အာဇာနည္ေန႔ကိုျဖင့္ မေမ့သင့္ပါသေလ

-----------------------------------
ေရးသားသူ- သင္းရီ

လာမည့္ဇူလိုင္ ၁၉ ဆိုလွ်င္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ သက္စြန္႔ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား က်ဆံုးခဲ့သည္မွာ ၆၆ ႏွစ္တိုင္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား၏ ေက်းဇူးကို အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ ဟုိဘက္သံုးေလးႏွစ္စြန္းခဲ့ၿပီျဖစ္သည့္ ကၽြန္ေတာ့္အေနႏွင့္ေတာ့ျဖင့္ ေမ့ႏုိင္စြမ္းမရွိခဲ့။

သို႔ေသာ္ အာဇာနည္ႀကီးမ်ားကုိ ေမ့ေလ်ာ့ေပ်ာက္ျပယ္ေစရန္ လူတစ္စုက ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသည္မ်ားကိုမူ ဆယ္စုႏွစ္ ၂ ႏွစ္နီးပါးၾကာေအာင္ ႀကံဳခဲ့ရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို႔ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္ကို မိမိ၏ပံုမွန္ဦးေႏွာက္ျဖင့္ အထပ္ထပ္ေတြးၾကည့္မိေသာ္လည္း အေျဖမေပၚခဲ့။ မည္သည့္သူက မည္သို႔ထူးျခားေသာ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ စတင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္လဲေတာ့မသိ။ ကၽြန္ေတာ့္အေနႏွင့္ ႐ိုး႐ိုးေလးျမင္မိသည္ကမူ ဣႆာမစရိယတြင္အေျခခံသည့္ မလိုတမာစိတ္မ်ားလားဟုသာ ထင္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္မွားလွ်င္ေတာ့လည္း မတတ္ႏိုင္။ ထုိအတိုင္းသာျမင္ပါ၏ဟု ထပ္၍သာဆုိပါမည္။တိုင္းျပည္အတြက္ ငါဘာလုပ္ေပးႏိုင္သလဲေတြးသူႏွင့္ တိုင္းျပည္က ငါ့ကိုဘာလုပ္ေပးႏိုင္မလဲသာ ေတြးသူႏွစ္ဦး၏ အေတြးအေခၚႏွစ္ရပ္ၾကားမွ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ အငံု႔စိတ္က ဣႆာမစရိယကုိ ေပါက္ဖြားေစခဲ့သည္ထင္၏။

ေက်းဇူးရွိခဲ့သူကို ရန္သူႀကီးလိုပင္ ျမင္ၾကသည္လားမသိ။ အာဇာနည္ႀကီးမ်ား၏ ဂူဗိမာန္ကို ျပည္သူေတြႏွင့္ေ၀းေအာင္ ေသာ့ခတ္၍ပိတ္သည္။ အာဇာနည္ေန႔အခမ္းအနားေတြကိုလည္း မည္ကာမတၱသို႔ ေမွးမွိန္ေစခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ႐ုပ္ပံုလႊာကို မျမင္လုိသျဖင့္ အစိုးရ႐ံုးဌာန နံရံေတြေပၚမွ ျဖဳတ္ေပးရသည္။ ေငြစကၠဴေတြေပၚမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပံုေတြ ေနရာသို႔ တိရစာၦန္ေတြေရာက္လာသည္။ ကမၻာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးတို႔တြင္ေတာ့ သူတို႔ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ႐ုပ္ပံုလႊာေတြကိုသာ ေငြစကၠဴေတြေပၚမွာ တမြန္တျမတ္သေဘာမ်ဳိး ဂုဏ္ျပဳ႐ိုက္ႏွိပ္ၾကသည္။ ကိုယ့္ႏုိင္ငံက ေငြစကၠဴေတြကေတာ့ျဖင့္ ဘယ္သို႔ျဖစ္ၾကေလ၍ တိရစာၦန္ေတြျဖစ္ကုန္ၾကသည္ဟု မသိနားမလည္ႏိုင္ေတာ့။

