“ကံမွားေတာ့ ခံထားေပါ့”

                   

•••••••••••••••••••••••••••
[၁]။ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္တုန္းက၀သာလီၿမိဳ႕မွာ “ ၀ါေသ႒ီ”ဆိုတဲ့
သူေဌးသမီးေလးတစ္ေယာက္ရွိခဲ့ဖူးတယ္။အရြယ္ေရာက္တဲ့အခါ
မိဘေတြက အမ်ိဳးဇာတ္တူတဲ့သေဌးသားတစ္ေယာက္နဲ႔ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ေပးတဲ့အတြက္
ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕အိမ္မွာလုိက္ေနရတယ္။

သားတစ္ေယာက္ရျပီး အဲဒီသားကေလးကေျပးႏုိင္၊လႊားႏုိင္ ေဆာ့ကစားႏိုင္တ့ဲ
သံုးႏွစ္သားအရြယ္ေလာက္မွ ေရာဂါတစ္ခုနဲ႔ ရုတ္တရက္ေသဆံုးသြားတဲ့အတြက္
“၀ါေသ႒ီ” ခမွ်ာ သားေသာကနဲ႔ အႀကီးအက်ယ္စိတ္ဆင္းရဲျပီး သည္းေျခပ်က္ကာ
ရူးသြပ္ သြားပါေတာ့တယ္။

ရူးၿပီး၊ေလွ်ာက္သြားေနတာမ်ိဳးမျဖစ္ေအာင္ခင္ပြန္းသည္နဲ႔ ေဆြမ်ဳိးမိဘေတြက အိမ္မွာ
ေသခ်ာေစာင့္ၾကပ္ၾကည့္ရွဳျပီး၊အေကာင္းဆံုးဆးဆရာ၊အေကာင္းဆံုးေဆး၀ါးေတြနဲ႔
ဂရုတစိုက္ ျပဳစုကုသေပးၾကပါတယ္။

တစ္ေန႔ ….. အိမ္သားေတြအလစ္မွာ လွစ္ကနဲ အိမ္ကထြက္ေျပးၿပီး၊
ေျခဦးတည့္ရာ ေလွ်ာက္သြားပါေတာ့တယ္။ဆံပင္ေတြဖရိုဖရဲ၊ အ၀တ္အစားလံုး၀မကပ္၊
အမွတ္သညာကင္းမဲ့စြာနဲ႔ ေရာက္ခ်င္ရာေရာက္၊ေပါက္ခ်င္ရာေပါက္ ေလွ်ာက္သြားေနတဲ့
၀ါေသ႒ီ ကို ခင္ပြန္းသည္နဲ႔ မိဘေဆြမ်ဳိးေတြကလိုက္ရွာေပမယ့္၊ သတင္းအစအန လံုး၀ မရေတာ့ပါဘူး။

လမ္းဆံုလမ္းခြ၊ အမွဳိက္ပံုေတြ၊ သုသာန္သခ်ႋဳင္းေတြ၊ဖုန္တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ ခရီးလမ္းမေတြမွာ
အစာျပတ္၊ေရျပတ္၊အငတ္ငတ္အေပေပနဲ႔ကိုယ္လံုးတီး ေလွ်ာက္သြားေနတဲ့ ၀ါေသ႒ီဟာ
သံုးႏွစ္ေလာက္အၾကာမွာ မိထိလာၿမိဳ႕ကိုေရာက္သြားပါတယ္။တစ္ေန႔
ၿမိဳ႕ထဲလမ္းမတစ္ေနရာမွာ “ဣေႁႏၵ သိကၡာႀကီးမားစြာနဲ႔ ႏူးညံ့ညင္သာ
ႂကြျမန္းလာတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္” ကိုဘ၀င္ေသြးပ်က္ အရူးတက္ေနတဲ့၀ါေသ႒ီ ဖူးျမင္လိုက္ရပါတယ္။

အတုမဲ့ က်က္သေရေတာ္ပိုင္ရွင္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ၾကည္လင္ေအးျမ
ေတာက္ပ၀င္း၀ါတဲ့ မ်က္ႏွာေတာ္ကိုဖူးျမင္လုိက္ရတယ္ဆိုရင္ပဲ
အရူးေရာဂါ ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္ၿပီး ပင္ကိုယ္စိတ္ျပန္ျဖစ္သြားပါတယ္။

အရူးကံကုန္ခ်ိန္မွာ ဘုရားကိုဖူးရလုိ႕ ဘုရားတန္ခိုးနဲ႕ အရူးေရာဂါေပ်ာက္သြားတဲ့
“၀ါေသ႒ီ” ကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က တရားအက်ဥ္းခ်ဳပ္ေဟာ၊ တရားနာရလို႕
သဒၶါတရား၊ သံေ၀ဂတရားျဖစ္ၿပီး၊ရဟန္းျပဳေပးဖုိ႔ဘုရားထံခြင့္ပန္ ဘုရားအမိန္႔နဲ႔
ဘိကၡဳနီမေတြက သူ႔ကိုရဟန္းျပဳေပး၊ ရဟန္းမဘ၀နဲ႔ ၀ိပသနာအလုပ္ကို ႀကိဳးႀကိဳးစားစား
အားထုတ္လိုက္တာ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ၊ဉာဏ္ရင့္ခ်ိန္ေရာက္သြားတဲ့အတြက္
ပဋိသမၻိဒါဉာဏ္ေလးပါးနဲ႔ တကြ“ရဟႏၲာ” ျဖစ္သြားပါတယ္။

