ျမန္မာ့ ေက်းလက္မ်ား အတုယူစရာ

     ျမန္မာ့ ေက်းလက္မ်ား အတုယူစရာေကာင္းလွပါတယ္။ကမာၻၾကီ ဟာရြာၾကီးတစ္ရြာ

လိုဆိုနိုင္တဲ့ေခတ္ၾကီးမွာ ကိုယ့္ေဒသတိုတက္ေအာင္ ၾကံေဆာင္နိုင္မွ ေတာ္ကာၾကမယ္။

http://nyilinnthit.blogspot.com/2011/08/blog-post.html ကရွယ္ပါသည္။

ေက်းလက္ရဲ႕ နရီ

    ၿပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔က ေက်းလက္က ေမြးျမဴေရးၿခံ တစ္ခုကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္၊ အိမ္ကေနဆို ၁ နာရီ မ႐ွိတ႐ွိေလာက္ ကားေမာင္းသြားရင္ ေရာက္တဲ့ေနရာပါ၊ ၾသဂုတ္လ ၁ ရက္ေန႔ တနလၤာေန႔က ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ အမ်ိဳးသားေန႔ ႐ံုးပိတ္ရက္ ဆိုေတာ့ စေန၊ တနဂၤေႏြနဲ႔ ေပါင္းရင္ အားလပ္ရက္ ၃ ရက္ရတယ္၊ အိမ္မွာလည္း က်ေနာ့္ညီမက သူ႔တူေလးကို ထိန္းဖို႔ ေရာက္ေန တာနဲ႔ သူ႔ကိုလည္း လိုက္ပို႔ရေအာင္ ရည္႐ြယ္ၿပီး တေနရာရာကို သြားဖို႔ ႀကံစည္ၾကေတာ့ အိုင္ဒီယာ ၂ ခု ထြက္လာတယ္၊ ပထမ     တစ္ခုက ျမစ္ေဘး၊ ေခ်ာင္းေဘးမွာ ႐ြက္ဖ်င္တဲ ထိုးၿပီး camp ထြက္ဖို႔နဲ႔ ေနာက္တစ္ခုက ေက်းလက္ ေတာ႐ြာက ေမြးျမဴေရး ၿခံတစ္ၿခံမွာ သြားအိပ္ဖို႔ ပါပဲ...၊ တိုင္ပင္ၾကေတာ့ အားလံုးက ၂ ခုစလံုး လုပ္ခ်င္ေနလို႔ ေဝခြဲမရ ျဖစ္ေနၾကတာနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ Camping နဲ႔၊ Farm ဆိုၿပီး မဲလိပ္ေတြလိပ္ၿပီး မဲႏိႈက္ ဆံုးျဖတ္ၾကပါတယ္၊ အဲဒီမွာ farm က တစ္မဲအသာနဲ႔ ႏိုင္သြားလို႔ အခုေျပာမယ့္ စိုက္ပ်ိဳးေမြးျမဴေရးၿခံကို ေရာက္သြားျဖစ္ခဲ့ေတာ့တယ္...၊

    လူေနအိမ္ေျခ ၅၀ ေတာင္ မျပည့္ခ်င္တဲ့ ႐ြာကေလးက ေမြးျမဴေရးၿခံ တစ္ခုမွာ က်ေနာ္တို႔ တည္းျဖစ္ပါတယ္၊ သြားခ်င္တဲ့ ေနရာတဝုိက္မွာ ဘယ္လိုၿခံေတြမ်ား ႐ွိမလဲလို႔ ဂူးဂဲလ္မွာ ႐ွာ၊ ထြက္လာတဲ့ ဝက္ဘ္ဆိုဒ္ေတြထဲက ဓါတ္ပံုေတြ ၾကည့္ၿပီး အဆင္ေျပမယ္ ထင္ရတဲ့ တစ္ခုကို ဖုန္းဆက္ၾကည့္ပါတယ္၊ ေနရာလြတ္ ႐ွိတယ္ဆိုတာနဲ႔ လာခဲ့မယ္လို႔ ေျပာၿပီး တည္းခိုဖို႔ ကိစၥကို ေျဖ႐ွင္းလိုက္တယ္၊ ပံုမွာ ေတြ႕ရတဲ့အတိုင္း ေမြးျမဴေရးၿခံေတြရဲ႕ ထံုးစံ တျခမ္းက လူေနၿပီး၊ ေနာက္တျခမ္းက ႏြားေတြ၊ သိုးေတြ ထားၾက ပါတယ္၊ သစ္သား တံခါး႐ြက္ အမည္းေရာင္နဲ႔က က်ေနာ္တို႔ တည္းခဲ့တဲ့ အခန္းပါပဲ၊

