နာဂေဒသမွ သဘာဝလူသားမ်ား

ေခ်ာင္းေရျပင္တြင္ မူးေ၀လာေသာ ငါးကုိ ပါးစပ္ျဖင့္ကုိက္ကာ ဖမ္းဆီးေနေသာ နာဂတုိင္းရင္းသားတစ္ဦး/ဓာတ္ပံု - စိုးေဇယ်ထြန္း/႐ိုက္တာ

 

ၾကည္လင္စိမ္းလဲ့ေနေသာ ေခ်ာင္းေရျပင္ထဲမွ ဘြားခနဲေပၚထြက္လာသည့္ အမ်ိဳးသားႀကီး၏ ပါးစပ္ထဲတြင္ ငါးတစ္ေကာင္၏ေခါင္းကို ကိုက္လ်က္သား။ ညီညာသြယ္တန္းေနသည့္ သူ႔သြားတန္းကေလးႏွစ္ခုၾကားတြင္ ငါးကိုျပဳတ္တူညႇပ္သလို ခုိင္ခိုင္ၿမဲၿမဲကိုင္ညႇပ္ထားသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ေလထဲေျမာက္သြားသည့္ အျခားငါးတစ္ေကာင္ကိုဖမ္းရန္ သူ႔ယာလက္ကို အေပၚဆန္႔တန္း၊ ဘယ္လက္ႏွင့္ ေျခေထာက္အစံုတုိ႔က ေရကူးခပ္ကာ ငါးေနာက္လုိက္၏။

သူတုိ႔သတ္ႏုိင္ခဲ့ေသာ ရန္သူ၏ ဦးေခါင္းကို ျဖတ္ယူသိမ္းဆည္းတတ္သည့္ စစ္သည္ေတာ္မ်ားအျဖစ္ ေရွးယခင္ဒ႑ာရီလာသမိုင္းေၾကာင္းမ်ားအရ သိမွတ္ထားၾကသည့္ နာဂတိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္ အမ်ိဳးသားတစ္ဦး ငါးဖမ္းေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။ နာဂတို႔ရွိရာသို႔ ၿပီးခဲ့သည့္ရက္ပိုင္းအတြင္းက သြားေရာက္ခဲ့ေသာ ျမန္မာဓာတ္ပံုသတင္းေထာက္ ကိုစိုးေဇယ်ထြန္း မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သည့္ ဓာတ္ပံုမ်ားထဲတြင္ ငါးဖမ္းေနေသာ နာဂအမ်ိဳးသားႀကီး၏သဏၭာန္က သက္ဝင္ႂကြရြလ်က္။

‘‘သူတုိ႔ဆီမွာ ငါးဖမ္းတာက မိုင္းခြဲၿပီးဖမ္းၾကတာမ်ားတယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ပိုက္ေထာင္ဖမ္းၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဗုပ္စပ္ရြက္လို အရြက္မ်ိဳးေတြကို ေထာင္းေျခၿပီး ငါးေဆးခတ္တဲ့ပံုစံနဲ႔ ဖမ္းၾကတယ္။ ဘက္ထရီေရွာ့ခ္တုိက္ ဖမ္းတာေတာ့မေတြ႕မိဘူး။ ပါးစပ္နဲ႔ကိုက္လာတာေတြက မိုင္းခြဲၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေအာက္မွာမူးၿပီး ေကာင္းေကာင္းေရမကူးႏုိင္ေတာ့တဲ့ ငါးေတြကို ဖမ္းလာတာပါ’’ဟု ကမၻာေက်ာ္႐ိုက္တာသတင္းဌာန၏ ျမန္မာအေျခစိုက္ ဓာတ္ပံုသတင္းေထာက္လည္းျဖစ္သည့္ ကိုစိုးေဇယ်ထြန္းကေျပာျပသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံအေနာက္ေျမာက္ဘက္ျခမ္း၊ စစ္ကိုင္းတုိင္းေဒသႀကီးအတြင္း ျမန္မာ-အိႏၵိယနယ္စပ္ရွိ ေတာေတာင္ျမင့္မားထူထပ္ရာတြင္ နာဂကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသ ရွိေနသည္။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသ ျဖစ္ေနသည့္ ယင္းေနရာတြင္ လူဦးေရ ၁၂၀,၀၀၀ ခန္႔ ေနထိုင္ေနၾကသည္။ ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္ထုတ္ မဂၢဇင္းတစ္ခုတြင္ပါရွိသည့္ နာဂအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး၏ အျဖဴအမည္းဓာတ္ပံုတစ္ပံုကို ေတြ႕လိုက္ရာမွတစ္ဆင့္ ယခုအခ်ိန္တြင္ နာဂတို႔ ယခင္အတုိင္း ေနထိုင္ရွင္သန္ေနၾကဆဲပင္လား၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ပိုေခတ္မီလာၾကၿပီလားဆိုသည္ကို သိခ်င္စိတ္ျဖစ္ေပၚလာေစခဲ့သည္ဟု ဓာတ္ပံုသတင္းေထာက္က ဆုိသည္။

