လြတ္လပ္ေရးဖခင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ လူမသိေသာ အျဖစ္အပ်က္ (၁၀)ခ်က္

                
(၁) ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တကၠသုိလ္မွ ဘဲြ႕ရ/မရ ျငင္းခံုမႈမ်ား
၂၀၁၅ ခု ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ ႏွစ္ ၁၀၀ျပည့္ခဲ့သည့္ လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာ အမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ တကၠသုိလ္မွ ဘဲြ႕ရ/မရႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ျငင္းခံုမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလ်က္ရွိသည္။ ယင္းကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကုိယ္တုိင္ ေရးသားခဲ့ေသာ အတဳပၸတိၱစာတြင္လည္း “ရန္ကုန္တကၠသုိလ္တြင္ ၆ ႏွစ္ခဲြေနခဲ့၍ ႏုိင္ငံေရး စိတ္သန္မႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းစာမ်ား မေလ့က်က္သျဖင့္ ဘီေအအတန္းအထိ ေအာင္႐ုံသာ ေအာင္ခဲ့သည္”ဟု အတိအလင္း ေဖာ္ျပထားသည္။

“ေအာင္ဆန္းသည္ အခ်ိန္ျပည့္ ေက်ာင္းသားႏုိင္ငံေရး လုပ္ေနသည့္ၾကားမွ ၁၉၃၇ ခုႏွစ္ မတ္လတြင္ က်င္းပေသာ ဘီေအစာေမးပဲြကုိ အဂၤလိပ္စာေပ ေခတ္သစ္ ရာဇ၀င္၊ ႏုိင္ငံေရး ဘာသာေဗဒမ်ားျဖင့္ ေခ်ာေမာစြာ ေအာင္ျမင္သည္။ ၁၉၃၇-၃၈ ခုႏွစ္တြင္ ေအာင္ဆန္းသည္ ေက်ာင္းသား ႏုိင္ငံေရး သာမက တုိင္းျပည္လြတ္လပ္ေရး အတြက္ပါ ေဆာင္ရြက္ေနရကာ ဥပေဒ ပထမႏွစ္ စာေမးပဲြ ႐ႈံးေလသည္။ သူ၏ ပထမဦးဆံုးႏွင့္ ေနာက္ဆံုး ႐ႈံးျခင္းေပတည္း။ ေအာင္ဆန္းကား ေအာင္ထားေသာ ဘီေအဘဲြ႕ကုိပင္ ဘဲြ႕ႏွင္းသဘင္၌ တက္မယူေပ။ (ဗုိလ္ခ်ဳပ္အစ္ကုိျဖစ္သူ ဦးေအာင္သန္း ေရးသားခဲ့သည့္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား ဘ၀ ေအာင္ဆန္း မွတ္တမ္းမ်ားမွ)

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရရွိရန္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္း ပညာေရးအား စြန္႔ခြာ၍ ေက်ာင္းထြက္ၿပီး ႏုိင္ငံေရး လုပ္သည္ဆုိေသာ ေျပာဆုိခ်က္၊ ေရးသားခ်က္မ်ားသည္ မွားယြင္းေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရသည္။

(၂) ဗုိလ္ခ်ဳပ္လူ တကယ္ သတ္/မသတ္
ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး၊ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး ကာလအတြင္း ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကုိ တည္ေထာင္ခဲ့သည့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ေတာ္လွန္ေရးအတြင္း လူတကယ္ သတ္/မသတ္ ျငင္းခံုေျပာဆုိမႈမ်ား ရွိခဲ့သည္။ ထုိကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ “၁၉၄၅ ခု ႏုိ၀င္ဘာ ၁၄ ရက္တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ အတြင္း၀န္ခ်ဳပ္က ၿဗိတိသွ် အစုိးရ ျမန္မာႏုိင္ငံ အတြင္း၀န္ထံ စာတစ္ေစာင္ ေရးသား ေပးပုိ႔သည့္ စာတြင္ ၁၉၄၂ ဂ်ပန္တပ္မေတာ္ႏွင့္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ မုတၱမမွ သထံုသုိ႔ ခ်ီတက္လာစဥ္ သထံုခ႐ုိင္ ေပါင္ၿမိဳ႕နယ္ သဲျဖဴကုန္းရြာ (သထံုမွ ၃၃ မုိင္ အကြာ)တြင္ ဘာဘူႀကီး အဗၺဒူရာရွစ္အား သထံု ေဘာလံုးကြင္း အတြင္း သတ္ျဖတ္မႈ၌ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ပါ၀င္ ပတ္သက္ေနသည့္ အတြက္ တရားစဲြဆုိရန္ အႀကံျပဳထားသည္”

ဤကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကုိယ္တုိင္ ဖဆပလအဖဲြ႕ ဥကၠ႒ တာ၀န္ယူေသာ အခ်ိန္၌ “သတင္းစံု”ဂ်ာနယ္ ေၾကညာခ်က္ေဆာင္းပါး “ကၽြႏ္ုပ္၏ လိပ္ျပာကား အစဥ္သန္႔ရွင္းလ်က္”ျဖင့္ အတိအလင္း ၀န္ခံထားၿပီး ျဖစ္သည္။ ယင္းျဖစ္စဥ္တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လူသတ္မႈ က်ဴးလြန္သည္ကုိ ဘုရင္ခံ၏ ဆႏၵအရ လႊတ္ေတာ္တြင္ ကုိယ္စားလွယ္မ်ား အျဖစ္ တာ၀န္ယူေနေသာ သခင္ထြန္းအုပ္ႏွင့္ သခင္ ေက်ာ္စိန္တုိ႔က လုိအပ္လွ်င္ သက္ေသလုိက္ေပးမည္ဟု ေျပာဆုိၿပီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ထုိးႏွက္ခဲ့ေသာ္လည္း အဂၤလိပ္အစုိးရ ေမွ်ာ္လင့္သလို ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ လူသတ္မႈျဖင့္ ျပစ္ဒဏ္မက်ခဲ့ေပ။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ေသၿပီးသား အဂၤလိပ္ စစ္သား အေလာင္း ၃ ေလာင္းအား ေခါင္းျဖတ္ခဲ့ၿပီး သူရဲေကာင္း သဖြယ္ ျပဳမူခဲ့သည့္ သခင္ထြန္းအုပ္၏ အျဖစ္အပ်က္ကုိ သတင္းစာမ်ားက ထုတ္ေဖာ္ၿပီး အရွက္ခဲြခဲ့သည္။

(၃) ဗုိလ္ခ်ဳပ္ အဂၤလိပ္စကားေျပာ ေကာင္း/မေကာင္း
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ မေကြးတုိင္း နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕နယ္တြင္ ေမြးဖြားခဲ့သည့္ အတြက္ အဂၤလိပ္စကား သင္ၾကားေပးရန္ ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္း မရွိခဲ့ေပ။ အသက္ရွစ္ႏွစ္သား အရြယ္အထိ ေက်ာင္းမေနခဲ့ဘဲ ေနာက္မွသာ နတ္ေမာက္ရွိ ဒီပကၤရာေက်ာင္း ေခၚ ဦးေသာဘိတေက်ာင္းသုိ႔ တက္ေရာက္ ပညာသင္ၾကားသည္။ ထုိေက်ာင္းသည္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း အတန္းေက်ာင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေလာကဓာတ္ ေက်ာင္းဟု ေခၚေ၀ၚခ့ဲသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေရနံေခ်ာင္း အမ်ဳိးသားေက်ာင္းမွ ေအာင္ျမင္ၿပီး တကၠသိုလ္ ေရာက္သည့္အခါ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းေဆာင္ အမႈေဆာင္ ေရြးခ်ယ္ပဲြတြင္ ေအာင္ဆန္း၏ ႒ာန္က႐ုိဏ္း မက်ေသာ အဂၤလိပ္ စကားေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ေလွာင္ေျပာင္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ သုိ႔ေသာ္ တကၠသုိလ္တြင္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး မစၥတာ စေလာ့၏ ေခြးမ်ားကုိ ထိန္းေက်ာင္းရေသာ စေကာ့တလန္ လူမ်ဳိး ၀ီလီယံႏွင့္အတူ အင္းယား ကန္ေဘာင္တြင္ မနက္တုိင္း လုိက္ၿပီး ေလ့က်င့္ခဲ့သည့္အတြက္ ေအာင္ဆန္းသည္ အဂၤလိပ္ တစ္ဦး ႏွင့္မျခား ေျပာဆုိလာႏုိင္သည္။

