အေမရိကႏွင့္ စာၾကည့္တိုုက္

(ဘုုန္းေဝညြန္႔လူ)

အေမရိကတြင္ ၾကည့္စရာ႐ႈစရာ မ်ားျပားလွသည့္ အထဲတြင္ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္အာ႐ံုကုိ ညႇိဳ႕ငင္မိသည္က ကြၽန္ေတာ့္ငယ္ခ်စ္ စာၾကည့္တိုက္မ်ား။
စာၾကည့္တိုက္ႀကီးတစ္ခုႏွင့္ ငယ္စဥ္က ကံေကာင္းေထာက္မစြာ အေပါင္းအသင္းျဖစ္ခဲ့ၿပီး စာအုပ္စာေပ အမ်ားအျပားကို စိတ္တိုင္းက် ဖတ္႐ႈေလ့လာခြင့္ ရခဲ့ကတည္းက စာၾကည့္တိုက္မ်ားကို စြဲလမ္းသြားခဲ့သည္။ ယခုလည္း အေမရိက၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ေလ့လာရန္ သြားေရာက္ခဲ့သည့္ ခရီးတြင္ စာၾကည့္တိုက္မ်ားကို တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ ျပတ္ သတိထားေလ့လာမိသည္။

ယခင္တစ္ပတ္ ေဆာင္းပါးတြင္ ေျပာဖူးသည့္ သူငယ္ခ်င္း အစ္မႀကီးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ စာၾကည့္တိုက္ကိစၥတြင္လည္း ဓာတ္တည့္ၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္က စာအုပ္ႏွင့္ စာၾကည့္တိုက္ ဝါသနာပါသလို သူကလည္း စာၾကည့္တိုက္၊ စာအုပ္ဆိုင္တို႔ကို ေမႊခ်င္ေႏွာက္ခ်င္သည္။ ၿမိဳ႕ေတြ ေရာက္လွ်င္ စာၾကည့္တိုက္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ အၿမဲလိုလို ရွာေဖြသည္၊ ဝင္ေရာက္ၾကည့္႐ႈၾကသည္။ သူက ျပည္သူ႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အထူးျပဳ ဥပေဒပါေမာကၡ ျဖစ္တာ ကြၽန္ေတာ္ကသိေတာ့ စာအုပ္ေတြ လိုက္ရွာ ဖတ္ရင္း သူဖတ္ဖို႔ ဥပေဒစာအုပ္ေတြ ေတြ႔လွ်င္ ဆြဲထုတ္ ေပးသည္။ သူကလည္း လွန္ၾကည့္ ဖတ္ၾကည့္ႏွင့္ အ႐ုပ္ဆိုင္ ႀကီးႀကီးထဲ ေရာက္သြားသည့္ ကေလးငယ္လို အူျမဴး ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ရွာေပးသည့္ ဥပေဒစာအုပ္အခ်ိဳ႕ သူ႔ေက်ာင္းတြင္ပင္ မရွိေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ ႐ုတ္တရက္ အံ့ၾသရေသးသည္။ 


တ႐ုတ္ၿမိဳ႕ႀကီးက ေက်ာင္းႀကီး တစ္ေက်ာင္းက အထူးျပဳစာၾကည့္တိုက္မွာ မရွိတဲ့ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာစာအုပ္ အေမရိကန္ ေတာၿမိဳ႕ေလးက သာမန္စာၾကည့္တိုက္မွာ ရသည္ဆုိေတာ့ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၏ အဆင့္အတန္းကို သေဘာေပါက္ႏုိင္သည္။ စာအုပ္စင္ႀကီးမ်ားကို ၾကည့္ရင္း၊ စာအုပ္နာမည္မ်ားကို ၾကည့္ရင္း စာျမည္းရင္း ေၾသာ္၊ အေမရိကန္ႏုိင္ငံသားေတြ ကံေကာင္းလွပါလားဟု အားက်မိသည္။ ဒီလိုမ်ိဳး စာၾကည့္တိုက္ေတြ ရွိေနေတာ့ ဘာသိခ်င္သိခ်င္ အလြယ္တကူ ရွာလိုက္႐ုံပင္။ အင္တာနက္၊ ကြန္ပ်ဴတာ ေတြလည္း အဆင္သင့္ထားေပးသည္။ ကေလးမ်ား အတြက္ စာအုပ္စင္တန္း ဆိုလည္း ျမင္ရသည္ႏွင့္ ဝင္ခ်င္စရာ၊ လွလွပပ။ ကေလးမ်ား အႀကိဳက္ အေရာင္ မ်ား၊ စာတန္းမ်ား၊ ဒီဇုိင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ အလွဆင္ ထားသည္။ 

