by စိုင္း မြန္ သာ on Wednesday, May 23, 2012 at 12:32pm ·
အခါတစ္ပါးမွာ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားဟာ ေကာသမၺီျပည္၊ ဂဂၤါျမစ္နားမွာ သီတင္းသံုးေနခိုက္ ဂဂၤါျမစ္ ေရအယဥ္နဲ ့ သစ္တံုးၾကီးတစ္တံုး ေမ်ာပါလာတာကို ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားက ျမင္ေတာ္မူျပီး... “ရဟန္းတို ့ ေမ်ာလာတဲ့သစ္တံုးၾကီးကို သင္တို ့ျမင္တယ္မဟုတ္လား” လို ့ ေမးေတာ့ ျမင္ပါေၾကာင္း ရဟန္းေတြက ေျဖၾကတယ္။ ဒီအခါမွာ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားက...
“ရဟန္းတို ့ အကယ္၍ သစ္တံုးၾကီး ဒီဘက္ကမ္းကိုလည္း မကပ္ဘူး၊ ဟိုဘက္ကမ္းကိုလည္း မကပ္ဘူး၊ ျမစ္အလယ္မွာလည္း နစ္ျမဳပ္မသြားဘူး၊ ေသာင္ေပၚကိုလည္း မတင္ဘူး၊ လူကလည္း ဆယ္မယူဘူး၊ နတ္ကလည္း ဆယ္မယူဘူး၊ ၀ဲလည္းစုပ္ယူမသြားဘူ၊ အတြင္းကလည္း မေဆြးမပုပ္ဘူးဆိုလွ်င္... ပင္လယ္သမုဒၵရာထဲကို ေရာက္သြားမယ္၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္...ဂဂၤါျမစ္က သမုဒၵရာထဲ နိမ့္ဆင္းညြတ္ကိုင္း သက္ရိႈင္းေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။”
“ရဟန္းတို ့... ဒီသစ္တံုးၾကီး ဥပမာအတိုင္း သင္တို ့ဟာလည္း ဒီဘက္ကမ္းလည္း မကပ္၊ ဟိုဘက္ကမ္းလည္းမကပ္၊ အလယ္မွာလည္း မနစ္မျမဳပ္၊ ေသာင္ေပၚလည္းမတင္၊ လူလည္းအဆယ္ယူမခံရ၊ နတ္လည္းအဆယ္ယူမခံရ၊ ၀ဲလည္းအစုပ္မခံရ၊ အတြင္းမွာလည္း မေဆြးမပုပ္ဘူးဆိုရင္ျဖင့္ သင္တို ့ဟာ နိဗၺာန္သို ့ ညြတ္ကိုင္းသက္ရိႈင္း ေရာက္ရွိသြားမယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္...သမၼာဒိ႒ိဆိုတဲ့ မွန္တဲ့ ျမင္သိမႈဟာ နိဗၺာန္သို ့ ညြတ္ကိုင္းေနတဲ့ေရာက္ေစတဲ့ တရားျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ပဲ” လို ့ ေဂါတမဗုဒၶက အမိန္ ့ရွိတဲ့အခါမွာ ရဟန္းေတြက ျပန္ျပီးေမးေလွ်ာက္ၾကတယ္။
“အရွင္ဘုရား....ဒီဘက္ကမ္းဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုပါသလဲ၊ ဟိုဘက္ကမ္းဆိုတာကေကာ ဘာကိုဆိုလိုပါသလဲ၊ အလယ္မွာ နစ္ျမဳပ္တာ...ေသာင္ေပၚတင္ေနတာ...လူဆယ္ယူတာ၊ နတ္ဆယ္ယူတာ၊ ၀ဲစုပ္ယူတာ...အတြင္းမွာပုပ္ေဆြးျခင္းဆိုတာ ဘာကိုဆိုလုိပါသလဲဘုရား” လို ့ ေမးေလွ်ာက္ၾကတယ္။
“လူမွာရွိတဲ့ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္၊ စိတ္ ဆိုတာေတြကို ဒီဘက္ကမ္းလို ့ဆိုလိုတယ္။ အဲဒီမ်က္စိအစရွိတာေတြကို ႏွစ္သက္စြဲလန္းေနရင္...ဒါ ဒီဘက္ကမ္းကိုု ကပ္တာ။ အဲဒီမ်က္စိစတဲ့ ဒီဘက္ကမ္းကို ထိလာတဲ့ အဆင္း၊ အသံ၊ အနံ ့၊ အရသာ၊ အေတြ ့အထိ၊ အေတြးေတြက ဟိုဘက္ကမ္း။ ဟိုဘက္ကမ္းကို ကပ္တယ္ဆိုတာ... အဲဒီ အဆင္းအသံ အစရွိတာေတြကို တပ္မက္ ကပ္ျငိသာယာေနရင္... ဒါ ဟိုဘက္ကမ္းကို ကပ္တာ...