    ဒီၿခံက အခုလိုပဲ ဧည့္သည္ေတြ လာၿပီးတည္းေနၾကပါပဲ၊ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဝက္ဘ္ဆိုဒ္ေတြ ဘာေတြနဲ႔ အက်အနကို လုပ္ထားတာေပါ့၊ နာမည္က 'ေမြးျမဴေရးၿခံရဲ႕ ပဥၥလက္' တဲ့...၊ ႏြားေမြး၊ သိုးေမြးတာ အျပင္ စိုက္ပ်ိဳးေရးလည္း လုပ္လို႔ အိမ္ တဝုိက္မွာ လယ္ထြန္စက္၊ ဂ်ံဳ ရိတ္သိမ္းစက္၊ ေႁခြေလွ႔စက္၊ ႐ိုးျပတ္ရိတ္စက္ စတဲ့ ယာဥ္ႀကီးယာဥ္ငယ္ေတြ အေတာ္ မ်ားမ်ား ႐ွိပါတယ္၊

     ဒါကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ၾကယ္ငါးပြင့္ အခန္းထဲက ေမြ႔ရာပါပဲ၊ အဲဒီၿခံမွာ လူေတြစုေပါင္း အိပ္ရတဲ့ dormitory အိပ္ခန္း တစ္ခုနဲ႔ အခုလို ေကာက္႐ိုးေမြ႔ရာအခန္း ၂ ခု ႐ွိပါတယ္၊ သြားကတည္းကိုက ညီမ အတြက္ေကာ၊ သားအတြက္ပါ အထူးအဆန္း ျဖစ္ေစခ်င္တာဆိုေတာ့ ေကာက္႐ိုးေပၚမွာ အိပ္ဖို႔ကို ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္တယ္၊ အခန္းထဲမွာ စစ္တပ္သံုး ေစာင္အထူေတြနဲ႔ ဆိုဖာေခါင္းအံုး အၾကမ္းေတြ ထားေပးထားတယ္၊ အဲဒါေတြကို ေကာက္႐ိုးေပၚမွာ ခင္းၿပီး ကိုယ့္မွာ ပါလာတဲ့ sleeping bag နဲ႔ အိပ္႐ံု ပါပဲ၊ တကယ္ေတာ့ ဒီအခန္းက ႏြားတင္းကုပ္ေဟာင္းပါ၊ အစိမ္းေရာင္ ခြက္ေတြက ႏြားေရေသာက္တဲ့ ခြက္ေတြ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ သံတန္းေတြရဲ႕ တဖက္က ေျမာင္းက ႏြားစာထည့္တဲ့ စားခြက္ပါ၊ ႏြားေတြရဲ႕ ေနရာမွာ ေကာက္႐ိုးေတြခင္းၿပီး မည္ကာမတၱ ပန္းအိုးေလးတစ္လံုး ထိုးထားတာကလြဲရင္ တျခား ဘာအျပင္အဆင္မွ မ႐ွိပါဘူး၊ သားကေတာ့ အေတာ္ေလး ေပ်ာ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ sleeping bag ထဲကို မဝင္ဘဲ ေကာက္႐ိုးေပၚမွာ ခုန္ေနလို႔ အေတာ္ေလး ဟန္႔လိုက္ရေသးတယ္၊ ညီမကေတာ့ sleeping bag ထဲမွာ သူ႔ကိုယ္သူ ပိုးတံုးလံုးလို႔ ေအာက္ေမ့သတဲ့၊ ညက်ေတာ့ အနားက ဘုရားေက်ာင္းက နာရီဝက္တခါ ေခါင္းေလာင္းထိုးသံေၾကာင့္ လန္႔,လန္႔ ႏိုးပါေလေရာ၊ ေခါင္းေလာင္းသံ ကို နားယဥ္သြားလို႔ အိပ္ေပ်ာ္ခါစ ႐ွိေသး အေပၚထပ္ ေကာက္႐ိုးေျခာက္ေတြ ထားတဲ့ေနရာမွာ တခါ ေၾကာင္တစ္ေကာင္က ႂကြက္လိုက္ခုတ္ေနလို႔ တခြ်တ္ခြ်တ္နဲ႔...၊ အဲဒီလို ႏိုးတဝက္၊ အိပ္တဝက္နဲ႔ ခရီးဆက္ေနတုန္း မနက္ လင္းအားႀကီးမွာ ေဘးအခန္းက ႏြားေတြ၊ သိုးေတြရဲ႕ အစာေတာင္းသံနဲ႔ အတူ လန္႔ႏိုးလာတဲ့ အခိုက္မွာပဲ အိပ္စက္ျခင္းဟာ ႏႈတ္ဆက္ ထြက္ခြာ သြားေတာ့တယ္..၊ အို..အသင္ေက်းလက္၊ အသင္၏ ရင္ခြင္သည္ ကြ်ႏု္ပ္လို ၿမိဳ႕ႀကီးသား တစ္ေယာက္အဖို႔ ေမွးစက္ျခင္းငွာ မစြမ္းသာပါ တကား..၊

