ဆားလို႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ ငန္တယ္ ဆိုတာ သေဘာ ေပါက္ေလ့ ရွိတယ္။ ဆားမွာေတာင္ ဆားၾကမ္း (အခဲလိုက္ ေတြ႕ရ တဲ့ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ရွရွရွိတဲ့ ဆားအမ်ိဳးအစား)၊ စားပြဲတင္ဆား (ႏူးညံ့ မႈန္႔ေနေအာင္၊ ျဖဴေဖြး သန္႔စင္ ေနေအာင္ ႀကိတ္ ထားတဲ့ ဆား ညက္ညက္ေလး ျဖစ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးအစား)၊ အိုင္အိုဒင္းဆား (အိုင္အိုဒင္းဓာတ္ ျဖည့္စြက္ ထားတဲ့ ဆားမ်ိဳး) ဆိုၿပီး အၾကမ္းဖ်င္း ခြဲျခားႏိုင္ ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဆားဟာ ဓာတု ေဗဒ အမည္ ဆိုဒီယမ္ ကလို႐ိုက္လို႔ ေခၚတဲ့ သတၲဳဓာတ္
ဆားတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ အိုင္းယြန္းမ်ားထဲ မွာလည္း အႀကီးတန္း အမ်ိဳးအစား အဆင့္အတန္း ျမင့္တဲ့ အတန္းအစားႀကီး ထဲမွာ ပါဝင္ေနပါ ေသးတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ လူနဲ႔ တိရစၦာန္ေတြနဲ႔ အပင္ေတြ အတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္တဲ့ ဆား အေနနဲ႔ ပမာဏ အနည္းအက်ဥ္း မွ်ေလာက္ ရရွိဖို႔ လိုအပ္ ေနလို႔ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဆား အေရအတြက္ မ်ားမ်ားႀကီး စားမိၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ လူေရာ၊ တိရစၦာန္ ေတြေရာ၊ အပင္ ေတြမွာပါ အႏၱရာယ္ ျဖစ္လာေတာ့ တာပါပဲ။
ဆားကို ေရွးအက်ဆံုးႏွင့္ ေနရာ တကာ တိုင္းမွာ အလြယ္တကူ ဝယ္ယူႏိုင္တဲ့ ဟင္းခတ္ ေပါင္ဒါအျဖစ္ ေတြ႕ရတတ္ ပါတယ္။ အစားအစာ ေတြကို ဆားနယ္ၿပီး အေျခာက္ပဲ လွန္းလွန္း၊ အစိုပဲ အိုးထဲ သိပ္ထားထား ႏွစ္ေပါက္ေအာင္ ထားႏိုင္လို႔ အစားအစာ ထုတ္လုပ္ ေရာင္းခ်သူေတြ အတြက္ေတာ့ တန္ဖိုး မျဖတ္ႏိုင္ေအာင္ အသံုးတည့္ ေနတာေတာ့ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူသားေတြ စားသံုးသင့္တဲ့ ဆားပမာဏကို သိဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။ ဒါမွသာ မိမိ တစ္ေန႔၊တစ္ေန႔ စားလိုက္တဲ့ အစားအစာ ထဲမွာ ဆားပမာဏ ဘယ္ေလာက္ မ်ားမ်ား ပါဝင္ သြားသလဲ ဆိုတာ တြက္ခ်က္ သိရွိႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။လူေတြ စားသံုးတဲ့ ဆားကို ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ထုတ္လုပ္ေလ့ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ ဆားၾကမ္းလို႔ ေျပာၾကတဲ့ ပင္လယ္က သဘာဝအတိုင္း ရတဲ့ဆား မျပဳမျပင္ ရေသးတဲ့ သဘာဝ ဆားၾကမ္း၊ အဲဒီ ဆားၾကမ္းခဲႀကီး ေတြကိုမွ စက္႐ံုေတြဆီ ပို႔ၿပီး ျဖဴေဖြး ႏူးညံ့လွပ သြားေအာင္ အေရာင္ ခြ်တ္ေဆး သံုးၿပီး စားပြဲတင္ ဆားလို႔ ဆိုင္ေတြ၊ စူပါမား ကက္ေတြမွာ ထုတ္လုပ္ ေရာင္းခ်ေလ့ ရွိတာကို သိၿပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ေနာက္တစ္မ်ိဳး အိုင္အိုဒင္းဆား ကေတာ့ ဆားပံုေဆာင္ခဲေလး ေတြပါပဲ။ စားပြဲတင္ ဆားေလာက္ေတာ့ ႏူးညံ့ ျဖဴေဖြး မေနပါဘူး။ အျဖဴေရာင္ ဒါမွမဟုတ္ ပန္းေရာင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး ဒါမွမဟုတ္ မီးခိုးေရာင္ မိႈင္းမိႈင္းေလး ျဖစ္တတ္တယ္။ ပံုမွန္အားျဖင့္ သဘာဝ ပင္လယ္ ဆားငန္ ေရထဲက ရရွိၿပီး ထုတ္လုပ္ တာမ်ိဳး၊ ဒါမွမဟုတ္ ဆားၾကမ္းႀကီးေတြ ကေန ထုတ္လုပ္ ၾကတာ မ်ိဳးလည္း ျဖစ္တတ္တယ္။ အိုင္အိုဒင္း ထည့္ထားတဲ့အတြက္ အိုင္အိုဒင္းပါတဲ့ ဆားဟာ တျခားဆားနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ရင္ ခပ္မိႈင္းမိႈင္း မီးခိုးေရာင္ ျဖစ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဆားထဲမွာ အဓိကပါဝင္တဲ့ ဓာတ္ႏွစ္မ်ိဳးကေတာ့ ကလို႐ိုက္ အိုင္းယြန္း နဲ႔ ဆိုဒီယမ္အိုင္းယြန္းတို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ဆိုဒီယမ္အိုင္းယြန္းနဲ႔ ကလို႐ိုက္ အိုင္းယြန္း ဓာတ္ဆား ၂ မ်ိဳးစလံုးဟာ သတၲဝါေတြနဲ႔ အပင္ေတြအတြက္ အေရအတြက္ နည္းနည္းေလး မွ်သာ လိုအပ္ပါတယ္။
ဆားလို႔ ေခၚတဲ့ ဆိုဒီယမ္ကလို႐ိုက္ သတၲဳဓာတ္ ဆားဟာ လူ႔ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေရဓာတ္ ပါဝင္မႈကို ထိန္းညႇိေပးရာမွာ ပါဝင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အရည္ေတြရဲ႕ ပါဝင္မႈကို မွ်ေျခ ရေအာင္ ထိန္းထား ေပးရပါတယ္။ လူ႔ခႏၶာကိုယ္ ထဲက အာ႐ံုေၾကာ နာဗ္ေၾကာအဖြဲ႕မွာ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ ဆိုင္ရာ အခ်က္ျပမႈ အတြက္ ဆိုဒီယမ္အိုင္းယြန္းလို႔ ေခၚတဲ့ ဓာတ္ဆားကို အသံုးခ်ရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ လူေတြ၊ သတၲဝါေတြ အသက္ရွင္သန္ဖို႔ အတြက္ ဆားဟာ အေရးပါလွ တာေၾကာင့္ ဆားကို လူ၊သတၲဝါေတြ၊ အပင္ေတြ အေနျဖင့္ တန္ဖိုးထားရတဲ့ အေၾကာင္း လူ႕သမိုင္းမွာ ႐ုပ္ရွင္ေတြ၊ စာအုပ္ေတြမွာ ေျမာက္ျမားစြာ ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါ ဆားကို စားသံုးမႈဟာ အလြန္အမင္း တိုးတိုး လာတာကို သိပၸံပညာရွင္မ်ား အေနျဖင့္ ေဖာ္ထုတ္ ေတြ႕ရွိလာခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။
ဆား အလြန္အၾကဴး စားသံုးမႈေၾကာင့္ ေသြးတိုး ေရာဂါေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္လာတာ၊ ႏွလံုး ေရာဂါေတြ ျဖစ္လာရတာနဲ႔ ေလျဖတ္လို႔ ကိုယ္တစ္ျခမ္း ေသရတဲ့ ေရာဂါနဲ႔ မသန္မစြမ္း ျဖစ္ၿပီး လူနာ အတြက္ တစ္အိမ္သားလံုး ေစာင့္ေရွာက္ ေပးရတဲ့ လုပ္အားေတြ၊ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီး နစ္နာဆံုး႐ံႈး ရတာကို ေထာက္ျပ လာၾကပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ သိပၸံပညာရွင္ က်န္းမာေရး ဆိုင္ရာ ဆရာဝန္ႀကီးေတြ အေနျဖင့္ ဆိုဒီယမ္ကလို႐ိုက္ ပါဝင္တဲ့ အစားအစာေတြ စားသံုးမႈကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ လိုအပ္ၿပီလို႔ ထုတ္ေဖာ္ ေထာက္ျပ လာၾကပါၿပီ။ ဆားပါဝင္မႈ မ်ားတဲ့ ၾကာရွည္ခံ အစားအစာ ေတြနဲ႔ အခ်ိဳမႈန္႔လို႔ ေခၚတဲ့ ဟင္းခတ္မႈန္႔ေတြ ပါဝင္မႈမ်ားတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ အစားအစာေတြ၊ အသုပ္ေတြ၊ အဆာေျပ အစားအစာမ်ား ျဖစ္တဲ့ ဘီစကစ္၊ ေပါင္မုန္႔၊ သစ္သီး ေျခာက္ေတြ၊ ယိုေတြ၊ လက္ဖက္ႏွပ္ေတြ၊ အေၾကာ္အေလွာ္ေတြကို စားသံုးရာမွာ ဆင္ျခင္ၾကဖို႔ လိုပါၿပီ။
လူတစ္ဦး အေနျဖင့္ တစ္ေန႔တာ လိုအပ္တဲ့ဆား (ဆိုဒီယမ္ကလို႐ိုက္) ပမာဏဟာ အသက္အရြယ္ အလိုက္ ၁၅၀ဝ မီလီဂရမ္မွ ၂၃၀ဝ မီလီဂရမ္မွ်သာ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ ရပါတယ္။
Ref:Mg Mandalay
ဒီေနရာမွ ကူးယူမွေဝပါသည္။
No comments:
Post a Comment