ပိတ္ၾကပ္လြန္းတဲ့ ကားေတြကို ေန႔စဥ္တိုးစီးျပီး ရံုးသို႔ သြားရတယ္။ ရံုးေရာက္မွ
ေကာ္ဖီ ထုပ္ေလးကို ေဖ်ာ္ေသာက္ရင္း တစ္ေန႔တာ အတြက္ အလုပ္ေတြကို စတင္၍ လုပ္ရပါ ေတာ့တယ္။ ေန႔လည္ ေရာက္ေသာ္လည္း ေစ်းအခ်ိဳဆံုး လမ္းေဘးဆိုင္ ေလးမွာ ဝင္ေရာက္စားရပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ တစ္လကုန္ေတာ့ ရတဲ့လစာတည္းမွ အေဆာင္လခေပး၊ လိုခ်င္တဲ့ အဝတ္အစားေလး ဝယ္လိုက္ေတာ့ လက္ထဲ ငါးေထာင္ တန္ေလး နွစ္ရြက္မွ်သာ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ အဲလိုဘဝမ်ိဳးနဲ႔ ရပ္တည္လာတာ ၃ နွစ္ေတာင္ ျပည့္ေတာ့မွာ
ျဖစ္လို႔ ဘာမွ မယ္မယ္ရရ ဆုေဆာင္း မရရိွေသးပါဘူး။
အလုပ္ခြင္ တစ္ခုမွာ မန္ေနဂ်ာ ရာထူးမွ မဟုတ္ရင္ လစာေကာင္းေကာင္း ရရိွနိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရရိွတဲ့ လစာေလး ကလည္း လူတစ္ေယာက္ ရပ္တည္ဖို႔ အတြက္ လံုေလာက္တဲ့ ေငြေၾကး မဟုတ္ေတာ့ အခက္ၾကံဳ ရပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ဒီလို ခံစားခ်က္ ေတြဟာ တစ္ဦး တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ လူ ၁၀၀ မွာ ၅၀ ေလာက္ ခံစားေန ရပါတယ္။
Photo by- careerealism
ေက်ာ္လင္းႏိုုင္ (ရိုုးရာေလး)
www.yoyarlay.com
No comments:
Post a Comment