သားေသာကတြင္ သာမက ေသာကအားလံုးခ်ဳပ္ဆံုးသြားေတာ့တာေပါ့။ ေသာကအားလံုးရဲ႕
အရင္းအျမစ္ျဖစ္တဲ့ ကိေလသာတဏွာကို အရဟတၱမဂ္နဲ႕ အျမစ္ျပတ္ ပယ္သတ္လိုက္ႏိုင္လုိ႔ပါပဲ။

[၂]။သားေသာကနဲ႕ ရူးေနရွာတ့ဲ ၀ါေသ႒ီ ျမတ္စြာဘုရားကိုဖူးျမင္ခြင့္ရတဲ့
အခ်ိန္က ဘယ္အခ်ိန္လဲဆိုေတာ့ ရူးသြပ္မွဴကိုျဖစ္ေစတဲ့ အကုသိုလ္ကံ
ကုန္တဲ့အခ်ိန္၊ အရူးကံကုန္တဲ့အခ်ိန္…တဲ့။
(အထာတိပစၧာ ဥမၼာဒသံဝတၱနိယႆ ကမၼႆ ပရိကၡေယ)

သားေသလုိ႔ ေသာကျဖစ္ၿပီး ရူးတယ္ဆိုေပမယ့္၊ရူးရမယ့္ကံပါလာလုိ႔ ရူးတာပါ။ ရူးရမယ့္ကံသာ
ပါမလာရင္ သားေသလုိ႕ေသာကဘယ္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္၊ရူးစရာအေၾကာင္းမရွိပါဘူး။
စိတ္ညစ္ရံု၊ စိတ္ဆင္းရဲရံု၊၀မ္းနည္းပူေဆြးငိုေႂကြးရံုေလာက္ပဲ ခံစားရမွာပါ။
သားေသလို႕သာ ရူးရစတမ္းဆိုရင္ သားေသတဲ့အျဖစ္ဆိုးမ်ိဳးနဲ႔ၾကံဳရတဲ့မိခင္၊ဖခင္တိုင္း ရူးသြပ္ကုန္ၾကမွာေပါ့။

■“ရူးသြပ္မွဳ” ကိုျဖစ္ေစတဲ့ “အကုသိုလ္ကံ”ဆိုတာ ကေတာ့ အမိ်ဳးမ်ိဳးျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
သူတစ္ပါးကို ရူးသြပ္ေလာက္ေအာင္ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းမယ္၊
စိတ္ဆင္းရဲ၊ ကိုယ္ဆင္းရဲျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ဆိုရင္ အဲဒီကံ အက်ိဳးေပးတဲ့ဘ၀ ကိုယ္လည္းရူးသြပ္ရမွာပဲ။

■တကယ္မခ်စ္ဘဲနဲ႔ ခ်စ္ဟန္ေဆာင္ျပီး တစ္ဖက္သားကို အရူးလုပ္မိလုိ႕ တစ္ဖက္သားမွာကိုယ့္ကို
စြဲလမ္းၿပီး၊အရူးတစ္ပိုင္းျဖစ္သြားမယ္ဆိုလည္းအဲဒီကံေၾကာင့္ တစ္ခ်ိန္မွာ ကိုယ္လည္း ရူးသြပ္ရမွာပါ။

■ကိုယ့္ကို စဲြစြဲလမ္းလမ္း တမ္းတမ္းတတျဖစ္သြားေအာင္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ နဲ႔
ကိုယ့္ကို ရူးမတတ္ ခ်စ္သြားေအာင္ ဆိုတဲ့စိတ္ထားနဲ႔ ဉာဏ္နီ ဉာဏ္နက္သံုးတာမ်ိဳး၊
မူယာမာယာမ်ားတာမ်ဳိး၊ျမဴဆြယ္ျဖားေယာင္းတာမ်ဳိး၊လိမ္ညာလွည့္ပတ္တာမ်ိဳးကို ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရပါမယ္။

သူ႔စိတ္နဲ႔သူ စြဲလမ္းတမ္းတတာကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။

တမင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ စြဲလမ္းေအာင္လုပ္တာဆိုရင္ေတာ့ စိတ္ထားကိုက
ရူးေစခ်င္တဲ့စိတ္ထားမုိ႔ အဲဒီ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈက ကိုယ့္ဆီလည္း ေသခ်ာေပါက္ ျပန္ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။

■ရူးသြပ္မႈကုိ ျဖစ္ေစတဲ့ အကုသိုလ္ကံေတြထဲမွာအဓိက အက်ဆံုး၊ အၾကီးမားဆံုး အကုသိုလ္ကံကေတာ့
“ ေသရည္ေသရက္ေသာက္စားျခင္း” ပါပဲ။မူးမူးရူးရူးဆိုတဲ့အတုိင္း မူးရင္ရူးတတ္သလို၊
မူးေနတာကိုက ရူးျခင္းတစ္မ်ိဳးပါပဲ။မူးရူးေသာက္စား(သုိ႔မဟုတ္) ေသာက္စားမူးရူး
ဆိုတဲ့အတုိင္း ေသာက္စားေနတာဟာ မူးရူးေနတာပါပဲ။