အလယ္မွာ ျမဳပ္တယ္ဆိုတာက တဏွာ အေႏွာင္အဖြဲ ့ေတြထဲ နစ္ျမဳပ္ေနတာကို ဆိုလိုတာ၊ ခ်စ္သူခင္သူေတြကို တပ္မက္ခ်စ္ခင္တဲ့ တဏွာ၊ ရာထူးဂုဏ္၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ သားမယားစသည္ေတြကို တြယ္တာတပ္မက္ေနတဲ့ တဏွာဟာ လူပုဂၢိဳလ္ကို အဲဒီတပ္မက္ရာ ၀တၴဳ၊ အာရံုေတြထဲမွာ ေခါင္းမေဖာ္နိဳင္ေအာင္ ႏွစ္ျမွဳပ္ေပးေနတယ္။ ေရေအာက္မွာ ျမဳပ္သြားတဲ့ သစ္တံုးၾကီးကို ရႊံ ့ေတြ၊ သဲေတြ အထပ္ထပ္ဖံုးတဲ့အခါ ေရေပၚ ျပန္မေပၚနိဳင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားသလို တဏွာကလည္း လူကို တပ္မက္မႈ အေႏွာင္အဖြဲ ့ေတြထဲက ျပန္မတက္နိဳင္ေအာင္ ႏွစ္ျမွဳပ္ထားတာ...ေသာင္တင္တယ္ဆိုတာက ေထာင္လႊားမႈမာနကိုဆိုလိုတာ၊ မာနျမင့္တက္ေနတာကိုပဲ ေသာင္တင္တယ္လို ့ဆိုလိုတယ္။ မာနျဖစ္ေနရင္... လူဟာ ငါသိ ငါတတ္ဆိုတာမ်ိဳးေတြလည္း ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုမာနတက္ေနေတာ့ ေနာက္ထပ္အသိတိုးဖို ့၊ အျမင္သစ္ေတြ ့ဖို ့ မျဖစ္နိဳင္ေတာ့ဘူး၊ မာနခံေနသမွ်ေတာ့ ေရွ ့ဆက္ျပီးတိုးတက္သြားစရာ ရွိမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
လူဆယ္ယူတယ္ဆိုတာကေတာ့ လူေတြနဲ ့ဆက္ဆံေရာေႏွာျပီး ေနရတာႏွစ္သက္ေနျခင္းမ်ိဳးကိုပဲ ဆိုလိုတယ္။ လူေတြနဲ ့ဆက္ဆံေရာေႏွာေနတာဟာ ဒီလိုေနရတာကို ႏွစ္သက္လို ့ပဲ။ ဆက္ဆံေရာေႏွာေနသမွ် လူမႈကိစၥေတြ ရႈပ္ေထြးျပီး လူဆိုရင္လည္း ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္းကို အေသအခ်ာမလုပ္နိဳင္ဘူး။ မလုပ္အားဘူး။ ရဟန္းဆိုရင္လည္း လူမႈကိစၥေတြနဲ ့ ရႈပ္ေထြးျငိတြယ္ေနရင္ တရားဓမၼအလုပ္ကို လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ မလုပ္နိဳင္ေတာ့ဘူး။ နတ္ဆယ္ယူတယ္ဆိုတာက လူ ့ဘ၀ထက္သာတယ္လို ့ထင္တဲ့ နတ္ဘ၀၊ နတ္အျဖစ္မ်ိဳးကို ေတာင့္တျပီး၊ အဲဒီဘ၀မ်ိဳးကိုရဖို ့ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ိဳးမွာ ႏွစ္သက္ျငိတြယ္ ေနတာမ်ိဳးကို ဆိုလိုတာ။
၀ဲစုပ္ယူတယ္ဆိုတာက ကာမဂုဏ္(၅)ပါးရဲ ့ ဆြဲေဆာင္ယူငင္ရာကို လူသတၱ၀ါက လိုက္ပါေနရတာကို ဆိုလိုတာ၊ ဒီကာမဂုဏ္ထဲမွာပဲ တ၀ဲ၀ဲလည္နဲ ့မထြက္နိဳင္ေတာ့တာ...
