တံျမက္လွည္းျခင္းအက်ဳိး ငါးပါး ႏွင့္ ၾသကာသရွင္းတမ္း

Posted by ashinwimalawuntha on ေအာက္တိုဘာ 21, 2012 at 9:17am
မက္ေဆ့(ခ်္) ပို႔ရန္ View Blog

ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား မိမိတို႔ ကုိးကြယ္ေနၾကတဲ့ ဘုန္းၾကီး ေက်ာင္းေပၚမွာျဖစ္ေစ၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းဝန္းထဲမွာျဖစ္ေစ။ဘုရားေပၚသုိ႔ဘုရားဖူးသြားခုိက္ ကုသုိလ္ျပဳသည့္ အေနႏွင့္ ဘုရားရင္ျပင္ေပၚတြင္ျဖစ္ေစ ပုညကိရိယာ ဝတၳဳဆယ္ပါးမွာပါတဲ့ေဝယ်ာေဝစၥကုသုိလ္

ဆုိတာကုိ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ဘယ္လုိေဝယ်ာေဝစၥလဲဆုိေတာ့ တံျမက္လွည္းျခင္းကုသုိလ္ေလးပါ။ အဲဒီ ေဝယ်ာေဝစၥ ကုသုိလ္ေလးကစာရိတၱသီလလုိ႔ေခၚပါတယ္။ပါဏာတိပါတစတဲ့သိကၡာပုဒ္မ်ားကုိ ေစာင့္စည္းတဲ့ သီလက်ေတာ့ ဝါရိတၱသီလလုိ႔ေခၚပါတယ္။ေဝယ်ာေဝစၥ ကုသုိလ္ကျဖည့္က်င့္ရတဲ့သီလ ျဖစ္လုိ႔ စာရိတၱသီလလုိ႔ေခၚျပီး၊ပါဏာတိပါတ စတဲ့ သီလမ်ားကေတာ့ ေစာင့္စည္းရတဲ့သီလျဖစ္လုိ႔ ဝါရိတၱသီလလုိ႔ေခၚတယ္ဆုိတာ မွတ္သားထားလုိက္ပါ။



တံျမက္လွည္းျခင္းအမွဳကုိ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား ဘုရားရင္ျပင္ေပၚတြင္ျဖစ္ေစ၊ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း မ်ားမွာျဖစ္ေစ ျပဳေလ့ရွိတဲ့ကုသုိလ္ေလးပါ။တစ္ခ်ဳိ့ကလဲ သူမ်ားနင္းထားတဲ့ ေနရာမ်ားကုိ တံျမက္လွည္း တာဟာ ေအာက္တန္းက်တယ္လုိ႔ထင္ၾကသလုိ၊တစ္ခ်ဳိ့ကလည္း သူတစ္ပါး နင္းထားတဲ့ ေနရာေတြကုိ တံမ်က္လွည္းျပီးသုတ္သင္ရွင္းလင္းရတာ ျမင့္ျမတ္တယ္လုိ႔ခံယူထားပါ တယ္။ေအာက္တန္းက်တယ္ လုိ႔ထင္မွတ္ေနတဲ့သူမ်ားကေတာ့ ဘယ္ေနရာေရာက္ ထုိသုိ႔ေသာ ကုသုိလ္မ်ဳိးကုိ ျပဳလုပ္ေလ့မရွိပါဘူး။ ျမင့္ျမတ္တယ္လုိ႔ ယူဆထားတဲ့သူမ်ားကေတာ့ ဘုရားရင္ျပင္ေပၚကုိေရာက္သည္ျဖစ္ေစ၊ဘုန္းၾကီး ေက်ာင္းကုိ ေရာက္သည္ျဖစ္ေစ ထုိသုိ႔ေသာ ေဝယ်ာေဝစၥကုသုိလ္ကုိ ေလးေလးနက္နက္ျပဳလုပ္ ေလ့ရွိၾကပါတယ္။



