“လူေတာ္ႏွင့္လူေကာင္း”

 
ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က“ဧကူဒါန”လုိ႕ အမည္ရတဲ့ မေထရ္တစ္ပါး ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဧကူဒါန ကို ပုဒ္ခြဲရင္ ဧက-ဥဒါန ပါ။အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ဥဒါန္းဂါထာ တစ္ပုဒ္ပဲရၿပီး
အဲဒီ “ဂါထာ တစ္ပုဒ္ကိုပဲ အျမဲရြတ္ဆိုေလ့ရွိသူ”လို႕ အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဧကူဒါနမေထရ္ဟာ ဂါထာတစ္ပုဒ္ပဲရေပမယ့္ အဲဒီ ဂါထာတစ္ပုဒ္က ေျပာတဲ့
အတုိင္း လိုက္နာက်င့္ၾကံတဲ့သူပါ။နည္းနည္းသိေပမယ့္ သိသေလာက္ေလးကိုပဲ
အတိအက် လိုက္နာက်င့္သံုးသူပါ။အဲဒီလို အသိနဲ႕အက်င့္ ထပ္တူက်သြားလုိ႕လည္း
မၾကာခင္ကာလမွာပဲ “ရဟႏာၱမေထရ္”တစ္ပါးျဖစ္သြားခဲ့ရပါတယ္။

ဧကူဒါနမေထရ္ဟာ ေတာထဲမွာ တစ္ပါးထဲေနၿပီးသူရတဲ့ဂါထာေလးတစ္ပုဒ္ကိုပဲ ဥပုသ္ေန႕
ေရာက္လာၿပီဆုိရင္ ရြတ္ဆိုေဟာေျပာေလ့ ရွိပါတယ္။

ဧကူဒါနမေထရ္က ဂါထာေလးကို မရြတ္ခင္ေတာထဲမွာေနၾကတဲ့ နတ္အားလံုးကိုလည္း
တရားနာဖို႕ အျမဲဖိတ္ေခၚေလ့ရွိပါတယ္။ဧကူဒါနမေထရ္ ဂါထာေလးရြတ္ၿပီးလို႕ဆံုးတာနဲ႕
ေတာထဲမွာေနၾကတဲ့နတ္အားလံုးက ၀ိုင္းၿပီးသာဓုေခၚၾကပါတယ္။ နတ္ေတြရဲ႕သာဓု
ေခၚသံဟာ တစ္ေတာလံုး ဟိန္းထြက္သြားေလ့ ရွိပါတယ္။

ဒီအစီအစဥ္ေလးက ဥပုသ္ေန႕တုိင္းျပဳမူေနက် အစီအစဥ္ေလးပါ။

ဧကူဒါနမေထရ္ အျမဲရြတ္ေလ့ရွိတဲ့ ဂါထာေလးကိုလည္းဗဟုသုတအျဖစ္ မွတ္ထားလုိက္ပါဦး။
“အဓိေစတေသာ အပၸမဇၨေတာ ၊မုနိေနာ ေမာနပေထသုသိကၡေတာ ။
ေသာကာ နဘ၀ႏိ ၱ တာဒိေနာ ၊ဥပသႏ ၱႆ သဒါ သတီမေတာ ။”

ဒီလိုနဲ႕ တစ္ေန႕မွာေတာ့ပိဋကတ္သံုးပံုေဆာင္တဲ့ ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးဟာ
တပည့္အျခံအရံငါးရာစီနဲ႕ ဧကူဒါနမေထရ္ရဲ႕ေနရာ ေတာထဲကို ေရာက္လာၾကပါတယ္။

တိပိဋက ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါး ၾကြလာေတာ့ဧကူဒါနမေထရ္က ေတာ္ေတာ္ေလး
၀မ္းေျမာက္သြားပါတယ္။ေနရာထိုင္ခင္းေပးၿပီး ဧကူဒါနမေထရ္က ဘာစေလွ်ာက္သလဲဆိုေတာ့ -

