လူေတြ ဘာေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကသလဲ

Wednesday, March 20, 2013

"ခ်စ္လို႔"လို႔ ေျဖမယ့္သူေတြလည္း ရွိမွာပါ။ "တစ္ေယာက္တည္းမေနခ်င္လို႔"လို႔ ေျဖတဲ့သူလည္း ရွိမွာပဲ။ "အသက္ႀကီးတဲ့အခါ အထီးက်န္မွာစိုးလို႔"ဆိုတာလည္း ၾကားရႏိုင္တယ္။ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး

မ႐ိုးေအာင္ေျဖၾကမွာေပမယ့္ ဘယ္လိုပဲ ေျဖၾက ေျဖၾက၊ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ဘယ္သူမွ "စိတ္ဆင္းရဲမယ္ ထင္လို႔" အိမ္ေထာင္ျပဳတာ မဟုတ္ပါဘူး။စိတ္ခ်မ္းသာမယ္ထင္လို႔ အိမ္ေထာင္ျပဳတဲ့သူခ်ည္းပါပဲ။
...
    တစ္ေခတ္တစ္ခါတုန္းကေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကတာဟာ"အားကိုးရာ"ရွာၾကတဲ့သေဘာ အမ်ားႀကီးေဆာင္တယ္။ "အိမ္ေထာင္ဦးစီး"၊"အိမ္ဦးနတ္"စတဲ့ ေဝါဟာရေတြ ေပၚေပါက္လာတာဟာ သည္အခ်က္ကို အထင္အရွားျပဆိုေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာ အိမ္ဦးနတ္ႀကီးက ဘာအလုပ္မွ မလုပ္၊ဘာတာဝန္မွ မယူတာမို႔လို႔ အရာရာမွာ ကိုယ္ကခ်ည္း ဦးေဆာင္ေနရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးစြမ္းေဆာင္ရွင္ေတြလည္း သူ႔ေခတ္နဲ႔သူ ရွိခဲ့တာခ်ည္းပါပဲ။


      ကြ်န္ေတာ္တို႔ အိမ္ေထာင္ျပဳတဲ့ေခတ္၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အစိတ္ေက်ာ္အထိေတာင္အဲဒီ့ အားကိုးရာ ရွာတဲ့ အစဥ္အလာႀကီးက တယ္မေပ်ာက္ခ်င္ေသးပါဘူး။ ဒါျဖင့္အခုေရာ လံုးလံုး အကင္းေသၿပီလားလို႔ ေမးရင္ ေခါင္းရမ္းျပရမယ့္ အဆင့္မွာပဲ
ရွိပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရွးကထက္ စာရင္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာလုပ္ငန္းခြင္ေတြဆီ ပိုေရာက္လာေနၾကၿပီ၊ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ထက္ျမက္တဲ့အစြမ္းအစကို အမ်ားႀကီး ပိုျမင္ေနၾကရပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ မိ႐ိုးဖလာအစြဲဆိုတာ
ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေပ်ာက္ခဲေလေတာ့ အဲသလို မမေတြ အိမ္ေထာင္ျပဳရင္လည္း အျပည့္အဝအားကိုးတာ မဟုတ္ေပမယ့္ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ မွီခ်င္၊ ခိုခ်င္၊ႏြဲ႕ခ်င္တဲ့သေဘာထားေလးေတြက ဆက္လက္ ခိုင္ျမဲေနဆဲပါပဲ။ထားပါေတာ့…

