တရုတ္လို kuaizi ' ဂြိဳင္က်ိ ' လို႔ေခၚတယ္။ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ' ခပ္သြက္သြက္ကေလး ' သို႔မဟုတ္ ' သြက္လက္တဲ့ပစၥည္း ' လို႔ ဆုိနုိင္တယ္။ အဂၤလိပ္လို chopsticks လို႔ ေခၚတဲ့ တူနွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ အစားစားတဲ့ အစဥ္အလာဟာ အာရွယဥ္ေက်းမႈရဲ႕ သေကၤတ တစ္ခုလိုျဖစ္ေနတယ္။ ေအာက္စ္ဖို႔ အဘိဓာန္မွာေတာ့ chopsticks ဆိုိတဲ့ ေဝါဟာရဟာ ၁၇ ရာစုကတည္းက စေပၚလာတယ္။ chop shop ဆိုတဲ့ သေဘာက ျမန္ျမန္သြက္သြက္လို႔ အဓိပၸာယ္ ရတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ေပါင္းေထာင္နဲ႔ခ်ီ ကတည္းက သံုးစြဲလာၾကတာ ဒီကေန႔အထိပါပဲ။ အစားအေသာက္ကို ဆြဲညွပ္ယူလို႔ရတယ္။ ျဖတ္လို႔ရတယ္ ေကာ္လို႔လည္း ရတယ္။ ႀကိဳက္သလို သံုးနုိင္တယ္။ ဒါေပးမယ့္ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ ကၽြမ္းက်င္ဖို႔ လိုတယ္။
အေနာက္တုိင္း ယဥ္ေက်းမႈမွာ ခက္ရင္းခြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကြဲကြဲျပားျပား နားလည္ဖို႔လိုသလို တူနဲ႔ကိုင္တြယ္ စားေသာက္ရာမွာလည္း ကၽြမ္းက်င္မႈ ရွိဖို႔လိုတယ္။ တူကိုင္ကၽြမ္းက်င္မႈေပၚ မူတည္ၿပီး လူမႈေရး အဆင့္အတန္း အကဲခတ္နုိင္တယ္။ တူကို တရုတ္ျပည္မွာ လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ေပါင္း ၅၀၀၀ ေလာက္ကတည္းက သံုးစြဲလာၾကတယ္လို႔ ေလ့လာသိရတယ္။ ေရွးေဟာင္း တရုတ္ေတြက အိုးႀကီးေတြနဲ႔ ခ်က္ထားတဲ့ အစားအစာေတြ ယူစားဖို႔ သစ္သားေတြနဲ႔ ျပဳလုုပ္ထားတဲ့ ခပ္စရာေတြ သံုးၾကတယ္။ လူဦးေရမ်ားလာေတာ့ စားစရာရွားလာတယ္။ အိုးႀကီးခ်က္ကေန အိုးေလးခ်က္ျဖစ္သြားၿပီး အစားအေသာက္ေတြ ခြက္နဲ႔ခပ္ယူစားရတယ္။ အစားအစာ နည္းပါးသြားလို႔ ထမင္းဆုိင္မွာ ခုတ္ထစ္စရာ ဓားမရွိေတာ့ဘူး။
