ငယ္သည္လွသည္ . . . . . အလုပ္ရမည္

အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၏ ၿမိဳ႕ေတာ္၀ါရွင္တန္ဒီစီႏွင့္ မလွမ္းမကမ္း ဗာဂ်ီးနီးယားျပည္နယ္တြင္ရွိသည့္ ၀ုဖ္တရက္ (Wolf Trap)ဆိုသည့္ ကဇာတ္႐ုံသည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ရြယ္ လူငယ္မ်ားသာ အလာမ်ားၾကသည့္ေနရာျဖစ္သည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ လူငယ္ႀကိဳက္ နာမည္ႀကီး ကမၻာေက်ာ္ဟစ္ေဟာ့ပ္အဆုိေတာ္မ်ား၏ စတိတ္႐ႈိးပဲြမ်ားကသည္ေနရာမွာ မၾကာခဏက်င္းပေလ့ရွိသည့္အတြက္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ၀ုဖ္တရက္၏ တဒုန္းဒုန္းတ႐ုန္း႐ုန္း ျမဴးႂကြေနသည့္ ဟစ္ေဟာ့ပ္ေတးသီခ်င္းမ်ားႏွင့္ အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ေနၾကသည့္ လူငယ္ပရိသတ္မ်ားအၾကားမွာ သူတို႔ႏွင့္လားလားမွ မဆုိင္သည့္ လူတန္းစားတစ္ရပ္ကိုလည္း အၿမဲတမ္းေတြ႕ႏုိင္ပါသည္။

‘‘လက္မွတ္ေအသမားေတြ ဒီဘက္လာၾကပါခင္ဗ်ာ။ ဟိုကေလးမင္းခုံနံပါတ္က ဘယ္ေလာက္ပါလဲ။ ဘီဆိုရင္ေတာ့ ဒီဘက္ကိုႂကြပါခင္ဗ်ာ ေက်းဇူးပါ’’
ထုိကဲ့သို႔ ေျပာဆုိကာ ကဇာတ္႐ုံကို ၀င္လာသည့္ ပရိသတ္မ်ားကို ေနရာခ်ေပးေနသူမ်ားမွာ အျဖဴႏွင့္အစိမ္းတူညီ၀တ္စုံ၀တ္ဆင္ထားသည့္ ကဇာတ္႐ုံလက္မွတ္ေစာင့္ႏွင့္ ေနရာရွာေပးသည့္ ၀န္ထမ္းမ်ားပင္ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ၀န္ထမ္းမ်ားတြင္ အသက္(၆၅)ႏွစ္ေက်ာ္သူကသာ အသက္အငယ္ဆုံး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ အားလုံးက ၇၀ ေက်ာ္မွ ၇၅ ႏွစ္အတြင္း အမ်ဳိးသမီးႏွင့္ အမ်ဳိးသားလူႀကီး၀န္ထမ္းမ်ားသာ ျဖစ္ပါ၏။

‘‘အသက္ႀကီးေပမယ့္ အၿငိမ္းစားမယူခ်င္ဘဲ က်န္းမာေရးေကာင္းေနတဲ့ လူႀကီးေတြအတြက္ အေမရိကန္မွာ ဒီလုိမပင္ပန္းတဲ့ အလုပ္ေတြကို အစိုးရနဲ႔ ကုမၸဏီေတြက တမင္စီစဥ္ေပးတယ္။ အလုပ္ေတြေပးတယ္။ လူႀကီးေတြလည္း ၀င္ေငြရသလို အလုပ္ေလးရွိေတာ့ အထီးမက်န္ဘူး၊ စိတ္ဓာတ္မက်ဘူးေပါ့’’ဟု ၀ုဖ္ထရက္ကဇာတ္႐ုံမွာ အလုပ္၀င္လုပ္ေနသူ မစၥတာဂြၽန္စမစ္က ေျပာပါသည္။ သူက ကဇာတ္႐ုံအနီး ကရက္စတန္ၿမိဳ႕မွ အားလပ္ခ်ိန္မွာ သည္အလုပ္ကိုလာလုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဂြၽန္စမစ္လိုလူႀကီးမ်ားသာ မဟုတ္ပါ။ ခႏၶာကိုယ္မသန္စြမ္းခ်ဳိ႕တဲ့ေသာ္လည္း အလုပ္လုပ္ခ်င္သူမ်ားအတြက္လည္း အေမရိကမွာ အစိုးရေရာ ပုဂၢလိကပါသည္လုိတတ္ႏုိင္သည့္ အလုပ္မ်ားကို စီစဥ္ေပးထားပါသည္။

