အသက္သတ္လြတ္ စားသူမ်ားအတြက္ အၾကံျပဳခ်က္

လူအပါအ၀င္ သက္ရွိမ်ား၏ ခႏၶာကိုယ္ သည္ ေန႔စဥ္ ျမင္ေတြ႔ ေနရေသာ သက္မဲ့ ရုပ္၀ထၳဳ ပစၥည္းမ်ားကဲ့သို႔ပင္ ဓါတုေဗဒ ဆိုင္ရာ ဓါတ္ေပါင္း မ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္ း ထား ပါသည္။ ထို ဓါတ္ေပါင္း မ်ားကို ေန႔စဥ္ စားသံုး ေနေသာ အစားအေသာက္ႏွင့္ ရွဴရိႈက္ေသာ ေလမွ တဆင့္ ခႏၶာကိုယ္မွ လက္ခံ ရရွိ ပါသည္။ လူတေယာက္ ပံုမွန္ အတိုင္း က်န္းမာစြာ ရွင္သန္ ႏိုင္ရန္ အတြက္ ခႏၶာကိုယ္ကို က်န္းမာသန္စြမ္းစြာ ေမြးျမဴႏိုင္ရန္ သင့္တင့္ မွ်တေသာ အာဟာရ အား ေန႔စဥ္ စားသံုး ေပးရန္ လိုအပ္ ပါသည္။

ခႏၶာ ကိုယ္ အတြက္္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ၿပီး ေန႔စဥ္ စားသံုး သင့္ေသာ အာဟာရ မ်ားကို Micronutrients ဟုေခၚေသာ ဗိုက္တာမင္ႏွင့္ သတၱဳဓါတ္မ်ားပါ၀င္သည့္ အေသးစား အာဟာရ ႏွင့္ Macronutrient ဟုေခၚေသာ ကစီဓါတ္၊ အဆီဓါတ္၊ အသားဓါတ္ ႏွင့္ ေရပါ၀င္သည့္ အႀကီးစား အာဟာရ ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳး ေတြ႔ရပါသည္။ ထိုအာဟာရ ႏွစ္မ်ိဳးထဲတြင္ ပါ၀င္ေနသည့္ အစား အစာ မ်ားအား လံုေလာက္စြာ မစားသံုးပါက အာဟာရ ခ်ိဳ႔တဲ့ႏိုင္သလို လြန္ကဲစြာစားသံုးပါကလည္း ေနာက္ဆက္တြဲ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳး ျပႆနာမ်ားစြာ ရရွိႏိုင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အာဟာရကို လံုေလာက္မွ်တေအာင္ စားသံုးရန္ လိုအပ္ပါသည္။


အသက္သတ္လြတ္စားသံုး သူမ်ားသည္ စားသံုးသင့္သည့္ အာဟာရကို လံုေလာက္စြာ မစားသံုးပါက အသားဓါတ္ခ်ိဳ႔တဲ့ႏိုင္ျခင္း၊ တျခား ဗီတာမင္ဓါတ္မ်ားလည္း ခ်ိဳ႔တဲ့ႏိုင္ျခင္း စသည့္ အားနည္းခ်က္ ရွိသလို ဟင္းသီးသင္းရြက္ကို အဓိကထား စားသံုးေသာေၾကာင့္ လံုေလာက္စြာ စားသံုးပါက သာမန္လူမ်ားထက္ အမွ်င္ဓါတ္လံုေလာက္သည့္အတြက္ အားသာခ်က္မ်ားကိုလည္း ရရွိထားပါသည္။ အစာအာဟာရႏွင့္ပတ္သက္၍ အသက္သတ္လြတ္ စားသူမ်ားအတြက္ အားသာခ်က္ႏွင့္ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ယွဥ္တြဲတင္ျပပါမည္။