တကယ္ေတာ့ သူတစ္ပါးနင္းထားတဲ့ ေနရာေတြကုိ သန္႔ရွင္းေစဖုိ႔ တံျမက္လွည္းတဲ့ ကုသုိလ္ဟာ ေအာက္တန္းမက်ပါဘူး။ျမင့္ျမတ္တာပါ။ ထုိတံျမက္လွည္းတဲ့ကုသုိလ္ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရား လက္ ထက္ေတာ္က အရွင္အနဳရုဒၶါရဲ့ညီမျဖစ္သူဟာ နဴနာေပ်ာက္ကင္းသည္ထိ အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ား ခဲ့တာဟာတံျမက္လွည္းခဲ့လုိ႔ပါ။တံျမက္လွည္းျခင္းအက်ဳိးတရားေတြကက်န္ပါေသးတယ္။

အဲဒါဘာေတြလဲဆုိေတာ့


တံျမက္လွည္းအက်ဳိး ငါးပါး
ကုိယ္႔စိတ္, သူ႔စိတ္၊ ယုိဖိတ္ၾကည္လင္၊
နတ္တုိ႔ေလးစား၊ လြန္ပြားခ်စ္ခင္၊
ၾကည္ညိဳဖြယ္ေကာင္း၊ ဂုဏ္ေပါင္းမ်က္ရွင္၊
နတ္ျပည္ေရာက္၊ ထြန္းေတာက္ က်ဳိးငါးအင္။



၁။ မိမိစိတ္ ၾကည္လင္ျခင္း၊
၂။ သူတစ္ပါးစိတ္ ၾကည္လင္ျခင္း၊
၃။ နတ္တုိ႔ ေလးစား ခ်စ္ခင္ျခင္း၊
၄။ ၾကည္ညိဳဖြယ္ဂုဏ္ကုိ ေဆာင္ေစျခင္း၊
၅။ နတ္ျပည္ေရာက္ျခင္း။

(ပရိ၀ါ၊ ပါဠိ၊ ၂၃၁)



ၾသကာသ

ဒါကေတာ့ ၾသကာသအေၾကာင္းေလးပါ။ဗုဒၶဘာသာဝင္ဆုိေပမယ့္ ဘုိးဘြား၊မိဘမ်ားကုိးကြယ္လုိ႔ မိမိ လည္း ဗုဒၶဘာသာကုိ ကုိးကြယ္ေနၾကတဲ့ မိရုိးဖလာဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားကုိ သိေစခ်င္တာနဲ႔ တင္ေပး လုိက္တာပါ။



ၾသကာသ ၾသကာသ ၾသကာသ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံ သဗၺေဒါသ ခပ္သိမ္းေသာ
အျပစ္တုိ႔ကုိ ေပ်ာက္ပါေစျခင္း အက်ဳိးငွာ (တနည္း -ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံတည္းဟူေသာ သုံးပါးေသာ ကံတုိ႔တြင္ တစ္ပါးပါးေသာ ကံကုိ ျပစ္မွားမိသည္ရွိေသာ္ေပ်ာက္ပါေစျခင္း အက်ဳိးငွာ ပထမ, ဒုတိယ, တတိယတစ္ႀကိမ္ ႏွစ္ႀကိမ္ သုံးႀကိမ္ေျမာက္ေအာင္ ဘုရားရတနာ တရားရတနာ သံဃာရတနာရတနာျမတ္သုံးပါး တုိ႔ကုိ ႐ုိေသျမတ္ႏုိး လက္အုပ္မုိး၍ ရွိခုိးပူေဇာ္ ဖူးေျမာ္မာန္ေလ်ာ့ ကန္ေတာ့ပါ၏။ ကန္ေတာ႔ရေသာ အက်ဳိးအားေၾကာင့္အပါယ္ေလးပါး၊ ကပ္သုံးပါ၊ ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါး၊ ရန္သူမ်ဳိးငါးပါး၊၀ိပတၱိတရားေလးပါး၊ ဗ်သနတရားငါးပါးတုိ႔မွ အခါခပ္သိမ္းကင္းလြတ္ၿငိမ္းသည္ျဖစ္၍ မဂ္တရား, ဖုိလ္တရား နိဗၺာန္တရား ေတာ္ျမတ္ကုိ လ်င္ျမန္စြာ ရပါလုိ၏ အရွင္ဘုရား။