       ေယာက္်ားေတြကက်ေတာ့ေရာ ဘာေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳတာလဲဆိုတာကိုဆန္းစစ္ျပန္ရင္ အဟဲ… ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း မိန္းမေတြကို အားကိုးလို႔ပါပဲခင္ဗ်။ စီးပြားေရးအရ အားကိုးတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္
အပ်င္းထူတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေယာက်္ားသားမ်ားကို ေနမႈ ထိုင္မႈ အစုစုမွာလုပ္ေပး၊ ကိုင္ေပး၊ ခ်က္ေပး၊ ျပဳတ္ေပး၊ ေလွ်ာ္ေပး၊ ဖြပ္ေပးခ်ည္ေသးရဲ႕ဆိုတာရယ္၊ ဟိုဟာေလးရယ္အတြက္ အဓိကထားလို႔ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကတာပါပဲခင္ဗ်ား။

      အဲဒီ့အခ်က္ေတြေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ေျဖာင့္ကြယ္ ကြယ္ၿပီးက်ယ္က်ယ္ႀကီးႀကီးေတြ ေလွ်ာက္ေျပာရရင္ေတာ့လား၊ ဟား… မ်ိဳးဆက္ခ်န္ခဲ့ခ်င္လို႔၊ လူ႔တာဝန္ေက်ခ်င္လို႔၊ ဘာလို႔ ညာလို႔ေတြ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ေျပာလည္း ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္ အတြင္းပိုင္းမွာေတာ့ဝန္မခံရင္သာ ရွိရမယ္၊ အိမ္ေထာင္မျပဳခင္က အေမေတြ၊ အစ္မေတြ ကိုယ့္ကိုယုယခဲ့သလို ျပဳစုယုယေပးမယ့္သူကို ရွာတာနဲ႔ လူတို႔ဘာဝ ထိုကိစၥအတြက္
တစ္ဦးတည္း မူပိုင္ လက္ကားဒိုင္ႀကီး ဖြင့္လိုက္တာပါပဲ။

အိမ္ေထာင္ျပဳသင့္သလား?
အဲသလိုမ်ား ေမးလာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေယာက္်ားဆိုရင္ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔တိုက္တြန္းမိမွာ ျဖစ္သလို မိန္းမဆိုရင္ အိမ္ေထာင္မျပဳဖို႔အားေပးမိမွာပါပဲ။

ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အိမ္ေထာင္တစ္ခု ထူေထာင္လိုက္တဲ့အခါမွာ အျမတ္ထြက္တဲ့သူကေယာက်္ားေတြသာျဖစ္ၿပီး အ႐ံႈးေပၚသူက မိန္းမသားေတြ ျဖစ္ေနတတ္လို႔ပါပဲ။ေလွ်ာ့ေလွ်ာေပါ့ေပါ့ ေျပာရင္ သည္အခ်က္ဟာ အိမ္ေထာင္ တစ္ရာမွာ
၆၀-၇၀ေလာက္အတြက္ ေသြးထြက္ေအာင္ မွန္ေနပါလိမ့္မယ္။ သာသာထိုးထိုးအေလးခိုးၿပီး ေျပာရရင္ေတာ့ တစ္ရာမွာ ၉၀-၉၅ေလာက္ေေတာင္လို႔ ေျပာရမယ္။

