(၁) ကိုယ့္ဆီ ၀င္လာတဲ့ေငြရဲ႕ ဆယ္ပံုတစ္ပံုကို အၿမဲတမ္းခ်န္ထားပါ။
(၂) ကိုယ့္ဆီ၀င္လာေသာ ေငြမ်ားကို စနစ္တက် စီမံခန္႔ခြဲသံုးစြဲပါ။ ေငြ၀င္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေတြကို သိထားဖို႔လိုသလို ထြက္တဲ့လမ္းေၾကာင္းေတြကို ဂဃနဏ သိထားဖို႔လည္း လိုတယ္။ မလိုအပ္ဘဲ ထြက္ေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေတြရွိရင္ အျမန္ဆံုး ပိတ္ပစ္ရန္ လိုသည္။ အဲဒီလို မလုပ္ရင္ အိတ္ေပါက္နဲ႔ ဖားေကာက္သလို ျဖစ္ေနမည္။
(၃) ေငြေတြကို သက္မဲ့လို သေဘာမထားရပါဘူး။ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ရင္းႏွီးၿပီး တိုးပြားမယ့္ ေနရာေတြကို ပို႔ရမယ္။ ႏြားေတြ၊ ၾကက္ေတြ အုပ္လိုက္ ေမြးသလိုပါပဲ။ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း မိတ္ေတြလိုက္ၾက၊ ဥေတြဥၾက၊ အေကာင္ေတြ ထပ္ပြားၾကေပါ့။ ကိုယ္က ေငြမရွာဘဲ ေငြေငြခ်င္း ျပန္ရွာသြားတာေပါ့။ ေငြကို ေသတၱာထဲ ထည့္သိမ္းထားရင္ အေၾကာေသၿပီး ေလျဖတ္တဲ့လူလို ေငြေတြ ေလျဖတ္သြားလိမ့္မယ္။ အင္အားမရွိေတာ့ဘူး။
(၄) အလုပ္လုပ္ရာတြင္ ေလာင္းကစားမဆန္ရဘူး။ ျမတ္ခ်င္ျမတ္၊ ႐ံႈးခ်င္႐ံႈး ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳး မလုပ္ရဘူး။ ေသခ်ာတာေလာက္ကိုပဲ လုပ္ရမယ္။ ျမတ္ရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးျမတ္မယ္၊ ႐ႈံးရင္ ကုန္သြားမယ္ဆိုတာမ်ိဳးကို ဘယ္သူက ဘယ္ေလာက္ အေျပာေကာင္းေကာင္း မလုပ္ရဘူး။ မပိုင္တဲ့အလုပ္၊ မကၽြမ္းက်င္တဲ့အလုပ္မွာ ဘာရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈမွ မလုပ္ရဘူး။ ( သူမ်ားေျပာတာကို မယံုနဲ႔၊ ကုိယ့္မ်က္စိနဲ႔ ေတြ႕တာေတာင္ တစ္၀က္ပဲယံု )
(၅) အိမ္ငွားမေနနဲ႔ - အိမ္ပိုင္ျဖစ္ေအာင္လုပ္၊ ႀကိဳးစား၊ ဆိုင္မငွားနဲ႔။ အပိုင္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစား။ ငွားတာဟာ ၾကာေတာ့ စရိတ္ေထာင္းတယ္။ စိတ္လည္း ႐ႈပ္ရတယ္။ ေသးတာႀကီးတာ ပဓာန မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ပိုင္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ပဲ။ အဲဒီ အေပါက္ဟာ ေငြအထြက္ဆံုးပဲ။
(၆) မေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္တဲ့ အနာဂတ္အတြက္ ျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္ရမယ္။ ( မတ္တတ္စာပဲ ရွိတယ္၊ တံုးလံုးစာ မရွိဘူး လို႔ မေျပာရေအာင္ ျပင္ဆင္ထားပါ )
(၇) ႀကိဳးစားမႈကို ဘယ္ေတာ့မွ မေလွ်ာ့နဲ႔။ ( အားေပးတဲ့ ေဖာက္သည္တို႔၊ အားေပးတဲ့ ပရိသတ္တို႔ဆိုတာ စိတ္ခ်ရတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ထက္ ေတာ္တဲ့၊ ေကာင္းတဲ့လူရွိရင္ အဲဒီကို သြားၾကမွာ )
မင္းသိခၤ ၏ “ေရေမ်ာကမ္းတင္ ေအာင္ဗဒင္” စာအုပ္မွ ျပန္လည္ေဖာ္ျပပါသည္။
Ref: ထာ၀ရအလင္းတန္းမ်ား
No comments:
Post a Comment