ထို႔ေနာက္ နာဂအေၾကာင္း သူဆက္လက္ရွာေဖြေလ့လာသည့္အခါ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္အနည္းငယ္တက္ေရာက္ခဲ့သည့္ နာဂႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္မွ ဓာတ္ပံုမ်ားကို ေတြ႕ခဲ့၏။ ယင္းအနက္ နာဂတို႔၏ ေန႔စဥ္ဘဝေနထိုင္မႈမ်ားအေၾကာင္း ထင္ဟပ္သည့္ ဓာတ္ပံုတစ္ပံုမွ်မရွိေသးေၾကာင္း သူေတြ႕လိုက္ရျခင္းက နာဂေဒသသို႔သြားေရာက္ရန္ သူ႔ကို တုိက္တြန္းသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေစခဲ့ပါၿပီ။ ယဥ္ေက်းမႈေျပာင္းလဲမသြားမီ၊ ႐ိုးရာဓေလ့မ်ား မေပ်ာက္ဆံုးမီ နာဂတုိ႔၏ဘဝအေၾကာင္းကို မွတ္တမ္းတင္ခ်င္ခဲ့သည္ဟု သူကဆုိသည္။

ဒီဇင္ဘာ ၁၅ ရက္တြင္ သူသည္ ရန္ကုန္မွ နာဂေဒသသို႔ ခရီးစတင္ခဲ့ပါသည္။ သီးျခားဆန္စြာတည္ရွိေနသည့္ နာဂေတာင္တန္းမ်ားေပၚရွိ ေက်းရြာမ်ားကိုသြားသည့္ ခရီးမွာ ထံုးစံအတိုင္းခက္ခဲလွ၏။ ကားျဖင့္တစ္တန္၊ ဆိုင္ကယ္ျဖင့္တစ္ဖံု သြားရသည့္အျပင္ တစ္ေတာင္တက္တစ္ေတာင္ဆင္း ကုန္းေၾကာင္းခရီးလည္းႏွင္ရသည္။ ေနာက္ဆံုး နာဂေက်းရြာေလးတစ္ခုသို႔ေရာက္ခ်ိန္တြင္ နာဂတိုင္းရင္းသားတို႔က သူတို႔ကို လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲႀကိဳဆိုၾကျခင္းကို ႀကံဳလိုက္ရသည္။

‘‘အံ့ဩသြားေစတဲ့အရာေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဥပမာ မပ်က္စီးေသးတဲ့ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္အလွအပေတြ၊ လူေနထုိင္မႈပံုစံေတြ၊ ႐ိုးရာဓေလ့ေတြ၊ အဲဒီအထဲကမွ လံုးဝအံ့ဩမိတာကေတာ့ ကမၻာမွာလူ႔အခြင့္အေရး အနိမ့္က်ဆံုးလုိ႔ သတ္မွတ္ခံထားရတဲ့ ျမန္မာျပည္အေနာက္ပိုင္းက ဒုကၡသည္စခန္းေတြထက္ေတာင္ အဝတ္အစား၊ အစားအေသာက္နဲ႔ ေဆးဝါးရရွိမႈေတြ မ်ားစြာႏွိမ့္က်ေနေပမယ့္ ဘယ္သူ႔ဆီက ဘာအကူအညီမွမရဘဲနဲ႔ ရွင္သန္ေနထုိင္ၾကတာ အံ့ဩမိတယ္’’ ဟု နာဂေဒသသို႔ေရာက္စဥ္ ပထမဆံုးခံစားခဲ့ရသည့္ အေတြ႔အႀကံဳကို အသက္(၃၀)အရြယ္ နာမည္ေက်ာ္႐ိုက္တာ၏ ျမန္မာဓာတ္ပံုသတင္းေထာက္ ကိုစိုးေဇယ်ထြန္းက ျပန္ေျပာျပသည္။


ကိုစိုးေဇယ်ထြန္း

စင္စစ္ နာဂတို႔သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံနယ္စပ္တြင္ ႏွစ္ႏိုင္ငံစလံုး၌ ေနထို္င္ေနၾကသည္။ အိႏိၵယနာဂလက္နက္ကိုင္တို႔က အိႏၵိယအစိုးရကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ေနသကဲ့သို႔ ျမန္မာနာဂလက္နက္ကိုင္တို႔ကလည္း အစိုးရတပ္မေတာ္ႏွင့္ တိုက္ပြဲဆင္ႏႊဲေနခဲ့ၾကသည္။

နာဂအမ်ိဳးသားဆိုရွယ္လစ္ေကာင္စီ (ကပ္ပလန္) (NSCN-K) ကို ၁၉၈၀ က တည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး အိႏၵိယအေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း ျပည္နယ္မ်ားႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ စစ္ကိုင္းတိုင္းရွိ နာဂလူမ်ဳိးမ်ားေနထိုင္ရာ ေဒသမ်ားကို နာဂျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ႏိုင္ေရး တိုက္ပြဲဝင္ေနခဲ့သည္။ ျမန္မာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာေသာ Myanmar Peace Monitor ၏ အစီရင္ခံစာအရ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ တြင္ နာဂအဖြဲ႕ႏွစ္ဖြဲ႕ ကြဲသြားသည္။ NSCN-K ကို အက္စ္အက္စ္ကပ္ပလန္က ဦးေဆာင္ၿပီး စစ္ကိုင္းတိုင္းေဒသႀကီး ေျမာက္ပိုင္းရွိ လဟယ္ႏွင့္ နန္းယြန္းၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ အေျခစိုက္သည္။ NSCN-IM မွာမူ အိုက္ဆက္ခ်ီဆီဆု (Isak Chisi Swu) ႏွင့္ သူယန္ဂလန္းေမြဗာ (Thuingaleng Muivah)က ဦးေဆာင္၍ အိႏၵိယႏိုင္ငံထဲတြင္ အေျခစိုက္သည္။

 ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရ စစ္ကိုင္းတိုင္းေဒသႀကီးရွိ ေလရွီး၊ လဟယ္ႏွင့္ နန္းယြန္းၿမိဳ႕နယ္မ်ားကို နာဂကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသအျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးခဲ့သည္။ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္မွစ၍ ျမန္မာအစိုးရတပ္မ်ားႏွင့္ NSCN-K တို႔အၾကား လက္နက္ကိုင္တိုက္ခိုက္မႈမ်ားမရွိခဲ့ေပ။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္တြင္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီၿပီးေနာက္ပိုင္း ၎တို႔၏ ရဲေဘာ္အမ်ားအျပားက အဖဲြ႕ကို စြန္႔ခြာသြားၾကသည္။

နာဂေက်းရြာမ်ားသို႔ေရာက္စဥ္ ေတြ႔ခဲ့ရသည့္ ေဒသခံျပည္သူမ်ား၏ ႏိုင္ငံေရးအေပၚအျမင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ‘‘ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္ရင္ေတာ့ အဲဒီမွာ NLD ေရာ၊ ႀကံ႕ခုိင္ေရး (အာဏာရ ျပည္ေထာင္စုႀကံ႕ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီ)ေရာရွိတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ႏုိင္ငံေရးသိပ္စိတ္မဝင္စားၾကဘူး။ ေတာင္ယာလုပ္မယ္။ အမဲပစ္မယ္။ အဲဒီေလာက္ပဲ’’ဟု ကိုစိုးေဇယ်ထြန္းကဆိုသည္။

