ေသျခင္းတရားကို
ကိုယ္နဲ႔ အေ၀းၾကီးလုိ႔ သေဘာထားရင္ သတိသံေ၀ဂ အားနည္းသြားတတ္ပါတယ္။ သတိသံေ၀ဂ
အားနည္းရင္ လူသားတုိင္း မလုပ္မျဖစ္ လုပ္ရမယ့္ အပၸမာဒလုပ္ငန္းေတြမွာ
ေျခလွမ္းက်ဲေနတတ္ပါတယ္။
အပၸမာဒလုပ္ငန္းဆုိတာ
အျမဲမေမ့သင့္တဲ့လုပ္ငန္းလုိ႔ အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ သတိရမွ
လုပ္ရမယ့္လုပ္ငန္း မဟုတ္ပါဘူး။ အျမဲသတိတရ လုပ္ေနရမယ့္လုပ္ငန္းပါ။
အပၸမာဒလုပ္ငန္းက ေလးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ ဒါနအပၸမာဒ၊ သီလအပၸမာဒ၊ သမထအပၸမာဒနဲ႔ ၀ိပႆနာအပၸမာဒ တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါနအပၸမာဒဆုိတာ အျမဲသတိတရမေမ့တမ္း ျပဳလုပ္ရမယ့္ ေပးကမ္းမူ၊ စြန္႔ၾကဲမူ၊ လွဴဒါန္းမူလုပ္ငန္း ျဖစ္ပါတယ္။
သီလအပၸမာဒဆုိတာ အျမဲတမ္းသတိရ မေမ့တမ္း ျပဳလုပ္ရမယ့္ ကိုယ္ႏူတ္ေစာင့္ထိန္းမူ၊ ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္ေစမူလုပ္ငန္း ျဖစ္ပါတယ္။
သမထအပၸမာဒဆုိတာ အျမဲသတိတရ မေမ့တမ္း ျပဳလုပ္ရမယ့္ စိတ္တည္ျငိမ္မူ၊ စိတ္စူးစိုက္မူ လုပ္ငန္းျဖစ္ပါတယ္။
၀ိပႆနာအပၸမာဒဆုိတာ
အျမဲသတိတရ မေမ့တမ္း ျပဳလုပ္ရမယ့္ ခႏၶာျဖစ္စဥ္ ဉာဏ္သက္၀င္မူ၊
သဘာ၀အမွန္တရားကို ပိုင္းျခားသိျမင္မူလုပ္ငန္း ျဖစ္ပါတယ္။
မွတ္သားရလြယ္ကူေအာင္ တစ္နည္းေျပာရရင္ေတာ့…
ဒါနအပၸမာဒဆုိတာ - စြန္႔လႊတ္မူလုပ္ငန္း၊
သီလအပၸမာဒဆုိတာ - ေစာင့္ထိန္းမူလုပ္ငန္း၊
သမထအပၸမာဒဆုိတာ - စူးစိုက္မူလုပ္ငန္း၊
၀ိပႆနာအပၸမာဒဆုိတာ - စစ္ေဆးမူလုပ္ငန္း၊
အပၸမာဒလုပ္ငန္းဆုိတာ ဒီ(စ)ေလးလံုးလုပ္ငန္းပါပဲ။
သီလအပၸမာဒဆုိတာ - ေစာင့္ထိန္းမူလုပ္ငန္း၊
သမထအပၸမာဒဆုိတာ - စူးစိုက္မူလုပ္ငန္း၊
၀ိပႆနာအပၸမာဒဆုိတာ - စစ္ေဆးမူလုပ္ငန္း၊
အပၸမာဒလုပ္ငန္းဆုိတာ ဒီ(စ)ေလးလံုးလုပ္ငန္းပါပဲ။
ဒါနဆုိတာ
ကိုယ္ပိုင္ဆုိင္တဲ့ ပစၥည္း၊ ကိုယ္ပိုင္ႏုိင္တဲ့ အခြင့္အေရးကို
ျငိတြယ္မူကင္းစြာ အာလယျပတ္ စြန္႔လႊတ္ရတဲ့ အလုပ္ျဖစ္လုိ႔ ဒါနလုပ္ငန္းကို
“စြန္႔လႊတ္မူလုပ္ငန္း”လုိ႔ ေခၚပါတယ္။
သီလဆုိတာ
ကိုယ္လြန္က်ဴးမူ၊ ႏူတ္လြန္က်ဴးမူႏွစ္ပါး
မျဖစ္ပြားေအာင္ကိုယ္နဲ႔ႏူတ္(ကာယကံနဲ႔ ၀စီကံ)ကို