မူးၿပီေဟ့ဆိုရင္ အရူးတစ္ေယာက္လိုပဲဟိုေျပာဒီေျပာနဲ႔ ႏွဳတ္ေစာင့္စည္းမႈ မရွိေတာ့ပါဘူး။
ေျပာသင့္မွန္းမသိ၊ မေျပာသင့္မွန္းမသိနဲ႔စြတ္ၿပီး ေျပာေတာ့တာပါပဲ။
ရူးေနတဲ့လူ ဘာမွမသိသလုိ၊မူးေနတဲ့သူလည္း ဘာမွ မသိပါေတာ့ပါဘူး။

ဒါကိုပဲ ေသြးေတြႂကြလာၿပီး၊အာသြက္လွ်ာသြက္နဲ႔စကားေျပာလုိ႔ ပိုေကာင္းလာတယ္လုိ႔
အရက္ေသာက္သံုးသူေတြက သေဘာက်ၾကတယ္။“ဆက္ရက္မင္းစည္းစိမ္” အျဖစ္ သာယာ ယစ္မူးၾကပါတယ္။

ေရခ်ိန္မေက်ာ္ေသးလုိ႔ ကိုယ္ေျပာတာ ကိုယ္သိတယ္ပဲ ထားဦးေတာ့ မူးေနတဲ့အခ်ိန္ဟာ
ရူးေနတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ အတူတူပါပဲ။ရူးေနတဲ့သူဟာ အမွတ္သညာ ကင္းမဲ့ေနသလို၊ မူးေနတဲ့သူဟာလည္း
အမွတ္သညာ ကင္းမဲ့ေနပါတယ္။အရက္၊ဘီယာစတဲ့ မူးယစ္ေစတတ္တဲ့အရာေတြ
ေသာက္သံုးေနတာဟာ မွတ္ဉာဏ္အားနည္းေၾကာင္းအကုသိုလ္၊ ဉာဏ္ထိုင္းေၾကာင္းအကုသိုလ္၊
စိတ္မမွန္ေၾကာင္း အကုသိုလ္၊ရူးသြပ္ေၾကာင္း အကုသိုလ္ ဆည္းပူးစုေဆာင္းေနတာပါပဲ။

သူတစ္ပါးကို ဒုကၡေပးေပး မေပးေပး၊ ကိုယ့္ဘ၀ပ်က္ပ်က္ မပ်က္ပ်က္၊
အတိုင္းအတာ ေရခ်ိန္ေက်ာ္ေက်ာ္၊မေက်ာ္ေက်ာ္၊အရက္ဘီယာ ေသာက္တုိင္း
ဉာဏ္ထိုင္းေစတဲ့ဓာတ္ေတြ၊ေမ့ေလ်ာ့ေစတဲ့ဓာတ္ေတြ ေဖာက္ျပန္္ေစတဲ့ ဓာတ္ေတြ၊
ရူးသြပ္ေစတဲ့ ဓာတ္ေတြ ကိုယ္ရဲ႕စိတ္အစဥ္မွာ စြဲကပ္၊စြဲကပ္သြားပါတယ္။စုမိသြားပါတယ္။

အရက္ေသစာ ေသာက္သံုးျခင္းရဲ႕ အေပါ့ပါးဆံုးဆိုးက်ဳိးက “ရူးသြပ္ျခင္း နဲ႔ စိတ္ေဖာက္ျပန္ျခင္း”လုိ႔
ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာၾကားထားတာမုိ႔၊မရူးသြပ္လိုသူတုိင္း၊ စိတ္ပံုမွန္ျဖစ္လုိသူတုိင္း
အရက္၊ဘီယာစတဲ့ မူးယစ္ေသရည္မွန္သမွ်ကို ဘိန္းျဖဴ၊ စိတ္ႂကြေဆးျပားစတဲ့ မူးယစ္ေဆး၀ါး
မွန္သမွ်ကို လံုး၀ ေရွာင္ၾကဥ္ရပါမယ္။

[၃]။
၀ါေသ႒ီ ဘုရားနဲ႔ ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ဟာအရူးကံကုန္ခ်ိန္ကို ေထာက္ရွဳျခင္းအားျဖင့္。。。
ရူးရမဲ့ ကံပါလာတဲ့သူက ရူးကို ရူးရမွာပါပဲ။စိတ္ဆင္းရဲရမယ့္ကံ ပါလာတဲ့သူက စိတ္ဆင္းရဲကုိ ဆင္းရဲရမွာပါပဲ။စိတ္ဓာတ္က်ကံပါလာမယ့္သူက စိတ္ဓာတ္က်ကုိ က်ရမွာပါပဲ။
စိတ္ညစ္ရမယ့္ကံပါလာတဲ့သူက စိတ္ညစ္ကုိ ညစ္ရမွာပါပဲ။တရားရဲ႕အက်ိဳးေပးကို ဘယ္လုိမွေရွာင္လြဲလုိ႔ မရပါဘူး။

