ျမန္မာ႕သမိုင္းထဲက ဂဠဳန္ဦးေစာရဲ႕ ေနာက္ဆုံး အခ်ိန္မ်ား

          

၁၉၄၈ ေမလ ၈ ရက္ေန႔

ဘုရားဆင္းတုကေလးတြင္ ဆီမီးပတ္လည္ထြန္းညွိပူေဇာ္၊ ေကာ္ဖီဆြမ္း၊ မုန္႔ဆြမ္းမ်ားျဖင့္ ပန္းေရခ်မ္းမ်ားပါ ေ၀ေ၀ဆာဆာ ကပ္လွဴထားပါတယ္။
အစားအေသာက္တာ၀န္ကုိယူရတဲ႕ အက်ဥ္းသားကေလးမွာ သူ႕ဆရာအတြက္ နံနက္စာကို နံနက္သံုးနာရီတည္းက အသင့္စီစဥ္ေပးခဲ႕ေပမယ္႕ ဦးေစာ က စားမသြားေတာ့ပါ၊
က်န္ခဲ့တဲ႕ သူပိုင္ပစၥည္းေလးေတြကုိ သူေပးလုိသူမ်ားရဲ႕ နာမည္နဲ႕ သူ႔ခုတင္ေပၚမွာ တန္းစီတင္ခဲ့ျပီး အတူရွိေနခဲ႕တဲ႕ အရာရွိငယ္တစ္ဦးကို လႊဲအပ္ခဲ့ပါတယ္။

အခ်ိန္ကေတာ႕ ၅ နာရီ ၂၀ မိနစ္
လင္းအားႀကီး အခ်ိန္
ဦးေစာ ကုိ ထားရွိရာ ႀကိဳးတိုက္ အမွတ္ ၃ မွာ
ပရိသတ္မ်ား ေရာက္ ရွိေန ၾကျပီ၊
ၾကိဳးတုိက္သံတံခါးကို ဖြင့္လုိက္သည္ႏွင့္ ေထာင္ပိုင္ၾကီးႏွင့္ ေထာင္မွဴးၾကီးတုိ႔ဟာ ဦးေစာကုိ ၀ဲယာညွပ္လွ်က္တြဲျပီး ျဖစ္ေနပါတယ္။

ႀကိဳးစင္တင္ တဲ႕အခါ ဝတ္ရေသာ အက်ႌ ရွည္အျဖဴကို အခန္းထဲမွ အထြက္ ဝတ္ေပးမည္လုပ္ရာ ဦးေစာက ဟိုေပၚ ေရာက္မွဝတ္ပါလားခင္ဗ်ာဟု ေတာင္းပန္တယ္။
ဒီလိုနဲ႕ ၀တ္မေပးေသးပဲ ေထာင္ပိုင္ႀကီးက လက္ေမာင္းမွ တြဲေခၚလာခဲ႕ပါတယ္ ဦးေစာကား လက္ထိပ္မပါ၊
ပိုးရွပ္အက်ႌအျပာလက္တိုနဲ႕ ပိုးရွမ္း ေဘာင္းဘီကို ဝတ္ဆင္ျပီး ေရွ႕ ထိုး ဖိနပ္ အနက္ကို စီးလာတဲ့ ဦးေစာ ဣေႁႏၵမပ်က္ဘဲ
သူသိေဟာင္း ကြ်မ္းေဟာင္းမ်ားကို ျပံဳးျပ ႏူတ္ဆက္ျပီး
ၾကိဳးစင္ေျခရင္းသို႔အေရာက္ ေထာင္မွဴးၾကီးရဲ႕ သတိေပးမႈျဖင့္ ဆင္းတုေတာ္ကေလးအား ဦးညႊတ္၀တ္ျပဳပါတယ္။
ဦးေစာမွာ ဖိနပ္မပါေတာ့ဘဲ
ေထာင္မွဴးၾကီးဦးစံတင္၏ တြဲေခၚရာၾကိဳးစင္သို႔သာ တန္းတန္းမတ္မတ္ တက္သြားပါတယ္၊
ေထာင္ပိုင္ႀကီးအားလည္း (ဂြတ္ဘိုင္) လို ့ႏႈတ္ ဆက္ လိုက္ပါတယ္။

ႀကိဳးစင္ေပၚ ေရာက္တဲ႕အခ်ိန္ ၅ နာရီ ၃၂ မိနစ္

အက်ႌရွည္ကို ေထာင္မွဴးႀကီးက ဝတ္ေပးၿပီး လက္နဲ႕ေျခကို ႀကိဳး တုပ္ကာ အိတ္ျဖဴစြပ္လိုက္ၿပီး ႀကိဳးကြင္း ကို စြပ္လိုက္ပါတယ္။