ဖုန္းေျဖၾကားသူလုိ။ ျပတုိက္ေစာင့္ႏွင့္ အခ်ိန္ပိုင္း လက္မွတ္ေရာင္းသူလို သိပ္ပင္ပင္ပန္းပန္းမလုပ္ရသည့္ အလုပ္မ်ားျဖစ္ပါသည္။ ထုိအလုပ္မ်ဳိးတြင္ ငယ္ရြယ္သူမ်ား၊ က်န္းမာေရးေကာင္းသူမ်ားထက္ ကိုယ္အဂၤါမသန္စြမ္းသူမ်ားႏွင့္ အသက္ႀကီးသူမ်ားကိုသာ ဦးစားေပးခန္႔ပါသည္။

ထို႔အျပင္ ကုမၸဏီမ်ားကလည္း သူတုိ႔ကုန္ပစၥည္းမ်ားသည္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိခုိက္မႈမရွိေအာင္ ထုတ္လုပ္ထားသကဲ့သို႔ သူတို႔ကုမၸဏီက ႏုိင္ငံရွိအသက္ႀကီးသူမ်ားႏွင့္ မသန္စြမ္းမ်ားကို အားေပးကာ အလုပ္ခန္႔သည္ဆုိသည့္အခ်က္ကို ဂုဏ္ယူေလ့ရွိၾကသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အေမရိကတြင္ အသက္ႀကီးေနေသာ္လည္း က်န္းမာေရးေကာင္းေနေသးသည္၊ အလုပ္လည္းလုပ္ခ်င္ေသးသည္ဆုိပါက အသက္(၇၀)ေက်ာ္ လူႀကီးမ်ားပင္ အလုပ္ေလွ်ာက္ထားခြင့္ရွိပါသည္။ အလုပ္၀င္လုပ္ႏုိင္ပါသည္။ အလုပ္ရရန္ ငယ္ဖုိ႔မလုိ၊ ႐ုပ္ေခ်ာရန္မလုိ၊ လူပ်ဳိ၊ အပ်ဳိျဖစ္ရန္လည္းမလိုပါ။

သို႔ေသာ္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွႀကိဳက္သည့္ သတင္းစာတစ္ေစာင္ကို ေကာက္ယူၿပီး အလုပ္ေၾကာ္ျငာမ်ားကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။ အစိုးရအလုပ္ေၾကာ္ျငာမ်ားကအစ အားလုံး အသက္ကန္႔သတ္ခ်က္က ၃၀ မေက်ာ္ရသည့္အျပင္ အိမ္ေထာင္မရွိသူ လူလြတ္ျဖစ္ရမည္ဆုိသည္ကိုပါ အေတာ္မ်ားမ်ားက ထည့္ထားၾကသည္။ အခ်ဳိ႕ကဆိုလွ်င္ ႐ုပ္ရည္ေခ်ာေမာလွပရမည္ဆုိတာပင္ ပါလိုက္ေသးသည္။
‘‘အမ်ားအားျဖင့္ အသက္ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြက အငယ္ေတြမ်ားတယ္။ အသက္ ၂၀ နဲ႔ ၃၀ ၾကား .... စသျဖင့္ေပါ့။ ဒီအလုပ္ကို စိတ္၀င္စားသူေတြအတြက္ အခြင့္အေရးပိတ္ပင္လုိက္သလိုပဲ။ အသက္ ၃၀ နဲ႔အထက္လူေတြက သြားေတာင္းစားရမွာလား။ အသက္ ၆၀ ဆုိရင္ ဟုတ္တာေပါ့။ ဒါေတာင္ တခ်ဳိ႕အသက္ ၆၀ ေတြက လူေကာင္းလူသန္ႀကီးေတြ ရွိေသးတာ။ အခုဟာ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္၊ ၅၀ နီးပါးက လူလတ္၊ လူအေကာင္းႀကီး ရွိေသးတာ။ အဲဒီလူေတြက ဘယ္မွာသြားလုပ္ၾကမလဲ။ အလုပ္အကိုင္မရွိရင္ ထမင္းငတ္မွာေလ’’ဟု ရန္ကုန္အင္းစိန္တြင္ ေနထုိင္သူ မအိျဖဴက ဆုိပါသည္။

ဘဲြ႕ရၿပီးယခုထိ အလုပ္ေလွ်ာက္လို႔ အဆင္မေျပေသးသည့္ မႏွင္းႏွင္းခိုင္ကလည္း ေန႔စဥ္အလုပ္ေခၚစာမ်ားကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္ဓာတ္က်ဆင္းေနပါသည္။ ေက်ာင္းၿပီးကတည္းက အလုပ္ရွာေနသည္မွာ ယခုထိ အဆင္မေျပေသးပါ။ သူကဘဲြ႕ရထားေသာ္လည္း အေရာင္းျမႇင့္တင္ေရးတို႔လုိ၊ ဧည့္ႀကိဳလုိ၊ အေရာင္းစာေရးႏွင့္ ဘဏ္၀န္ထမ္းကဲ့သို႔လို အလုပ္မ်ားက ေခ်ာေမာေသာ မိန္းကေလးမ်ားကိုသာ အလုပ္ခန္႔ခ်င္ၾကသည္ဟု မႏွင္းႏွင္းခိုင္က ေျပာသည္။

အေမရိကႏွင့္ အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ား၌ အလုပ္ေခၚရာတြင္ ႐ုပ္ရည္၊ အသက္၊ ဘာသာေရးႏွင့္ က်ား၊ မ ခဲြျခားမႈသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို ထည့္ေလ့မရွိေပ။ ထုိကဲ့သို႔ လုပ္ခဲ့ေဖာ္ျပခဲ့လွ်င္လည္း ခဲြျခားဆက္ဆံမႈႏွင့္ အေရးယူခံရပါသည္။ တစ္ခါက အေမရိကအေျခစိုက္ ျပည္ပအသံလႊင့္ဌာနက ျမန္မာဌာနအတြက္ အလုပ္ေခၚရာ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးကို ခန္႔အပ္ခဲ့ပါသည္။ ထုိအခါ အလုပ္မရေသာ အမ်ဳိးသားတစ္ဦးက သူဘာေၾကာင့္မရသလဲ ေမးျမန္းရာ ျမန္မာဌာနက သည္အလုပ္က အမ်ဳိးသမီးအတြက္ဟု ေျဖၾကားခဲ့ပါသည္။ ထုိစကားကို ၾကားသည္ႏွင့္ အဆုိပါအမ်ဳိးသားက ျမန္မာဌာနကို က်ား၊ မ ခဲြျခားမႈအတြက္ တရားစဲြခဲ့ရာ ဌာနအမႈ႐ုံးၿပီး တရားစဲြသူအမ်ဳိးသားကို ေလ်ာ္ေၾကးေငြေပးခဲ့ရပါသည္။


အခ်ဳိ႕အလုပ္မ်ားမွာ အလုပ္လိုအပ္ခ်က္အရ သတ္မွတ္ခ်က္လုပ္ရန္ လိုအပ္မႈေတြ ရွိေကာင္းရွိႏုိင္ပါသည္။ ဥပမာ-စာတုိက္က အေလးအပင္ပစၥည္းမရမည့္ေနရာတြင္ တင္ႏုိင္ခ်ႏုိင္ေသာ အားေကာင္းသည့္ လူမ်ားလိုတာမ်ဳိး။ ကားေမာင္းတတ္သည့္ လူဆိုတာမ်ဳိးႏွင့္ ညမိုးခ်ဳပ္ေသာ အလုပ္မ်ဳိး ျဖစ္သည့္အတြက္ အနီးနားေနသူသာ အဆင္ေျပသည္ဆုိတာမ်ဳိး သတ္မွတ္ခြင့္ရွိသည္။ သည့္အတြက္ အဆင္ေျပသည့္ သူကိုအလုပ္ရွင္က ေရြးခ်ယ္ေခၚႏုိင္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အေျခခံလူအခြင့္အေရးျဖစ္သည့္ ႐ုပ္ရည္၊ အသက္၊ဘာသာေရးႏွင့္ က်ား၊ မ ခဲြျခားမႈကိုေတာ့ ထည့္ခြင့္မရွိ။ သည္အခ်က္ကို အေျခခံၿပီး အလုပ္ခန္႔ခြင့္မရွိပါက အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၏ ခဲြျခားဆက္ဆံမႈ ဆုိင္ရာဥပေဒမ်ားတြင္ ျပ႒ာန္းထားပါသည္။