ပစၥဳပၸန္အျဖစ္ပ်က္ေလးပဲ ကြက္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့သားေသလုိ႔ ရူးသြားတာ “တရားမရွိလုိ႔၊ စိတ္ဓာတ္မရင့္က်က္လုိ႔၊အစြဲလမ္းႀကီးလုိ႔” လုိ႔ေျပာရမွာပါပဲ။သံေဃာဇဥ္ေၾကာင့္ ၊တဏွာေၾကာင့္လုိ႔
သံေ၀ဂယူရမွာပါပဲ။ဒါေၾကာင့္ အေၾကာင္းရင္းကို ေသခ်ာစစ္လိုက္ေတာ့
အတိတ္ကရူးခဲ့တဲ့ ကံျပဳခဲ့လုိ႔ ရူးရတာပါ။

တရားမရွိလုိ႔ ရူးတာမွန္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ အဲဒီလို တရားမရွိ ျဖစ္သြားတာဟာ
အတိတ္ကရူးရမယ့္ ကံပါလာလုိ႔ပါ။အတိတ္ကံ အက်ိဳးေပးဖို႕အတြက္ ပစၥဳပၸန္မွာ
သားေသတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ဆိုးကဇာတ္လမ္း ဆင္ေပးလုိက္ရတာပါ။
တရားအသိ၊သတိကလည္း ေခတၱခဏ ေရွာင္ထြက္ေပးလုိက္ရပါတယ္။

တခ်ဳိ႕လူေတြ တရားလက္ကိုင္ရွိပါလ်က္နဲ႔၊ျဖစ္ရပ္တစ္ခုခုေၾကာင့္ တရားလက္လြတ္ျဖစ္သြားၿပီး၊
၀မ္းနည္းေၾကကြဲေနရတာ၊ပူေဆြးငိုေႂကြးေနရတာေတြဟာ အဲဒီလုိျဖစ္ရမယ့္ ကံကို ပါလာလုိ႔ပါ။
အတိတ္ကံ၀ဋ္ေႂကြးက ႏွလံုးသားထဲကတရားကို ေခတၱခဏ ဖယ္ထုတ္ပစ္လိုက္တဲ့အတြက္
တရားလက္လြတ္ျဖစ္သြားတာပါပဲ။တရားဘယ္ေလာက္ရွိရွိ အတိတ္ကံ၀ဋ္ေႂကြးကို
ဘယ္လိုမွလြန္ဆန္လုိ႔ မရပါဘူး။

အတိတ္ကံ၀ဋ္ေႂကြးေၾကာင့္ ေခတၱခဏ တရားလက္လြတ္ျဖစ္သြားၿပီး၊၀မ္းနည္းေၾကကြဲေနတာကို
ၾကည့့္ၿပီး၊ “တရားရွိလိမ့္မယ္လုိ႔ နဂိုကအထင္ႀကီးထားတာအလကားပဲ၊
အခုမွ တရားမရွိမွန္းသိေတာ့တယ္”လို႕မဆင္မျခင္ ရမ္းအျပစ္မေျပာသင့္ပါဘူး။
ရူးသြပ္သြားတဲ့အထိေတာင္ အတိတ္ကံအက်ိဳးေပးႏိုင္ေသးတာပဲ။

ဒီေလာက္ျဖစ္သြားတာကို နားလည္ေပးသင့္ပါတယ္။ရူးသြပ္သြားရင္ေတာင္ နားလည္ေပးရမွာပဲမဟုတ္လား။ တရားလက္လြတ္သြားတာကို
နားလည္ေပးဖို႕ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။အတိတ္က ကိုယ္မျမင္ႏိုင္တဲ့ကံကို နားလည္ေပးဖုိ႔ ေျပာတာပါ။
တရားလက္လြတ္သြားတဲ့အခ်ိန္ ရွိႏိုင္တာပဲေလ။ကုိယ္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ တရားမလက္လြတ္ပါဘူးလုိ႔
လံုး၀အာမခံႏိုင္တာမွ မဟုတ္တာပဲ။ တရားလက္လြတ္ေစႏိုင္ေလာက္တဲ့ အျဖစ္ပ်က္မ်ိဳး၊
အာရံုမ်ိဳး မေတြ႕ေသးလုိ႔သာ တရားရွိခ်င္ရွိခ်င္မယ္။ေတြ႕ရင္ေတာ့ အခ်ိန္မေရြး တရားလက္လြတ္သြားႏိုင္တာပဲ။

ပုထုဇဥ္ဆိုတာ မေျပာနဲ႔ေတာ့…။သာတာပန္ျဖစ္ေနတဲ့ ၀ိသာခါေတာင္
ေျမးမေလးေသေတာ့ မ်က္ရည္လည္ရြဲနဲ႕ငိုပြဲဆင္ၿပီး တရားလက္လြတ္ ျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။

အနာဂါမ္၊ ရဟႏၲာ မျဖစ္ေသးသမွ်ေတာ့၀မ္းနည္းေၾကကြဲမွဳေတြ၊ပူေဆြးငိုေႂကြးမွဳ၊ စိတ္ဆင္းရဲမွဳ၊ စိတ္ညစ္မွဳ ဆိုတဲ့စိတ္ခံစားမွဳေတြကို တစ္ခ်ိန္မဟုတ္ တစ္ခ်ိန္တစ္ေၾကာင္းမဟုတ္ တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္
ေတြ႕ၾကံဳေနရဦးမွာပါပဲ။

