရွိ။
ဒါမ်ိဳးေတြျမင္ရေတာ့ ကိုယ္ျပဳေနက်ေကာင္းကံေလး
အေပၚမွာေတာင္ သံသယ၀င္ခ်င္စရာ၊ကံအေပၚ နားလည္ရ ခပ္ခက္ခက္။
♦ ဟုိုး… ေစာေစာပိုင္း ကာလေတြကေတာ့
မိမိလဲ ဒီအတိုင္းပါပဲ။ေနာက္ပိုင္းစာေတြဖတ္ရင္း “ သမၸတၱိေလးပါးနဲ႔ ၀ိပတၱိေလးပါး ” အေၾကာင္း
ဖတ္မိေတာ့မွာပဲ ထိုက္သင့္သေလာက္ နားလည္ခဲ့ရပါတယ္။
နားလည္သေလာက္ ျပန္ေရးျပပရေစဦး။
ကံဆိုတာ ကုသိုလ္ကံနဲ႔ အကုသိုလ္ကံဆိုတာရွိပါတယ္၊
ေကာင္းကံနဲ႔ မေကာင္းကံေပါ့၊အဲဒီ ကံႏွစ္ခုဟာ ျပဳတိုင္းေတာ့ ပံုေသ အက်ိဳးမေပးပါဘူး။
သမၸတၱိေလးပါးနဲ႔ ၾကံဳေနရင္ မိမိျပဳထားတဲ့
အကုသိုလ္ကံဟာ အက်ိဳးမေပးႏိုင္သလို ၊ ၀ိပတၱိေလးပါးနဲ႔ ၾကံဳေနရင္လဲ မိမိျပဳထားတဲ့
ကုသိုလ္ကံက အက်ိဳးမေပး ႏိုင္ေသးပါဘူး။
♦ “သမၸတၱိ” ရဲ႕ အနက္က “ျပည့္စံုျခင္း”၊
♦ “၀ိပတၱိ” ရဲ႕ အနက္က “ခြၽတ္ယြင္းျခင္း”ပါ။
သမၸတၱိ-ေလးပါးဆိုတာက -
••••••••••••••••••••
၁။ ဂတိသမၸတၱိ
၂။ ဥပဓိသမၸတၱိ
၃။ကာလသမၸတၱိ
၄။ ပေယာဂသမၸတိၱ
♦ အဲဒီအထဲမွာ “ဂတိသမၸတၱိ” ဆိုတာ လူ႔ျပည့္ ၊
နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာျပည္ကိုေျပာတာပါ။ ဘ၀ေကာင္းကိုရရွိျခင္းေပါ့၊
ဂတိသမၸတၱိမွာျဖစ္ေနရင္ အကုသိုလ္ကံက
အက်ိဳးေပးခြင့္မသာေတာ့ဘူး။ကုသိုလ္ကံရဲ႕အလွည့္ေရာက္ ေနပါတယ္။
♦ “ဥပဓိသမၸတၱိ” ဆိုတာက “႐ုပ္အဆင္းလွပျခင္း” ကိုေျပာတာပါ၊
ေလာကမွာ ဥပဓိသမၸတၱိကလဲ အေရးၾကီးျပန္ပါတယ္၊
အဲဒီ ဥပဓိသမၸတၱိ ကိုရေနရင္ အကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပးခြင့္မသာေတာ့ဘူး၊
► သီဟိုကၽြန္းမွာ “ဘာတိကမင္း” ဆိုတာရွိပါတယ္။
အဲဒီမင္းက တိုင္းသူျပည္သားေတြကို “ႏြားသားမစားရဘူး”လို႔ အမိန္႔ထုတ္ ထားပါတယ္၊
ႏြားသားစားခဲ့ရင္ ဖမ္းျပီးဒဏ္ေငြတပ္တယ္။
ဒဏ္ေငြမေဆာင္ႏိုင္ရင္ နန္းေတာ္ထဲကိုေခၚျပီး အမိႈက္က်ံဳးတာတို႔၊ ေျမတူးတာတို႔ကိုလုပ္ရတယ္။
တစ္ေန႔ မိသားစုတစ္စုက တားျမစ္ထားတဲ့ၾကားက
ႏြားသားခိုးစားၾကတယ္။ဒီလိုနဲ႔ ဘုရင့္ရဲမက္ေတြက မိေရာဆိုပါေတာ့။
ဒီေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ဒဏ္ေငြေဆာင္ေပါ့။ဒါေပမယ့္ အဲဒီမိသားစုက ဆင္းရဲေတာ့
ဒဏ္ေငြမေဆာင္ႏိုင္ဘူးတဲ့။
ဒဏ္ေငြမေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ နန္းေတာ္ေခၚခဲ့ၾကတာေပါ့၊
