“အလွဴဒါနျပဳျပီး အမွ်ေဝပါ”

                       
 
(က) ဗုဒၶဘာသာျမန္မာတို႔သည္ အလွဴတခုကို ေန႔စဥ္ျပဳလုပ္ေလ့ရွိၾကသည္။
အလွဴေရစက္ လက္နဲ႔မကြာ-လွဴခ်င္ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ အလွဴဒါနတခုကိုျပဳတိုင္းျပဳတိုင္း အလွဴဒါနျပဳျပီးေနာက္ ေရစက္သြန္းခ်အမွ်ေပးေဝေလ့ရွိၾကသည္။ အမွ်ေပးေဝျခင္းသည္ ေကာင္းေသာ အစဥ္မလာျဖစ္သည္။ မိမိျပဳလုပ္သည့္ ကုသိုလ္ဒါနလည္း ေလ်ာ့မသြား၊ သာဓုေခၚသူ အမ်ားလည္း မိမိျပဳေသာကုသိုလ္၏ အဖို႔ဘာဂကို အမွ်အညီ ရရွိႏိုင္ၾကေပသည္။ မီးတိုင္တခုမွ ဆင့္ပြားကူးစက္၍
အျခား မီးတိုင္မ်ားစြာ အလင္းေရာင္ရၾကပံုကို က်မ္းဂန္တို႔၌ ဥပမာေပးပါသည္။

  ေကာင္းျပီ...အလွဴဒါနျပဳျပီးေနာက္ ေရစက္သြန္းခ် အမွ်ေဝရာ၌ သမန္ကာလွ်ံကာ အမွ်ေပးေဝျခင္းသည္ ရည္ရြယ္သူရွိပါက ထိေရာက္မႈ မရွိႏိုင္ေပ။ အမွန္အားျဖင့္ အမွ်ေပးေဝေတာ့မည္ဆိုလွ်င္
မိမိအဓိကရည္ရြယ္သူကို နာမည္ေခၚ၍ ႀကိဳတင္ဖိတ္ၾကားထားရမည္။ႀကိဳတင္၍ ဖိတ္မႏၲကျပဳထားမွ ရည္ရြယ္သူလည္းၾကားရာအရပ္က ေရာက္ရွိလာျပီး သာဓုအႏုေမာဒနာ ေခၚဆိုႏိုင္ေပလိမ့္မည္။

ဤတြင္ အမွ်အတန္းေပးေဝၾကရာ၌ ရည္ရြယ္သူမွာ တဦးတည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ အမ်ားလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ...အဓိကရည္ရြယ္သူကို ဖိတ္ၾကားဖို႔ေတာ့ မေမ့အပ္ေခ်။ဤကိစၥမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ သာဓကျပဳရန္ ဤေဆာင္းပါးကို ေရးသားအပ္ပါသည္။ ဆက္လက္ဖတ္ရႈၾကပါ။

(ခ) ျပိတၱာမ၏ ကိုယ္ခႏၶာသည္ အဝတ္အစားဟူ၍ တလက္မမွ် မရွိပါ။ နံရိုးမ်ား အျပိဳင္းျပိဳင္းေပၚလ်က္ရွိပါသည္။ အေၾကာမ်ားမွာ သစ္ေျခာက္ပင္တြင္ တြယ္ကပ္ေနေသာ ႏြယ္ပင္မ်ားႏွင့္တူလွသည္။ အစားအေသာက္ အဝတ္အစားခ်ိဳ႔တဲ႔လ်က္ရွိသည္။ အစားအစာကို စိုးစဥ္းမွ် စားရဟန္ မတူ။

သင္သည္ ဘယ္ေဒသ၊ ဘယ္အမ်ိဳးအႏြယ္ျဖစ္၍ ငါ၏ေရွ႔ေမွာက္တြင္ လာေရာက္၍ ကိုယ္ထင္ရွားျပေလသနည္း?“အရွင္သာရိပုတၱရာ”မေထရ္ျမတ္ႀကီးက “ ျပိတၱာမ ”ကို ေမးျမန္းလိုက္သည္။

အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္မသည္ ေရွးလြန္ေလျပီးေသာ ၅-ဘဝက အရွင္ဘုရား၏ မိခင္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ဘုရား။သို႔ေပမယ့္ ယခုေတာ့ အရွင္ဘုရား ျမင္ေတာ္မူတဲ့အတိုင္း
နံရိုးျပိဳင္းျပိဳင္းနဲ႔ အဝတ္အစားလည္းမပါ၊ ငတ္ျပတ္၍ေနပါသည္ဘုရား။