စိတ္ဆင္းရဲစရာ၊ စိတ္ညစ္စရာ အျဖစ္ပ်က္တစ္ခုခုနဲ႔ၾကံဳေတြ႕ရလုိ႔ စိတ္ဆင္းရဲေနၿပီ၊ စိတ္ညစ္ေနရၿပီဆိုရင္
“၀ါေသ႒ီ” ကို သတိရျပီး“ အတိတ္ကံကေတာင္ရူးတဲ့အထိေတာင္ အက်ိဳးေပးေသးတာပဲ။
ကိုယ္က ရူးမွ မရူးေသးတာ ေတာ္ေသးတာေပါ့” လို႕စိတ္ကိုေျဖသိမ့္လုိက္ပါ။
ေ၀ဒနာေတြ ေတာ္ေတာ္ေလ်ာ့ သြားပါလိမ့္မယ္။

၀ါေသ႒ီ သားေသလုိ႔ ရူးသြားတာ အတိတ္ကရူးေစတတ္တဲ့ ကံေၾကာင့္ဆိုတာ မေမ့လိုက္ပါနဲ႔။
“ရုူးေတာင္ရူးႏုိင္ေသးတာပဲ၊ ဒီေလာက္ေတာ့ေအးေဆး”“ရူးေတာင္ရူးရဦးမွာပဲ ဒီေလာက္ကေတာ့
ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္။”“ရူးမွ မရူးေသးတာ ဒါေလးမ်ား”“ဘယ္ေလာက္ပဲရူးရူး၊ သံုးႏွစ္ျပည့္ လုိ႔ အတိတ္က အရူး ကံကုန္သြားေတာ့လည္း ဘုရားနဲ႔ ေတြ႕ၿပီးအရူးေပ်ာက္သြားတာပါပဲ။”

ခံခ်ိန္တန္ရင္ ခံရပါမယ္။ လြတ္ခ်ိန္တန္ရင္ လြတ္ပါမယ္။ခံခ်ိန္တန္ပါလ်က္ မခံခ်င္လုိ႔ မရသလို၊
လြတ္ခ်ိန္မတန္ေသးဘဲနဲ႔လည္း လြတ္ခ်င္လုိ႔ မရပါဘူး။လြတ္ခ်ိန္တန္မွ လြတ္လိမ့္မယ္ ဆိုတာကို
နားလည္သေဘာေပါက္ျပီး၊ခံခ်ိန္တန္လုိ႔ခံေနရတာကို ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံလိုက္မယ္ဆိုရင္
ခံရတာလည္း သက္သာတဲ့အျပင္၊လြတ္ခ်ိန္လည္းမၾကာခင္ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။

ခံစရာရိွတာ ခံေနရင္းနဲ႕လုပ္စရာရွိတာကေတာ့ လုပ္ေနရမွာပါပဲ။
ဘာအလုပ္မွမလုပ္ပဲ ေပေတၿပီး၊ငံု႔ခံေနရမွာမဟုတ္ပါဘူး။

[၄]။
သံုးႏွစ္ျပည့္မွ အရူးကံေပ်ာက္လုိ႕သံုးႏွစ္ျပည့္မွ ဘုရားနဲ႕ေတြ႕တာပါ။
“ေစာေစာကေတြ႕ရင္ေကာင္းမွာပဲ”လုိ႔ ႀကိဳေတြ႕ခ်င္လုိ႔မရပါဘူး။ေတြ႕ခ်ိန္တန္ရင္ ေတြ႕မွာပါ။

အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ စိတ္ဆင္းရဲေန၊ စိတ္ညစ္ေနရာက မိတ္ေဆြေကာင္း၊
ဆရာေကာင္းေတြနဲ႕ေတြ႕လုိ႔၊ ဒါမွမဟုတ္ တရားစာအုပ္၊ တရားတိတ္ေခြနဲ႕ ေတြ႕လို႕
စိတ္ဆင္းရဲတာ၊ စိတ္ညစ္တာ ေပ်ာက္သြားတဲ့အခါ
“ေစာေစာကသာ ေတြ႕လုိက္ရင္” လုိ႔မခ်ိတင္ကဲမျဖစ္လုိက္ပါနဲ႕။အခ်ိန္တန္မွ ေတြ႕တာပါ။
တစ္ခ်ဳိ႕က အသက္ရြယ္ေတာ္ေတာ္ ေလးရမွတရားနဲ႔ ေတြ႕တယ္၊
တရား အားထုတ္ျဖစ္တယ္၊တရား အရသာခံစားရတယ္ဆိုရင္“ငါ အေတြ႕ေနာက္က်သြားတယ္၊
ေစာေစာကသာေတြ႕လိုက္ရရင္” လုိ႔ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ မေက်မနပ္ ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။
အလကားေနရင္ အကုသိုလ္ ယူေနတာပါ။“ကုသိုလ္” က “အကုသိုလ္” ကို ေက်းဇူးျပဳေနတာပါ။
မေက်မနပ္ျဖစ္မေနပါနဲ႔။ ေတြ႕ခ်ိန္တန္မွ ေတြ႕တာပါ။ ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး၊တရားနဲ႔ ေနလိုက္ရင္ၿပီးတာပါပဲ။

အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး၊အေတာ္ၾကာမွ သံေ၀ဂရတဲ့သူေတြကလည္း
“ ဒီလိုမွန္းသိ အိမ္ေထာင္မျပဳခဲ့ပါဘူး၊ အိမ္ေထာင္မျပဳခင္သာ ဒီတရားနဲ႔ေတြ႕ခဲ့ရင္… ၊
အိမ္ေထာင္မျပဳခင္သာ ဆရာေတာ္နဲ႔ေတြ႕ခဲ့ရင္…” လုိ႔ ေနာင္တရတတ္ ၾကပါတယ္။
(သို႕မဟုတ္)ေနာင္တရ ဟန္ေဆာင္တတ္ၾကပါတယ္။“ငါတုိ႔ မသိလုိ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳမိတာ၊
မင္းတုိ႔ အိမ္ေထာင္မျပဳၾကနဲ႔။” လုိ႔ေတာင္ တစ္ခ်ဳိ႕က လူငယ္ေတြကို ဆရာႀကီးလုပ္လိုက္ပါေသးတယ္။
(ကုိယ္ခ်င္းမစာလုိက္တာကြယ္။ကိုယ္ျပဳလုိ႔အားရမွ)

ဘ၀မွာ အျဖစ္ပ်က္နဲ႕ ပတ္သက္လုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္“ ေစာေစာကသာ ေတြ႕လိုက္ရင္” ဆိုတဲ့
မခ်ိတင္ကဲ ခံစားခ်က္မ်ိဳး၊အားမလိုအားမရ ခံစားခ်က္မ်ဳိး လံုး၀မျဖစ္ပါနဲ႔။
တစ္ကယ္ေတာ့ အဲဒီခံစားခ်က္ဟာ“ေလာဘ” ကို အေျခခံတဲ့ ခံစားခ်က္ပါ။
ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ေလာဘႀကီးတာပါဘဲ။ဘယ္အရာမဆို ေတြ႕ခ်ိန္တန္မွ ေတြ႕တယ္။
ေတြ႕ခ်ိန္တန္လုိ႔ ေတြ႕တယ္ဆိုတာကို မေမ့လိုက္ပါနဲ႕။

စိတ္ဆင္းရဲစရာ၊ စိတ္ညစ္စရာေတြနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳတိုင္း အတိတ္ကံကို ဆင္ျခင္မိဖုိ႔ ေျပာရတာက…
ေနရာတကာ အတိတ္ကံကိုခ်ည္း ပံုခ်ေနဖုိ႔၊ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။
ကိုယ္ျမင္ရတဲ့ ပစၥဳပၸန္အျဖစ္ပ်က္ေတြကိုပဲလက္ညိႇဳး တထိုးထိုးလုပ္ေနရင္း၊
ကိုယ္မျမင္ရတဲ့ အတိတ္ကံကို လံုး၀ထည့္မစဥ္းစားဘဲ၊ေမ့ေနမွာ စိုးလုိ႔ပါ။
တခ်ဳိ႕ ခံစားခ်က္ေတြက ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္ ၾကည့္ရံုနဲ႔ မၿငိမ္းေအးႏိုင္ပါဘူး။
အတိတ္ကုိသမင္လည္ျပန္ျပန္ၾကည့္မွ ၿငိမ္းေအးႏုိင္ပါတယ္။ျမတ္စြာဘုရားလို အတိအက် မသိႏိုင္ေပမယ့္၊ကမၼနိယာမသေဘာအရ အေၾကာင္းအက်ိဳးဆက္စပ္ၿပီးေတာ့၊ အနီးစပ္ဆံုးသိေအာင္ ဆင္ျခင္ၾကရမွာပါ။

ေနရာတကာ အတိတ္ကံကိုခ်ည္း ပံုမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပုေဗၺကတေဟတုဒိ႒ိ
(အရာရာ ေရွးကံေၾကာင့္ဆိုတဲ့အယူမွား)ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။
ကုိယ္ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥေတြ၊ကိုယ္ဘယ္လိုမွ ေရွာင္လႊဲလုိ႔ မရတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြမွာ
အတိတ္ကံကုိဆင္ျခင္ၿပီး၊ စိတ္ေျဖသိမ့္တာနဲ႕ အတိတ္ကံကို ပံုခ်ၿပီးဘာမွ မႀကိဳးစားတာ တျခားစီပါ။

အတိတ္ကံကို ဆင္ျခင္ၿပီး ေျဖသိမ့္တာလည္း ေျဖသိမ့္တာေပါ့။ဒါေပမယ့္ အတိတ္ကံက ကိုယ္မျမင္ရတဲ့အတြက္ ကုိယ္ျမင္ရတဲ့ ပစၥဳပၸန္မွာ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကို
ခိုင္မာေနေအာင္ တည္ေဆာက္ဖုိ႔က ပိုအေရးႀကီးပါတယ္။စိတ္မခိုင္ရင္၊စိတ္မႏိုင္ရင္ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူ ေသမွ မဟုတ္ပါဘူး။ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႕ ခြဲရရင္လည္းရူးႏိုင္တာပါပဲ။စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာေအာင္ႀကိဳးစားေနတဲ့ၾကားက ရူးသြား၊ စိတ္ညစ္ေတာ့လည္း ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ။ကံေပါ့။အတိတ္ကံေပါ့။