ေစာင့္ထိန္းရတဲ့အလုပ္ျဖစ္လုိ႔ သီလလုပ္ငန္းကို “ေစာင့္ထိန္းမူလုပ္ငန္း”လို႔
ေခၚပါတယ္။
သမထဆုိတာ
ဂုဏ္ေတာ္အာရုံ၊ ေမတၱာအာရုံ၊ ကသိုဏ္းအာရုံစတဲ့ အလုိရွိရာ အာရုံတစ္ခုခုမွာ
ျငိမ္၀ပ္တည္ေနေအာင္ စူးစိုက္ရတဲ့အလုပ္ျဖစ္လုိ႔ သမထလုပ္ငန္းကို
“စူးစိုက္မူလုပ္ငန္း”လုိ႔ ေခၚပါတယ္။
၀ိပႆနာဆုိတာ
အမွန္တကယ္ မရွိတဲ့ ပညတ္အေပၚယံ အသိေတြကို ခြာခ်ထြင္းေဖာက္ျပီး
အမွန္တကယ္ရွိတဲ့ ပရမတ္သေဘာ၊ ရုပ္ခႏၶာ၊ နာမ္ခႏၶာသေဘာေတြကို အရွိမွန္၊
အျဖစ္မွန္အတုိင္း အတိအက် သိေအာင္ စစ္ေဆးရတဲ့အလုပ္ျဖစ္လုိ႔
၀ိပႆနာလုပ္ငန္းကို “စစ္ေဆးမူလုပ္ငန္း”လုိ႔ ေခၚပါတယ္။
ဒီအပၸမာဒလုပ္ငန္း
(စ-ေလးလံုးလုပ္ငန္း)ဟာ လူသားတုိင္း မလုပ္မျဖစ္ အျမဲလုပ္ရမယ့္ လုပ္ငန္းေတြ
ျဖစ္ပါတယ္။ လူသားတုိင္းရဲ႕ “ေမ့မျဖစ္လုပ္ငန္း”ေတြပါ။
သံသရာက
လြတ္ေျမာက္ခ်င္သူေတြအတြက္လည္း ဒီလုပ္ငန္းေလးမ်ိဳးဟာ မလုပ္မျဖစ္တဲ့
ေမ့မျဖစ္လုပ္ငန္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သံသရာက လံုး၀ မလြတ္ေျမာက္ခ်င္၊
သံသရာထဲမွာပဲ အဆံုးမရွိေပ်ာ္ေမြ႕ခ်င္တဲ့သူေတြအတြက္လည္း
ဒီလုပ္ငန္းေလးမ်ိဳးဟာ အလုပ္မျဖစ္တဲ့ ေမ့မျဖစ္လုပ္ငန္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ေမ့မျဖစ္လုပ္ငန္းေလးမ်ိဳးကို
အျမဲမေမ့လုပ္ေနမွသာ သံသရာက လြတ္ေျမာက္ခ်င္သူကလည္း သံသရာမွာ အထက္တန္းက်က်၊
အဆင့္အတန္းျမင့္ျမင့္၊ အပူအပင္ကင္းကင္း ေပ်ာ္ေမြ႕ခြင့္ ရပါလိမ့္မယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီအပၸမာဒလုပ္ငန္း၊ စ-ေလးလံုး လုပ္ငန္းဟာ သံသရာမွ လြတ္ခ်င္သူ၊ မလြတ္ခ်င္သူ အားလံုးရဲ႕ ေမ့မျဖစ္လုပ္ငန္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ေမ့မျဖစ္လုပ္ငန္းေတြကို
ေမ့ပစ္ေနၾကတာ၊ လံုး၀ ေမ့မပစ္ေတာင္ တစ္ရံတစ္ခါမွ သတိရေနၾကတာဟာ
ေသျခင္းတရားကို ကိုယ္နဲ႔ ဘာမွမသက္ဆုိင္သလို သေဘာထားေနၾကလုိ႔ပါပဲ။
ေသျခင္းတရားနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ တစ္ကမၻာစီ ျခားေနတယ္၊ အေ၀းၾကီးပဲလုိ႔
အထင္ေရာက္ေနၾကလုိ႔ပါပဲ။
ငါေသဖုိ႔