မိန္းမေတြ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္တဲ့အခါ အပ်ိဳဘဝကို ဆံုး႐ံႈးပါတယ္။ေယာက္်ားေတြကေရာ လူပ်ိဳဘဝကို မဆံုးလို႔လားလို႔ ေမးစရာ ရွိေပမယ့္အိမ္ေထာင္ရွင္တန္မဲ့နဲ႔ လူပ်ိဳေလးလို ကိုးကြ်င္းကိုးကြ်င္း လုပ္ေနသူေတြ၊အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ေနခ်င္သလို ေနေနသူေတြ၊ လူပ်ိဳေယာင္ေဆာင္ၿပီးကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္မွတစ္ပါး အျခားမိန္းမသားေတြကို ထိကပါးရိကပါးလုပ္ေနသူေတြ က်ားတို႔ နယ္ပယ္မွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ရွိေနပါတယ္။မိန္းမသားေတြ အိမ္ေထာင္က်တဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုယ့္အိုးကိုယ့္အိမ္နဲ႔ေနခြင့္ရလာတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ မိဘအိမ္မွာ ေနရစဥ္ကထက္ ပိုမိုလြတ္လပ္လာ၊အပ်ိဳဘဝတုန္းကထက္ က်ယ္ေျပာတဲ့ လူ႔ေလာကနဲ႔ ပိုမိုထိေတြ႕ခြင့္ရလာႏိုင္တာမွန္ေပမယ့္ တကယ္တမ္းမွာ အိမ္ေထာင့္ဝန္ေတြ
ဖိစီးလာတဲ့အခါ၊ သားသမီးတာဝန္ ယူလာရတဲ့အခါေတြမွာ အရာရာမွာ ကိုယ္ဟာအလိုလိုေနရင္း ဒုတိယ ေနရာ၊ တတိယ ေနရာကို ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။ လင္က ပထမ၊သားက ဒုတိယ၊ သမီးက တတိယမ်ားျဖစ္ေနရင္ ကိုယ္က စတုတၳဘဝကို ေရာက္သြားတယ္။

သည္ေတာ့ကာ အိမ္ေထာင္မျပဳခင္ကလည္း ေယာက္်ားေတြဟာ ပထမ၊ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့လည္းေယာက္်ားေတြဟာ ပထမ ေနရာမွာပဲ အစဥ္အလာအရ ဆက္လက္ ခိုင္ျမဲေနတာမို႔ေယာက္်ားေတြ အိမ္ေထာင္ျပဳတာဟာ တစ္စက္ကမွ မ႐ံႈးပါဘူး။မိန္းမသားေတြအတြက္က်ေတာ့ မိဘ လက္ထဲမွာတုန္းက အေဖ့ကို ပထမေနရာမွာေပးခဲ့ရလို႔၊ အစ္ကို႔ကို ဒုတိယေနရာမွာ ထားခဲ့ရလို႔၊ ကိုယ္က တတိယေနရာမွာရွိခဲ့တယ္ဆိုဦး၊ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့မွ စတုတၳေနရာ ေရာက္သြားရၿပီဆိုရင္အဖ်ဥ္းဆံုး တစ္ဆင့္ေတာ့ က်သြားတာပါပဲ၊ ႐ံႈးသြားတာပါပဲ။ တကယ္လို႔မ်ားကိုယ္က သမီးဦးမို႔လို႔ ဖူးဖူးမႈတ္ခံဆိုရင္ ဒုတိယေနရာက စတုတၳေနရာကိုဆင္းရတာမ်ိဳးျဖစ္ၿပီ၊ အ႐ံႈးက ႀကီးသြားၿပီ။

ဒါလည္း လင္က ကိုယ့္အေပၚ သစၥာရွိေနဦးမွ။ သူက သစၥာမရွိဘဲနဲ႔ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ လုပ္၊ ေနာက္ထပ္ တစ္အိုးတစ္အိမ္မ်ား ထူမယ္ဆိုရင္ကိုယ့္အဆင့္က ပထမဇနီးလို႔ နာမည္သာ ခံတယ္၊ တကယ္ ေနရာရေတာ့ ဟိုးေအာက္ေျခအထိ
ေရာက္ခ်င္ ေရာက္သြားႏိုင္ေသးတယ္။ အဲလိုမ်ိဳးဆိုရင္ မျမတ္တဲ့အျပင္ခြက္ခြက္လန္ေအာင္ အ႐ံႈးက ေပၚၿပီ။