ၾသကာသ
ရွိခုိးပါရေစ၊ ကန္ေတာ႔ပါရေစဟု အခြင္႔ေတာင္းျခင္းကုိ ၾသကာသဟု ေခၚသည္။ ေလးနက္ ေစလုိေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ထင္ရွားပ်ံ႕ႏွံ႕ေစလုိေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ၾသကာသ ကုိ သုံးႀကိမ္ ဆုိရပါသည္။



ကံသုံးပါး
ကုိယ္ျဖင္႔ျပဳေသာအမႈကုိ ကာယကံ၊
ႏႈတ္ျဖင့္ေျပာေသာအမႈကုိ ၀စီကံ၊
စိတ္ျဖင့္ႀကံေသာ အမႈကုိ မေနာကံဟု ေခၚသည္။



ရတနာ
ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိးအပ္ေသာေၾကာင့္ ရတနာဟု ေခၚပါသည္။



ဘုရား
တရားဥႆုံ အလုံးစုံကုိ အကုန္အစင္ သိျမင္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ဘုရားဟု ေခၚပါသည္။



တရား
အပါယ္ဆင္းရဲ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲသုိ႔ မက်ေရာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္တတ္ေသာေၾကာင့္
တရားဟု ေခၚပါသည္။



သံဃာ
အယူသီလ တူမွ်ျခင္းျဖင့္ ေပါင္းစုဖြဲ႕စည္းထားေသာေၾကာင့္ သံဃာဟု ေခၚပါသည္။



အ႐ုိအေသ
ကုိယ္, ႏႈတ္, စိတ္သုံးပါးတုိ႔ျဖင့္ ညြတ္တြားကုိင္း႐ႈိင္းျခင္း။



အေလးအျမတ္
တကယ္အဟုတ္ စိတ္ပါပါႏွင့္ ေလးစားျမတ္ႏုိးျခင္း။



ရွိခုိး
ရွိခုိးျခင္းမွာ ကုိယ္ျဖင့္ရွိခုိးျခင္း၊ ႏႈတ္ျဖင့္ရွိခုိးျခင္း၊ စိတ္ျဖင့္ရွိခုိးျခင္းဟူ၍ သုံးမ်ဳိးရွိသည္။

ကုိယ္ျဖင့္ ရွိခုိးျခင္းဆုိသည္မွာ ရတနာသုံးပါး၊ မိဘ ဘုိးဘြား၊ ဆရာသမားတုိ႕၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ အာ႐ုံျပဳ၍ ထိျခင္းငါးပါး (ေျခ, လက္, နဖူး,တံေတာင္, ဒူး)ျဖင့္ ရွိခုိးျခင္းကုိေခၚသည္။

ႏႈတ္ျဖင့္ရွိခုိးျခင္းဆုိသည္မွာ ရတနာသုံးပါး၏ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားကုိ ႏႈတ္ျဖင့္ထုတ္ေဖာ္၍ ႐ြတ္ဆုိျခင္းကုိ ေခၚပါသည္။

စိတ္ျဖင့္ရွိခုိးျခင္းဆုိသည္မွာ ရတနာသုံးပါးတုိ႔၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ စိတ္ထဲမွ အဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့ျခင္းကုိ ေခၚပါသည္။



ပူေဇာ္
ပစၥည္းျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္း၊ တရားျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္း ႏွစ္မ်ဳိးရွိသည္။



ဖူးေျမာ္
ပကတိမ်က္စိျဖင့္ ဖူးေျမာ္ျခင္း၊ အသိဉာဏ္မ်က္စိျဖင့္ ဖူးေျမာ္ျခင္း။



မာန္ေလ်ာ့
မိမိသႏၲာန္ရွိေသာ မာန္မာနတရားမ်ားကုိ ေလွ်ာ႔ခ်ဖယ္ရွားျခင္း (ရတနာသုံးပါးကုိ ျမင့္ျမတ္ရာ၌ထားျခင္း)ကုိ မာန္ေလွ်ာ႔သည္ဟု ေခၚပါသည္။ မာန္ေလွ်ာ့ျခင္းကုိ နိ၀ါတမဂၤလာဟု မွတ္ပါ။



ကန္ေတာ႔
အျပစ္ရွိက ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါဟု ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ျခင္းကုိ ကန္ေတာ႔သည္ဟုေခၚသည္။
အျပစ္ရွိ၍ကန္ေတာ႔ျခင္း၊ ကုသုိလ္ရလုိ၍ ကန္ေတာ႔ျခင္းဟု ႏွစ္မ်ဳိးရွိသည္။

