အမာတြင္ စိန္ေက်ာက္၊
အေမာက္တြင္ ျမင့္မိုရ္၊
အပ်ိဳတြင္ ကုမၼရီ၊
အဆီတြင္ ျခေသၤ့၊
အေကြ႕တြင္ ဝဂၤဘာ၊
အသာတြင္ လဝန္း၊
အထြန္းတြင္ ေနသူရိန္၊
အလိန္တြင္ နဂါးပတ္၊
အျမတ္တြင္ ဘုရား၊
အမွားတြင္ ဒိ႒ိ၊
အၿငိတြင္ သံေယာဇဥ္၊
အပူတြင္ ကိေလမီး။
ဟူေသာဆို႐ိုးစကားရွိရာတြင္ အပူတစ္ကာ့အပူထဲတြင္ သတၱဝါတို႔အတြက္ ကိေလသာအပူမီးသည္
ကမၻာမီးေလာင္တာထက္ပင္ ျပင္းထန္ပါသည္။ သတၱဝါမ်ားကို ကိေလသာမီးက အၿမဲေလာင္ေနပါသည္။
ထိုမီးမ်ားသည္ မ်က္စိျမင္ရာမွာလည္းေကာင္း၊
ႏွာေခါင္း နံေနရာမွာလည္းေကာင္း၊ လွ်ာအရသာခံစားရမွာလည္းေကာင္
မ်က္စိက ႐ူပါ႐ံုအဆင္းကိုျမင္ေသာ္ ေလာဘကိေလသာမီးေတြ ေလာင္ပါသည္။
ကိုယ္မႏွစ္သက္ေသာအာ႐ံုမ်ားက
႐ုပ္နာမ္အသိတရားမသိလွ်င္ ေမာဟမီး ေလာင္ပါသည္။ထိုမီးမ်ားကို ေရျဖင့္ ၿငိမ္း၍မရပါ။
မဂၢင္ေရျဖင့္ၿငိမ္းမွသာ ရႏိုင္ပါသည္။မဂၢင္ေရႏွင့္ မည္သို႔ၿငိမ္းမည္နည္း။
-မ်က္စိကျမင္ေသာအခါ ျမင္သည္ဟု ႐ွဳမွတ္ရမည္။
-နားကၾကားေသာအခါ ၾကားသည္ဟု ႐ွဳမွတ္ရမည္။
-ႏွာေခါင္းကနံေသာအခါ နံသည္ဟု ႐ွဳမွတ္ရမည္။
-လွ်ာကစားေသာအခါ စားသည္ဟု ႐ွဳမွတ္ရမည္။
-ကိုယ္ကေတြ႕ထိေသာအခါ ေတြ႕ထိသည္ဟု ႐ွဳမွတ္ရမည္။
-စိတ္ကၾကံစည္ေသာအခါ ၾကံစည္သည္ဟု ႐ွဳမွတ္ရမည္။
ဤသို႔႐ွဳမွတ္ျခင္းသည္ ခႏၶာကိုယ္မွာ ေလာင္ေနေသာမီးကို မဂၢင္ေရႏွင့္ ၿငိမ္းေစျခင္း မည္ပါသည္။
ဤသို႔႐ွဳမွတ္မွဳသည္ပင္ မဂၢင္ငါးပါးကိုအလိုလို အားထုတ္ၿပီးျဖစ္ေနပါသည္။
-မ်က္စိကအဆင္းကိုျမင္၍ ျမင္သည္ ဟု႐ွဳမွတ္တိုင္း၊႐ွဳမွတ္တိုင္း ေၾကာင့္ၾကစိုက္မွဳ အားထုတ္မွဳလံု႔လဝိရိယပါေန၍ သမၼာဝါယမမဂၢင္ ျဖစ္ေနပါသည္။
-မွတ္တိုင္း မွတ္တိုင္း ႐ွဳမွတ္ေနရေသာ အမွတ္သတိက သမၼာသတိမဂၢင္ ျဖစ္ေနပါသည္။
-အျမင္အာ႐ံုေပၚမွာ မွတ္စိတ္ကေလးတည္ေနမွဳသည္ သမၼာသမာဓိမဂၢင္ ျဖစ္ေနပါသည္။