[၅]။
၀ါေသ႒ီ ဟာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕မ်က္ႏွာေတာ္ကို ဖူးေျမာ္လိုက္ရရံုနဲ႔
အရူးေရာဂါေပ်ာက္သြားတာပါ။ တရားမနာရေသးပါ။
ပံုေတာ္ဖူးရရံုနဲ႔ အရူးဘ၀က လြတ္သြားတာပါ။“ဂုဏ္ေတာ္” အထိ စိတ္မလိုက္ရေသးဘူး။

စိတ္ဆင္းရဲကင္းၿပီး စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္ရင္စိတ္ပူေလာင္ျခင္းကင္းျပီး၊ စိတ္ေအးခ်မ္းခ်င္ရင္
ကိုယ္အၾကည္ညိဳဆံုး၊ကိုယ္အႏွစ္သက္ဆံုးျမတ္စြာဘုရားပံုေတာ္တစ္ခုခု၊ျမတ္စြာဘုရားမ်က္ႏွာေတာ္
တစ္ခုခုကို စိတ္ထဲမွာ မၾကာခဏ ျမင္ေယာင္ေနလိုက္ပါ။

ပံုေတာ္ကုိ အာရံုျပဳျပီးမွ ပံုေတာ္အတြင္းဂုဏ္ေတာ္သြင္းၿပီး၊ဂုဏ္ေတာ္ကို အာရံုျပဳပါ။
အေလ့က်င့္မ်ားေလ၊အာရံုျပဳရလြယ္ေလျဖစ္ျပီး၊သိသာထင္ရွားတဲ့ စိတ္တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းမွဳကို
ခံစားရပါလိမ့္မယ္။

ေနာက္ဆက္တြဲ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာေတြကေတာ့ ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး။ လိုတရပဲေပါ့။
“သက္ေတာ္ထင္ရွားဘုရားဆီကို စိတ္မေရာက္ဘဲ ရုပ္ပြားေတာ္မွာပဲ
စိတ္ေရာက္ေနတယ္” လုိ႕သူမ်ားအျပစ္ေျပာရင္ လံုး၀ ဂရုမစိုက္ပါနဲ႔။
ကိုယ္မွ သက္ေတာ္ထင္ရွားဘုရားကိုမျမင္ဖူးတာ…။ရုပ္ပြားေတာ္က တစ္ဆင့္ပဲ ပံုေတာ္၊ဂုဏ္ေတာ္ေတြ
အာရံုျပဳရေတာ့မွာေပါ့။

ရင့္က်က္သြားရင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားဘုရားအထိအလိုလိုအာရံုေရာက္သြားပါလိမ့္မယ္။

[၆]။
ကိုယ္ၾကည္ညိဳတဲ့ ဆရာေတာ္ဆီ စိတ္မမွန္တဲ့သူေတြ ေရာက္လာရင္၊ တခ်ဳိ႕က အဖက္လုပ္ေျပာမေနဖုိ႔
ေလွ်ာက္တတ္ၾကတယ္။တစ္ခ်ဳိ႕က ဟုိလုိ စိတ္မမွန္တာ၊ တစ္ခ်ဳိ႕က တရားအားထုတ္ရင္း
တရားေၾကာင္ေၾကာင္သြားတာေလ။ ဘုရားရွင္ေတာင္ စိတ္မမွန္တဲ့သူေတြကို စိတ္မွန္လာေအာင္
ေမတၱာ၊ကရုဏာအျပည့္နဲ႔ ေျပာေပး၊ေဟာေပးေသးတာပဲ….။
ဘုရားသားေတာ္ရဟန္းေတာ္ေတြလည္း ဘုရားအတုလိုက္ျပီး
ေမတၱာကရုဏာအျပည့္နဲ႔ လက္ခံစကားေျပာျပီး၊နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပေပးရမွာေပါ့။

■အရူးကိုလည္း ဘုရား အဖက္လုပ္ပါတယ္။
■ျပည့္တန္ဆာမကိုလည္း ဘုရား အဖက္လုပ္ပါတယ္။
■သူေတာင္းစားကိုလည္း ဘုရား အဖက္လုပ္ပါတယ္။
■တံငါသည္ကိုလည္း ဘုရား အဖက္လုပ္ပါတယ္။
■အေပၚယံ ပကာသနကို ဘုရားမၾကည့္ပါဘူး။
■အတြင္းဓာတ္သဘာ၀ကိုပဲ ဘုရားၾကည့္ပါတယ္။
■ကုိယ့္အတြက္ ဘုရားအၾကည့္ပါဘူး၊
■သူ႕အတြက္ပဲ ဘုရားၾကည့္ပါတယ္။

ဘုရားသားေတာ္ေတြလည္း ဘုရားၾကည့္သလိုပဲၾကည့္ၾကပါလိမ့္မယ္။လူေတြးေတြးၿပီး၊
အကုသုိလ္မယူမိဖုိ႔ အထူးသတိျပဳပါ။