(၄)မေအာင္ျမင္ေသာ အေမြ ေတာင္းခန္း
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာေသာ္လည္း စီးပြားေရး ေကာင္းမြန္ေသာသူ မဟုတ္ေပ။ ေဒၚခင္ၾကည္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေနာက္ သားသမီးမ်ား တစ္ႏွစ္ တစ္ေယာက္ ထြန္းကားခဲ့သည္။ သားအႀကီး ႏွစ္ဦးျဖစ္ေသာ ေအာင္ဆန္းဦးႏွင့္ ေအာင္ဆန္းလင္းတုိ႔ ေမြးစဥ္က စိတ္မပူပန္ေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ သမီးေလး ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေမြးဖြားလာေသာအခါ သမီးေလး အတြက္ စိတ္ပူပန္တတ္လာသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သမီးေလး အရြယ္ ေရာက္ေသာအခါ ရွင္ျပဳနားသ လုပ္ရာတြင္ ၀တ္ဆင္စရာ မရွိမည္ စုိးသည့္အတြက္ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ရွိ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚစုထံ သြားေရာက္ၿပီး သမီးအတြက္ ေရႊနားေတာင္းကုိ အေမြေတာင္းခဲ့သည္။ မိခင္ ျဖစ္သူကလည္း သူ႔တြင္ ေအာင္ဆန္း တစ္ဦးတည္း ေမြးထားျခင္း မဟုတ္ဘဲ က်န္သားသမီးမ်ားပါ ရွိေနသည့္ အတြက္ မ်က္ႏွာလုိက္၍ အေမြမေပးႏုိင္ေၾကာင္း ေျပာဆုိသည့္အတြက္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ အေမြေတာင္းခန္းမွာ မေအာင္မျမင္ျဖင့္ စခန္းသိမ္းခဲ့ရသည္။

(၅) ဗုိလ္ခ်ဳပ္ အၿငိမ့္မင္း သမီးျဖင့္ အၿငိမ့္စင္ေပၚတြင္ ကျပျခင္း
၁၉၄၂ ခုႏွစ္က တပ္မေတာ္ အတြင္း အခမ္းအနားတစ္ခု ျပဳလုပ္ၿပီး ညပုိင္းတြင္ တပ္မေတာ္ အရာရွိမ်ားကုိ အၿငိမ့္ျဖင့္ ကျပ ေဖ်ာ္ေျဖခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္က ဗမာ့တပ္မေတာ္အား ဂ်ပန္ကုိ ျပန္လည္ ေတာ္လွန္ရန္အတြက္ တိတ္တဆိတ္ အစီအစဥ္ ခ်မွတ္ေနရခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ဧည့္ခံပဲြသုိ႔ အစုိးရ အဓိပတိ ေဒါက္တာဘေမာ္ အပါအ၀င္ စစ္ေသနာပတိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းလည္း တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ဗမာ့တပ္မေတာ္၏ ထိပ္တန္းတပ္မွဴးမ်ား အျပင္ နယ္မွ ေရာက္ေနေသာ စစ္ဗုိလ္မ်ားလည္း ရွိေနၿပီး ဂ်ပန္ႏွင့္ နီးစပ္ေနေသာ ေဒါက္တာဘေမာ္ကုိ အျမင္ မၾကည္လင္သည့္ အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အရက္မူးေနေသာ ဗုိလ္ျမဟန္ ဦးေဆာင္ကာ အဓိပတိ ေဒါက္တာ ဘေမာ္အား အၿငိမ့္မင္းသမီးျဖင့္ သီခ်င္းတဲြဆုိရန္ ေတာင္းဆုိၾကသည္။ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ေဒါက္တာဘေမာ္အား သိကၡာခ်လုိ၍ ျဖစ္သည္။ ေဒါက္တာ ဘေမာ္ကလည္း ျငင္းဆုိ၍ မျဖစ္သည့္ အတြက္ စင္ေပၚတက္ၿပီး ျပင္သစ္သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ကုိ သီဆုိေဖ်ာ္ေျဖခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ အရက္မူးေနေသာ တပ္မွဴးမ်ားက ေဒါက္တာဘေမာ္ကုိ ထပ္မံ ေတာင္းဆုိေနသည့္ အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ေတာ္လွန္ေရး ကိစၥအား မရိပ္မိေစရန္ ဆူဆူေအာင့္ေအာင့္ျဖင့္ စင္ေပၚတက္လာၿပီး မင္းသမီး လက္ကုိဆဲြကာ အခ်ဳိးမက်ေသာ ပုံစံျဖင့္ တဲြဖက္ကျပခဲ့သည္။ ထုိအခါမွ အခမ္းအနားတြင္ ရွိေနေသာသူ အားလံုး ၿငိမ္သက္သြားခဲ့သည္။