(ကန္ေတာ့ ဆုိသည္မွာ အကုသုိလ္ကုိ ကန္, ေၾကာက္၍ ကုသုိလ္ကုိ ေတာ့ယူျခင္းကုိ ဆုိလုိသည္)



အပါယ္
ခ်မ္းသာကင္း၍ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ ျပဳခြင့္မရေသာအရပ္ကုိ အပါယ္ဟု ေခၚသည္။
(အပါယ = အပ + အယ၊ အယ = ခ်မ္းသာ + အပ = ကင္းျခင္း)



အပါယ္ေလးပါးရွိသည္။ ၎င္းတုိ႔မွာ -

(၁) ငရဲ = ခ်မ္းသာသုခ ေ၀းကြာ၍၊ ဒုကၡအတိၿပီးေသာ ဘုံဌာန၊


(၂) တိရစၦာန္ = မဂ္, ဖုိလ္မကပ္၊ ေထာင့္ျဖတ္ဖီလာ သြားတတ္ေသာ သတၱ၀ါ။


(၃) ၿပိတၱာ = ခ်မ္းသာအေပါင္းမွ ေ၀းကြာေသာ သတၱ၀ါ။


(၄) အသုရကာယ္ = နတ္မ်ားကဲ႔သုိ႕ မရဲရင္႔ မတင့္တယ္ မေတာက္ပေသာ သတၱ၀ါ။

- ေလာဘစိတ္ႏွင့္၊ ေသခဲ႔လွ်င္ ၿပိတၱာဘုံသုိ႕၀င္၊
- ေဒါသႀကီးလွ်င္၊ ပါယ္ငရဲ၊ ျဖစ္ရအမွန္ပဲ၊
- ေမာဟစိတ္နဲ႔၊ ေသခဲ႔ျပန္၊ ျဖစ္ရတိရစၦာန္၊
- ဆုိးသြမ္းေလဟန္၊ စိတ္သုံးမ်ဳိး၊ စြန္႕ခြာပယ္လုိ႕ခ်ဳိး။



ကပ္
ငတ္မြတ္ေဘး၊ လက္နက္ေဘး၊ ေရာဂါေဘးတုိ႔ေၾကာင့္ ပ်က္စီးျခင္းကုိ ကပ္ဟု ေခၚသည္။
(ကပၸ = ပ်က္စီးျခင္း)



ကပ္သုံးပါးရွိသည္။ ၎တုိ႔မွာ -
(၁)ဒုဗၻိကၡႏၲရကပ္ = ငတ္မြတ္ေဘးေၾကာင့္ ပ်က္စီးျခင္း။


(၂)သတၴႏၲရကပ္ = လက္နက္ေဘးေၾကာင့္ ပ်က္စီးျခင္း။


(၃)ေရာဂႏၲရကပ္ = ေရာဂါေဘးေၾကာင့္ ပ်က္စီးျခင္း။

- ေလာဘႀကီးက၊ ငတ္မြတ္ရ၊ ဒုကၡကပ္ႀကီးဆုိက္။
- ေဒါသႀကီးက၊ သတ္ျဖတ္ၾက၊ သတၴကပ္ႀကီးဆုိက္။
- ေမာဟႀကီးက၊ ေရာဂါထ၊ နာရကပ္ႀကီးဆုိက္။



ရပ္ျပစ္
မဂ္, ဖုိလ္ နိဗၺာန္ မရႏုိင္သည္ကုိစြဲ၍ ရပ္ျပစ္ဟု ေခၚသည္။
အျပစ္ရွိေသာ အရပ္ကုိ ျမန္မာတုိ႔က (ရပ္ - ျပစ္) ဟု ေခၚၾကသည္။
အျပစ္ဆုိေသာ္လည္း ထူးထူးျခားျခား ဆုိး၀ါးေသာအျပစ္မဟုတ္။
ထုိအရပ္သုိ႕ေရာက္ေနလွ်င္ မဂ္, ဖုိလ္ေရာက္ေအာင္ တရားအားထုတ္ခြင့္
မရေသာေၾကာင့္ မဂ္ဖုိလ္ရခြင့္မရွိျခင္းကုိ ( အျပစ္ )ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။

ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါးရွိသည္။ ၎တုိ႔မွာ -
(၁, ၂, ၃) ဘုရားျဖစ္ခါ, ပါယ္သုံး႐ြာႏွင့္
ဘုရားပြင့္ေနဆဲအခါ ငရဲ၊ တိရစၦာန္၊ ၿပိတၱာ အပါယ္သုံးဘုံ၌ ျဖစ္ရသူမ်ား။
(အသူရကာယ္ကုိ ၿပိတၱာမ်ဳိး၌ သြင္းယူ။)



(၄)ဒီဃာယုနတ္
အသက္ရွည္ေသာ နတ္ျဗဟၼာကုိ ( ဒီဃာယုနတ္ ) ဟု ဆုိသည္။ ဘုရားပြင္႔ဆဲအခါ
လြန္စြာအသက္ရွည္၍ ဘုရားရွင္ကုိ မဖူးေတြ႕ႏုိင္ေသာ အသညသတ္ျဗဟၼာမ်ားႏွင့္
အ႐ူပျဗဟၼာမ်ားတည္း။ (အသညတတ္ျဗဟၼာ မ်ားသည္ ခႏၶာကုိယ္သာရွိ၍
စိတ္၀ိညာဥ္မရွိ၊ အ႐ူပျဗဟၼာမ်ားကား စိတ္၀ိညာဥ္သာရွိ၍ ခႏၶာကုိယ္မရွိ။)
ထုိ႕ေၾကာင့္ ထုိျဗဟၼာႏွစ္မ်ဳိးသည္ ဘုရားပြင့္ေသာ္လည္း တရားမနာႏုိင္ရွာၾကေပ။)



(၅)ျဖစ္လတ္ပစၥန္
ဘုရားရွင္ႏွင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားမေရာက္ႏုိင္ရာ အစြန္အဖ်ား ေတာေတာင္အၾကား
(ပစၥႏၲရာဇ္သား) လူ႐ုိင္းမ်ားကုိ ဆုိသည္။
(ယခုအခါ၌ကား ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ပစၥႏၲရာဇ္မဟုတ္။)



(၆) မိစၦာဉာဏ္ရွိ
ဘုရားပြင့္ဆဲအခါ မိစၦာဒိ႒ိဉာဏ္ရွိသူမ်ား။



(၇) ဉာဏ္မရွိသား
ဘုရားပြင့္ဆဲအခါ တရားကုိ နည္းလည္ေလာက္ေသာ ဉာဏ္မရွိသူမ်ား။

(ဤဆုိခဲ႔ေသာ ၇ မ်ဳိးသည္ ဘုရားပြင့္ဆဲအခါ၌ ျဖစ္သူမ်ားတည္း။)



(၈) ဉာဏ္ရွိျငားလည္း, ဘုရားမျဖစ္
တတ္သိနားလည္ေလာက္ေသာ ဉာဏ္ရွိေသာ္ျငားလည္း ဘုရားမပြင့္ေသာအခါ လူျဖစ္သူမ်ား။





ရန္သူ
ရန္သူမ်ဳိးငါးပါးရွိသည္။ ၎တုိ႔မွာ -
(၁) ေရ၊
(၂) မီး၊
(၃) ခုိးသူ၊
(၄) အေမြခံ သားသမီးဆုိး၊


(၅) မင္းဆုိး

မခ်စ္အပ္ေသာသူကုိ ရန္သူမ်ဳိးငါးပါး၌ သြင္းမွားၾက၏။ မိမိက မုန္းေန႐ုံျဖင့္ ရန္သူမဟုတ္ႏုိင္။ အေမြခံသားဆုိး သမီးဆုိးသာလွ်င္ (မိဘကုိ မၾကာခဏဒုကၡေပးတတ္၊ စုေဆာင္းထားေသာ ပစၥည္းမ်ားကုိ ျဖဳန္းသုံးပစ္တတ္ ေသာေၾကာင့္ရန္သူအစစ္သာ ျဖစ္သည္။)