တစ္ခဏမွ်ၾကာတဲ႕ အခါ

အခ်ိန္္ ၅ နာရီ ၃၃ မိနစ္တိတိ

သံျပားက်သြားသံ ဒိုင္း

ဆိုတဲ႕ အသံမွတစ္ပါး ဘာမွမ ၾကားလိုက္ရ။
ႀကိဳးစင္ ေအာက္ဘက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တဲ႕ အခါ မေျပာပေလာက္ေသာ လႈပ္ရွားမႈကေလးျဖင့္ ၾကိဳးလူးလြန္႔ျခင္းမရွိပဲ မိနစ္ အနည္းငယ္အတြင္း ဇီဝိန္ခ်ဳပ္ျငိမ္သက္သြားပါေတာ႕တယ္။
ၾကိဳးလူးလြန္႔ျခင္း ဆိုတာ ေသရမွာကို စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔ျပီး ရုန္းကန္တဲ႕ သေဘာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဦးေစာကေတာ့ ေသရမွာကို ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ တုန္လူပ္ျခင္းမရွိဘဲ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားဟန္ရွိျပီး ၾကိဳးမွာ မလူးမလြန္႔၊ မလူပ္ရွားေတာ့ပဲ ေဒါက္ျဖဳတ္ခ်လုိက္ျပီးတဲ႕ေနာက္ တစ္ခ်က္တည္း နဲ႕ ျငိမ္သက္သြားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
နာရီ၀က္အၾကာ
ေထာင္ဆရာ၀န္မ်ားျဖစ္တဲ႕ေဒါက္တာေအာင္သိန္းႏွင့္ ေဒါက္တာထြန္း၀င္တုိ႔မွ လာေရာက္စစ္ေဆးျပီး အသက္မရွိေတာ့ေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ေပးပါတယ္။
ျပီးမွ ဦးေစာ အေလာင္းကို ၾကိဳးစင္မွ အသင့္ရွိေနျပီးသား အေခါင္းမ်ားထဲသို႔ စနစ္တက် ေနရာခ်ေပးခဲ့ပါတယ္။

တကယ္ေတာ႕ ဦးေစာဟာလည္း လူေတာ္တစ္ေယာက္ပါ။
ေရွ ့ေနတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ဒိုင္အာခီေရြးေကာက္ပြဲမွာ အမတ္ျဖစ္ဖူးတယ္။
ဆရာစံတို ့ဂဠဳန္တပ္သားေတြ အတြက္လည္း
ေရွ ့ေနလိုက္ေပးခဲ႕ရာမွ
ျပည္ထဲေရး အတြင္းဝန္ Mr. Booth Gravely က ဦးေစာကို "ေမာင္ေစာ ဂဠဳန္ ျဖစ္လာၿပီ" လို ့ေျပာရာကေန 'ဂဠဳန္ဦးေစာ' ဆိုျပီး အမည္တြင္လာခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာ မ်ိဳးခ်စ္ပါတီေထာင္၊ နန္းရင္းဝန္လုပ္ ၊
တစ္ဆင့္ျပီးတစ္ဆင့္ အာဏာမက္လာရာကေန
ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေပၚမွာ အထင္ျမင္လြဲကာနိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမွဳၾကီးျဖစ္လာခဲ႕ရျခင္းျဖစ္ခဲ႕ရပါတယ္။

သူမေသမီ သူ႕သမီး ထံ ေရးပို႕ခဲ႕တဲ႕ စာမွာ လက္စားေခ်ျခင္း နဲ႕ပတ္သက္ျပီး သူမွားခဲ႕တယ္ဆိုတာကုိ ဒီလိုေရးသားထားခဲ႕ပါတယ္။