အတြင္းကေဆြးေနတယ္၊ ပုပ္တယ္ဆိုတာကေတာ့ အက်င့္သီလမရွိတာ၊ အက်င့္ပ်က္တာကို ဆိုလိုတာ.....သစ္တံုးၾကီးေဆြးပုပ္သြားရင္၊ ပ်က္စီးေၾကမြသြားရင္ သစ္တံုးဘ၀ေပ်ာက္ျပီး ပင္လယ္သမုဒၵရာဆီ ဆက္ျပီးပါသြားစရာ ဘယ္ရွိေတာ့မွာလဲ။ ဒီလိုပါပဲ။ အက်င့္ပ်က္ရင္ သီလမရွိရင္ ေကာင္းျမတ္တဲ့ဘ၀မ်ိိဳးကို ရဖို ့၊ ေရာက္ဖို ့ မျဖစ္နိဳင္ေတာ့ဘူး။ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ ပင္လယ္သမုဒၵရာၾကီးဆီ ေရာက္ဖို ့ မျဖစ္နိဳင္ေတာ့ဘူး....”
ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားနဲ ့ ရဟန္းေတာ္အရွင္သူျမတ္တို ့ကေတာ့ ဒီဘက္ကမ္း ဟိုဘက္ကမ္း...ဘယ္ကမ္းကိုမွ မကပ္မျငိ၊ အလယ္မွာလည္း မနစ္ၾက မျမဳပ္ၾက၊ ဘယ္ေသာင္ေပၚကိုမွလည္း မတင္ခဲ့ၾက၊ ဘယ္လူ ဘယ္နတ္ရဲ ့ အဆယ္အယူကိုလည္း မခံခဲ့ၾက၊ ၀ဲစုပ္ခံရျခင္းလည္း မရွိ၊ ယိုင္နဲ ့ ေဆြးေျမ့ျခင္းဆိုတာလည္း သူတို ့မွာမရွိၾက၊ နိဗၺာန္ပင္လယ္ သမုဒၵရာၾကီးဆီကို ေကာင္းစြာေရာက္သြားခဲ့ၾကတယ္။
(၂)
အထက္ပါ ပင္လယ္သမုဒၵရာၾကီးဆီကို ေကာင္းစြာ ထြက္သြားနိဳင္တဲ့လမ္းကို ေဖာ္ျပတဲ့ တရားဓမၼကိုနာျပီး ျပန္လာတဲ့မိတ္ေဆြက..“ရွက္ရွက္နဲ ့၀န္ခံရရင္....အဲဒီပင္လယ္သြား တရားကို ၾကားနာျပီးတဲ့အခါမွာ တစ္ေယာက္ထည္းထည္းနဲ ့ နိဗၺာန္ပင္လယ္ၾကီးဆီ ထြက္ခြာသြားရမွာကို အားငယ္သလိုပဲ ခံစားရတယ္” လို ့ေျပာတဲ့စကားသံကို ၾကားေယာင္မိပါတယ္။
နႏၵာသိန္းဇံ
အင္တာဗ်ဴးဂ်ာနယ္၊ နံပါတ္-၁၄၁ (၂၈၊ ၈၊ ၂၀၀၂)
“သမုဒ္ပင္လယ္ျပာ ႏႈိင္းပမာ” စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
No comments:
Post a Comment