သူက ဆက္လက္ၿပီး ‘‘နည္းနည္းလည္လည္ဝယ္ဝယ္ရွိတဲ့ လူေတြကို ေမးၾကည့္တာေတာ့ သူတုိ႔ရြာေတြမွာ တီဗီမရွိဘူး။ ဆန္ႀကိတ္စက္မရွိဘူး။ အကုန္လံုးက ေမာင္းဆံုနဲ႔ ပင္ပင္ပန္းပန္းေထာင္းစားေနရတယ္။ အဝတ္အစားမလံုေလာက္ဘူး။ ကေလးေတြအတြက္ လြယ္အိတ္တုိ႔၊ စာေရးကိရိယာတုိ႔ မလံုေလာက္ဘူး။ အဲဒါေလးေတြကို လွဴမယ့္လူရွိရင္ လာလွဴေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆိုၾကတယ္’’ဟု ေျပာျပသည္။
ရြာမ်ားမွ အမဲလိုက္သမားမုဆိုးမ်ားအေနျဖင့္ သူတို႔အမဲလိုက္စဥ္က အႏိုင္ယူသတ္ကာ ေခါင္းျဖတ္ယူႏိုင္ခဲ့သည့္ တိရစၧာန္တို႔၏ ဦးေခါင္းခြံမ်ားကို ခ်ိတ္ဆြဲျပသထားတတ္ၾကသည္။

အရွက္လံု႐ံုသာ ဝတ္ဆင္ေလ့ရွိခဲ့သူမ်ားဟု ေရွးယခင္က သိမွတ္ခဲ့ၾကသည့္ နာဂတို႔အၾကားတြင္ ယဥ္ေက်းမႈအေျပာင္းအလဲမ်ား စတင္ျဖစ္ေပၚေနပါၿပီ။ ဥပမာအားျဖင့္ ယေန႔ေခတ္ နာဂလူငယ္မ်ားအေနျဖင့္ ယခင္ဝတ္ဆင္ေနက်ဓေလ့ျဖစ္သည့္ လန္ကြတ္တီကို မဝတ္ဆင္ေတာ့ဘဲ ေဘာင္းဘီရွည္မ်ားကို ဝတ္ဆင္ေနၾကၿပီ။

သို႔ေသာ္ တစ္ဖက္တြင္လည္း ဘိန္းစိုက္ပ်ိဳးျခင္းကဲ့သို႔ အေလ့အထအခ်ိဳ႕ က်န္ရွိေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ ရြာအနီးနားတစ္ဝိုက္ရွိ ဘိန္းပန္းခင္းမ်ားမွေန၍ ဘိန္းကိုရရွိေနၾကၿပီး အမ်ားစုကို ေဒသခံတို႔သံုးစြဲၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ အဝတ္အစားႏွင့္ အိမ္သံုးပစၥည္းမ်ားကဲ့သို႔ ကုန္စည္မ်ားအတြက္ ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားၾကသည္။ နာဂအမ်ိဳးသမီးတို႔က ဘိန္း႐ွဴေလ့မရွိၾကေသာ္လည္း ယင္းေဒသရွိ အမ်ိဳးသားအမ်ားစုကမူ ဘိန္း႐ွဴၾက၏။

ထံုးစံအားျဖင့္ နာဂအမ်ိဳးသားတစ္ဦး လက္ထပ္သည့္အခါ သူတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံေနထိုင္ရန္အတြက္ မိဘအိမ္ႏွင့္တြဲလ်က္ အခန္းတစ္ခန္းကို ေဆာက္ရသည္။ နာဂရြာတစ္ရြာတြင္မူ ထိုကဲ့သို႔တြဲလ်က္ အခန္းအသီးသီး၌ ေနထိုင္ေနၾကသည့္ ေဆြမ်ိဳးမိသားစု ၇၃ စုရွိသည့္ အိမ္တစ္အိမ္ရွိေနသည္ဟု ဆိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ နာဂတို႔၏ အိမ္မ်ားသည္ ရထားတြဲမ်ားႏွင့္တူသည္ဟု ေျပာေလ့ရွိသည္။ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္မူ အစိုးရအေနျဖင့္ နာဂတို႔အတြက္ ေခတ္မီပံုစံအိမ္ရာမ်ားေဆာက္လုပ္ရန္ စီစဥ္ေနသည္။ ထို႔အျပင္ နာဂေဒသတြင္ ေနာက္ထပ္လမ္းမ်ားေဖာက္လုပ္ရန္ အစီအစဥ္ရွိေနၿပီး ဘတ္စ္ကားေျပးဆြဲခြင့္ျပဳရန္လည္း ရွိေနသည္ဟု ဆိုသည္။

လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ နာဂတို႔သည္ ေဝးလံေခါင္ဖ်ားသည့္ အဝန္းအဝိုင္းတြင္ ေနထိုင္ေနၾကသည္။ သူတို႔ေဒသတြင္ တယ္လီဖုန္းကြန္ရက္မရွိ။ ဘတ္စ္ကားမရွိ။ ထို႔အျပင္ ရြာအမ်ားစုမွာ လမ္းမေပါက္ေပ။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနျဖင့္ တယ္လီကြန္ျမဴနီေကးရွင္းက႑တြင္ ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီႏွစ္ခုကို လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပးၿပီးေနာက္ ယင္းကုမၸဏီမ်ားက ႏိုင္ငံတစ္ဝန္းတြင္ ကြန္ရက္မ်ားတည္ေဆာက္ေနသည္ကိုေထာက္၍ လာမည့္ ၂ ႏွစ္ခန္႔တြင္ နာဂအမ်ားစု မိုဘိုင္းဖုန္းသံုးစြဲေကာင္းသံုးစြဲရေတာ့မည္ဟု ကိုစိုးေဇယ်ထြန္းက ခန္႔မွန္းသည္။

နာဂတို႔အေၾကာင္း ဓာတ္ပံုဆရာအပါအဝင္ အျခားေဒသရွိ လူမ်ားက စိတ္ဝင္စားၾကသလိုပင္ နာဂတို႔ကလည္း သူတို႔ရြာဆီ ေရာက္လာေပါက္လာသူမ်ားကို စိတ္ဝင္စားၾကသည္ဟု ဆိုသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံအလယ္ပိုင္းမွ ဧည့္သည္မ်ား ေရာက္ရွိေနေၾကာင္း သတင္းစကားသည္ ခဏခ်င္းပင္ ရြာတြင္းပ်ံ႕ႏွံ႔မည္ျဖစ္ၿပီး ထို႔ေနာက္ ရြာသားမ်ားအေနျဖင့္ ဧည့္သည္ကို ႏႈတ္ဆက္ရန္ ေရာက္လာၾကမည္ျဖစ္ကာ ဧည့္သည္အတြက္ ဒရယ္သားခ်က္ျပဳတ္ၾကလိမ့္မည္ဟု နာဂတို႔၏ ဧည့္ဝတ္ေက်ပြန္သည့္ ဓေလ့အေၾကာင္း ျပန္ေျပာင္းေျပာျပသည္။ သူ ရန္ကုန္သို႔ျပန္ရေတာ့မည့္အခ်ိန္တြင္ ရြာသားတို႔က သူ႔ကို ရြာသို႔ အလည္ျပန္လာရန္ႏွင့္ ၎တို႔ဓာတ္ပံုမ်ားကို ယူလာရန္ မွာၾကားလိုက္ၾကပါသည္။
နာဂရြာမ်ားတြင္ တစ္ရြာဝင္တစ္ရြာထြက္သြားလာ၍ နာဂေတာင္တန္းမ်ားေပၚ၌ ဆယ္ရက္ခန္႔ေနထုိင္ကာ စုစုေပါင္း ရက္ ၂၀ ခန္႔ ခရီးထြက္ခဲ့သည့္ ဓာတ္ပံုသတင္းေထာက္ ကိုစိုးေဇယ်ထြန္းက အခုလိုေျပာလာပါသည္။

‘‘နာဂေတြက အင္မတန္ကို လိႈက္လွဲပ်ဴငွာၾကပါတယ္။ သူတို႔ကလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔အေၾကာင္း စူးစမ္းသိခ်င္ၾကတယ္’’

သဘာ၀အတုိင္းရွိေနျခင္းႏွင့္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈတုိ႔ ေပါင္းစပ္ေနေသာ နာဂေဒသမွ ျမင္ကြင္းအခ်ဳိ႕/ဓာတ္ပံု - စိုးေဇယ်ထြန္း/႐ိုက္တာ





http://7daydaily.com/story/29435#.VLfVdHvdXhA