အမွ်င္ဓါတ္

အမွ်င္ဓါတ္သည္ ခႏၶာကိုယ္အတြက္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ၿပီး ဟင္းသီးဟင္းရြက္ထဲမွာ အမ်ားဆံုးပါရွိပါသည္။ အမွ်င္ဓါတ္ ပိုမိုစားသံုးသူသည္ အမွ်င္ဓါတ္ အစားနည္းသူထက္ မ်ားစြာအသက္ရွည္ၿပီး က်န္းမာသည္။ အကယ္၍ အသက္သတ္လြတ္စားသံုးသူမ်ားသည္ လံုေလာက္ေသာ အာဟာရကို ေန႔စဥ္စားသံုးႏိုင္ပါက အသားငါး စားသူမ်ားထက္ ပိုၿပီး က်န္းမာအသက္ရွည္စြာ ေနထိုင္ၾကမည္ ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမွာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ႏွင့္ အသီးႏွံမ်ားတြင္ ပါ၀င္ေသာ အမွ်င္ဓါတ္သည္ ခႏၵာကိုယ္အတြက္ စြမ္းအင္ျဖစ္ေစသည့္ ဂလူးကို႔စ္ျဖစ္ေအာင္ အစာေျခ၍ မရႏိုင္ ေသာေၾကာင့္ ၎ကို ဆဲလ္မ်ားမွ ဂလူးကို႔စ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ၍ အသံုး ျပဳႏိုင္ျခင္း မရွိပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မွ ရရွိေသာ အမွ်င္မ်ားသည္ အူနံရံရွိ ဘက္တီးရီးယား မ်ားကို သယ္ေဆာင္ၿပီး မစင္အျဖစ္ ပံုမွန္ စြန္႔ထုတ္ေပးျခင္းျဖင့္ ၀မ္းကို ပံုမွန္ သြားေစၿပီး အူလမ္းေၾကာင္းတြင္ ျဖစ္တတ္ေသာ ေရာဂါမ်ားကို ကာကြယ္ေစျခင္းျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္အား အက်ိဳးျပဳ ပါသည္။

ထို႔အျပင္ ထိုအမွ်င္မ်ားသည္ ခႏၶာကိုယ္အား စြမ္းအင္ အျဖစ္ႏွင့္ အက်ိဳး မျပဳႏိုင္ ေသာ္လည္း စားသံုးလိုက္ေသာ အာဟာရမ်ားထဲရွိ ဂလူးကို႔စ္ကို ေသြးထဲ ပံုေအာ ေရာက္ရွိျခင္းမွ ကာကြယ္ၿပီး ဆဲလ္မွ ဂလူးကို႔စ္ကို ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ မွန္မွန္ စုပ္ယူေစ၍ ေသြးထဲ သၾကားဓါတ္ ပမာဏကို အျမဲတမ္း ပံုမွန္ ျဖစ္ေနေအာင္ ထိန္းညွိ ေပးသည္။ ထို႔အျပင္ ႏွလံုးႏွင့္ ေသြးေၾကာ မ်ားအား ဒုကၡေပးႏိုင္သည့္ ေကာ္လက္စထေရာလ္ ပမာဏကို ေလ်ာ့နည္းေစျခင္း၊ ၀မ္း ပံုမွန္ သြားၿပီး အူမႀကီး အား ဘတ္တီးရီးယား ဒုကၡ ေပးျခင္း၊ ကင္ဆာျဖစ္ျခင္းျဖင့္ ႏွလံုး၊ ဆီးခ်ိဳ၊ အူမႀကီးကင္ဆာ စသည့္ အသက္ႀကီးလာရင္ ျဖစ္လာႏိုင္ေသာ ေရာဂါေပါင္း မ်ားစြာကို ကာကြယ္ေပးပါသည္။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ားတြင္ အမွ်င္ဓါတ္အျပင္ ဗီတာမင္ႏွင့္ သတၱဳဓါတ္မ်ားလည္း မ်ားစြာ ပါ၀င္ၿပီး ဘက္တီးရီးယားႏွင့္အတူ မစင္အျဖစ္ မစြန္႔ထုတ္မီ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ထိုသတၱဳဓါတ္မ်ားကို အစာလမ္းေၾကာင္းတေလွ်ာက္ရွိ အူနံရံက စုပ္ယူပါသည္။ ဤနည္းျဖင့္ အမွ်င္ ( Fibre) သည္ စြမ္းအင္ ျဖစ္ေစသည့္ ဂလူးကို႔စ္ကို မထုတ္ေပးေသာ္လည္း ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ အစာ လမ္းေၾကာင္းကို မ်ားစြာ အက်ိဳး ျပဳၿပီး ေရာဂါေပါင္း မ်ားစြာကို ကာကြယ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အမွ်င္ဓါတ္ကို ေန႔စဥ္မ်ားမ်ား စားသံုးရန္ လိုအပ္ပါသည္။ အစာလမ္းေၾကာင္း ျပႆနာမရွိသူမ်ားအေနျဖင့္ အခ်ိဳအရသာ မရွိသည့္ အသီးႏွံႏွင့္ ဟင္းသီး ဟင္းရြက္မ်ားကို ဆႏၵရွိသလို ႀကိဳက္သေလာက္ မ်ားမ်ား စားသံုး ႏိုင္ၿပီး ခ်ိဳသည့္ အသီးႏွံမ်ားကိုမူ တမ်ိဳးစီ သို႔မဟုတ္ Fruit Salad အျဖစ္ တေန႔ ႏွစ္ႀကိမ္ သို႔မဟုတ္ သံုးႀကိမ္ထက္ ပိုမစားသင့္ပါ။