အေ၀းၾကီးလုိပါေသးတယ္၊ ငါမေသႏုိင္ေသးပါဘူး၊ ငါဘယ္ေတာ့မွ ေသမွာမဟုတ္ပါဘူးလုိ႔
ထင္ျမင္ယူဆေနတဲ့သူဟာ အပၸမာဒလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ ေရွာင္ခြာေရွာင္ခြာလုပ္ေနမွာ
ေသခ်ာပါတယ္။ ေသျခင္းတရားနဲ႔ ေ၀းေနတဲ့သူဟာ မေသျခင္းတရားနဲ႔လည္း
ေ၀းေနဦးမွာပါပဲ။
ေလာကမွာ ကိုယ္က မသြားဘဲ သူ႔အလုိလို နီးလာတဲ့အရာဟာ ေသျခင္းတရား ျဖစ္ပါတယ္။
ေသျခင္းတရားကို
ကိုယ္နဲ႔ အနီးဆံုးလုိ႔ သေဘာထားမယ္ဆုိရင္ သတိသံေ၀ဂ အားေကာင္းလာတတ္ပါတယ္။
သတိသံေ၀ဂအားေကာင္းလာရင္ လူသားတုိင္း မလုပ္မျဖစ္ လုပ္ရမယ့္ အပၸမာဒလုပ္ငန္း
(ေမ့မျဖစ္လုပ္ငန္း)ေတြမွာ ေျခလွမ္းစိပ္၊ ေျခလွမ္းသြက္လာရစျမဲပါပဲ။
ေသျခင္းတရားကို
ကိုယ့္ရဲ႕ အနီးကပ္မိတ္ေဆြအျဖစ္ လက္ခံလုိက္တာနဲ႕ တစ္ျပိဳင္နက္ ကိုယ့္စိတ္၊
ကိုယ့္ဘ၀ဟာ အလုပ္ေကာင္း၊ အလုပ္မွန္ေတြနဲ႔ တစ္သားတည္း ျဖစ္သြားပါတယ္။
အခ်ိန္ပိုင္းအတြင္း ေသရေတာ့မယ္လုိ႔ ေသခ်ာေပါက္ သိေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္း အလုပ္ေတြမွာပဲ စိတ္ညြတ္ထားေတာ့မွာပါ။
တကယ္ေသရေတာ့မယ့္
အေျခအေနမ်ိဳးက်မွ (ေသေပါက္ေသ၀က်မွ) ေသျခင္းတရားကို လက္ခံမိရင္ေတာ့
အလုပ္ေကာင္း၊ အလုပ္မွန္ေတြလုပ္ဖုိ႔ အခ်ိန္ေႏွာင္းသြားပါျပီ။
အခ်ိန္နည္းသြားပါျပီ။
တကယ္မေသရေသးခင္
ဟိုးအေ၀းၾကီးကတည္းက ေသျခင္းတရားကို လက္ခံထားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အလုပ္ေကာင္း၊
အလုပ္မွန္ေတြလုပ္ဖုိ႔ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားၾကီးရပါတယ္။ အလုပ္ေတြလည္း
အမ်ားၾကီးျပီးႏုိင္ပါတယ္။ လမ္းဆံုးပန္းတုိင္ထိလည္း ေရာက္သြားႏုိင္ပါတယ္။
ေသျခင္းတရားကို ကိုယ့္အနီးအနားမွာ လက္သပ္ေမြးျမဴျခင္းအေၾကာင္းပါပဲ။ ေသျခင္းတရားနဲ႔ နီးတဲ့သူဟာ မေသျခင္းတရားနဲ႔လည္း နီးေနပါျပီ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္
လက္ထက္တုန္းက သာ၀တၳိျမိဳ႕အနီး ျမစ္တစ္ဖက္ကမ္းမွာ ကုန္သည္ၾကီးတစ္ေယာက္
ေနာက္ပါလွည္း ငါးရာနဲ႔အတူ လွည္း၀ိုင္းဖြဲ႕ျပီး စတည္းခ်ေနထုိင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
