ပထမဆုႏွင့္ လက္တစ္ကမ္း အလို

၀မ္းထက္မုိး (ဇိန္႔-ေအာင္လံ)

၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဇြန္ ၃ ရက္မွ စတင္ကာ အေျခခံ ပညာေက်ာင္းမ်ား ဖြင့္လွစ္ၿပီ ျဖစ္၍ ေနရာ အႏွံ႔တြင္ အျဖဴ၊ အစိမ္း ေက်ာင္း၀တ္စံု မ်ားျဖင့္ လႈပ္ရွားသြားလာ ေနၾကေသာ ေက်ာင္း သား၊ ေက်ာင္းသူေလး မ်ားကို ျမင္ေတြ႕ ေနရသည္။

ေက်ာင္းဖြင့္ၿပီ ဆိုလွ်င္ ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ားက အားပါးတရ စာသင္ ေနၾကပံု၊ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား ကလည္း တက္တက္ႂကြႂကြ စာေအာ္ဆို ေနၾကပံု၊ မိဘ အုပ္ထိန္းသူ မ်ားက ေက်ာင္းသြား၊ ေက်ာင္းျပန္ လာေရာက္ႀကိဳဆို ေနပံုတို႔သည္ ဤအခ်ိန္ ေရာက္လာတိုင္း ျမင္ေနၾက ပံုရိပ္မ်ားလည္း ျဖစ္ပါ၏။

ထိုပံုရိပ္မ်ားကို ျမင္ရေသာ အခါ မိမိတို႔ ငယ္စဥ္ ေက်ာင္းသား ဘ၀က ေက်ာင္းတက္ခဲ့ပံု၊ အတန္းထဲ၌ စာၿပိဳင္ ခဲ့ၾကပံုကုိ ျပန္လည္ သတိရမိသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ပညာ သင္ၾကား ေနၾကေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူတိုင္း အတြက္ ပထမ ဆုႏွင့္ လက္တစ္ကမ္း အလိုကို ေရာက္ရွိေနၿပီ ျဖစ္ရာ ႐ိုးသားစြာ၊ သန္႔ရွင္းစြာ ယွဥ္ၿပိဳင္ ႀကိဳးစားၾကရန္ အားေပးတိုက္တြန္း ခ်င္ပါသည္။

စာေမးပြဲ ေအာင္႐ံု သက္သက္ျဖင့္ မေက်နပ္ ႏိုင္ေသးဘဲ ထူးခၽြန္စြာ ေအာင္ျမင္လိုေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားလည္း ရွိ၏။ အတန္းထဲတြင္ အဆင့္တစ္၊ ႏွစ္၊ သံုး ရေအာင္ ႀကိဳးစား ေနသူမ်ား၊ ဒသမ တန္းကို ဂုဏ္ထူး တစ္သီႀကီးျဖင့္ ေအာင္ျမင္ရန္ ႀကိဳးစားေနသူ မ်ားလည္းရွိ၏။ ထိုစိတ္ကူး အိပ္မက္ကို ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူတိုင္း မက္ခြင့္ ရွိသကဲ့သုိ႔ အမွန္တကယ္ လက္ေတြ႕တြင္လည္း ရရွိေအာင္ ႀကိဳးစားခြင့္ ရွိေနသည္ကို သတိျပဳရမည္။

အခ်ဳိ႕ ေက်ာင္းသားမ်ားက မႀကိဳးစားရ ေသးမီ အားငယ္စိတ္မ်ား ရွိတတ္ၾက၏။ ““ငါက သူ႔ေလာက္ ဥာဏ္မေကာင္းဘူး၊ ငါက သူ႔ေလာက္ စာမေတာ္ဘူး”” ဟူ၍ သူတစ္ပါးအား အထင္ႀကီးကာ မိမိ၏ အရည္အခ်င္း မ်ားကို မထုတ္ေဖာ္ဘဲ ေနတတ္ၾကသည္။ ဦးေႏွာက္ ဥာဏ္ခ်င္း တူ၍သာ အတန္း ပညာကို အတူတူ သင္ခြင့္ရျခင္း ျဖစ္၍ အရည္အခ်င္း ကြာဟမႈ မရွိသျဖင့္ ႀကိဳးစား ယွဥ္ၿပိဳင္ပါက ဘာမဆို ျဖစ္လာႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မွတ္ဥာဏ္ သိပ္မေကာင္း ဘူးဟု ယူဆလွ်င္ စာတစ္ပုဒ္ကို အခ်ိန္ျဖင့္ က်က္မွတ္၊ တြက္ခ်က္ ၾကည့္ပါ။ ဥပမာ-စာတစ္ပုဒ္ကို အခ်ိန္ ၁၅ မိနစ္ေပး၍ မရဘူး ဆိုပါက ေက်ညက္ေစရန္ သံုးဆတိုးကာ ၄၅ မိနစ္အခ်ိန္ ယူလိုက္ပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈမ်ား တျဖည္းျဖည္း ရလာ ပါလိမ့္မည္။