ေရ မီး သူခုိး, ေမြခံဆုိးႏွင့္ မင္းဆုိးအျပား, ရန္မ်ဳိးငါး,
မွတ္သားေလကြဲ႕ အမွန္တ့ဲ။





၀ိပတၱိ
ေဖာက္ျပန္ခြၽတ္ယြင္းျခင္းကုိ ၀ိပတၱိဟု ေခၚသည္။



၀ိပတၱိတရား (၄)ပါးရွိသည္။ ၎တုိ႕မွာ -
(၁)။ကာလ၀ိပတၱိ - မင္းဆုိး၊မင္းယုတ္ အုပ္စုိးေသာအခါ။


(၂)။ဂတိ၀ိပတၱိ - အပါယ္ေလးပါးတုိ႕၌ ျဖစ္ရျခင္းကုိ၊ မေကာင္းေသာ ဂတိ ျဖစ္၍

(ဂတိ၀ိပတၱိ)ဟု ဆုိသည္။


(၃)။ဥပဓိ၀ိပတၱိ - ႐ုပ္အဆင္းအဂၤါကုိ (ဥပဓိ)ဟုေခၚသည္။ အဂၤါခ်ဳိ႕တဲ႔ျခင္းကုိ
(ဥပဓိ၀ိပတၱိ)ဟု ဆုိသည္။


(၄)။ပေယာဂ၀ိပတၱိ - ကုိယ္မႈ ႏႈတ္မႈကုိ (ပေယာဂ)ဟု ဆုိ၏။ အသိအလိမၼာမရွိ၊ သတိ
၀ီရိယလည္းမရွိဘဲ ျပဳမႈ ေျပာမႈ ႀကံစည္မႈကုိ (ပေယာဂ၀ိပတၱိ)ဟု ဆုိသည္။

ေဖာက္ျပန္ခြၽတ္ယြင္း, ပ်က္စီးျခင္း, ေခၚလ်င္း ၀ိပတၱိ။ ကာလ ဂတိ,
ဥပဓိမွ, ပေယာဂ, ေလး၀ မွတ္ေလဘိ။



ဗ်သနတရား
ပ်က္စီးျခင္း၊ ဆုံးပါးျခင္းကုိ ပါဠိလုိ "ဗ်သန"ဟု ေခၚ၏။

ဗ်သနတရားငါးပါးရွိသည္။ ၎တုိ႔မွာ -
၁။ ဥာတိဗ်ာသန = ေဆြမ်ဳိးမ်ား ပ်က္စီးျခင္း။
၂။ ေဘာဂဗ်သန = စည္းစိမ္ဥစၥာ ပ်က္စီးျခင္း။
၃။ ေရာဂဗ်သန = အနာေရာဂါ ျဖစ္ျခင္း။
၄။ ဒိ႒ိဗ်သန = မိစၧာအယူကုိ ယူျခင္း။
၅။ သီလဗ်သန = သီလပ်က္ျခင္း။

ဆုံး႐ႈံး ပ်က္ျပား, ျပစ္မႈမ်ား, ေခၚျငား ဗ်သန။ ေဘာဂ, ေရာဂ-ဒိ႒ိ, သီလထည့္,
ငါးရွိ သ႐ုပ္ျပ။



“အခါခပ္သိမ္း ကင္းလုိျငိမ္းၾကကုန္သည္ျဖစ္၍ မဂ္တရား၊ ဖုိလ္တရား နိဗၺာန္ တရားေတာ္ျမတ္ကုိ ရပါလုိ၏။”

ဤမေကာင္းေသာ တရားတုိ႔မွ အခါခပ္သိမ္း ဘ၀တုိင္း ကင္းလြတ္ၿငိမ္းသည္ျဖစ္၍ ...
"သံသရာ၌ ၾကာရွည္ မက်င္လည္ရဘဲ မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ကုိ အျမန္ရပါလုိ၏" ဟု ဆုေတာင္းျခင္းျဖစ္သည္။

စာဖတ္သူအားလုံးသက္ရွည္က်န္းမာစိတ္ခ်မ္းသာျပီးလုိရာဆႏၵမ်ားတစ္လုံးတစ္ဝတည္းျပည့္စုံၾကပါေစ။

အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုိလ္ အိႏၵိယနုိင္ငံ)

http://www.wiradhamma.blogspot.com/