“အရွင္ဘုရားတို႕ .... တပည့္ေတာ္ကိုတရားေဟာပါဦး ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္
တရားနာခ်င္လို႕ပါဘုရား ” လုိ႕ေလွ်ာက္ထားလိုက္ပါတယ္။

တိပိဋက ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးက“တရားနာမယ့္သူက အရွင္ဘုရားတစ္ပါးပဲလား ” လို႕ ျပန္ေမးလိုက္ပါတယ္။
ဧကူဒါနမေထရ္ကလည္း“တပည့္ေတာ္ တစ္ပါးတည္း မဟုတ္ပါဘူး ဘုရား၊
ေတာထဲကနတ္ေတြလည္း လာနာေလ့ရွိပါတယ္ ဘုရား၊ တရားဆံုးရင္ သူတို႕က
သာဓုေခၚေလ့ရွိပါတယ္ ဘုရား” လို႕ျပန္ေျဖလိုက္ရပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ တိပိဋကဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးတစ္လွည့္စီ တရားေဟာေရာ ဆိုပါေတာ့။
တိပိဋက ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးက ပိဋကသံုးပံုထဲကတကယ့္အႏွစ္ေတြကိုေရြးၿပီး ေဟာေျပာၾက
ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တရားသာဆံုးသြားတယ္၊ဘယ္နတ္ကမွ သာဓုမေခၚပါဘူး။
ဒီေတာ့ တိပိဋက ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးကေမးခြန္းထုတ္ပါေတာ့တယ္။

“အရွင္ဘုရားေျပာေတာ့ နတ္ေတြကသာဓုေခၚတယ္ဆို၊ အခု ဘာသံမွမၾကားရပါလား၊
တပည့္ေတာ္တို႕မွာ ေဟာလုိက္ရတာဖတ္ဖတ္ကိုေမာေရာ”

“တပည့္ေတာ္ ေဟာရင္ေတာ့အျမဲသာဓုေခၚေလ့ရွိတယ္ ဘုရား”

“ဒါဆုိ အရွင္ဘုရား ေဟာျပစမ္းပါဦး”

“မွန္ပါ့ ဘုရား”

“အဓိေစတေသာ အပၸမဇၨေတာ ၊မုနိေနာ ေမာနပေထသုသိကၡေတာ ။
ေသာကာ နဘ၀ႏိ ၱ တာဒိေနာ ၊ဥပသႏ ၱႆ သဒါ သတီမေတာ ။”

ဧကူဒါန မေထရ္က သူရြတ္ဆိုေနက်ဂါထာေလးကို ရြတ္လိုက္ပါတယ္။ဂါထာဆံုးတာနဲ႕

နတ္ေတြက တစ္ေတာလံုး ညံသြားေအာင္၀ိုင္းၿပီး သာဓုေခၚၾကပါတယ္။
နတ္ေတြရဲ႕သာဓုေခၚသံၾကားေတာ့တိပိဋက ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးရဲ႕ တပည့္ေတြက
ဘယ္လို ေျပာသလဲဆုိေတာ့“နတ္ေတြက မ်က္ႏွာလိုက္တာ”တဲ့။

ကိစၥၿပီးလို႕သာ ျပန္လာၾကရတယ္။ တိပိဋကဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးရဲ႕ တပည့္ေတြက သိပ္ၿပီး
မေက်နပ္ၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းျပန္ေရာက္တဲ့အခါ နတ္ေတြမ်က္ႏွာလိုက္တဲ့အေၾကာင္းကုိ ျမတ္စြာ
ဘုရားရွင္ကို ေလွ်ာက္ျပၾကပါတယ္။

မေက်နပ္တဲ့စကား ဆုိလာတဲ့ တိပိဋကဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးရဲ႕ တပည့္ေတြကို ျမတ္စြာဘုရားက
ဘယ္လိုရွင္းျပသလဲဆုိေတာ့ -