““ယေန႔ ကမာၻေပၚတြင္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာ ေနၾကေသာ၊ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကား ေနၾကေသာ လူ၊ ပုဂ္ၢိဳလ္တုိင္းသည္ အျခားသူမ်ား အိပ္စက္ အနားယူေန ခ်ိန္တြင္ မနားမေန ႀကိဳးစား ခဲ့ၾက၍သာ ျဖစ္ပါတယ္””ဟု အေနာက္တုိင္း ေတြးေခၚ ပညာရွင္ တစ္ဦးက မိန္႔ဆိုထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား အေနျဖင့္ ကိုယ္လိုခ်င္ေသာ ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ရန္အတြက္ ထိုက္တန္ေသာ ႀကိဳးစား အားထုတ္မႈ လိုအပ္ေၾကာင္း  သေဘာေပါက္ နားလည္ ထားရမည္။

႐ိုး႐ိုး စာေမးပြဲ ေအာင္႐ံုမွ်ႏွင့္ မတင္းတိမ္ႏိုင္ဘဲ အဆင့္တစ္၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ပထမ ဆုကို ရယူလိုသူ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား အေနႏွင့္လည္း ျဖဴစင္ သန္႔ရွင္းစြာ ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီး ပထမ ေနရာကို ယူရန္ အလြန္ အေရးႀကီး ပါသည္။

ထို႔ျပင္ ပထမ ေနရာႏွင့္ ထိုက္တန္ေသာ အရည္အခ်င္း ရွိရန္လည္း လိုအပ္ပါသည္။ အျခားေသာ ကူညီ ပံ့ပိုးမႈ မ်ားကို မယူဘဲ ဦးေႏွာက္ဥာဏ္ခ်င္း၊ ဇြဲ၊ လံု႔လ၊ ၀ီရိယခ်င္း ယွဥ္ၿပိဳင္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအေလ့ အက်င့္သည္ ေက်ာင္းသား ဘ၀၌ သာမက အရြယ္ေရာက္၍ လူမႈ ပတ္၀န္းက်င္ နယ္ပယ္အထိ အသံုး၀င္ေနမည္ ျဖစ္ပါသည္။

ပထမ ဦးစြာ မိမိ အတန္းထဲ၌ ပထမ ရေအာင္ ႀကိဳးစားရမည္။ ထိုရမွတ္မ်ားသည္ အျမင့္ဆံုး ျဖစ္ေနဖို႔ လိုပါသည္။ သို႔မွသာ အျခား အတန္းမ်ားမွ ပထမ မ်ားႏွင့္ ယွဥ္သည့္ အခါတြင္လည္း ပထမ ရမည္ျဖစ္သည္။ စာေတာ္႐ံု၊ ပထမ ရ႐ံုျဖင့္ မၿပီးေသးပါ။ ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ား၏ စကားကို နားေထာင္ၿပီး စိတ္ဓာတ္၊ စည္းကမ္းလည္း ေကာင္းမြန္ရမည္။ ထုိ႔ျပင္ အတန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္း မ်ားႏွင့္လည္း ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနရမည္ျဖစ္ၿပီး စာမေတာ္ေသာ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကို စာရွင္းျပ ျခင္းျဖင့္ ပညာဒါန လွဴတတ္ရမည္။ ထိုအခါမွသာ ၿပီးျပည့္စံုေသာ ပထမ ဆုရွင္ ျဖစ္လာႏိုင္ ပါသည္။