နန္းေတာ္မွာက သူတို႔မိသားစုတင္မကဘူးတဲ့။သူတို႔လိုပဲ ႏြားသားခိုးစားၾကတဲ့ တျခားမိသားစု ေတြလဲပါတယ္၊အဲဒီႏြားသားခုိးစားတဲ့ သူေတြကို ဒဏ္ေပးတဲ့အေနနဲ႔
အမႈိက္သိမ္း၊ ေျမတူး၊ ျမက္ႏႈတ္ေပါ့။ဒါကိုဘာတိကမင္းက ေလသာျပတင္းက ၾကည့္ေနပါတယ္၊
ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ မိသားစုထဲမွာ
ေတာ္ေတာ္႐ုပ္အဆင္းလွတဲ့ ေကာင္မေလး ပါတယ္၊ေနပူၾကဲၾကဲမွာ ေခၽြးသံတရႊဲရႊဲနဲ႔ ဒဏ္ထမ္းေနတဲ့
အဲဒီ႐ုပ္လွလွေကာင္မေလးကိုျမ
မင္းခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ေခၚခိုင္းလိုက္တယ္၊
“သမာေဒ၀ီ” ဆိုတဲ့ ဘြဲ႔ေပးျပီး ဘုရင္က
သူ႔အနားမွာခစားဖို႔ထားလိုက္
လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးတ
မ စလိုက္တယ္တဲ့။ဒါ ဥပဓိသမၸတၱိ က အက်ိဳးေပးလိုက္တာပါပဲ၊
လူတစ္ေယာက္ရဲ႔ ဥပဓိသမၸတၱိဟာ သူနဲ႔ႏြယ္တဲ့
မိသားစုကိုလဲ အက်ိဳးေပးသြားတယ္၊
အဲဒီလို “ဥပဓိသမၸတၱိ”နဲ႔ ျပည့္စံုေနရင္လဲ
“အကုသိုလ္ကံ”က အက်ိဳးေပးခြင့္ မသာျပန္ပါဘူး။
♦ “ကာလသမၸတၱိ” ဆိုတာက ျမတ္စြာဘုရားပြင့္ရာ အခါ၊
စၾကာ၀ေတးမင္းေပၚရာအခါ၊ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္ေတြေပၚရာ
ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေနရင္ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားေတြ
မင္းေကာင္း မင္းျမတ္ေတြ အုပ္စိုးေနတဲ့ ကာလဆိုရင္လဲတိုင္းသူျပည္သားေတြ စား၀တ္ေနေရး ၊
စီးပြားေရးေတြ ေျပလည္ေနမယ္၊ က်န္းမာေရးေတြ ေကာင္းေနမယ္၊
ပညာေတြ စိတ္ၾကိဳက္သင္ခြင့္ရေနမယ္ေပ
အဲဒီ ကာလသမၸတၱိနဲ႔ ျပည့္စံုေနရင္လဲ “အကုသိုလ္ကံ”က အက်ိဳးေပးခြင့္ မသာျပန္ဘူး။
♦ “ပေယာဂသမၸတိၱ” ဆိုတာက -
“သတိ၊ ၀ီရိယ၊ ဥာဏ္”ေတြနဲ႔ ျပည့္စံုေနတာကို ေျပာတာပါ၊
ေလာကမွာ ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး အျမဲတမ္း သတိရွိေနမယ္၊
သြက္သြက္လက္လက္ ႏိုးႏိုးၾကားၾကားနဲ႔ လံု႔လ၀ီရိယရွိေနမယ္၊အရာရာကို နားလည္သေဘာေပါက္ျပီး
ထက္ျမတ္တဲ့ ဥာဏ္ပညာရွိေနမယ္၊ သတိ၀ီရိယဥာဏ္ေတြယွဥ္ျပီး အားၾကီးတဲ့ ကုသိုလ္ေတြျပဳေနမယ္၊
အဲဒီလိုဆိုျပန္ရင္လဲ အကုသိုလ္ကံက အက်ိဳးေပးခြင့္ မသာျပန္ဘူး၊
ေလာကမွာ ၾကီးပြားခ်မ္းသာေနတဲ့သူေတြက
ၾကည့္လိုက္ရင္ ပေယာဂသမၸတိၱဆိုတဲ့ သတိ၊ ၀ီရိယ၊ ဥာဏ္ ပညာနဲ႔ ျပည့္စံုေနတဲ့သူေတြ