“ခ်စ္သားတို႕ .. သင္လည္းသင္ပါရဲ႕၊သိလည္းသိပါရဲ႕၊ ေဟာလည္းေဟာပါရဲ႕၊
ဒါေပမယ့္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ကို တရားေဆာင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္လို႕ မေခၚေသးဘူး။
သိ႐ံုတင္မကဘူး၊ က်င့္လည္းက်င့္ပါမွ တရားေဆာင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္လို႕ ေခၚတယ္ "
လို႕ ေဟာျပလုိက္ရပါတယ္။ 


ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕အဓိကဆုိလိုခ်က္ကေတာ့ သိ႐ံုတင္မလံုေလာက္ေသးဘဲ အသိနဲ႕အက်င့္
တြဲပါေနမွ၊ အသိနဲ႕အက်င့္ ဟပ္မိေနမွ လူသာဓုေခၚ၊ နတ္သာဓုေခၚ ျဖစ္တယ္ဆုိတာပါပဲ။

× × × × × × × × × ×

ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီအေတာအတြင္း“အသိနဲ႕အက်င့္” အေၾကာင္းေလး စဥ္းစားေနမိ
လို႕ ဒီ၀တၳဳေလး ထုတ္ျပလိုက္ရတာပါ။

ဧကူဒါနမေထရ္က နည္းနည္းပဲသိေပမယ့္သိသေလာက္ကို က်င့္သူပါ။
က်င့္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရား ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ပန္းတုိင္ကိုလည္း ေရာက္ေနသူပါ။

တိပိဋကဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးကေတာ့အသိနဲ႕ပတ္သက္လို႕ ပိဋကသံုးပံုေတာင္ေဆာင္ထား
တာဆိုေတာ့ အထူးေျပာစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။ဒါေပမယ့္ အက်င့္က်ေတာ့ မရွိေသးပါဘူး။
အဲဒီေတာ့ နတ္ေတြက သာဓုမေခၚေတာ့ဘူးေပါ့ေလ။

ေလာကမွ ဘယ္ေလာက္ပဲ သိသိ၊မိုးပ်ံေအာင္သိ၊ ဒါေပမယ့္ အက်င့္ပါတြဲမပါႏိုင္ေသးဘူး ဆိုရင္ ဘ၀ကအဓိပၸာယ္မရွိေသးပါဘူး။အက်င့္ဟာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ကို သိပ္ၿပီး ျပ႒ာန္းပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ အသိနဲ႕အက်င့္ကို အေျခခံၿပီး“လူေတာ္နဲ႕လူေကာင္း”ဆိုၿပီး ထပ္ခြဲလို႕ရပါေသး တယ္။

လူေတာ္ဆိုတာ ဘာသာရပ္တစ္ခုအေပၚမွာကၽြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္တာ၊ ဒါမွမဟုတ္
ဘာသာရပ္မ်ိဳးစံုအေပၚမွာ ကြၽမ္းက်င္တတ္ေျမာက္တာပါ။

လူေကာင္းဆုိတာ ကိုယ့္ရဲ႕ကံသံုးပါးအမူအရာေတြကို အထူးေစာင့္စည္းၿပီး
ကိုယ္တုိင္လည္းအကုသိုလ္မျဖစ္ေအာင္ေနတယ္။ကိုယ့္ေၾကာင့္လည္း သူတစ္ပါးအကုသိုလ္မျဖစ္ေအာင္ေနတယ္။ေနာက္..ကိုယ္တုိင္လည္း ကုသိုလ္ျဖစ္ေအာင္ေနတယ္။
ကို္ယ့္ေၾကာင့္လည္း သူတစ္ပါး ကုသိုလ္ျဖစ္ေအာင္ေနတယ္။ဒါမ်ိဳးကေတာ့ လူေကာင္းေပ့ါ။