အဲဒီေနာက္ ကြန္ျဖဴးရွပ္ေပၚလာတယ္။ (ကြန္ျဖဴးရွပ္က သတ္သတ္လြတ္ သမားလို႔ ဆိုပါတယ္) သူက အၾကမ္းမဖက္တဲ့ လမ္းစဥ္သမားျဖစ္ေတာ့ ထမင္းစားတုိင္းမွာ ဓားသံုးတာ အလြန္ရိုင္းတယ္လို႔ ယူဆတယ္။ ဒီေနရာမွာ တရုတ္ေတြ တူကို စားေသာက္တဲ့ ကိရိယာအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္လာၾကတယ္။ မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ သမိုင္းအရ တရုတ္မွာ ပထမဦးဆံုး တူကိုစသံုးတာ ဘီစီ ၁၆၀၀ နဲ႔ ၁၁၀၀ ၾကား အုပ္စုိးခဲ့တဲ့ Shang မင္းဆက္က ေနာက္ဆံုးဘုရင္ လက္ထက္မွာ ျဖစ္ၿပီး ဆင္စြယ္နဲ႔ လုပ္တဲ့တူေတြ သံုးခဲ့တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ခရစ္ေတာ္ေပၚၿပီး နွစ္ေပါင္း ၅၀၀ မွာေတာ့ တူသံုးတဲ့ အေလ့အထဟာ ကိုရီးယား၊ ဂ်ပန္၊ ဗီယက္နမ္ အထိ ျပန္႔နွ႔ံသြားတယ္။ ဝါးတစ္ေခ်ာင္းထဲ ထိပ္ကဆက္ၿပီး ခဲြထားတယ္။
ပထမေတာ့ ဒီလိုတူေတြကို ဂ်ပန္က အျမတ္တနို္းထားၿပီး ဘာသာေရး အခမ္းအနားေတြမွာ သံုးတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်မွ တရုတ္တူလို တစ္ေခ်ာင္းစီ သပ္သပ္ တြဲသံုးလာၾကတယ္။ ေစာေစာပိုင္းမွာ တူကို သစ္သား၊ ဝါးေတြနဲ႔ လုပ္ၾကတယ္။ ဝါးက ေစ်းခ်ိဳတယ္။ အပူဒဏ္ခံနုိင္လို႔ ဝါးအသံုးမ်ားတယ္။ အနံ႔၊ အရသာလည္း မရွိေတာ့ အစားအေသာက္ ကိုင္တြယ္ရာမွာ ေကာင္းတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ တူကို အရိုး၊ စႏၵကူးပင္၊ ကၽြန္း၊ ထင္းရႈးသားေတြနဲ႔ လုပ္ၾကတယ္။ ပိုက္ဆံရွိတဲ့ သူေတြကေတာ့ ေက်ာက္စိမ္း၊ ေရႊ၊ ေငြ၊ ေၾကးနီ၊ ဆင္စြယ္သားေတြနဲ႔ လုပ္တယ္။ တရုတ္အင္ပါယာ မင္းဆက္နန္းေတာ္မွာေတာ့ ေငြသတၱဳနဲ႔ လုပ္တဲ့တူ သံုးတယ္။ အဆိပ္ပါတဲ့ အစားနဲ႔ထိေတြ႕ရင္ အမည္းေရာင္ ေျပာင္းသြားတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒီကေန႔မွာေတာ့ ေငြသတၱဳဟာ အာဆင္းနစ္ သို႔မဟုတ္ ဆိုင္ရာနုိက္အဆိပ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တုန္႔ျပန္မႈ မရွိတာေတြ႕ရတယ္။ ၾကက္ဥအပုပ္၊ ၾကက္သြန္နီ သို႔မဟုတ္ ၾကက္သြန္ျဖဴနဲ႔ ထိေတြ႕ရင္ေတာ့ အေရာင္ေျပာင္းတယ္။ ၁၇ ရာစုမွာ ဂ်ပန္က စဥ့္ရည္လုပ္တူေတြ စထြင္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ' ဝါရီဘာရွီ ' ဆိုတဲ့ တစ္ခါသံုးတူေတြ စလုပ္တယ္။ ၁၈၇၈ ခုနွစ္မွာ စတင္ထုတ္လုပ္ခဲ့ၿပီး ၁၉၈၀ ခုနွစ္အေရာက္မွာ တရုတ္မွာ တစ္ခါသံုးတူေတြ စထုတ္ခဲ့တယ္။ ဒီလို တစ္ခါသံုးတူေတြ က်ယ္ျပန္႔လာေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ဆုိင္ရာ ျပႆနာေတြ တက္လာတယ္။ ဂ်ပန္မွာ ၂၀၀၆ ခုနွစ္အတြင္း တစ္ခါသံုးတူ အစံုေပါင္း ၂၅ ဘီလီယံ သံုးစြဲခဲ့တယ္။ တရုတ္မွာလည္း တူအခၽြန္ ၄၅ ဘီလီယံေလာက္ သံုးစဲြခဲ့ၾကတယ္။ ဂ်ပန္စားေသာက္ဆုိင္ တခ်ိဳ႕က တူယူလာဖို႔ တုိက္တြန္းတယ္။
ကိုရီးယားေတြ ဘာေၾကာင့္ သတၱဳနဲ႔လုပ္တဲ့တူ သံုးၾကသလဲဲဲဲဲ။
ကိုရီးယားေတြက တူကို စတီးနဲ႔လုပ္ၾကတယ္။ တစ္ဖက္ကို သြက္သြက္ေလး ရွဴးသြားတယ္။ လက္ကို္င္ဖက္မွာ ေဆးျခယ္ၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလုိ သတၱဳတူ သံုးသလဲဆုိေတာ့ ေယဘုယ်ယူဆခ်က္ မရွိဘူး။ ၂၀ ရာစု ဂ်ပန္ေတြ ကိုရီးယားကို သိမ္းပိုက္ထားတုန္းက သစ္သားတူေတြမွာ ဂ်ပန္ေတြက အဆိပ္ေတြလူးထား တတ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုရီးယားေတြက သတၱဳတူကို သံုးၾကတယ္။ သတၱဳတူက ေဆးေၾကာလို႔ရတယ္။ ေနာက္အယူအဆ ဆစ္ခုကေတာ့ ကိုရီးယားကို နုိင္ငံျခားသားေတြ က်ဴးေက်ာ္လာလို႔ ထြက္ေျပးၾကရင္ အျမန္ သိမ္းဆည္းရလြယ္တဲ့အတြက္ သတၱဳတူကို သံုးတယ္။ သတၱဳတူေတြဟာ ေရရွည္ခံတဲ့အတြက္ ဒီလိုသတၱဳတူေတြ သံုးၾကတာလို႔ ေျပာၾကတယ္။
တူသံုးစြဲရာမွာ လိုက္နာရမယ့္ နည္းလမ္းေတြကေတာ့
တူထည့္တဲ့ခြက္မွာ အလ်ားလို္က္ထားရတယ္။ အသံုးမျပဳတဲ့ အခါမွာလည္း ကိုယ့္ရဲ႕ ဟင္းခြက္ေပၚ အလ်ားလိုက္ ထားရတယ္။ ဟင္းခြက္ သို႔မဟုတ္ ထမင္းခြက္ထဲကို တူစိုက္မထားရဘူး။ အေမႊးတုိ္င္ စုိက္သလို ျဖစ္ေနတယ္။ မရဏသေဘာ သက္ေရာက္ေနတယ္။ တူနဲ႔ ပန္းကန္လံုးကို မေခါက္ပါနဲ႔။ ေရွးေဟာင္း တရုတ္ျပည္မွာေတာ့ သူေတာင္းစားေတြ အစာေတာင္းရင္ ဒီလုိေခါက္တယ္။ တူနဲ႔ လက္ဟန္ေျခဟန္ မျပရဘူး။ မိမိတူနဲ႔ တစ္ပါးသူကို အစားအေသာက္ မေကၽြးပါနဲ႔။ ေကၽြးရင္လည္း ပထမဦးဆံုး မိမိပါးစပ္ထဲ အဲဒီတူနဲ႔ အစာမသြင္းခင္မွာ ေကၽြးသင့္တယ္။ တူမွာ ဘယ္ေလာက္ အရသာရွိတဲ့ အစာပဲကပ္ေနပါေစ တူကို လွ်ာနဲ႔ မလ်က္၊ မစုပ္ပါနဲ႔။
No comments:
Post a Comment