တျခားဟာေတြ ခဏထားဦး။ ကိုယ္ကလည္း အလုပ္လုပ္၊ သူကလည္း အလုပ္လုပ္၊ဒိုးတူေဘာင္ဖက္ တက္ညီလက္ညီ ရွိေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြမွာေတာင္ အေရးရယ္၊အေၾကာင္းရယ္၊ သားေတြ၊ သမီးေတြ ေနမေကာင္း ထိုင္မသာ ျဖစ္လို႔မ်ား ခြင့္ယူရ၊အလုပ္ ဖ်က္ရစတမ္းဆိုရင္ မယားကသာ ခြင့္ယူရ၊ အလုပ္ဖ်က္ရတာ။ လင္သားေတြကေတာ့အလုပ္ဖ်က္ဖို႔ ေနေနသာသာ၊ အိပ္ေရးေလး အပ်က္ခံဖို႔ေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ရယ္။

ကိုင္း… အဲေတာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳတာ ဘယ္သူျမတ္ၿပီး ဘယ္သူ႐ံႈးသလဲ၊ ကိုယ့္ဘာသာစဥ္းစားၾကည့္ၾကေပေရာ့…

ေျပာမယ္ဆိုရင္ နံပါတ္စဥ္ထိုးၿပီးေတာင္ အမ်ားႀကီး ေျပာလို႔ရပါတယ္။လိုတိုရွင္း ေျပာရရင္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ၾကတဲ့အခါ ဘယ္ဖက္က တြက္တြက္၊အျမတ္ထြက္တာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကိုေရႊေယာက်္ားသားေတြ၊ ခြက္ခြက္လန္တာက မမတို႔စိန္စိန္မိန္းမသားေတြသာျဖစ္ေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ား။

အမ်ိဳးသမီးမ်ား အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ၾကံရင္…
သည္ေလာက္ေျပာေနတဲ့ၾကားက အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေနနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္မ်ား ၾကံရင္ေအာက္ပါ အမွန္တရားမ်ားကို လက္ကိုင္ထားၾကေစခ်င္ပါတယ္။

(၁) အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္လို႔ တစ္ကိုယ္ေရ ေနရတဲ့ဘဝထက္ ထူးၿပီးစိတ္ခ်မ္းသာလာရမွာ မဟုတ္ဘူး။ သည္အခ်က္ဟာ နိဒါန္းမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့သတင္းေဆာင္းပါးပါ သိပၸံနည္းက် သုေတသနအရ ထင္ရွားေနပါတယ္။

(၂) ေယာက်ာ္းေတြဟာ မရခင္ ဖ်ာလိုလိပ္၊ ထိပ္ေပၚတင္တတ္၊ ရၿပီးရင္ဖ်ာလိုခင္းၿပီး တက္နင္းတတ္တယ္။ သည္အခ်က္ကို မယံုရင္ ကိုယ့္အေမ၊ကိုယ့္အေဒၚအပါအဝင္ အိမ္ေထာင္သက္ ၾကာရွည္ေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မ်ားဆီက
သက္ေသခံထြက္ခ်က္ေတြ ေတာင္းၾကည့္ႏိုင္ၾကပါတယ္။