     ေက်းလက္ ေမြးျမဴေရး ၿခံတစ္ခုရဲ႕ အမွတ္အသား ႏြားခေလာက္ေတြ...၊ ဒီခေလာက္ေတြက ျမန္မာၿပည္ ေက်းလက္က ဝါး၊ သစ္သား ခေလာက္ေတြလိုပဲ အေတာ္ေဝးေဝးအထိ ၾကားရပါတယ္၊ ေႏြရာသီဆိုရင္ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ေတာင္ေပၚကို ႏြားေတြ ေက်ာင္းသြားၿပီး လွန္ထားခဲ့ လိုက္တာပဲ၊ တစ္လ ကိုးသီတင္းၾကာမွ ခေလာက္သံကို နားေထာင္ၿပီး ႏြားလိုက္သိမ္း ၾကတယ္..၊

ႏြားတင္းကုပ္ ဟိုတယ္ရဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းကို ေလွ်ာက္သြားတဲ့အခါ ႐ြာအျပင္ ေရာက္သြားၿပီ၊ အဲဒီမွာေတာ့ တေမွ်ာ္တေခၚ ႐ွဳခင္းေတြနဲ႔ လြမ္းခ်င္စရာ...၊ အေတာ္ေဝးေဝးမွာေတာ့ မႈိင္းညိဳ႕ညိဳ႕ ဂ်ဴရာ ေတာင္တန္းေတြ...၊ တသက္လံုး ေနႏိုင္တာ မေနႏိုင္တာ ခဏထားလို႔.. ေက်းလက္ဆိုတာ ေရာက္တဲ့ခဏခ်င္းမွာပဲ စိတ္ကို ညြတ္ႏူးေစတာ အေသအခ်ာပါပဲ..၊ အို အသင္ေက်းလက္... အိပ္စက္ျခင္းကို မယူေဆာင္ လာေသာ္ျငား သင့္အေပၚ၌ ကြ်ႏု္ပ္၏ ေမတၱာကား တေ႐ြးသားမွ် မေလ်ာ့ပါေပ...၊

ေနာက္တစ္ေန႔ ၾသဂုတ္ ၁ ရက္ေန႔ တနလၤာေန႔က ဆြစ္အမ်ိဳးသားေန႔ ဆိုေတာ့ brunch ျပင္ဆင္ထားတာနဲ႔ ႀကံဳႀကိဳက္ သြားတယ္၊ ဒီက ဓေလ့ထံုးတမ္း တစ္ခုက အမ်ိဳးသားေန႔မွာ အခုလို ေက်းလက္ေတြက ေမြးျမဴေရး ၿခံေတြမွာ brunch ေတြ စီစဥ္ၾကေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ ၿခံထြက္ အသီးအႏွံ၊ ႏြားႏို႔၊ ၾကက္ဥ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ စားရတာ တန္ပါတယ္၊ မေန႔ညက ညစာကိုလည္း သူတို႔ကပဲ စီစဥ္ေပးခဲ့တာပါပဲ..၊ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ လူ ၂၅၀ စာအတြက္ ေနရာထိုင္ခင္း ျပင္ထားတယ္ တဲ့..၊

