သီတဂူအဓိ႒ာန္"
ငါတို႕ျဖစ္ရ၊ ဤေလာက၀ယ္
ဘ၀သမုိင္း၊ မရိုင္းေစရန္
စိတ္မန္မခ်၊ မာနမပါ
ဒို႕စြမ္းရာျဖင့္
ဒို႕သာသနာ
ဒို႕ျပည္ရြာကို
သာယာေစမႈ၊ လုံ႕လျပဳအံ့။ ။
ဒို႕ သီတဂူအဓိ႒ာန္မွာ မွာထားတဲ့စကားႏွစ္ရပ္ကို အားလုံးစြဲစြဲၿမဲၿမဲ
မွတ္သားၿပီးေတာ့ ေဆာင္ရြက္ၾကဘို႕လိုတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ”ဘ၀သမိုင္း
မရိုင္းေစရန္” ဆိုတဲ့အခ်က္ပဲ။ မင္းတို႕တပည့္ေတြအားလုံး သာသနာေတာ္အတြက္
ကံေကာင္းလို႕လုပ္ခြင့္ရေနတာ၊
အဲ့ဒီလုပ္ခြင့္ရေန တာကိုက ကံေကာင္းလို႕ လုပ္ခြင့္ရေနတာ။ ဒီလုပ္ငန္းကို
လုပ္ခြင့္ရေနတာကိုက ကံေကာင္းတဲ့အခြင့္အေရးလို႕ မွတ္သားၿပီးေတာ့
အဲဒီအခြင့္အေရးေတြကို အလြဲသုံးစားမလုပ္ဘို႕၊ ရထားတဲ့လုပ္ခြင့္ကို
ထိထိေရာက္ေရာက္လုပ္ၿပီးေတာ့ အခြင့္အေရးကို မိမိရရ အရယူဘို႕၊ လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပးထားတဲ့အလုပ္ကို ထိထိေရာက္ေရာက္မလုပ္ပဲ အခြင့္အေရးကို ရေအာင္မယူတတ္ဘူး၊ မယူႏိုင္ဘူးဆိုလို႕ရွိရင္ ဘ၀သမိုင္းဟာ ရိုင္းသြားလိမ့္မယ္။
ထိထိေရာက္ေရာက္မလုပ္တဲ့အျပင္ ရထားတဲ့အခြင့္အေရးကို ပ်က္စီးေအာင္လုပ္လိုက္မယ္ဆိုလို႕ရွိရင္
အဲဒီသူဟာ ကိုယ့္ဘ၀သမိုင္းကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ အရိုင္းသမိုင္းလို႕သိၿပီး
ေနာင္တပူပန္ျဖစ္ရလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ အားလုံး ဘ၀သမိုင္းမွာ
မရိုင္းရေအာင္၊ သမိုင္းမွတ္တမ္း ေကာင္းေအာင္ သင္သြားဘို႕၊ လုပ္သြားဘို႕၊
က်င့္သြားဘို႕တိုက္တြန္းတယ္။
ဘ၀သမိုင္းမရိုင္းေအာင္ ဘာလုပ္မလဲဆိုရင္ ဒို႕သာသနာ ဒို႕ျပည္ရြာကို သာယာေစမႈ
လုံ႕လျပဳရမယ္။ တိုင္းျပည္နဲ႕သာသနာအတြက္ ေကာင္းတဲ့လုပ္ငန္းမွန္သမွ်ကို
လုပ္ခြင့္ရသေလာက္၊ လုပ္ႏိုင္သေလာက္ အကုန္လုံးလုပ္ၾကရမယ္။ ငါ့တိုင္းျပည္နဲ႕
ငါ့သာသနာအတြက္ ငါ ဘာေတြလုပ္ႏိုင္သလဲ၊ ဘာေတြလုပ္ခြင့္ရသလဲ၊
အဲဒီႏွစ္ခ်က္တြက္ၿပီးေတာ့ အေလးအနက္ လုပ္ႏိုင္သေလာက္၊ လုပ္ခြင့္ရသေလာက္၊
ထည့္လိုက္ဦး လုပ္ျဖစ္သေလာက္ အကုန္လုံးလုပ္ရမယ္။ တိုင္းျပည္နဲ႕သာသနာမွာ
လုပ္ခြင့္ရပါလွ်က္နဲ႕၊ လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိပါလွ်က္နဲ႕၊ လုပ္လို႕ျဖစ္ ပါလ်က္နဲ႕ မလုပ္လိုက္ရဘူးဆိုလို႕ရွိရင္
