၁။ ကတိမတည္တဲ့အက်င့္
- စကားတစ္ခုေျပာ၊ ကတိတစ္ခုေပးျပီး ေျပာတဲ့အတိုင္းမလုပ္တဲ့အခါမွာ ကိုယ္ကအၾကီးအကဲျဖစ္ေနေတာ့ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြက မေလးမစားျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ့္လက္ေအာက္က၀န္ထမ္းေတြက ကိုယ့္ကိုယံုၾကည္မႈေတြေလ်ာ့နည္းလာတ့ဲအခါမွာ တျဖည္းျဖည္းနဲ.အလုပ္မွာ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းမႈလည္းနည္းသထက္နည္းလာႏိုင္ပါတယ္။
၂။ လက္ေအာက္က၀န္ထမ္းေတြကို အမ်ားသိေအာင္ ဒဏ္ေပး အရွက္ရေအာင္လုပ္တဲ့ေျပာတဲ့အက်င့္
- ဘယ္သူကမွကိုယ္အရွက္ကြဲမွာကိုမလိုလားၾကပါဘူး။ ပိုဆိုးတာက ကိုယ္အမွားတစ္ခုခုလုပ္မိတာကို လူအမ်ားေရွ.မ်ားအျပစ္တင္ေျပာဆိုျပီး အရွက္ခြဲတာမ်ိဳးကိုဆိုပိုလို.ေတာင္ေၾကာက္ၾကပါတယ္။
အၾကီးအကဲတစ္ေယာက္အေနနဲ. ကိုယ့္၀န္ထမ္းကဒီအမွားကို မေတာ္တဆလုပ္မိတာလား ?
အလ်င္လိုလို. လြဲေခ်ာ္သြားတာမ်ိဳးလားစသျဖင့္ က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္ျပီးမွ ဆံုးမေျပာဆိုေဆြးေႏြးသင့္ပါတယ္။ တကယ္လို. ကိုယ္ကအရွက္ခြဲေျပာဆိုမိလိုက္တဲ့အခါမွာ ေနာက္ပိုင္းကိုယ့္၀န္ထမ္းက ကိုယ့္ကိုသည္းမခံႏိုင္လြန္းျပီးျပန္ေစာ္ကားေျပာဆိုတာမ်ိဳး မလိုလားအပ္တာေတြပါျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။
၃။ မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ျပီး ကိုယ့္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္မေပးတဲ့အက်င့္
- အၾကီးအကဲတိုင္းကေတာ့ ကိုယ့္လက္ေအာက္၀န္ထမ္းေတြအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိနားလည္ထားရေအာင္ ေလ့လာအကဲခတ္ေလ့ရွိၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ လိုတာထက္ပိုျပီး ဘာလုပ္လုပ္ဘာကိုင္ကိုင္ေစာင့္ၾကည့္စပ္စုေနတာမ်ိဳး၊ ကိုယ္ပိုင္ လြတ္လပ္ခြင့္ကိုပါေက်ာ္ျပီး ၀င္စြက္ဖက္အကဲခတ္ေနတာမ်ိဳးကေတာ့ လံုး၀မလုပ္သင့္ပါဘူး။ အဲ့လိုလုပ္တာၾကာလာရင္ ၀န္ထမ္းက အလုပ္မွာေနရတာ သက္ေတာင့္သက္သာမရွိ၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေပါ့ေပါ့ပါးပါး အလုပ္လုပ္ရတဲ့ခံစားမႈမ်ိဳးမရေတာ့ဘဲ ငါတို.မန္ေနဂ်ာကတစ္မ်ိဳးၾကီးပဲ လို.ေတြးထင္စိတ္ရွဳပ္သြားႏိုင္ပါတယ္။
၄။ ခ်ီးမြမ္းအသိအမွတ္မျပဳတဲ့အက်င့္
- အေကာင္းဆံုးေတြလုပ္ေဆာင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ျပေနတာေတာင္ ၀န္ထမ္းကို အေကာင္းမေျပာ အသိအမွတ္ျပဳမႈမျပတဲ့အခါမွာ ၀န္ထမ္းအေနနဲ.လည္း အေကာင္းဆံုးပဲစြမ္းေဆာင္ျပျပ၊ အလုပ္ၾကိဳးစားမႈပဲေလ်ာ့က်ေနေနဘာမွမထူးျခားလာေလာက္ပါဘူးဆိုျပီး အလုပ္အေပၚၾကိဳးစားခ်င္စိတ္ေတြေလ်ာ့က်လာႏိုင္ပါတယ္။