ျပိတၱာမႀကီးက သူမ၏ဘဝျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကို မေထရ္ျမတ္အားဆက္လက္ေလွ်ာက္ထားေလေတာ့သည္။ဆက္လက္ျပီး နားဆင္ေတာ္မူပါဘုရား...
လြန္ေသာ ၅-ဘဝက အရွင္ဘုရား၏ မယ္ေတာ္ႀကီး(အေမ) ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း တပည့္ေတာ္မ ျပဳမိခဲ့သည့္ အကုသိုလ္ကံတရားေၾကာင့္ ယခုဘဝမွာ အခ်ိန္မလပ္ ဆင္းရဲဒုကၡႀကီးစြာခံစားရကာ ငတ္ျပတ္ေနရပါသည္ဘုရား။

လူသူအမ်ား စြန္႔ပစ္ထားတဲ့ တံေတြး၊ ႏွပ္၊ ခၽြဲသလိပ္ပုပ္မ်ား၊လူေသေကာင္မ်ားကို မီးရႈိ႔တဲ့အခါ စီးက်လာတဲ့
အဆီေတြ၊ သားဖြားမိခင္မ်ားထံမွ ထြက္က်လာတဲ့ ေသြးပုပ္၊ ျပည္ပုပ္၊ အညစ္အေၾကးမ်ားကိုသာ
ဆာေလာင္ျပင္းျပမႈေၾကာင့္ မရြံမရွာ စားေသာက္ေနရပါတယ္ဘုရား။ေနစရာလည္းမရွိ၍ သုႆာန္မွာ ေနရပါတယ္ဘုရား။ ဆက္လက္၍ေလွ်ာက္ထားပါရေစဘုရား ေရႊနားဆင္ေတာ္မူပါဘုရား၊

သားေတာ္ႀကီး အရွင္ျမတ္ဘုရား...တပည့္ေတာ္မအတြက္ ရည္စူးျပီး
လွဴဒါန္းေပးကမ္းမႈမ်ား ျပဳေပးေတာ္မူပါ။ အလွဴဒါနျပဳျပီးေနာက္တြင္လည္း အလွဴဒါန၏ အဖို႔ဘာဂကို
တပည့္ေတာ္မအား အမွ်ေဝေပးပါဘုရား။ ဤသို႔ အရွင္ျမတ္ႀကီးက ျပဳလုပ္ေပးပါလွ်င္ တပည့္ေတာ္မသည္
ေသြးပုပ္၊ ျပည္ပုပ္နဲ႔ အညစ္အေၾကးမွန္သမွ်ကို စားေသာက္ေနရေသာဘဝမွ ကင္းလြတ္ပါလိမ့္မည္ဘုရား။

(ဂ) အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ႀကီးသည္ မယ္ေတာ္ႀကီးျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ျပိတၱာမ၏ ဆင္းရဲဒုကၡကို
ကယ္တင္ရန္ စီစဥ္ေလေတာ့သည္။

  ေနာက္တေန႔တြင္ မေထရ္ျမတ္ႀကီးသည္ “အရွင္ေမာဂၢလာန္” စတဲ့မေထရ္သံုးပါးကို ေခၚေဆာင္ျပီး
ရာဇျဂိဳဟ္ျပည့္ရွင္ ဘုရင္ဗိမၺိသာရထံ အကူအညီေတာင္းခံရေလသည္။ အကူအညီမွာ အေဆာက္အအံုဒါန၊ သကၤန္းဒါန၊ ဆြမ္းဒါန စသည္မ်ားအတြက္ စီစဥ္ေပးရန္ျဖစ္သည္။

မင္းႀကီးသည္ ကၽြမ္းက်င္ေသာအမတ္တဦးကို ဦးေဆာင္ေစျပီးျမိဳ ့တြင္း ျမိဳ ့ျပင္ ႏွစ္ဌာန၌ ေက်ာင္းငယ္ေလးေဆာင္စီ (အာဝါသဒါန)ေဆာက္လုပ္ခိုင္းသည္။ မင္းႀကီးကိုယ္တိုင္လည္း ၾကြေရာက္ကာ လိုအပ္သည္မ်ားကို ညႊန္ၾကားျပဳလုပ္ေစခဲ့သည္။

  ေက်ာင္းေဆာင္ ရွစ္ေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ျပီးေသာအခါ စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္ ခဲဘြယ္ေဘာဇဥ္ႏွင့္ သကၤန္းစေသာ ပရိကၡရာမ်ား လွဴရန္ အဆင္သင့္စီမံထားေလသည္။
အလံုးစံုျပီးစီးေသာအခါ ဗိမၺိသာရမင္းႀကီးသည္ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ႀကီးထံ လႊဲေျပာင္းအပ္ႏွံလိုက္သည္။

မေထရ္ျမတ္ႀကီးသည္ စတုဒၵိသာ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ ၾကြလာၾကကုန္ေသာ ဘုရားအမွဴးရွိတဲ့ ရဟန္းသံဃာတို႔အား မိခင္ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ျပိတၱာမႀကီးအား ရည္စူး၍ လွဴဒါန္းေလေတာ့သည္။
မိခင္ေဟာင္း ျပိတၱာမႀကီးကိုလည္း ေကာင္းစြာဖိတ္ၾကားျပီး အမွ်ေပးေဝသည္။ ျပိတၱာမႀကီးကလည္း
သာဓုသံုးႀကိမ္ေခၚသည္။ အလွဴဒါန အဖို႔ဘာဂကို သာဓုေခၚ၍ အမွ်ရရွိသျဖင့္ ျပိတၱာမႀကီးဘဝမွ လြတ္ေျမာက္ျပီး နတ္သမီးျဖစ္သြားသည္။

ျပိတၱာမႀကီးသည္ အလွဴဒါန၏ အဖို႔ဘာဂကို ရရွိသျဖင့္ နတ္သမီးျဖစ္ကာ နတ္ဝတ္နတ္စားတို႔၏ အသံုးအေဆာင္၊ဥယ်ာဥ္၊ ေရကန္၊ ဘံုဗိမာန္တို႔ကို ျပည့္စံုစြာျဖင့္ ကိုယ္က်န္းမာ စိတ္ခ်မ္းသာစြာ ေနရေလေတာ့သည္။

(ဃ) မယ္ေတာ္ႀကီး၏ ျပိတၱာမ ျဖစ္ရျခင္းမွာ ေရွးအတိတ္အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
  ေရွးအတိတ္ဘဝက ဗာရာဏသီျပည္မွ သူေဌးတဦး၏ဇနီးမယား ျဖစ္ခဲ့သည္။ သူေဌးသည္ သာသနာကို
ၾကည္ညိဳသူျဖစ္၍ ရဟန္းသံဃာ၊ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္မ်ားအား အလွဴဒါနျပဳေလ့ရွိသည္။ ဇနီးကေတာ့ အလွဴဒါနျပဳရန္
ဝါသနာမပါ။ တေန႔မွာ သူေဌး ခရီးသြားစရာရွိသျဖင့္ မယားအား အလွဴဝတ္မ်ား ျပဳလုပ္ရန္ မွာၾကားထားခဲ့သည္။

သို႔ရာတြင္ ဇနီးျဖစ္သူသည္ အလွဴဒါနျပဳရန္ ဝါသနာမပါသူျဖစ္၍ ဒါနဝတ္မ်ားကို ဖ်က္ဆီးပစ္ေလ၏။ ခရီးသြားဧည့္သည္မ်ား ေရာက္လာလွ်င္ ဇရပ္ေကာင္းမွာ မထားဘဲ “ဇရပ္ပ်က္”မွာသာ ထားသည္။
  ေရာက္လာသမွ်ေသာ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုလည္း“သင္တို႔ က်င္ႀကီး က်င္ငယ္ကိုသာ စားေသာက္ၾက၊ ေသြးပုပ္၊ ျပည္ပုပ္၊ ႏွပ္၊ တံေတြးတို႔ကိုသာ စားေသာက္ၾက။ သင္တို႔မိခင္၏ ဦးေႏွာက္ကိုသာ ေဖာက္စားၾက”စေသာ မဖြယ္မရာ စကားမ်ားကို ေျပာဆိုကာ က်ိန္ဆဲလႊတ္သည္။
ဇနီး၏ ဝစီကံကား ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေလစြ။ ထို႔ေၾကာင့္ “ဝစီေဘဒ ထိတိုင္းရွ” ဆိုၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

ယင္းသည့္ အကုသိုလ္ကံေတြေၾကာင့္ ေသလြန္ေသာအခါ စားရမဲ့၊ ေသာက္ရမဲ့၊ အဝတ္မဲ့၊ ေနစရာမဲ့ေသာ
ျပိတၱာမႀကီး ျဖစ္ရေလေတာ့သည္။ သို႔ျဖင့္ ၅-ဘဝကသားေတာ္စပ္ခဲ့ေသာ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ႀကီးထံ ခ်ဥ္းကပ္ အကူအညီေတာင္းခံခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

အကုသိုလ္ ဒုစရိုက္မွန္သမွ် ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရမည္။ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမွန္သမွ် ျပဳလုပ္ၾကရမည္။
စိတ္ေကာင္း စိတ္ျမတ္မ်ား ထားရွိၾကရမည္။

နေမာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ
-【မံုရြာ-ေနဇာ】
(သာရိပုတၱေတၳရမာတုေပတိဝတၳဳကို ေရးဖြဲ႔သည္)
(ဂမၻီရ ၂၀၀၆-ခု ဧျပီလ)

Dhamma Dãna Source ►
https://www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm/photos/br.AbpPLMRQJF