သာ၀တၳိျမိဳ႕နဲ႔ မုိင္ေပါင္းမ်ားစြာေ၀းကြာတဲ့ ဗာရာဏသီျမိဳ႕ကေန လွည္းငါးရာအျပည့္ အထည္အလိပ္ေတြတင္ျပီး သာ၀တၳိျမိဳ႕ရဲ႕ ခုႏွစ္ရက္ၾကာက်င္းပတဲ့ နကၡတ္သဘင္ပြဲမွာ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားဖုိ႔ ထြက္လာခဲ့တာပါ။
သာ၀တၳိျမိဳ႕ေရာက္လုနီး
ျမစ္တစ္ခုနား အေရာက္မွာေေတာ့ မနက္ျဖန္မွ သာ၀တၳိဘက္ ကူးမယ္ဆုိျပီး
ျမစ္ကမ္းအနီးမွာ လွည္းေတြခြ်တ္၊ လွည္း၀ိုင္းဖြဲ႕ျပီး တစ္ညတာ စခန္းခ်
နားေနခဲ့ပါတယ္။
ညေရာက္ေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ မုိးၾကီးသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းလုိက္တဲ့အတြက္ ျမစ္ေရ တရၾကမ္း စီးဆင္းျပီး ျမစ္ေရၾကီး၊ ျမစ္ေရလွ်ံသြားခဲ့ပါတယ္။
ခုႏွစ္ရက္လံုးလံုး
ေရမက်တဲ့အတြက္ သာ၀တၳိတက္ ကူးလို႔မရျဖစ္သြားပါတယ္။ ခုႏွစ္ရက္လြန္လုိ႔
ျမစ္ေရလည္း ကူလုိ႔ရေရာ၊ သာ၀တၳိျမိဳ႕က နကၡတ္သဘင္ပြဲလည္း ျပီးေရာဆုိေတာ့
ကုန္သည္ၾကီးမွာ အခက္ေတြ႕ရပါေတာ့မယ္။
ထြက္လာခဲ့တဲ့
ခရီးက ေ၀းလံလြန္းလွတဲ့အတြက္ အထည္အလိပ္ေတြ ျပန္သယ္သြားရင္း အျပန္ခရီးမွာ
အခ်ိန္လည္းၾကာ၊ လူလည္းပန္း၊ စရိတ္လည္းေထာင္းမွာမုိ႔ ဗာရာဏသသို႔ မျပန္ေတာ့ဘဲ
ဒီလွည္း၀ိုင္းမွာပဲ စခန္းခ်ေနထုိင္ရင္း အထည္ေတြ တျဖည္းျဖည္း
ကုန္ေအာင္ေရာင္း ေတာ့မယ္၊ ေႏြေရာ၊ မုိးေရာ၊ ေဆာင္းေရာ ဒီေနရာမွာပဲ
ေနေတာ့မယ္၊ တစ္ႏွစ္လံုး ဒီမွာေန၊ ဒီမွာ စီးပြားေရးလုပ္ျပီးမွ
ဗာရာဏသီျပန္ေတာ့မယ္လုိ႔ ကုန္သည္ၾကီးက ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။
အဲဒီလုိ ဆံုးျဖတ္လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သာ၀တၳိျမိဳ႕တြင္းမွာ ဆြမ္းခံၾကေနပါတယ္။
ကုန္သည္ၾကီးရဲ႕စိတ္အၾကံကိုသိေတာ္မူတဲ့အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ျပံဳးေတာ္မူပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ခုႏွစ္ရက္သာ အသက္ရွင္ရေတာ့မယ္သူက တစ္ႏွစ္လံုး သာ၀တၳိမွာေနဖုိ႔
ၾကံစည္ေနပါလားဆုိတဲ့ အသိနဲ႔ ျပံဳးေတာ္မူျခင္းပါပဲ။
ျပံဳးရျခင္းအေၾကာင္း
အရွင္အာနႏၵာကို ေျပာျပေတာ့ အရွင္အာနႏၵာက ျမတ္စြာဘုရားထံ ခြင့္ပန္ျပီး
ကုန္သည္ၾကီးရွိရာ လွည္း၀ိုင္းသို႔ ဆြမ္းခံၾကြေတာ္္မူပါတယ္။