(၃) ေယာက်ာ္းေတြရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးသစၥာကို ဘယ္၊ ဘယ္ေသာအခါမွမယံုစားထိုက္ဘူး။ ခႏၶာေဗဒသေဘာ၊ စိတ္ပညာအရ လူသတၱဝါေတြမွာ ျဖစ္ေပၚျမဲတပ္မက္စိတ္နဲ႔ ရမၼက္ေဇာ သေဘာေတြမွာ က်ားနဲ႔ မတို႔ဟာ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး
ဆန္႔က်င္ ျခားနားလွတာမို႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေနနဲ႔ ဘယ္လိုမွ နားလည္လို႔မရႏိုင္ေလာက္တဲ့ ေပြလီမႈအစံုဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေယာက္်ားေတြကိုထံုမႊမ္းထားပါတယ္။ ျခြင္းခ်က္အေနနဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ား၊ လိင္တူခ်င္းစံုမက္သူမ်ားသာ ရွိပါတယ္ခင္ဗ်ား။ ဘယ္သူကျဖင့္ ဘယ္လို တည္ၾကည္တာလို႔ပတ္ဝန္းက်င္က ျမင္ျမင္ကရာကို အထင္ေတာ္ မႀကီးလိုက္ၾကပါနဲ႔ဦး။တည့္တည့္ေျပာပါရေစ။ နားရြက္နဲ႔မနာ၊ ေျခေထာက္နဲ႔သာ နာေတာ္မူၾကပါ။ ဟုတ္ကဲ့…
အခေၾကးေငြ ေပးရတဲ့ အေပ်ာ္အေဖာ္ဆီသြားတယ္ဆိုတာ အျမန္ဆံုး ၁၅မိနစ္၊အၾကာဆံုးမွ ႏွစ္နာရီပါ။ တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့လည္း ညီအစ္ကိုရင္းခ်င္းေတာင္လူလံုး မကြဲေလာက္တဲ့ အကာလ ညအခါမ်ားမွာ တစ္ခါတေလ ၾကတာပါ။ အဲဒါကိုပဲ၊
အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ "အေမႀကီးေရ… အေဖႀကီးေတာ့ အေပ်ာ္အေဖာ္ဆီကျပန္လာတယ္ေဟ့"လို႔ ဘယ္သူမွ ထုတ္မေျပာပါဘူးခင္ဗ်ား။ သူ အဲသလို သြားလာေနတာကို ဘယ္သူကမွလည္း ေတာ္ေတာ္တန္တန္ သိလိုက္မွာ မဟုတ္၊ ရိပ္မိလိုက္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူကျဖင့္ ဘယ္လို တည္တံ့တာဆိုတဲ့စကားမ်ိဳးနဲ႔ဟုတ္ႏိုးႏိုး မေအာက္ေမ့ၾကပါနဲ႔။ စာတစ္အုပ္ ေကာင္းမေကာင္းကိုစာအုပ္အဖံုးနဲ႔ ဆံုးျဖတ္လို႔ မရဘူးဆိုတဲ့ သိုးေဆာင္းဆို႐ိုးကိုမေမ့ၾကေစခ်င္ဘူး။

(၄) အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္တာနဲ႔ မိန္းမသားေတြဟာ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးစံုကိုလြယ္ရပါေတာ့မယ္။ လင့္တာဝန္၊ သားသမီးတာဝန္ေတြ ထမ္းရေတာ့မွာကို ဆိုလိုတာပါ။ေယာက္်ားေတြလည္း ထမ္းရတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ဝင္ေငြေကာင္းေကာင္း ရွာေပးႏိုင္ၿပီဆိုရင္ က်န္တာေတြ ေပယ်ာလကန္ ထားလို႔ရပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးမွာေတာ့ ကိုယ္ဝန္စတင္ေဆာင္ကတည္းက ကာယိကဒုကၡ စတင္ခံစားရၿပီ။ သည္ကမွ ဆက္တိုက္ထမ္းရမယ့္ဝန္ဟာ အမယ္မင္း… အစံု ခင္ဗ်၊ အစံု၊အစံု။