အသားဓါတ္

အသားဓါတ္ Protein သည္ ခႏၶာကိုယ္၏ လုပ္ငန္းစဥ္ အေတာ္ မ်ားမ်ားကို အေထာက္အကူ ျပဳပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ဆဲလ္မ်ားႏွင့္ တစ္ရွဴး မ်ား၏ လုပ္ငန္းမ်ား ျဖစ္သည့္ ေသြးထဲႏွင့္ တစ္ရွဴးထဲရွိ အရည္ ပမာဏကို မွ်တေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ ေပးျခင္း၊ ေသြးထဲ ဟိုက္ဒရိုဂ်င္ စုစည္းမႈ (pH) ကို မွ်တ ေအာင္ လုပ္ေပးရန္ အင္ဇိုင္းႏွင့္ ေဟာ္မုန္းမ်ား ပံုမွန္ အလုပ္လုပ္ ႏိုင္ေအာင္ အကူအညီ ေပးျခင္း၊ ခႏၶာကိုယ္ အတြင္း ေရာဂါပိုးမ်ား ေႏွာင့္ယွက္မႈ ကို ကာကြယ္ ေပးျခင္း၊ အာဟာရ ကို ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႔ သယ္ယူ ပို႕ေဆာင္ ရာတြင္ အကူအညီ ေပးျခင္း၊ ခႏၶာကိုယ္ အတြင္း အဓိက ေလာင္စာ ျဖစ္သည့္ ဂလူးကို႔စ္ကို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ျပတ္လတ္ သြားပါက အသားဓါတ္မွ ဂလူးကို႔စ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ၍ အသက္ မဆံုးရႈံးေအာင္ ထိန္းထား ေပးျခင္း စသည့္ အေရးပါသည့္ လုပ္ငန္း မ်ားစြာျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္အား အေထာက္အကူ ျပဳပါသည္။

အသားဓါတ္ ကို ဆဲလ္ကလပ္စည္းမ်ား အတြင္းရွိ DNA ေခၚ မ်ိဳးရိုးဗီဇကို သယ္ေဆာင္ေပးသည့္ အခ်ဥ္ဓါတ္တမ်ိဳးမွတဆင့္ အဆင့္ဆင့္ ေျပာင္းလဲ၍ အမီႏို အက္စစ္ ကြင္းဆက္မ်ား အျဖစ္ ေတြ႔ရပါသည္။ အသားဓါတ္တြင္ အမီႏိုအက္စစ္ အမ်ိဳးအစား ၂၀ ရွိၿပီး အရိုးတြယ္ ၾကြက္သားမ်ား ကို အသံုးျပဳ၍ လိုအပ္ေသာ အသားဓါတ္ အမ်ားစုကို ခႏၶာကိုယ္ ထဲမွာ ပင္ ထုတ္လုပ္ ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ခႏၶာကိုယ္ထဲတြင္ ထုတ္လုပ္၍ မရႏိုင္ေသာ မျဖစ္မေန လိုအပ္သည့္ အမီႏို အက္စစ္ တခ်ိဳ႔ ရွိေန ေသာေၾကာင့္ အသားဓါတ္ကို ေန႔စဥ္ အနည္းငယ္စီ ျဖည့္စြက္စားသံုးရန္ လိုအပ္ပါသည္။