ဆြမ္းေလာင္းလာတဲ့
ကုန္သည္ၾကီးကို “အသက္ရဲ႕ အႏၱရာယ္ဆုိတာ သိဖုိ႔မလြယ္ေၾကာင္း၊ အခ်ိန္မေရြး၊
ေနရာမေရြးမွာ အရြယ္မေရြး ေသသြားႏုိင္တဲ့အတြက္ မေသခင္ ကိုယ္ပိုင္တဲ့
ေလာေလာလတ္လတ္ အခ်ိန္ပိုင္းကေလးမွာ ဒါန၊ သီလ၊ သမထ၊ ၀ိပႆနာဆုိတဲ့ အပၸမာဒ
လုပ္ငန္းၾကီးေလးရပ္ကို မေမ့မေလ်ာ့ ျပဳသင့္ေၾကာင့္ “အရွင္အာနႏၵာက
မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါတယ္။
“ေနာက္ခုႏွစ္ရက္ျပည့္ရင္
ဘ၀တစ္ပါး ေျပာင္းသြားရေတာ့မယ္လုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားမိန္႔ေတာ္မူေၾကာင္း” ကိုပါ
ေျပာျပလုိက္တဲ့အတြက္ ကုန္သည္ၾကီးခမ်ာ သတိသံေ၀ဂ အၾကီးအက်ယ္ ရသြားပါတယ္။
ကိုယ့္ရဲ႕ ေသျခင္းတရားကို ကိုယ့္ရဲ႕ အနီးအနားမွာ ေတြ႕ျမင္လုိက္ရေတာ့
သတိသံေ၀ဂ အားေကာင္းသြားတာေပါ့။
ေသျခင္းတရားေၾကာင့္
အင္အားၾကီးမားစြာ ျဖစ္ထြန္းလာတဲ့ သတိသံေ၀ဂကို အေျခခံျပီး ကုန္သည္ၾကီးဟာ
အပၸမာဒလုပ္ငန္းၾကီးေလးရပ္ကို ေျခလွမ္းသြက္သြက္ အရွိန္ျပင္းျပင္း
ျပဳလုပ္အားထုတ္ပါတယ္။
ဘုရားအမွဴးရွိတဲ့
သံဃာေတာ္ေတြကို ခုႏွစ္ရက္တုိင္တုိင္ ဆြမ္းအလွဴေတြေပး၊ သီလေတြ
ေဆာက္တည္က်င့္သံုး၊ သမထ၊ ၀ိပႆနာ၊ ဘာ၀နာတရားေတြပြားမ်ားနဲ႔
အပၸမာဒလုပ္ငန္းၾကီး ေလးရပ္ကို ဇယ္ဆက္သလို အကြက္ေစ့ေစ့ အားထုတ္လုိက္တာ
ခုႏွစ္ရက္ျပည့္တဲ့ေန႔မွာ ေသာတာပန္ အရိယာပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။
“အသိဉာဏ္ကင္းမဲ့တဲ့
ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြးမွာ အရြယ္မေရြး ေသသြားႏုိင္တယ္ဆိုတဲ့
အသက္ရဲ႕ အႏၱရာယ္ကို မသိမျမင္ မဆင္ျခင္ႏုိင္တဲ့အတြက္…
ဒီေနရာမွာပဲ
မုိးေလးလပတ္လံုး ေနမယ္။ ဒီေနရာမွာပဲ ေဆာင္းေလးလပတ္လံုး ေနမယ္။ ဒီေနရာမွာပဲ
ေႏြေလးလပတ္လံုး ေနမယ္။ ဒီေနရာမွာပဲ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ေနမယ္လုိ႔ လြဲမွားစြာ
ၾကည္စည္ ဆံုးျဖတ္တတ္ၾကပါတယ္။”
အဲဒီ ျမတ္စြာဘုရားတရားကို နာၾကားရင္း သတိပ႒ာန္း ၀ိပႆနာတရား ပြားမ်ားအားထုတ္လုိက္လုိ႔ ေသာတာပန္ျဖစ္သြားခဲ့တာပါ။
တရားအဆံုး