(၅) ေယာက္်ားသားမ်ားရဲ႕ ဝင္စားမႈဟာ အိမ္ထဲမွာ အလြန္ရွိခဲတယ္။ ေဘာလံုးပြဲ၊ေဂါက္ကြင္း၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊ ဘီယာဆိုင္၊ က်ားဝိုင္း၊ ဘိလိယက္ဝိုင္း စတဲ့ေနရာေတြမွာ ဘယ္သူေတြ ေနရာ အယူဆံုးလဲဆိုတဲ့အခ်က္နဲ႔တင္ သည္အခ်က္ကလည္းဒက္ထိျဖစ္ေနပါၿပီ။ အားအား ရွိ၊ အိမ္က မိန္းမနား ကပ္ေနတဲ့ ေယာက်ာ္းဆိုတာမပဋာ ရွာမေတြ႕ခဲ့တဲ့ မံုညင္းဆီေလာက ္နီးနီး ရွားလွပါတယ္။ အဲ…ျခြင္းခ်က္ေတာ့ ရွိသေပါ့။ အိုလာတဲ့အခါ၊ နာလာတဲ့အခါ၊
မစြမ္းေတာ့တဲ့အခါက်ရင္ေတာ့ အိမ္က ၾကက္နာမႀကီးနားမွာ တဖဝါး မခြာရွိတတ္တယ္။ မအို မနာေသးဘဲ စြမ္းေနသမွ်ေတာ့လား၊ အိမ္ေစာင့္နတ္နဲ႔ရန္ျဖစ္ထားတဲ့အတိုင္းပဲ၊ ယမယ္မ်ိဳးစံု ရွာၿပီး အိမ္ကခြာဖို႔စဥ္းစားေနတတ္ၾကတာ တစ္ရာမွာ ၉၅ေယာက္ အထက္ပါပဲ။ ဒါ အေလးခိုးၿပီး ေျပာတာ။ေလွ်ာ့ေျပာရင္ေတာ့ ၆၀%ရဲ႕အထက္မွာ ရွိေနတာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။

ဘယ္လိုအမ်ိဳးသမီးေတြ အိမ္ေထာင္ျပဳသင့္သလဲ?
ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စ မရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ အိမ္ေထာင္ျပဳသင့္တဲ့အမ်ိဳးသမီးစာရင္းမွာ ထိပ္ဆံုးက ပါပါတယ္။ မိမိဘဝရပ္တည္မႈအတြက္၊ေနသာဖို႔အတြက္ အိမ္ေထာင္ျပဳတာပဲေပါ့။

ဒုတိယအမ်ိဳးအစားကေတာ့ လူရည္ အင္မတန္လည္တဲ့၊ ပါးနပ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြအိမ္ေထာင္ျပဳသင့္ပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေယာက္်ားက်မ္း ေက်ညက္သူေတြ အိမ္ေထာင္ျပဳတာကို ဩဘာေပးထိုက္ပါတယ္။ ေယာက္်ားေတြရဲ႕ ေကာင္းကြက္ေတြကိုသိသလို ညံ့ကြက္ေတြကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိေနၿပီး ေကာင္းကြက္ေတြကိုအသံုးခ်၊ ညံ့ကြက္ေတြနဲ႔ အညႇာကိုင္တတ္မယ္ဆိုရင္ ေအာက္သြားမပါတဲ့ႏြားျပာႀကီးမ်ား ေမြးႏိုင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲသလိုအရည္အခ်င္းမ်ိဳးရွိဖို႔ကလည္း ေတာ္ေတာ္တန္တန္ ပါရမီမ်ိဳးနဲ႔ မလြယ္ပါဘူး။သူ႐ို႕ မေအေတြ ကိုယ္တိုင္က ကိုယ့္လင္သားကိုအပိုင္ကိုင္ထားျပမွရင္လည္းျဖစ္မယ္၊ သူတို႔ကိုယ္တိုင္က ေယာက်ာ္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ရင္းႏွီး ကြ်မ္းဝင္စြာ ေနတတ္ၿပီး လွစ္လွစ္လွစ္လွစ္ေနေအာင္ ပါးနပ္မွရင္လည္း ျဖစ္ပါမယ္။

သည္ႏွစ္မ်ိဳးကလြဲရင္ က်န္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ ဆိုရင္ေတာ့အနည္းဆံုး ဆယ္ႀကိမ္ဆယ္ခါ ျပန္စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။