ဒီစာေရးဆဲမွာပဲ ဓမၼဗ်ဴဟာဆရာမ ေဒၚခင္လွတင္ရဲ႕ပါရမီက်င့္စဥ္ ပို႕ခ်ခ်က္တိတ္ေခြေတြကို
လည္း နားေထာင္ေနျဖစ္ပါတယ္။လူေတာ္နဲ႕လူေကာင္း ခြဲတဲ့ေနရာမွာ
ဆရာမ ေျပာျပတာေလးက ပိုရွင္းပါတယ္။ ဆရာမက

“လူေတာ္ဆိုတာ အသိပညာပိုင္း၊ အတတ္ပညာပိုင္း၊လူေကာင္းဆုိတာက အက်င့္ပညာပိုင္း၊
အသိနဲ႕ျပည့္စံုရင္လူေတာ္၊အက်င့္နဲ႕ျပည့္စံုရင္လူေကာင္း ”ပါတဲ့။

တုိက္တိုက္ဆိုင္ဆုိင္ ဒီစာေရးေနတုန္းတိတ္ေခြပါ တြဲနားေထာင္ျဖစ္ေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလးအဆင္ေျပသြားပါတယ္။
 
ေလာကမွာ လူေတာ္နဲ႕လူေကာင္း၊ဘယ္ဟာပိုလိုအပ္သလဲ ေမးလာခဲ့ရင္
အထူးေျဖစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ ေလာကအတြက္ အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ လူေတာ္က သူ႕ရဲ႕ကၽြမ္းက်င္မႈ
ပညာကို အေျခခံၿပီး လူေကာင္းတစ္လွမ္းစာလုပ္ႏိုင္ရင္ သူက ငါးလွမ္းဆယ္လွမ္းစာ
ပုိလုပ္ႏိုင္ပါတယ္။

ထပ္ၿပီး ဒါေပမယ့္ ရရင္ေတာ့ ၊ေတာ္ၿပီး မေကာင္းရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ဖို႕
ေကာင္းပါတယ္။ ဥပမာ - အထူးကုဆရာ၀န္ႀကီးတစ္ေယာက္၊ သူ႕ဘာသာရပ္မွာ
သိပ္ေတာ္တယ္။ႏိုင္ငံျခားကလည္း ဘြဲ႕ေတြအမ်ားႀကီးရထားတယ္။
ဒါေပမယ့္ မေကာင္းဘူး။ေဆးခန္းကို လူနာမ်ားမ်ားလာဖို႕ပဲေမွ်ာ္လင့္ေနမယ္။ ပိုက္ဆံကို ပံုမွန္ထက္ပိုပိုယူမယ္။ငါးမိနစ္ၾကည့္ရမွာကို ႏွစ္မိနစ္ပဲၾကည့္မယ္။
ေဆးကုမၸဏီႀကီးေတြနဲ႕ ေပါင္းၿပီး“ဆရာေရ .... ဒါ ကၽြန္မတို႕စမ္းေဖာ္ထားတဲ့ေဆး၊
ဆရာ႕လူနာေတြကို စမ္းသပ္ကုၾကည့္စမ္းပါ။ဒါက ဆရာ့အတြက္ မာစီဒီးကား”ဆုိၿပီး
ေပးလာတဲ့လာဘ္ကုိယူၿပီး လူနာေတြကိုေဆးအစမ္းသပ္ခံပံုစံမ်ိဳး က်င့္သံုးေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ေလာကအတြက္ သိပ္အႏ ၱရာယ္ႀကီးပါတယ္။

လူေတာ္ျဖစ္ဖို႕ဆိုတာ ကံနဲ႕လည္း ဆိုင္ပါတယ္။ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေျပာရရင္ေတာ့ကံ ၊ ဥာဏ္ ၊
ဆႏၵ ၊ လံု႕လ ၊ က်န္းမာ ၊ ဆရာမိဘအားေပးမႈေတြနဲ႕ျပည့္စံုမွပါ။