-အျမင္အာ႐ံုေပၚမွာ မွတ္စိတ္ကေလးေရာက္ေအာင္ ဆြဲေတာင္တြန္းပို႔ေပးတဲ့သေဘ
သမၼာသကၤပၸမဂၢင္ ျဖစ္ေနပါသည္။
ဥပမာ-ေရႊတိဂံုဘုရားမျမင္ဘူး
ေဟာဒါ ေရႊတိဂံုဘုရားပဲ၊ အလြန္ၾကည္ညိဳစရာေကာင္းတယ္လို႔ေျပာျပသျဖင့္ ေတာသားစိတ္ကို
ေရႊတိဂံုဘုရားအေပၚ၌စိတ္အာ႐ံ
သမၼာသကၤပၸက မွတ္စရာအျမင္အာ႐ံုေလးေပၚ ေရာက္ေအာင္ဆြဲေဆာင္ပို႔ေပးလ
ေတာသားေရႊတိဂံုဘုရားအစစ္အမွ
သမၼာဒိ႒ိမဂၢင္ ျဖစ္ပါသည္။
မ်က္စိကလည္း႐ုပ္တရား၊ ျမင္ရေသာ ေရႊတိဂံုဘုရားကလည္း ႐ုပ္တရားပဲလို႔ သိေနမွဳသည္
သမၼာဒိ႒ိမဂၢင္ျဖစ္ပါသည္။
မ်က္စိႏွင့္အဆင္းအာ႐ံုဆံုမိ
ထိုျမင္သိစိတ္ကို ဘုရားသခင္က သိၾကားမင္းကဖန္ဆင္း၍ ေပၚလာသည္ မဟုတ္ပါ။
-မ်က္စိႏွင့္အဆင္းအာ႐ံုက -႐ုပ္တရား
-ျမင္သိစိတ္က -နာမ္တရား
-႐ုပ္တရား၊နာမ္တရားကိုပိုင္
ျမင္သိစိတ္ျဖစ္ေပၚလာရပါသည္။
-မ်က္စိႏွင့္အဆင္းဆံုဆည္းမွ
-ျမင္သိစိတ္ျဖစ္ေပၚလာသည္က -အက်ိဳးတရား
-အေၾကာင္းအက်ိဳးဆက္စပ္၍ျဖစ္
ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္၍ျဖစ္ေပၚ
ၾကာရွည္စြာ ၿမဲတည္မေနၾကပါ၊ ဤေနရာမွာျဖစ္၊ ဤေနရာမွာပ်က္၊ ဟိုေနရာမွာျဖစ္၊ ဟိုေနရာမွာပ်က္၊
ျဖစ္လိုက္-ပ်က္လိုက္၊ ေပၚလိုက္-ေပ်ာက္လိုက္ႏွင့္ အနိစၥသေဘာျဖစ္မွဳ-ပ်က္မွဳက အျပတ္ႏွိပ္စက္ေန၍
ဒုကၡသေဘာ၊ ဤ႐ုပ္တရား နာမ္တရားမ်ားသည္ ျဖစ္ေတာ့လည္း သူ႔သေဘာအတိုင္းျဖစ္၊
ပ်က္ေတာ့လည္း သူ႔သေဘာအတိုင္းပ်က္ေနၾကသည္။မိမိအလိုက်မပါ မျဖစ္၊ မိမိမပိုင္၊ မိမိအစိုးမရ၊
အနတၱသေဘာ ဤကဲ့သို႔ေသာ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱသေဘာမွန္ကို သမၼာဒိ႒ိက သိပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သမၼာဒိ႒ိ၊ သမၼာသကၤပၸမဂၢင္ႏွစ္ပါးကို ပညာမဂၢင္ဟူ၍ ဆိုရပါသည္။
ျမင္သည္-ျမင္သည္ ဟု႐ွဳမွတ္လိုက္ေသာအခါတြင္ သမၼာဝါယမ၊ သမၼာသတိ၊ သမၼာသမာဓိဟူေသာ