အတန္း တစ္တန္း၌ ပထမဆု ရဖူးသူသည္ အတန္းတိုင္းတြင္ ပထမ ဆက္တိုက္ ရတတ္၏။ အခ်ဳိ႕ကမူ ပၪၥမတန္းတြင္ ေကာက္ကာငင္ကာ ပထမဆု ရရွိၿပီး ဒသမတန္း အထိ ဆက္တိုက္ရရွိ သြားတတ္၏။ အခ်ဳိ႕မွာ န၀မတန္း ေရာက္မွသာ ပထမဆု ရလာၿပီး ဒသမ တန္းကို ထူးခၽြန္စြာ ေအာင္ျမင္သြားတတ္ ၾက၏။ အတန္းတိုင္းတြင္ ပထမဆု ရေသာ္လည္း စာေက်ညက္ရန္ အေရးႀကီးသည္။ သို႔မွသာ အေျခခံ ပညာ အထက္တန္း (တကၠသိုလ္၀င္ စာေမးပြဲ)ကို ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ သို႔မဟုတ္ ဂုဏ္ထူး မ်ားစြာျဖင့္ ေအာင္ျမင္ႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။

စာေပ၌ ပထမဆု ရေန႐ံုမွ်ျဖင့္ ေက်နပ္ေန၍ မရေပ။ ဘက္စံု ထူးခၽြန္ရန္ ႀကိဳးစားရမည္။ အခ်ဳိ႕က စာေတာ္ၿပီး အားကစား မထူးခၽြန္ၾက၊ အခ်ဳိ႕က အားကစား ထူးခၽြန္ၿပီး စာမေတာ္ ၾကေပ။ ထိုကဲ့သို႔ မျဖစ္ေစရန္ ႏွစ္မ်ဳိးလံုးကို ညီမွ်ေအာင္ ႀကိဳးစား ရပါမည္။ စာသင္ခ်ိန္တြင္ စာလုပ္ၿပီး အားကစား လုပ္ခ်ိန္တြင္ ႏွစ္သက္ရာ အားကစား တစ္ခုခုကို ကစား ေပးရမည္။ ေက်ာင္းသားႏွင့္ အားကစားမွာ ဒြန္တြဲလ်က္ ရွိေနသည္ ျဖစ္ရာ စာေတာ္ၿပီး အားကစား ထူးခၽြန္ပါက ဘက္စံု ထူးခၽြန္ေက်ာင္းသား ျဖစ္ခြင့္ရမည္ ျဖစ္သည္။

သို႔ျဖစ္၍ သူငယ္တန္းမွ ဒသမတန္း အထိ ပညာ သင္ၾကားလ်က္ ရွိေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူတိုင္းတြင္ ပထမဆု အတြက္ ႀကိဳးစားရန္ တန္းတူ အခြင့္အေရး ရွိေနသလို လက္တစ္ကမ္း အလိုကို ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ စူးစမ္း ေလ့လာလိုစိတ္၊ ႀကိဳးစားလိုစိတ္ မ်ားကို မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ေရာက္ရွိေရးမွာ သင္ၾကား ျပသေသာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၊ အုပ္ထိန္းသူ မိဘမ်ားႏွင့္ ေနထိုင္ရာ ပတ္၀န္းက်င္ တို႔က ၀ိုင္း၀န္းတည့္မတ္ ထိန္းေက်ာင္းေပးရန္ အထူး လိုအပ္ပါသည္။ ထူးခၽြန္ ထက္ျမက္ေသာ အနာဂတ္ ပန္းေရာင္စံု ေလးမ်ား ဖူးပြင့္ လန္းဆန္းမွသာ ကမ႓ာေလာက ႀကီးသည္လည္း အဓိပၸာယ္ ရွိရွိ လွပႏုိင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ပထမ ဆုႏွင့္ လက္တစ္ကမ္း အလိုတြင္ ေရာက္ရွိ ေနၾကေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ အားလံုးကလည္း ““ညီညာထႂကြ၊ ဆံုးမနာယူ၊ လာမူႀကိဳဆီး၊ ထံနီးလုပ္ေကၽြး၊ သင္ေတြးအံရြတ္၊ တပည့္၀တ္၊ မခၽြတ္ငါးခုသာ”” ဟူေသာ တပည့္ က်င့္၀တ္ကို လိုက္နာ ၾကေသာ တပည့္ အလိမၼာ ေလးမ်ားအျဖစ္ ပညာေရး ပန္းခင္းႀကီး ထဲတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ သင္ယူနားခို ႏုိင္ၾကပါေစ။ အနာဂတ္ ပန္းတိုင္မ်ား ဆီသုိ႔ ေအာင္ျမင္မႈ မ်ားစြာျဖင့္ အေရာက္လွမ္းႏိုင္ ၾကပါေစဟု ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလ်က္ တိုက္တြန္း လိုက္ရပါသည္။

http://www.myawady.com.mm/library/stories/storiesforall/item/22616-2013-08-17-09-52-27