ဒီအခ်ိန္က်မွ ဆရာ၀န္ ၊ အင္ဂ်င္နီယာ ထျဖစ္ခ်င္လို႕လည္း မရေတာ့ပါဘူး။

► အတိတ္ကံအရ လူေတာ္ျဖစ္ခြင့္မရေတာ့ေပမယ့္လူေကာင္းျဖစ္ခြင့္ေတာ့ ရပါေသးတယ္။
အဲဒါကေတာ့ 〝လူေကာင္းျဖစ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလး″ရွိလိုက္ဖို႕ပါပဲ။
အဲဒီ လူေကာင္းျဖစ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလးကိုပဲအေျခခံၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕ ကံသံုးပါးကို အထူးေစာင့္
စည္းလုိက္ရင္ မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္းမွာလူေကာင္းျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ကို ကံသံုးပါက အဓိကျပ႒ာန္းထားတာဆုိေတာ့ ကံသံုးပါးကို
ဂ႐ုစိုက္လုိက္ရင္ပဲ အားလံုး ျပည့္စံုသြားပါတယ္။

ခ်ဲ႕ေျပာရရင္ေတာ့ ရွင္ရာဟုလာ ကို ဆံုးမတဲ့အတုိင္းပါပဲ။အေတြးတစ္ခု ေတြးေတာ့မယ္ဆုိရင္ မေတြးခင္
စဥ္းစားလိုက္ပါဦး။ ကိုယ္ေတြးမယ့္အေတြးဟာ မိမိေကာ ၊ သူတစ္ပါးေကာ ႏွစ္ဦးလံုး ထိခုိက္ႏိုင္မလား ။
ထိခုိက္ႏိုင္တယ္ဆုိရင္ မေတြးပါနဲ႕။ ဒီလိုပါပဲ။

စကားတစ္ခြန္းေျပာေတာ့မယ္ဆိုရင္လည္းမေျပာခင္ ေသခ်ာစဥ္းစားလုိက္ပါဦး၊
ကိုယ္ေျပာလိုက္မယ့္စကားဟာ မိမိေကာသူတစ္ပါးေကာ ႏွစ္ဦးလံုး ထိခိုက္ႏိုင္မလား။
ထိခုိက္ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ မေျပာပါနဲ႕ေတာ့။

အလုပ္တစ္ခုလုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္လည္းမလုပ္ခင္ စဥ္းစားလုိက္ပါဦး။ ကိုယ္လုပ္မယ့္အလုပ္ဟာ
မိမိေကာ ၊ သူတစ္ပါးေကာ ႏွစ္ဦးစလံုး ထိခိုက္ႏိုင္မလား။ထိခိုက္ႏိုင္တယ္ဆုိရင္ မလုပ္နဲ႕ေတာ့။

တကယ္လို႕ အမွတ္တမဲ့ေတြးမိ ၊ ေျပာမိ ၊လုပ္မိခဲ့တယ္ဆိုရင္လည္း ကိုယ့္ရဲ႕ အေတြး ၊
အေျပာ ၊ အလုပ္ ေတြဟာ မိမိ ၊ သူတစ္ပါးထိခုိက္သလား ဆိုတာကို ေနာင္ ေစာင့္စည္းဖို႕
ျပန္ျပန္စဥ္းစားရပါတယ္။ဒီ ေတြး ၊ ေျပာ ၊ လုပ္ ကံသံုးပါးေလးကို မေတြးခင္ ၊
မေျပာခင္ ၊ မလုပ္ခင္ ႀကိဳႀကိဳစဥ္းစားတတ္တဲ့ အက်င့္ေလးကို စြဲသြားေအာင္ အက်င့္ေလး
လုပ္လုပ္သြားဖို႕ပါပဲ။ စြဲသြားရင္ ေနာက္ပိုင္း အထူးေၾကာင့္ၾကစိုက္စရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။