ဘုရားတရားေတာ္ေတြက ရူးတဲ့သူေတြေတာင္အရူးေပ်ာက္ေစပါတယ္။
မရူးတဲ့သူကို “အရူး” မျဖစ္ေစပါဘူး။တရားအားမထုတ္နဲ႔။
ရူးသြားလိမ့္မယ္လုိ႔ ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။တရာအားထုတ္လုိ႔ ရူးသြားတယ္ဆိုတာလည္း
အားထုတ္နည္း မမွန္ကန္လုိ႔ပါ။ဘုရားေဟာတဲ့အတုိင္း အားမထုတ္ဘဲ၊
ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ ကုိယ္၊ကိုယ့္ဆရာသေဘာနဲ႔ကိုယ္ အားထုတ္ေနလုိ႔ပါ။ မရူးသူကို ရူးေစတဲ့
တရားအားထုတ္နည္းဟာ ဘုရားနည္းမဟုတ္ပါဘူး။တျခားနည္းပါ။

ျဖစ္ခ်ိန္တန္ျဖစ္မယ္၊
ပ်က္ခ်ိန္တန္ပ်က္မယ္။

ေပၚခ်ိန္တန္ေပၚမယ္။

ေပ်ာက္ခ်ိန္တန္ ေပ်ာက္မယ္။

ျဖစ္ေန၊ေပၚေနလို႕ စိတ္မညစ္ေနပါနဲ႕။
အခ်ိန္တန္ ေပ်ာက္သြား၊ပ်က္သြားပါလိမ့္မယ္။
ၿပီးေတာ့လည္း ၿပီးသြားတာပါပဲ။
ေနာက္ဆံုးေတ့ာလည္း ၿပီးသြားတာပါပဲ..။

[၇]။
ေအာင္ႏုိင္သူေတြဟာ မၾကာခဏဆုိသလုိ အခြင့္အလမ္းေတြကုိ ရယူဖုိ႔
မေၾကာက္ၾကတဲ့သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ရွံဳးနိမ့္သူေတြကေတာ့ ဟုိနားဒီနားထုိင္ၿပီး
အေျခအေနေပးမႈေတြ တုိးတက္ေကာင္းမြန္လာမလားလုိ႔ေစာင့္ေနသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

Winners are people who aren't afraid to take a chance now and then.
Losers sit around and wait for the odds to improve.(William A.ward)
အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။
-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team ofYoung Buddhist's Association】
မွတ္ခ်က္။ ။
“ကိုယ္မၾကံဳေတြ႔ခ်င္တဲ့ ဆိုးက်ိဳးေတြ ၾကံဳေတြ႔ေနရတာဟာအတိတ္ကံမွားခဲ့လို႔
(အတိတ္က မလုပ္သင့္တာ လုပ္ခဲ့မိလို႔)သိ္ု႔မဟုတ္ ပစၥဳပၸန္ကံမွားေနလို႔
(ပစၥဳပၸန္မွာ မလုပ္သင့္တာ လုပ္ေနမိလို႔)သို႔မဟုတ္ အတိတ္ေရာ၊ပစၥဳပၸန္ေရာ မွားေနလို႔ပါပဲ။

မလုပ္သင့္တာလုပ္ရင္ေတာ့ မျဖစ္သင့္တာျဖစ္ၿပီး၊မခံခ်င္တာ ခံရမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
မခံစားခ်င္တဲ့ဆိုးက်ိဳးေတြ ခံစားရတိုင္းအတိတ္ကံကိုမွန္းဆ၊ ပစၥဳပၸန္ကံကိုသတိရျပီး
“ကံမွားေတာ့ ခံထားေပါ့”လို႔သာ ႏွလံုးသြင္းလိုက္ပါ။စိတ္သက္သာရာ ရသြားပါလိမ့္မယ္။
သက္သာရာရတဲ့စိတ္နဲ႔ ကံအမွားေတြထပ္မျပဳမိေအာင္ေတာ့ အထူးသတိျပဳရမွာေပါ့။
မွားသမွ်ကို “ေႂကြး”လို႔မွတ္ယူျပီးၾကံဳေတြ႔သမွ်ကို “ေႂကြးဆပ္တယ္”လို႔
သေဘာထားလိုက္ရင္ သက္သာသြားပါတယ္။

ကမၼႆကတာသမၼာဒိ႒ိဟာ ေသာက ကိုအခိုက္အတန္႔ ေအးေစတယ္လို႔ ေရွးမေထရ္ျမတ္မ်ား
မိန္႔ၾကားဖူးပါတယ္။တဒၤဂပဟာန္လို႔ ဆိုလိုတဲ့သေဘာပါပဲ။
Posted by
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm
-【ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက(ေရႊပါရမီေတာရ)၏ “အၾကင္နာေပါင္းရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္စာအုပ္”
ႏွာ ၈၀- ၉၅မွ- ေကာက္ႏွဳတ္ကူးယူပူေဇာ္မွ်ေဝပါသည္။】(အလင္းတန္းဂ်ာနယ္၊ေအာက္တုိဘာ၁၅၊၂၀၀၇။)
(ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက)

 

https://www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm/photos/a.185052928171394.523