နာမည္မွ်ကိုပင္ မျမင္ႏုိင္၊ မၾကားႏုိင္၊ မျမင္ရဲ မၾကားရဲလည္း ျဖစ္ခဲ့ၾကပံုရ၏။ ပံုႏွိပ္စာလံုးအျဖစ္ စာတစ္ေစာင္ေပတစ္ဖြဲ႕ထဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနာမည္ကို မျမင္လိုၾက။ သည္ကိစၥ၌မူ စာေပစိစစ္ေရးက ဓားစာခံလူမုိက္လုပ္ေပးရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္ေအာင္ဆန္းအမည္ပါလွ်င္ မင္နီ၀ိုင္းခဲ့ရသည္။ ထုိနာမည္ကုိျဖဳတ္ေစ။


သို႔ႏွင့္ပင္ ယခုေခတ္ထဲမွ လူလားေျမာက္စ လူငယ္ေလးေတြက အာဇာနည္ဆိုသည္ကို မသိၾကေတာ့။ အာဇာနည္၏ဂုဏ္ပုဒ္ျဖစ္ေသာ “အၾကင္သူသည္ အမွန္တရားကိုသိ၏။ ထုိအမွန္တရားအတြက္ အသက္ကိုပင္စြန္႔၀ံ့၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အာဇာနည္မည္၏”ဆိုသည့္ အာဇာနည္အဓိပၸာယ္ကိုေတာ့ျဖင့္ ေ၀လာေ၀းေတာ့သည္။ ထုိအခါ အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရး ဘာညာႏွင့္ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္စိတ္ဆိုသည္ကို သူမ်ားေအာ္၍သာ ေရာေယာင္ၿပီး ေ၀ေလေလေအာ္လိုက္ရ။ တကယ္တြင္ေတာ့ စာလံုးပင္ မေပါင္းတတ္ဆိုသလုိ ျဖစ္ေတာ့၏။ အံ့ၾသစရာဆုတ္ယုတ္ေအာင္ ႀကံေဆာင္တတ္ၾကေပစြဟု ရွာကာႀကံကာခ်ီးမြမ္းရသည္။

ထုိ႔ထက္ အံ့ၾသစရာတစ္ခုလည္း ရွိျပန္ေသး၏။ အျခားမဟုတ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီမုိကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီးမွ စတင္လ်က္ ျပည္သူေတြ၏ တစ္ခဲနက္ ေထာက္ခံအားေပး အားကိုးျခင္းကိုခံရသည့္ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ ပြားသည့္အမုန္းစိတ္က သူ႔ဖခင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေပၚ အရိပ္ထုိးခဲ့သည္လား၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေပၚတြင္ ထားရင္းစြဲရွိသည့္ ဣႆာမစရိယစိတ္က သူ႔သမီးအေပၚ အရိပ္ထုိးခဲ့ေလသည္လားေတာ့လည္း မေျပာတတ္။ မဆီေလးရယ္မွ အုိမဆိုင္။ သူ႔ဘာသာသူ ေမြးကတည္းက သူ႔မိသူ႔ဘကိုယ္တုိင္ ေပးထားခဲ့သည့္ “ေအာင္ဆန္းစုၾကည္”ဆိုသည့္နာမည္ကို “ေအာင္ဆန္း” ျဖဳတ္လ်က္ “ေဒၚစုၾကည္”ဟု ျပင္ေခၚၾကျပန္ေသးဆိုသည့္အခါ အံ့ၾသကုန္ႏိုင္ဖြယ္ျဖစ္ရျပန္ေခ်တမုံ႔ဟု ဆိုခ်င္မိရျပန္၏။

ဒါက တစ္သမတ္တည္းေတာ့လည္း မဟုတ္ျပန္။ ကေလးေတြ မတည့္ၾကသည့္အခါက်မွ ငါ့အုိးပုတ္ျပန္ေပးဆိုသလိုမ်ဳိး ေဒၚစုၾကည္ျဖစ္လိုက္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ျဖစ္လုိက္ ဆိုသည္ကလည္း အခါခါအေျပာင္းအလဲႏွင့္ ဗေလာင္းဗလဲ လုပ္သလိုရွိခဲ့ၾကျပန္ေသးဆုိသည့္အခါ နားထဲမွာယားသည္။

ယခုေတာ့လည္း “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္”ဟု ျဖစ္ေနၾကျပန္ၿပီ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြဲျပားျခင္းအမုန္းဆိုသည္က အႏုတ္လကၡဏာျဖစ္လ်က္ ေပါင္းစည္းျခင္းေမတၱာဆိုသည္က အေပါင္းလကၡဏာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္အတြက္ေတာ့ျဖင့္ နိမိတ္ေကာင္းေပပဟု ႀကိဳဆုိရသည္။