႐ွိတာေလးနဲ႔ လွေအာင္ဆင္မယ္ ဆိုပဲ...၊ ပထမဦးဆံုး ဧည့္ႀကိဳပန္းအိုး အျဖစ္နဲ႔ ႏြားႏို႔ပံုးထဲက ေနၾကာပန္းေတြက ဝင္လာမယ့္ သူေတြကို ေမွ်ာ္လို႔...၊

အတြင္းဖက္ ပလပ္စတစ္ အမိုးႀကီး ေအာက္က စားပြဲ႐ွည္ေတြ ေပၚမွာေတာ့ အခုလို ပန္းအိုးေလးေတြ...၊

လွတယ္ မလွဘူး ဆိုတာထက္ ျမင္ေနမက်တဲ့ ပန္းအိုးေလးေတြ...၊ Hilton လို ဟုိတယ္ရဲ႕ ေလာ္ဘီထဲမွာ ဆိုရင္ေတာ့ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ ဒီမွာေတာ့ သူ႔အရပ္နဲ႔ သူ႔ဇတ္က ဟုတ္လို႔...၊

Brunch က ဘူေဖးစနစ္နဲ႔ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ ၃၀ ဖရန္႔ေပးရပါတယ္၊ ကေလးေတြ အတြက္ကေတာ့ အသက္ ၁ ႏွစ္ကို ၁ ဖရန္႔ႏႈန္းနဲ႔ ေပးရတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ တည္းခုိဧည့္သည္ ျဖစ္လို႔ တဝက္ေစ်း ၁၅ ဖရန္႔ (= ၁၅ ေဒၚလာ) ပဲ ေပးရပါတယ္၊

Brunch တို႔ရဲ႕ ထံုးစံ အခ်ိဳနဲ႔ အငန္ ၂ မ်ိဳးမွာ အခ်ိဳအတြက္က ကိတ္မုန္႔၊ ေပါင္မုန္႔၊ ယို၊ ေထာပတ္ စတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္၊ အားလံုးနီးပါးကို အဲဒီ ေမြးျမဴေရး ၿခံမွာပဲ ကိုယ္တိုင္ ထုတ္လုပ္ပါတယ္၊

အငန္ အတြက္ကေတာ့ အခုလိုမ်ိဳး ခ်ိစ္ေတြအျပင္ Rösti လို႔ေခၚတဲ့ ဆြစ္႐ိုးရာ အာလူးေၾကာ္၊ ဝက္ေပါင္ေျခာက္၊ ဝက္အူေခ်ာင္း စတာေတြ ပါ,ပါတယ္၊ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူး မဟုတ္ေပမယ့္ အမ်ိဳးသားေန႔ အထိမ္းအမွတ္ ႐ိုးရာအေနနဲ႔ လူေတြကေတာ့ လာစားၾကတာ ပါပဲ၊

Drink ကေတာ့ ေကာ္ဖီ၊ လက္ဖက္ရည္ ေပါ့ေလ၊ ဘီယာ၊ ဝိုင္၊ အခ်ိဳရည္ စတာေတြကေတာ့ သီးသန္႔ ဝယ္ရပါတယ္၊ ဝိုင္နီ၊ ဝိုင္ျဖဴ၊ ဝိုင္ပန္းေရာင္ အားလံုးထားေပး ေပမယ့္ အမ်ားစုက ေန႔လယ္ပိုင္း နီးလာတဲ့အခါ ဝိုင္ျဖဴနဲ႔ ဝိုင္ပန္းေရာင္ကိုပဲ အဓိက ေသာက္ၾကပါတယ္၊

ဒီၿခံ႐ွင္ အမ်ိဳးသမီးက ေမာ္႐ိုကို ဇာတိပါ၊ သူက ဒီေတာ႐ြာက ဆြစ္လယ္သမားႀကီးနဲ႔ အေၾကာင္းပါၿပီးေတာ့ တဖက္တလမ္းက အခုလို Bed and Breakfast (B&B) ေလး ဖြင့္ထားတာ...၊ ပံုမွန္ရက္ေတြမွာ သူတို႔ရဲ႕ ေမာ္႐ိုကို ႐ိုးရာ ေဒသစာေတြလည္း ျပင္ဆင္ေပးေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ အခုလို အမ်ိဳးသားေန႔ brunch ကို စီစဥ္တာေတာ့ ၅ ႏွစ္ဆက္တိုက္ ႐ွိၿပီလို႔ ဆိုတယ္၊ ေတာဆိုေတာ့ ျပင္ပ အလုပ္သမား မ႐ွိဘဲ သူ႔ရဲ႕ ညီမေတြ၊ တူ၊ တူမေတြကပဲ လာၿပီး ဝိုင္းကူၾကတယ္၊ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေက်းလက္စ႐ိုက္ကို သတိရစရာ ပါပဲ..၊