လူတေယာက္အတြက္ လံုေလာက္ေသာ အသားဓာတ္ကို အသား၊ ငါး၊ ၾကက္ဥ၊ ဘဲဥ၊ ႏို႔ စသည့္ တိရစာၦန္ထြက္ အစားအစာမ်ားကို စားသံုးျခင္းျဖင့္ ရနိုင္သကဲ့သုိ႔ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ား၊ ပဲအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အခံြမာသီးမ်ား စသည့္ အပင္ထြက္ အစားအစာမ်ားကို လံုေလာက္စြာ စားသံုးျခင္းျဖင့္လည္း လူတေယာက္အတြက္ လံုေလာက္ေသာ အသားဓာတ္ကို ရရိွနိုင္ပါသည္။ အားနည္းခ်က္မွာ တိရိစာၦန္ မွ ရေသာ အသားဓါတ္တြင္ အသားတမ်ိဳးတည္းမွ ခႏၶာကိုယ္အတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေသာ အမီႏိုအက္စစ္ အားလံုး ပါ၀င္ ႏိုင္ေသာ္လည္း အပင္မွ ရရွိေသာ အသားဓါတ္တြင္ အမီႏို အက္စစ္ တခု (သိ႔ု) တခုထက္ ပို၍ လိုေန တတ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အသက္သတ္လြတ္ စားေနသူမ်ား သည္ႏြားႏို႔စသည့္ တိရစာၦန္ထြက္ ႏို႔မေသာက္သူမ်ား ျဖစ္ပါက အမီႏိုအက္စစ္ အားလံုး ပါေစရန္ အသားဓါတ္ ပါ၀င္သည့္ အပင္ထြက္ အစားအစာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ပါ၀င္ေအာင္ စားသင့္ပါသည္။ အသားဓါတ္ပါေသာ အပင္ထြက္အစားအစာ တခုတည္းစား၍ အသားဓါတ္ထဲတြင္ ပါ၀င္ေသာ Amino acid အကုန္လံုးပါဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ဆိုလိုသည္မွာ ပဲဟင္းတခြက္တည္း ျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္အတြက္ လံုေလာက္ေသာ အသားဓါတ္ကို ရရွိမည္ မဟုတ္ပါ။ တမ်ိဳးတည္းကိုသာ စားသံုးပါက အသက္သတ္လြတ္စားျခင္းအတြက္ အားနည္းခ်က္အျဖစ္ ေနာက္ဆက္တြဲ က်န္းမာေရးျပႆနာမ်ားကို ျဖစ္လာေစႏိုင္ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ပဲတမ်ိဳးတည္းကို ေန႔စဥ္ ဆက္တိုက္ စားမည့္အစား ပဲပုပ္ပဲ၊ ေက်ာက္ကပ္ပံုပဲ၊ ေျမပဲ၊ ပဲ၀ါျခမ္း၊ ႏွမ္းႏွင့္ တျခားအခြံမာ ေစ့မ်ား၊ ပဲျပား တို႔ဖူး စသည္တို႔ကို တပတ္အတြင္းတြင္ အနည္းဆံုး အမ်ိဳးစား ႏွစ္ခုထက္ ပို၍ ပါ၀င္ေအာင္ တလွည့္စီ စားသင့္ ပါသည္။ စားသံုးသည့္ အသားဓါတ္ထဲတြင္ အမီႏိုအက္စစ္ အကုန္လံုး ပါ၀င္ေအာင္ မစားႏိုင္ပါက အသားဓါတ္ ခ်ိဳ႔တဲ့ႏိုင္ၿပီး အသားဓါတ္ ခ်ိဳ႔တဲ့ျခင္း သည္ တျခားအာဟာရဓါတ္အားလံုး ခ်ိဳ႔တဲ့ျခင္း၏ လမ္းစျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အသက္သတ္လြတ္စားသူသည္ အသားဓာတ္ပါေသာ အသီးအရြက္ ႏွစ္မ်ိဳးႏွင့္ နွစ္မ်ိဳးထက္ပိုျပီး စားသံုးေပးႏိုင္ပါက ေန႔စဥ္ အသားစားသူႏွင့္ အသားဓာတ္ အာဟာရ ရရိွမႈတြင္ ဘာမွ မျခားပါ။ အသားစားသူမ်ားထက္ အားသာသည့္အခ်က္မွာ တိရစာၦန္မွ ရရွိသည့္ အသားဓာတ္ကို လိုသည္ထက္ ပို၍ စားသံုးပါက ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးႏွင့္ ေနာက္ဆက္တြဲ ျပႆနာ မ်ားစြာ ရွိေသာ္လည္း အပင္မွရသည့္ အသားဓာတ္ကိုမူ အစာလမ္းေၾကာင္း ျပႆနာႏွင့္ အစာ မတည့္သည့္ ျပႆနာ မရွိပါက ဆႏၵရွိသေလာက္ ႀကိဳက္သလို မ်ားမ်ား စားသံုးႏိုင္ပါသည္။ အပင္မွရသည့္ အသားဓါတ္သည္ ခႏၶာကိုယ္အတြင္း ေအာက္စီဂ်င္ပိုရေသာေၾကာင့္ အသားစားသူထက္ လူကိုပို၍လန္းဆန္းေစသျဖင့္ လိုသည္ထက္ ပိုစားမိသည္ဟူ၍ မရွိဘဲ အမွ်င္မ်ားမ်ားစားေလ ဘက္တီးရီးယားမ်ားကို ပိုမိုဖယ္ရွားႏိုင္ၿပီး အစာလမ္းေၾကာင္းကို ပို၍ က်န္းမာသန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေစပါသည္။