အလားတူပင္လည္း လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အမည္ေတြ ပံုႏွိပ္စာလံုးအျဖစ္ ျပန္ျမင္လာရသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္လဆန္းမွ စတင္လ်က္ အာဇာနည္ႀကီးမ်ား၏ ဂူဗိမာန္ကို အမ်ားျပည္သူဂါရ၀ျပဳႏိုင္ရန္ ျပန္ဖြင့္ေပးခဲ့သည္။ စဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း မနက္ပိုင္းတြင္ပင္ အဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြကို လာေရာက္ ဂါရ၀ျပဳၾကသူဦးေရ ၂၀၀ ေက်ာ္ရွိသည္ဟု သတင္းေတြထဲတြင္ဖတ္ရသည္။ စင္စစ္တြင္ အာဇာနည္ေတြကိုစိတ္၀င္စားျခင္း၊ အာဇာနည္ေတြကို ဂုဏ္ျပဳလုိစိတ္ရွိျခင္းသည္ အာဇာနည္မ်ားကို အားက်ျခင္း၏ စိတ္အေျခခံျဖစ္သည္။ အာဇာနည္မ်ားကို အားက်ျခင္းသည္ပင္ တုိင္းျပည္ခ်စ္စိတ္ကို ေမြးဖြားေစျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္စဥ္အခါ ေက်ာင္းမေနရေသးခင္ကတည္းကပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ လြတ္လပ္ေရး
ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကပံုအေၾကာင္းေတြက မိဘမ်ားေျပာျပသည့္ အိပ္ရာ၀င္ပံုျပင္ေတြအျဖစ္လည္း ၾကားခဲ့ရသည္။

မွတ္မိေနေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ အသက္ ၅ ႏွစ္သားအရြယ္ ကၽြန္ေတာ္က ၁၉၄၉ ေမြးမို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ အာဇာနည္ႀကီးေတြ က်ဆံုးခဲ့ၾကရသည္မွာ အဲသည္အခါတုန္းက ခုနစ္ႏွစ္ပဲရွိဦးမည္။ ကၽြန္ေတာ့္အေဖ၏အစ္မ ႀကီးေတာ္ႀကီးႏွင့္အတူ ရန္ကုန္သို႔ ဘုရားဖူးေရာက္ခဲ့ဖူးသည္။ မွတ္မွတ္ရရ အဲသည္အခ်ိန္က ျမန္မာႏိုင္ငံေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၏ ဆ႒မသဂၤါယနာတင္ပြဲေတာ္ႀကီးကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကမၻာေအးကုန္းေျမရွိ မဟာပါသဏလိႈႈဏ္ဂူႀကီး၌ က်င္းပခ်ိန္လည္းျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးသို႔ ဘုရားဖူးလာခဲ့ၾကျခင္းအေၾကာင္းရင္းက ထုိသဂၤါယနာပြဲေတာ္ႀကီးသို႔ သြားေရာက္ၾကည္ညိဳလုိရင္းျဖစ္သည္။ ဒုတိယအေနႏွင့္ေတာ့ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ႀကီးကို ဖူးေျမာ္ရန္ျဖစ္၏။ တတိယမူ ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ ေနရာျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ထုိေနရာကား ေရႊတိဂံုေစတီ ကုန္းေတာ္ေပၚမွ ေျမာက္ဘက္ေစာင္းတန္းအတိုင္း ဆင္းလိုက္လွ်င္ ဆင္းဆင္းခ်င္းေရာက္ေလသည့္ အာဇာနည္ဗိမာန္ ျဖစ္ေလ၏။ သည္တုန္းကေတာ့ သြပ္မုိးထားသည့္ ေရနံေရာင္မိႈင္းမိႈင္းႏွင့္ အုပ္ခံုခံသစ္သားေျမစိုက္ဇရပ္ႀကီးဟု စိတ္ထဲတြင္မွတ္မိေနသည္။ ထုိဇရပ္ႀကီးထဲတြင္မွာမွ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား လဲေလ်ာင္းရာ အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေတြရွိေနသည္။ ထုိအုတ္ဂူမ်ားအပါးသုိ႔ ေရာက္ၾကသည့္အခါ ေတာေက်းလက္မွ ဘုရားဖူးလာၾကသည့္ ကၽြန္ေတာ့္ႀကီးေတာ္ႀကီးအပါအ၀င္ အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီးေတြအားလံုးမွာ ပန္းေခြလည္းခ်တတ္သည္မဟုတ္၊ အေလးလည္း ျပဳတတ္ၾကသည္မဟုတ္ေတာ့ အာဇာနည္ႀကီးေတြ၏ အုတ္ဂူေတြေျခရင္းတြင္ က်ဳံ႕က်ဳံ႕ကိုယ္စီထုိင္ၾကကာ မ်က္ရည္ေ၀့ေ၀့ျဖင့္ ကန္ေတာ့ၾကသည္ကို မွတ္မိေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ႀကီးေတာ္ႀကီးတုိ႔နည္းတူ အာဇာနည္ႀကီးေတြကို ဦးခ်ကန္ေတာ့ခဲ့ရသည္။ ခုျပန္စဥ္းစားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ႀကီးေတာ္ႀကီးတုိ႔တစ္ေတြ ဦးခ်ကန္ေတာ့သည့္အထဲတြင္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ႀကီးႏွင့္ ဆ႒သဂၤါယနာတင္ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားသာမက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအပါအ၀င္ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြလည္း အတူတကြပါေပတာကိုးဟု သတိျပဳမိသည္။