သမာဓိမဂၢင္က(၃)မ်ိဳး၊ သမၼာဒိ႒ိ၊ သမၼာသကၤပၸဟူေသာ ပညာမဂၢင္က(၂)မ်ိဳး၊ စုစုေပါင္း
မဂၢင္(၅)မ်ိဳး ရေနပါသည္။
တရား႐ွဳမွတ္မည့္ပုဂၢိဳလ္သည္
“ဗုေဗၺဝ ေခါ မနႆ ကာယကမၼံ၊ ဝစီကမၼံ အာဇီေဝါ သုမရိသုေဒၶါ ေဟာတိ”
“ကိုယ္အမွဳ၊ ႏွဳတ္အမွဳ၊ အသက္ေမြးမွဳတို႔သည္ မ႐ွဳမွတ္မိေရွ႕အဖို႕ကပင္လွ်
စင္ၾကယ္သည္ျဖစ္၏။”ဟုေဟာထားသည့္အတိုင္း သမၼာဝါစာ၊ သမၼာကမၼႏၲ၊
သမၼာအာဇီဝ ဟူေသာသီလမဂၢင္(၃)ပါးသည္ပါၿပီးျဖစ္၍ တရား႐ွဳမွတ္သျဖင့္ ထိုသီလမဂၢင္သည္ပင္လွ်င္
ပို၍ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္သြားရပါသည္
တရား႐ွဳမွတ္လိုက္တိုင္း (ဝါ)ျမင္သည္ဟု႐ွဳမွတ္လိုက္တိုင္း မဂၢင္(၈)ပါး ပါဝင္ေနပါသည္။
ထိုကဲ့သို႔ မဂၢင္ရွစ္ပါးအက်င့္တရားမ်ား
ေလာဘ၊ေဒါသတရားမ်ား မျဖစ္ေတာ့ပါ။
ထိုသို႔ ေလာဘ၊ ေဒါသတရားေတြ မျဖစ္ေအာင္-
-ျမင္တိုင္း-ျမင္တိုင္း ျမင္သည္-ျမင္သည္ ဟု႐ွဳမွတ္ပါ။
-ၾကားတိုင္း-ၾကားတိုင္း ၾကားသည္-ၾကားသည္ဟု ႐ွဳမွတ္ပါ။
-နံတိုင္း-နံတိုင္း နံသည္-နံသည္ဟု႐ွဳမွတ္ပါ။
-စားတိုင္း-စားတိုင္း စားသည္-စားသည္ဟု႐ွဳမွတ္ပါ။
-ေတြ႕ထိတိုင္း-ေတြ႕ထိတိုင္း
-ၾကံစည္တိုင္း-ၾကံစည္တိုင္း
ၾကံစည္သည္ဟု႐ွဳမွတ္ပါ။
ထိုကဲ့သို႔႐ွဳမွတ္ေနပါလွ်င္
ေအးၿငိမ္းမွဳနိဗၺာန္ကိုရၿပီ
ဤခႏၶာကိုယ္ႀကီးသည္ မီး(၁၁)ပါးေလာင္ေနသည္။ထိုမီးမ်ားကိုၿငိမ္းသတ္ႏိုင
ေခြၽတာရပါမည္၊ ထိန္းသိမ္းရပါမည္။
-အဝတ္ကို ေခြၽေခြၽတာတာ၊
-အစားကို ေခြၽေခြၽတာတာ၊
-အသံုးကို ေခြၽေခြၽတာတာ၊
-အျဖဳန္းကို ေခြၽေခြၽတာတာ၊
-အပ်င္းကို ေခြၽေခြၽတာတာ၊
-အဖ်င္းကို ေခြၽေခြၽတာတာ၊
-မေတာ္တရား အေမာ္အႂကြားကို ေခြၽေခြၽတာတာ၊
-အေပ်ာ္အပါးကို ေခြၽေခြၽတာတာ၊
-အခ်စ္ကို ေခြၽေခြၽတာတာ၊
-အမုန္းကို ေခြၽေခြၽတာတာ
-အေငါက္ကို ေခြၽေခြၽတာတာ