ဗီတာမင္ B12

အပင္ထြက္ အစားအစာမ်ားကို တခုထက္ပိုစားပါက အသားဓါတ္ႏွင့္ တျခား ဗီတာမင္ဓါတ္၊ သတၱဳဓါတ္မ်ားကို လံုေလာက္စြာ ရႏိုင္ေသာ္လည္း ဗီတာမင္ B12 ကိုမူ အပင္ထြက္ အာဟာရမ်ားမွ ရႏိုင္သည့္ အေထာက္အထားကို အာဟာရဆိုင္ရာ သိပၸံပညာရွင္မ်ား မေတြ႔ရေသးေၾကာင္း ေလ့လာသိရွိရပါသည္။ ဗီတာမင္ B12 သည္ ဆဲလ္မ်ား ပံုမွန္ ႀကီးထြားမႈ၊ အေပၚယံ ဆဲလ္မ်ား ထုတ္လုပ္မႈ၊ ေသြးနီဥ ထုတ္လုပ္မႈ၊ အာရံုေၾကာအကာလႊာ ထိန္းသိမ္းမႈ၊ ဦးေနွာက္နွင့္အာရံုေၾကာဆဲလ္မ်ား ထိန္းသိမ္းမႈ နွင့္ ဦးေနွာက္နွင့္အာရံုေၾကာစနစ္၏ ပံုမွန္ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားကို ထိန္းသိမ္းမႈ အတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ပါသည္။ ၎ကို တိရစာၦန္ထြက္ အစားအစာ မ်ားမွသာ ရရွိႏိုင္ၿပီး ဟင္းသီး ဟင္းရြက္၊ အသီးႏွံ မ်ား အပါအ၀င္ တျခားမည္သည့္ အပင္ထြက္ အစားအစာ မ်ားမွ မရႏိုင္ေၾကာင္း ေလ့လာသိရွိရပါသည္။ ဗီတာမင္ B12 ခ်ိဳ႔တဲ့ပါက ေသြးအားနည္း ေရာဂါတမ်ိဳး ( Pernicious Anaemia) ရႏိုင္ၿပီး နာ့ဗ္ေၾကာ စနစ္ ပ်က္စီး ႏိုင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အကယ္၍ အသက္သတ္လြတ္စားသူသည္ ၾကက္ဥ (သို႔) ႏြားႏို႔ကဲ့သို႔ တိရစာၦန္ထြက္ ႏို႔မ်ားကို မေသာက္သံုးသူမ်ား ျဖစ္ပါက ဗီတာမင္ B12 ခ်ိဳ႔တဲ့မႈ ရွိမရွိ စမ္းသပ္စစ္ေဆးသင့္ၿပီး ရွိပါက ေဆး၀ါးေဆာင္ထားသင့္ပါသည္။ ၾကက္ဥ စားသူမ်ား (သို႔) ႏြားႏို႔ေသာက္သူမ်ားအတြက္ မလိုအပ္ပါ။