သည္ကဲ့သို႔ ခ်စ္ခင္ေလးစား ျမတ္ႏိုးစြာတန္ဖုိးထားခဲ့ရသည့္ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြအေၾကာင္းက ေက်ာင္းေနေတာ့လည္း ေက်ာင္းစာေတြထဲမွာသင္ရသည္။ အာဇာနည္ေန႔နားနီးလာၿပီဆိုလွ်င္ အာဇာနည္ႀကီးမ်ားအေၾကာင္း ေဟာေျပာပြဲေတြလုပ္ၾကသည္။ ျမန္မာ့အသံေရဒီယုိမွလည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမိန္႔ခြန္းေတြကုိ ေန႔စဥ္လႊင့္ေပးခဲ့သည္။ သတင္းစာမ်က္ႏွာဖံုးေတြမွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမိန္႔ခြန္း ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ေတြ ေန႔စဥ္ထည့္ေပးသည္။ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား က်ဆံုးသည့္ နံနက္ ၁၀ နာရီ ၃၇ မိနစ္ အခိ်န္တြင္ ျမန္မာ့အသံမွ ၀မ္းနည္းျခင္းအထိမ္းအမွတ္ ဥၾသဆြဲကာ စက္႐ံုအလုပ္႐ံုေတြကလည္း ၀မ္းနည္းျခင္းအထိမ္းအမွတ္ ဥၾသေတြ ၿပိဳင္တူဆြဲၾကသည္။ သည္အခ်ိန္တြင္ ျပည္သူေတြကလည္း မိမိေရာက္ေလရာအရပ္တြင္ မတ္တတ္ရပ္လ်က္ အေလးျပဳၾကသည္။

ဤသို႔ေသာေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားသည္ က်ဆံုးေလၿပီးေသာ အာဇာနည္ႀကီးမ်ားကို ဂုဏ္ျပဳျခင္းမည္႐ံုမွ်မက အၿမဲတေစ သတိတရျဖစ္ေနေစျခင္းကိုလည္း ျဖစ္ေစသည္။ အာဇာနည္ႀကီးမ်ားကုိ ထုိသို႔သတိတရ ရွိေနၾကျခင္းကသည္ပင္လွ်င္ တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္ကို ျဖစ္ထြန္းတိုးပြားေစသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တုိင္းျပည္ကို အမွန္ခ်စ္ၾက႐ိုးမွန္လွ်င္ အာဇာနည္ႀကီးမ်ားကို တန္ဖုိးထားတတ္သည့္စိတ္၊ အာဇာနည္စိတ္ဓာတ္ကုိ ေလးစားအားက် အတုယူတတ္သည့္စိတ္ဓာတ္မ်ားကို ေမြးျမဴေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္းေပးၾကပါေလကုန္...ဟု။

7Day News Journal

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=440195292744974&set=a.35104771499306