(၆) ဗုိလ္ခ်ဳပ္ သတင္းစာ အဖတ္မွားျခင္း
တုိ႔ဗမာ အစည္းအ႐ုံးတြင္ တစ္ရက္၌ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ သတင္းစာ ဂ်ာနယ္မ်ားကုိ ဖတ္လ်က္ရွိသည္။ သတင္းစာ တစ္ေစာင္ကုိ ဖတ္ေနရင္း ေတာင္တြင္းႀကီးတြင္ မီးေလာင္သည္ဟု ဖတ္ၿပီး လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္သြားသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ေတာင္တြင္းႀကီးတြင္ သခင္ ေအာင္ဆန္း၏ ေဆြမ်ဳိးမ်ား ရွိေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သတင္းစာကုိ ပစ္ခ်ကာ ေတာင္တြင္းႀကီးသုိ႔ မီးေဘး သတင္းေမးရန္ အလ်င္စလို ထြက္ခြာသြားသည္။ တုိ႔ဗမာ အစည္းအ႐ုံးမွ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဘက္မ်ားက သတင္းစာကုိ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ရာ မီးေလာင္ေသာၿမိဳ႕သည္ ေတာင္တြင္းႀကီး မဟုတ္ဘဲ ေတာင္ႀကီး ျဖစ္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရေလသည္။ ၃၊၄ရက္ ၾကာေသာအခါ သခင္ ေအာင္ဆန္းသည္ တုိ႔ဗမာ အစည္းအ႐ုံးသုိ႔ ျပန္ေရာက္လာၿပီး သတင္းစာ အဖတ္မွားၿပီး ေတာင္တြင္းႀကီး ေရာက္ခဲ့သည္ဟု ၿပံဳးၿဖဲၿဖဲျဖင့္ ဆုိရွာသည္။

(၇) တကသ ဥကၠ႒အား ဆဲဆုိ ႀကိမ္းေမာင္းျခင္း
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ တပ္မေတာ္မွထြက္ၿပီး ဖဆပလ ဥကၠ႒အျဖစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရရန္ အားသြန္ခြန္စုိက္ ေဆာင္ရြက္ေနခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ရန္ကုန္ တကၠသုိလ္ရွိ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ တကသ အဖဲြ႕အစည္းမ်ားကလည္း ဖဆပလကုိ ၀ုိင္း၀န္း ေထာက္ခံပံ့ပုိး ေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ တကသ ဥကၠ႒ သူရိယ ဦးသန္းေမာင္ ေခါင္းေဆာင္ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ဖဆပလ အစုိးရအဖဲြ႕ ကုိယ္စား ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းအား ေတြ႕ဆံုၿပီး ေတာင္းဆုိခ်က္ ၁၀ခ်က္ကုိ ေတာင္းဆုိခဲ့သည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ ႏုိင္ငံလြတ္လပ္ေရးရရန္ အလုပ္ ႐ႈပ္ေနသည့္ အတြက္ ႐ုတ္တရက္ ေဒါသထြက္သြားၿပီး သူရိယ ဦးသန္းေမာင္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားကုိ ဆဲဆုိႀကိမ္းေမာင္းခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေက်ာင္းသားမ်ား ေတာင္းဆုိေသာ အခ်က္မ်ားအား ဖတ္႐ႈၿပီး ပတ္ကားေဖာင္တိန္ျဖင့္ ျခစ္ကာ “ဒါရမယ္ ဒါရမယ္ ဒါမရဘူး ဒါမရဘူး ေတာ္ေတာ္ ေစာက္လုပ္႐ႈပ္တဲ့ သန္းေမာင္ သြား…….ျပန္ေတာ့”ဟု ေမာင္းထုတ္ ခဲ့ဖူးေၾကာင္း သူရိယ ဦးသန္းေမာင္မွ မကြယ္လြန္မီ အမွတ္တရ ေျပာျပခဲ့ဖူးသည္။

(၈)ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒကုိ ထုိအခ်ိန္က ေရွ႕ေနခ်ဳပ္ ဦးခ်န္ထြန္းမွ ေရးဆဲြခဲ့သည္။ ထုိဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒထဲတြင္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ ဘာသာအျဖစ္ ဗုဒၶဘာသာအား ထည့္သြင္းထားျခင္းကုိ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ဳိ ဦးေဆာင္ကာ ေရးဆဲြခဲ့သည္။ ထုိအခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ ျဖစ္ေျမာက္ေရး အတြက္ အေရးပါခဲ့ေသာ ဦးေဖခင္က အႀကီးအက်ယ္ ကန္႔ကြက္ခဲ့၍ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကုိယ္တုိင္ အစည္းအေ၀း ေခၚယူခဲ့ရသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ဳိႏွင့္ ဦးခ်န္ထြန္းအား ေျဖာင့္ဖ်ၿပီး ျပင္ဆင္ေပးရန္ ႀကိဳးစားရာ ဦးခ်န္ထြန္းကလည္း အေလ်ာ့မေပးဘဲ တင္းခံေနခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က စိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ “တခ်ဳိ႔ဟာေတြက မွန္ေပမယ့္ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒထဲေတာ့ ထည့္စရာမလုိဘူးလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ယူဆတယ္။ ဥပမာ ဦးခ်န္ထြန္း ေခ်းမစားဘူးဆုိတာ လူတိုင္းသိတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ဦးခ်န္ထြန္း ေခ်းမစားပါလုိ႔ေတာ့ ထည့္သြင္းေရးသားဖို႔ မသင့္ေတာ္ဘူး”ဟုဆုိကာ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ကိစၥအား ေျဖရွင္းေပးခဲ့သည္။