သိတတ္တဲ့လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ဘ၀မွာအသက္ရွည္ရင္ ရွည္သေလာက္
အဲဒီခၽြတ္ယြင္းမႈေတြနဲ႕ ကိုယ့္ဘ၀ကို ကုိယ္ဖ်က္ဆီးရာက်တယ္။ ကိုယ့္ဘ၀ကို
ကုိယ္ဖ်က္ဆီးျခင္းဟာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္နဲ႕ ကိုယ့္သာသနာကို ဖ်က္ဆီးျခင္းပဲ။
တိုင္းျပည္နဲ႕သာသနာကိုဖ်က္ဆီးျခင္းဟာလည္း ကိုယ့္ဘ၀ကို ဖ်က္ဆီးျခင္းပဲ။ ဘ၀ရယ္ တိုင္းျပည္ရယ္ သာသနာရယ္ဟာ ခြဲလို႕မရဘူး။ ဒီသုံးခုဟာ အတူတူပဲ။
ခုလိုအထက္တန္းေရာက္လာတာဟာ တိုင္းျပည္နဲ႕ သာသနာက ေက်းဇူးျပဳလို႕ပဲ။ သီတဂူဆရာေတာ္ကေက်းဇူးျပဳလို႕ဆိုတာထက္ သာသနာကေက်းဇူးျပဳတာလို႕ ဒီလိုတြက္ရမယ္။ တိုင္းျပည္နဲ႕သာသနာက ဒို႕ကိုဒီေလာက္ေက်းဇူးျပဳထားရင္ ဒို႕ကလည္း ဒို႕တိုင္းျပည္နဲ႕ ဒို႕သာသနာေတာ္အတြက္ ျပန္ၿပီးေတာ့ေက်းဇူးျပဳရမယ္။ အဲဒီလို သုံးခု ဟန္ခ်က္ညီသြားရင္ ဘ၀သမိုင္းဟာ ေကာင္းသြားတာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဘ၀သမိုင္းမရိုင္းၾကရေအာင္ရယ္၊ တိုင္းျပည္နဲ႕သာသနာလွပေအာင္ရယ္
ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၾကမယ္ဆိုရင္ ကို္ယ္ကိုယ္တိုင္လည္း သမိုင္း မရိုင္းဘူး။
ကိုယ့္ဘ၀လည္း လွပလာလိမ့္မယ္။ အဲဒီခံယူခ်က္နဲ႕ ရထားတဲ့အခြင့္အေရးေတြကို
စနစ္တက် တိုင္းျပည္နဲ႕သာသနာေတာ္အတြက္ေရာ မိမိအတြက္ေရာ အသုံးခ်။
သေဗၺာ ေလာေကာ အႆေကာ-တစ္ေလာကလုံး ကိုယ္ပိုင္ဥစၥာ ဘာမွမရွိဘူး။ သဗၺံ ပဟာယ ဂမနီယံ-အကုန္လုံးစြန္႕ပစ္ထားၿပီး သြားၾကရမွာပဲ။ အလြန္တိုေတာင္းတဲ့အခ်ိန္ကေလးအတြင္းမွာ ဒါေတြဟာ အကုန္လုံးၿပီးသြားၾကၿပီ၊ လြန္သြားၾကၿပီ၊ ေနာက္ျပန္လွည့္လို႕မရဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ အႏွစ္သာရနဲ႕ကိုယ္ပိုင္ဥစၥာရွာမရတဲ့
ဒိကမၻာမွာ ငါ့တိုင္းျပည္နဲ႕ ငါ့သာသနာအတြက္ ငါဘာထားပစ္ခဲ့မလဲ၊ ငါ့အတြက္ေကာ
ဘာေတြယူသြားမလဲ၊ အဲဒီစိတ္ေတြကို အေလးအနက္ျပဳၿပီးေတာ့ ရထားတဲ့အခြင့္အေရး၊
ရထားတဲ့အခ်ိန္၊ ရထားတဲ့ဘ၀နဲ႕ခႏၶာကို တိုင္းျပည္ နဲ႕သာသနာေတာ္အတြက္
မ်ားမ်ားႀကီးအသုံးခ်ပါလို႕ဆိုတာ တိုက္တြန္းရင္း နိဂုံးခ်ဳပ္ပါတယ္။
【 သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး 】
No comments:
Post a Comment