ကယ္လ္စီယံ

ကယ္လစီယံကို အသီးအရြက္မ်ားတြင္ ရႏိုင္ေသာ္လည္း သူ႔အတြက္ သီးသန္႔ပံုမွန္စားသံုးမႈ မရွိပါက ခႏၶာကိုယ္အတြက္ လံုေလာက္သည့္ ပမာဏကို ရရန္မလြယ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေန႔စဥ္ ႏြားႏို႔ (သို႔) ပဲႏို႔ ႏွစ္ခြက္ခန္႔ ေသာက္သင့္ပါသည္။

အပိုစာမ်ား
သၾကား၊ ဆား၊ ဘီယာ၊ အရက္၊ အခ်ိဳရည္ (Soft drink)၊ ဘီစကစ္မုန္႔အပါအ၀င္ သေရစာ အခ်ိဳစာမ်ားအားလံုး၊ ေပါင္မုန္႔တြင္ သုတ္သည့္ ေထာပတ္ႏွင့္ Jam မ်ားအားလံုးသည္ က်န္းမာေရးအတြက္ မလိုအပ္ပဲ အရသာအတြက္ အေပ်ာ္စားသည့္ အပိုစာမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ထိုအစားအစာမ်ားကို မစားသံုုးျခင္းျဖင့္ က်န္းမာေရးအတြက္ မည္သည့္ အက်ိဳးေက်းဇူးမွ ဆုတ္ယုတ္သြားရန္ မရွိပါ။ အရသာအတြက္သာ ျဖစ္သည့္ အစားအစာမ်ား ျဖစ္၍ စားသံုးပါက အတတ္ႏိုင္ဆံုး နည္းႏိုင္သမွ် နည္းေအာင္ဆင္ျခင္ စားသံုးသင့္ေသာ အစားအစာမ်ား ျဖစ္သည္။ ၎တို႔ကို မစားသံုးပဲ ေနႏိုင္က စားသံုးသူမ်ားထက္ က်န္းမာေရးအတြက္ ပိုအက်ိဳးရွိပါသည္။


အခ်ဳပ္အားျဖင့္ အသက္သတ္လြတ္စားသူမ်ားအတြက္ အသားဓါတ္ကို အပင္ထြက္ အစားအစာမ်ားမွ လံုေလာက္စြာ ရရွိႏိုင္ေသာ္လည္း ခႏၶာကိုယ္အတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္သည့္ ဗီတာမင္ B12 ကိုမူ တိရိစာၦန္ထြက္ အစားအစာမွသာ ရရွိႏိုင္ေသာေၾကာင့္ တိရိစာၦန္ထြက္ အသားဓါတ္လံုး၀ မစားသံုးသူမ်ားသည္ ျဖည့္စြက္ Vitmin B12 ကို အသံုးျပဳသင့္ပါသည္။ လူတိုင္း လူတိုင္း တေန႔ကို ဟင္းသီးဟင္းရြက္ အစိမ္းအက်က္ သံုးေလးမ်ိဳးႏွင့္ အသီးႏွံ ႏွစ္မ်ိဳးခန္႔ စားသံုးမွ ခႏၶာကိုယ္အတြက္ လံုေလာက္ေသာ အာဟာရကို ရရွိႏိုင္ပါသည္။ အသက္သတ္လြတ္ စားသူမ်ားအေနျဖင့္မူ ၎ပမာဏထက္ပိုစားသံုးသင့္ၿပီး အစာလမ္းေၾကာင္း ျပႆနာ မရွိပါက ဟင္းသီးဟင္းရြက္ကို မိမိႀကိဳက္ႏွစ္သက္သေလာက္ စားသံုးႏိုင္ပါသည္။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ကို မ်ားမ်ား စားသံုးျခင္းျဖင့္ ေရာဂါေပါင္းမ်ားစြာကို ကာကြယ္ႏိုင္မွာျဖစ္ၿပီး မည္သူမဆို လူ႔သက္တမ္းမွာ က်န္းမာ အသက္ရွည္စြာ အသက္ရွင္ ေနထိုင္ရမည္ ျဖစ္သည္။

လူတိုင္းလူတိုင္း အစာအာဟာရကို မွ်တေအာင္ စားသံုးၿပီး လူ႔သက္တမ္းကို က်န္းမာစြာ ျဖတ္သန္းႏိုင္ၾကပါေစ။

Nge Naing

Public Health In Myanmar
ဒီေနရာမွ ကူးယူမွ်ေဝပါသည္။