၅။ အကုန္သိအကုန္တတ္လုပ္လြန္းတဲ့အက်င့္
- ဘယ္ေလာက္ျမင့္တဲ့ေနရာမွာရွိတဲ့ အၾကီးအကဲပဲျဖစ္ေနပါေစ၊ အေရးကိစၥအကုန္လံုးေတာ့မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါဘူး။ တခါတေလ ကိုယ္မသိတဲ့ကိစၥအခ်ိဳ. ကိုယ့္လက္ေအာက္၀န္ထမ္းက သိေနတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ေမးျမန္းရမွာကိုရွက္ေနေၾကာက္ေနျပီး ကိုယ္ကပဲအေတာ္ဆံုးအတတ္ဆံုး ကိုယ္ကပဲအရာအားလံုးကိုလုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္ သိက်ြမ္းတတ္ေျမာက္သလိုျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့အခါ အလုပ္မတြင္က်ယ္ေတာ့ပါဘူး။ အဲ့လိုျဖစ္ေနေတာ့ တခ်ိဳ.လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြမွာ သိက်ြမ္းနားလည္တဲ့ ကိုယ့္လက္ေအာက္ငယ္သားကို ကိုယ္ကတာ၀န္ခြဲေပးတာမ်ိဳးမရွိေတာ့ဘဲ ၀န္ထမ္းကလည္း ငါလုပ္ႏိုင္တယ္ ဒါေပမယ့္ငါ့ကိုမလုပ္ခိုင္းတဲ့အတြက္ လုပ္မေပးေတာ့ဘူး။ ေကာင္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆိုးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါနဲ.လည္းမဆိုင္ေတာ့ဘူးလို. လက္လြတ္စပယ္ေနတတ္သြားပါမယ္။
၆။ အရင္နားမေထာင္ဘဲေျပာခ်င္တာပဲအရင္ေျပာတဲ့အက်င့္
- လက္ေအာက္က၀န္ထမ္းေတြေျပာတဲ့စကားကိုအရင္နားေထာင္မေပးဘဲ သူတို.ေတြမွာလုပ္စရာအလုပ္ေတြရွိတယ္။ အဲ့ေတာ့ငါေျပာတာပဲသူတို.နားေထာင္၊ ျပီးရင္သူတို.အလုပ္သူတို.ျပီးေအာင္ဆက္လုပ္ၾကရမယ္လို. တဖက္သတ္ၾကီးစည္းကမ္းခ်မွတ္လိုက္ပါတယ္။ အဲ့လိုလုပ္လုိက္ေတာ့ လုပ္ငန္းပိုင္းမွာ ပိုတိုးတက္ေကာင္းမြန္လာတာမရွိေတာ့ဘဲ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းမႈက ဒီေနရာတစ္ခုထဲမွာပဲတန္.ေနပါေတာ့တယ္။ ပိုတိုးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္ျပင္ဆင္လုပ္ေဆာင္ဖို. ၀န္ထမ္းေတြရဲ.ျပသနာအေၾကာင္းအရာေတြကို နားေထာင္ေပးျခင္းမွ မရွိတဲ့အခါမွာ ၀န္ထမ္းေတြကလည္းေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈမရွိေတာ့ပါဘူး။
၇။ စည္းကမ္းေကာင္းေကာင္းခ်မေပးတဲ့အက်င့္
- အခက္ခဲဆံုးနဲ. အေရးအၾကီးဆံုးကိစၥကေတာ့ စည္းကမ္းခ်မွတ္ေပးရတာပါပဲ။
ကိုယ့္လက္ေအာက္က ၀န္ထမ္းအမ်ိဳးအစားအားလံုး လိုက္နာေဆာင္ရြက္ရမယ့္
စည္းကမ္းမ်ိဳးခ်မွတ္ႏိုင္ဖို.ကအဓိကက်ပါတယ္။ စည္းကမ္းကို မလိုက္နာတဲ့သူရွိေနတာကိုသိလ်က္နဲ. ကိုယ့္ဘက္ကတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတာမ်ိဳးမရွိရင္ ဒီလုပ္ငန္းၾကီးကဘယ္လိုမွအက်ိဳးမျဖစ္ထြန္း စည္းစနစ္မက်ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
Wilson Chan (YK)
Credit : Pinterest
No comments:
Post a Comment