အဲဒီကတစ္ဆင့္တက္ၿပီး သူတစ္ပါးအက်ိဳးရွိေစမယ့္ အေတြးေလးေတြ ေတြးသြားမယ္ ၊
သူတစ္ပါး အက်ိဳးရွိေစမယ့္ အေျပာေလးေတြ ေျပာသြားမယ္ ၊သူတစ္ပါး အက်ိဳးရွိေစမယ့္ အလုပ္ကေလးေတြလုပ္သြားမယ္ဆိုရင္ မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္းမွာ လူေကာင္း ျဖစ္လာမွာပါ။

တကယ္လို႕ ကိုယ္ကေတာ္ၿပီး မေကာင္းျဖစ္ေနတယ္ဆုိရင္လည္း (ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ပဲ အသိ
ဆံုးဆိုေတာ့) ကိုယ့္စိတ္ကေလးကို ေကာင္းခ်င္တဲ့စိတ္ကေလးျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းယူလုိက္ဖို႕ပါပဲ။ နဂိုက
ေတာ္ၿပီးသားဆုိေတာ့ ေကာင္းဖုိ႕ျပဳျပင္တဲ့ေနရာမွာသိပ္ၿပီး ခက္မယ္မထင္ပါဘူး။

လူ႕ဘ၀ဆုိတာ ခဏေလးပါ။သေတာ့လည္း ထားခဲ့ရတာပါပဲ။မေသခင္ေလးမွာ ေကာင္းေအာင္ေနလိုက္တာပဲေကာင္းပါတယ္။ အဓိက ကေတာ့ ေကာင္းခ်င္တဲ့စိတ္ကေလး ရွိဖို႕ပါပဲေလ။
× × × × × × × × × ×
ဒီစာေရးလုိ႕ ဆံုးခါနီးမွာပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္းသူမ်ားမၾကားေအာင္ စိတ္ထဲကေန အသာ
ေလး ျပန္ေမးၾကည့္မိပါတယ္။“ရေ၀ႏြယ္ ရယ္ သူမ်ားသာ အသိေတြ ၊ အက်င့္ေတြ ၊
လူေတာ္ေတြ ၊ လူေကာင္းေတြ ေျပာေနတာ ကိုယ္တုိင္ေကာ အသိနဲ႕အက်င့္
ထပ္တူက်ၿပီလား ၊ လူေကာင္း ဘယ္ႏွစ္ရာခုိင္ႏႈန္းျဖစ္ၿပီလဲ”

“ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .”

အေျဖက ထြက္မလာပါဘူး။ အေျဖအစားသက္ျပင္းရွည္ပဲ ထြက္လာပါတယ္။
ဘာပဲေျပာေျပာ လူေကာင္းမျဖစ္ေသးေပမယ့္လူေကာင္းျဖစ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလးေတာ့ ရွိေန
တာဆုိေတာ့ “လူေကာင္းျဖစ္ခ်င္တဲ့စိတ္ကေလးရွိေနတာေလးကကို လူေကာင္းျဖစ္ဖုိ႕ ခြင့္အလမ္းတစ္ခု
ပဲေလ .. ”လုိ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေျဖဆည္ရင္းအေတြးေမးခြန္းကို ခပ္ျမန္ျမန္ရပ္လုိက္ရပါေတာ့တယ္။

(Future Light မဂၢဇင္း ၊ ဇြန္ ၊ ၂၀၀၅)
က်မ္းကိုး - ၁။ ဓမၼပဒအ႒ကထာ (ဒုတြဲ) ၊ ဧကူဒါနမေထရ္၀တၳဳ ။
၂။ ဓမၼဗ်ဴဟာဆရာမ ေဒၚခင္လွတင္၏ ပါရမီက်င့္စဥ္ ပို႕ခ်ခ်က္တိတ္ေခြမ်ား။
-【ဆရာေတာ္ရေ၀ႏြယ္ (အင္းမ) ၏“အေတြးမ်ားႏွင့္မိတ္ဖြဲ႕ျခင္း ... စာအုပ္မွ”ေကာက္ႏွဳတ္ပူေဇာ္္မွ်ေဝပါသည္။】

Dhamma Dãna Source ►
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm

https://www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm/photos/a.617313618278654.107