ထုိ႔အျပင္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အိုအီးစီဒီေခၚ စီးပြားေရးပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးႏွင့္ တုိးတက္ေရးအဖဲြ႕၏ အစီရင္ခံစာအရ ႏုိင္င့ံလူဦးေရတြင္ လူငယ္ထက္လူႀကီးက ပိုမ်ားေနသည္ဟု ဆုိပါသည္။ ေရွ႕လာမည့္ ႏုိင္ငံတုိးတက္မည့္အခ်ိန္တြင္ ျမန္မာ၌ အလုပ္လုပ္ႏုိင္သည့္ လူငယ္ဦးေရႏႈန္းထက္ လူႀကီးဦးေရကပိုမ်ားေနမည္ဟု သူတုိ႔က ခန္႔မွန္းထာၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယခုလုိ အသက္(၂၀) ကေန(၃၀)ေက်ာ္အထိပဲ အစိုးရႏွင့္ ကုမၸဏီမ်ားက  ဦးစားေပး၍ အလုပ္ေခၚဆိုေနပါလွ်င္ ေရြးခ်ယ္အလုပ္ခန္႔ေနပါလွ်င္ ႏုိင္ငံတြင္ အလုပ္လုပ္ႏုိင္ေသးသည့္ သန္သန္မာမာ လူတန္းစားႀကီးတစ္ရပ္မွာ အလဟႆျဖစ္သြားပါလိမ့္မည္။ ထုိသူေတြ အလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္ေနလွ်င္ တုိင္းျပည္လည္း အက်ဳိးထိခိုက္နစ္နာမည္ ျဖစ္သည္။

‘‘ဟုတ္တယ္။ ကြၽန္မတို႔အလုပ္ကေတာ့ အသက္(၃၀) ေက်ာ္ရင္မေခၚဘူး။ အိမ္ေထာင္ရွိရင္ မေခၚဘူး။ ကြၽန္မတို႔က အလုပ္မွာ အခ်ိန္ျပည့္ တာ၀န္ယူလုပ္ရတဲ့ အလုပ္သမားမ်ဳိး လုိခ်င္တယ္။ အသက္ႀကီးသူေတြက ေလးတယ္၊မသြက္လက္ဘူး။ အိမ္ေထာင္သည္ေတြကေတာ့ မလြတ္လပ္ ဘူး’’ဟု လူငယ္လူလြတ္ အလုပ္သမားမ်ားကိုသာ သူ၏ရတနာအေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ငန္းတြင္ အလုပ္ခန္႔သည့္ အသက္(၄၀)အရြယ္ လုပ္ငန္းရွင္အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးက ခပ္မာမာေျပာၾကားသည္။

ႏုိင္ငံတကာမွာက ျမန္မာႏွင့္ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္သည္။ ကုမၸဏီမ်ားသည္ အေရးႀကီးေသာ ေနရာတြင္ အေတြ႕အႀကံဳရွိသူမ်ားကို ဦးစားေပးခန္႔သည္။ အခ်ဳိ႕ဆိုလွ်င္ပင္ စင္ယူထားသူမ်ားကိုပင္ အသက္ႀကီးေသာ္လည္း အတင္းရာထူးေပးၿပီး အတုိင္ပင္ခံအျဖစ္ ငွားထားၾကသည္။ အဓိကမွာ အသက္ႀကီးသူအေတြ႕အႀကံဳရွိသူမ်ား၏ လုပ္ငန္းအေတြ႕အႀကံဳမ်ားကို အသုံးခ်လုိသည့္အတြက္ ျဖစ္သည္။

လူငယ္မ်ားကို ဦးစားေပးခ်င္သည့္အတြက္ အသက္ငယ္သူမ်ားကို ဦးစားေပးေခၚသည္ဆုိသည္မွာ ေကာင္းေသာ္လည္း အလုပ္သမားကို အခ်ိန္ျပည့္လုပ္အားအသုံးခ်ခ်င္သည့္အတြက္ အသက္(၃၀)ေအာက္ေတြခ်ည္းပဲ အလုပ္ခန္႔ခ်င္သည္ဆုိသည္ကေတာ့ ေကာင္းေသာရည္ရြယ္ခ်က္ မဟုတ္ေပ။
ယခုလို ျမန္မာႏုိင္ငံက ဘက္ေပါင္းစုံျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေနသည့္အခ်ိန္တြင္ လက္ရွိ ျပည္တြင္းက အလုပ္သမားအခြင့္အေရးမ်ားကလည္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္ လိုေနၿပီဟု အေမရိကန္ႏုိင္ငံ အရီဇုိးနားျပည္နယ္ တကၠသိုလ္၌ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးေလ့လာေနသူ မခင္ခ်ဳိက ေျပာပါသည္။
‘‘အလုပ္ေတြမွာ အေကာင္းဆုံးလုပ္ႏုိင္သူ၊  ၾကာရွည္လုပ္ႏုိင္မယ့္သူကိုေတာ့ အလုပ္ရွင္တုိင္းက လုိခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ငယ္တယ္၊ လွတယ္ဆိုတာ အလုပ္မွာကြၽမ္းက်င္တယ္လို႔ ေျပာရမယ့္ လုပ္သားေကာင္းဆုိတဲ့ အရည္အခ်င္း မဟုတ္ပါဘူး’’


.http://7daydaily.com/story/28823