ငယ္စဥ္ကတည္းက စာၾကည့္တိုက္သို႔ လာခ်င္ေအာင္ ဖန္တီးေပးရင္းျဖင့္ စာၾကည့္တိုက္ကို စြဲလမ္းသြားေအာင္ ဆြဲေဆာင္ထားျခင္း။ ထိုကေလးငယ္ စာၾကည့္တုိက္ကို ခ်စ္သြားလွ်င္ စာၾကည့္တိုက္မွ ပညာ ရွာတတ္သည့္ အက်င့္လည္းရသြားၿပီး ဘဝတစ္သက္စာ အက်င့္ေကာင္း စြဲကပ္သြားမည္။ စာၾကည့္တိုက္မွ ပညာ ရွာတတ္သူ ႏုိင္ငံသားမ်ား ေပါင္းစည္းထားသည့္ ႏုိင္ငံ သည္ လူသားရင္းျမစ္ ၾကြယ္ဝသည့္ ႏုိင္ငံျဖစ္လာရန္ မခဲယဥ္းေတာ့။ စစ္ေရး၊ စီးပြားေရးတြင္ မဟာ အင္အားႀကီးႏုိင္ငံျဖစ္ေသာ အေမရိကသည္ ပညာအရ လည္း မဟာအင္အားႀကီးျဖစ္ၿပီး အထူးခြၽန္ဆုံး၊ အထက္ျမက္ဆုံး လူသားရင္းျမစ္မ်ား ေမြးထုတ္ေပးရာ၊ ပ်ိဳးေထာင္ရာ၊ ႀကီးျပင္းရာ ျဖစ္ေနျခင္းမွာ အေမရိကတြင္ စာၾကည့္တိုက္မ်ား ဖြံ႕ၿဖိဳးျခင္း၊ စာၾကည့္တိုက္ယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားျခင္းႏွင့္ တိုက္႐ိုက္သက္ဆိုင္ေနသည္။

အေမရိက စာၾကည့္တိုက္မ်ားတြင္ မထားလို ေတာ့သည့္ စာအုပ္ေဟာင္းမ်ားကို ေဈးေလွ်ာ့ ေရာင္း ေပးေသာေၾကာင့္ ေမႊႏုိင္ေႏွာက္ႏုိင္လွ်င္ စာအုပ္ေကာင္း မ်ားကို ႏွစ္ျပားတစ္ပဲေဈးျဖင့္ ရႏုိင္သည္။ ေလွ်ာ့ေဈး စာအုပ္မ်ားဟု သီးသန္႔စားပြဲ၊ စင္တို႔ႏွင့္ တင္ထားေပး သလို စာၾကည့္တိုက္ႀကီးလွ်င္ စာအုပ္မ်ား ေလွ်ာ့ေဈး ျဖင့္ ေရာင္းသည့္ဌာန သက္သက္ပင္ ဖြင့္ထားေပးသည္။ မူရင္းေဈး၏ ထက္ဝက္၊ သုံးပုံႏွစ္ပုံ ေလွ်ာ့ေဈး စာအုပ္ မ်ားအျပင္ တစ္ေဒၚလာ၊ ႏွစ္ေဒၚလာျဖင့္ ရႏိုင္သည့္ စာအုပ္ေကာင္း မ်ားလည္း ေတြ႔ရသည္။ အေမရိက မေရာက္ခင္ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္လခန္႔က စင္ကာပူတြင္ ေလွ်ာ့ေဈးျဖင့္ပင္ ၂၅ ေဒၚလာျဖင့္ ဝယ္ခဲ့သည့္ Kishore Mahbubani ၏ The New Asian Hemisphere: The Irresistible Shift of Global Power to the East စာအုပ္ကိုပင္ သုံးေဒၚလာေလာက္ျဖင့္ရေတာ့ ဝမ္းသာအားရ ထပ္ဝယ္လိုက္ေသးသည္။ Kishore Mahbubani က အာရွသားေတြထဲမွာ ရွားရွားပါးပါး ကမၻာ့အဆင့္ စာအုပ္မ်ားေရးႏုိင္သူ၊ ကမၻာ့အဆင့္ အိုင္ဒီယာမ်ား ထုတ္ႏိုင္သူ။ Can Asians think? “အာရွသားေတြ စဥ္းစားႏုိင္သလား” ေဆာင္းပါး၊ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အမည္တူစာအုပ္ျဖင့္ နာမည္ႀကီး ခဲ့သည္။ သူ႔စာအုပ္ကို ဝါသနာတူ မိတ္ေဆြတို႔ကို လက္ေဆာင္ေပးရမည္။