"ခ်စ္သမီးသို႔

ခ်စ္သမီးအတြက္ အနည္းငယ္ ေရးရဦးမည္။ သမီးသည္ ငယ္စဥ္ကစ၍ သူတပါးအသတ္ကို မသတ္ဘဲ အျမဲေရွာင္ၾကဥ္လာခဲ့သလို၊ မိမိ၏ အသက္ထက္ဆံုး မည္သည့္အခါမွ သူတပါးအသက္ကို မသတ္ပါဟူ၍ ျမတ္စြာဘုရားေရွ႕ေတာ္၌ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း အဓိဌာန္ျပဳပါ။
ေနာက္ အေရးႀကီးတာတခုက သမီးအား မွာခဲ့ဦးမည္။ ဒယ္ဒီတို႔အမ်ဳိးသည္ အေဖမ်ဳိး၊ အေမ မ်ဳိးတို႔သည္ စိတ္အလြန္ထက္ၾကသည္၊ စိတ္ေကာင္းရိွၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သူတပါးေစာ္ကားလာလွ်င္ မခံခ်င္ေသာစိတ္ထားက အလြန္အားႀကီးၾက၏၊ စိတ္ျပင္းထန္၏။ သူမ်ားတကာက တခ်က္႐ိုက္လွ်င္ ကိုယ္က အခ်က္ ၂၀ ျပန္႐ိုက္ခ်င္သည္။ လက္စားျပန္မေခ်ရလွ်င္ တသက္လံုး မေမ့ႏိုင္၊ မစားႏိုင္၊ မေနႏိုင္သလို ရိွၾကသည္။ ငါ့သမီး ဤသို႔သေဘာ မရိွေလႏွင့္။ အကယ္၍ တစံုတေယာက္က ရန္မူလာလွ်င္ သည္းခံပါ။ သည္းခံျခင္းသည္ပင္လွ်င္ ကုသိုလ္ေရး ျဖစ္ေတာ့၏။
အေရးအႀကီးဆံုး၊ အဖိုးတန္ဆံုး၊ ေနာက္ဆံုးအေမြတခု ေပးရဦးမည္။ ထိုအေမြကား အျခားမဟုတ္။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာသံုးပါးကို အျမဲဆည္းကပ္ရမည္။
လူ႔ဘဝကိုရဖို႔ အလြန္ခဲယဥ္း၏။ ဘုရားသာသနာႏွင့္ ၾကံဳႀကိဳက္ဖို႔ရာ အလြန္ခဲယဥ္း၏။ ယခု သမီးတို႔မွာ လူ႔ဘဝကို ကံအားေလ်ာ္စြာ ေရာက္လာ၏။ အလြန္အဖိုးတန္သည့္ ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္ႀကီးႏွင့္ ၾကံဳႀကိဳက္လ်က္ရိွ၏။

မေသမေနရသမွ် အခ်ိန္ကေလးအတြင္းမွာ ရတနာ သံုးပါးကို ေန႔ေရာညဥ့္ပါ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ပါ။ ဝိပႆနာတရား အားထုတ္ပါ။
ျမန္မာျပည္၌ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြ မ်ားႏုိင္သေလာက္မ်ားေအာင္ ပဥၥင္းခံ၊ ရွင္ျပဳတို႔ကို ငါ့သမီး တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ပါ။

သူေတာ္ေကာင္းမ်ားေသာ ႏိုင္ငံအျဖစ္ႏွင့္ ျမန္မာျပည္သည္ ကမာၻတြင္ ထင္ရွားပါေစ။ ဤသို႔ျဖစ္ရန္ ငါ့သမီးသည္ တတ္ႏိုင္သမွ် ပါဝင္ကူညီပါ။ ေဆာင္ရြက္ပါ။ ဘုရား သာသနာေတာ္ အက်ဳိး၊ သတၱဝါမ်ား၏ အက်ဳိး၊ မိမိကိုယ္က်ဳိးအတြက္ျဖစ္ေပမည္ဟူ၍ တသက္လံုး မွတ္ထားပါ။ သမီးသည္ ဆရာေတာ္၊ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ားကို အျမဲကိုးကြယ္ပါ။ ဆည္းကပ္ပါ။ လွဴဒါန္းပါ။ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကို အျမဲအားထုတ္ပါ။ ဤကား- ငါ၏ ခ်စ္သမီး အား ေပးအပ္ခဲ့ေသာ အေမြပင္တည္း"

လိမၼာစြာေနရစ္ေပေတာ့ ခ်စ္သမီး

ေမာင္ေစာ"

Ayesay.com.mm

ကုိးကား ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ၁၉၄၈-၁၉၉၈ ေရႊရတု ႏွစ္ ငါးဆယ္ျပည့္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံသတင္းစာ မွတ္တမ္းမ်ား၊ ပထမတြဲႏွင့္ဒုတိယတြဲ၊ တကၠသိုလ္ စိန္တင္ စာအုပ္မ်ားမွရယူပါသည္။

https://www.facebook.com/ayesaycommm/photos/a.414172545421523.1073741826.3