ဒီပြဲကို လာၾကသူ အမ်ားစုက မိသားစုေတြဆိုေတာ့ ကေလးေတြအတြက္ ရည္႐ြယ္ၿပီး မိတ္ကပ္လိမ္းတဲ့ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ကိုလည္း သူက ငွားထားေသးတယ္၊ ကေလးေတြက အဲဒီ မိတ္ကပ္ဆရာမဆီ သြားၿပီး သူတို႔ လိမ္းခ်င္တဲ့ ဒီဇိုင္းကို ေျပာၿပီး လိမ္းၾကတယ္၊ က်ား၊ အ႐ိုးေခါင္း၊ avatar မ်က္ႏွာ၊ ပင္လယ္ဒါးျပ အစ႐ွိသျဖင့္ ပံုေတြ ျခယ္ခိုင္း ၾကတယ္၊ အဲဒီအတြက္ ပိုက္ဆံ ထပ္ေပးစရာ မလိုပါဘူး၊ သားက အဲဒီလို မ်က္ႏွာမွာ အ႐ုပ္ျခယ္တာကို ေတာ္ေတာ္ေလး သေဘာက်တယ္၊ သူ႔ေက်ာင္းမွာလည္း ဆရာမတစ္ေယာက္က မၾကာခဏ လုပ္ေပးေလ့ ႐ွိတယ္၊ အခုလည္း သူက ပထမဦးဆံုး သြားၿပီး အျခယ္ခံတယ္..၊

အဲဒီလို အ႐ုပ္ျခယ္စရာ ႐ွိတိုင္း သူက ဘယ္ေတာ့မွ မျငင္းဘူး...၊ း)

ဆြစ္ဗား႐ွင္း စပိုက္ဒါမင္း ...၊ း)

မိတ္ကပ္ ဆရာမက လက္ရာအေတာ္ေလး ေသသပ္ၿပီးေတာ့ ျခယ္တာေလး ျမန္ပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔က ၿခံမွာတည္းလို႔ တျခား ကေလးေတြ မေရာက္ေသးခင္ ေအးေအးေဆးေဆး အခ်ိန္ရပါတယ္၊ ဒါနဲ႔ပဲ သားနဲ႔အၿပိဳင္ သူ႔အေမကလည္း လက္မွာ ေဆးျခယ္ခဲ့ ျပန္ေရာ...၊

ေမြးျမဴေရးၿခံမွာ သြားအိပ္တာ ကေလးေတြ အတြက္ေတာ့ အေတာ္ေလး ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းမွာ ေသခ်ာပါတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ၿမိဳ႕ျပမွာပဲ ႀကီးျပင္းရတဲ့ ကေလးေတြအတြက္ ဒါက အဆန္းတၾကယ္ အေတြ႔အႀကံဳ တခုေပါ့၊ က်ေနာ္ သိရသေလာက္လည္း လာတည္းၾကသူေတြက မိသားစုေတြပါပဲ၊ အင္းေလ.. ဘယ္ ေယာက္်ားေလးကမ်ား သူ႔ခ်စ္သူကို အခုလို ေနရာကို ေခၚလာပါ့မလဲ၊ ႏြားတင္းကုပ္ထဲက ေကာက္႐ိုးေပၚမွာ၊ ေခါင္းေလာင္းထိုးတဲ့ ဘုရားေက်ာင္းနဲ႔၊ ႂကြက္ခုတ္တဲ့ ေၾကာင္နဲ႔၊ အစာေတာင္းတဲ့ ႏြားေတြနဲ႔...၊ ကဗ်ာမဆန္ လိုက္ပံုမ်ား၊ တူႏွစ္ကိုယ္ တဲအိုပ်က္မွာ ေနရေနရ လို႔ ေျပာမိထားလို႔ လက္ေတြ႔ စမ္းခ်င္ရင္ေတာ့ တမ်ိဳးေပါ့ေလ...၊ း)