ေသာတာပန္ျဖစ္ျပီးတဲ့ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ သံဃာေတာ္ေတြကို လုိက္ပို႔ျပီး
လွည္း၀ိုင္း ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ျပန္အေရာက္ ေခါင္းမူးတယ္ဆုိျပီး အိပ္ရာေပၚ
လွဲအိပ္လုိက္တာ လွဲအိပ္ေနရင္းနဲ႔ပဲ ဘ၀တစ္ပါး ေျပာင္းသြားခဲ့ပါတယ္။
အပၸမာဒလုပ္ငန္းေတြကို ျပည့္စံုျပီးေျမာက္ေအာင္
အားထုတ္လုပ္ေဆာင္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ေသလြန္တဲ့အခါ
တုသိတာနတ္ျပည္ကိုလားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ တုသိတာနတ္ျပည္ေရာက္ရတဲ့
ေလာကီအက်ိဳး၊ ေသာတာပန္ျဖစ္ရတဲ့ ေလာကုတၱရာအက်ိဳးေတြဟာ
ေသျခင္းတရားကို
အနီးကပ္ သတိရလုိက္မိျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးတရားေတြပါပဲ။
ခုႏွစ္ရက္ျပည့္ရင္
ေသရမယ္ဆုိတာသာ အစကၾကိဳမသိခဲ့ရင္၊ ၾကိဳသိေပမယ့္လည္း မေသခင္လုပ္ရမယ့္
အလုပ္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ မဆံုးျဖတ္တတ္ခဲ့ရင္၊ ဆံုးျဖတ္တတ္ေပမယ့္လည္း
တကယ္လက္ေတြ႕ အလုပ္ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ အခုလုိ ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ
ေကာင္းက်ိဳးေတြရလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
လူတုိင္းလူတုိင္း
ကုန္သည္ၾကီးလို ေသျခင္းတရားကို ကိုယ္နဲ႔ အနီးကပ္ဆံုးေနရာမွာ ထားျပီး
ရူျမင္ဆင္ျခင္ႏုိင္ခဲ့မယ္ဆုိရင္အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေလာကီ၊
ေလာကုတၱရာ ေကာင္းက်ိဳးေတြ
ရလာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ေသျခင္းတရားကို
ၾကိဳေတြးျခင္း၊ ၾကိဳသိျခငး္ဟာ ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ အဖိုးတန္ရတနာသိုက္ေတြကို
အျမန္ဆံုး တူးေဖာ္ေပးမယ့္ အေကာင္းဆံုးလက္နက္ပါပဲ။
ေရႊပါရမီေတာရ အရွင္ဆႏၵာဓိက မေသခင္ဘာလုပ္ၾကမလဲ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
ဘာသာေရးစာေပမ်ားကို ♣☺ ေမတၱာရိပ္ ☺♣ မွာလည္း လာေရာက္ဖတ္ရူေလ့လာႏုိင္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment