ကားေမွာက္ရျခင္း အေၾကာင္း

ေရးစရာမ်ားအေျမာက္အမ်ားရိွေနေသာေၾကာင့္ တျခားအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ သိပ္ေရးေလ့မရိွပါ။ သတင္းမ်ားကို စုထားၿပီး ေနာက္အားသည့္အခ်ိန္မ်ားမွ ေရးရန္ျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၅ ရက္ နံက္ ၆း၂၀ နာရီက ရန္ကုန္မွ မႏၱေလးသို႔ထြက္ခြာလာေသာ မန္းေရႊၿမိဳ႔ေတာ္ခရီးသည္တင္ ဘတ္စ္ကားတိမ္းေမွာက္မႈျဖစ္ၿပီး ခရီးသည္ ၁၁ ဦးေသ၊ ၁၃ ဦး ဒဏ္ရာရသည့္ ျဖစ္စဥ္တြင္ ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚ၌ ေရးၾကသားၾက၊ အျပန္အလွန္လက္ညိႈးထိုးၾက၊ ျပစ္တင္ ႀကိမ္းေမာင္းၾက ျဖစ္ေန သျဖင့္ လက္ယားလာေသာေၾကာင့္ ေရးလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ေလာကတြင္ မည္သည့္ကိစၥမဆို အေၾကာင္းရင္းတစ္ခုတည္းႏွင့္ မျဖစ္ႏုိင္။ အေၾကာင္းေပါင္းမ်ားစြာ တုိက္ဆိုင္လာသည့္ အခါမွ ထိုကိစၥႀကီး ျဖစ္လာရေလသည္။ ဤကဲ့သို႔ျဖစ္လာသည့္အခါ ဟိုလူ႔လဲႊခ်၊ သည္လူ႔လက္ညိႈးထိုးျဖင့္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အျပစ္ရွာသည့္နည္းလမ္းမ်ားကား ျပႆနာကို ေျဖရွင္းလုိ႔ရႏိုင္သည့္ အရာမ်ားမဟုတ္ ဆုိသည္ကို ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္ထားရန္လို၏။

ကြ်န္ေတာ္တို႔လုပ္ရမည္မွာ အေၾကာင္းရင္း (Root cause) ကိုရွာရန္ ျဖစ္၏။


ယခု သည္ကားေမွာက္သည့္ကိစၥတြင္ ကြန္ကရိလမ္းကို အျပစ္ပုံခ်ေနၾကတာ ေတြ႔ရပါသည္။ သည္ကိစၥကို ကြ်န္ေတာ္ ၀င္စြက္လုိ၍ မဟုတ္ပါ။ ျဖစ္ရပ္မွန္အား ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမည္ ဆုိသည္ကို အနည္းငယ္မွ် ေျပာလို၍ ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ကိုယ္ပိုင္ဦးေဏွာက္သံုး၍ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါခင္ဗ်ား။


ကားေမွာက္ရျခင္းတြင္ အေၾကာင္းအခ်က္မ်ားစြာ ပါ၀င္ပတ္သက္ေန၏။


၁။ လမ္းမေကာင္းေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။

၂။ ကားမေကာင္းေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။

၃။ ကားေမာင္းသူ၏ ခ်ိဳ႔ယြင္းခ်က္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။

၄။ ရာသီဥတု မေကာင္းလွ်င္လည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။

၅။ မိမိပတ္၀န္းက်င္အေျခအေန (ကား၊ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္၊ စက္ဘီး၊ လမ္းသြားလမ္းလာ၊ လမ္းေပၚတြင္ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ရပ္ထားေသာယာဥ္၊ အျခားမွ ျဖတ္၀င္လာေသာယာဥ္၊ ျဖတ္ေျပးသြားသည့္ ေခြး၊ ေၾကာင္၊ ႏြား၊ ၀က္၊ ကေလး စသည္)

၆။ ယာဥ္ေမာင္း၏ ဗဟုသုတႏွင့္ လမ္းပိုင္းတြင္ အကြ်မ္းတ၀င္ျဖစ္မႈ

၇။ ယာဥ္စည္းကမ္း၊ လမ္းစည္းကမ္း လိုက္နာမႈ - - - - စသည္ စသည္တို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။



သည္ကိစၥ၏ အဓိကလက္သည္မွာ လူ႔အသက္တစ္ေခ်ာင္းကို တန္ဖိုးမထားတတ္ျခင္းတည္းဟူေသာ အေၾကာင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဤသည္မွာ သည္ယာဥ္ေမာင္း၏ ေတြးတတ္ေခၚတတ္သည့္ ဆင္ျခင္တံုတရားေပၚမူတည္ပါသည္။ အားလံုးကို သိမ္းႀကံဳးၿပီး ၀ါးလံုးေခ်းသုတ္ မရမ္းလိုေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီမွ ယာဥ္ေမာင္းမ်ား၏ စိတ္ဓါတ္ႏွင့္ အျပဳအမူမ်ားမွာမူ လြန္စြာ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ျဖစ္ပါသည္။


ရန္ကုန္မွ ဘတ္စ္ကားေမာင္းသူႏွင့္ ယာဥ္ေနာက္လိုက္မ်ားကိုမူ မေျပာလိုေတာ့ပါ။ ကမ္းကုန္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ယခင္တစ္ေခါက္ ျမန္မာျပည္ျပန္စဥ္က ေဟာေျပာပဲြကိစၥမ်ားျဖင့္ အထက္ျမန္မာျပည္သို႔ ကြ်န္ေတာ္သြားပါသည္။ အမ်ိဳးသမီး၏ အေဒၚမ်ားက ပါဂ်ဲရိုးတစ္စီးႏွင့္ ကားေမာင္းသူတစ္ေယာက္ ထည့္ေပးလုိက္၏။ ကြ်န္ေတာ္ ခရီးစမထြက္မီကတည္းက ကားေမာင္းသူကို ေျပာထားပါသည္။ ငါတို႔အခ်ိန္ယူၿပီးသြားမယ္။ လမ္းမွာ အသည္းအသန္ေမာင္းစရာမလိုဘူး။ ပံုမွန္ ျဖည္းျဖည္းပဲေမာင္းပါ ဟု မွာထား၏။ သို႔တုိင္ အေ၀းေျပးလမ္းမႀကီးေပၚ ေရာက္သည့္အခါ ေမာင္မင္းႀကီးသားက လမ္းကလည္း ေကာင္း၊ ရွင္းလည္းရွင္းေနသျဖင့္ ကီလို ၁၃၀ ေလာက္ ေမာင္းပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္က ကိုမ်ိဳး၊ ဘာမွ အရင္လိုစရာမရိွဘူး။ အရိွန္ကို ေလွ်ာ့ထား။ ကီလို ၁၀၀ ဆိုေတာ္ၿပီ ဟု ေဘးနားမွ တတြတ္တြတ္ေျပာေနရသည္။ ေျပာလိုက္သည့္ခဏတြင္ အရိွန္ေလွ်ာ့လိုက္ေသာ္လည္း ၁၀ မိနစ္မၾကာမီ ကီလို ၁၃၀ ျပန္ျဖစ္သြား၏။ သည္လိုႏွင့္ သူက တိုးလုိက္ ကြ်န္ေတာ္က ေလွ်ာ့ခိုင္းလိုက္ႏွင့္ပင္ ေနျပည္ေတာ္ ေရာက္ခဲ့ရတာ ျဖစ္၏။ အထူးသျဖင့္ အေကြ႔မ်ားတြင္ ကြ်န္ေတာ္က သူ႔ကို ကီလို ၈၀ ထိ ေလွ်ာ့ခ်ခိုင္းပါသည္။ ေကာင္ေလးမွာ အင္တင္တင္။


သိပ္မၾကာမီကာလမ်ားက (မႏွစ္ကထင္ပါသည္။ ရက္စဲြကို အတိအက်မမွတ္မိေတာ့ပါ။) ရန္ကုန္ - ေနျပည္ေတာ္ အျမန္လမ္းမ ၌ မိသားစုေလးေယာက္ ကားေမွာက္ကာ အားလံုးပဲြခ်င္းၿပီးေသခဲ့သည့္ သတင္းကို မိတ္ေဆြတို႔ မွတ္မိပါဦးမည္။ ၎တို႔မွာ အျခားသူမဟုတ္။ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ အလြန္အင္မတန္ရင္းႏွီးသည့္ သူငယ္ခ်င္း မိသားစုျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေဒသေကာလိပ္ အတူတက္ခဲ့၊ စက္မႈတကၠသိုလ္ အတူတက္ခဲ့၊ စခဲ့ေနာက္ခဲ့ၾကသည့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္၏။ စင္ကာပူမွာေတာင္ NUS ကို အတူသြားတက္ရန္ တုိင္ပင္ခဲ့ၾကေသးသည္။


သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ျပန္ေျပာျပတာ ၾကားရသည္မွာ ကားမေမွာက္မီ ၿမိဳ႔တစ္ၿမိဳ႔၌ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ လဖက္ရည္ ေသာက္ခဲ့ၾကစဥ္ သူ႔သားက အေဖ့ကားစီးရတာ ေလယာဥ္ပ်ံစီးရတာ က်ေနတာပဲ ဟု ေျပာသည္ဟု ဆိုပါသည္။ သုိ႔ဆိုလွ်င္ သူ႔ကားအျမန္ႏႈန္းမွာ ကီလို ၁၅၀ ထိရိွႏိုင္ပါလိမ့္မည္။


သည္အျမန္လမ္းတြင္ ကားေမွာက္ရတာ လမ္းေၾကာင့္ပါဟု အျပစ္တင္လိုသူမ်ား ေအာက္ပါဓါတ္ပံုကို ၾကည့္ပါ။


စင္ကာပူၿမိဳ႔လည္ေခါင္ ေရာ္ခ်ာ ႏွင့္ ဗစ္တိုးရီးယားလမ္းဆံုတြင္ ၂၀၁၂၊ ေမလ ၁၂ ရက္ေန႔က တိုက္ခဲ့ၿပီး လူ ၃ ေယာက္ ေသခဲ့သည့္ ကားတိုက္မႈ ျဖစ္၏။ ကားက တစ္ႏွစ္ကို အစီးေရ ၇၀၀၀ ပဲထုတ္သည့္ နာမည္ႀကီး ဖာရာရီ။ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁.၄ သန္း တန္၏။ ကားေမာင္းသူ က ေျမာက္ၾကြေျမာက္ၾကြ တရုတ္လူငယ္။ အသက္က ၃၀။ မီးနီေတာ့မည့္ ဆဲဆဲ အတင္းျဖတ္ေမာင္းေသာေၾကာင့္ တစ္ဖက္မွ လာသည့္ တကၠစီႏွင့္ ဆိုင္ကယ္ကို ၀င္ေအာင္းတာျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ လမ္းမေကာင္းေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသေလာ။

ဖြ႔ံၿဖိဳးၿပီးႏိုင္ငံမ်ားေရာ၊ မဖံြ႔ၿဖိဳးေသးသည့္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ပါ ကမၻာတစ္လႊား ကားေမွာက္သည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားမွာ မေရတြက္ႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္ ထိုကားေမွာက္သည့္ ျဖစ္ရပ္အားလံုးကို လမ္းေၾကာင့္ဟု မဆိုႏိုင္ပါ။


အထက္တြင္ဆိုခဲ့သလို ကားေမွာက္ျခင္းတြင္ အေၾကာင္းတစ္ခုတည္းမဟုတ္။ အေၾကာင္းမ်ားစြာ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနသည္ ျဖစ္ရာ ကားမေမွာက္ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ထိန္းႏိုင္တာ တစ္ခ်က္သာ ရိွပါသည္။


ဤအခ်က္ကား အေရးႀကီးဆံုး “လူ” ပင္ ျဖစ္ေတာ့၏။


လမ္း - ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဘာလုပ္လုိ႔ရပါမည္နည္း။

ရာသီဥတု - ဘာမွလုပ္လို႔မရ။ သူ႔ဟာသူ မိုးရြာခ်င္ရြာမည္။ မုန္တိုင္းတိုက္ခ်င္တိုက္မည္။

ေဘးမွ၀င္လာသည့္ ေခြး၊ ေၾကာင္၊ လူ၊ အျခားကား - ကြ်န္ေတာ္တို႔ ထိန္းလုိ႔ရပါမည္လား။ ႏုိး၊ ေ၀းပါေသးရဲ့။


သည္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔လုပ္လို႔ရတာ နည္းနည္းပဲက်န္သည္။


၁။ ခရီးမထြက္မီ အထူးသျဖင့္ ခရီးရွည္မသြားမီ မိမိကားကို က်က်နနစစ္ပါ။ အင္ဂ်င္၊ ကားေဘာ္ဒီ၊ တာရာ၊ ေလ စသည္။ မေကာင္းလွ်င္ ဇြတ္မမိွတ္ပါႏွင့္။ မေကာင္းတာကို သိသိႀကီးႏွင့္ ဇြတ္မိွတ္မည္ဆိုပါက သင္သည္ ေသမင္းႏွင့္ အေလာင္းအစားလုပ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သတိရပါေလ။

ျမင္းခြာသံမိႈတစ္ေခ်ာင္းေၾကာင့္ တစ္ၿမိဳ႔လံုးစစ္ပဲြတြင္က်ခဲ့ရသည္ကုိ သတိရပါ။ (ဘယ္လိုက်တာလဲ မသိေသးသူမ်ား၊ သိသူကို ရွာၿပီးေမးပါ။


၂။ ခရီးထြက္မည္ဆုိလွ်င္ မိမိသည္ က်န္းမာေရး ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ ေကာင္းေနရမည္။ အိပ္ေရး၀ ရမည္။ က်န္းမာေရး မေကာင္းလွ်င္ ခရီးမထြက္ပါႏွင့္။ အဲေလ ကားမေမာင္းပါႏွင့္။


၃။ ကားေပၚတြင္ပါလာသည့္သူအားလံုး၏ အသက္သည္ မိမိလက္အတြင္း၌ ရိွေနသည္ကို အၿမဲသတိခ်ပ္ပါ။


၄။ ယာဥ္စည္းကမ္း၊ လမ္းစည္းကမ္းကို လိုက္နာပါ။


၅။ မိမိသြားရမည့္ခရီးကို မကြ်မ္းက်င္ပါက ေရာက္ဖူးသူမ်ားအား ႀကိဳတင္စံုစမ္းေမးျမန္းထားပါ။ မည္သည့္ေနရာတြင္ တစ္ေတာင္ဆစ္ခ်ိဳးေကြ႔ရိွသည္။ မည္သည့္ေနရာတြင္ ခ်ိဳင့္ႀကီးျဖစ္ေနသည္၊ မည္သည့္ေနရာကေတာ့ အလြန္မတ္ေစာက္သည္၊ မည္သည့္ေနရာတြင္ ႏြားမ်ားလမ္းျဖတ္ကူးတတ္သည္ စသည္ျဖင့္။


မန္းေရႊၿမိဳ႔ေတာ္၌လိုက္ပါလာသူ ဦးဇင္းတစ္ပါးေျပာျပခ်က္အရ "ကားက ည ၈ နာရီခြဲမွာ စထြက္တာ၊ စထြက္ျပီး သိပ္မၾကာဘူး အမွတ္ ၃ လမ္းမၾကီးကုိ မေရာက္ခင္ကတည္းက ႏွစ္ၾကိမ္ေလာက္ ပ်က္ေသးတယ္။ အဲဒီက ဆက္ေမာင္းလာျပီး လမ္းမွာထမင္းစားနားတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူတို႔ကားကို ျပင္ေနတာေတြ႕တယ္။ ဦးဇင္းလည္း ကားေပၚတက္ခါနီး ကားဘီးကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကားဘီးက ကြဲေနတာေတြ႕တယ္။ တာယာကကြဲေနတာ အခုေမွာက္တဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့ ကားက ဘီးေပါက္တာလား ဘာလားမသိဘူး၊ ဟုိဘက္ယိမ္း ဒီဘက္ယိမ္း ျဖစ္ျပီးေတာ့မွ ေခ်ာက္ထဲကုိ ထုိးက်သြားတာ။” ဟု ဆိုပါသည္။

ဦးဇင္းေျပာသလိုဆို ၁၂၅ မိုင္ေလာက္ကို ဆယ္နာရီနီးပါးေလာက္ (ည ၈နာရီခဲြမွ မနက္ ၆နာရီခဲြခါနီးထိ) ၾကာသည္ဆိုေတာ့ တစ္ခုခု လဲြေနၿပီ။ ေနာက္ၿပီး လမ္းမွာကားႏွစ္ခါပ်က္သည္ဆိုေတာ့ ခရီးမထြက္မီ ကားကို လံုး၀မစစ္တာ သို႔မဟုတ္ စစ္၍ ပ်က္ေနတာေတြ႔လွ်င္ေတာင္မွ မျပင္ဘဲ သည္အတိုင္းထြက္လာတာ ေသခ်ာလွပါ၏။ ကားတာယာမေကာင္းတာကို ကားသမားမ်ား ေသခ်ာေပါက္ သိပါလိမ့္မည္။ သိသိႀကီးႏွင့္ မ်က္စိမွိတ္ မိုက္မဲတာသာ ျဖစ္၏။ သည္တာယာတစ္လံုးလဲလွ်င္ မည္မွ်က်သင့္မည္နည္း။ လမ္းမွာတာယာဆိုင္မရိွလွ်င္ေတာင္ သိပ္မေ၀းလွေသာရန္ကုန္ကို ျပန္၀ယ္ႏိုင္ပါသည္။


ယခုေတာ့ သူတို႔ ေပါ့ဆမႈ၊ ဂရုမစိုက္မႈ၊ လူ႔အသက္မ်ားကို မႏွေမ်ာတတ္မႈတို႔ေၾကာင့္ အျပစ္မရိွေသာ ခရီးသည္ ၁၁ ဦး ေသရၿပီ။ ေျခက်ိဳးလက္က်ိဳး၊ ဒုကိၡတဘယ္ႏွစ္ဦးျဖစ္ဦးမည္မသိ။


မိတ္ေဆြ သင္စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ဤ ၁၁ ဦးထဲ၌ သင့္ မိဘ၊ ေမာင္ဘြားမ်ားပါသည္ဆိုလွ်င္ အသင္ မည္သို႔ခံစားရပါမည္နည္း။ လူဟူသည္ မည္သူျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္အဆင့္အတန္းျဖစ္ေစ၊ မည္မွ်ႏံုခ်ာေနသူျဖစ္ေစ သူ႔ဟာႏွင့္သူ တန္ဘိုးရိွၾကတာခ်ည္း၊ အျခားသူမ်ားအတြက္ တန္ဘိုးမရိွေစကာမူ သူ႔မိသားစုအတြက္ေတာ့ တန္ဘိုးရိွသူခ်ည္းျဖစ္၏။