New Mexico ျပည္နယ္မွ Santa Fe ဆိုသည့္ ၿမိဳ႕ေလးမွ စာၾကည့္တိုက္ကို ညေနေစာင္းခ်ိန္ မွတ္မွတ္ ရရေရာက္သြားေတာ့ စာအုပ္အေဟာင္းေရာင္းသည့္ ဆိုင္ေလးက ပိတ္သြားၿပီ။ စာအုပ္အေႏွာင့္တြင္ ေရးထိုးထားသည့္ စာအုပ္နာမည္မ်ားကို အျပင္က လွမ္းဖတ္ၾကည့္ေတာ့ စာအုပ္ေကာင္းမ်ားကို လွမ္းျမင္ရသည္။ ေနာက္ေန႔မွလာမည္ ေတးထားၿပီး တကယ္တမ္း မေရာက္ေရာက္ေအာင္ သြားခဲ့ေတာ့ အားထုတ္ရက်ိဳး နပ္ေလာက္ေအာင္ စာအုပ္ေကာင္းမ်ား ေဈးခ်ိဳခ်ိဳႏွင့္ ရခဲ့သည္။ အျပင္ထြက္ၿပီး ျပန္လာတိုင္း စာအုပ္အေဟာင္း တခ်ိဳ႕ ပါလာတတ္သည့္ စာၾကည့္တိုက္ေတြ႔လွ်င္ ခ်န္ရစ္ ေနခဲ့တတ္သည့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ျမန္မာႏုိင္ငံထက္ ေခတ္မီတိုးတက္သည့္ ႏုိင္ငံေတြ ထိုင္ဝမ္၊ မေလးရွားက လာသည့္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ပထမေတာ့ နားလည္ပုံ မရ။ သူတုိ႔ဆီတြင္ ႏိုင္ငံတကာ စာအုပ္စာတမ္းေတြ အလြယ္ဝယ္ရႏုိင္သည္။ 

ကြၽန္ေတာ္တို႔ထံတြင္ မလြယ္။ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ စာအုပ္စာတမ္း ဆိုလွ်င္ ပိုၿပီးပင္ရွားပါး ေသးသည္ဆိုေတာ့ စာၾကည့္ တိုက္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ေတြ႔လွ်င္ “စူဠလိပ္၊ ေရထဲခ်” ဖတ္သည္၊ ျမည္းသည္။ စာအုပ္ေကာင္းမ်ား ေဈးေပါေပါေလာေလာႏွင့္ ရလွ်င္ လက္လြတ္မခံႏုိင္။ ဟိုစာအုပ္လည္းလိုခ်င္၊ သည္စာအုပ္ လည္းမထားခဲ့ႏုိင္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ဝါသနာ ကို သူတို႔သိသြားၿပီး စာအုပ္ခ်စ္သူအျဖစ္ ကြၽန္ေတာ့္ကို အသိအမွတ္ျပဳ လာၾကကာ “မင္းဒီေန႔ ဘာစာအုပ္ရ ေသးလဲ” က ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ေတြ႔လွ်င္ ႏႈတ္ဆက္သည့္ စကား ျဖစ္လာသည္။ တစ္ေနရာတြင္ စာအုပ္ဆိုင္ေတြ႔ လွ်င္ “ဟိုလမ္းေထာင့္မွာ စာအုပ္အေဟာင္းဆိုင္ တစ္ဆိုင္ေတြ႔ခဲ့တယ္” ဟု လမ္းညႊန္ျခင္းျဖင့္လည္း ကြၽန္ေတာ့္ ဝါသနာကို ကူညီၾကသည္။

ေတြ႔သည့္စာၾကည့္တိုက္ တိုင္းတြင္ စာအုပ္ ေကာင္းေဟာင္းမ်ားကို လိုက္ရွာၿပီး ကြၽန္ေတာ္စုသည္။ ျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္သယ္သြားရန္။ ဓာတ္ပုံစာအုပ္လို မ်ိဳးက မယုံႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ေဈးသက္သာလွသလို သိမ္းထားခ်င္စရာ ေကာင္းလွေသာ္လည္း အေလးခ်ိန္ စီးလွေသာေၾကာင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ကိုင္ၾကည့္လိုက္ ခ်ထားလိုက္လုပ္ၿပီး ေနာက္ဆုံး ထားခဲ့ရသည္ခ်ည္း။ ေလယာဥ္အတန္တန္ စီးၿပီးမွ ဌာနီသို႔ ျပန္ေရာက္မည္ ဆိုေတာ့ လိုခ်င္စိတ္ႏွင့္ စာအုပ္အေလးခ်ိန္ကို အၿမဲ ခ်ိန္ဆၿပီးမွ ဝယ္ရသည္။ မက္ေမာစရာလည္းေကာင္း၊ ေဈးလည္းသက္သာသည့္ စာအုပ္မ်ားက်ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း လက္ငင္း မ်က္စိမွိတ္ ဝယ္ပစ္လိုက္သည္။ ေနာက္ဆုံး ေလယာဥ္ဆင္းသည့္ အခ်ိန္က်မွ ကုန္ခ်ိန္ပိုလွ်င္ ခ်န္ထား ခဲ့မည္ဟူေသာ အၾကံအစည္ႏွင့္။ တကယ္တမ္းျပန္ရေတာ့ မည့္အခ်ိန္တြင္ သံေယာဇဥ္ကမျပတ္။ အျခားပစၥည္း မ်ားကို ေလွ်ာ့ႏုိင္သေလာက္ ေလွ်ာ့ၿပီး စာအုပ္မ်ားကို ရႏုိင္သေလာက္ရေအာင္ သယ္ကာျပန္လာခဲ့သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံျပန္ေရာက္သည့္ အခါတြင္ အေမရိကန္ သံ႐ုံးမွသက္ဆိုင္ရာ တာဝန္ခံသံအရာရွိႏွင့္ ျပန္ေတြ႔ၿပီး ထုံးစံအတိုင္း ခရီးစဥ္အေၾကာင္း စကားစျမည္ေျပာရသည္။ သူက အေမရိကန္တြင္ မွတ္မွတ္ရရ ျဖစ္သည့္ အရာေတြ မ်ား ရွိခဲ့သလား ေမးေတာ့ “ရွိပါသည္။ စာၾကည့္တိုက္ မ်ားပါ” ဟု ေျဖမိရက္သား ျဖစ္သြားသည္။ တကယ့္ တကယ္လည္း အေမရိကမွ စာၾကည့္တိုက္မ်ားကို ယခုထက္ထိ သတိရေနဆဲ။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္လည္း ထိုသုိ႔ေသာ စာၾကည့္တုိက္မ်ား တည္ေထာင္ႏုိင္လွ်င္ ေကာင္းမွာပဲဟု ေတာင့္တေနမိသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ စာၾကည့္တုိက္မ်ား တုိးတက္ရန္ ႀကိဳးစားေနသူမ်ား၊ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား ရွိေနေသာ္လည္း လွဴႏုိင္တန္းႏုိင္သူမ်ား အပါအဝင္ အမ်ားျပည္သူတို႔ ယခုထက္ အလုံးအရင္းႏွင့္ ပူးေပါင္းပါဝင္မလာဘဲႏွင့္ ေအာင္ျမင္ရန္မျဖစ္ႏုိင္ပါ။