(၉) မႏၲေလးတြင္ ပုဆုိးကၽြတ္က်ျခင္း
နယ္ခ်ဲ႕ အစုိးရလက္ထက္ အတြင္း ဗမာႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသား သမဂၢ ညီလာခံကုိ မႏၲေလး၌ က်င္းပခဲ့သည္။ ထုိညီလာခံသုိ႔ အိႏိၵယႏုိင္ငံမွ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ ေခါင္းေဆာင္ မစၥတာေန႐ူးႏွင့္ သမီးျဖစ္သူ အင္ဒီယာ ဂႏၵီတုိ႔လည္း ေရာက္ရွိေနသည္။ ထုိညီလာခံတြင္ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ကုိေအာင္ဆန္း မိန္႔ခြန္း ေျပာၾကားေနစဥ္ သူ၏ပုဆုိးမွာ ေအာက္သုိ႔ တျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာေလွ်ာၿပီး က်လာရာ ကၽြတ္ေတာ့မည့္ အေျခအေနသုိ႔ ေရာက္လာသည္။ သုိ႔ေသာ္ မိန႔္ခြန္းကုိ စိတ္ပါလက္ပါ ေျပာၾကားေနသည့္ ကုိေအာင္ဆန္းက သတိမထားမိေသာ္လည္း နားေထာင္ေနသည့္ ပရိသတ္မ်ားမွာ စုိးရိမ္ပူပန္မႈျဖင့္ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ေနသည္။ သုိ႔ေသာ္ ကုိေအာင္ဆန္း၏ ထူးျခားေသာ ဆ႒မ အာ႐ုံအရ ကၽြတ္လုဆဲဆဲ အေျခအေနတြင္ ပုဆုိးကုိ ျပန္၀တ္ကာ မိန္႔ခြန္းကို ေရွာေရွာ႐ွဴ႐ွဴ ေျပာသြားႏုိင္ခဲ့သည္။

(၁၀) One Die, Nevermind
ဗမာ့ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရး ေခတ္တြင္ ဘီဒီေအ အရာရွိမ်ားကုိ မဂၤလာဒံုရွိ ဗုိလ္သင္တန္းေက်ာင္းတြင္ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးသည္။ ထုိအခ်ိန္က သင္တန္းဆရာ အမ်ားစုမွာ ဂ်ပန္မ်ားျဖစ္ၿပီး ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ တပ္မေတာ္၏ တပ္မွဴးႀကီးမ်ား ျဖစ္လာမည့္ ဦးေအာင္ေရႊ၊ ဦးၾကည္ေမာင္၊ ဦးတင္ဦး၊ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္တုိ႔ အပါအ၀င္ တပ္မေတာ္ အရာရွိငယ္မ်ား သင္တန္း တက္ေရာက္လ်က္ရွိသည္။ ထုိသင္တန္းတြင္ ျပင္းထန္ေသာ စစ္ပညာမ်ားကုိ သင္ၾကားရသည့္ သင္တန္းသားမ်ားမွာ အထူး ပင္ပန္းလ်က္ရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ သင္တန္း ဆရာမ်ားက သင္တန္းသားမ်ားကုိ “One Die, Nevermind. Two Die, Nevermind. Three Die, Nevermind. All Die, Nevermind."ဟု ေျပာၾကားသည့္အတြက္ အားလံုး မေက်မနပ္ ျဖစ္သြားသည္။ ေနာက္မွ ထုိစကားကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ေျပာၾကားခုိင္းျခင္း ျဖစ္ၿပီး အေရအတြက္ထက္ အရည္အခ်င္းကုိ တန္ဖိုးထားေသာ တပ္မေတာ္ ျဖစ္ေစရန္ ေမွ်ာ္လင့္ထားေသာေၾကာင့္ ေျပာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပမွသာ အရာရွိ သင္တန္းသားမ်ား စိတ္ဆုိးေျပသြားၾကသည္။

Tomorrow Journal

https://www.facebook.com/royalheromedia/photos/a.452811328083074.1107