ေကာက္႐ိုးေမြ႔ရာ ဆိုေပမယ့္ ေစ်းက အေပါႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ တညကို လူႀကီးတစ္ေယာက္ ၂၉ ေဒၚလာ ေပးရ ပါတယ္၊ ျပန္ခါနီးမွာ တည္းခိုခ၊ စားေသာက္ခေတြ ႐ွင္းေတာ့မွ ေသခ်ာစဥ္းစား ၾကည့္္မိတာ..၊ Facility ဘာဆိုဘာမွ မ႐ွိဘဲ စစ္ေစာင္ ခင္းထားတဲ့ ေကာက္႐ိုးေပၚမွာ တစ္ညအိပ္ခ အဲဒီေလာက္ ေပးရတာ ေစ်းႀကီးတယ္လို႔ ေျပာရမွာပါပဲ၊ ျမန္မာျပည္ ေက်းလက္က ေတာင္သူဦးႀကီးေတြမ်ား ၾကားလို႔ကေတာ့ 'ငါ့ေကာင္ရာ..မင္းတို႔မလဲ ႐ူးလဲ ႐ူးပါ့ကြာ' လို႔မ်ား ေစာေၾကာၾကမလား မသိ..၊ ေနာက္ထပ္ ေစ်းႀကီးတာ တခုကေတာ့ ဝိုင္ပါပဲ၊ နာမည္လဲ မ႐ွိ၊ သက္တမ္းကလည္း ႏု၊ ပမာဏ ကလည္း ၅၀ စင္တီလီတာပဲ ပါတဲ့ ဝိုင္နီ တစ္ပုလင္းကို ၂၅ ေဒၚလာ ေပးရတာ နဲနဲ မ်ားပါတယ္၊ ေမြးျမဴေရးၿခံ ဆိုေတာ့ သူမ်ားဆီက တဆင့္ ဝိုင္ကို ဝယ္ရတယ္ပဲ ထားဦးေတာ့...၊ အဲဒီေလာက္ေတာ့ မမ်ားသင့္ပါဘူး၊ တန္တာကေတာ့ အစားအေသာက္ေတြ ပါပဲ၊ ေပးရတာလည္း ေစ်းနည္းပါတယ္၊ ၿပီးေတာ့ စားလို႔ရတာ မွန္သမွ် အကုန္စားၿပီး အရသာ မ႐ွိ တဲ့ အစားအေသာက္ ေတြကိုေတာင္မွ အရသာ မ႐ွိမွန္း သတိမထားမိ တတ္တဲ့ က်ေနာ့္လို လူအတြက္ေတာင္ အဲဒီမွာ စားသမွ်ဟာ အေတာ္ေလး လတ္ဆတ္ၿပီး အရသာက ထူးျခားေနခဲ့တယ္၊ ၿမိဳ႕က ေရခဲ႐ိုက္ေတြထက္ အခုလို ေက်းလက္က ေအာ္ဂဲနစ္ အသီးအႏွံေတြက ပိုၿပီး လတ္ဆတ္ေနတာ အံ့ၾသစရာေတာ့ မ႐ွိပါဘူး၊ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း သန္႔႐ွင္းတဲ့ ေလထု၊ သဘာဝဆန္တဲ့ ေျမထု၊ လတ္ဆတ္တဲ့ အစားအေသာက္ေတြ ၾကားမွာ ေက်းလက္က လူေတြ က်န္းမာသန္စြမ္းၾကတာ ျဖစ္မွာပါပဲ...။ ။

ညီလင္းသစ္
------------------------------------------------------------------------------------------------

     ျမန္မာ့ေက်းလက္သဘာဝေလးေတြ ဒီလိုသာလုပ္ျပနိုင္ရင္ ပိုခ်စ္စရာေကာင္းမွာ ။ျမဳိျပကလူေတြ
ေက်းလက္ကို အလည္လာရတာအဆင္ေျပသလို ေက်းလက္ေဒသလည္း ဖြံျဖိဳးလာမွာအေသအခ်ာပါ။
တိုးရစ္ေတြပါတည္းခို ေလ့လာနိုင္ေအာင္စြမ္းနိုင္ရင္ျဖင့္ ပိုေကာင္းေပါ့။

                ျမန္မာ့ ေက်းလက္တိုးတက္ပါေစ...

                                                               ေမာင္ျမင့္