အေရးႀကီးသည္မွာ စိတ္ရွည္သည္းခံဘို႔ ျဖစ္ပါသည္။


ကြ်န္ေတာ္တို႔လူမ်ားသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ စိတ္မရွည္ၾကပါသနည္း။ အဘယ္ကဲ့သုိ႔ေသာ ေသေလာင္းေပ်ာက္၀ ကိစၥမ်ား ရိွေနသျဖင့္ သည္မွ် အလ်င္လိုေနရပါသနည္း။ မိမိေရွ႔မွ ကားျဖစ္ေစ၊ ဆိုကၠားျဖစ္ေစ ပိတ္ေနလွ်င္ ဟြန္းကို အသားကုန္ တီးကာ ဆဲဆို၊ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းေနလိုက္သည္မွာ မၾကား၀ံ့မနာသာ။ ကိုယ့္ေနာက္က လုိက္လာသည့္ကား၊ ကိုယ့္ကို ေက်ာ္တက္သြားေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္သြားပါမည္နည္း။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔က ကားေမာင္းၿပိဳင္ပဲြ ၀င္ေနတာမို႔လို႔လား။ အဖိုးႀကီး၊ အဖြားႀကီး မ်ား ကားေပၚမွ တုန္ခ်ည့္တုန္ခ်ည့္ဆင္းေနသည္ကို စိတ္မရွည္ႏိုင္။ အတင္းတြန္းခ်။ ကားေပၚတက္လာသူမ်ားကိုလည္း မိန္းကေလးလား၊ ဘာလားနားမလည္ အတင္းဆဲြတင္။ ရပ္ေတာ့လည္းအတင္း ဘရိတ္အုပ္ရပ္။ ထြက္ေတာ့ အတင္း ေဆာင့္ထြက္။ မိမိေဘးမွာ ဘာရိွေနသလဲ မၾကည့္။ အတင္းေက်ာ္တက္။ ေရွ႔ကားကို အတင္းပိတ္ရပ္။


လမ္းႏွင့္ကားကို ျပင္ရတာ လြယ္ပါသည္။ ျပင္ရမည္မွာ လမ္းကိုလည္းမဟုတ္ပါ။ ကားကုိလည္းမဟုတ္ပါ။ ယခုအေရးတႀကီး ျပင္ရမည္မွာ ခ်ဳံးခ်ံဳးက်၊ ယုိယြင္းပ်က္စီးေနေသာ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔၏ အက်င့္စရိုက္၊ အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆ၊ လုပ္ပံုကိုင္ပံု၊ ေျပာပံုဆိုပံုမ်ား ျဖစ္ပါသည္။


အကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ အက်င့္စရိုက္၊ အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆ၊ လုပ္ပံုကိုင္ပံု၊ ေျပာပံုဆိုပံုမ်ား ေျပာင္းလဲ ေကာင္းမြန္လာၿပီဆုိလွ်င္ ကြန္ကရိလမ္းသည္လည္း ကြန္ကရိလမ္းႏွင့္တူတူတန္တန္၊ ကားသည္လည္း ကားႏွင့္တူတူတန္တန္၊ ဒရိုင္ဘာလည္း ဒရိုင္ဘာႏွင့္ တူတူတန္တန္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္လည္း တူတူတန္တန္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျဖစ္လာပါလိမ့္မည္ဟု -

တစ္ထစ္ခ် ကြ်ႏု္ပ္ေျပာလုိက္ပါသတည္း။


ေအးၿငိမ္း (ေလးမ်က္ႏွာ)

စက္မွုအင္ဂ်င္နီယာ / နည္းပညာစာေရးဆရာ ဆရာ ေအးျငိမ္းရဲ ႔ ေဆာင္းပါး ျဖစ္ျပီး ဗဟုသုတ ရရွိရန္ တစ္ဆင့္မွ်ေဝေပးလိုက္ရ ပါတယ္။

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=423252594439244&set=a.351047714993066.7