        အိမ္ေထာင္မျပဳသင့္ဆံုး အမ်ိဳးသမီးေတြကိုယ္စြမ္းကိုယ္စ အျပည့္ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ လံုးလံုး အိမ္ေထာင္မျပဳသင့္ပါဘူး။ ကိုယ့္ဝမ္းကိုယ္ ေကာင္းေကာင္းေက်ာင္းႏိုင္ေနတဲ့အျပင္ ပိုပိုလွ်ံလွ်ံ သံုးသံုးစြဲစြဲေနႏိုင္တဲ့အမ်ိဳးသမီးမ်ား အိမ္ေထာင္ျပဳတာကို ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အားကို မေပးခ်င္ဘူး။အဲသလို အမ်ိဳးသမီးေတြ အိမ္ေထာင္ျပဳတာဟာ ဒုကၡရွာတာလို႔ခ်ည္းျမင္ေနလို႔ပါပဲ။ မယံုမရွိပါနဲ႔၊ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အတန္အသင့္ ရင့္မာလာတဲ့လူမႈေရးအတိုင္ပင္ခံ သက္တမ္း တစ္ေလွ်ာက္မွာေရာ၊ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာပါအိုးဒယ္နစ္၊ နစ္ေနရွာၾကတဲ့ စြမ္းေဆာင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးေတြ မၾကာခဏေတြ႕ေတြ႕ေနရပါတယ္။ဒုတိယကေတာ့ ဘဝမွာ ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ မေနဖူးသူေတြပါ။ ရွိတာ၊မရွိတာနဲ႔မဆိုင္ပါဘူး။ ကိုယ့္ဟာေလးနဲ႔ကိုယ္ စိတ္လက္ ခ်မ္းသာေအာင္ေနက်င့္ရွိျခင္း/မရွိျခင္းနဲ႔ပဲဆိုင္ပါတယ္။ တကယ္လို႔မ်ား စာဖတ္သူဟာအခုအခ်ိန္အထိ ျဖတ္သန္းခဲ့သမွ် ဘဝ တစ္ေလွ်ာက္မွာ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာသိပ္မေနဖူးခဲ့ရင္ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္မွ စိတ္ခ်မ္းသာလာမယ္ဆိုတဲ့အေတြးဟာတက္တက္စင္ေအာင္ လြဲေတာ့မယ့္ စိတ္ကူးဆိုတာ ျမင္ေစခ်င္ပါတယ္။

အခ်စ္ရဲ႕ အခန္းက႑
ကြ်န္ေတာ္ ေျပာသြားတဲ့အထဲမွာ အခ်စ္ရဲ႕အခန္းက႑ကို တစ္လံုးမွထည့္ေဆြးေႏြးမသြားပါဘူး။ ဘာလို႔ဆို ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္က ဖိုမခ်စ္ကိုသိပ္ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ မယံုၾကည္လွလို႔ပါပဲ။ မျမဲတဲ့ အနိစၥသေဘာတရားထဲမွာ အဲဒီ့ေရႊအခ်စ္လည္း အတိအက် ပါပါတယ္။ ဘာဝနာနဲ႔ ပြားမ်ား ယူရတဲ့ ေမတၲာကိုမဆိုလိုဘူးေနာ္။ ေလာကီလူ႔ေဘာင္က အဖိုနဲ႔အမၾကားမွာ ေပၚေပါက္ေပ်ာက္ကြယ္တတ္ျမဲ အခ်စ္ဆိုတဲ့ "အစြဲ"ကို ေျပာတာပါ။