စာၾကည့္တိုက္မ်ားကို အေရအတြက္ေရာ၊ အရည္အေသြးပါ တုိးတက္လာေအာင္ ႀကိဳးစားေနခ်ိန္ တြင္ ရွိေနေသာ စာၾကည့္တိုက္မ်ားကိုလည္း ယခုထက္ ပိုၿပီး အသုံးခ်တတ္ေအာင္၊ တစ္ခုခုသိလိုလွ်င္ စာၾကည့္ တိုက္သို႔ သြားၿပီး ရွာေဖြသည့္ “စာၾကည့္တိုက္ ယဥ္ေက်းမႈ” ျပန္႔ပြားလာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရဦးမည္။ တစ္ခ်ိန္တည္း တြင္ ခ်ိဳ႕ငဲ့ေနသည့္ စာၾကည့္တိုက္မ်ားသို႔ လွဴလိုတန္းလို သူ ျပည္တြင္းျပည္ပ မေရြး ေစတနာရွင္မ်ားအား လွဴႏုိင္တန္းႏုိင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးသင့္သည္။ လွဴခ်င္သူက လွဴခ်င္လ်က္ႏွင့္ လက္မခံႏုိင္ေသာ စာၾကည့္တုိက္မ်ား ရွိေနရလွ်င္ အေတာ္ဝမ္းနည္းဖြယ္ ေကာင္းၿပီး ျပည္သူတို႔၏ အလင္းတံခါးကို ပိတ္ထားသည္ႏွင့္ တူေပလိမ့္ မည္။ ကိုယ့္မရွိလို႔ သူမ်ားကလွဴတာ ရွက္စရာမရွိ၊ အျခားသူက မိမိျပည္သူတို႔အတြက္ ေစတနာျဖင့္ လွဴသည္ကို မယူလွ်င္သာ ျပည္သူ႔ရန္သူ မည္ေပသည္။

စာၾကည့္တိုက္တို႔သည္ အေမရိက၏ ေအာင္ျမင္ ေၾကာင္း လွ်ဳိ႕ဝွက္လက္နက္ဟုပင္ ကြၽန္ေတာ္ ဆိုခ်င္ပါ သည္။ ထိုလွ်ဳိ႕ဝွက္လက္နက္တို႔ကို ေလ့လာခြင့္၊ တို႔ထိခြင့္ ရခဲ့ျခင္းသည္ အေမရိကခရီးတြင္ စီစဥ္ထားသည့္အထဲ မပါဘဲ မိမိဘာသာ ၾကားေဖာက္ ရယူႏုိင္ခဲ့ေသာ အခြင့္ အေရးတစ္ရပ္ ျဖစ္သည္။ ထုိသို႔ ေလ့လာခဲ့ေသာေၾကာင့္ အေမရိကန္၏ အျခားေသာ အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို ေလ့လာခြင့္အခ်ိဳ႕ႏွင့္ လဲလိုက္ရသည္ ဆိုလွ်င္လည္း ကြၽန္ေတာ္ မႏွေျမာပါ။ တစ္ခုပဲရွိသည္။ ျမန္မာတုိ႔တြင္ ထိုလက္နက္မ်ိဳး ပိုင္ဆိုင္လာေစလိုေသာ ကြၽန္ေတာ့္ ေရာဂါကေတာ့ အေမရိကစာၾကည့္တိုက္မ်ားႏွင့္ ႀကဳံဆုံအၿပီးတြင္ ပိုၿပီး ရင့္သန္လာခဲ့သည္။

The Voice Weekly
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=158368317666296&set=a.1317507003280