-အေျခာက္ကို ေခြၽေခြၽတာတာ
-အေစာင္း အခ်ိတ္ကို ေခြၽေခြၽတာတာ။
ဤကဲ့သို႔ေသာ ေလာဘ လြန္ကဲသူေတြ၊ ေဒါသလြန္ကဲမွဳေတြမျဖစ္ေအာင္
ထိုသို႔ ေခြၽတာႏိုင္ေအာင္ သတိပ႒ာန္ ႐ွဳမွတ္မွဳ ရွိေနရပါမည္။
ေလာကသဘာဝတြင္-
- ခ်စ္လြန္းက နစ္မြန္းရမည္။
- သိပ္ခ်စ္က စိတ္ညစ္ရမည္။
- စြဲလမ္းက အသဲကြၽမ္းတတ္ရသည္။
- အမုန္းႀကီးက အရံွဳးႀကီးရသည္။
- အရံွဳးႀကီးက ႏွလံုးအသည္းေႂကြရသည္။
ထိုကဲ့သို႔ေသာ နစ္မြန္းမွဳ၊ စိတ္ညစ္မွဳ၊ အသဲကြၽမ္းမွဳ၊ အရံွဳးႀကီးမွဳ၊ ႏွလံုးအသည္းကြဲမွဳေတြ မျဖစ္ရေလေအာင္
ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟစေသာ ကိေလသာမီးလြန္ကဲမွဳေတြကို ေခြၽတာထိန္းသိမ္းရပါမည္။
ထိုသို႔ထိန္းသိမ္းႏိုင္ေအာင
“အားကိုးရာအစစ္” ျဖစ္ပါမည္။
ဤကိုယ္ကာယ၊ တစ္လံမွ်၌
ႏွစ္ဝနာမ္ရုပ္၊ ျဖစ္၍ခ်ဳပ္၏။
နာမ္႐ုပ္ႏွစ္ပါး၊ အလြတ္ထား၍
ဤကားလိပ္ျပာ၊ ဤကား ငါတည္း
ဤမာဇီဝ၊ ဤအတၱဟု
ၫႊန္ျပဖြယ္ရာ၊ မရွိပါတည္း။
ႏွစ္ျဖာ နာမ္႐ုပ္မွ်သာတည္း။
နာမ္ရုပ္တရား ဤႏွစ္ပါးကား
ရွည္စြာကာလ၊ မတည္ၾကဘဲ
ခဏျဖစ္လ်က္၊ ခဏပ်က္၏။
ႏွိပ္စက္ျခင္းရာ၊ လိုမပါဘူး။
သဘာဝအား၊ ဤသံုးပါးေၾကာင့္
ျဖစ္ျငား အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱတည္း။
“ေယာဟိ ဗုေဒၶသု ဓရေႏၲသုပိစတၱာေရာ သတိပ႒ာေန နဘာေဝတိ
တႆ သဒၶေမၼာ အႏၲရဟိေတာ နာမေဟာတိ”
“အၾကင္သူသည္ ဘုရားရွင္တို႔ထင္ထင္ရွားရွာ
ထိုသူအား သူေတာ္ေကာင္းတရားသည္ ကြယ္သည္မည္၏။”
(သံ-႒-၃-၂၀၆)
-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team ofYoung Buddhist Association】
-【မဟာသဒၶမၼေဇာတိကဓဇ တကၠသိုလ္ သွ်င္သီရိ
(ဓမၼစရိယ၊ ဘီေအ)】
Posted by►
https://www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm/photos/a.322278357782183.936