တကယ္လို႔မ်ား၊ စာဖတ္သူ မမဟာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို သိပ္ခ်စ္ေနတယ္၊ တစ္သက္လံုး ဆက္ခ်စ္ခ်င္ေနခ်င္တယ္၊ ေနာက္ဆံုး ထြက္သက္ေလးအထိခ်စ္သြားခ်င္တယ္ဆိုပါရင္ေလ… ကြ်န္ေတာ္ ေပးခ်င္တဲ့အၾကံကေတာ့ အဲဒီ့လူကိုယူကို မယူဘဲနဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းကပဲ အသာေလး၊ တိတ္တိတ္ေလး ခ်စ္ေနလိုက္စမ္းပါ။အဲဒါက သူ႔ကို ေသတစ္ပန္ သက္တစ္ဆံုး ခ်စ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲ… ခ်စ္သူကို
လက္ထပ္လိုက္မိလို႔ကေတာ့ အင္း… ေႏွးတာနဲ႔ ျမန္တာပဲ ကြာပါလိမ့္မယ္၊ခ်စ္သူဘဝကေန မုန္းသူ၊ ရြံရွာသူ၊ စက္ဆုပ္သူအျဖစ္ေျပာင္းသြားႏိုင္တဲ့ကိန္းက ၅၀%ဝန္းက်င္မွာ ရွိေၾကာင္းပါ။ ဒါအေလးခိုးထားတဲ့ ကိန္းဂဏန္း မဟုတ္ပါဘူး။ အပိုင္ေျပာႏိုင္တဲ့ ပမာဏပါ။

ဒါေပမယ့္လည္း အဲဒီ့အခ်စ္ဆိုတဲ့ (ဘာမွန္းမသိလွတဲ့) ခံစားမႈနဲ႔ပဲ စံုလံုးကန္းကန္း ကုန္ျပန္တဲ့အခါမွာေတာ့ အေမလည္း မေနရ၊ အေဖလည္း မေနရ၊ေမာင္ႏွမသားခ်င္းေတြလည္း မေနရ၊ ေဘးလူေတြလည္း မေနရနဲ႔ အရပ္ကူပါလူဝိုင္းပါ ေတြျဖစ္ရတဲ့ သာဓကေတြလည္း မနည္းဘူး။ ၿပီးရင္ ကိုယ့္ဖက္ကစံုလံုးကန္းခဲ့မိတာကို ျပန္မျမင္ေတာ့ဘဲ သင္းကိုက ဘယ္ကဲ့သို႔ဘယ္ခ်မ္းသာေတြျဖစ္ကုန္တာလည္း အဲဒီ့မမေတြပဲ။

သို႔ေသာ္လည္းေပါ့ေလ…ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ၊ ကြ်န္ေတာ္မကလို႔ သိၾကားမင္းႀကီးကိုယ္တိုင္ပဲဆင္းလာၿပီး တားဦးတားဦး၊ ကာမဘံုသား ဆံုလည္ႏြားဆိုတဲ့ စာရင္းထဲမွာပါေနၾကတဲ့ သူသူကိုယ္ကိုယ္ဟာ အရြယ္ေလး ေရာက္လာ၊ ေက်ာ္လာ၊ လြန္လာတဲ့အခါအိမ္ေထာင္မွ မရွိရင္ မူမမွန္တဲ့သူလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျမင္မိၾကရင္းကေနမရအရ အိမ္ရာထူေထာင္ ျဖစ္ေနၾကဦးမွာပါပဲ။

အခု ကြ်န္ေတာ္ ေရးလိုက္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အိမ္ေထာင္ မျပဳေရးဆိုတဲ့အဆိုျုပေဆြးေႏြးခ်က္ဟာ မျဖစ္မေန အိမ္ေထာင္ျပဳကို ျပဳေတာ့မယ္လို႔ဆံုးျဖတ္ထားသူမ်ားအတြက္ မရည္ရြယ္ပါဘူး။ အိမ္ေထာင္ျပဳရ ေကာင္းႏိုး၊ မျပဳရ
ေကာင္းႏိုးျဖစ္ေနသူေတြ၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က အိမ္ေထာင္ မျပဳခ်င္လွေပမယ့္လူေျပာသူေျပာနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ရင္မ်ား ေကာင္းမလားလို႔ေတြးေနသူေတြအတြက္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက စဥ္းစားစရာရေအာင္ အၾကံျပဳေဆြးေႏြးလိုက္တာသာ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွျမန္မာလူမ်ဳိး
 http://www.facebook.com/photo.php?fbid=393887747375729&set=a.351047714993066.76